ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 18หลายวันต่อมา ช่วงเวลาหลายวันที่ผ่านมาฉันยังคงใช้ชีวิตต่อไปตามคอนเซ็ปต์ ‘จะใช้ชีวิตให้มีความสุขที่สุด’ ทุกอย่างก็เป็นไปตามนั้นจริง อย่างเดียวที่เห็นจะขาดไป ก็คือเรื่องอาหารการกินที่ลดน้อยลงกว่าแต่ก่อนหลายเท่าจากช่วงแรกที่รู้สึกทรมานหนัก หิวโหยกระวนกระวาย อยากจะกินทุกอย่างที่ขวางหน้า พอเวลาผ่านไปสักพักก็เริ่มทำใจให้ชินได้ และไม่ได้ต้องการอาหารวันละห้ามื้อต่อวันเหมือนอย่างเคย จากที่เคยกินแบบไม่ลืมหูลืมตา แคลอรีคืออะไรไม่เคยนับ จับอะไรได้ยัดใส่ปากมันทุกอย่าง ตอนนี้เปลี่ยนเป็นการกินแบบชาญฉลาดมากขึ้นฉันยังกินอาหารครบห้าหมู่ทว่าพยายามกินให้พอดีตามที่ร่างกายต้องการ และนั่นรวมไปถึงผักผลไม้ที่เมื่อก่อนไม่คิดจะแตะก็ด้วย และข้อดีของการกินอาหารที่มีกากใยสูงก็ทำให้ระบบขับถ่ายเริ่มจะกลับมาเป็นปกติ เอาง่าย ๆ คือช่วงนี้ฉันไม่ต้องใช้เวลาถ่ายหนักนานกว่าที่ควรจะเป็นส่วนของหวานสุดโปรดอย่างชานมไข่มุกนั้นลืมไปได้เลย กินได้ก็แค่อเมริกาโนรสชาติห่วยแตกขมปี๋ที่ซื้อมากี่ทีก็ต้องเททิ้งมันทุกครั้งไปขนมขบเคี้ยว หรือกระทั่งร้านขายเค้กเจ้าประจำก็ต้องบ๊า
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 19 หนึ่งชั่วโมงต่อมา มันก็ผ่านมาหลายปีที่ฉันไม่ได้ย่างกรายเข้ามาในย่านที่เต็มไปด้วยหอพักนักศึกษาแบบนี้ มอเตอร์ไซค์จอดลงที่หน้าหอพักรวมหอหนึ่งเป็นอาคารสูงห้าชั้น เงยหน้าขึ้นมองพบว่าตรงระเบียงห้องของแต่ละชั้นล้วนเต็มไปด้วยราวตากผ้าที่มีเสื้อนิสิตแขวนอยู่ บ่งชัดว่าคนพักอาศัยส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่กำลังศึกษาอยู่ในระดับอุดมศึกษา เก๋าดับเครื่องรถเสร็จเรียบร้อย เราก็พากันเดินเข้าสู่ตัวอาคาร สวนทางกับสาว ๆ กลุ่มหนึ่งที่กำลังหอบหิ้วตะกร้าผ้าใบโตคนละใบคงเพื่อไปซักที่ร้านสะดวกซักฝั่งตรงข้ามกับหอพักที่ได้เห็นเมื่อครู่ ก็หลงลืมโมเมนต์การแอบปลื้มรุ่นพี่หล่อ ๆ ไปหมดสิ้นได้หลายปีแล้วเพราะเลยวัยที่ว่ามานานพอสมควร แต่สายตาของเด็กสาวพวกนั้นที่พากันลอบมองร่างสูงที่เดินนำหน้ากันอยู่ ทำเอาอดที่จะคิดถึงความทรงจำสมัยเรียนมหา’ลัยขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ และแค่เราเดินผ่านเด็กกลุ่มนั้นมาแค่อึดใจเดียว ก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดกันเบา ๆ ก็อดไม่ได้อีกที่จะแสร้งทำเป็นเหล่ตามองคนข้าง ๆ ด้วยสายตาหยอกล้อ เก๋าเห็นเข้าก็ไหวไหล่เต๊ะหน้าหล่อ
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 20เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ รู้แค่ว่ามันคงจะดึกมาก เพราะล่าสุดมีคนมาเคาะห้องเตือนว่าเสียงจากห้องเราชักจะดังเกินไปแล้ว และจากการคุยกันอย่างเฮฮา ก็ต้องเปลี่ยนเป็นการคุยกันในระดับเสียงที่เบากว่าปกติ จังหวะหนึ่งหลังจากเวลาผ่านไปนาน คนอื่นพากันลุกเดินออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงห้อง เหลือแค่ฉันกับช้างรวมถึงเก๋าที่รับหน้าที่นั่งเฝ้าวง เก๋าเป็นคนเดียวที่ไม่ค่อยจะออกความเห็นมากนัก ฉันเลยไม่คิดจะหันไปสนใจหาความอะไรด้วย สุดท้ายเลยหันมานั่งจับเข่าคุยกับช้างแทน และดูเหมือนเจ้าตัวเองก็อยากจะคุยกับฉันอยู่แล้วเหมือนกัน สถานการณ์ตอนนี้ก็คือคลับฟรายเดย์ดี ๆ นี่เอง และฉันก็รับบทเป็นพี่อ้อยพี่ฉอดที่ต้องทำหน้าที่ให้คำปรึกษาคนตัวโตตรงหน้า ถึงคนตรงหน้าจะชื่อว่า ‘ช้าง’ แต่ก็ไม่ใช่คนอ้วนฉุแต่อย่างใด และแม้จะเมาหนักจนใบหน้าข้างหูขึ้นสีแดง หากยังคงดูดี เอาเข้าจริงก็หล่อเหลาพอกันกับเก๋าเลยทีเดียว เพียงแค่ช้างเป็นคนช่างพูดมากกว่าก็เท่านั้น หรืออีกมุมหนึ่งอาจเป็นเพราะกำลังตกอยู่ในสภาวะที่ต้องการระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจอยู่ที่ข้างในอกก็
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 21 เก๋า กว่างานจะเลิกก็ตอนที่ไอ้ห่าช้างเมาจนอ้วกแตกหลับคาชักโครกไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน คนอื่นก็สภาพไม่ได้ต่างกัน ต่างก็แค่ไม่ได้อาเจียนเท่านั้น ก็กินกันชนิดที่ว่า ‘แดกวันนี้ตื่นอีกทีเดือนหน้า’ เอาตรง ๆ คงมีแค่ผมกับไอ้พายุที่ยังคงนั่งตาใสได้ถึงตอนนี้ ผู้หญิงหนึ่งเดียวอย่างกานดาก็หลับไปแล้ว คงเพราะเมา ประกอบกับเป็นเวลาดึกมาก ปกติเจ้าตัวมักจะนอนตั้งแต่สี่ทุ่ม แต่นี่นาฬิกาเดินไปที่เลขสามเข้าให้แล้วเพิ่งได้ฤกษ์สลายการชุมนุม เสียงบ่นพึมพำของคนนั้นคนนี้ดังอยู่รอบตัว เตรียมหาที่หลับที่นอน ซึ่งมันก็ง่าย ๆ ไม่ได้ยุ่งยากอะไร เพราะทุกคนเป็นผู้ชายเมากี่ที ๆ คว้าเอาหมอนเอาอะไรได้ก็จัดแจงโยนลงบนพื้น แล้วนอนเรียงหน้ากระดานกันทั้งอย่างนั้น ไม่ได้ต้องจัดที่นอนหมอนมุ้งให้มากความ คนเดียวที่เห็นจะเป็นปัญหาก็คือคนที่ผมกำลังพยายามแบกขึ้นเตียงอยู่ในขณะนี้ จริง ๆ ก็ทั้งแบกทั้งลากสลับกันไป และกว่าจะดันเจ้าตัวให้เข้าไปประชิดติดกำแพงฝั่งหนึ่งได้ก็เล่นเอาเหงื่อตก คนเมากำลังนอนหลับสบาย ไม่ได้มีสีหน้ากังวลใจเหมือนเม
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 22เก๋า วันต่อมา เรากลับมาถึงห้องกันแล้ว และตั้งแต่ตื่นนอนก็ยังไม่มีใครหลุดพูดอะไรถึงเรื่องเมื่อคืนแม้แต่คำเดียว… กานดากำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ ส่วนผมกำลังเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเพื่อเตรียมตัวจะไปนอนแพพักที่เขื่อนเก็บน้ำซึ่งตั้งอยู่ทางภาคใต้ของประเทศ อย่างที่กานดาจดเอาไว้ในแพลน และต่อจากนั้นเราก็จะบินต่อไปที่สิงคโปร์ ช่วงนี้ผมไม่มีเรียนเลยไม่ติดปัญหาอะไร งานอื่น ๆ ก็ขอลาหยุดเรียบร้อย เพราะกานดาจดแพลนพวกนั้นให้ผมมาสักพักแล้วก่อนหน้านี้ที่ยังแทบไม่ได้ทำอะไร ผู้ว่าจ้างคงอยากรอให้ผมสอบเสร็จก่อน เอาตรง ๆ ก็เป็นคนใจดีโดยไม่จำเป็นไม่จำเป็นที่จะต้องมาเห็นใจคนที่ไม่ได้มีความสำคัญขนาดนั้นอย่างผม แต่กานดาดูจะใส่ใจคนอื่นเป็นเรื่องปกติ และนี่ก็ถึงเวลาทำตามแพลนบางส่วนที่ลิสต์เอาไว้ ทำอะไรแบบที่เจ้าตัวอยากจะทำอย่างเป็นจริงเป็นจังสักที กลิ่นหอมของแชมพู ครีมอาบน้ำ หรืออะไรก็ตามที่เจ้าของห้องใช้ หอมฟุ้งกระจายไปทั่วห้อง ผมโยนกระเป๋าเป้ที่เพิ่งจับนั่นยัดนี่ใส่เสร็จเรียบร้อยไว้บนเตียง สายตาชำเลืองมองคนที่อยู
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 23 หลายชั่วโมงต่อมา @ แพพักกลางเขื่อนเก็บน้ำ“ถามจริง…” “จริง” ตอนนี้ก็เป็นเวลาที่ฉันถึงคราวได้ยิ้มเยาะอย่างสะใจที่สุดในชีวิต เมื่อหันไปเห็นสีหน้าหมดอาลัยตายอยากของคนที่มาด้วยกัน เก๋าปลดเป้ทั้งสองใบออกจากบ่า โยนไว้ตรงมุมสำหรับวางของ แพพักที่อยู่กลางเขื่อนเก็บน้ำ บรรยากาศด้านในห้องหับหลับนอนร้อนอบอ้าว โชคยังดีที่แดดด้านนอกไม่แรงเท่าไร ด้วยกว่าจะนั่งเรือหางยาวเข้ามาจากท่าเรือจนถึงที่พักเวลาก็ปาไปบ่ายคล้อยเข้าให้แล้ว แต่ดวงหน้าคมคายที่กำลังหรี่ตามองออกไปยังทิวทัศน์ด้านนอกตัวแพกลับมีเหงื่อกาฬผุดซึมบ่งชัดว่ากำลังร้อนจัด อย่าว่าแต่เก๋าเลยฉันเองในตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน แต่ที่ต่างคงเป็นเรื่องที่ว่าฉันรู้อยู่แล้วว่าการมาพักบนแพในเขื่อนมันไม่มีไฟฟ้าให้ใช้ในตอนกลางวัน เครื่องปั่นไฟจะเริ่มทำงานหลังอาทิตย์ตกดินเป็นต้นไป และเพราะไม่มีไฟให้ใช้แน่นอนว่าตอนกลางวันแบบนี้ร้อนนรกแตกสุด ๆ หากถามว่าทำไมถึงเลือกที่จะมาที่นี่ แรกเลยคงเพราะที่นี่มีทัศนียภาพที่สวยงามประหนึ่งเราอยู่กันที่ทะเล
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 24 ตอนค่ำ ตอนนี้เครื่องปั่นไฟเริ่มทำงานแล้ว และหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเราก็ออกมากินข้าวที่ร้านอาหารบนแพ เก๋าดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษในขณะที่ฉันยิ้มไม่ออกมาตั้งแต่ช่วงเย็น สมองเอาแต่จินตนาการถึงอะไรบางอย่างใต้ร่มผ้าของฝ่ายตรงข้าม และเพราะมันเอาแต่จินตนาการไม่หยุดเลยเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองชักจะเป็นคนหื่นจัดหนักขึ้นทุกทีแค่มองหน้าอุณหภูมิร่างกายก็เห่อร้อน และยิ่งตอนไหนเผลอสบตาด้วยก็สำลักอาหารจนหน้าดำหน้าแดง และคงเพราะสำลักบ่อยไป อีกฝ่ายเลยเริ่มจับอาการกันได้ “เป็นไร?” “เปล่าสักหน่อย” “ก็เห็นมองไม่หยุด” “ก็แล้วมองไม่ได้หรือไง?” เมื่อกลัวว่าจะถูกจับไต๋ได้ฉันก็ตอบออกไปส่งเดช เก๋ากินข้าวเสร็จแล้วกำลังนั่งเท้าคางจ้องหน้ากัน ราวกับจะเอาคืนที่ฉันจ้องไม่เลิก และนั่นก็ยิ่งแย่เพราะฉันในตอนนี้ระงับอาการอะไรไว้แทบไม่ได้ “หน้าแดง”คนที่ดูจะอ่านใจคนอื่นได้ทะลุปรุโปร่งไปเสียทุกครั้งเอ่ยขึ้นอีก และไอ้เรื่องหน้าแดงหรือหน้าเขียวเนี่ย มันห้ามกันได้ที่ไหน แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องแก้ตัว
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 25กลีบปากถูกเบียดให้เผยอเปิดก่อนที่ความเปียกชื้นของเรียวลิ้นอุ่นร้อนจะสอดแทรกเข้ามาสติที่แตกกระเจิงทำให้ฉันยังนอนแข็งค้างไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ มีแค่ฝ่ามือที่ชื้นเหงื่อ กับดวงหน้าที่รู้สึกได้ว่าเม็ดเหงื่อกำลังผุดซึมคนจูบค่อนข้างจะเอาแต่ใจ เสียงดูดดึงริมฝีปากผสานไปกับเสียงเปียกแฉะของลิ้นที่กำลังตวัดไล่ต้อนเย้าหยอกดังชัดในความเงียบให้ความรู้สึกหวามไหว และยิ่งเปลือกตาปิดสนิทสัมผัสทุกอย่างก็ยิ่งชัดเจน “อืม… จูบตอบหน่อย” เสียงห้าวแหบดังประชิดติดอยู่ที่ริมฝีปากนี้เอง เก๋าไม่ได้ถอนจูบออก แต่จูบไปก็เร่งเร้าไปด้วยอย่างคนเอาแต่ใจ “จูบหน่อย” เสียงคำรามในลำคอของอีกฝ่ายดังชัดตอนที่ฉันเริ่มพลิกลิ้นไปมาตอบสนอง เสียงจูบชัดเจนยิ่งกว่าเดิมเพราะเราต่างคนต่างก็ดูดดึงริมฝีปากของกันและกันแบบที่เรียกได้ว่าดูดดื่มรุนแรง เก๋าส่งมือของฉันที่ประสานกันอยู่เมื่อครู่วางไว้บนบ่ากว้าง ส่วนมืออีกข้างฉันเองเป็นฝ่ายยกขึ้นโอบรอบคอของเจ้าตัว เปลือกตาเริ่มกะพริบอย่างช้า ๆ ในจังหวะเดียวกัน เสียง ‘อืม’ ทั้งยังเสียงค
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนพิเศษ 3 หลายปีต่อมา เพราะมีบ้านแล้วและเพราะฉันว่างมากจากอาชีพเดิมคือการเป็นเทรดเดอร์ นอกจากวัน ๆ จะต้องนั่งเฝ้าจอดูราคาหุ้น ติดตามข่าวสารอย่างใกล้ชิดแทบจะตลอดเวลา ฉันก็ว่างแหละ ไม่ก็พยายามจะว่าง…ช่วงนี้ฉันตื่นแต่เช้าตรู่ทุกวัน จัดการทำข้าวกล่องส่งขายตามตลาดเช้าเพื่อหารายได้เพิ่มเติมจากรายได้เดิมที่มันก็ไม่ได้แย่อะไร และกว่าข้าวกล่องพวกนี้จะเสร็จก็กินเวลาเกือบเจ็ดโมงหากเป็นวันธรรมดาในเวลาเดียวกันนี้ จะได้เห็นร่างสูงของเก๋าในเชิ้ตกับสแล็กส์เรียบร้อยเตรียมพร้อมที่จะออกไปทำงาน แต่เพราะวันนี้เป็นวันหยุดจึงไม่ได้เห็นคนที่ว่าอยู่ในสภาพดังกล่าวฉันอาจจะลืมเล่าไปถึงเรื่องที่ว่า คนเป็นสามีเรียนจบวิศวะเครื่องกลมา และตอนนี้กำลังทำงานควบคุมออกแบบ ติดตั้งเครื่องจักรกลที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ถึงหน้าตาเก๋าเหมือนไม่ได้เรื่องสักเท่าไร แต่อย่างที่เห็นว่าพอจะได้เรื่องอยู่บ้าง วันนี้เป็นวันหยุดของเก๋า แต่กลับได้ยินเสียงคนที่ว่าดังมาจากทางห้องนั่งเล่นซึ่งอยู่บริเวณส่วนหน้าของตัวบ้านตั้งแต่เวลาย่ำรุ่ง และไม่ใช่เสียงเก๋าคนเดียว… แต่ม
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนพิเศษ 2 “คุณเป็นยังไงบ้าง?” น้ำเสียงติดขัดเอ่ยถามขึ้นก่อน สายตาจะเลื่อนขึ้นสบในวินาทีต่อมา “ชีวิตฉันตอนนี้ดีมาก ดียิ่งกว่าปีไหน ๆ”ฉันเอ่ยตอบในทันทีด้วยรอยยิ้ม แม้จะแฝงไปด้วยอารมณ์เกลียดขี้หน้าเหลือประมาณก็ตามที “ผมคิดถึงคุณนะ” คงเพราะสายตาสื่อความนัยแบบที่แค่มองก็รู้ว่าคิดอะไร ส่งผลให้รอยยิ้มของฉันคลายลงโดยอัตโนมัติ พึมพำตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะเค้นขู่ลอดไรฟัน “เกิดจะคิดถึงขึ้นมาได้เชียว” “เราไม่ได้เจอกันตั้งนาน ไว้ไปหาอะไรอร่อย ๆ กินกันไหม? ผมเป็นเจ้ามือเอง ยังไงก็คนคุ้นเคย…” คำว่า ‘คนคุ้นเคย’ กับการแสดงออกผ่านสายตาน่ารังเกียจ ทำเอาฉันรู้สึกอยากจะขย้อนอาเจียนออกมาให้รู้แล้วรู้รอด ธนาก้าวเข้ามาอีกก้าวแล้วควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะเข้าสู่หน้าแอปพลิเคชันสำหรับใช้ติดต่อ “พลอยคงจะเสียใจถ้ารู้ว่าคุณทำตัวแบบนี้” คนฟังระบายรอยยิ้มน่ารังเกียจอีกครั้ง แล้วกระซิบตอบด้วยน้ำเสียงที่ยิ่งฟังยิ่งทุเรศหู “พลอยไม่รู้หรอก” แล้วก็ยื่นโทรศัพท์มา
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนพิเศษ 1 เขาว่ากันว่าเวรกรรมมีจริง ใครทำอะไรมักจะได้อย่างนั้น ผลของการกระทำมักจะเข้าเล่นงานแบบไม่ทันให้ตั้งตัว… ห้างสรรพสินค้า S ฉันกับเก๋าเราออกมาซื้อข้าวของเครื่องใช้เตรียมตัวย้ายเข้าสู่เรือนหอของเราทั้งคู่ หลังจากงานแต่งผ่านพ้นไปได้ร่วมสองเดือน และแน่นอนว่าตอนนี้ฉันกลายเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของผู้ชายที่เมื่อแรกเจอเราทั้งคู่กัดกันยิ่งกว่าอะไร… “ที่รัก” “…” “ที่รัก” “…” “กานดา” “ฮะ?” เพราะฉันกำลังให้ความสนใจกับของตกแต่งบ้านชิ้นหนึ่งที่ดูแล้วเหมาะน่าจะเอาไปตั้งในห้องนอนของเรา เลยไม่ทันได้ยินเสียงของคนด้านหลัง หันไปมองก็พบว่าคนเรียกกำลังยืนล้วงกระเป๋ากางเกง สีหน้าเบื่อหน่ายฉายชัด “ทำไมจะต้องสรรหาสรรพนามอื่นมาเรียกกันด้วย? ผมเรียก พี่ก็ไม่หันอยู่ดี” “เมื่อกี้ไม่ได้ยิน เรียกอีกที ๆ” “…” ฉันที่เพิ่งรู้ตัวว่าทำผิดข้อตกลงเรื่องล่าสุดระหว่างเราจำต้องรีบหมุนตัวกลับอีกครั้ง แสร้งทำเป็นดูของตกแต่งชิ้
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 52 สามปีต่อมา ฉันหมดแรงทิ้งเข่าทรุดกายลงตรงจุดซึ่งมีธงปักอยู่บ่งบอกว่าเราได้มาถึงจุดสูงสุดของยอดเขาซึ่งอยู่ทางแถบภาคตะวันตกของประเทศเป็นที่เรียบร้อย ด้านบนนี้ลมพัดแรงจนผมเผ้าที่รวบเป็นหางม้าไว้ด้านหลังสะบัดปลิวพลิ้วไหว ขายาวของคนที่มาด้วยกัน หยุดยืนลงที่ด้านข้าง เงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเก๋านั้นไม่ได้ดูหมดสิ้นเรี่ยวแรง กระทั่งแสดงออกว่าเหนื่อยสักนิดก็ยังไม่มี คนเป็นแฟนยืนทิ้งเข่า ยกขวดน้ำขึ้นจิบด้วยท่วงท่าสบาย ๆ สายตาทอดมองไปยังเบื้องหน้าซึ่งเป็นภาพของเหล่าภูเขาสลับซับซ้อนเรียงรายมองไปไกลสุดลูกหูลูกตา ก่อนนัยน์ตาซึ่งหรี่เล็กน้อยเพราะแรงลมจะเลื่อนต่ำลงมองสภาพของฉันด้วยสายตาที่บ่งชัดว่ากำลังสมน้ำหน้ากัน โอเค…ฉันมันบ้าเองที่อยากจะเดินป่าขึ้นเขาขึ้นดอยให้ได้ และตอนแรกเก๋าก็ไม่เห็นด้วยกับการทำอะไรประเภทนี้ถึงแม้ฉันจะออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอเป็นประจำก็จริง แต่เพราะยังไม่เคยทำกิจกรรมอย่างนี้มาก่อนเลยทำให้คนเป็นแฟนมีทีท่าไม่เห็นด้วยอย่างที่บอกเก๋าค้านว่า อย่างน้อยเราก็ต้องมีประสบการณ์เดินทางไกล หรือไม่ก็ต้อ
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 51 หนึ่งเดือนต่อมา ร่างกายร้อนผ่าวของฉันนอนทาบทับคร่อมเรียวขาอยู่เหนือเรือนร่างเปลือยเปล่าของเก๋า ก้นสองข้างกำลังถูกฝ่ามือหนาจับสับโยกเข้าหาความแข็งขืนของตัวตนที่ผงาดกร้าวตั้งเป็นลำตอนนี้เป็นเวลาตีห้าเกือบจะหกโมงเช้า พระอาทิตย์ยังไม่ทันขึ้น แต่แค่เรานอนกอดนอนเกยกันนิดเดียวก็เกิดจะปลุกเปลวเพลิงให้ลุกโชติช่วงขึ้นมาได้ เสียงร่องเนื้อรูดขึ้นลงตามจังหวะการทิ้งสะโพกเป็นเสียงเดียวที่ดังอยู่ในขณะนี้ คนที่นอนอยู่ด้านล่างคลอเคลียจูบเข้าที่ซอกคอ หอมเข้าที่ข้างแก้มไม่หยุดมาตั้งแต่เราเริ่มบรรเลงบทรักเมื่อชั่วโมงก่อน “เสียวไหม?”เสียงห้าวแหบเอ่ยถาม ทั้งมือยังคงควบคุมจังหวะความเร็วอยู่อย่างนั้น ฉันเลื่อนริมฝีปากกระซิบเข้าที่ข้างหูของคนเป็นแฟนก่อนจะเอ่ยบอกเสียงพร่า“เสียวจนจะแตกอีกแล้ว”“ชอบของผมไหม?”เก๋าหยักยิ้มเอ่ยขอคำชมที่ก็มักจะขอเสมอ และฉันก็ให้คำตอบด้วยการออกแรงขย่มสับรัวเร็วอย่างเอาใจ พลางกระซิบบอกด้วยน้ำเสียงที่พร่าสั่นหนักกว่าเดิม“ขึ้นให้ทุกเช้าแบบนี้ เธอคิดว่าชอบไหม?”“ชอบตรงไหน?”“ชอบทุกตรง”“ผมก็ชอ
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 50 หลายวันต่อมา หลายวันที่ผ่านไปคนที่บอกว่าจะจีบก็มาจีบทุกวัน เช้ารอบ เย็นอีกรอบ แต่ถ้าวันไหนติดงานแล้วมาไม่ได้ก็จะส่งกลอนหวานเลี่ยนมาทางแชตแทน แม้เป็นการจีบที่ไม่ได้เรื่อง แต่เก๋าก็ทำให้ฉันยิ้มได้ไม่หยุดและตอนนี้ซึ่งเป็นเวลาค่ำแล้ว การได้เห็นเจ้าตัวปรากฏตัวจึงไม่ได้น่าแปลกใจเพราะก็มาอยู่ทุกวัน แต่วันนี้ต่างไปจากวันอื่นตรงที่เก๋าแบกเอากีตาร์มาด้วยร่างสูงอยู่ในชุดนิสิตเหมือนหลายวันที่ผ่านมาเพราะมหา’ลัยเปิดเรียนแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นคนที่ว่าก็ยังมีความพยายามที่จะขับมอเตอร์ไซค์มาหา“มาจีบ”ไม่ต้องรอให้ถามเจ้าตัวก็รีบชิงพูดขึ้นทันทีที่ฉันเงยหน้าขึ้นมอง แต่ก็เหมือนจะแกล้งกันเล่น เก๋าปลดกระเป๋ากีตาร์ออกจากหลัง ก่อนจะเริ่มทำการปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ด สายตาร้อนแรงจับจ้องมองกันแบบไม่วางตา“ถอดเสื้อถอดผ้าทำไม?”“ร้อน”“โกหก”“ใช่”“ถอดกางเกงทำไม?”“ร้อน”“เก๋า”“ใช่ ผมโกหก”ฉันหลุบตาลงมองนิยายในมือที่กำลังอ่านอยู่ขี้คร้านจะต่อล้อต่อเถียงด้วย กระทั่งพื้นที่ว่างบนเตียงยุบลงก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองอีกทีเก๋าในสภาพกึ่งเปลือยมีกีตาร์วางพาดอยู่
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 49 ความเงียบ สายลม รวมถึงสิ่งที่เพิ่งจะได้ยินได้ฟัง มันควรจะเป็นโมเมนต์สุดแสนโรแมนติก ทว่าฉันกลับไม่ได้รู้สึกดีใจอย่างที่ควรจะเป็นเมื่อรู้ว่าเราสองคนใจตรงกัน ริมฝีปากเม้มแน่นก่อนจะเอ่ยถามต่อ “แล้วหมวยจะไม่เป็นไรเหรอ?” “ไม่ต้องห่วง มีคนที่ดูแลหมวยได้ดีพอกับที่ผมทำช่วยรับหน้าที่ต่อแล้ว ถึงผมจะยังคงรับผิดชอบเรื่องค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้น้องมัน แต่เรื่องอื่น ๆ น้องชายผมจะเป็นคนจัดการแทน” “เธอเคลียร์กับหมวยแล้วเหรอ?” “ผมบอกไปตรง ๆ ว่าผมชอบพี่ และเรื่องระหว่างเรามันเป็นไปไม่ได้ อันที่จริงก็ไม่ได้พูดครั้งแรกแต่พูดมาหลายครั้งแล้ว” “…” “และการตัดสินใจให้น้องผมเป็นคนดูแลหมวยต่อก็มีข้อดี หมวยจะได้ตัดใจจากผมได้สักที” “…” “และเพราะพี่เป็นแบบนี้ไง… ผมถึงได้ชอบ” เก๋าระบายรอยยิ้มอีกครั้งพลางก็ถอนหายใจเบา ๆ “ใครจะเห็นอกเห็นใจคนอื่นทั้งที่ไม่รู้จักกัน ใครจะปากแว้ด ๆ ๆ แต่จริงแล้วเป็นคนใจดี” “นี่ชมหรือด่า?” “
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 48 หลายวันต่อมา วันนี้ วันที่ยี่สิบพฤศจิกายน… ฉันในชุดเดรสสีชมพูอ่อน รวบผมเป็นหางม้า ใส่รองเท้าส้นสูงคู่ที่เพิ่งซื้อมาใหม่เมื่อไม่นานมานี้ กำลังหมุนตัวซ้ายขวาตรวจดูความเรียบร้อยของตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะคว้ากระเป๋าเดินออกจากห้องในช่วงเวลาเช้าตรู่ของวัน เพื่อไปงานแต่งงานของคนสองคนที่ครั้งหนึ่งเคยมีบทบาทมากมายในช่วงชีวิตที่ผ่านมาของฉันตั้งแต่สมัยมัธยม มหา’ลัย กระทั่งเริ่มต้นทำงานอย่างจริงจัง งานแต่งของสองคนที่ว่าจัดขึ้นที่จังหวัดระยองซึ่งเป็นบ้านเกิดของธนาอดีตแฟนของฉันเอง พลอยส่งโลเคชันที่จัดงานมาให้ตั้งแต่เมื่อสามเดือนก่อนแล้ว และถึงฉันจะไม่ได้ตอบรับว่าจะไป แต่ก็มีเก๋าเสนอหน้าช่วยตอบให้ ทั้งยังแนบรูปที่เป็นของเราสองคนส่งไปด้วย เก๋าบอกว่าเราเป็นแฟนกันทั้งที่ตอนนั้นเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่กี่วันเท่านั้น และถึงตอนนี้ไอ้คำว่าแฟนที่ว่าก็ยังไม่ได้เป็น ใช้เวลาขับรถจากกรุงเทพฯ มาถึงระยองกินเวลากว่าสามชั่วโมง มาถึงสถานที่จัดงานก็เป็นเวลาที่พิธีการเริ่มต้นขึ้นพอดิบพอดี งานแต่งงาน
ระหว่างนั้น ฉันตกหลุมรักตอนที่ 47 ยี่สิบนาทีต่อมา แน่นอนว่าผมรถล้ม… และเกือบจะได้ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาล แต่โชคยังดีที่ไม่ได้บาดเจ็บมากเท่าไรนัก ถึงแขนจะถลอก หน้าจะเกือบแหก แต่ก็ยังพอไหว… ความเร่งรีบทำให้ผมลืมแม้กระทั่งสิ่งสำคัญอย่างหมวกนิรภัยที่ปกติแล้วจะต้องใส่เสมอเพื่อความปลอดภัยของชีวิต แต่เพราะวันนี้จิตใจมันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เรื่องที่ว่าไม่ควรจะลืมก็ดันมาลืมซะได้ แม้จะบาดเจ็บเล็กน้อย แม้ผิวเนื้อตรงจุดที่เลือดผุดซึมจะแสบ ๆ คัน ๆ แต่ก็ไม่มีเวลาให้สนใจ มาถึงคอนโดของกานดาได้ผมก็รีบวิ่งเข้าไปกระหน่ำกดลิฟต์ทันที มีลุงแช่ม รปภ. ประจำคอนโดรีบวิ่งตามเข้ามาด้วยอาการร้อนใจแทน ผมพยายามจะใจเย็นตอนที่บอกว่าไม่เป็นไรผมจะขึ้นไปดูเอง แต่ใจผมในตอนนี้มันเย็นแทบไม่ไหวแล้ว และทันทีที่กระหืดกระหอบวิ่งมาถึงหน้าห้องที่แสนจะคุ้นเคยก็รีบใช้กุญแจที่ตัวผมเองยังไม่ได้คืนให้เจ้าของห้องไขเข้าที่ลูกบิดทันทีพร้อมทั้งส่งเสียงเรียกไปด้วย “กานดา!” “…” “กานดา!” “…”