เนยหอบหายใจแรง ร่างกายยังคงสั่นสะท้าน เมื่อเบียร์ถอนตัวออกมา แต่ดวงตาของเขายังเต็มไปด้วยแรงปรารถนา ราวกับว่าครั้งเดียวไม่เพียงพอสำหรับเขา“อื้อ...” เนยหายใจหนักหน่วง ขณะที่เบียร์ก้มลงจูบเธออีกครั้ง จูบที่เร่าร้อนและลึกซึ้ง ราวกับว่าเขายังไม่รู้สึกพอ“ฉันต้องการเธออีก...” เขากระซิบเสียงแหบพร่า มือของเขาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ ความร้อนในตัวเขายังคงลุกโชน ไม่ลดลงแม้แต่น้อยเธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว เมื่อเขาค่อยๆ เลื่อนมือลงสัมผัสต้นขาของเธออีกครั้ง ความรู้สึกที่เพิ่งจะสงบลงกลับทวีความร้อนแรงขึ้นมาอีก“ดะ...เดี๋ยว...พะ..พอแล้ว” เนยพยายามยกมือขึ้นห้าม แต่เบียร์รวบข้อมือทั้งสองข้างของเธอ ยึดขึ้นเหนือหัวด้วยมือข้างเดียว“อ๊ะ..อ๊า..” เนยครางออกมาอย่างเสียวสะท้าน เมื่อริมฝีปากของเขาไล้ผ่านยอดอกของเธออย่างเร่าร้อน ร่างกายของเธอเกร็งขึ้น เมื่อเขาใช้ลิ้นหมุนวนเบาๆ บนยอดอก ทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านในทันที ไม่อาจต้านทานได้“ยังไม่พอสำหรับฉัน...” เขากระซิบเบาๆ ข้างหูเธอ ก่อนที่ริมฝีปากจะค่อยๆ ลากลงไปตามลำคอ ทำให้เธอสั่นสะท้านอีกครั้ง“อึ๊..อื๊อ..” เนยบิดตัวด้วยความเสียว เมื่อเบียร์กดลิ้นลงบนยอดอก แล้วล
กว่าที่ทั้งคู่จะออกจากห้องน้ำได้ก็ล่วงไปถึงสองชั่วโมงเต็ม เนยแทบหมดแรงเพราะเบียร์ไม่มีทีท่าว่าจะยอมหยุดพักให้เธอเลย ตอนนี้ทั้งสองคนกลับมาที่ห้องนอนแล้ว โดยเนยกำลังเลือกเสื้อผ้าในตู้ของเบียร์เพื่อใส่แทนชุดเดิม สายตาของเธอไล่มองเสื้อผ้าผู้ชายที่แขวนเรียงรายอยู่“กินอาหารญี่ปุ่นมั้ย?” เบียร์ถามขณะเลื่อนดูเมนูในแอปพลิเคชันเดลิเวอรี่“อื้อ อยากกินทาโกะยากิ” เนยตอบสั้น ๆ พลางหยิบเสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ของเบียร์ขึ้นมาทาบตัว ก่อนจะสวมมันคลุมทับร่างกาย ปลดกระดุมเม็ดบนออกสองเม็ดเพื่อให้ดูผ่อนคลายและเซ็กซี่เล็ก ๆ“เอาซาชิมิรวมด้วยไหม? ชอบแซลมอนใช่ป่ะ?” เบียร์หันมาถามพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“อื้ม สด ๆ นะ” เนยตอบพลางพยักหน้าเล็กน้อย ขณะเลือกกางเกงต่อ“ข้าวปั้นหน้าปลาไหล ข้าวหน้าหมูทงคัตสึล่ะ เอาด้วยมั้ย?”“ดีเลย เรากินด้วยกันนะ” เนยยิ้มให้ พลางหยิบกางเกงขาสั้นผ้าลินินสีเทาของเบียร์มาสวม แม้จะหลวมไปบ้าง แต่เธอใช้เข็มขัดของเขาคาดไว้ให้กระชับ กางเกงทำให้เธอดูทะมัดทะแมงขึ้น แต่ยังคงความสบายในการสวมใส่“ข้าวแกงกะหรี่ไก่ทอดกับราเมนทะเลเผื่อไว้ด้วยละกัน เผื่อเธอหิวทีหลัง” เบียร์พูดขณะกดสั่งอาหารเนยยืนมองต
เมื่อเนยเห็นเบียร์ขับรถออกไปจนลับสายตา น้ำเสียงเธอเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันที แววตาเย็นเยียบ“เฮียล่ะ?”“รออยู่ข้างใน” เนตอบสั้น ๆ“งั้นไปกัน” เนยบอกพลางเดินนำน้องชายเข้าบ้านทันทีที่ก้าวเข้ามาในบ้าน เสียงเคนก็ดังขึ้นจากโซฟา“ยัยหนู!” เคนลุกพรวดขึ้นแล้วตรงเข้ามากอดเธอทันที“ไม่เป็นไรใช่มั้ย? เจ็บตรงไหนรึเปล่า? เกิดอะไรขึ้นบ้าง?” เขายิงคำถามรัว ๆ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล“ใจเย็นเฮีย” เนยยิ้มเย็น มือยกขึ้นตบไหล่เคนเบา ๆ“โอเค เล่ามา” เคนถอนหายใจยาว แล้วเดินกลับไปนั่งที่โซฟา ขณะที่เนเดินไปหยิบน้ำเย็นมาส่งให้พี่สาวเนยเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้เคนฟัง ตั้งแต่เหตุการณ์ที่เจี๊ยบดันไปดื่มเครื่องดื่มที่มียาแทนเธอ จนถึงตอนที่เธอพลาดโดนยายูโฟเรีย-เอ็กซ์จากขอบแก้วเข้า โชคดีที่เบียร์อยู่ด้วย เขาจึงช่วยพาเธอออกจากผับได้ทันก่อนจะเกิดเรื่องร้ายแรงไปมากกว่านี้“เบียร์? คนที่เป็นโปรแกรมเมอร์วันนั้น? เพื่อนไอ้เนน่ะเหรอ?” เคนเลิกคิ้วขึ้นอย่างแปลกใจ“อื้อ” เนยพยักหน้าตอบสั้น ๆ ขณะที่เนที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ กำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ“แล้วข้อมูลที่เราส่งมาให้เฮีย…เอามาจากไหน?” เคนถามด้วยความสงสัย น้ำเสียงเริ่มจริ
ตอนเย็น เนยที่กำลังเลือกซื้อของอยู่ในซูเปอร์มาร์เก็ตอย่างเพลินๆ เธอเดินไปเรื่อยๆ จนมาหยุดอยู่ที่ชั้นวางของเครื่องปรุง ขณะที่เนยกำลังเอื้อมมือหยิบซอสเครื่องปรุงจากชั้นบนสุด เธอขยับตัวขึ้นไปยืนเขย่งปลายเท้า แต่ยังเอื้อมไปไม่ถึงซอสปรุงรสที่เธอต้องการ จู่ๆ มือใหญ่ของใครบางคนก็หยิบขวดซอสที่เธอต้องการลงมาให้“ต้องการตัวช่วยล่ะสิ?” เสียงทุ้มต่ำที่เธอคุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ“นาย...มาได้ไงเนี่ย?” เธอถามด้วยความเซอร์ไพรส์“ก็แค่...มาช้อปปิ้งเหมือนกัน” เบียร์ตอบพร้อมยักไหล่“บังเอิญอะไรขนาดนั้น?” เนยหรี่ตามองเขาอย่างสงสัยเบียร์หัวเราะเบาๆ“บังเอิญน่ะสิ ก็ที่นี่ของเยอะดีเลยแวะมา แถมเธอก็มาช้อปปิ้งอยู่ที่นี่บ่อย ๆ ไม่ใช่เหรอ?” เบียร์ตอบด้วยท่าทางสบาย ๆ ขณะวางขวดซอสลงในตะกร้าเนยมองเขานิ่งๆ ก่อนจะพึมพำเบาๆ“ก็จริง แต่...ทำไมมันดูแปลกๆ?”“เธอคิดไปเองน่ะสิ” เบียร์หัวเราะเบา ๆ พลางยื่นมือไปหยิบตะกร้าจากมือเธอ“เดี๋ยวฉันช่วยถือของให้ จะได้ไม่เมื่อยมือไง” เขาพูดพร้อมยิ้มกวน ๆ“อืม...ก็ดี” เนยยอมให้เขาช่วยถือของแบบไม่ทันตั้งตัว“ซื้ออะไรอีกล่ะ?” เบียร์ถาม ดวงตาคมพราวระยับมองเธอด้วยความสนใจ“เอ้อ...ก็ว่าจะซื
เบียร์ค่อยๆ หยุดการเคลื่อนไหวของนิ้ว และละริมฝีปากออกจากหน้าอกของเธอ ปล่อยให้เธอหอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า“นะ..นาย..แฮ่กๆ ...” เนยพยายามเปล่งเสียง ขาของเธอสั่นสะท้าน“หืม? ...นี่แค่ออเดิฟเอง” เบียร์ยิ้มเจ้าเล่ห์“ดะ..เดี๋ยว..อื๊อ..”ริมฝีปากของเขาประกบลงบนริมฝีปากของเธออย่างแนบแน่น ลิ้นของเขาไล้ผ่านอย่างช้าๆ ก่อนจะสอดกลับเข้าไปในปากของเธออย่างชำนาญ ลิ้นของเขาเคลื่อนไหวอย่างเร่าร้อน ตักตวงความหวานจากเธออย่างต่อเนื่องเขาค่อยๆ ถอนจูบออกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะลากริมฝีปากลงมาตามลำคอของเธอ ความเสียวซ่านเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างของเนย ขณะที่ริมฝีปากของเขาเลื่อนไปถึงเนินอกของเธอ ปลุกความรู้สึกให้ยิ่งรุนแรงขึ้นริมฝีปากของเขาประทับจูบลงบนหน้าอกของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนที่ลิ้นจะลากผ่านผิวเนียนละเอียดของเธออย่างช้าๆ เนยสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อปลายลิ้นของเขาสัมผัสที่ยอดอก ส่งความรู้สึกเสียวซ่านผ่านร่างกายของเธอ“อ๊ะ…อ๊า…” เนยครางเสียงหวานระคนกระเส่า ลมหายใจของเธอเริ่มถี่ขึ้นเมื่อเขาใช้ลิ้นค่อยๆ วนรอบยอดอกอย่างชำนาญ ก่อนจะกดลิ้นลงไปอีกครั้ง ร่างกายของเธอเกร็งขึ้นเมื่อเขาดูดยอดอกแรงขึ้น ปลุกเร้าความรู้สึกในตัวเธอ
เช้าวันเสาร์ ที่เรือนซ้อม เนยกับเคนกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด ท่ามกลางบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสียงหมัดปะทะและการเคลื่อนไหวอันรวดเร็ว เนที่นั่งอยู่ข้างสนามมองดูทั้งคู่ พลางกลืนน้ำลายด้วยความรู้สึกหวั่นเกรง เขารู้ตัวดีว่าตัวเองไม่สามารถต่อกรกับทั้งสองคนได้เลย"พี่เนยกับเฮียน่ากลัวเกินไปแล้ว..." เนพึมพำเบา ๆ กับตัวเองในที่สุด เคนก็โดนเนยซัดด้วยท่าต่อสู้หนักหน่วง เขาล้มลงไปนอนบนพื้นด้วยรอยยิ้มพลางหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี แม้จะเพิ่งพ่ายแพ้ เขาก็ไม่รู้สึกเสียหน้าแต่อย่างใด“โอ๊ย ยอมแล้ว ยอมแล้ว! เราเก่งขึ้นเยอะเลยนะ” เคนพูดพลางยกมือขึ้นยอมแพ้เนยยืนหอบเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มบางๆ“ก็ต้องพัฒนาให้เก่งขึ้นเรื่อย ๆ ล่ะ ไม่งั้นเฮียก็ต้อนหนูได้ทุกที”“ใช่ แต่รอบนี้เฮียโดนจัดหนักเลยนะ” เคนหัวเราะเสียงดังพลางลุกขึ้นยืน เขายกมือขึ้นตบไหล่น้องสาวเบา ๆ ด้วยความภาคภูมิใจ“มิน่า ถึงไม่มีใครกล้าสู้กับพี่เนยเลย” เนพูดแทรกขึ้น ขณะนั่งมองทั้งสองคนอย่างหวาด ๆ“แล้วทำไมไม่ลงมาลองดูบ้างล่ะ? ไหนบอกอยากเก่งไง” เนยแหย่น้องชายพร้อมกับยิ้มมุมปากเนสะดุ้งเล็กน้อย“เอ่อ...พี่สองคนมันเก่งเกินไป ผมยังไม่พร้อม...” เขาหันหน้า
คาร์ลนั่งหายใจหอบแรงอยู่บนเก้าอี้ ใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อและความเหนื่อยล้าจากการถูกทรมานอย่างต่อเนื่อง แม้จะเจ็บปวดสักแค่ไหน แต่เขาก็ยังคงไม่ยอมปริปากพูดอะไรออกมา ดวงตาของเขายังแข็งกร้าวและท้าทาย“ถึงไหนละ เฮีย” เสียงหวานที่คุ้นเคยดังขึ้นด้านหลังของเคนเคนยิ้มเล็กน้อยเมื่อหันไปเห็นเนยเดินเข้ามา “มาแล้วเหรอ”“มันไม่พูดเหรอ?” เนยถามพลางเลิกคิ้ว ขณะมองผ่านกระจกไปยังคาร์ลที่นั่งนิ่งอยู่"ใช่ ปากแข็งมาก” เคนถอนหายใจยาว แววตาเต็มไปด้วยความหงุดหงิด“หืม?” เนยยิ้มเย็น“ถ้างั้น...ให้หนูลองมั้ย” เธอถามขณะปรายตาสบตาเคน แววตาของเธอฉายแววเจ้าเล่ห์และเยือกเย็นเคนจ้องกลับไปอย่างสนใจ “แล้วเราจะทำอะไร?”เนยเหลือบสายตาไปมองที่หลอดยายูโฟเรีย-เอ็กซ์ที่ถูกวางอยู่บนโต๊ะ ข้างๆ เครื่องมือทรมานที่เคนใช้ยึดมาได้จากผับมีสทิค เฮเว่น ริมฝีปากบางของเธอยกยิ้มร้ายกาจ“มันวางยาหนู...แล้วคิดว่าหนูควรทำอะไรกะมันล่ะ”เคนมองเธอครู่หนึ่งก่อนที่จะหัวเราะออกมาอย่างเหี้ยมเกรียม“ถ้างั้น...จัดไปเลย”เนยหยิบหลอดยายูโฟเรีย-เอ็กซ์ขึ้นมา ก่อนจะยื่นส่งไปให้ฮิโร่ มือขวาคนสนิทของเคน“เฮียโร่ จัดการให้หนูหน่อย” เธอพูดเสียงเรียบ ดวงตา
ขณะที่เนยเดินกลับมาในห้องควบคุม เหล่าลูกน้องกลุ่ม 'มาโซ' ก็เข้ามาในห้องสอบสวนพอดี สายตาเหี้ยมเกรียมและหื่นกระหายของพวกเขาจ้องมองคาร์ล ร่างกายของเขาที่ถูกมัดแน่นกับเก้าอี้สะท้านไปด้วยความหวาดกลัว พวกมาโซเริ่มกระชากเสื้อของคาร์ลจนขาด ร่างกายของเขาถูกย่ำยีอย่างโหดร้าย เสียงแผดร้องของเขาดังก้องไปทั่วห้อง แต่ไม่มีใครสนใจความเจ็บปวดของเขาเลยเนยกลับมานั่งลงที่เก้าอี้ในห้องควบคุม มองภาพตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ แม้แต่น้อย ขณะที่คาร์ลถูกทรมานอยู่ เคนยื่นแก้วเหล้าให้เธอ“เดี๋ยวนี้เราดูมีเสน่ห์มากขึ้นกว่าแต่ก่อนนะ” เคนยิ้มยั่วน้องสาว พลางจุดบุหรี่และพ่นควันออกมาเนยเลิกคิ้ว แต่ก็ไม่พูดอะไร เธอยกแก้วเหล้าขึ้นจิบอย่างนิ่งเงียบ“เพราะไอ้เด็กนั่นเหรอ?” เคนถามพลางหัวเราะเบาๆ“ไม่เกี่ยว” เนยตอบกลับทันที หน้าแดงขึ้นเล็กน้อย แต่ยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง“ใช่เหรอ?” เคนหัวเราะล้อเลียน จับสังเกตน้องสาวได้ชัดเจน“ชอบมันล่ะสิ” เขาพูดขึ้น ขณะที่อัดบุหรี่เข้าปอดแล้วพ่นควันออกมาอีกครั้ง สายตายังจับจ้องที่น้องสาวเนยเงียบ ไม่ตอบคำถาม เธอไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองเสียด้วยซ้ำ ความคิดเธอเริ่มสับสนเคนเ