เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 31
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-17 12:59:58บทที่เกี่ยวข้อง
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 32
เช้าวันรุ่งขึ้น เฟร์เรก็อุ้มลัคกี้มาหาเพลงพิณที่บ้าน โดยตั้งใจมาแต่เช้าหน่อย จะได้พบเพลงพิณ ก่อนที่เธอจะออกไปทำงานแม้ใจจริงอยากอาสาดูแลลัคกี้ไปตลอด นั่นเพราะเขาไม่ได้ทำงานประจำ แต่เพราะได้ตกลงลัดกันเลี้ยงคนละอาทิตย์ ทำให้เฟร์เรไม่อาจเลี้ยงคนเดียวได้หนุ่มมาดเซอร์ที่ยังคงมัดผมไว้กลางศีรษะอย่างทุกวันยืนกดออดอยู่นาน คนในบ้านก็ยังไม่มีท่าทีจะออกมาเปิดให้ จะว่าเพลงพิณออกไปทำงานแล้วก็ไม่น่าใช่ นั่นเพราะรถเธอยังคงจอดอยู่ แต่จังหวะที่กำลังยืนชะเง้ออยู่นั้น เพื่อนบ้านสาวที่ตอนนี้เปียกมาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าก็โผล่หน้าออกมาให้เห็นแบบอายๆ“คุณพิณ เกิดอะไรขึ้นครับ”“คือท่อน้ำหลังบ้านมันแตกน่ะค่ะ”“แล้วปิดวาล์วน้ำหลักหรือยังครับเนี่ย” น้ำเสียงและสีหน้าของคนถามนั้น แสดงออกว่าห่วงอยู่ไม่น้อย“ปิดแล้วค่ะ แต่กว่าจะนึกขึ้นได้ ก็ปล้ำกับท่อที่มันแตกจนเปียกอย่างที่เห็นอยู่ตั้งนาน...แฮ่” เพลงพิณส่งยิ้มแห้งๆ ให้เฟร์เร รู้สึกเขินกับคว
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-18รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 33
ลัคกี้ร้องรับคำพูดของเฟร์เรราวกับมันฟังภาษามนุษย์รู้เรื่อง ส่วนเพลงพิณได้แต่ยืนงงๆ กับการเออออของทั้งคน ทั้งแมว“คุณรีบขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวไม่สบายขึ้นมาจะแย่เอา”“อื้อ” เพลงพิณพยักหน้าเห็นด้วย แต่ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวก็เดินไปส่งเพื่อนบ้านหนุ่มเสียก่อน จากนั้นก็อุ้มลัคกี้ไปวางในคอก หาอะไรให้มันกิน แล้วจึงขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว ก่อนจะออกไปทำงานแต่งานทอดสะพานเพื่อจีบหนุ่มมาดเซอร์ของเพลงพิณก็ใช่ว่าจะจบเพียงแค่นี้ เรื่องท่อน้ำแตกมันเป็นเหตุสุดวิสัย อยู่เหนือการควบคุมของเธอ แต่เรื่องต่อจากนี้ต่างหากที่มันมาจากสมองล้วนๆ เรื่องอะไร เธอจะปล่อยให้ผู้หญิงอื่นคว้าเฟร์เรไปครอง นั่นเพราะเขาเสียจูบให้เธอแล้ว ต้องรับผิดชอบเธอไปตลอดชีวิต...หืมพอมีเวลาว่าง ซึ่งดูเหมือนจะน้อยนิด เพลงพิณก็พยายามหาเหตุให้ได้พบหน้าหนุ่มข้างบ้านนามว่าเฟร์เรเสมอๆ เรียกได้ว่างานทอดสะพานไม่ได้ขาด อย่างเช่นที่กำลังทำอยู่ตอนนี้“มันใช้ยังไงหว่า ไอ้เครื่องตัดหญ้าเนี่ย” เสียงบ่นที่ดังเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-19รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 34
บทที่ 33“เจ้กับเบค ไม่ได้แอบคบกันลับหลังเค้าอยู่ใช่มั้ย” คำถามของบุหลัน ทำเอาเพลงพิณต้องกลืนน้ำลายลงคอ“เปล่า…ไม่ได้คบเลย” ใช่! ตอนนี้เธอกับเฟร์เรยังไม่ได้คบกัน“ถามจริงๆ เจ้ไม่ชอบเบคเหรอ”“ชอบสิ เอ้ย! ชอบก็บ้า เจ้ไม่ชอบเด็ก เดี๋ยวคุยกันไม่รู้เรื่อง” เพลงพิณหลุดปากคำว่าชอบออกไปแล้ว ก่อนจะรีบแก้ต่างให้ตัวเองจนลิ้นพัน“แน่ใจนะ”“แน่ใจล้านเปอร์เซ็นต์ ส้มไม่ต้องมานั่งพะวงหึงเจ้เรื่องนี้หรอก” เพลงพิณโบกไม้โบกมือไปด้วย นี่ชักไม่แน่ใจเหมือนกัน ว่าบุหลันจะเชื่อเธอไหม“เฮ้อ...ได้ยินแบบนี้ค่อยโล่งอกหน่อย เจ้ๆ…แมวมาทางนี้แล้ว” โล่งอกได้ไม่เท่าไหร่ บุหลันก็กระโดดขึ้นโซฟา เพราะสายตาเหลือบไปเห็นโชคดีเดินมายังตนเอง“มันแค่อยากไปอ้อน”“ไม่เอา เค้าไม่ชอบ เจ้เอามันออกไปห่างๆ เค้าหน่อยสิ” เพลงพิณส่ายหน้าให้ ก่อนจะเดินไปอุ้มโชคดีไว้ แล้วเอ่ยอย่างจริงจัง“ไม่ชอบแบบนี้จะชนะใจหนุ่มได้ยังไง เบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-20รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 35
“อืม…ฉันคิดดีแล้ว บางทีคนที่ฉันควรรักอาจไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นได้” อยู่ๆ ใบหน้าของเพลงพิณก็ผุดเข้ามาในความคิดอีกครั้ง นั่นทำให้เฟร์เรยิ้มออกมาแล้วหยิบเหล้าขึ้นมาจิบแก้เขิน ก่อนจะเอ่ยต่อ“หลังจากนี้ถ้าพระเจ้าจะทรงเมตตา ท่านคงประทานโอกาสให้ฉันได้พบเธอ ก่อนจะบินกลับเยอรมันสักครั้ง”“ถ้าได้พบกันจริงๆ นายจะบอกรักเธอมั้ย”“หากเธอยังโสดและยังไม่มีใคร ฉันคงบอก แต่ถ้าเธอมีคนรัก มีครอบครัวอยู่แล้ว ก็คงไม่” อันที่จริง เฟร์เรเผื่อใจเรื่องนี้ไว้แล้ว แต่เพราะใช้ความหวังหล่อเลี้ยงมาตลอด ทำให้เขาเฝ้ารอที่จะได้พบเธอ“แล้วนี่นายจะกลับเมื่อไหร่”“อีกหนึ่งเดือน” เฟร์เรบอกกำหนดการที่เขาจะไปจากเมืองไทย และคนที่เขาอยากบอกเรื่องนี้ให้รู้อีกคนคือเพลงพิณ แต่ทว่าแค่คิดเรื่องนี้ ทำไมหัวใจเขาถึงรู้สึกเหมือนถูกบีบจนรู้สึกแน่นหน้าอกอย่างบอกไม่ถูก“ก่อนกลับเยอรมัน ฉันขอให้นายได้พบเธอคนนั้นเบค”“ข
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-21รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 36
แม้จะประชุมติดต่อกันหลายชั่วโมง หลังจากนั้นก็นั่งทำงานติดพันจนแทบไม่ได้พักกินข้าว แต่เพลงพิณก็ยังคงมีความสุข นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ก่อนจะยิ่งยิ้มจนปากจะฉีกถึงใบหู เมื่อเฟร์เรทักไลน์มาหา พร้อมกับส่งรูปซุ้มชิงช้ามาให้ดู ไหนจะรูปที่เขาถ่ายกับเจ้าโชคดีอีก โอ๊ย! หัวใจเธอจะละลายนั่นทำให้เพลงพิณเฝ้ารอเวลาเลิกงานอย่างใจจดใจจ่อ แต่ใช่ว่าพอเลิกงานแล้วเธอจะสามารถกลับบ้านได้ทันที เพราะต้องแวะไปทำงานที่คลินิกอีก แต่โชคดีที่วันนี้ลูกค้าไม่เยอะเท่าที่ควร พอเสร็จงานก็รีบบึ่งรถกลับบ้าน“ขอโทษทีนะคะ พอดีฉันพึ่งเสร็จงานที่คลินิก”“ไม่เป็นไรครับ”“ปล่อยให้คุณรอนานเลย ว่าแต่หิวหรือยัง ป่ะ…เราออกไปหาอะไรกินกันดีกว่า คุณคิดไว้หรือยังว่าอยากกินอะไร” เพลงพิณรีบชวน นั่นเพราะไม่อยากให้บุหลันโผล่มาขัดจังหวะ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าวันนี้เพื่อนรุ่นน้องจะไม่มาเป็นกอขอคองอจอฉอ...สาธุ“ผมคงไม่สะดวกออกไปหาอะไรกินตอนนี้”“อ้อ…อย่างนั้นเหรอคะ” เพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-22รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 37
“ยัยโปรด ไปหาเบคที่บ้านอีกแล้วนะหล่อน”“เจ้พิณบ่นว่าอะไรนะ” บุหลันที่กำลังนั่งกินข้าวเที่ยงเอ่ยถาม เพราะอยู่ๆ เพลงพิณก็เอาแต่จ้องโทรศัพท์“เปล่าๆ ไม่มีอะไร” แม้จะบอกว่าไม่มีอะไร แต่ใจนั้นมีเต็มร้อย อยู่ๆ วันนี้โปรดไปโผล่ที่บ้านเฟร์เรได้ยังไง ไปได้ยังไงโดยที่ไม่ได้บอกเธอก่อนสักคำ...หืมแต่คำถามของลลินดาที่ดังขึ้น ก็ทำเอาเพลงพิณต้องหยุดคิดเรื่องโปรดชั่วคราว แต่ก็ยังนั่งฟังนิ่งๆ ทำเป็นเนียนๆ ไม่ได้ออกตัว“แล้วนี่ส้มจะตามไปขายขนมจีบเพื่อนบ้านมาดเซอร์ของเจ้พิณถึงเมื่อไหร่”“ก็จนกว่าจะจีบติด”“นี่ก็เอาจริง” ลลินดาเบ้ปากเบาๆ เพราะเรื่องที่บุหลันตามจีบเฟร์เร เพื่อนบ้านสุดเซอร์ของเพลงพิณนั้น เธอก็รับรู้มาตั้งแต่ต้น“ก่อนจะจีบติด มิ้นว่าส้มไปรักแมวให้ได้ก่อนเถอะ”“หูย…มิ้น พูดถึงแมวแล้วส้มอยากร้องไห้ ทำใจรักมันไม่ได้จริงๆ นะ คือแบบว่า เคยพยายามแล้ว แต่ยังไง
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-23รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 38
“เรื่องส้มก็ทำฉันเครียดๆ อยู่ ถ้าเกิดวันหนึ่ง รู้ว่าฉันเองก็ขายขนมจีบเบคอยู่เหมือนกัน ส้มจะคิดยังไง”“เรื่องยังไม่เกิดก็ไม่ต้องไปคิด” โปรดตบหัวไหล่ของเพลงพิณเบาๆ หวังว่าวันที่ต้องเคลียร์ปัญหาข้อนี้ ทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี“ใช่…เรื่องยังไม่เกิดก็ไม่ต้องไปคิด งั้นมาคิดเรื่องแก วันนี้! แกไปหาเบคมาทำไม...ตอบ” เพลงพิณเปลี่ยนอารมณ์ เปลี่ยนเรื่องได้ไวม๊าก ไวจนโปรดตามไม่ทันที่อยู่ๆ ประเด็นมันก็หวนมาหาตัวเองแบบซึ่งๆ หน้า“ฉันมีธุระของฉันบ้างสิ”“ธุระอะไรของแกโปรด ครั้งที่แล้วแกก็พูดแบบนี้ บอกมา”“เออน่า เดี๋ยวแกก็รู้เองแหละ”“พูดแบบนี้อีกละ ไม่ใช่จัดเซอร์ไพรส์ แกซุ่มคบอยู่กับเบคให้ฉันเงิบหรอกนะ”“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้นหรอกน่า แกเลิกห่วงไปได้เลย” โปรดเอ่ยอย่างมั่นใจ นั่นเพราะเขาไม่ได้คิดอะไรกับเฟร์เรจริงๆ ที่แวะไปหา เพราะเข้าไปขอร้องให้ชายหนุ่มรับงานอย่างหนึ่งให้เท่านั้นเอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-24รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 39
“อ้อ…มิน่า ตะกี้อยู่ๆ โปรดก็โทร.มาถามว่าฉันอยู่ไหน ที่แท้ก็ฝีมือคุณนี่เอง” แม้จะพูดเหมือนต่อว่า แต่ลึกๆ เพลงพิณกลับดีใจหนัก จนอยากกระโดดกอดเฟร์เร แต่ก็ต้องเก็บท่าทางไว้ก่อน“ก็ใครให้คุณออกมาโดยไม่รอผม ทั้งๆ ที่เราก็นัดแนะกันแล้ว ว่าวันนี้จะออกมาซื้อต้นไม้ด้วยกัน” สีหน้าดูตัดพ้อหน่อยๆ แต่ก็แค่แวบเดียวเท่านั้น“ก็ฉันเห็นว่าคุณมีแขก เลยไม่อยากกวนเวลา”“คุณส้มน่ะเหรอครับ”“อื้อ” เพลงพิณพยักหน้าให้ เฟร์เรสบตาเธอไปตรงๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้น เพราะสำหรับเขาเรื่องของบุหลันนั้นจบไปแล้ว เขาเคลียร์กับเธอจนเข้าใจว่าเขาคิดยังไง“เรื่องคนอื่นช่างเถอะ”“ส้มไม่ใช่คนอื่นนะคะ เธอชอบคุณมาก” เพลงพิณบอกไปตรงๆ แม้จะรู้สึกจี๊ดในอกอย่างบอกไม่ถูกก็เถอะ“ผมรู้ ว่าแต่คุณเลือกมาหรือยัง ว่าจะซื้อต้นอะไร” อยู่ๆ เฟร์เรก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปเสียดื้อๆ เพลงพิณได้แต่ยืนมองคนตรงหน้า ก่อนจะหยุดคิดเรื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-25
บทล่าสุด
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 64 - จบ
“เซอร์ไพรส์” ทุกคนในห้องต่างตะโกนคำว่าเซอร์ไพรส์อย่างพร้อมเพรียง นอกจากพ่องานอย่างเฟร์เร ลลินดา ภาคิน บุหลันแล้ว ยังมีโปรดที่ยืนฉีกยิ้มหวานอีกคน ซึ่งโปรดไม่ได้มาคนเดียว ยังพาโชคดีมาด้วยแต่ยังไม่ทันที่เพลงพิณจะได้พูดอะไร เธอก็ต้องตกใจยกกำลังสอง เมื่อเห็นรูปของตัวเองตั้งแต่เด็กๆ จนถึงปัจจุบันปรากฏอยู่บนโทรทัศน์ขนาดสี่สิบสองนิ้วที่ติดไว้กับกำแพงห้องโดยเฉพาะรูปปัจจุบันที่อิริยาบถต่างๆ นั้นแทบไม่ซ้ำกัน มีรูปตอนเธอไปซื้อต้นไม้กับเฟร์เร ที่หน้าเยินๆ ตอนไปกินข้าว ดูหนัง อันนี้สวยหน่อย รูปทีเผลอ ตอนเธอนอนน้ำลายยืด หรือแม้แต่ตอนไม่ได้แต่งหน้า และสิ่งที่สะดุดสายตาของเพลงพิณนั่นคือป้ายข้อความที่มักจะถูกใส่ไว้หรือแทรกอยู่มุมใดมุมหนึ่งบนรูปอ่านปะติดปะต่อได้เป็นคำว่า ‘Will you marry me’ นั่นยิ่งทำให้อกซ้ายของเพลงพิณเต้นรัว หายใจก็ชักจะไม่ค่อยทั่วท้องและทันทีที่ฉายมาถึงรูปสุดท้าย คำว่า Will you marry me ก็ชัดขึ้นด้วยป้ายตัวอักษรที่ถูกปล่อยลงมาตรงหน้าเพลงพิณได้อย่างพอดิบพอดี“โรแมนติกสุดๆ” บุหลันเพ้อออกมา เพราะจะมีอะไรโรแมนติกไปมากกว่านี้ไม่
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 63
หลังจบงานแต่งงานของลลินดาและภาคิน บรรดาเพื่อนสนิทก็ยังคงอยู่กันครบ ไม่มีใครหนีหายกลับกรุงเทพฯ ก่อน เพราะยังไม่จบภารกิจเสียทีเดียวทุกคนดูมีลับลมคมในแปลกๆ แปลกจนเพลงพิณอดที่จะสงสัยไม่ได้ พอถามใครก็บอกว่าไม่มีอะไรอย่างพร้อมเพรียง“เจ้…เย็นนี้เค้าอยากกินปูไข่ เราออกไปซื้อที่ท่าเรือกันนะ”“ไปสิ” เพลงพิณเอ่ยรับปากส้มไปโดยไม่ได้เอะใจอะไรสักนิด ว่าเธอกำลังถูกหลอกให้ออกไปจากโรงแรมก่อนชั่วคราวเมื่อบุหลันพาเพลงพิณไปแล้ว ที่เหลือเริ่มจัดสถานที่ ซึ่งก็คือห้องจัดเลี้ยงเล็กริมสระว่ายน้ำของทางโรงแรมนั่นเอง โดยมีเจ้าสาวหมาดๆ อย่างลลินดาคอยช่วยจัดส่วนหนุ่มๆ อย่างภาคินและเฟร์เรก็ถนัดใช้งานออกแรง ปีนป่ายติดรูปของเพลงพิณจนทั่วห้อง จากนั้นขบวนลูกโป่งก็ถูกนำเข้ามา“เป็นอะไรส้ม ท่าทางลุกลี้ลุกลนแปลกๆ” เพราะเห็นว่าบุหลันเอาแต่มองโทรศัพท์ เพลงพิณจึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น ส่วนคนถูกถามก็แอบสะดุ้งมีพิรุธเบาๆ“เป็นอะไร ถามแค่นี้ต้องสะดุ้งด้วย”“เปล่าเจ้พิณ ไม่มีอะไร พอดีเค้าแค่นั่งคิดอะไร
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 62
“อะไรคะ”“ผมต้องกลับเยอรมัน” ประโยคที่ได้ยินทำเอาเพลงพิณถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ทำไมมันถึงได้ปุบปับแบบนี้ เธอยังไม่อยากห่างกับเฟร์เร“กลับเยอรมัน เมื่อไหร่คะ”“อีกสองอาทิตย์ครับ ผมทิ้งภาระให้ลูกน้องรับผิดชอบงานของผมมานานมากพอแล้ว ผมต้องกลับไปคุมต่อ” เหตุผลของเฟร์เร ทำให้เพลงพิณไม่อาจแย้งเขาได้ และเธอก็โตพอที่จะเข้าใจคนรัก แม้จะหวิวๆ ในใจที่ต้องอยู่ห่างเขาก็เถอะ“ฉันเข้าใจ”“ผมอยากให้คุณไปด้วย”“สองอาทิตย์ฉันคงลางานไม่ได้แน่ เอางี้…คุณกลับไปก่อน ขอฉันเคลียร์งานแล้วจะบินตามไปนะ” ประโยคที่ได้ยิน ทำให้ใจของเฟร์เรชื้นขึ้นมาได้มาก เพลงพิณเข้าใจเขา“คุณโกรธผมหรือเปล่าที่อยู่ที่เมืองไทยต่อกับคุณไม่ได้”“ไม่โกรธค่ะ แต่ก็รู้สึกหวิวๆ ในอกอยู่เหมือนกัน เสียดายที่เราเจอกันช้าไป เพราะถ้าเจอกันเร็วกว่านี้ ฉันก็คงได้อยู่กับคุณนานกว่านี้”“โธ่…ที่รัก” เฟร์เรคว้าเธอมากอด ฝ่ามืออุ่นๆ ลูบศีรษะของเธอไปมาอย่างปลอบโยน ยิ่
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 61
“ผมมาที่นี่ก็เพราะมาตามหาคุณ” ยิ่งฟัง เพลงพิณก็ยิ่งงง“ตามหาฉันเหรอ ตามหาทำไม” นั่นน่ะสิ เขามาตามหาเธอทำไม ก็อยู่ใกล้กันแค่นี้ หรือโปรดทำอะไรมิดีมิร้ายแฟนเธอ“เพราะผมรักคุณ ผมรักผู้หญิงคนที่คุณเห็นจากกล้องถ่ายรูปเมื่อครู่นี้ ผมรักเธอ จนยอมทิ้งทุกอย่างแล้วมาตามหาเธอ” เฟร์เรเอ่ยคำว่ารักให้เพลงพิณฟังครั้งแล้วครั้งเล่า ส่วนโปรดนั้นเมื่อรู้และเห็นอะไรมากพอ จึงหมุนตัวกลับออกไป เพราะดูท่าเพลงพิณกับเฟร์เรจะมีเรื่องให้คุยกันอีกนานและก็จริงอย่างที่โปรดคิด เพราะตอนนี้เฟร์เรตั้งคำถามกับ เพลงพิณถึงเรื่องเมื่อครั้งที่เธอไปเที่ยวเบอร์ลิน และเพลงพิณก็ถาม เฟร์เรย้ำอีกครั้ง ว่าเขาตกหลุมรักเธอตั้งแต่ตอนนั้นเลยนะหรือ พอได้คำตอบก็ยิ้มแก้มแตก ก่อนจะกระโดดกอดชายหนุ่มแน่น“คุณมาตามหาฉันเหรอ” พอคลายอ้อมกอดออกก็เอ่ยถาม“ครับ ข้ามฟ้า ข้ามทะเลมาตามหาความรักถึงที่นี่” คำพูดหวานๆ ที่ได้ยินทำเอาเพลงพิณแทบจะลอยได้ รู้สึกว่าความรักครั้งนี้ของเธอมันอยู่เหนือคำว่าพรห
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 60
ความรักของเพลงพิณและเฟร์เรก่อตัวขึ้นอย่างสวยงาม แม้เธอจะเอ่ยบอกขอชายหนุ่มแต่งงานไปตอนเมามาย แต่เฟร์เรกลับคิดจริงจัง และเตรียมเซอร์ไพรส์เพลงพิณไว้แล้ว เพียงแค่รอเวลาเหมาะๆ เท่านั้น และช่วงนี้เขาก็นิ่ง ไม่เอ่ยอะไรเกี่ยวกับคืนนั้นอีกทุกครั้งที่มีเวลาว่าง ทั้งคู่มักจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันเสมอ อย่างเมื่อครู่เธอก็อยู่กับเฟร์เร แต่เขาขอตัวไปเอาของที่บ้าน ส่วนเพลงพิณก็นั่งเล่นใต้ซุ้มชิงช้าไม้รอ อยู่ๆ เสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้น พอหันไปมอง จึงเห็นว่าเป็นโปรด ที่ยืนยิ้มหล่อละลายใจเกย์อยู่“เข้ามาสิแก ประตูไม่ได้ล็อค”“ฉันไม่ได้มาหาแกย่ะ” โปรดตอบกลับมาได้อย่างน่าหมั่นไส้เป็นที่สุด จริตจะก้านนี่มาเต็ม“เอ้า! แล้วมาหาใครยะ อย่าบอกนะว่าแกมาหาแฟนฉัน”“ใช่…แต่แหม ไม่เจอกันแค่แป๊บเดียว นี่หล่อนแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของได้แรงเหมือนกันนะยะ” คำพูดของโปรด เพลงพิณทำเพียงแค่ไหวไหล่รับเบาๆ เท่านั้น“ก็แน่ล่ะ ว่าแต่แกจะไปหาเบคเขาทำไม”
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 59
“อะไรนะครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถามย้ำอีกครั้ง กลัวว่าเขาหูฝาดที่ได้ยินว่าเพลงพิณชวนเขาแต่งงาน“เราแต่งงานกันตอนนี้เลยได้มั้ย ฉันแก่แล้ว มดลูกก็ใกล้จะเสื่อมเต็มที ถ้าขืนชักช้าไปกว่านี้ ฉันกลัวมีลูกยาก” เหตุผลของเพลงพิณดูเหมือนจะฟังขึ้น“นี่คุณพูดจริงหรือแค่พูดขำๆ ตอนเมากันที่รัก”“ฉันพูดจริงๆ ให้เวลาคุณคิดก่อนก็ได้อ่ะ ไว้…พรุ่งนี้ ฉันจะมาฟัง คำ…ตอบ” พูดจบเพลงพิณก็น็อคกลางอากาศ ร่างบางโอนเอน จนเฟร์เรต้องรีบเข้าไปพยุง“คุณพิณ พิณครับ” คนตัวโตเขย่าร่างกึ่งเปลือยในอ้อมกอด แต่เพลงพิณก็ไม่มีท่าทีจะรู้สึกตัว“เมาจนหลับไปแล้วเหรอ” ชายหนุ่มส่ายหน้าให้เธอ ก่อนจะอุ้มกลับมานอนที่เตียง จากนั้นก็หาผ้าไปชุบน้ำหมาดๆ ก่อนจะมาเช็ดตัวให้เธอ เสร็จก็หาเสื้อยืดของเขาในตู้ออกมาให้เธอสวม จากนั้นก็นั่งมองคนที่กำลังหลับพริ้ม“คำว่า...เราแต่งงานกันมั้ย ผมควรจะพูดไม่ใช่เหรอครับ” เฟร์เรเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะลุก
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 58
“เซอร์ไพรส์มาก มากจนฉันเลยดูตลกไปเลยที่หึงจนทำตัวไม่เข้าท่าไปแบบนั้น” พูดไปแล้ว แพรวพราวก็ตกใจจนตาโต ที่เผลอหลุดปากบอกว่าหึงฟาโรห์“ดีใจจังที่รู้ว่าคุณทั้งรักทั้งหึงผมแบบนี้” คนหล่อเอ่ยเข้าข้างตัวเองได้อย่างน่าหมั่นไส้“ไม่ต้องมาพูดเลย” แพรวพราวแหวใส่คนชอบแซว ก่อนจะจงใจเปลี่ยนประเด็น ด้วยการหันไปคุยกับพี่สาวแทน ซึ่งคำถามก็ไม่ได้มีอะไรนอกไปจากพี่สาวเธอรู้จักหนุ่มข้างบ้านที่ชื่อว่าเฟร์เรได้ยังไงรู้จักกันมานานหรือยัง และคำถามเด็ดตอนนี้คบกันเป็นแฟนแล้วใช่ไหม ซึ่งเพลงพิณก็ตอบทุกคำถามอย่างไม่ปิดบัง ก่อนที่เธอจะถามแพรวพราวด้วยรูปประโยคแบบเดียวกันบ้าง แต่คนตอบก็ยังคงลีลา ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง แต่เพลงพิณก็สรุปได้ ว่าทั้งคู่กำลังคบหากันอยู่ส่วนเฟร์เรกับฟาโรห์ก็ทำหน้าที่แค่นั่งฟังสองพี่น้องคุยกันเท่านั้น ก่อนที่ทั้งคู่จะนั่งมองหน้ากันและกัน ยิ้มแล้วหัวเราะออกมา เพราะความที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนกันมาก ภาพที่เห็นจึงเหมือนภาพสะท้อนของกระจกบานใหญ่ ใครจะไปคิดว่าพวกเขาต่างคบ
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 57
เมื่ออยู่คนเดียว แพรวพราวได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โลกจะกลมไปไหน สถานที่มีออกตั้งเยอะ ดันมาเจอพี่สาวที่นี่ซะได้ จะออกไปขอเปลี่ยนสถานที่กับฟาโรห์ก็กระไรอยู่ ที่สำคัญ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว เธอขอไปเจอหน้าหนุ่ม ที่วันนี้มากับเพลงพิณพี่สาวหน่อยก็คงดีเหมือนกันเพลงพิณเดินยิ้มหวานกลับมาที่โต๊ะ เฟร์เรก็ชวนเธอเลือกอาหาร ซึ่งแต่ละเมนูนั้นหน้าตาน่ากินไปหมด ก่อนที่เขาจะชี้มาที่เมนูประเภทสลัด เพราะทุกครั้งที่ไปกินข้าวด้วยกัน เพลงพิณมักจะสั่ง“คุณอยากกินอะไร นี่มั้ย” ชายหนุ่มชี้มายังสลัดแซลมอนรมควันอโวคาโด“ก็ดีค่ะ” เพลงพิณพยักหน้าให้ รู้สึกอิ่มตั้งแต่ยังไม่ได้กินอะไรด้วยซ้ำ รู้ว่ามีแฟนแล้วดีแบบนี้ เธอมีไปนานแล้ว...อ๊ากก“แล้วคุณล่ะ อยากกินอะไร”“อืม…น่ากินทั้งนั้นเลย แต่ถ้าให้เลือก ขอกินคุณดีกว่า”“บ้า…นี่ก็ยังจะทะลึ่งอีก” เพราะเขิน เพลงพิณจึงเอื้อมมือไปตีต้นแขนของเฟร์เรหนักๆ คนบ้าอะไร มาพูดทะลึ่งเอาตอนนี้ เดี๋ยวเถอะ เดี๋ยวเธอก็ชวนกลับบ้านเสียเลยแต่แล้วอยู่ๆ ขณะที่เพลงพิณกำลังเขินหนั
รักนี้...เจ้ขอ บทที่ 56
“ไม่ดี”“ทำไมล่ะครับ คุณไม่ชอบเหรอ” คนหล่อเลิกคิ้วสูงถาม“ไม่ชอบ เพราะฉันชอบที่คุณเป็นตัวของคุณเองมากกว่า ฉันชอบเวลาคุณมัดจุก เท่ดีออก อ้อ…แต่ถ้าจะจูบฉัน ต้องโกนหนวดก่อน ตกลงมั้ยคะ” เพลงพิณตั้งข้อแม้“งั้นคุณก็ต้องโกนหนวดให้ผมทุกวัน”“เอ้า! ใครจะไปอยู่กับคุณได้ทุกวันกัน...เชอะ” เอ่ยจบก็เดินเลี่ยงไปยังรถ ขืนยืนอยู่ต่อ เธอได้อายม้วนไม่เป็นท่าต่อหน้าเฟร์เรแน่ๆเฟร์เรรีบก้าวตามหลังเพลงพิณมาติดๆ ก่อนจะเข้ามาขวาง เมื่อเห็นว่าเธอจะเปิดประตูรถ“ผมนึกขึ้นได้พอดี ว่าเมื่อเช้าพึ่งโกนหนวดไป งั้นตอนนี้ เราก็จูบกันได้แล้วสิ” คำพูดห่ามๆ ของเฟร์เรทำเอาคนฟังแยกเขี้ยวขาวๆ ให้“ทะลึ่ง! มาจูบอะไรตรงนี้ อายคนอื่นเขา”“งั้นก็รีบกลับบ้าน ผมอยากจูบคุณจะแย่แล้ว” แทนที่จะหยุดพูด เฟร์เรกลับยิ่งพูดให้เพลงพิณอาย เกิดมาก็เพิ่งจะเขินหนักจนไปไม่เป็นกับเขาก็งานนี้“บ้า!” เพลงพิณยกกำปั้นขึ้นมาทุบต้นแขนคนตรงหน้าไปแรงๆ“
