เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 60
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 61
“รู้จักแน่นอน! เมื่อก่อนพวกเราดื่มด้วยกันบ่อย ๆ! ถังเฉียวเซินสนิทสนมกับถังเฉียนมาก เขาเคยบอกคุณหรือเปล่า?” เซิ่งเป่ยพูดเข้าประเด็น ดวงตาฉินอันอันแสดงความประหลาดใจ “เขาบอกว่าเขากับถังเฉียนไม่ได้สนิทสนมอะไรกัน” “เขาโกหกคุณแล้ว คุณหนูฉิน คุณต้องพิจารณาเรื่องนี้ให้ถี่ถ้วนนะ ทำไมจู่ ๆ เขาถึงอยากจะลงทุนกับคุณ? มันจะเป็นหลุมพรางหรือเปล่า?” ฉินอันอัน “คุณจะบอกว่า นี่คือกับดักเหรอ?” เซิ่งเป่ยส่ายหน้า “ผมอยากจะบอกคุณว่า พิจารณาปัญหาต้องคิดทุกด้าน บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่ได้มาฟรี ๆ ไม่มีของดีตกมาจากฟ้า คุณกับถังเฉียนเพิ่งมีเรื่องกันไม่นานมานี้ ตอนนี้ถังเฉียวเซินก็เข้ามาลงทุนกับคุณ คุณไม่กลัวเหรอ?” ฉินอันอัน “กลัว” เซิ่งเป่ยพยักหน้า “งั้นคุณก็ต้องคิดให้รอบคอบ…พวกเรากินข้าวกันก่อนเถอะ ซื่อถิง! ฉันคุยกับภรรยาของนายเสร็จแล้ว นายเข้ามาได้แล้ว” ฉินอันอันสำลักคำว่า ‘ภรรยา’ หลังจากที่เธอนั่งลงแล้ว ฟู่ซื่อถิงเดินไปอีกด้านหนึ่งแล้วนั่งลง เซิ่งเป่ยเดินถือเหยือกพักไวน์มาจากเคาน์เตอร์บาร์ เติมอากาศให้ไวน์เสร็จแล้ว “คุณหนูฉิน ดื่มสักหน่อยไหมครับ?” เซิ่งเป่ยวางเครื่องดีแคนเตอร์ลง แล้วหยิบแก้ง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 62
หรือว่าใช้เงินที่กวาดไปจนหมดแล้ว?! แต่ว่าพวกเขาเอาเงินไปเยอะมากขนาดนั้น ทำไมถึงใช้หมดเร็วแบบนี้? ฉินอันอันหายใจเข้าลึก ๆ รับโทรศัพท์ ยังไม่ทันที่เธอจะเอ่ยปากพูด ฉินเค่อเคอก็ส่งเสียงกรีดร้องมาจากปลายสาย “ฉินอันอัน! ระบบซูเปอร์เบรนของพ่อฉันอยู่กับเธอใช่ไหม! เธอเอามาให้ฉันเร็วเข้า!” เสียงของฉินเค่อเคอฟังดูราวกับเสียงร้องไห้ ราวกับกำลังหวาดกลัว อารมณ์ของฉินอันอันถูกกระตุ้น “ฉินเค่อเคอ กล้าดียังไงโทรมาหาฉัน?! ลุงของเธอเอาเงินของพ่อไปแล้ว เธอรู้หรือเปล่าว่าเขาทำผิดกฎหมาย?! ตำรวจเริ่มทำการสอบสวนคดีแล้ว!” “เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ?! แล้วฉันก็ไม่ใช่คนเอาไปด้วย! ฉันแค่ต้องการระบบซูเปอร์เบรนของพ่อ! ฉินอันอัน เธอเอามาให้ฉันตอนนี้เลยนะ! คืนนี้เธอต้องเอาให้ฉัน!” เสียงของฉินเค่อเคอแสบแก้วหูมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉินอันอันขมวดคิ้วขึ้น ขณะที่ได้ยินเสียงรบกวนจากปลายสายอีกด้าน “ฉินเค่อเคอ ตอนนี้แกอยู่ที่ไหน?!” ฉินเค่อเคอส่งเสียงร้องไห้โฮ “ฉินอันอัน! ช่วยฉันด้วย! ฉันกับฟู่เย่เฉินอยู่ที่คาสิโน…ตอนนี้เขาถูกจับเป็นตัวประกัน…ถ้าเธอไม่ให้ระบบใหม่ของพ่อ พวกนั้นจะตัดนิ้วเขา!” “คาสิโน? พวกเธอไปเล่นการพ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 63
ฟู่ซื่อถิงรู้คำตอบของเธอในการทดสอบกับเครื่องจับเท็จ! หรือว่าที่จริงแล้วเป็นฟู่ซื่อถิง? ฟู่ซื่อถิงอยากได้ระบบใหม่ของฉินกรุ๊ปงั้นเหรอ? คิดถึงตรงนี้ หลังของเธอก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมา หลังจากวางสาย เธอก็เดินออกจากห้อง ฟู่ซื่อถิงและเซิ่งเป่ยกินข้าวเย็นเสร็จแล้ว และตอนนี้กำลังสูบบุหรี่อยู่ในห้องนั่งเล่น เมื่อเซิ่งเป่ยเห็นเงาของเธอ เขาก็ดับบุหรี่ลงในที่เขี่ยบุหรี่ทันที “คุณหนูฉิน คุณอยากเข้ามาคุยหรือเปล่า?” ฉินอันอันพยักหน้า และเดินไปหาเซิ่งเป่ย เมื่อเดินมาอยู่ตรงหน้าเซิ่งเป่ย เธอพูดว่า “ฉันอยากคุยกับฟู่ซื่อถิงคนเดียวค่ะ” เซิ่งเป่ย “???” ‘หมายถึงไล่เขาออกไปสินะ?’ เขายืนขึ้นอย่างกระอักกระอ่วน “งั้นผมไปก่อนล่ะ พวกคุณคุยกันดี ๆ ออกไปเดินเล่นข้างนอกก็ได้ ข้างนอกอากาศดี” พูดจบ เขาก็ออกไป ฉินอันอันนั่งลงตรงที่นั่งของเซิ่งเป่ย พอคิดถึงฟู่เย่เฉินที่กำลังจะโดนตัดนิ้ว ดังนั้นจึงพูดเข้าประเด็นทันที “ฟู่เย่เฉินเพิ่งโทรหาฉัน บอกว่าอยู่ที่คาสิโน ถูกคนกักตัวไว้ มีคนจะตัดนิ้วเขา” ฟู่ซื่อถิงรู้เรื่องนี้ เขาได้รับข้อความจากคนที่คาสิโนแล้ว บอกว่าคืนนี้ฟู่เย่เฉินเล่นพนันหนักมาก
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 64
ของที่พ่อมอบให้ เธอไม่เคยมอบให้ใคร ใครก็อย่าได้คิดแย่งไปจากมือของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังใช้คำพูดที่รุนแรง แต่ฟู่ซื่อถิงไม่ได้ตกใจเลย ตรงกันข้ามเขากลับรู้สึกว่ามันตลก“คุณหัวเราะอะไร?” ฉินอันอันมองมุมที่ยกขึ้นของเขา ทั้งกังวลและหงุดหงิดในใจ“หัวเราะคุณไง” เขาพูดเยาะเย้ย “คิดว่าตัวเองแน่ อวดฉลาด ขุดหลุมฝังตัวเอง” สองคำแรกเธอแทบไม่ได้ฟังเลย แต่คำสุดท้ายขุดหลุมฝังตัวเองหมายความยังไง? “กลับห้องของคุณไป! เห็นคุณแล้วผมปวดหัว” ทันใดนั้นฟู่ซื่อถิงสีหน้าบึ้งตึง เสียงของเขาทุ้มต่ำลงมาก “ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ที่คุณปวดหัวเป็นเพราะคุณป่วยแน่ ๆ ” ฉินอันอันโต้กลับอย่างเสียดสี “คุณมีหมอประจำตระกูลไม่ใช่เหรอ? ให้ช่วยโทรเรียกมาไหม?”ฟู่ซื่อถิงกัดฟันพูดออกมาสองคำ “ออกไป!” ฉินอันอันกลับมาที่ห้อง อารมณ์ของเธอพังทลายลงโดยสิ้นเชิง เธอปิดสมุดบันทึก เดินไปเตียงแล้วนอนลง ที่จริงเธอหมดรักฟู่เย่เฉินนานแล้ว ถ้าหากคืนนี้ฉินเค่อเคอไม่ได้เป็นฝ่ายโทรมาก่อน ในสมองและในใจของเธอ จะไม่มีเงาของสองคนนี้อยู่เลย เมื่อคิดว่าฟู่เย่เฉินเป็นนักพนันจริง ๆ และยังตกอยู่ในอันตรายอีกด้วย อารมณ์ก็อ่อนไหวและซับซ้อน
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 65
ก่อนที่เขาจะเดินลงมาชั้นล่าง เธอก็วิ่งกลับเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว แม่เฒ่าฟู่หายใจลำบาก และรู้สึกว่าจะหายใจไม่ออก แต่เมื่อเห็นฟู่ซื่อถิงเดินเข้ามา เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที “ซื่อถิง…ลูก…” แม่เฒ่าฟู่ยื่นแขนออกไปหาฟู่ซื่อถิงอย่างอ่อนแรงฟู่ซื่อถิงรีบเข้ามาประคองเธอทันที “หย่ากับฉินอันอัน…พรุ่งนี้…ไปหย่าเลยนะ…” แม่เฒ่าฟู่น้ำตาคลอหน่วย “แม่ขอโทษ…ขอโทษนะลูก…แม่ประมาทเลินเล่อ…ถึงได้หาผู้หญิงต่ำช้าขนาดนี้มาให้ลูก…” ฟู่ซื่อถิงยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่หางตาของผู้เป็นแม่ “แม่ครับ แม่ไม่ต้องกังวลเรื่องของผมกับฉินอันอันนะครับ แล้วเรื่องฟู่เย่เฉิน แม่ก็ไม่ต้องเป็นห่วง” “นิ้วของเย่เฉินถูกคนตัดทิ้งไปแล้ว…เขาต้องเจ็บปวดมากแน่ ๆ! เขาบอกว่าลูกทำร้ายเขา แม่รู้ว่าไม่ใช่…ลูกจะโหดร้ายกับญาติตัวเองแบบนี้ได้ยังไง? ลูกไม่ใช่คนแบบนั้น…” “แม่ครับ ถ้าแม่พูดเรื่องงี่เง่าแบบนี้ต่อหน้าผมอีก ผมจะให้คนขับรถส่งแม่กลับทันที” สีหน้าของฟู่ซื่อถิงแย่มาก “ผมจะไม่หย่ากับฉินอันอัน ไม่ว่าใครก็บังคับผมไม่ได้ เว้นแต่ผมอยากจะหย่าเอง” แม่เฒ่าฟู่สูดลมหายใจเข้าอย่างสิ้นหวัง “ลูกชอบเธอแล้วใช่ไหม? เพราะว่าเธอ…ลูกเลยตัดขา
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 66
โรงพยาบาลประจำจังหวัดแห่งหนึ่ง ฉินอันอันนอนอยู่บนตียงอัลตร้าซาวน์สี**“พัฒนาการของเด็กค่อนข้างปกติดี…รอจนครบห้าเดือน ค่อยมาอัลตราซาวน์คัดกรองความผิดปกติอีกที” คุณหมอกล่าว “ตกลงค่ะ ขอบคุณมากค่ะ” ฉินอันอันถอนใจอย่างโล่งอก “จะสุภาพกับฉันทำไม ฉันกับแม่ของเธอเรารูจักกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว” หมอหยิบแผ่นอัลตราซาวน์สีออกมาแล้วมอบให้เธอ “แม่เธอบอกว่าพ่อของเด็กไม่ยอมมีลูก ดังนั้นพวกเธอเลยต้องมาตรวจสุขภาพก่อนคลอดในที่เล็ก ๆ นี่…อันอัน ถ้าเธอมีลูกสองคน ถึงเวลานั้นการเลี้ยงดูลูกก็จะเป็นปัญหาแน่!” ฉินอันอันรับแผ่นอัลตร้าซาวน์มาแล้วเอ่ยพร้อมรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ค่อย ๆ เลี้ยงไปก็ได้!” “เธอเตรียมพร้อมทางด้านจิตใจไว้ก็ดีแล้ว” ฉินอันอัน “คุณป้าคะ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้วค่ะ ไว้ครั้งหน้าถ้าฉันจะมา ฉันจะติดต่อคุณอีกทีนะคะ” หลังจากบอกลาหมอแล้ว ฉินอันอันก็ออกมาจากห้องอัลตร้าซาวน์สี “เด็กเป็นยังไงบ้าง? ไม่เป็นไรใช่ไหม?” จางหยุนเห็นเธอออกมาก็เดินมาหาเธอทันที “อื้ม เด็กปกติดีค่ะ แม่ แม่ง่วงไหม? หนูง่วงมากเลย!” ฉินอันอันหาว เมื่อคืนเธอไม่ได้นอนเลย เธอออกมาจากตระกูลฟู่ตอนหกโมงเช
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 67
”ตอนนี้หนูท้องอยู่ ใช้ยาซี้ซั่วไม่ได้ค่ะ” ฉินอันอันกล่าว “ไม่กี่วันก็หายแล้ว หนูจะทารองพื้นปิดเอาไว้ สองสามวันก็หายค่ะ” “เฮ้อ…ลูกนอนต่อเถอะ!” จางหยุนตบขาตัวเอง ให้เธอนอนลง เธอส่ายหน้า “หนูไม่ง่วงแล้วค่ะ ว่าจะเล่นโทรศัพท์สักหน่อย” เธอเปิดโทรศัพท์ ก็เห็นสายที่ไม่ได้รับจาหป้าจาง ตอนแรกเธอคิดจะโทรกลับ แต่บนรถมีคนเยอะมาก เธอจึงคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจว่ากลับไปแล้วค่อยคุย ทันใดนั้นแอปในโทรศัพท์ก็แสดงข่าวเด่นวันนี้ - ฟู่เย่เฉิน คุณชายตระกูลฟู่ถูกหามออกจากคาสิโนตอนดึก สงสัยว่าติดหนี้นอกระบบก้อนโตและถูกตัดนิ้ว! -เธอสูดหายใจลึก แล้วกดเข้าไปดูจากนั้น เธอก็เห็นภาพที่เกี่ยวข้องมีรูปถ่ายของฟู่เย่เฉินที่กำลังถูกหามออกมา และภาพของเขาที่ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ข้าง ๆ เขามีใบหน้าที่คุ้นเคย นั่นก็คือ ฉินเค่อเคอ เธอไม่ได้เจอฉินเค่อเคอนานแล้ว เธอแต่งตัวเป็นผู้ใหญ่และมีเสน่ห์มากขึ้น ‘ถ้าหากว่าฟู่เย่เฉินไม่ติดหนี้นอกระบบของคาสิโนเมื่อคืนนี้ ตอนนี้เธอน่าจะนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่กับฟู่เย่เฉินที่โรงแรมไหนสักที่แล้วสินะ!’ฉินอันอันปิดหน้าข่าว แล้วเปิดวีแชท เธอเห็นข้อความจากหลีเสี่
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 68
เพียงแค่สองคำแนวป้องกันในใจของเธอก็แตกออกอย่างง่ายดาย เธอออกไปข้างนอกตอนหกโมงเช้า ปิดโทรศัพท์ เขาติดต่อเธอไม่ได้ ดังนั้นเขาเลยต้องมาหาที่นี่ ‘หากเป็นเช่นนั้นก็แปลว่า เขาเป็นห่วงเธอสินะ?’ “คุณคือฟู่ซื่อถิงสินะคะ?” จางหยุนเห็นบรรยากาศน่าอึดอัดใจ จึงรีบพูดคลายบรรยากาศ “วันนี้อันอันอารมณ์ไม่ค่อยดี ฉันเลยพาเธอออกไปผ่อนคลายข้างนอกน่ะค่ะ ตอนนี้เธอไม่เป็นไรแล้ว ฉันจะไปรินน้ำมาให้คุณนะคะ” ฉินอันอัน “แม่!” ฟู่ซื่อถิง “ไม่ต้องหรอกครับ” ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน บรรยากาศยิ่งดูอึมครึมมากขึ้น “แม่คะ เขาต้องรีบไปแล้ว แม่ไม่ต้องสนใจเขาหรอกค่ะ แม่มานั่งพักสักหน่อยเถอะ” ฉินอันอันดึงแม่ให้มานั่งบนโซฟา เธอกำลังพยายามไล่เขาทางอ้อม เขาลุกขึ้นเพราะรู้ตัว แล้วพูดกับจางหยุน “ผมขอตัวก่อนนะครับ วันหลังจะมาเยี่ยมใหม่” จางหยุนต้องการไปส่งเขา แต่ถูกฉินอันอันขวางไว้“แม่คะ หนูก็ต้องกลับก่อนแล้ว วันนี้แม่พักผ่อนอยู่บ้านดี ๆ นะคะ” พูดจบฉินอันอันก็เดินตามหลังฟู่ซื่อถิงออกมาด้วยกัน หลังจากลงมาที่ชั้นล่างของตึก ฉินอันอันก็เอ่ยกับเขาว่า “ต่อไปนี้อย่ามาที่นี่อีกนะคะ” สีหน้าของเขาเย็นชากว่าเดิม สันก
บทล่าสุด
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 960
ฉินอันอันที่นอนหลับเต็มอิ่มรู้สึกสดชื่น กระปรี้กระเปร่า แต่เพราะสายเรียกเข้านี้ทำให้ใจของเธอร้อนรนอีกครั้งหลังจากวางสายแล้ว เธอก็ได้รับที่อยู่ของมหาวิทยาลัยชิงซานที่รองประธานส่งมาต่อจากนี้เธอต้องจองตั๋วเครื่องบินแล้วรีบไปให้ทันขณะที่เธอกำลังเปิดแอปจองตั๋วเครื่องบินอยู่ จู่ ๆ หน้าจอโทรศัพท์ก็เด้งขึ้นมาเป็นโปรแกรมนาฬิกาปลุก ทำให้เธอเกือบจะปาโทรศัพท์ทิ้งเธอเอามือปิดหน้าอก หายใจเข้าลึก ๆทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้ด้วย?แค่การฝึกอบรมครั้งเดียว ถึงจะไปสายหน่อยก็ไม่เห็นเป็นไรสมัยเรียนเธอก็ไปสายตั้งบ่อย นี่เธอไม่ได้เป็นนักศึกษาแล้วนี่นาแถมนี่ก็ไม่ใช่การฝึกอบรมที่เธอสมัครเอง แค่ตอบตกลงว่าจะไปก็ถือว่าทำดีที่สุดแล้ว ทำไมต้องทำให้ตัวเองเครียดขนาดนี้ด้วย?คิดได้ดังนั้น เธอก็ล้มตัวนอนลงบนเตียง ตั้งใจจะนอนต่อสักหน่อยเธอเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาหลีเสี่ยวเถียน : เสี่ยวเถียน ฉันต้องออกไปธุระไกล ๆ ประมาณหนึ่งสัปดาห์ถึงจะกลับ สองวันนี้หลังจากที่ไปพบจิตแพทย์แล้ว อย่าลืมมาบอกฉันด้วยนะตอนนี้ยังเช้ามาก เธอคิดว่าหลีเสี่ยวเถียนคงยังนอนอยู่ ดังนั้นหลังจากส่งข้อความเสร็จแล้ว เธอก็วางโทรศัพท์ลง
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 959
“อันอัน คุณคงเหนื่อยมากเลย!” ป้าจางพูดกับเธอ “ฉันมาบอกคุณว่า ของขวัญที่เสี่ยวหานและรุ่ยลาได้รับวันนี้ ฉันเอาไปเก็บไว้ที่โกดังชั้นหนึ่งแล้วนะคะ”“ค่ะ พรุ่งนี้ฉันค่อยไปจัดการ” ฉินอันอันลูบศีรษะทุยของจื่อชิวเบา ๆ “ลูกรัก วันนี้สนุกไหมจ๊ะ? พอครบหนึ่งขวบเมื่อไหร่ แม่จะจัดงานวันเกิดให้ลูกนะ”ป้าจางพูดด้วยรอยยิ้ม “เวลาผ่านไปเร็วจริง ๆ แป๊บเดียวจื่อชิวก็ครึ่งขวบแล้ว!”“ค่ะ”“อันอัน รีบกลับห้องไปอาบน้ำพักผ่อนเถอะค่ะ! พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำงานแล้ว!” ป้าจางเตือนฉินอันอันพยักหน้าแล้วเดินไปที่ห้อง เธอตั้งใจจะอาบน้ำก่อนนอน แต่พอเข้าไปในห้อง เตียงนอนขนาดใหญ่ดูเหมือนจะมีเวทมนตร์ดึงดูดเธอเธอมองไปที่เตียงแล้วล้มตัวนอนลง ตั้งใจจะพักสักหน่อย พอมีแรงแล้วค่อยลุกไปอาบน้ำ แต่หลังจากนอนลงไม่นาน เธอก็นอนหลับสนิทปกติแล้วเธอมีนิสัยชอบฝันร้าย ไม่ว่าจะพยายามปรับยังไงก็ปรับไม่ได้ ภาพที่เธอฝันถึงบ่อยที่สุดก็มีอยู่ไม่กี่อย่างอย่างแรกคือตอนที่พ่อเสียชีวิต พ่อจับมือเธออยู่ในห้อง ขอโทษเธอและขอให้เธอให้อภัย ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไร พ่อก็สิ้นใจไปเสียก่อน กลายเป็นความเสียใจตลอดชีวิตของเธออย่างที่สองคือแม่ประสบอุบั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 958
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา อวิ๋นซื่อเจี๋ยไม่เคยกลัวอะไรเลยแต่ตอนนี้ เมื่อเขาเห็นใบหน้าเย็นชาและดุร้ายของฟู่สือถิง เขากลับรู้สึกกลัวเป็นครั้งแรก!รู้สึกว่าถ้าเขาทำให้ฟู่สือถิงโกรธมากขึ้นไปอีก เขาคงถูกทุบตีจนตายอยู่ที่นี่แน่ ๆคำพูดที่กำลังจะหลุดออกมาจากปากถูกกลืนลงไปอย่างยากลำบากเขาทำพลาดไป! ประเมินอารมณ์ของฟู่สือถิงผิดถนัด! เขาไม่ควรมาที่นี่อย่างประมาทเช่นนี้ตอนนี้เขาอยากแค่หนีรอดออกไปให้ได้“ป้าหง! กระดูกซี่โครงผมหัก! รีบโทรเรียกรถพยาบาลให้ผมหน่อย!” เขาไม่กล้าพูดกับฟู่สือถิง จึงตะโกนเรียกป้าหงเสียงดังป้าหงเห็นเขาเลือดอาบ นอนอยู่บนพื้นและกระตุกเกร็งอย่างควบคุมไม่ได้ ด้วยความตกใจ เธอรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรแจ้งเหตุฉุกเฉิน“ป้าหง อย่าใจอ่อนกับพวกกากเดนประเภทนี้!” ฟู่สือถิงตะโกนห้ามป้าหงได้สติกลับคืนมาทันที “คุณผู้ชาย สั่งให้บอดี้การ์ดจับเขาโยนออกไปเถอะค่ะ! ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เขาก้าวเข้ามาในบ้านอีกเด็ดขาด!”ฟู่สือถิงส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ด บอดี้การ์ดจึงคว้าแขนอวิ๋นซื่อเจี๋ยแล้วลากเขาออกไปฟู่สือถิงมองดูสภาพที่ยับเยินของอวิ๋นซื่อเจี๋ย สั่งบอดี้การ์ดเสียงเย็นเยียบว่า “เอาตัวไปทิ้งให้ไ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 957
เพื่อนร่วมงานได้รับข้อความแล้วตอบกลับทันทีว่า “ทราบแล้วเปลี่ยน! ลงมือเลย!”ประมาณห้านาทีต่อมา เสียงต่อยตีและเสียงร้องโหยหวนของผู้ชายดังมาจากนอกบ้าน!ป้าหงได้ยินเสียงดังนั้นจึงรีบวิ่งออกมาดูเห็นบอดี้การ์ดสองคนกำลังทำร้ายร่างกายผู้ชายคนหนึ่ง จึงถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนคนนี้เป็นใคร?”“ป้าหง คนคนนี้แหละคือนักถ้ำมองเมื่อคืน! เขาทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ อยู่แถวกำแพง ถึงแม้เขาไม่ได้คิดจะทำเรื่องไม่ดี แต่ก็ต้องจัดการเขาซะ!” บอดี้การ์ดคนหนึ่งหยุดมือ แล้วอธิบายให้ป้าหงฟัง “ไม่งั้นเขาจะมาทุกวัน เจ้านายต้องไม่พอใจแน่ ๆ”“อ้อ…” ป้าหงมองดูชายวัยกลางคนคนนั้นที่กำลังนอนอยู่บนพื้นอย่างระมัดระวัง“ป้าหง จำผมได้ไหม?” ชายวัยกลางคนคนนั้นเงยหน้าขึ้น สะบัดผมที่หน้าผากออก ดวงตาที่เฉียบคมและแดงก่ำจ้องมองป้าหงอย่างตรงไปตรงมาบอดี้การ์ดได้ยินชายวัยกลางคนคนนั้นพูดกับป้าหง จึงหยุดทำร้ายเขาทันทีคนคนนี้รู้จักกับป้าหงงั้นเหรอ? ถ้ารู้จักป้าหงทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก?“คุณคือ…” แสงสลัวทำให้ป้าหงมองใบหน้าของเขาไม่ชัด จึงจำไม่ได้เลยแม้แต่น้อย“คุณอาจจะจำผมไม่ได้ ผมเคยทำงานที่บ้านเดิมกับคุณ” อวิ๋นซื่อเจี๋ยยิ้มแล้วลุกขึ้นจ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 956
ฟู่สือถิงจ้องมองภาพถ่ายของชายวัยกลางคนอีกครั้ง แต่จนแล้วจนเล่าก็ยังไม่เข้าใจเขาไม่เคยเห็นคนคนนี้มาก่อนอาจเป็นไปได้ว่าชายคนนี้มีปัญหาทางจิต จึงมาปรากฏตัวอยู่ใกล้บ้านเขาเมื่อคืนแล้วฉีกยิ้มใส่ฟู่สือถิงขยำกระดาษทิ้งลงถังขยะ เดินเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูในครัว ป้าหงเห็นฟู่สือถิงขึ้นไปชั้นบนแล้ว จึงรีบโทรหาป้าจาง“ได้ยินว่าคุณผู้ชายกับจิ้นซือเหนียนทะเลาะกัน” ป้าจางกล่าว “แต่ไม่ใช่เขาที่เริ่มก่อน ทะเลาะกันเสร็จแล้วทั้งคู่ก็แยกย้ายกันไป”ป้าหง “อ๋อ มิน่าล่ะถึงได้กลับมาเร็วขนาดนี้”“คุณผู้ชายอารมณ์เป็นยังไงบ้าง?” ป้าจางถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่ค่อยดี แต่ก็ยังพอถูไถ” ป้าหงถามต่อ “วันนี้เขาอยู่กับลูก ๆ แล้วเป็นยังไงบ้าง?”ป้าจางหัวเราะทางโทรศัพท์ “วันนี้เขาไม่ได้อยู่คลุกคลีกับเด็ก ๆ หรอก เขาคอยต้อนรับแขกในงานทั้งวัน อันอันเป็นคนกำชับให้เขาคอยอยู่กับแขก”ป้าหงหน้าแดง “ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะดูใกล้ชิดกันมากขึ้นนะ”“ใช่! ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่จะดีขึ้นกว่าเดิมมากแล้ว หวังว่าต่อไปจะไม่ทะเลาะกันอีก” ป้าจางพูดด้วยความเป็นห่วง “ไม่งั้นลูก ๆ ทั้งสามคนคงน่าสงสารมาก”“อืม ฉั
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 955
ฉินอันอันรู้ดีว่าฟู่สือถิงและจิ้นซือเหนียนมีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นเมื่อเห็นทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน เธอจึงรู้สึกแปลก ๆ“ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก” ฟู่สือถิงมองจิ้นซือเหนียนอย่างเย็นชา ตอบฉินอันอัน “จิ้นซือเหนียนแค่เป็นห่วงความสุขของคุณ เลยเตือนผมให้ออกกำลังกายมากขึ้นหน่อย”“พวกคุณนี่ลามกกันจริง ๆ!” ฉินอันอันหน้าแดง เดินหนีไปด้วยความโกรธจิ้นซือเหนียนเห็นฉินอันอันโกรธ ความสงบสุขบนใบหน้าของเขาก็หายไป “ฟู่สือถิง คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”ฟู่สือถิงพูดอย่างไม่รีบร้อน “ผมว่าคุณนั่นแหละที่ไร้ยางอาย ผู้ชายจะไหวหรือไม่ไหว ไม่ได้อยู่ที่ปาก ไม่ต้องทำมาเป็นห่วงหรอกว่าผมจะไหวหรือไม่ไหว รีบไปหาผู้หญิงสักคนมาพิสูจน์ว่าคุณไม่ได้ด้อยเรื่องนี้ให้ได้ก่อนเถอะ”จิ้นซือเหนียนโกรธจนเดินหนีไปดื้อ ๆ!“คุณตายแน่” ไมค์พูดกับฟู่สือถิง “เดี๋ยวถ้ารุ่ยลารู้ว่าคุณทำให้จิ้นซือเหนียนโกรธ เธอก็จะพาลมาโกรธคุณอีก!”ฟู่สือถิงปวดหัวทันทีเขาไม่สามารถตามจิ้นซือเหนียนกลับมาได้แต่เขาก็ไม่อยากทำให้รุ่ยลาโกรธ“ผมมีวิธีหนึ่ง” ไมค์คิดแผนขึ้นมาทันที “คุณกลับไปก่อน แบบนี้รุ่ยลาก็จะไม่โกรธคุณ”ฟู่สือถิงขมวดคิ้วเข
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 954
“คุยอะไร ตอนนี้ไม่สะดวกคุยเหรอ?” เธอโพล่งถามออกไป ทั้งที่ในใจรู้ดีอยู่แล้วความเข้าใจผิดระหว่างเธอกับเขานั้นได้คลี่คลายไปแล้ว สิ่งที่เขาต้องการคุยก็คือการขอโอกาสอีกครั้งจากเธอครั้งก่อนเธอปฏิเสธเขาไปอย่างสุภาพ ตอนนี้เธอก็ยังไม่สามารถตอบตกลงได้ไม่ใช่ว่าเธอเกลียดเขา แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองยังไม่หนักแน่นพออีกทั้งตอนนี้ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาก็ดีอยู่แล้ว ต่างคนต่างให้เกียรติซึ่งกันและกัน ไม่ได้สนิทสนมหรือห่างเหินเกินไป แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?“คุยตอนนี้คงไม่ได้ผลหรอก” เพียงแค่ดูสีหน้าของเธอก็เดาได้แล้วว่าเธอคิดอะไรอยู่“คุณคิดว่าพอกลับมาจากต่างเมือง พอคุยกันแล้วจะได้ผลเหรอ?” ฉินอันอันถามอย่างไม่เข้าใจ “คุณจะไปนานแค่ไหน?”“หนึ่งอาทิตย์”“อ๋อ งั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ค่อยว่ากันใหม่!” เธอก้มหน้าลง มองไปที่มือของเขาที่กำลังจับแขนเธออยู่ “คุณเพิ่งเล่นไพ่เสร็จ ยังไม่รีบไปล้างมืออีก?”เธอรู้สึกว่ามือเขาสกปรกเขาอึ้งไปเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอไปที่ห้องน้ำ “งั้นเราไปล้างมือด้วยกัน!”ทั้งสองคนเดินผ่านห้องจัดเลี้ยงไปท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย“คุณสังเกตไหมว่าวันนี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาสองค
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 953
เสี่ยวตง “พ่อเธอยังไม่มาอีกเหรอ?”รุ่ยลา “มาแล้ว! ตอนนี้ก็ยังอยู่ในห้องจัดเลี้ยง!”เสี่ยวตงขมวดคิ้ว มองไปรอบ ๆ“พ่อเธอคนไหนล่ะ? ทำไมเขาไม่เห็นมาเล่นกับพวกเธอเลย? เขาขี้เกียจทำงานใช่ไหม? เลยทำให้แม่เธอไม่ยอมคบกับเขา และทำให้พวกเธอไม่ชอบเขาด้วยใช่ไหม?” เสี่ยวตงคิดไปเรื่อยเปื่อยรุ่ยลาตกใจ แต่เธอก็ไม่ยอมบอกความจริงกับเสี่ยวตง “พ่อฉันเปล่าขี้เกียจทำงานซะหน่อย! ฉันไม่บอกหรอกว่าพ่อเป็นใคร พี่บอกว่าพี่เก่งกว่าพี่ชาย งั้นพี่ก็ไปหาเองสิ!”ไมค์หัวเราะ “เสี่ยวตง ทำไมเธอดูอยากรู้จังเลยล่ะว่าพ่อของเสี่ยวหานกับรุ่ยลาเป็นใคร?”เสี่ยวตง “ผมก็แค่อยากรู้! แม่ผมบอกว่าพ่อของเสี่ยวหานก็คือฟู่สือถิง แต่พ่อผมบอกว่าไม่ใช่ พวกเขาทะเลาะกันเรื่องนี้หลายครั้งแล้ว”ไมค์หัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง “งั้นเธอเชื่อแม่หรือว่าเชื่อพ่อล่ะ?”“ผมเชื่อพ่อ เพราะพ่อผมดีกับผมมากกว่า” เสี่ยวตงพูดอย่างมั่นใจ “ถ้าพ่อของเสี่ยวหานเป็นฟู่สือถิงจริง ๆ เสี่ยวหานคงไม่เมินพ่อของเขาแบบนั้นแน่! ฟู่สือถิงน่ะเก่งมากเลย! เขาเป็นไอดอลของผม!”เสี่ยวหานได้ยินที่เสี่ยวตงพูดก็ไม่สนใจที่จะโต้เถียง เดินออกไปเงียบ ๆไม่นาน เสียงเปียโนอันไพเราะ
รอวันหย่า คุณสามีร้าย บทที่ 952
เสียงหัวเราะดังขึ้นจากกลุ่มคนรอบข้าง “ผู้ช่วยของคุณฟู่ไปเอาเงินสดมาแล้วล่ะครับ ดูเหมือนวันนี้คุณฟู่จะตั้งใจจะทุ่มสุดตัวเลยนะ!” ทุกคนหัวเราะคิกคักใบหน้าของฉินอันอันขึ้นสีเล็กน้อย ไม่คิดว่าฟู่สือถิงจะพยายามขนาดนี้เพื่อสร้างความบันเทิงกับแขก“พวกคุณอย่าเล่นกันจริงจังเกินไปนะคะ” เธอเตือน“อันอัน เพิ่งเริ่มเองนะ คุณก็เริ่มห่วงกระเป๋าเงินของคุณฟู่แล้วเหรอ?” เสียงหัวเราะดังขึ้นอีกครั้งฟู่สือถิงมองเธอด้วยแววตาสนใจ แล้วถามว่า “หรือว่าคุณจะมานั่งข้าง ๆ คอยเป็นที่ปรึกษาให้ผมดีล่ะ?”ฉินอันอันหลบสายตาที่ลึกซึ้งของเขา แล้วพูดกับคนอื่น ๆ ว่า “พวกคุณเล่นกันเต็มที่เลยค่ะ ไม่ต้องไว้หน้าเขาหรอก”พูดจบเธอก็อุ้มลูกเดินออกไปเฮ่อจุ่นจือถือจานอาหารเดินมาจากโซนบุฟเฟ่ต์“อันอัน อย่าห่วงพี่สือถิงเลย เขาไม่ล้มละลายหรอก”ฉินอันอันแก้ตัวเสียงแข็ง “ฉันไม่ได้ห่วงเขา”“แล้วทำไมเมื่อกี้พวกเขาถึงหัวเราะกันเสียงดังขนาดนั้นล่ะ?” เฮ่อจุ่นจือพูดแทงใจดำเธออย่างไม่ไว้หน้า “เมื่อกี้หลีเสี่ยวเถียนพูดอะไรกับคุณตอนอยู่ข้างนอกบ้างเหรอ? หรือว่าพูดถึงเรื่องเมื่อคืนของพวกเรา?”เฮ่อจุ่นจือรู้สึกอายเล็กน้อยเกี่ยวกับเรื่อง
