"แม่พายขา" ตะวันวาดเรียกผู้เป็นแม่ทั้งน้ำตา"ไม่ร้องนะคะคนเก่งของแม่พาย""แม่พายยู้""แม่พายรู้ค่ะ พ่อแทนก็รู้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะคะ เมื่อเอรินโตพอ แล้วพี่ภูก็ยังรอ เอรินกับพี่ภูอาจจะเป็นแฟนกันอีกก็ได้""ค่ะแม่พาย เอรินขอย้องไห้แค่วันนี้วันเดียว แย้วเอรินจะไม่ย้องอีก...อึก""พ่อแทนขอกอดลูกสาวคนเก่งได้ไหมครับ" แทนไทพูดพร้อมกับนั่งลงข้างพรพระพาย"ได้ฉิคะ" ตะวันวาดตอบ ก่อนจะถูกผู้เป็นพ่ออุ้มขึ้นไปนั่งบนตัก แล้วกอดไว้ ตะวันวาดร้องไห้จนหลับไปในอ้อมกอดของแทนไท"เกรซมีอะไย ทำไมต้องมาคุยตรงนี้" ทะเลจันทร์ถามเมื่อเกรซจูงมือมาที่ข้างบ้าน ที่เดียวกับภูดิศ ตะวันวาด"ทำไมเอวาต้องทำเป็นไม่ฉนใจเกรซ""เยาเคยคุยกันไปแย้วนะ ว่าเยาจะแอบคบกัน จะไม่ให้นนนี่กับข้าวสาวยู้""เกรซยักเอวานะ เกรซยอมเป็นกิ๊กเอวา แต่เกรซทำใจไม่ได้ที่เอวาทำเฉยแบบนี้" เกรซเข้ามาสวมกอด"เอวา!" เสียงนนนี่ดังขึ้น"ทำไมเอวาทำแบบนี้" ตามด้วยเสียงของข้าวสวย"นี่แน่ะ! มายุ่งกับเอวาทำไม" นนนี่เข้าไปผลักเกรซจนล้ม"นนนี่ ผลักเกรซทำไม" ทะเลจันทร์เข้าไปประคองเกรซขึ้นมา"ก็เกรซมากอดเอวทำไมล่ะ" นนนี่ตอบ"ก็เกรซยักเอวา" เกรซกอดทะเลจันทร์ไว้แน่น"
3 เดือนผ่านไปตอนนี้อธิศอายุได้ห้าเดือน สามารถลุกขึ้นนั่งเอง ชอบโล้ตัวไปตามพื้น ชอบเล่นกับพี่ๆ เมื่อพี่ๆพูดหรือร้องเพลงชอบหัวเราะเอิ๊กอ๊าก วันนี้เป็นวันหยุด ทะเลจันทร์กับตะวันวาดเสนอตัวช่วยแม่พายเลี้ยงน้อง ส่วนอินทัช แทนไทพาไปสนามยิงปืน"แม่พายไปกินข้าวเยยค่ะ เอวากับเอรินจะดูแยน้องอธิเอง" ทะเลจันทร์บอกอย่างแข็งขัน เมื่อพรพระพายยังไม่ได้กินข้าวเช้า"ใช่ค่ะ แม่พายไม่ต้องเป็นห่วง น้องอธิไม่ดื้อ""แน่ใจนะคะว่าดูแลน้องได้" พรพระพายเอ่ยถาม จริงๆ แล้วเธอก็ไม่ห่วงอะไรมาก เพราะห้องถูกจัดให้เหมาะกับเลี้ยงเด็กอยู่แล้ว อธิก็นั่งเล่น นอนเล่นอยู่กับพื้น บริเวณโดยรอบบุนวมทั้งหมด"แน่ใจค่ะ" สองสาวรับคำผู้เป็นแม่พร้อมกัน"แม่พายไปกินข้าว อาบน้ำได้เยยค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วง เอรินโตแย้ว เยี้ยงน้องได้แย้วค่ะ""โอเคค่ะ แม่พายไปกินข้าว อาบน้ำก่อน แม่พายบอกให้ยายแช่มมาอยู่เป็นเพื่อนนะคะ""ไม่เป็นไยค่ะ เอวากับเอรินดูน้องได้ ให้ยายแช่มนองพักไป""เอางั้นเหรอคะ""ค่ะ" เมื่อลูกสาวทั้งสองตบปากรับคำ พรพระพายจึงเดินออกไปกินข้าว อาบน้ำ"น้องอธิขา พี่เอวากับพี่เอรินย้องเพลงให้ฟังนะ...เดี๋ยวเอวาเป็นคนย้อง เอรินเป็นคนเต้นน
โผล่มาจากขอบฟ้า เค้ามาในยามเช้าฉ่องแฉงให้เยา อบอุ่นฉะบายเค้ายอยข้ามเยาไป จมหายไปในยามเย็นพรุ่งนี้เยาก็จะเห็น เค้าโผล่อีกที…ที่เดิมพระอาทิตย์ ยิ้มแฉ่ง ^O^ แก้มแด๊ง…แดงแต่งตัว ทาแป้งโผล่มา ยามเช้าตรู่ ~~ ฮู๊ ฮู ~~พระอาทิตย์ ยิ้มแฉ่ง ^O^ แก้มแด๊ง…แดงแต่งตัว ทาแป้งโผล่มา ฉ่งยิ้มให้คุณหนูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ โย้วๆ ฮู๊ ฮู โย้วววสองสาวน้อยฝาแฝดทั้งร้องทั้งเต้นให้น้องชายดูอย่างเมามัน อธิศก็โยกหัวตามพี่ๆ พร้อมทั้งส่งเสียงอ้อแอ้ เอิ๊กอ๊าก บางทีก็ล้มแผละ หงายหลังลงไปนอน แล้วก็ลุกขึ้นมานั่งใหม่"พ่อแทนครับ""พ่อแทนเห็นแล้วครับ"แทนไทกับอินทัชที่เพิ่งกลับจากสนามซ้อมยิงปืนกำลังยืนอึ้งกับภาพที่สองสาวน้อยฝาแฝดร้องเพลง โยกตัว เต้นไปตามเพลงให้น้องดู ส่วนอธิศก็หัวเราะชอบใจในสิ่งที่พี่ๆ กำลังทำ"กลับกันมาแล้วเหรอคะสองคนพ่อลูก แล้วทำไมทำหน้ากันแบบนั้นล่ะคะ" พรพระพายเอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าตะลึงงันของพ่อลูก ขณะที่เดินออกมาจากห้องนอนชั้นล่าง เพราะเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ"พายไปไหนมาเหรอ""พายไปกินข้าว แล้วก็อาบน้ำค่ะ""แม่พายให้เอวากับเอรินดูอธิเหรอครับ""ใช่ค่ะ มีอะไรกันเหรอคะ" เธอถามด้วยความงุนงง เพราะเธอ
"เอวา เอริน น้องอธิไปไหนคะ" พรพระพายเอ่ยถามหาอธิศลูกชายคนเล็กในวัยสองขวบกับลูกสาวฝาแฝดวัยหกขวบที่กำลังเล่นบล็อกตัวต่อขนาดใหญ่อยู่ที่สนามหน้าบ้าน"ไม่ได้ไปไหนค่ะ เอรินเอาให้สูงๆ" ทะเลจันทร์ตอบโดยไม่หันหน้ามามอง เพราะกำลังตั้งอกตั้งใจต่อบล็อกให้สูงๆ"เอรินกำลังทำอยู่ เอวาอย่าเร่งสิ อึบๆ" ตะวันวาดตอบพร้อมทั้งพยายามต่อบล็อกที่ตอนนี้มีความสูงเท่าตัวเอง"แล้วอธิหายไปไหนนะ" พรพระพายบ่นพึมพำกับตัวเองเมื่อหาอธิศไม่เจอ ก่อนจะเดินไปหาที่อื่นต่อ"เอรินไปเอาเก้าอี้มา เอวาจะต่อให้สูงๆ""รอแป๊บ" ตะวันวาดวิ่งไปหยิบเก้าอี้พลาสติกสำหรับเด็กที่วางอยู่ใกล้ๆ มาให้ทะเลจันทร์"เอรินส่งมา เอวาต่อเอง" ทะเลจันทร์บอกเมื่อขึ้นไปยืนบนเก้าอี้แล้ว"อ่ะ เอาสีชมพูบ้าง" ตะวันวาดส่งบล็อกสีชมพูให้ทะเลจันทร์"เอวากับเอรินเห็นอธิไหมลูก" แทนไทเดินมาถาม เมื่อพรพระพายให้ช่วยตามหาอธิศอีกแรง"เห็นค่ะ" ตะวันวาดตอบ มือก็หยิบบล็อกส่งให้ทะเลจันทร์"เห็นที่ไหนครับ""ที่นี่ค่ะ" ทะเลจันทร์ตอบ"ไหนล่ะน้องอธิ พ่อแทนไม่เห็นเลย""น้องอธิอยู่ในนี้ค่ะ" ตะวันวาดชี้ไปยังบล็อกที่ถูกต่อจนสูง"อยู่ในนี้ เอรินหมายความว่ายังไงลูก" แทนไททำหน้าสงสั
"สวัสดีครับพ่อแทน แม่พาย" อินทัชเดินมาถึงก็ยกมือไหว้แทนไทกับพรพระพายเหมือนอย่างที่เคยทำเป็นประจำ ก่อนจะหอมแก้มของผู้เป็นแม่ทั้งซ้ายและขวา"ทำไมลูกชายแม่พายทำหน้าแบบนั้นล่ะคะ เรียนพิเศษเหนื่อยมากเหรอคะ" พรพระพายถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย"ไม่เหนื่อยครับ ถึงจะเหนื่อย แค่อาชิได้หอมแก้มแม่พาย อาชิก็หายเหนื่อยแล้วครับ" พูดจบก็หอมแก้มผู้เป็นแม่ทั้งสองข้าง"ปากหวานกับแม่พายตลอด ขอแม่พายหอมบ้าง" พรพระพายบอก ก่อนจะหอมแก้มของลูกชายทั้งซ้ายขวา"แม่พายหอมพ่อแทนบ้างสิ" แทนไทพูดขึ้นก่อนจะยื่นแก้มไปให้เธอหอม"พอใจยังคะ" เธอถามเมื่อหอมแก้มของเขาแล้ว"พอใจแล้วครับ เดี๋ยวคืนนี้ให้รางวัล" เขาพูดพร้อมทั้งส่งสายตากะลิ้มกะเหลี่ย"พี่แทนนี่ อายอาชิบ้างสิคะ อาชิโตแล้วนะ""ไม่ต้องอายครับ อาชิชินแล้ว" อินทัชพูดอย่างยิ้มๆ"ฮ่าๆๆๆ เห็นไหมอาชิบอกไม่ต้องอาย งั้นพี่หอมมั่ง" แทนไทบอกอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะใช้มือหนากอบกุมใบหน้าหวานเข้ามาหอมแรงๆ ที่แก้มนวลทั้งสองข้าง"พอแล้วค่ะ พายจะคุยกับลูก""พอก็พอ ฟอด!!" เขาบอกก่อนจะหอมแก้มนวลไปอีกฟอดใหญ่"แล้วอาชิเป็นอะไรคะทำไมถึงทำหน้าแบบนี้" พรพระพายถาม"อาชิแค่เบื่อครับ""เบื่อเรียนพิ
5 ปีผ่านไป ณ ภูเก็ต"อ๊ะ...อ๊ะ...พะ...พี่แทน...ซี๊ดดด...พายเสียว...อื้อ" ร่างบางร้องครวญครางด้วยความเสียวซ่าน เมื่อปลายลิ้นร้อนโลมเลียกับยอดเกสรสีสวยกลางดอกไม้งาม ทั้งยังถูกดูดดุนจนขึ้นสีแดงช้ำ สลับกับสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปในร่องรักรัวๆ และเร่าร้อน ยามที่เขาลากลิ้นร้อนผ่านไปตามรอยแยกกลางกลีบดอกไม้งามมันยิ่งทำให้ร่างบางเสียวจนแทบขาดใจ"อ๊า...พายใจจะขาดแล้ว...อื้อ...เสียว...ซี๊ดดด" สองมือบางจิกลงบนผ้า ปูที่นอน ปลายเท้าจิกเกร็งอยู่กลางอากาศ เมื่อเขาจับเรียวขาของเธอพลาดไว้ที่ไหล่แกร่ง"อ๊ะ...พะพาย...มะ...ไม่ไหวแล้ว...ซี๊ดดด...อ๊า...อ๊ะ..อ๊ะ...อ๊ายยยยยยย" ร่างบางเกร็งแอ่นสะท้านก่อนจะกระตุก ปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาให้อีกฝ่ายได้ดูดดื่ม"อื้ม...จะกี่ปีก็ยังหวานเหมือนเดิม" แทนไทเอ่ยบอก ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมาจูบกลีบปากอิ่มอย่างดูดดื่มร่างบางเลื่อนเรียวแขนทั้งสองข้างคล้องลำคอแกร่ง เรียวนิ้วสอดแทรกไปตามเส้นผมสีดำสนิท แทนไทจ่อแก่นกายที่ขยายตัวใหญ่จนแข็งขึงกับปากทางของช่องทางรัก แล้วกดแทรกเข้าไปที่เดียวสุดลำยาว"อ๊ะ...อ๊า" ร่างบางร้องครางเมื่อแก่นกายใหญ่ถูกสอดใส่เข้าไปในร่างกายของเธอจนเป็นหนึ่งเดี
ร่างบางบิดกายโค้งแอ่นด้วยความเสียวซ่าน สะโพกกลมกลึงแอ่นเข้าหาแก่นกายใหญ่อย่างไม่รู้ตัว มือหนาข้างหนึ่งจับเอวคอด อีกข้างจับท่อนเอ็นร้อนที่ขยายตัวขึ้นมาอีกครั้ง ถูวนกับกลีบดอกไม้งามจากทางด้านหลัง"พี่แทน ไหนบอกจะพาไปดูวิวทะเลสวยๆ กับไปหาลูกไงคะ""ก็นี้ไงครับวิวทะเลสวยๆ ส่วนที่บอกว่าจะไปหาลูก คงต้องเป็นหลังจากเราดูวิวตรงหน้ากันเสร็จแล้ว" เขาบอกโดยเน้นตรงคำว่าเสร็จ แล้วดันแก่นกายใหญ่ของเขาเข้ามาพรวดเดียวจนสุดลำโคน"อ๊ะ...อ๊า...พี่แทน...อื้อ...พายจุก...อื้มมม" ร่างบางร้องครางด้วยความจุกเมื่ออีกฝ่ายดันท่อนเอ็นเข้ามาลึกจนชนกับผนังมดลูกของเธอ มือบางแนบไปกับกระจก เพื่อไม่ให้ไถลไปข้างหน้า ถึงเขาจะจับยึดสะโพกของเธอไว้ก็เถอะ แต่ด้วยแรงที่เขาถาโถมเข้ามาทำให้เธอต้องหาหลักค้ำยันไว้ เสียงร้องครางกระเส่า เสียงเนื้อกระทบเนื้อ ดังลั่นไปทั่วห้องพักสุดหรู"อื้ม...อ๊ะ...อ๊ะ...เบาค่ะ...อ๊ะ...พายจุก...ซี๊ดดด""อื้มมมม...จุกหรือเสียวครับ" เขาถาม สะโพกสอบยังคงโหมกระหน่ำเข้าหาเธอ จนร่างบางครางไม่เป็นศัพท์เพราะความเสียว"อ๊ะ...พี่แทน...อื้อ...อย่าแกล้งพายสิคะ...ซี๊ดดด" แทนไทลดแรงกระแทกลง เป็นจังหวะรักที่เนิบนาบ
"สวัสดีครับพี่สาว ผมชื่ออธินะครับ พี่สาวชื่ออะไรเหรอครับ""อธิ ไม่รอพี่เอวาเลยนะ สวัสดีค่ะ พี่สาวคนสวย" ทะเลจันทร์เอ่ยว่าอธิศก่อนจะหันไปทักทายสาวสวยเสียงหวาน ส่งสายตาหยาดเยิ้มให้สาวชุดว่ายน้ำสีแดง"ปากหวานนะเรา" สาวชุดว่ายน้ำสีแดงบอก ก่อนจะจับแก้มนุ่มของทะเลจันทร์เบาๆ ทะเลจันทร์ยักคิ้วให้น้องชาย เมื่อตัวเองทำคะแนนเหนือกว่า"พวกพี่ชื่อไรกันครับ" อธิศถามอีกครั้ง เร่งทำคะแนน"พี่ชื่อเบล คนนี้พี่จอย ส่วนคนนี้พี่เฟิร์ส" สาวชุดว่ายน้ำสีแดงเป็นคนตอบ"เอวานะคะ พวกพี่ๆ เรียนอะไรกันเหรอคะ แต่เอวาว่าพวกพี่ต้องเรียนช่างแน่ๆ เลย""......" ทุกคนมีสีหน้ามึนงง"ช่างอะไรคะ" เบลถาม"ช่างน่ารักอะไรเช่นนี้" ทะเลจันทร์บอก ยิ้มกริ่มให้หญิงสาวตรงหน้า"หูยยยย เล่นมุขด้วยอ่ะ" จอยพูด"พวกพี่มีเข็มกับด้ายไหมครับ" อธิศถามบ้าง"ไม่มีค่ะ น้องอธิจะเอาไปทำอะไรคะ" เบลถาม"เอามาเย็บใจนะสิครับ เห็นหน้าพวกพี่แล้วใจจะขาด" อธิศตอบ"คนนี้ก็มีมุข" เฟิร์สพูด"น้องสองคนมากับใครคะ" เบลถาม"อธิมา.../เอวามา..." ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน มองหน้าอย่างคนเป็นศัตรูหัวใจกัน"อธิมากับครอบครัวครับ""แล้วเอวาล่ะคะ" เบลถามต่อ"เอวาก็มากับครอบคร
"ผมว่าเฮียกับผมเตรียมตัวเป็นลูกที่ถูกลืมได้เลย ดูท่าแล้วป๊ากับม๊าจะเห่อลูกสาวคนใหม่" บอลพูดขึ้น เมื่อพ่อกับแม่เอาแต่คุยกับมะปรางอย่างถูกอกถูกใจ"มะปรางมาหาม๊าลูก ม๊าจะสอนให้มะปรางดูลายทอง" มะปรางเดินไปหาแม่ของบาสอย่างว่าง่าย พร้อมที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่พวกท่านพร่ำสอนด้วยความเต็มใจ"ป๊าถูกใจลูกสะใภ้คนนี้นะ พามาหาป๊ากับม๊าบ่อยๆ มาเรียนรู้งานร้านทอง ต่อไปร้านนี้ก็ต้องเป็นของบาส เพราะบาสเป็นคนสร้างมันขึ้นมา""ป๊าพูดแบบนี้เดี๋ยวบอลมันก็น้อยใจแย่""ไม่เลยเฮีย ผมไม่มีความรู้สึกนั้นเลย""บอลมันจะชอบน่ะสิ จะได้มีคนมาคอยดูแลแทน ทุกวันนี้ทำหน้าเหมือนโดนบังคับ อยากแต่จะไปเปิดร้านอะไหล่รถบิ๊กไบค์อะไรของมัน""พร้อมเมื่อไรก็บอกล่ะ เฮียจะลงทุนให้""ไม่ต้องเลยเฮีย แค่เปอร์เซ็นต์จากกำไรร้านทองก็พอแล้ว ตอนนี้ผมแค่รอให้เฮียกลับมาดูแลร้านทองนี่แหละ ผมจะได้โบยบินไปตามความฝันผมเสียที""คงต้องรอให้มะปรางเรียนจบก่อน""อีกตั้งสี่ปีไม่ใช่เหรอเฮีย ผมแก่พอดี""ก็ให้มะปรางมาเรียนรู้กับม๊า หลังเลิกเรียนถ้าว่างก็มาร้าน ทำให้เคยชิน เพราะยังไงอนาคตก็ต้องดูแลกิจการกันเอง ป๊าจะได้พาม๊าเที่ยวรอบโลกเสียที ถ้ารอให้แก่กว่านี
"พรุ่งนี้ไปหาป๊ากับม๊าเฮียนะ ไปนอนค้างสักคืน" บาสเอ่ยบอกเมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ"มันไม่เร็วไปเหรอคะ" มะปรางกำลังนอนเล่นเกมอยู่บนเตียง เธอรีบวางสมาร์ตโฟนลงบนเตียงแล้วลุกขึ้นมานั่งที่ปลายเตียง แสดงความกังวลออกมาให้เห็น"เฮียไม่เห็นรู้สึกเลยว่ามันเร็ว เราคบกันมาเกือบปีแล้วนะ""แล้วป๊ากับม๊าเฮียจะชอบปรางไหม ปรางไม่มีอะไรเลย แล้วพวกท่านจะคิดว่าปรางเป็นเด็กใจแตกหรือเปล่าที่ปรางมาอยู่กับเฮียแบบนี้ ปรางว่ารอให้ปรางเรียนจบก่อนดีไหม ปราง...." มะปรางคิดไปต่างๆ นานาด้วยความกลัวว่าพ่อแม่สามีจะไม่ชอบเธอ"ปราง ปรางฟังเฮียนะ ป๊ากับม๊าเฮียรู้เรื่องของเราแล้ว เฮียเล่าเรื่องปรางให้พวกท่านฟังแล้ว แล้วพวกท่านก็เป็นคนให้เฮียพาปรางไปหาเอง" บาสประคองกรอบหน้าของมะปรางให้มองมาที่หน้าของเขา เอ่ยบอกเสียงหนักแน่น"ทำไมเฮียไม่บอกปรางก่อนว่าเฮียเล่าเรื่องปรางให้ป๊ากับม๊าของเฮียฟัง ปรางกลัวว่าพวกท่านจะไม่ชอบปราง""ทำไมเป็นคนคิดมากแบบนี้" บาสรั้งมะปรางเข้ามากอดพลางลูบศีรษะทุยอย่างอ่อนโยน"..........""อย่าคิดมาก ปรางก็เป็นปราง ไม่ต้องปรุงแต่งอะไรทั้งนั้น อยู่กับเฮียเป็นยังไง อยู่ต่อหน้าป๊าม๊าก็
"อื้ม...เฮียโทรมามีอะไรหรือเปล่า...ซี๊ดดด" บาสกดรับทันทีที่เห็นเจ้าของสายที่โทรเข้ามาขัดจังหวะ ด้วยกลัวว่าอีกฝ่ายจะมีเรื่องด่วน"เชี้ยบาส! แล้วมึงจะรับทำเชี้ยอะไร" เสียงของเดย์ตะโกนกลับมาตามสาย จนบาสต้องยกสมาร์ตโฟนออกห่างหู"หูแทบแตก...อ๊า...แต่ตอนนี้เฮียจะแตกแล้ว...เสียวหัวมากเบบี๋...อื้มมม"บาสครางเสียงกระเส่าเมื่อมะปรางยังคงตั้งหน้าตั้งตาดูดดุนเน้นๆไปที่ปลายหัวหยัก สลับไล้เลียไปตามเส้นสองสลึงตั้งแต่โครนจรดปลาย"อื้อ..." เสียงเล็กครางประท้วงเมื่อบาสอัดกระแทกเอวส่งแก่นกายใหญ่เข้าปากรัวเร็วเมื่อใกล้ถึงฝั่งฝัน"โอ้ววว...ซี๊ดดด...เฮียจะแตกแล้ว...เบบี๋...อ๊า...อ๊าสสสสส"บาสเกร็งกระตุกไปทุกส่วนเมื่อปลดปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่นเข้าปากมะปรางหมดทุกหยาดหยด เขาทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาหายใจหอบเหนื่อย ก่อนจะผงกหัวมองมะปรางที่นั่งอยู่หว่างขา ที่กำลังใช้หลังมือเช็ดคราบน้ำรักที่ไหลออกมาบางส่วน"มันยังแข็งอยู่เลย" มะปรางจ้องมองไปที่แก่นกายใหญ่พลางใช้นิ้วจิ้มไปมา มันก็เด้งสู้มือของเธอ"โอ้ววว...มะปราง...ซี๊ดดด...อ๊า" บาสร้องครางลั่นเมื่อมะปรางขึ้นมานั่งทับแล้วจับท่อนเอ็นใหญ่ดันเข้าไปในช่องทางรัก"อื้อออ...ของเฮ
"ตื่นได้แล้ว ไม่ไปโรงเรียนหรือไง" บาสใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียไปตามกรอบหน้าของมะปราง"อื้ออออ กี่โมงแล้วคะ" มะปรางหลับตาถามพลางซุกหน้าเข้าหาอกแกร่ง"เจ็ดโมงแล้ว""ขอนอนอีกครึ่งชั่วโมงได้ไหม""ก็ได้ งั้นเฮียไปอาบน้ำก่อน" บาสบอกพลางจะลุกจากเตียง แต่มะปรางก็ตวัดแขนโอบกอดเขาไว้"ไม่เอา ปรางอยากนอนกอดเฮีย""อย่าอ้อนเยอะ แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว" พูดจบบาสก็ก้มลงไปหอมแก้มป่องหนักๆ"ปรางอยากให้เฮียหลงปรางเยอะๆ เฮียจะได้ไม่ทิ้งปราง""คิดมากนะเรา เฮียไม่มีทางทิ้งมะปรางหรอก เฮียต่างหากที่ต้องเป็นคนกลัว""กลัวอะไรคะ""กลัวว่าถ้าสักวันมะปรางเจอคนที่ถูกใจ ที่อายุไล่เลี่ยกัน มะปรางก็จะเปลี่ยนใจไปจากเฮีย""ว่าแต่ปรางคิดมาก เฮียคิดมากยิ่งกว่าปรางอีก เฮียเป็นคนให้ชีวิตใหม่กับปราง ปรางก็จะตอบแทนเฮียด้วยความรักทั้งหมดของปราง เฮียเคยฟังเพลงนี้ไหม...อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป เธออย่าคิดมากได้ไหมความรักเป็นเรื่องของหัวใจ ไม่ใช่เรื่องใดไม่ต้องคิดอะไร อายุเป็นเพียง แค่สายลมผ่านพัดไป" (#เพลงเด็กกว่าแล้วไง AB Normal)"สงสัยวันนี้มะปรางคงไม่ได้ไปโรงเรียนแล้วล่ะ ส่วนเฮียก็คงต้องโทรไปลางาน""ทำไมล่ะคะ""เห
บาสดูดเลียน้ำหวานที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากดอกไม้งาม แล้วสอดนิ้วแกร่งเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม แล้วรีบชักนิ้วเข้าออกเร็วขึ้น มือหนาเลื่อนขึ้นไปบีบขยำนวดคลึงเต้าใหญ่พลางใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดปทุมถัน"อ๊ายยยยยยยย"ร่างเล็กเกร็งกระตุกปลดปล่อยน้ำหวานสีใสออกมาอีกครั้ง นอนตาลอยตัวเบาหวิว หายใจหอบหนัก"ขอเฮียเข้าไปในตัวมะปรางนะครับ" บาสบอกหลังจากชักนิ้วออกจากร่องรักแล้วส่งเข้าปาก ดูดเลียน้ำหวานตามซอกนิ้ว แล้วแทรกกายเข้าไปอยู่กลางหว่างขา จับท่อนเอ็นร้อนถูไถขึ้นลงกับร่องรักที่ฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานสีใส แล้วก้มลงไปประกบจูบริมฝีปากอิ่มพลางสอดลิ้นร้อนไปเกาะเกี่ยวลิ้นเล็ก มะปรางพยายามจูบตอบอย่างเงอะงะไม่เป็นประสาบาสค่อยๆ กดปลายหัวหยักสอดใส่เข้าไปในร่องรักทีละนิด พร้อมทั้งจูบปลุกเร่าให้เธอเคลิบเคล้มไปกับรสจูบแสนเร่าร้อนของเขา จนสามารถเข้าไปในตัวเธอได้ครึ่งลำ แต่ก็ต้องหยุดชะงักกับเยื่อบางๆ ที่ขวางทางรักบาสกอดจูบแลกลิ้น มือทั้งสองข้างบีบนวดขยำลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าง ปลุกเร้าอารมณ์ให้ร่างเล็ก ก่อนจะถอดถอนแก่นกายใหญ่ออกมาเกือบสุดปลายหัวหยัก แล้วกดกระแทกเข้าไปใหม่ ให้ผ่านเยื่อพรหมจรรย์เข้าไปได้"อื้อออออออ" เสียงเล็
"ทำไมมันใหญ่จ้นล้นมือแบบนี้ นี่นมเด็กสิบแปดจริงไหมเนี่ย" บาสนวดคลึงสองเต้าใหญ่พลางพิจารณาขนาด ปากก็เอื้อนเอ่ยพึมพำ ตาก็จ้องไม่กะพริบ แล้วก็อดใจไม่ไหวรีบก้มลงเอาปากงาบงับยอดปทุมถันแล้วดูดแรงๆ"อื้ออออ ฮะ...เฮียอย่า" เสียงใสห้ามปนเสียงคราง พลางแหงนหน้ากัดริมฝีปากตัวเอง มือที่เคยทุบตีก็อ่อนแรงลงเอาดื้อๆ จนเปลี่ยนไปใช้เล็บจิกที่ไหล่แกร่งของเขาแทน บาสช้อนตามองใบหน้าจิ้มลิ้ม ที่ขณะนี้ช่างดูเซ็กซี่ยิ่งนักบาสดูดยอดปทุมถันสลับซ้ายขวา พลางลูบไล้ไปตามส่วนเว้าส่วนโค้ง แล้วผละริมฝีปากจากเต้าใหญ่ จูบไล้ลงมาเรื่อยๆ ตามหน้าท้องแบนราบมาหยุดตรงกลางกายความเป็นสาว ก่อนจะยกเรียวขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าแล้วซุกหน้าเข้าหาดอกไม้งามเรียวลิ้นตวัดสัมผัสกลีบดอกไม้อันอวบอูม แล้วแยงลิ้นร้อนชอนไชไปตามรอยแยก"ฮะ...เฮีย...ยะ...หยุดเถอะ...ฮึก...ฮึก" บาสหยุดชะงักลงเมื่อหยดน้ำตาร่วงหล่นลงมาตรงหน้าผากเขาพอดี เขาจับขาเรียวลงจากบ่า แล้วหยัดกายลุกขึ้นยืน"ทำไม มะปรางรังเกียจสัมผัสจากเฮียหรือไง ถึงไม่ยอมให้เฮียทำ" บาสเอ่ยถามชิดพวงแก้มด้วยน้ำเสียงแหบพร่า แล้วจูบซับน้ำตาให้เธอ"เปล่าค่ะ แต่ปรางกลัว กลัวว่าจะมองหน้าเฮียไม่ติดถ
"ทำไมห้องถึงมืดแบบนี้วะ...มะปราง!!...ทำไมถึงไม่เปิดไฟ...มะปราง!!...หายไปไหน" บาสเปิดประตูห้องเข้ามา แต่พบว่าห้องอยู่ในความมืดมิด เขาจึงเรียกขานหามะปราง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา"ทุ่มกว่าแล้ว หายไปไหน" บาสบ่นพึมพำกับตัวเอง เมื่อไม่พบมะปรางอยู่ในห้อง"หรือว่า..." เมื่อนึกได้ว่ามะปรางหายไปไหน เขาก็รีบหยิบหมวกกันน็อคกับกุญแจรถแล้วออกจากห้องไปทันที"เฮีย! เดี๋ยวสิเฮีย เฮีย!" มะปรางร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆ บาสก็เข้ามายื้อยุดฉุดกระชากให้เธอเดินออกไปนอกร้าน ท่ามกลางสายตางุนงงของพนักงานคนอื่นๆ และลูกค้าที่กำลังนั่งรับประทานอาหาร"....." บาสลากมะปรางออกมายังหน้าร้าน เขามองเธอด้วยใบหน้าบึ้งตึงที่บ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจสุดๆ"เฮียลากปรางออกมาทำไม ปรางจะทำงาน" มะปรางสลัดแขนออกจากการเกาะกุม แต่บาสก็ยังคงจับไว้แน่นไม่ยอมปล่อย"ใครให้มาทำ" บาสถามด้วยน้ำเสียงกรุ่นโกรธ"ปรางก็ทำอยู่ทุกวัน""เมื่อวานเฮียบอกปรางว่าไง""บอก? บอกอะไร""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางเอง""แล้ว?""เฮียจะเป็นคนดูแลมะปรางในทุกๆ เรื่อง คำว่าดูแลของเฮียคือ เฮียจะเป็นคนดูแลทั้งค่าเรียน ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เฮียจะเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด มะปรางไ
"ดึกแล้ว ค่อยจัดของพรุ่งนี้ก็ได้ มะปรางเข้าไปอาบน้ำก่อน จะได้นอนพัก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนแต่เช้า" บาสบอกเมื่อเข้ามายังห้องพักส่วนตัวของเขา"แล้วจะให้ปรางนอนที่ไหนเหรอคะ" มะปรางมองไปรอบๆ ห้องนอน เพราะเท่าที่สังเกตตั้งแต่ย่างกายเข้ามาในห้องพักของเขา ห้องนี้น่าจะมีแค่ห้องนอนเดียว"ก็บนเตียงในห้องนี้" บาสบอกพร้อมทั้งปรายตามองไปที่เตียง"แล้วพี่บาสจะนอนที่ไหน ให้ปรางไปนอนโซฟาข้างนอกก็ได้นะคะ""ก็นอนด้วยกันบนเตียงนี้แหละ เตียงออกจะกว้าง""เออ...ปรางนอนดิ้นมากๆ ปรางกลัวว่าจะทำให้เฮียนอนไม่หลับ""ไปอาบน้ำ แล้วมานอนบนเตียงนี้ เดี๋ยวนี้""แต่...""ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้น ไปอาบน้ำ เฮียง่วงแล้ว" พูดจบบาสก็เดินหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้มะปราง และหยิบของตัวเองแล้วเดินออกไปอาบน้ำยังห้องน้ำด้านนอกมะปรางที่อยู่ในชุดเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงขาสั้น เธอชะงักไปเล็กน้อยเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเจอบาสนั่งพิงหัวเตียงเล่น สมาร์ตโฟน เขาไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่เพียงกางเกงนอนขายาว เผยให้เห็นรอยสักบนตัวของเขาอย่างชัดเจน"ปิดไฟ แล้วมานอนสิ""แล้วจะให้ปรางนอนตรงไหน""ตรงนี้" บาสบอกพลางตบเตียงตรงที่ว่างข้างๆ"เร็วสิ เฮียง่วงแล้
"ฉันเรียกค่าเลี้ยงดูยัยมะปรางหนึ่งล้านบาท นี่ยังถือว่าไม่คุ้มทะ...""ตกลงหนึ่งล้านบาท ต่อไปนี้ชีวิตมะปรางเป็นของผม พวกคุณห้ามมายุ่งกับชีวิตของมะปรางอีก""ได้สิ พวกฉันจะไม่มายุ่งกับมันอีก""พรุ่งนี้สิบโมงเช้ามารับเงินสดหนึ่งล้านบาทได้เลย""ตกลง พรุ่งนี้สิบโมงฉันจะมารับเงินที่นี่ แล้วอย่าคิดที่จะพายังมะปรางหนีล่ะ ไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ...นี่ก็ยืนเมามึนไม่เลิก กลับบ้าน" แม่ของมะปรางพูดจบก็ลากผัวขี้เมากลับบ้านทันที"มะปราง" บาสเรียกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา"ปรางขอตัว" มะปรางปัดมือของบาสออกจากตัว เดินอย่างคนไร้ซึ่งเรี่ยวแรง"มะปรางจะไปไหน เดี๋ยวเฮียไปส่ง" บาสถามด้วยความเป็นห่วง เมื่อมะปรางเดินเหมือนคนไร้จุดหมาย"ปราง...ปรางอยากกลับห้อง ปรางปวดหัว วันนี้ปรางคงไปทำงานไม่ไหวแล้ว" พอตั้งสติได้ เธอก็หันหลังกลับเพื่อจะเดินเข้าหอพัก"เฮียไม่อยากให้ปรางอยู่คนเดียว""แต่ปรางอยากอยู่คนเดียว" พูดจบปรางก็เดินกลับเข้าไปในหอพักทันทีวันรุ่งขึ้น 10.00 น."ไหนล่ะเงิน" แม่ของมะปรางถามทันทีที่บาสกับมะปรางเดินมาถึงจุดที่นัดหมาย พวกเขามากันพร้อมหน้า พ่อ แม่ และปาร์ค"แล้วผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าพวกคุณจะไม่กลับมายุ่งเก