เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 9
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-17 10:31:55
บทที่เกี่ยวข้อง
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 10
“แล้วผมล่ะครับ ผมคงปล่อยให้คุณท่านอยู่ตามลำพังไม่ได้” “ใครก็ทำอะไรฉันไม่ได้ ไปเช่าบ้านอยู่ห่างๆ ถ้าไม่เรียกไม่ต้องมายุ่ง” จอมทัพบอกเสียงเหี้ยม แต่ภายในใจของโจว์มันหวาดหวั่นจริงๆ นะ ให้ตายสิ ไม่มีลูกน้องคนไหนที่รู้ความสัมพันธ์นี้ยกเว้นโจว์คนเดียว “งั้น มีอะไรก็โทรเรียกครับ ผมจะให้บอร์ดี้การ์ดอยู่ห่างๆ” โจว์บอกด้วยความเป็นห่วงและเสียงสั่นอยู่ เพราะช็อกไม่หายเหมือนกัน “อย่ามาป้วนเปี้ยนเป็นพอ” จอมทัพบอกเสียงเหี้ยม “ครับ” โจว์ตอบกลับพลางมองหน้าจอมทัพด้วยความหวั่นใจอีกครั้ง สายตาของจอมทัพมันบ่งบอกว่า ไม่ได้พร้อมที่จะแก้แค้นให้สาสมเหมือนก่อนหน้านี้เลย โจว์คิด ก่อนจะปลีกตัวออกไปจากบ้านหลังใหญ่หลังนี้ที่ตั้งอยู่ห่างจากรีสอร์ต หรือบ้านพักตากอากาศหลังอื่น เป็นบ้านชั้นเดียวกันแบบสไตล์อังกฤษ แต่มีปล่องไฟสำหรับหน้าหนาวเช่นกัน รอบๆ บ้านรายล้อมไปด้วยสวนหย่อมและลำธาร ด้านหลังติดภูเขา และใช่นี่คือบ้านพักตากอากาศของจอมทัพเอง แต่ภายในบ้านแทบจะไม่มีอะไรนอกจากเครื่องนอน เพราะเขาไม่ได้มาพักนานแล้ว แต่สร้างเอาไว้พักผ่อนเวลาอยากมาเที่ยวเท่านั้นเอง จอมทัพสูดหายใจเข้าลึกๆ พลางมองไปรอบตัว มือของเขาพร้อมกับห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 11
“คุณไม่ใช่! ผู้หญิงคนนั้น” เขากัดฟันและพูดเสียงกดต่ำก่อนขยับตัวออก จากนั้นจึงปล่อยมือจากเธอ ก่อนจะขยับตัวออกจากการคร่อมเธอเอาไว้ แต่ไม่ได้ปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เพราะเขาคว้าแขนของเธอแล้วกระชากให้ลุก “โอ๊ย! เจ็บนะคะ” ความคุ้นเคยทำให้เธอพูดกับเขาซะเพราะเชียว ขณะที่เขากระชากเธอออกจากห้องนอน“คุณต้องการอะไรจากฉัน” เธอตัดสินใจถาม ในเมื่อเขาก็ออกตัวว่าไม่ใช่คนที่เธอคิดถึง “ความตาย!!! แต่ก่อนตาย มาตกนรกกับผมก่อน” จบคำ เขาก็กระชากเธอแรงๆ จนแทบจะตัวปลิว “พี่... คุณ เจ็บ ปล่อยนะ” เธอว่าพร้อมกับปรับน้ำเสียงให้เข้มขึ้น ไม่ต้องร้องไห้อ่อนแออีกแล้ว ในเมื่อเขาเสแสร้งแกล้งเป็นคนอื่น“ปีศาจอย่างคุณ ไม่ควรจะขอร้องด้วยคำนี้ด้วยซ้ำ” “ฉันเหรอปีศาจ คุณจับฉันมาแล้วจะให้ฉันพูดด้วยคำไหนล่ะ นอกจากเจ็บน่ะ” เธอเถียงกลับทันที “หุบปาก แล้วรอรับกรรมของตัวเอง” พูดจบเขาก็เหวี่ยงเธอลงไปกับพื้นในห้องนั่งเล่น“โอ๊ย! จะฆ่าฉันเหรอ เอาสิ แก้แค้นแทนต้าเอสเลย ฉันรู้ ฉันเห็นทั้งหมดนั่นแหละ แต่ทำอะไรไม่ได้” เธอยอมรับทั้งน้ำตาแล้ว ทว่าน้ำเสียงของเธอยังคงกดกลั้นเอาไว้ “อย่ามาแก้ตัว!!! คนเลว” จอมทัพตวาดอย่างเดือดดาล และไม่รู้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 12
“ก็ได้ จะเอาแบบนี้ใช่ไหม จะลืมทุกอย่างจริงๆ ใช่ไหม” เธอว่า ขณะที่ยืนหนาวสั่นอยู่ในน้ำ“ไม่มีอะไรให้จำ นอกจากความต่ำช้าที่พี่น้องของคุณทำเอาไว้ นี่มันยังน้อยไป” สิ้นคำ เขาก็ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าบ้านโดยไม่สนใจใยดีเธอ“คุณ! นี่! คนบ้า! เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” เธอได้แต่ตะโกนไล่หลัง ก่อนจะเอามือกอดตัวเอง พลางมองซ้ายขวา และเริ่มหวาดกลัวเพราะมืดหมดแล้ว เห็นดังนั้นจึงได้รีบขึ้นจากนั้นแล้ววิ่งเข้าบ้านไปทันที และพอเข้ามาถึงยังไม่ทันได้ตั้งสติ ผ้าเช็ดตัวก็ถูกโยนใส่หน้า “อุ๊ย!” เธออุทานอย่างตกใจ ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูเอาไว้ แล้วมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง “นึกอยากจะใจดี” เธอว่าแกมประชด แต่ไม่คิดว่าเขาจะใจดีหรอก เล่าโยนใส่หน้าขนาดนี้“เปล่า เห็นหน้าตาหล่อขนาดนี้ไม่ได้แปลว่าใจดี” เขาตอบห้วนๆ แล้วก็กวนประสาทกลับเสียอย่างนั้น“ใครไปโกหกคุณเรื่องหน้าตา” เธอถามกลับพลางตวัดสายตาใส่ ก่อนจะเอาผ้าขนหนูที่เขาโยนให้มาเช็ดหน้า แล้วทำหน้าเคร็งๆ โกรธใส่เขา จากนั้นขว้างใส่เลยใส่เขาแรงๆ เสียเลย “นี่!” เขาแทบจะรีบหยิบผ้าออกจากหน้า ซึ่งเป็นจังหวะที่เธอเดินผ่านพอดี จังหวะนี้แหละที่เขากระจากเธอเข้ามากอดเอาไว้ทั้งตัว
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 13
จอมทัพทำทีมาเป็นแขกและนั่งดื่มกาแฟที่โรงแรม แต่ระหว่างทางที่นั่งรถผ่านเข้าไปในประตูโรงแรมนั้น ทุกวัน เขามักเห็นเด็กสาวในชุดนักศึกษา นั่งอยู่หน้าร้านจัดดอกไม้ ขะมักเขม้นกับการทำงานอะไรสักอย่าง เห็นแล้วก็อดเอ็นดูไม่ได้ เขาลอบยิ้มทุกครั้งที่เห็นเธอนั่งอยู่ที่เดิมทุกเย็น บางสิ่งที่ดึงดูดใจให้เขามองอย่างเพลินตา คือ ใบหน้าสดใสไร้เครื่องสำอาง กับผมมัดจุกของเธอ ปากนิดจมูกหน่อย ใช่แล้วเธอเป็นคนที่สวยน่ารักมากๆ มากจนบางทีแอบคิดไปว่า เด็กสาวคนนี้คงมีหนุ่มๆ ขายขนมจีบไม่น้อย แต่ทุกวันก็เห็นเธอนั่งอยู่คนเดียวแต่แล้ววันหนึ่ง เด็กสาวคนนั้นก็ทำให้จอมทัพถึงกับใจเสีย เมื่อเขามาตรวจงานและดื่มกาแฟเหมือนเคย แต่ไม่เห็นเธอนั่งหน้าร้านจัดดอกไม้แล้ว ทำเอาหมองหม่นไปเลยทีเดียว เพราะถ้าเธอไม่กลับมาแล้วล่ะ จะทำยังไงดี เขาควรทักทายเธอตั้งแต่แรกที่สะดุดหัวใจ ไม่ใช่ปล่อยเวลาทิ้งเปล่าๆ เอาแต่มอง “ผมเห็นคุณท่านมองทุกครั้งที่ผ่านร้านนี้ สี่ห้าวันแล้วนะครับ” โจว์เอ่ยถาม พลางสังเกตสีหน้าเจ้านายหนุ่มที่หม่นลงอย่างเห็นได้ชัด ขณะที่ขับรถผ่านประตูโรงแรมเข้ามา“ฉัน... ไม่รู้เหมือนกัน วันนี้ไม่อยู่ซะแล้ว รู้งี้เข้าไปทักตั้งแต
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 14
“มะ มะ ไม่ค่ะ ไม่ใช่แบบนั้น ไม่ได้แก่เพียงแต่ว่าบุคลิกคุณ เอ่อ โอเค พี่เฉินก็ได้ค่ะ หนูเอ่อ หนูชื่อตัวเล็กค่ะ” “ตัวเล็กเหรอ ใช่ตัวเล็กจริงๆ ชื่อน่ารักเชียว ยินดีที่ได้รู้จักครับ” น้ำเสียงของเขาขรึมเข้ม น่าเกรงขาม แต่มีรอยยิ้มที่อ่อนโยนไม่น่ากลัวเหมือนบุคลิกเลย เธอคิด“ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ เอ่อ พี่... พี่เฉินมาทำธุระที่โรงแรมนี้เหรอคะ” เธอแสร้งถามเพื่อทำลายความเงียบ จะได้ไม่เขินจนเกินไป เพราะเขาเล่นมองไม่วางตาเชียว “ครับ มาธุระ แล้วก็แวะมาดื่มกาแฟที่นี่ทุกวัน” “มิน่าล่ะ ตัวเล็กเห็นพี่เฉินมาทุกวัน” เธอพลั้งปากพูดออกมาเสียอย่างนั้น“หืม เมื่อกี้ว่าไงนะ” จอมทัพถามย้ำเพราะฟังไม่ชัด แต่ก็คิดว่าไม่น่าจะฟังผิด “อ๋อ เปล่าค่ะ แค่... คุ้นๆ ว่าน่าจะเป็นพี่เฉิน ขับรถผ่านหน้าร้านไป” พูดแบบนี้แปลว่าเธอก็แอบมองเขาอยู่สินะ ก็แหงล่ะ ทุกครั้งเขาก็เล่นเปิดกระจกนี่น่า“แล้วตัวเล็กนั่งทำอะไรที่ร้านนั่นล่ะ” เขาถามกลับบ้าง“ทำงานส่งอาจารย์ค่ะ งานก่อนจบน่ะ ก็เลยเครียดๆ หน่อย” “ถึงว่าหน้านิ่วคิ้วขมวดเชียว” เขาบอกพลางก้มหน้ามองเธอด้วยความเอ็นดู แถมยังยิ้มอีกต่างหาก กะจะทำให้เธอเขินจนต้องมุดลงไปใต้โต๊ะเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 15
“กลับครับ ต้องกลับ” เขาไม่น่าพลั้งปากพูดเลย ให้ตายสิ แล้วดูเธอทำหน้าเขา“กลับเหรอคะ ไกลไหมคะประเทศไหน” “อเมริกาจ้ะ” “ไกลจัง” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่หงอยๆ ยิ้มแห้งๆ พลางก้มหน้ากินสปาร์เก็ตตี้จนเกือบหมด จากนั้นก็ดื่มน้ำตาม เรียกได้ว่าอิ่มเสียแล้ว “พี่ทำงานหลายประเทศ จึงต้องเดินทางบ่อย ไปทีละนานๆ ไหนๆ ก็จะเลี้ยงกาแฟพี่แล้ว ไหนดูซิมีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า” เขาแสร้งถามและเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่งั้นบรรยากาศหม่นแน่ๆ แต่สิ่งที่แปลกใจคือเมื่อคุยเรื่องกลับ สีหน้าของเธอก็หงอยตามไปด้วย “ตัวเล็ก” เขาเรียกชื่อเธอเมื่อเห็นว่าเธอนั่งเงียบ “เอ่อ ขาคือเล็ก...”“ถ้าเรียนสายบริหาร พี่พอช่วยได้ ไหนดูสิครับ” “ไม่รบกวนเวลาพี่เฉินจริงเหรอคะ เล็กใช้เวลาคราวละหลายชั่วโมงหาข้อมูลต่างๆ” “พี่หมดเวลากับการเห็นอะไรบางอย่างมาเป็นอาทิตย์ เหลือหนึ่งอาทิตย์กับสิ่งที่ไม่สูญเปล่า พี่ก็ยินดี” เขาพูดแปลกๆ ทำยังไงเธอถึงจะเข้าใจล่ะเนี่ย “เอ่อ แน่ใจนะคะว่าถ้าพี่เฉินช่วยตัวเล็กแล้ว จะไม่มีใครมาเห็นแบบว่า... ที่บ้านพี่เฉินอะไรอย่างเงี้ย ตัวเล็กไม่โอเคนะคะ” “หึๆ ที่บ้านพี่มีคนแต่รับใช้” เขาจะพูดเป็นนัยๆ ว่าไม่มีใครอื่น หากจะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 16
“นึกว่ามีรถส่วนตัวซะอีก” “ส่งซ่อมค่ะ อุบัติเหตุนิดหน่อยอีกเป็นเดือนกว่าจะเสร็จ” “งั้นผมว่า ไปหาอะไรรองท้องก่อนกลับ แล้วถือโอกาสไปส่งคุณผู้หญิงเลยก็ไม่เลวนะครับ จะได้ไม่ต้องนั่งแท็กซี่ มันอันตราย” โจว์ออกความเห็น เรียกได้ว่าชงเข้มๆ กันเลยจะดีกว่า“เอ่อ ตัวเล็กว่าไม่เหมาะมั้งคะ นี่ก็ทำให้พี่เฉินเสียเวลาอยู่ช่วยตั้งหลายชั่วโมง” “พี่ใช้พลังสมองช่วยโปรเจคตัวเล็กไปเยอะพอสมควร เลยทำให้หิวข้าวน่ะ แล้วไม่หิวหรือไง หืม” “ก็ตัวเล็กเพิ่งกินไปเมื่อตอนเย็นนี่คะ จำไม่ได้เหรอ” “แต่พี่หิวนี่คะ โอเค งั้นพี่ไปกับโจว์ก็ได้ ส่งตัวเล็กเสร็จพี่ค่อยไปหาอะไรกิน” เขาตัดบทแบบงอนๆ แต่ยังคงยิ้มอยู่ เหมือนคนมีแผน แต่ถ้าแห้วก็ไม่เป็นไรถือว่าพิสูจน์ใจ “เอางั้นก็ได้ครับ ขออนุญาตไปส่งคุณผู้หญิงนะครับ จะได้ปลอดภัย” “เอ่อ ตัวเล็กว่า” เธอยังไม่กล้าเพราะเพิ่งจะรู้จักกันวันแรก แต่กล้าขอให้เขาช่วยงานตั้งหลายชั่วโมงก็ไม่ต้องอายอะไรแล้ว “ถ้าตัวเล็กไม่สบายใจที่จะให้พี่ไปส่ง ก็ไม่เป็นไรค่ะ ตัวเล็กนั่งแท็กซี่ไปก็ได้ แล้วพี่จะให้โจว์ขับตาม เผื่อว่าแท็กซี่จะพาไปที่ที่ไม่ปลอดภัย” เขาไม่ทู่ซี้ ไม่ตื้อ เพราะไม่อยากทำให้เธอกลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17รอยรักเชลยอสูร บทที่ 17
“ดีมากครับ” จากนั้นทั้งสองคนก็หยุดการสนทนา ปล่อยบรรยากาศให้เงียบ เพื่อสัมผัสกับความสุขที่จอมทัพเพิ่งจะได้รับ โจว์ได้แต่แอบมองผ่านกระจกมองหลัง แล้วนึกเอ็นดูเจ้านายเหลือเกิน ท่าจะเป็นเอามาก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว และอย่างที่โจว์บอก ถ้าใจตรงกันคงรอกันได้ นี่แค่วันแรกที่ได้คุยกันยังรู้สึกไม่อยากให้เวลามันหมดลง เธอจะรู้สึกเหมือนกับเขาไหมนะ แต่ความจริงแล้ว ไม่ใช่แค่จอมทัพที่แอบมองอลินหรอก อลินเองในทุกๆ วันที่มีโรลส-รอยซ์คันนั้นแล่นผ่าน เธอเป็นต้องเงยหน้าขึ้นมอง เพราะคนที่นั่งในรถนั้นเปิดกระจก เห็นแบบนั้นทุกวันติดต่อกันเป็นอาทิตย์ จนกลายเป็นความเคยชิน แม้จะไม่รู้ว่าคนในรถจะรูปร่างหน้าตาแบบไหน เห็นแต่เพียงเสี้ยวหน้าที่แสนจะหล่อเหลาแบบลูกครึ่ง เท่านั้นก็ทำให้ใจสั่นได้ แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือได้มาเจอจอมทัพในคาเฟ่ ได้รู้จัก ได้เห็นน้ำใจ ซึ่งเขาอาจจะมาจีบก็ได้ แต่เขาอบอุ่น อ่อนโยน น่าอยู่ใกล้เหลือเกิน ไม่มีท่าทีหัวงูกับเธอเลยแม้แต่นิดเดียว มีเพียงสีหน้าและแววตาเท่านั้นแหละที่พอจะมองออก ว่าเขาไม่ได้อยากจะมาช่วยเธออย่างเดียวหรอก “พี่เฉินเหรอ อายุเท่าไหร่แล้วคะ ตัวเล็กอยากถามจัง” อลินเอ่ยลอยๆ พลางนั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-17
บทล่าสุด
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 33
“เมียฉัน วันนี้มีหลายอย่างให้ทำเลย” เขาบอกพลางหรี่ตามองเธอ และยกยิ้มมุมปาก ครั้นเธอจะเถียงคนก็เยอะแยะ ทำได้แค่กัดฟัน“ถ้างั้น ผมจะไปทำงานอื่นดีกว่า มีอะไรก็โทรเรียกก็แล้วกันครับ”“อืม” จอมทัพตอบสั้นๆ จากนั้นทั้งโจว์และลูกน้องทั้งหมดจึงได้แยกย้ายและหน้าที่ขนของลงเป็นของอลิน“พูดคำว่าเมียอีกคำ ฉันต่อยคุณแน่”“ก็เมียไหมล่ะ นี่ก็ผัว” เขาตอบหน้าตาเฉย พลางชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง“ไม่ได้เป็น” เธอเค้นเสียงและทำหน้าบึ้งใส่“ก็ใส่เข้าไปเต็มลำขนาดนั้น แค่ยังไม่เสร็จ”“คุณ!” เธอไม่รู้จะเถียงอย่างดี จึงได้แต่ยกมือขึ้นผลักอกเขาแรงๆ แล้วเดินไปยังท้ายรถ ทยอยขนทุกอย่างลงแล้วเดินดุ่มๆ เข้าไปในบ้าน ชอบใจเขาเสียจริงที่ทำให้เธอมีน้ำโหได้เนี่ย คิดแล้วก็เผลอยิ้มแต่เพียงชั่วครู่เท่านั้นเขาก็ต้องหุบยิ้มในทันที จากนั้นก็เดินเข้าบ้าน ไปนั่งชิลๆ ในห้องนั่งเล่น พลางหยิบไวน์มารินจิบ
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 32
“อ้าว ป้าก็นึกว่าสามคนผัวเสียซะอีก เห็นยุคนี้นิยมโลกหลายใบ เลยนึกว่ามีเหมือนเขาบ้าง” แหมป้าขายผักฟิวป้าข้างบ้านจริงๆ เชียว“แล้วคุณคนนี้ก็ไม่ใช่...” “เอาผักนี้ครับ เอาอันนี้ด้วย อุ้ยอันนี้ด้วยครับ” จอมทัพรู้ว่าเธอจะพูดอะไรจึงแทรกพูดสารพัด“โจว์ช่วยเลือกที” จอมทัพยังเสริมขึ้นอีก แล้วทำเป็นเลือกนั่นนั่นแล้วส่งให้ป้าคนขาย จ่ายเงินเสร็จก็คว้ามืออลินออกไปจากหน้าร้าน ไปยังร้านอื่นๆ โดยมีโจว์เป็นคนนำ เพราะจ่ายตลาดเก่งที่สุดแล้วล่ะ ได้เนื้อสัตว์สารพัดเพื่อจะได้นำไปเก็บไว้ในตู้เย็น“คุณจะขังฉันไว้ที่บ้านพักตากอากาศกี่ปี ซื้อไปเยอะแยะขนาดนั้น” อลินอดแซวไม่ได้ เมื่อยังเดินอยู่ในตลาด“ได้ทั้งชีวิต” จอมทัพตอบเสียงเรียบ เหมือนไม่คิดอะไร แต่อลินกลับเหลือบมอง“หยุดมองผมด้วยสายตาแบบนั้น” จอมทัพว่า“อยากมองตายล่ะ” เธอเถียงกลับ จากนั้นก็ไม่พูดอะไรอีก“อารมณ์งอนผัว
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 31
“โจว์ไปกับฉัน ฉันจะพาเชลยฉัน ไปจ่ายตลาด” จอมทัพเอ่ยน้ำเสียงเยาะอีกครั้ง“ครับ” โจว์ก็รับคำอย่างว่าง่าย พร้อมกับเดินไปที่รถและเปิดให้เจ้านาย“เชิญครับ” เขาผายมือ จอมทัพจึงดันอลินขึ้นไปนั่งก่อน จากนั้นจอมทัพจึงตามขึ้นไปประกบ และเมื่อเคลื่อนรถออกไปจากหน้าบ้านได้ อลินก็เอามือดันเขาออกไปให้ห่างๆ แล้วหันมามองอย่างเอาเรื่อง“จะเอายังไงคะ” เธอถามแบบหาเรื่อง“สนุกดีออก หรือชอบแบบที่ผมทำกับไอ้กรณ์”“ฉันไม่รู้ว่าคุณทำอะไรคุณกรณ์” ดูเหมือนการย้ำของเขา จะทำให้เธออยากรู้มากขึ้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่มีโอกาสได้ถามเลย“หึๆ” เขาได้แต่หัวเราะใจลำคอ ก่อนจะเปิดโทรศัพท์เพื่อเอาคลิปให้เธอดู เท่านั้นแหละเธอก็ช้อก อ้าปากค้างไปเลย เพราะไม่คิดว่าผุ้ชายที่เคยขึ้นชื่อว่าสุภาพบุรุษกับเธอจะ...“คุณมัน... ชั่วร้ายที่สุด” เธอไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาต่อว่าเขา ส่วนเขาน่ะหรือได้แต่หัวเราะชอบใจ
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 30
“พอได้แล้วนรา” บิดาเอ่ยแทรกขึ้น“ทุกคน ฉันขอโทษ ฉันแค่รักคุณอา” ต้าเอสพยุงตัวลุกขึ้นนั่งแล้วประนมมือไหว้สั่นๆ“หนอย! มึงมันไร้ยางอาย” สิ้นคำคุณหญิงนวลอนงค์ก็ถีบเข้าไปที่ใบหน้าของต้าเอสอย่างแรง“เอส” ท่านวันชัยร้องเรียก ก่อนจะวิ่งเข้าไปพยุง“คุณหญิง จะเกินไปแล้วนะ”“คุณแม่ คุณแม่ เรากลับกันเถอะค่ะ พอได้แล้ว เรื่องมันไปกันใหญ่แล้ว”“ถ้ามันไม่ตายวันนี้ กูจะทำให้มันตายวันหน้า คอยดู เชิญคุณเสวยสุขกับมันไปก่อนเถอะ” เมื่อพูดจบคุณหญิงนวลอนงค์ก็สะบัดตัวขึ้นรถ มีอลินคอยประคองเอาไว้ โดยที่นรา คีตะภัทร ขึ้นรถอีกคัน ทิ้งให้ท่านวันชัยกอดร่างของต้าเอสเอาไว้ เวลานี้เขาเต็บไปด้วยความอับอาย เพราะชาวบ้านมุงดูกันเต็มไปหมด และเขาไม่รู้จะแก้ไขปัญหานี้อย่างไร สุดท้ายได้แต่อุ้มเธอขึ้นรถเพื่อพาไปโรงพยาบาล จอมทัพกำโทรศัพท์เอาไว้แน่นจนมือสั่น พร้อมกับสันกรามที่ขบกันแน่นด้วยความโกรธ จะไม่ให้เขาแค้นได้อย่างไรใจเมื่อสิ่งที่คนพวกนั้นทำเกินกว่าคำว่าคน แม้ต้าเอส
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 29
“อีกสองคนเหรอ” จอมทัพถามกลับ“ครับ”“เฮ้อ โจว์ มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันวะ เหมือนจะผิดแผนไปหมด” จอมทัพบอกด้วยน้ำเสียงเครียดเล็กน้อย“มันไม่ได้ผิดแผนหรอกครับ แต่ มันเป็นชะตากรรมของพวกเราทุกคน”“ทำไมต้องเป็นเธอ ครอบครัวเธอ ที่ทำให้เอสต้องมาลาโลกแบบนี้”“ผมเข้าใจความเจ็บปวดของคุณท่าน”“แล้วคุณท่านจะเอายังไงต่อไปครับ”“ความเจ็บปวด และความแค้นมันฝังแน่นอยู่ในอก ชีวิตต้องแลกชีวิตเท่านั้น พวกมันสะใจที่เห็นต้าเอสโดนโซเชียลกระทำ และฆ่าทั้งเป็น แต่ฉันจะไม่รอให้โซเชียลเอาคืนคนพวกนั้นหรอก ฉันนี่แหละจะจัดการเอง”“แล้ว คุณเล็กล่ะครับ”“เล็กก็ส่วนเล็ก” ดูเหมือนว่าเอาเข้าจริงๆ แล้วจอมทัพตอบไม่ได้เลยว่าจะทำอย่างไรกับอลิน“ให้คนสะกดรอยตามคนที่เหลือ แค่สะกดรอยตามนะ เอาให
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 28
แต่เขาก็ยังคงอ้อยอิ่งไล่ปลายจมูก มาสัมผัสกับริมฝีปากของเธอแผ่วเบา ภาพความทรงจำเมื่อหกเดือนที่แล้วมันหวนคืนกลับมาอีกครั้ง จูบและอ้อมกอดอุ่นมันยังอยู่ในความทรงจำไม่เคยจ่าง และรอคอยที่จะได้เป็นเจ้าของหัวใจดวงนี้ แต่วันนี้เขาทำอะไรลงไป “ตัวเล็ก” เสียงกระซิบทุ้มนุ่มเปล่งออกมาจากปากร้อนเบาๆ และนั่นทำให้เธอรู้สึกว่าได้เขากลับคืนมาเพียงชั่วครู่ก็ยังดี“พี่... พี่เฉิน” เธอตอบเสียงเบาเช่นกัน จากนั้นจึงยกมือขึ้นลูบไล้แก้มของเขาคล้ายจะพิสูจน์ว่าใช่เขาจริงๆ และยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรต่อ เรียวปากร้อนก็ประกบจูบแนบแน่นอีกครั้ง คราวนี้ต่างฝ่ายต่างเต็มใจพร้อมกับดึงความทรงจำแห่งความสุขนั้นกลับคืนมา ผ่านสัมผัสเร่าร้อนและดูดดื่มอยู่เนิ่นนาน จนรู้สึกถึงลมหายใจหอบพร่าและร่างกายที่ร้อนรุ่มขึ้น จวบจนกระทั่งพอใจ เรียวปากจึงได้พละออกจากกัน แต่หน้าผากยังคงแนบกันอยู่ ชั่วอึดใจเขายกมือซ้ายเชยคางเธอให้เงยหวังจะจูบอีกสักที แต่ความโกรธแค้นและเสียใจมันตีกับความรู้สึกถวิลหาเหลือเกิน“พี่เฉิน ได้โปรด ฟังเล็กได้ไหม เล็กไม่ได้...” อลินเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นพลางเอามือขวาจับมือซ้ายของเขาข้างที่ประคองใบหน้าเธอเอาไว้ แต่เธอกลับส
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 27
“มิน่าล่ะ เราถึงไม่รู้ว่าต้าเอสมีญาติพี่น้อง เขาเป็นผู้มีอิทธิพลระดับไหนคะ” “ก็ระดับ... มังกรตัวใหญ่ จะเรียกมังกรเสียทีเดียวก็ไม่ใช่ ท่านมีเชื้ออเมริกัน” “เป็นมาเฟีย” อลินให้ความเห็นน้ำเสียงตระหนกพอสมควร พลางมองไปที่แผ่นหลังของจอมทัพที่มีรอยสักลายมังกรอยู่ เธอรู้สึกหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิมเสียอีก ใช่... พี่เฉินคนนั้น แทบจะเป็นคนละคนกับจอมทัพ เธอไม่รู้จักผู้ชายที่เธอนอนด้วยในคืนนั้นเลย “ไม่เรียกว่ามาเฟียดีกว่าครับ ท่านเป็นคนดีนะ” คนดีที่สามารถซ้อมคนให้บางตายได้น่ะสิ “ที่ทำอยู่นั่นแหละ เรียกว่าใช่เลยค่ะ คนธรรมดาที่ไหนจะกล้าลักพาตัวคนอื่นมาทำร้ายได้แบบนี้” “ก็ใช่แหละครับ เขาไม่เหมือนคนที่คุณเล็กรู้จัก เวลารักเขารักหมดหัวใจ เวลาแค้นเขาก็แค้นจนสามารถฆ่าได้เหมือนกัน ฉะนั้น คุณเล็กรู้คร่าวๆ เท่านี้พอ ค่อยๆ ทำความรู้จักกับเขาไป ผมขอตัว” “ดะ ดะ เดี๋ยว แล้วเล็ก เอ่อฉัน ต้องอยู่ที่นี่กับเขาเหรอ” “คุณเป็นเชลยเขานี่ ดีแค่ไหนแล้วที่เขาไม่มัดหรือขังคุณเอาไว้เหมือนนายกรณ์นั่น”“เชลยเหรอ ไม่มีทาง ฉันไม่ยอมให้เป็นอย่างนั้น” “หึๆ ทำตัวน่ารักไว้นะครับ เผื่อเขาใจดี ไว้ชีวิตคุณ” ดูเหมือนโจว์กำลังเยาะ
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 26
แต่ขณะเดียวกันจอมทัพก็ออกยืนสงบสติอารมณ์อยู่ที่ห้องนั่งเล่น มองผ่านกระจกออกไปน้ำในลำธารไหลไม่ขาดสาย สายตาของเขามองเหม่อ มีน้ำตาคลอเล็กน้อย ก่อนจะยกมือข้างซ้ายของตนเองขึ้นมาดู มือขวาสัมผัสแหวนด้วยอาการสั่นเทา ความเมาหายไปหมด เขาจะทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้ คิดถึงเหลือเกิน คิดถึงแทบขาดใจ แต่สุดท้ายเขาก็ต้องตัดใจจากความรู้สึกรักออกไปทั้งหมด บอกตัวเองว่าเธอทำให้เขาเจ็บปวด เธอทำให้ต้าเอสตาย“ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้” จอมทัพพูดเพียงลำพังด้วยน้ำเสียงสั่น รักน้องก็รัก แต่ก็รัก... รักเหลือเกิน ทว่าได้แค่คิดแล้วก็ยกมือปิดหน้าเอาไว้ด้วยความเครียด แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ตัดสินใจล็อกบ้าน ล็อกหน้าต่างทุกบานแล้วกลับเข้าห้อง จากนั้นก็โทรศัพท์ไปหาโจว์เพื่อให้ซื้อบางอย่างเข้ามาให้ในวันพรุ่งนี้ พอสั่งอะไรเสร็จสรรพเขาก็ปิดไฟแล้วกลับเข้าห้องเก็บตัวเงียบ ไม่ได้ดื่มเหล้า นอนไปพร้อมกับความทุกข์เป็นสองเท่า พอเช้าวันรุ่งขึ้น ในห้องที่อลินนอนสว่างจ้า เพราะด้านนอกน่าจะสายมากแล้ว เธอตื่นสายเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ กล่อมตัวเองอยู่นานนับชั่วโมง จนกระทั่งหลับไปโดยไม่รู้ตัวว่าหยุดร้องไห้เมื่อไหร่ มาตอนนี้รู้สึกอ่อนเพลียอย่า
รอยรักเชลยอสูร บทที่ 25
“พี่เฉิน... พี่เฉินไม่เอา อย่า” เธอเอ่ยขอร้องเบาๆ พร้อมกับหายใจหอบทั้งซ่านสยิวและร้อนรุ่ม “อย่าทำเพราะความโกรธเล็กสิ” คราวนี้น้ำเสียงของเธอสั่นเครือเล็กน้อยและหยุดดิ้น ขณะที่เรียวปากของเขากำลังละเลงเล้าโลมกับบัวคู่งามอย่างหิวกระหาย สลับปาดป่ายเรียวลิ้นร้อนไปมาทั้งสองฝั่ง ทั้งดูดดึงขบเม้มเม็ดทับทิมสีหวานหนักหน่วง ซ่านสยิวเพียงใดแต่ความหวาดกลัวและเสียใจมันมีมากกว่า เธอรักเขาและยอมเป็นของเขา หากทำด้วยความรัก ไม่ใช่ความเกลียดชังและเกลี้ยวกราดแบบนี้“คุณจอมทัพ” เมื่อเขายังไม่หยุด เธอจึงเรียกชื่อเต็มเขาเสียเลย และมันได้ผลจริงๆ ด้วย เขาหยุดและเงยหน้ามองเธอพลางกัดฟันข่มอารมณ์“ทำไม ไม่อยากได้เหรอ” เขากระซิบถาม“ถ้าคุณใช้กำลัง คุณก็อาจจะได้ฉัน แต่หัวใจฉันมันก็จะแหลกสลาย” เธอตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเช่นเคย“แล้วใจผมล่ะ มันต้องแหลกสลายกี่ครั้ง” “แต่มันต้องไม่จบแบบนี้ ฟังเล็กบ้าง” เธอทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงแผ่วเบามีน้ำตาคลอ ทำให้เขาสับสนในหัวใจพอสมควร“ผมจะฟัง แต่ต้องหลังจากหนึ่งชั่วโมง นับจากนี้” สิ้นคำเขาก็ก้มลงจะจูบเธออีกรอบทว่าเธอเบือนหน้าหนี“มะ มะ ไม่เอา พี่เฉิน ไม่!” คราวนี้เธอขัดขืนรุนแรง
