@ เช้าวันใหม่"ตื่นได้แล้ว ตื่นเดี๋ยวนี้นะ!" เสียงขอคนตัวเล็กพยามโวยวายเสียงดัง หลังเธอพยามปลุกเขามาตั้งนาน ฝ่ามือบางกระหน่ำใส่บ่ากว้างไม่หยุดหย่อน แม้ข้อเท้าเจ็บก็ยังไม่มีผลอะไร จนร่างอรชรอาบน้ำแต่งกายพร้อมไปเรียนเรียบร้อยแล้วคงเป็นลูกน้องเขาจัดเตรียมชุดนักศึกษาไว้ให้ คาดว่าซื้อใหม่เพราะไม่ใช่ไซส์เดิม แต่ถึงอย่างไรเวลานี้เธอไม่ควรเรื่องมาก แค่ได้ใช้ชีวิตปกติคงดีกว่า"โว๊ะ!..แหกปากอะไรของเธอ!" คนถูกปลุกก่อนเวลาตื่นรีบส่งน้ำเสียงหงุดหงิดแสดงออก ผ่านใบหน้าหล่อเหลาไม่สบอารมณ์ ก่อนลุกนั่งชันพิงหัวเตียงตั้งสติ"ไหนบอกว่าจะไปส่งไง อยู่สูงขนาดนี้ฉันจะลงไปไหวไหมเล่า" เพชรพลอยแสดงสีหน้างอค้ำ ทิ้งกายลงนั่งข้างเตียงยกมือกอดออกอย่างตัดพ้อ เธอไม่น่าพลาดให้ตัวเองเจ็บตัวเลย คนต้นตอก็ไม่สนใจอีก เธอยกเท้าข้างที่ยังพันผ้าไว้ เขยิบไปพาดหน้าตักแกร่งให้อีกฝ่ายรับรู้"ก็บอกดีๆสิ แหกปากขนาดนี้นึกว่ามีคนตาย" เขาดันขาเรียวออกระงับอารมณ์บางอย่างในกายชาย หญิงสาวคงลืมว่าใส่กระโปรงสั้น เห็นเนินสามเหลี่ยมอวบอูมน่าบีบขยี้"คุณนั่นแหละตาย หรือจะเรียกพี่เบนให้ขึ้นมารับดีกว่า" เธอไม่ใช่คนโง่ซะหน่อย เคยกดเมมเบอร์ของเบ
@ มหาวิทยาลัยชื่อดัง"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง แต่วันหน้าไม่ต้องแล้วนะ" เธอพยามพยุงตัวไปนั่งรถลงโต๊ะหินอ่อนหน้ารั้วสถาบัน หลังนัดกับไลลาไว้แล้วว่าเธอคงเดินเข้าไปคนเดียวไม่ไหว มือบางเลยรีบถอดหมวกนิรภัยคืนเจ้าของ หยิบหนังสือเปิดอ่านรอเพื่อนสาวไปพลางๆ"เลิกกี่โมง?" เอเดนแง้มเปิดกระจกหมวกเพียงเล็กน้อย เหยียดขายาวดุจนายแบบลงพื้น ระหว่างรอคุยกับคนตัวเล็กเสร็จก่อน ภาพลักษณ์ของเขาดูดีดึงดูดเพศสตรีบริเวณนี้เหลียวมอง"ฉันกลับเองได้ รีบไปทำงานเลย..จะทำอะไร?เอามานะ!!" เธอยกมือโบกไล่พลันวัน เนื่องจากกลัวว่าไลลามาเห็นแล้วต้องมีคำถามอีก ทว่าเขาเอื้อมเพียงนิดเดียวก็ช่วงชิงสมาร์ทโฟนของเธอไปง่ายดาย"เลิกเรียนแล้วโทรมาเผื่อฉันติดธุระ" น้ำเสียงเข้มเอ่ยสั่งจริงจัง หลังกดเบอร์โทรส่วนตัวบันทึกลงเครื่องของเพชรพลอย แล้วโยนให้อีกฝ่ายรับ เธอรีบตะครุบรับราวกลัวว่าจะตกพื้นเสียหาย แต่ในทันใดนั้นมีแม่ค้าคุ้นเคยของหญิงสาวเข้ามาถามไถ่"ทำไมวันนี้ขาเจ็บล่ะพลอย" แม่ค้าวัยกลางคนถามอย่างเอ็นดู โดยปกติแล้วหลังเลิกเรียนหญิงสาวนักศึกษาชอบมาสั่งชาไข่มุกกิน ช่วงเวลาตั้งร้านยังว่างอย่างเลยแวะมาทักทายซะหน่อยนึง"สะดุดหมาตอนข้ามถนนค่ะ"
ครืน~ ครืน~ แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ของเพชรพลอยดังแทรกขึ้น เหตุการณ์เลวร้ายตรงนี้เลยหยุดชะงัก มือบางรีบล้วงจากกระเป๋าสะพายกดรับสายเบอร์บิดาทันที ทำให้ชายหนุ่มทั้งสองคนหยุดจ้องเขม่งกัน"ฮัลโหลค่ะพ่อ" น้ำเสียงหวานพูดทักทายเช่นเคย ใบหน้าสวยผลิรอยยิ้มทันที เธอไม่ลืมยกนิ้วชี้ขู่ให้ชายสองคนด้านข้างหยุดทะเลาะกัน~ฉันเอง..พ่อเข้าโรงพยาบาลSSรีบมาตอนนี้ให้ไว~ แต่ปลายสายคือเสียงของมาคลินนิ่งเรียบ คล้ายเก็บอาการไม่ให้คู่สนทนาร้อนรนไปก่อน"เรื่องจริงๆหรอคะ เดี๋ยวพลอยรีบไปตอนนี้เลยค่ะ" น้ำเสียงหวานเปลี่ยนเป็นสั่นคลอน ลุกพรวดพราดจนลืมอาการเจ็บตรงข้อเท้า ยิ่งทำให้ทุกคนตื่นตนกแม้แต่ไลลายังลุกตามอย่างสงสัย ครั้งนั้นบิดาเคยพูดเรื่องป่วยไว้เป็นลางสังหรณ์ ไม่คิดว่าจะด่วนกระทันหันแบบไม่ทันรับมือ"เกิดอะไรขึ้นพลอย" ไลลาเอ่ยถามทันทีที่เพื่อนสาววางสาย ใบหน้าเธอซีดจางรวดเร็ว ท่าทางกระวนกระวายเหมือนมีเรื่องทุกข์ร้อน"พะพ่อเข้าโรงพยาบาลที่SS พลอยต้องรีบไป" เธอพยามตั้งสติให้มากที่สุด แม้สองมือบางสั่นระริกทำไรไม่ถูกแล้ว เพราะกลัวว่าตัวเองจะเป็นปัญหา อาการบิดาเป็นยังไงบ้างยังไม่ทันรู้ดี ความคิดเริ่มสับสนในหัวสมอง รวบก
อีกด้านนึง_หลังนางแบบสาววางสายจากมาคลิน เธอรีบปลีกตัวจากบนเวทีแฟชั่นโชว์ ขับรถยนต์คันหรูตรงดิ่งไปยังโรงพยาบาลทันที สองรองเท้าส้นสูงกว่าห้านิ้วเร่งก้าวฉับพลัน มุ่งไปยันหน้าห้องฉุกเฉินตามที่พูดคุย"เดน..." รินเซ่ได้แต่เอ่ยเรียกชื่อนี้อยู่ในลำคอ เธอพบเขากำลังยืนเถียงกับมาคลิน โดยมีเพชรพลอยอยู่คั่นกลาง ด้วยความอยากรู้เลยเลี่ยงเปลี่ยนเส้นทางเดิน ลัดเลาะไปโผล่อยู่ด้านข้างพวกเขา ที่มีกระจกบางเลื่อนสีขาวขุ่นบังอยู่"แล้วไปยุ่งกับมันอีกได้ไงพลอย!" เป็นเสียงของมาคลินหันตัวมาทางน้องสาว ส่วนเอเดนกระตุกยิ้มพอใจอารมณ์แตกต่างกันคนละขั้ว"ทำไมจะยุ่งไม่ได้ว่ะ แม่เพชรพลอยเป็นคนยกเธอให้กูเอง" เอเดนเฉลยบอก คำตอบของเขาทำรินเซ่ถึงกับทรุดอยู่ข้างประตู ยกมือทาบหน้าอกมันไม่ได้ปวดร้าวเช่นเมื่อก่อน แล้วครั้งนึงเธอเคยภาวนามาตลอดให้ชายหนุ่มยังไม่มีใคร เผื่อสักวันจะได้กลับไปคบกันอีกเหมือนเดิม ครั้งนี้คงเป็นเรื่องจริงสักที คำพูดของเขาทำให้เธอตาสว่างจริงๆ มันชัดทั้งเรื่องความรู้สึก"พลอยเป็นคนของกู!!!" น้ำเสียงเข้มประกาศก้อง"คือเรื่องจริงใช่ไหม..ฮึก" ปากอิ่มเอิ่มสีจัดจ้านเม้มเข้าหากัน เธอกำลังจะปล่อยเสียงสะอื้น
@ เช้าวันใหม่ บัดนี้คนเป็นพ่อได้ฟื้นลืมตาขึ้น ไล่สำรวจรอบสถานที่อยู่ถึงรู้ว่าตัวเองเข้าโรงพยาบาล พอเหลือบมองบริเวณด้านข้างเตียง ที่มีลูกสาวนอนหลับพร้อมจับเขาไว้ตลอด เปลือกตากลมยังเห่อบวมเหมือนผ่านการร้องไห้หนักหน่วง จิตใจแกร่งสะท้านหวั่นไหว เขาเกือบไม่ได้เห็นความสำเร็จเธอเลย"พลอยลูก~ " ทศพลเอ่ยเรียกคนนอนหลับเบาๆ ไม่กล้าขยับมากหนักเพราะรอบกายมีแต่สายเครื่องมือเต็มไปหมด "พ่อ...พ่อฟื้นแล้ว พ่อเป็นยังไงบ้างพลอยเป็นห่วงที่สุดเลย" ลูกสาวที่เพิ่งลืมตาขึ้น เอ่ยบอกอย่างดีใจพลางเอื้อมมือกดสัญญาณเรียกเจ้าหน้าที่ พอเห็นบิดาส่งยิ้มให้ เธอแทบกลั้นน้ำตาไม่ไหวโผล่โอบกอดแน่น ความคิดช่วงก่อนเผลอหลับไปละลายหายทันที"พ่อหายใจไม่ออกพอดี อะไรจะดีใจขนาดนั้นล่ะลูก" น้ำเสียงอบอุ่นพูดบอก เขาเลี่ยงบรรยากาศชวนเศร้าด้วยการชี้มือไปที่แก้วน้ำ เหมือนคอแห้งกระหายจัด"พลอยกอดแน่นไปใช่ไหม เดี๋ยวทยอยกอดก็ได้ งั้นพลอยไปเอาน้ำให้แป๊บนึงนะคะ" แต่ในระหว่างนั้นมีทั้งพยาบาลและแพทย์ต่างวิ่งเข้ามา ซึ่งเป็นรอบตรวจเช็คประจำตอนช่วงเช้าพอดี พอได้น้ำดื่มเธอรีบยื่นส่งให้ป่วย รอคำวินิจฉัยเพื่อบิดาบิดเบือนด้วย"คุณลุงอยู่พักอีกสอ
เวลาถัดมา_ หลังร่างอรชรอยู่ทำใจข้างสวนสาธารณะได้ชั่วคราว เธอเลยตั้งสติได้ว่าควรสนใจอาการบิดาก่อน เธอก็จะไม่สนแล้วว่าเขาจะทำอะไรอีก ใบหน้าสวยยังเห่อบวมรอบตา สองเท้าเรียวเล็กก้าวเดินกลับทางเดิม ถือผลไม้หลากหลายถุงเต็มมือ"ไปไหนมา?" แต่แล้วเสียงเข้มของคนเคยรู้จักดันดังขึ้น เอเดนรีบลุกพรวดมุ่งเดินมาหา ทำให้เพชรพลอยต้องเงยหน้าขึ้นมอง จนพบว่าเขาอยู่ด้านหน้าห้องคนป่วย สงสัยพี่ชายคงอยู่ข้างในเลยไม่เข้าไป แต่ก็ไม่สมควรยิ่งเพราะเขาไมได้รู้จักอะไรกับบิดาเลย"มีธุระอะไรคะ?" เธอถามกลับด้วยน้ำเสียงเรียบ ดวงตากลมไร้ความหมายมองอีกฝ่าย เธอเคยคิดว่ารู้จักนิสัยชายหนุ่มดี แต่เปล่าเลยเขาคือคนแปลกหน้าเหมือนเดิม วาจาเลาะร้ายไม่เคยเปลี่ยน แสร้งทำดีเพียงอยากหลอกเธอให้ตายใจเท่านั้นเอง"ฉันแวะมาดู ทำไมหน้าเป็นแบบนั้น" เอเดนรีบก้าวขายาวมาหาคนตัวเล็ก พลางก้มสำรวจข้อเท้าที่ไร้ผ้าพันไว้ ทั้งที่พึ่งผ่านมาไม่กี่วันเอง อาการเจ็บปวดหายได้รวดเร็วเชียวหรือ"มันเป็นเรื่องของฉันค่ะ ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรเชิญกลับไปได้แล้วเพราะฉันจะอยู่กับครอบครัว" ร่างอรชรเบี่ยงตัวหมายจะเดินอีกทางนึง"แน่ใจว่าอยากให้ฉันกลับ?" เธอแสดงท่าทีห
ห้องพักผู้ป่วยวีไอพี ท่ามกลางบรรยากาศตึงเครียด ส่งเสียงถกเถียงไปมากันไม่หยุดหย่อน แม้ว่าทุกคนต่างวิตกคิดเรื่องเดียวกัน แต่ใช่ว่าจะหาทางออกที่พอใจกันทุกฝ่าย"ยังไงผมก็ไม่เห็นด้วย เงินเรามีตั้งเยอะแยะจะไปรับความช่วยเหลือจากมันทำไม!" มาคลินพูดบอกทศพลอย่างไม่อาจเก็บอารมณ์ได้ หลังน้องสาวมาบอกว่าเอเดนติดต่อแพทย์ผู้เชี่ยวชาญเฉพาะโรคจากอังกฤษให้ เพราะอยากให้บิดาได้รับการรักษาอย่างดีแล้วไวที่สุด ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เขาเป็นคนสั่งไม่ให้เอเดนเข้ามายุ่งกับครอบครัวของเขาอีก แถมฐานนะทางบ้านตัวเองร่ำรวยขนาดนี้ จะไปติดหนี้บุญคุณศัตรูได้ยังไง"ถ้าคลินว่าไม่ดี ปฏิเสธเขาก็ได้ลูก" ทศพลเอ่ยบอก ขณะนั่งดูรายการโทรทัศน์ทีวีบนเตียงคนป่วย เขาเคยทำใจไว้แล้วว่าไม่มีทางรักษาหายขาด เนื่องจากมันอยู่ในระยะสุดท้ายแล้ว โอกาสรอดหายเป็นปกติมีเพียงไม่กี่เปอร์เซ็นต์"ไม่ได้นะคะพ่อ ถ้าหมอคนนั้นรักษาพ่อหายได้จริงๆ เราก็ควรทำไม่ใช่หรอคะ นะพี่คลินนะ..." ใบหน้าสวยเอ่อน้ำตานอง เธอไม่อยากเอาเรื่องความแค้นของพี่ชาย มาเป็นอุปสรรคในการรักษาบิดา ต่อให้เขาจะด่าทอเธอว่าอะไรก็ช่างเถอะ อย่างน้อยท้ายที่สุดแค่เธอได้มีความสุขกับท่านก็พอ
ณ ภัตตาคารชื่อดัง "ตาคลินดูรักแฟนคนนี้มากเลยนะ พลอยว่าไหมลูก" ทศพลพูดบอกกับลูกสาว หลังเสร็จจากการไปหมอรักษา มาคลินอาสาขับรถมาส่งท่านและเพชรพลอยที่ร้านอาหารก่อน แล้วจะวนรถไปรับรินเซ่ซึ่งทำงานอยู่ใกล้ๆกัน"พลอยก็ว่าแบบนั้นค่ะ แถมพี่คลินดูมีความสุขดีด้วยนะคะ" เพชรพลอยพูดเอ่ยตามที่เธอสัมผัสได้ ว่าพี่ชายค่อนข้างใส่ใจรายละเอียดกับแฟนสาวมาโดยตลอด จนบุคคลในประโยคสนทนามาถึง เธอรีบลุกขึ้นยืนยกมือพนมไหว้ เพราะอยากให้นางแบบสาวประทับใจครอบครัวแฟนหนุ่มมากขึ้น ความสัมพันธ์ของคนทั้งสองจะได้แน่นแฟ้นพัฒนาต่อ"สวัสดีเช่นกันนะพลอย แล้วก็คุณพ่อด้วยนะคะ" รินเซ่ยกมือไหว้มาทางผู้ใหญ่สูงสุดในโต๊ะอาหารก่อน ส่งยิ้มอ่อนหวานให้น้องสาวแฟนหนุ่มเล็กน้อย ก่อนจะทิ้งกายนั่งลงตอนมาคลินเลื่อนเก้าอี้ให้ "สั่งได้สบายใจเลยนะหนูริน มื้อนี้ตาคลินกับพลอยบังคับพ่อจ่ายให้หน่ะ" ผู้เป็นพ่อพยามพูดติดตลกเหมือนนิสัยชอบเฮฮา พลางโบกมือให้พนักงานนำเมนูไปยื่นให้นางแบบสาว ท่านเข้าใจดีว่าเธอคงเกรงใจผู้ใหญ่เช่นท่านก่อน เลยเปิดทางให้ทำตัวเป็นกันเอง"ได้ไงล่ะครับ วันนี้ผมรับหน้าที่เป็นคนขับรถมาทั้งวันแล้ว ดูสิท้องร้องไม่หยุดเลย" มาคลินส่งเส
1 ปีต่อมา_"โว๊ะ!หลบดิไอคลิน กูจะเข้าไปดูเมียกู!" เสียงของเอเดนบอกด้วยความหงุดหงิด เขาอุตส่าห์รีบพาเมียรักมาคลอดลูกที่โรงพยาบาลชื่อดังของซิลค์ เลือกขั้นตอนทุกอย่างดีที่สุดไม่สนว่าจะราคามหาศาลแค่ไหน แต่คนที่ทำให้เขาต้องอารมณ์เสียคงจะเป็นมาคลิน เดินวนไปวนมาอยู่หน้าห้องคลอดราวกับเป็นลูกตัวเอง ทั้งที่เขาคือพ่อแท้ๆยังต้องรอแพทย์ตรวจความพร้อมอยู่เลย"นั่นก็น้องกูไอห่า! หลานกูไม่น่าเกิดมาเจอพ่อปากหมาๆเลย" เขาส่ายไปหน้าแสดงออกว่าเอือมระอา ซึ่งรอบข้างมีบิดานั่งรอด้วย ท่านได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ประมาณว่าเห็นเหตุการณ์แบบนี้จนทำใจชินได้แล้ว"กูจะบอกลูกกูไม่ให้เรียกมึงว่าลุงเลยไอคลิน""ลองดูสิ กูพาพลอยกลับไปอยู่บ้านแมร่ง!" ทั้งสองคนต่างแสดงออกว่ากำลังเห่อตำแหน่งใหม่ของตัวเอง เพียงไม่กี่อึดใจก็จะมีทารกตัวน้อยลืมตาดูโลกใบใหม่ ทำให้ผู้เป็นลุงและพ่อต่างกระวนกระวาย และยังห่วงเพชรพลอยว่าจะคลอดแบบธรรมชาติได้ไหม"เชิญคุณพ่อเข้าข้างในได้เลยค่ะ" และแล้วมีเสียงของพยาบาลออกมาตาม เอเดนรีบพยักหน้าให้ทศพลวางใจไม่ต้องห่วง ไม่ลืมเอื้อมมือไปดันให้มาคลินออกห่างประตู เดี๋ยวลูกเขาเกิดมาแล้วจะสับสนว่าใครคือพ่อคือลุงห้
หลายเดือนต่อมา_ เมื่องานวิวาห์ของช่วงกลางวันสิ้นสุดลง ถึงเวลาส่งตัวเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเข้าเรือนหอ ถูกจัดขึ้นด้วยคฤหาสน์หลังโตร่ายล้อมอนาเขตมากมาย เอเดนอุ้มประคองเจ้าสาวร่างบางวางลงบนเตียงกว้าง ถูกประดับด้วยกลีบกุหลาบสีชมพูสลับแดง กระตุ้นความเร่าร้อนและปลูกสัญชาตญาณให้เจ้าบ่าวลุกเหิม สำหรับค่ำคืนนี้ต้องไม่ธรรมดาทั้งเขาและเธอ"เราไม่อาบน้ำกันก่อนหรอคะ" น้ำเสียงหวานเอ่ยบอกกับสามีป้ายแดง เธอแกล้งหลอกให้เขาไม่ทำอะไรกับเรือนร่างนี้มาร่วมเดือน เพราะอ้างว่าอยากเก็บหุ่นสวยไว้ถ่ายรูปพรีเวดดิ้ง รวมถึงทำวีดีโอพรีเซ็นต์งานแต่งงานด้วย"ลูกชายพี่มันจะระเบิดแล้วนะพลอย" เขาต้องทรมานขนาดไหน ที่เห็นเมียรักใส่ชุดเจ้าสาวได้สวยขนาดนี้ แถมยังเว้าโชว์ร่องอกชิดที่เขาหวงแหนนักหนา ร่างสูงโน้มลงไปเอื้อมรูดซิปให้คนตัวเล็ก เพียงแค่นิดเดียวก็สามารถเปลื้องได้เห็นทั้งเรือนร่าง บรากับเพนตี้ตัวจิ๋วสีขาวบริสุทธิ์ยิ่งกระตุ้นความต้องการชายร้อนแรง"พอมันหายไปตั้งเดือนกว่าพลอยเริ่มจะไม่ชินแล้ว" มือบางแทบสั่นเทาตอนช่วยสามีปลดกระดุมเสื้อเชิ้ต ทรงผมถูกเซ็ทเรียบเป็นระเบียบ ดูหล่อเหลาและโดดเด่นที่สุดในงานค่ำคืนนี้จริงๆ การห่
หนึ่งเดือนต่อมา_ "พี่เดนจะเอาพลอยไปโยนทะเลคิดดีแล้วใช่ไหม!" เป็นเสียงของร่างบางข้างกายพูดขึ้น เมื่อรถสปอร์ตคันหรูแล่นถึงจุดหมาย จอดเทียบริมฟุตบาทด้านบนหาดทรายที่ข้างหน้าเต็มไปด้วยน้ำทะเลสีเขียวมรกต"คิดดีมากๆเลยช่วงนี้ขี้บ่นจะตาย" คำตอบของเอเดนทำเอาคนฟังใบหน้าบูดเบี้ยว ร่างบางในชุดเดรสสีชมพูอ่อนนั่งกอดอกจนเขาต้องเอื้อมมือมาบีบแก้มป่อง ใจแกร่งกระชุ่มกระชวยเต้นแรงทุกวัน ไม่มีวันไหนเลยที่มีเวลาเหงาหงอยเหมือนเมื่อก่อน"ถ้างอลขึ้นมาอีกนะ คืนนี้นอนนอกห้องซะเลย""ไม่เอาหรอก ไม่ได้กอดเมียใครมันจะไปหลับลง" คนตัวสูงรีบบิดกุญแจดับเครื่องยนต์ วิ่งลงจากรถไปเปิดประตูบริการเธอเหมือนทุกครั้ง เขาไม่เคยแคร์ภาพลักษณ์ตัวเองตั้งแต่ได้กับมาคบกัน เพราะคิดอยู่เสมอว่ามันคือโอกาสครั้งสุดท้ายแล้ว"แล้วพาพลอยมาที่นี่ทำไมคะ" เกิดความแปลกใจจึงเอ่ยถาม เพราะก่อนมาเขาบอกว่ามีเซอร์ไพรส์ให้เท่านั้น คนตัวสูงคว้าเอาข้อมือเล็กเดินนำลัดเลาะไปข้างหาด ไม่ไกลนักมีซุ้มที่ตกแต่งไปด้วยผ้าสีขาวบางๆ และต้องตกใจอย่างมากคือครอบครัวเธอและบุพการีทางฝั่งเอเดนอยู่พร้อมหน้า กำลังนั่งทานอาหารพูดคุยสนุกเชียว"มาแล้วหรอหนูพลอย มานั่งนี
@ ชั่วโมงต่อมา "พ่อดีใจนะเห็นเดนแวะมาที่นี่อีก เห็นพลอยมีความสุขดีพ่อก็ไม่อยากว่าอะไรหรอก" ทศพลพูดเอ่ยด้วยน้ำเสียงโทนอบอุ่น ท่านปลื้มปริ่มใจเวลาเห็นลูกชายและลูกสาวสามารถเข้ากันได้ดี เลยชวนคนวัยหนุ่มสาวมานั่งทานบาร์บีคิวข้างบ้านรับลมเย็นๆ ครั้งนึงช่วงในอดีตตอนนั้นที่เอเดนกลับมาคลินสนิทกัน ยังเคยพาแวะมาเล่นเตะบอลมีท่านเป็นกรรมการให้อยู่เลย "ครับ ต่อไปนี้คงได้แวะมาบ่อยๆนะครับ" เอเดนตอบอย่างนอบน้อม เขาอาสายืนปิ้งบาร์บีคิวและอาหารซีฟู้ดให้สาวๆทาน ปล่อยพวกเพชรพลอยกับรินเซ่นั่งคุยเรื่องจิปาถะไปเรื่อยเปื่อย "กูไม่ต้อนรับ ไม่ว่าง" มาคลินรีบโต้ตอบ เขายืนช่วยปิ้งกุ้งแม่น้ำอีกฝั่งนึง ถ้าไม่ติดว่าแฟนสาวสั่งคงไม่อยู่ใกล้อีกฝ่ายแน่ "กูขออนุญาตมึงเหรอ" คนตัวสูงพูดกลับในเมื่อพ่อตาเป็นใจให้เขาคบหาลูกสาวซะขนาดนี้ มือหนายังจับที่คีบชี้หน้าคู่กรณีท้าทาย "เร็วๆสิคะพี่คลิน สงสารพี่รินหิวแย่เลย" เพชรพลอยส่งเสียงบอก ยามอาหารปิ้งย่างในจานหมดแล้ว "ปล่อยปลาหมึกนะไอคลิน พลอยอยากกินอยู่!" แต่แล้วเสียงของเอเดนก็โวยวายดัง เขาเดินอ้อมไปอีกฝั่งอย่างหวงตัวปลาหมึกย่างขนาดใหญ่ที่มีเพียงตัวเดียว อุตส่าห์จับผลิกตะแค
วันต่อมา_@ ADEN SPOTS CLUB"คนที่นายเรียกมา รออยู่ในห้องแล้วนะครับ" ลูกน้องมือขวาเข้ารายงานทันที ตอนรถยนต์คันหรูของเจ้านายจอดตรงด้านหน้าทางเข้า ซึ่งในเวลานี้มีลูกค้าจำนวนนึงมาใช้บริการ เลยไม่ได้วุ่นวายมากนัก"อืม" น้ำเสียงเข้มตอบกลับ ถือว่ารับทราบเรียบร้อยแล้ว เขาไม่ได้กังวลใจอย่างใดเลย มือหนาโยนกุญแจรถยนต์คันหรูให้บอดี้การ์ดขับนำไปจอดที่จุดเก็บ แล้วมุ่งเดินไปยังห้องประจำตำแหน่งแก็ก! เมื่อร่างสูงเข้าประตูมาพบกับคนที่ให้เบนตามหาตัว นั่นคือศรยามารดาเพชรพลอยนั่นเอง หญิงวัยกลางคนยังดูทรุดโทรมไม่ได้ต่างจากนักพนันทั่วไป"คุณให้ลูกน้องไปตามฉันมีอะไร จะให้เงินฉันงั้นเหรอ""ครับ สักสองปึก" เอเดนเดินมาทิ้งกายตรงเก้าอี้เจ้าของบริษัท เขายินดีถ้าต้องเสียเงินจำนวนนี้แลกกับความสุขเพชรพลอย ไม่อยากให้เธอต้องรู้สึกผิดกับการดูแลมารดา"เอาสิ เอามาเลย อยากได้อิพลอยก็เอาไปเลย" พอได้ยินถึงมูลค่าเงิน แววตาของคนติดการพนันรีบลุกโหม แสดงออกอย่างกระตืนรือร้นว่าต้องการมัน จนลืมไปว่าคำพูดนั้นหมายถึงลูกสาวแท้ๆ"ว่าแล้วเชียวต้องเป็นแบบนี้ ไอเบน!" น้ำเสียงเข้มตะโกนเรียกลูกน้องทันที ร่างสูงเอนพิงพนักเก้าอี้ท่าทางใจ
แอร๊ดดด~~ เมื่อประตูบานใหญ่ถูกเปิดออกด้วยฝีมือบอดี้การ์ด ยามครอบครัวของเอเดนรวมถึงน้องสาวฝาแฝดพาหลานตัวน้อยมาเซอร์ไพรส์ เพราะรู้ข่าวจากคนสนิทของลูกชายจึงอยากจะพบปะทำความรู้จักใครคนนึง "ว๊ายย!ตายแล้วตาเดน!!!" ผู้เป็นแม่โวยวายเสียงดังลั่น ยามเข้ามาพบสภาพลูกชายกำลังนอนกกหญิงสาวบนโซฟาเนื้อตัวค่อนข้างล่อนจ้อน สวมใส่เสื้อผ้ากันน้อยชิ้น อยู่ตรงกลางห้องโถ่งใหญ่แทนที่ลูกชายตัวดีควรหลับนอนในห้องส่วนตัว ส่วนนาเบลรีบยกมือปิดตาไลเกอร์เพราะไม่อยากให้เห็นภาพลักษณ์ของผู้เป็นลุง คราวแรกตั้งใจว่ามาเซอร์ไพรส์และอยากเห็นกิริยาเวลาพี่ชายมีหญิงสาวข้างกาย"หื้ม...แม่!"/"เอ่อ..." เอเดนและเพชรพลอยต่างตกใจตื่นตามกัน รีบสะดุ้งตัวลุกนั่งเธอพยามดึงผ้าห่มผืนบางปิดคลุมเรือนร่าง เนื่องจากยังใส่ชุดนอนเพียงชิ้นเดียว ใบหน้าสวยมุดหลบใส่ใต้ท่อนแขนใหญ่ เธอกับรู้สึกอับอายมากกว่าที่ทำตัวดั่งผู้หญิงไร้ค่า สมยอมให้ผู้ชายก่อนคบหาผ่านทางผู้ใหญ่"แกทำอะไรเนี้ยตาเดน ไปเอาลูกใครเค้ามา!" โนวาโวยวายลั่น ไม่คิดว่าลูกชายจะชิงสุกก่อนห่ามถึงเพียงนี้ แต่ก็ถูกสามีดึงแขนห้ามไว้ เพราะพวกท่านเองที่เข้ามาไม่บอกก่อนล่วงหน้า"รีบไปจัดการตั
@ คอนโดเอเดน "เจ็บขนาดนี้ทำไมไม่ไปโรงพยาบาลคะ ช้ำในตายได้เลยนะ" เพชรพลอยส่งเสียงบ่นระอา ให้คนเจ็บที่ดื้อด้านไม่ยอมไปหาหมอตรวจร่างกาย เขานั่งตรงโซฟาหลังอาบน้ำกันเสร็จแล้ว สวมเพียงกางเกงขายาวตัวเดียวปล่อยท่อนบนให้ทายาแก้ฟกช้ำเอานาฬิกาเกือบเข้าสู่ช่วงตีห้าทั้งสองคนต่างสลับหาวนอนเป็นระยะ สาเหตุที่เธอไม่กลับไปพร้อมมาคลิน เพราะกลัวบิดาเห็นเรือนร่างสภาพมอมแมมพาลจะตกใจเอาได้ เลยอ้างว่าให้เอเดนไปส่งคอนโดตัวเองง่ายกว่า"ฉันอึดกว่านั้นเธอน่าจะรู้ตอนอยู่บนเตียงดี" คนพูดเผยความหื่นกระหายผ่านสายตา บนใบหน้าสวยยังมีน้ำตาไหลเต็มแก้มเนียน กระตุ้นให้เขานึกถึงช่วงเหตุการณ์ตอนนั้น เลยจับฝ่ามือบางหยุดการดูร่างกำยำก่อน รู้ดีว่าเธอเองคงโดนกระทำมาเช่นกัน รอยแดงต่างๆตามแขนน่าจะบอกได้ดี"ทะลึ่งแบบนี้ไม่ต่ายง่ายๆหรอกเนอะ" ผิวขาวละเอียดเห่อร้อนตรงแก้มเนียนสองข้าง เขาเล่นทำกับว่าเธออายไม่เป็นบ้างหรือไง"พลอย...." น้ำเสียงเข้มพูดเอ่ยตัดบทอารมณ์ราวคนละคน ระหว่างมองเข้าไปดวงตาคู่สวยระยใกล้ เขารู้ใจตัวเองดีแล้วว่าคิดกับเธอยังไง ไม่น่าปล่อยให้มีเหตุการณ์ในห้องแบบนั้นด้วยซ้ำ เพชรพลอยจะไม่ได้โดนอุ้มไปแน่ๆ"รีบพูดมาเถอะ
ผลั๊วะ! ตุ๊บ! "พี่คลินช่วยเขาด้วย...ฮือ..ไม่นะ" เสียงของหญิงสาวกำลังร้องสะอึก ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าทนมองคนตัวสูงเจ็บปวดไม่ไหว ในเมื่อคาลาสมีอาวุธอยู่ในมือแถมยังพกมีดสั้นควงเล่นไปมา แล้วอีกฝ่ายจะต่อสู้ได้ยังไง"มึงรีบช่วยน้องมึงสิว่ะไอโง่เอ้ย!" เอเดนหันมาบอกมาคลินเพียงเสี้ยววินาที เขายอมเจ็บตัวได้ให้อีกฝ่ายตายใจ เพื่อที่เพชรพลอยจะได้โดนช่วยเหลือ เขาวางแผนให้ลูกน้องจัดการ แต่ก็ไม่เข้าใจถึงได้ชักช้านัก"ไอเชี้ยเดน!" คนบอกเกิดความรู้สึกลำบากใจ ถ้าสักทางนึงอีกฝั่งนึงก็ไม่รอดแน่ จะหันซ้ายหันขวาก็ดูอันตราย เขารีบก้มหยิบท่อนเหล็กมาแต่ไลลาดันจับตาดูทุกวินาที"มึงยอมตายเพื่อผู้หญิงจริงๆหรอว่ะ ทำไมกูไม่จับตัวมาให้เร็วกว่านี้ เอาแมร่งมาทำเมียไงดีไหม" คาลาสพูดอย่างผู้ชนะ ไม่คิดเลยว่าเวลานี้จะเอาชนะศัตรูที่มีความแค้นมายาวนานด้วยผู้หญิงคนเดียว เขายกท่อนเหล็กขึ้นสูงตอนอีกฝ่ายกำลังทรุดลงนั่งกับพื้น แต่แสร้งแข็งแกร่งยันทรงตัวอยู่"มึงยังเมายาไม่เลิกหรอว่ะ ถึงกูตายมึงก็ยุ่งกับเมียกูไม่ได้!" ใจแกร่งมันเต้นระรัว ยามเห็นสัญญาณบางอย่างของลูกน้องอยู่ตรงริมหน้าต่างชั้นบน แม้เขากำลังจะรับแรงฟาดของท่อนเหล็กอีก
@ โกดังร้าง เอี๊ยด!!!!!เสียงรถยนต์คันหรูสองคันวิ่งมาด้วยความเร็วสูง แข่งกับเวลาเร่งรีบเพียงไม่ถึงชั่วโมง เบรกจอดกระทันหันเมื่ออยู่หน้าสถานที่ในตอนนี้ตีสาม หลังคู่อริตัวฉกาจส่งโลเคชั่นให้"ไอคลิน!"/"ไอเดน!" ชายหนุ่มสองคนรีบรถลง พวกเขาบังเอิญเจอกันในเวลาฉุกเฉิน เพราะเรื่องของหญิงสาวคนสำคัญแต่ต่างที่สถานะเท่านั้น"กูจะไปช่วยพลอยเอง มึงดักอยู่ข้างนอกอย่าวุ่นวาย!" เอเดนพูดสั่ง แค่เขาสู้กับอีกฝ่ายก็พอแล้ว แม้มันสั่งห้ามไม่ให้พาลูกน้องมาเขาไม่มีทางกลัวหรืออ่อนข้อให้เด็ดขาด มือหนาข้างถือกระเป๋าสีดำพร้อมเงินสดเก้าหลักอัดแน่น มันดูไร้ค่าไปเลยถ้าเทียบกับคนถูกจับตัว "นั่นน้องกู มึงคนนอกอย่าเสือก!" มาคลินตอบกลับแบบไม่คิดชีวิต เขาถือกระเป๋าเงินสดจำนวนนึงอยู่ในนั้นเช่นกัน เอามาเป็นค่าไถตัวน้องสาวแม้รู้ว่าอีกฝ่ายต้องคิดไม่ซื่อ"มึงสิไอเวร ทีนี้มาเรียกน้องสาว กูดูแลน้องมึงมาก่อนมึงซะอีก" มันน่าโมโหมากกว่าเดิม เขาดูแลสารพัดเรื่องของคนตัวเล็กมาตั้งนาน อีกฝ่ายกับมาแย้งพึ่งสำนึกลำดับญาติพอเอเดนได้พูดต่อว่าเสร็จ เขารีบเดินดุ่มเข้าด้านในทันที มีชายชุดดำเพียงไม่กี่คนยืนคุมสถานที่ ดูผิดสังเกตุไม่น่าไว้ใจ