ชีวิตของสาวเนิร์ดซะที่ไหน

พี่ศรีเดินเข้ามาหานิตาด้วยท่าทางสบายๆ ยิ้มอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะพูดขึ้นว่า 

"ลิตา  วันนี้ไปดื่มกับพวกพี่ไหม?" น้ำเสียงของพี่ศรีเป็นกันเองและชวนเชิญ เพราะวันศุกร์แบบนี้มักเป็นวันที่หลายคนในออฟฟิศจะไปผ่อนคลายด้วยการดื่มหลังเลิกงาน

ลิตาหันมามองพี่ศรี แววตาเธอดูลังเลเล็กน้อย เพราะเธอไม่ใช่คนที่ชอบออกไปดื่มบ่อยนัก แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มและความเป็นมิตรของพี่ศรี ลิตาก็รู้สึกว่าอาจจะเป็นโอกาสดีที่จะลองเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง เธอจึงยิ้มบางๆ แล้วตอบกลับไป 

"ก็น่าสนใจนะคะ...แต่จะดื่มหนักกันไหม?"

พี่ศรีหัวเราะ "ไม่ต้องห่วงน่า พี่ดูแลลิตาได้อยู่แล้ว!"

ไม่นานหลังจากที่พี่ศรีชวนลิตา อีกสองคนก็เดินเข้ามาสมทบ มลทาและวิมล ทั้งคู่มักจะเป็นกลุ่มที่สนิทกันในออฟฟิศ มลทาเป็นคนพูดเก่งและเฮฮา สร้างบรรยากาศให้ทุกคนรู้สึกสนุกได้เสมอ ส่วนวิมล น้องเล็กของกลุ่ม เป็นคนนิ่งๆ แต่ก็เป็นอีกคนที่ชอบไปดื่มกับเพื่อนร่วมงานอยู่บ่อยๆ

"โอ๊ย ลิตา! วันนี้ไปด้วยกันนะ อยากให้แกไปสนุกด้วยกันจริงๆ" มลทารีบพูดขึ้นทันทีที่เดินมาถึง เธอเป็นคนที่ไม่ยอมให้ใครปฏิเสธง่ายๆ

วิมลเองก็ดูตื่นเต้นไม่แพ้กัน "ใช่ๆลิตา ไปด้วยกันนะ พวกเราอยากให้แกไปจริงๆ รับรองไม่หนักหรอก แค่สนุกนิดหน่อย"

ลิตายิ้มออกมาอีกครั้ง รู้สึกอบอุ่นกับความเป็นมิตรของเพื่อนร่วมงานที่พยายามชวนไปผ่อนคลายด้วยกัน เธอเหลือบมองพี่ศรีที่ยืนยิ้มส่งกำลังใจ ก่อนจะพยักหน้าเบาๆ "โอเค งั้นไปด้วยก็ได้ค่ะ"

ทั้งสามคนหัวเราะกันอย่างดีใจ รู้สึกเหมือนภารกิจชวนเพื่อนสำเร็จ

เมื่อถึงที่บาร์ บรรยากาศครึกครื้นและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ ลิตาซึ่งปกติไม่ชอบสถานที่แบบนี้ กลับรู้สึกผ่อนคลายไปกับเพื่อนๆ ความตึงเครียดจากงานหายไปชั่วขณะ แต่ความสนุกนี้กลับทำให้เธอลืมสิ่งสำคัญไป นั่นคือการรายงานแฟนสาวของเธอ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ลิตาไม่ทันสังเกตว่ามือถือของเธอสั่นอยู่หลายครั้ง ข้อความจากแฟนสาวถามว่าเธออยู่ที่ไหน และทำไมยังไม่กลับบ้าน เธอเงยหน้าขึ้นจากบรรยากาศที่สนุกสนาน แล้วรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู ข้อความที่ยังไม่ได้ตอบกลับหลายสิบข้อความทำให้เธอเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ

ลิตาถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่จะค่อย ๆ พิมพ์ข้อความตอบกลับ แต่ในใจก็เต็มไปด้วยความกังวลว่าแฟนสาวจะรู้สึกยังไงเมื่อรู้ว่าเธอไปเที่ยวโดยไม่บอกกล่าว

เคทรู้สึกหงุดหงิดอย่างมากเมื่อทั้งโทรและส่งข้อความไปหาลิตาหลายครั้ง แต่ไม่ได้รับการตอบกลับเลย ความรู้สึกกังวลเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นความโมโห มือถือในมือของเคทสั่นระรัวอีกครั้งหลังจากที่เธอพยายามติดต่ออยู่หลายชั่วโมง ทว่าลิตายังคงเงียบหาย ไม่มีสัญญาณตอบกลับแม้แต่น้อย

"นี่มันเรื่องอะไรกัน?" เคทพึมพำกับตัวเองอย่างอารมณ์เสีย ความไม่สบายใจถาโถมเข้ามา เธอไม่เคยต้องตามลิตาแบบนี้มาก่อน ลิตามักจะเป็นคนที่มีระเบียบวินัยและตอบกลับตลอดเวลาที่เธอติดต่อไป แต่คืนนี้กลับแตกต่าง

เคทยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว ทิ้งเอกสารที่กำลังทำอยู่ลงบนโต๊ะ หันมองนาฬิกาอีกครั้ง ก่อนจะหยิบกุญแจรถเตรียมออกไปตามหาลิตาด้วยตัวเอง ความโกรธที่สะสมมากขึ้นทุกนาทีกำลังครอบงำเธอ

"ถ้าเธอไม่ตอบ ฉันจะไปหาถึงที่เอง" เคทพูดเสียงเข้มพลางเดินออกจากห้องอย่างเร่งรีบ พร้อมกับหัวใจที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจและคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบ

ในผับที่บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงเพลงดังสะท้อน ลิตารู้สึกหัวหมุนเล็กน้อยจากแสงไฟหลากสีที่กะพริบไปมา เธอไม่ค่อยดื่มนัก แต่คืนนี้ด้วยแรงชักชวนจากเพื่อน ๆ และความรู้สึกอยากปลดปล่อยตัวเองจากความเครียดของงานทำให้เธอยอมจิบเครื่องดื่มไปหลายแก้ว จนตอนนี้เริ่มรู้สึกเมา

ร่างของลิตาเริ่มโอนเอนเล็กน้อยตามจังหวะเพลงที่ดังลั่น เสียงหัวเราะของเพื่อน ๆ รอบตัวทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกดึงเข้าสู่โลกที่ต่างออกไปจากความจริง เธอพยายามเต้นตามจังหวะเพลง ทั้ง ๆ ที่ปกติแล้วเธอไม่ใช่คนที่ชอบกิจกรรมแบบนี้ รู้สึกเหมือนการเต้นในคืนนี้เป็นการปลดปล่อยความอัดอั้นที่สะสมไว้

แต่ยิ่งเวลาผ่านไป ความเมาก็เริ่มครอบงำ ลิตารู้สึกมึนงงและอ่อนแรงเล็กน้อย แม้จะสนุกกับบรรยากาศรอบตัว แต่ในใจลึก ๆ ก็เริ่มมีความรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมา เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่สายตาที่เบลอทำให้ข้อความที่ค้างอยู่ดูเลือนลาง

ลิตาเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอ รู้สึกเหมือนโลกหมุนเร็วขึ้น เธอจับแก้วในมือแน่น พยายามหาทางทำให้ตัวเองทรงตัวได้ แต่ความเมาทำให้ทุกอย่างยากขึ้นเรื่อย ๆ "ฉันคงเมาเกินไปแล้ว..." เธอพึมพำกับตัวเองพลางพยายามจะหาเก้าอี้นั่งพัก แต่ดูเหมือนความมึนงงนี้จะยิ่งทวีความรุนแรง

"ให้ฉันช่วยนะคะ" เสียงหวาน ๆ ละมุนดังขึ้นใกล้หูของลิตา ร่างที่โอนเอนจากความเมาทำให้เธอหันไปมองตามเสียงนั้น ทันทีที่ลิตาเห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ สายตาของเธอเบลอเล็กน้อย แต่ก็พอจะเห็นชัดเจนว่าสาวคนนั้นเป็นคนสวยและดูเซ็กซี่เป็นพิเศษ ผิวขาวเนียน ริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีแดงสะกดสายตา ชุดเดรสรัดรูปโชว์สัดส่วนโค้งเว้าของเธอทำให้ลิตายิ่งรู้สึกเหมือนโลกในผับนั้นชะลอตัวลงชั่วขณะ

"เอ่อ... ขอบคุณนะคะ แต่ฉัน..." ลิตาอ้ำอึ้ง พยายามหาคำตอบให้ตัวเองว่าเธอควรจะปฏิเสธหรือรับความช่วยเหลือนี้ดี แต่ความมึนงงจากเครื่องดื่มทำให้เธอไม่สามารถตัดสินใจได้ชัดเจน สาวคนนั้นยิ้มอย่างอ่อนโยน ก่อนจะยื่นมือมาประคองแขนลิตาเบา ๆ

"คุณดูเหมือนจะเมามากเลยค่ะ เดี๋ยวฉันพาไปนั่งพักตรงนั้นดีกว่านะ" สาวเซ็กซี่พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและอ่อนโยน

ลิตามองหน้าของผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง แล้วก็รู้สึกว่าเธอไม่สามารถปฏิเสธได้ ราวกับว่ามีบางอย่างในสายตาของเธอดึงดูดให้ลิตายอมรับความช่วยเหลือนั้นโดยไม่คิดอะไรต่อ เธอพยักหน้าเบา ๆ และปล่อยให้สาวคนนั้นพาเธอไปนั่งที่มุมสงบในผับ

"พักก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณจะรู้สึกดีขึ้น" สาวคนนั้นยิ้มให้ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ ลิตา ใกล้ชิดจนลิตาสัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ ที่อบอวลอยู่รอบตัว

ลิตาเงยหน้ามองสาวสวยตรงหน้า ผ่านสายตาที่พร่ามัวเพราะความเมา ทันใดนั้นภาพของสาวเซ็กซี่คนนั้นก็กลายเป็นเคทในสายตาของเธอ ความสับสนผสมกับความรู้สึกคิดถึงที่ลิตามีต่อแฟนสาวทำให้เธอไม่สามารถแยกแยะได้ว่าใครเป็นใครในตอนนี้

“อ้าว...ที่รักขา” ลิตาพึมพำเสียงเบาและอ่อนหวาน ขณะที่ยื่นมือไปแตะที่ใบหน้าของสาวสวยตรงหน้า สัมผัสอ่อนโยนจากมือของลิตาทำให้ผู้หญิงคนนั้นชะงักเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มอย่างอ่อนโยน แม้จะไม่เข้าใจสถานการณ์เต็มที่ แต่เธอก็ไม่ว่าอะไร ลิตาโน้มตัวเข้าหา คิดว่าเธอกำลังสัมผัสใบหน้าของเคท แฟนสาวที่คอยดูแลเธอเสมอมา

สาวสวยคนที่อยู่ตรงหน้าเหลือบตามองลิตาอย่างรู้ทัน เธอหัวเราะเบา ๆ และตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย้ายวน “ที่รักเหรอคะ... น่ารักจังเลยนะคะ” เธอพูดอย่างอ่อนหวาน ขยับเข้ามาใกล้มากขึ้นจนลิตารู้สึกถึงความร้อนจากร่างกายของเธอ

ลิตาหลับตาลงชั่วครู่ ด้วยความเมาและความเหนื่อยล้า เธอพึมพำบางอย่างเกี่ยวกับเคทด้วยเสียงที่เบาจนแทบไม่ได้ยิน ร่างของเธอเริ่มพิงเข้าไปหาสาวตรงหน้ามากขึ้น