52-ไร้ตัวตน

รักครั้งนี้ต้องทุ่มทั้งใจ

ตอนที่ 52-ไร้ตัวตน

(ด็อจ)

สิ่งที่ผมเจอครั้งแล้วครั้งเล่า ทำเอาผมไปไม่เป็น ตั้งรับไม่ทันอีกระลอก ผมอยากจะเดินหนีออกไปจากจุดนี้ แต่ก็ขยับขาไปไหนไม่ได้ เมื่อศิลามันกอดผมแน่นจนแกะไม่ออก จากกอดกลายเป็นจูบ มันจับหน้าผมแน่นแล้วจูบผม โดยที่ผมไม่ได้เผยอปากอ้ารับ เม้มปากแน่นสนิทพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้ม อย่างไม่มีความอาย

"มึงโคตรเหี้ยเลยศิลา! มึงทำร้ายจิตใจกูกี่ครั้งแล้ว...ขอโอกาสงั้นเหรอ โอกาสที่กูให้มันไม่ได้มีบ่อยหรอกนะ"

ผมผลักศิลาออกแล้วพูดออกมาด้วยความอัดอั้น แต่มันก็ร้องไห้เข้ามากอดผมไว้เหมือนเดิม

"ด็อจ...อึก ฮึก ฮือ"

ศิลามันมันยังกอดผมไว้เหมือนเดิม ผมก็พยายามผลักมันออก ผลักจนผมเหนื่อยเลยปล่อยให้มันกอดอยู่แบบนั้น แต่ผมไม่กอดตอบ เรี่ยวแรงจะยกแขน ก้าวขาเดินออกไปตอนนี้ ก็แทบไม่มีมันเหนื่อย...เหนื่อยจนผมอยากหยุดกับที่ ปล่อยให้น้ำตาที่มีมันไหลออกมาตามแต่ใจของมัน

"ปล่อยกูเถอะ"

"ฮือ ไม่ กูไม่ปล่อย"

"กูจะขึ้นห้อง ไอ้ควาย! กูเหนื่อย เหนื่อยทุกอย่างกับมึง"

"อย่าไปไหนนะด็อจนะ กูพาไปนะ...กูสำนึกแล้วจริง ๆ เรื่องริกะกู..."

"หยุดพูดเถอะ...แล้วอย่ามาจับกู!"

เวลาผ่านไปนานแค่