LOGINShare
บทที่ 26
Last Updated:
2025-04-01 10:54:44หลายวันก่อนอชิระยังเกทับว่าตนมีคุณตาที่ตัวโตกว่าเขา หากวันนี้เจ้าตัวยกให้เขาตัวโตเทียบเท่าคุณตา...อภินิหารปลาหางนกยูงสินะ
อาณัติยิ้มอ่อนโยนขณะทอดมองเด็กชายด้วยท่าทีนิ่งๆ ผิดกับข้างในที่กำลังสับสนและพลุ่งพล่านอย่างหนัก หัวใจของเขากำลังเต้นไม่เป็นจังหวะ หากต้องบังคับตัวเองไว้ ไม่ดึงเด็กชายมากอดตามความปรารถนาที่กำลังพุ่งสูงขึ้นหากจะนับเดือนนับปี เขาจากไปรยาไปสามปีกับสิบเดือน เมื่อกลับมา เขากลับพบว่าหล่อนมีลูกชายอายุสามขวบ...‘คุณตามาหาอชิที่บ้านไหม’‘มาครับ คุณตามีของมาให้แม่กุ๊บกิ๊บกับอชิเยอะแยะเลยครับ อชิช้อบชอบ’‘แล้วมีใครมาหาอชิกับแม่กุ๊บกิ๊บอีกบ้าง’‘คุณป้าติ๋วมาด้วยครับ คุณป้าติ๋วมากับคุณตา แต่คุณป้ามาไม่บ่อย’อาณัติไม่รู้จักชื่อนี้ แต่มันทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง คนสำคัญของอชิระ นอกจากแม่และคุณตาแล้ว ยังมีใครอีกคนที่เขาไม่รู้จัก แต่ไม่มีพ่อ ไม่มีลุงที่ชื่อปกป้อง ราวกับว่าสองคนนี้ไม่มีตัวตนในชีวิตของเจ้าตัวเล็ก...หรือถ้ามีก็คงรั้งท้ายเต็มที เด็กชายจึงไม่ได้พูดถึง‘คุณลุงเป็นอะไรครับ คุณลุ
Related chapters
รอยรักร้าย บทที่ 27
รถคันสีขาวค่อนข้างเก่าแล่นเข้าไปจอดหน้าบ้านหลังสีฟ้า อชิระปีนลงมาจากรถ แล้วตามแม่ไปเปิดท้ายรถเพื่อจะขนอ่างบัวลงมา“หนักน่าดูเลย สงสัยต้องให้คุณตามาช่วยยก เดี๋ยวแม่ไปดูก่อนว่าคุณตากลับบ้านหรือยัง”ไปรยาเปรยถึงลุงชัชที่อยู่บ้านหลังติดกัน หลังจากหล่อนลองขยับอ่างบัวแล้วพบว่าตนคนเดียวคงยกมันลงจากท้ายรถไม่ไหว ทว่าเสียงใสๆ ของคนที่อยู่ข้างหลังทำให้ลมหายใจของหญิงสาวต้องสะดุด“ถ้าคุณลุงมาด้วย คุณลุงจะยกอ่างบัวให้แม่กุ๊บกิ๊บ”ออกจากโรงแรมมาได้ไม่ถึงชั่วโมง แต่อชิระพูดถึงอาณัติหลายครั้งแล้ว จนไปรยารู้สึกสะดุด“คุณลุงเป็นคนอื่น เรารบกวนเขาไม่ได้ค่ะ”“ทำไมล่ะครับ”คำถามยามถูกขัดใจตามมาทันที เมื่อแม่ไม่ตอบ อชิระก็ทำปากยู่ เดินไปนั่งกอดอกบนเก้าอี้ไม้ใกล้ประตูหน้าบ้าน ท่าทางนี้บอกให้รู้ว่าเจ้าตัวกำลังงอนไม่ต่างกับคนเป็นแม่นัก หล่อนต้องเสมองไปทางอื่นพลางกะพริบตาถี่ๆ เพื่อกลบน้ำใสที่รื้นดวงตาให้แห้งเหือดไปรยารับรู้ได้ไม่ยากว่าการได้อยู่ใกล้เขาจะทำให้อชิระมีความสุข และการต้องขัดความสุขของลูกที่เป
Last Updated : 2025-04-02รอยรักร้าย บทที่ 28
“งั้นมึงไปถามจากคนข้างบ้านเขา เชื่อกู คนข้างบ้านรู้ดีที่สุดว่ากุ๊บกิ๊บมีแฟนอยู่หรือเปล่า และหลังจากที่มึงไม่อยู่ เขาคบคนอื่นอีกไหม”ข้อเสนอของเกริกวิทย์คงน่าสนใจ เพราะอาณัติถึงกับนิ่งคิดตาม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาบอกจนอีกฝ่ายต้องชะงักกึก“มึงไปถามให้กูหน่อย”“กูเหรอ”เกริกวิทย์ชี้เข้าหาตัวเองอย่างไม่มั่นใจในสิ่งที่ได้ยิน จนอาณัติต้องย้ำบอก“มึงนั่นแหละ เพราะนอกจากมึง กูก็ไม่มีใครอีก แล้วกูก็ไม่อยากให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ด้วย”“ตกลงๆ”ไหนๆ ก็ไหนแล้ว เกริกวิทย์ยอมรับในโชคชะตาที่พาเขาให้มารับบทนักสืบ...ยายแม้นเพื่อนยายเมาท์ คนข้างบ้านของไปรยาต้องมาแล้วในจุดนี้“กูไม่เจอกุ๊บกิ๊บตั้งสี่ปี ตั้งแต่เลิกคบกับมึง ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง หน้าตาเปลี่ยนไปจากเดิมหรือเปล่า มึงมีรูปให้ดูหรือเปล่า”“มึงจะดูรูปเขาทำไม”“อ้าว! มึงจะให้กูไปสืบเรื่องของเขา แต่ไม่ให้เห็นรูปร่างหน้าตาปัจจุบันของเป้าหมาย จะให้ระลึกชาติเองหรือไง”นักสืบจำเป็นให้เหตุผล คน
Last Updated : 2025-04-03รอยรักร้าย บทที่ 29
เช้าวันนี้อากาศสดชื่น คุณนายอรอรตื่นนอนตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อออกกำลังกายแบบโยคะบริเวณหน้าบ้าน ผ่านไปนับชั่วโมงเธอจึงมานั่งพักจิบกาแฟ โดยมีสตรอว์เบอร์รีหวานฉ่ำจากไร่ของลูกชายคนโตจัดใส่จานวางบนโต๊ะไว้ด้วยเด็กรับใช้เดินมาหา แล้วส่งโทรศัพท์มือถือไปให้ พร้อมทั้งบอกเธอ“คุณนายคะ คุณอู๋โทร.มาค่ะ”เมื่อรับมาดู เธอจึงเห็นว่าอีกฝ่ายวางสายไปแล้ว แต่เจ้าตัวส่งข้อความทักเข้ามาแทนอาณัติ : แม่ครับคุณนายอรอร : มีอะไรถามไปแล้ว แต่ลูกชายคนเล็กไม่ตอบกลับมา คุณนายอรอรทำท่าจะโทร.ไปหา แต่หางตาแลเห็นลูกชายคนรองเดินมาหย่อนกายนั่งตรงกันข้ามเธอเสียก่อน“น้องแกติดต่อมา ทักแล้วเงียบ พวกแกนิสัยเสียจริงๆ มีอะไรแทนที่จะพูดทีเดียวให้มันจบ กลับเว้นช่วงยาวๆ ให้ฉันคอยห่วง”“นิสัยอย่างนี้มีแต่นายอู๋แหละแม่ ผมกับอั๋นไม่เคยทำ ว่าแต่แม่อย่าไปสนใจมันเลย ถ้ามันไม่พูด แม่ก็ไม่ต้องถาม”“ฉันก็ห่วงอีกนะสิว่าน้องแกมีปัญหาอยู่หรือเปล่า”“มันไม่มีอะไรหรอก”…เพราะถ้ามีปัญหาเร่งด่วน อาณัติคง
Last Updated : 2025-04-04รอยรักร้าย บทที่ 30
“เธอชื่อไปรยา เป็นน้องของคนที่เอาเงินผมไปทำร้านเหล้า”คุณนายอรอรพยายามปะติดปะต่อเรื่องราว ล่าสุดลูกชายบอกเธอว่าจะไปทวงหนี้จากเพื่อนที่ยืมเงินไปทำร้านเหล้า แต่วันถัดมา เจ้าตัวกลับส่งรูปเด็กชายวัยอนุบาลมาให้เธอดู แล้วบอกว่าเป็นลูกของตัวเองกับน้องสาวของลูกหนี้“พวกแกเล่นอะไรกัน”“ผมไม่ได้เล่นนะแม่ ผมเอาจริงตลอด...คราวนี้ผมก็จะเอาให้ได้เหมือนกัน”“บอกให้ฉันเข้าใจหน่อยสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับแก แล้วที่แกไปอยู่กรุงเทพฯ ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง มันเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วยไหม”“ใช่ครับ...ผมขอโทษนะครับแม่”“ขอโทษตอนนี้แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมา เด็กที่หน้าเหมือนแกก็โตขนาดนี้แล้ว แกนะแก เพิ่งจะปากดีกับฉันว่าไม่มีวันปุ๊บปั๊บรับโชคเหมือนพี่ชายแก แต่ที่ไหนได้...” คุณนายบ่นค้างไว้เท่านั้น แล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ว่าแต่ลูกแกกี่ขวบแล้ว”“สามขวบครับ อยู่อนุบาลหนึ่ง อชิน่ารักมากเลยนะแม่ แกเป็นเด็กฉลาด ช่างพูด ถ้าแม่ได้เจอ แม่ต้องรักแน่ๆ”คุณนายอรอรปรับอารมณ์ตัวเองให้เข้าที่
Last Updated : 2025-04-05รอยรักร้าย บทที่ 31
ไปรยาจ้ำฝีเท้าไปตามทางเดินซึ่งต้องผ่านล็อบบี้ของโรงแรม คนที่นั่งจิบกาแฟในเลานจ์มาเกือบชั่วโมงเห็นหล่อนเข้าก็ขยับตัว สายตาคมมองตามร่างสมส่วนที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงสีดำ...เสื้อผ้าเรียบๆ รูปแบบซ้ำๆ แต่น่ามองเมื่ออยู่บนเรือนกายของหล่อน“...ตัวเท่าเดิม ไม่อ้วนไม่ผอมไปกว่าเดิม แต่เซ็กซี่ขึ้นนะ ส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจนขึ้น...”คำพูดของเกริกวิทย์ย้อนเข้ามาในหัว มันเป็นสิ่งที่เขาคิดตั้งแต่แรกที่เห็นหล่อน แต่พอออกจากปากผู้ชายคนอื่น...แม้แต่เพื่อนสนิทก็เถอะ หัวใจหนุ่มก็ร้อนรุ่มด้วยความหวงพนักงานโรงแรมนำกาแฟมาเปลี่ยนให้เขา เมื่อเห็นว่าถ้วยเดิมเย็นชืดไปแล้ว“สวัสดีค่ะคุณอาณัติ วันนี้สบายดีไหมคะ”“สบายดีครับ ขอบคุณ”อาณัติตอบรับคำทักทาย แต่เมื่ออีกฝ่ายพูดต่อ เขาฟังแล้วก็เลิกคิ้วประหลาดใจ“เมื่อวานทางโรงแรมเตรียมยาแก้ไข้ไว้ให้คุณอาณัติ แต่ไม่ได้เอาไปให้ เพราะทราบว่าคุณแจ้งไม่รับยา วันนี้ดีใจค่ะที่เห็นว่าคุณหายดี”“ทำไมถึงจะเอายามาให้ผมครับ หรือเป็นบริการพิเศษของโรงแรม”&nb
Last Updated : 2025-04-06รอยรักร้าย บทที่ 32
ชายหนุ่มทิ้งตัวลงบนเตียงนอน แล้วทอดกายนอนเอกเขนก รอคอยพนักงานที่ตนเรียกมาเคาะประตูห้องสิบนาทีไม่ขาดไม่เกินหลังจากวางสายไปแล้ว เสียงเคาะประตูห้องพักก็ดังขึ้น หัวใจหนุ่มเริงร่า เขาลุกจากเตียงนอนทันทีประตูห้องสวีตเปิดออก พนักงานในชุดฟอร์มของโรงแรมที่แต่งหน้าอ่อนใสกว่าเมื่อวานปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา...หล่อนกวาดสายตามองเขาอย่างสังเกต ขณะเดียวกันก็มีร่องรอยระแวดระวังเจืออยู่ด้วย“เข้ามาก่อนสิ”“คุณไม่สบาย?”ไปรยายังยืนปักหลักหน้าประตูห้องพัก แล้วส่งคำถามไปอย่างไม่มั่นใจ เพราะเท่าที่เห็น อาณัติก็มีท่าทีปกติทุกอย่าง“พี่อยากคุยด้วย”“งั้นคุณก็สบายดี”“ถ้าไม่บอกไปอย่างนั้น พี่ก็ไม่ได้คุยกับกุ๊บกิ๊บ”อาณัติบอกตรงๆ เพราะไม่อยากเล่นกับความรู้สึกของหล่อน“ตอนนี้เป็นเวลางานค่ะ กุ๊บกิ๊บ...ฉันไม่สะดวกคุยด้วย”เผลอตัวไปชั่วขณะ ก่อนจะเปลี่ยนคำเรียกแทนตัวเองกลับมาโดยไว หากนั่นทำให้เรียวปากหยักของคนตัวใหญ่แย้มรอยยิ้มอย่างไม่สงวนท่าทีมือแข็งแรงคว้าต้นแขนของ
Last Updated : 2025-04-07รอยรักร้าย บทที่ 33
ร่างปราดเปรียวที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งกำลังดีที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขายาวสีดำและรองเท้าผ้าใบแบบลำลองกำลังจ้ำเท้าไปยังลานจอดรถสำหรับพนักงาน หล่อนกวาดสายตามองรอบๆ เมื่อไม่เห็นคนที่ตนกำลังเลี่ยงก็รู้สึกโล่งใจกระทั่งไปถึงลานจอดรถ หญิงสาวกดรีโมตปลดล็อกประตูรถ หากแค่ยื่นมือไปเปิดประตู คนร่างสูงก็โผล่มาให้เห็นไปรยาผงะถอยหลัง หล่อนตกใจอย่างจริงจัง อยากต่อว่าเขาที่มาดักซุ่มรอหล่อนอยู่ตรงนี้“เปิดประตูรถสิ”อาณัติบอกเมื่อเห็นไปรยายังยืนจ้องเขาตาไม่กะพริบ“มาอยู่ตรงนี้ทำไม”“พี่จะไปกับกุ๊บกิ๊บ”“ได้ยังไง ฉันไปรับอชิแล้วจะกลับบ้าน ไม่มีเวลาย้อนมาส่งคุณที่โรงแรมหรอกนะ ถ้าคุณอยากไปด้วยก็ขับรถของคุณไปเองเลยค่ะ”“งั้นกุ๊บกิ๊บไปรถของพี่”“ไม่ได้ค่ะ อชิต้องนั่งคาร์ซีต แล้วฉันก็ไม่สะดวกทิ้งรถไว้ที่นี่ด้วย”“แค่นี้ใช่ไหม”เขาถามสั้นๆ ซึ่งทำให้ไปรยางุนงงไม่น้อย ไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร จนต้องถามเพื่อให้ตัวเองกระจ่าง“คุณหมายถึงอะ
Last Updated : 2025-04-08รอยรักร้าย บทที่ 34
“อชิ คุณแม่มารับแล้วค่ะ” เสียงจากคุณครูที่คอยดูแลนักเรียนอนุบาลซึ่งกำลังรอผู้ปกครองมารับนั้นเรียกให้เด็กชายที่พูดคุยอยู่กับเพื่อนตัวน้อยด้วยสีหน้าจริงจังหันไปทางประตูรั้วของโรงเรียน...อชิระรู้ว่าแม่กุ๊บกิ๊บจะรอเขาตรงนั้นพลันเด็กชายก็ยิ้มกว้าง กระโดดเหยงๆ อย่างดีใจ ไปรยาอดที่จะยิ้มกับภาพนั้นไม่ได้...แค่เห็นแม่อยู่ใกล้ๆ อชิระก็มีความสุขอย่างล้นเหลือไปรยาเดินไปรับลูก เด็กชายไหว้ลาคุณครูแล้ววิ่งมาหาหล่อน ด้านหลังนั้นยังมีเป้ประจำตัวสะพายติดอยู่“วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ อชิเล่นกับเพื่อนสนุกไหม”“สนุกคร้าบ แต่เบนเบนร้องไห้ อชิบอกว่าอย่าร้องนะ แต่เบนเบนไม่ฟังอชิเลยครับ แม่กุ๊บกิ๊บดูสิ เบนเบนยังร้องไห้อยู่เลย”ไปรยามองตามที่ลูกชายชี้ เห็นเด็กชายที่อชิระพูดคุยอยู่ด้วยเมื่อสักครู่กำลังซบอยู่กับคุณครู“เบนเบนร้องไห้ทำไมคะ หรือว่าเบนเบนหิวข้าว”“เบนเบนไม่หิวข้าวครับ แต่เบนเบนคิดถึงแม่ แม่ยังไม่มารับเบนเบน” น้ำเสียงอชิระหงอยลง ชะรอยว่าเด็กน้อยจะนึกถึงตอนที่แม่ของตนมารับช้าด้วย ไปรยาจึงพยายามดึงลูกออกมา
Last Updated : 2025-04-09
Latest chapter
รอยรักร้าย บทที่ 53
รถคันสีขาวค่อนข้างเก่าเคลื่อนมาจอดหน้าบ้านจัดสรรที่อยู่ค่อนไปทางด้านหลังของโครงการหรู แม้บ้านหลังนี้จะมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับหลังอื่นในโครงการเดียวกัน แต่พื้นที่รอบบ้านนั้นกว้างขวางไม่ต่างกันไปรยาเปิดประตูรถออกมาหลังจากดับเครื่องยนต์แล้ว เมื่อสักครู่หล่อนขับรถผ่านป้อมยามหน้าหมู่บ้านก็สัมผัสได้ถึงมาตรการรักษาความปลอดภัยที่มีค่อนข้างสูง หากพอมาถึงบ้านหลังนี้ หล่อนก็ขับรถเข้ามาได้เลย เพราะประตูรั้วเปิดกว้างอยู่หล่อนมาไม่ผิดบ้านแน่นอน เพราะเห็นรถคันสีดำคุ้นตาจอดอยู่ เมื่อมองผ่านผนังกระจกเข้าไปในห้องหนึ่งซึ่งมีสภาพโล่งว่าง ไม่มีผ้าม่านกำบัง และทั่วทั้งห้องก็แทบไม่มีเฟอร์นิเจอร์ หล่อนก็เห็นลูกชายกำลังนั่งอยู่กลางพื้นห้อง ใกล้กันนั้นก็เห็นคนตัวใหญ่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางจดจ่ออยู่กับอะไรสักอย่าง...พวกเขายังไม่รู้ถึงการมาของหล่อนไปรยาตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้าน ผ่านห้องโถงใหญ่แล้วตรงไปยังห้องนั้น เมื่อหล่อนปรากฏตัวอยู่ตรงประตู พวกเขาจึงเงยหน้าขึ้นมามอง“แม่มารับอชิแล้ว”อชิระร้องบอก รอยยิ้มกว้างประดับบนดวงหน้าเล็กกลมที่เปรอะเปื้อนเศษอาหาร เนื้อตัวก็มอ
รอยรักร้าย บทที่ 52
เป็นเวลานานกว่าสองสัปดาห์แล้วที่อาณัติรับหน้าที่ไปรับอชิระกลับจากโรงเรียน โดยไปรยาได้แจ้งกับทางโรงเรียนไว้ล่วงหน้าแล้ว เนื่องจากช่วงนี้สถานการณ์ของโรงแรมดีขึ้น ลูกค้าเข้ามาพักมากกว่าเดิม หัวหน้าแผนกจึงขอให้หล่อนยืดเวลาเลิกงานเป็นห้าโมงเย็นเหมือนกับพนักงานคนอื่นหลังจากเลิกเรียน อชิระจึงต้องอยู่กับพ่อ เพื่อรอแม่เลิกงานแล้วกลับบ้านไปพร้อมกัน ระหว่างนั้นเด็กชายจะอยู่ในห้องพักของพ่อในโรงแรม แต่บางวันพ่อก็จะพามาที่บ้านหลังใหม่ที่เพิ่งซื้อได้ไม่นาน ซึ่งเป็นบ้านที่อยู่ในโครงการหรูที่อชิระเคยมาดูพร้อมพ่อและแม่นั่นเอง และตอนนี้บ้านหลังนี้ก็อยู่ในระหว่างการตกแต่ง“พ่อครับ อชิเอาปลาหางปายูนมาอยู่กับปลาคาร์ปได้ไหมครับ”อชิระถามขึ้นเมื่อเกาะผนังกระจกในห้องพักผ่อนแล้วมองออกไปข้างนอก เห็นคนงานกำลังสร้างบ่อปลาคาร์ปภายในพื้นที่สวน เด็กชายเห็นว่าบ่อมีขนาดใหญ่ ถ้าหากจะให้ปลาหางนกยูงของตนมาอยู่ด้วยก็คงน่าสนใจไม่น้อย“ปล่อยให้ปลาหางนกยูงอยู่ในอ่างบัวนั่นแหละดีแล้ว มันอยู่ตรงนั้นสบายแล้วนะ”อาณัติเกรงว่าถ้าปล่อยให้ปลาทั้งสองชนิดมาอยู่ร่วมกัน ปลาหางนกยูงอาจ
รอยรักร้าย บทที่ 51
ไปรยาออกมาจากห้องนอนหลังจากอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนแล้ว เสียงโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่นยังคงดังมาให้ได้ยิน หญิงสาวจึงเดินไปดูลูกชายที่นอนปิกนิกที่หล่อนปูไว้ให้นั้นว่างเปล่า แต่มีรอยยับย่นของผ้าปูนอนซึ่งบอกให้ว่าเจ้าตัวคงเพิ่งลุกไปไหนสักที่ และไม่ต้องมองหานาน หญิงสาวก็เห็นร่างเล็กยืนขยุกขยิกข้างโต๊ะไม้ตรงมุมห้อง ซึ่งบนโต๊ะนั้นมีช่อดอกไม้วางอยู่“อชิทำอะไรคะ” ไปรยาถาม หลังจากมองลูกอยู่หลายวินาที แล้วเด็กชายก็หันมาตอบ“อชิดูดอกไม้ครับ”“อชิชอบหรือคะ แม่ยกให้เอาไหม”“ไม่เอาครับ ดอกไม้ของแม่กุ๊บกิ๊บ พ่ออู๋ให้ดอกไม้สวยๆ แม่กุ๊บกิ๊บต้องเก็บไว้ดีๆ นะครับ”“หือ...อะไรเนี่ย ลูกชายของแม่”ไปรยานึกขันคนเจ้ากี้เจ้าการ ตั้งแต่เป็นธุระจัดการนำดอกไม้มาให้หล่อน กระทั่งบอกให้หล่อนเก็บดอกไม้ช่อนี้ไว้ดีๆ“งั้นแม่จะเอาดอกไม้ใส่แจกันไว้ก็แล้วกันนะคะ”ไปรยาตอบสนองคำพูดของลูกชาย เพราะเห็นว่าดอกไม้ช่อนี้คงมีราคาไม่น้อย หากปล่อยให้เหี่ยวเฉาเร็วเกินไปก็น่าเสียดาย
รอยรักร้าย บทที่ 50
กว่าครอบครัวเล็กซึ่งประกอบด้วยพ่อแม่และลูกชายตามสายตาของพนักงานขายบ้านโครงการหรูจะเสร็จสิ้นจากการดูบ้านและขับรถออกจากโครงการก็เป็นเวลาใกล้หกโมงเย็น หากพวกเธอยินดีให้บริการ เพราะสัมผัสได้ว่าลูกค้ามีกำลังซื้อ อีกทั้งเขาสนใจที่จะซื้อบ้านอย่างจริงจังอาณัติพาไปรยาและอชิระไปรับประทานอาหาร เขาเลือกร้านอาหารที่อยู่ใกล้โครงการบ้านจัดสรรแห่งนั้น เพราะเห็นว่าเลยเวลาอาหารเย็นของเด็กชายไปพอสมควร แต่เจ้าตัวเล็กก็ไม่บ่นว่าหิวสักคำ เพราะได้กินทั้งนมและขนมไปจนอิ่มแปล้แล้วดังนั้นกว่ารถคันสีดำจะแล่นไปจอดหน้าบ้านชั้นเดียวหลังสีฟ้าได้ก็เป็นเวลาหัวค่ำ อาณัติลงจากรถแล้วไปเปิดประตูให้ลูกชายลงมา ขณะที่ไปรยากำลังไขกุญแจประตูรั้วบ้าน“อชิหยิบดอกไม้ของพ่อมาด้วย”ดอกไม้ช่อใหญ่ที่วางบนเบาะหลังข้างเก้าอี้ที่นั่งของอชิระยังคงงดงามดี แม้มันจะไม่สดเหมือนกับตอนที่ร้านมาส่ง เด็กชายหอบดอกไม้ช่อนั้นแทบไม่ไหว จนพ่อต้องยื่นมือไปช่วยอีกแรงไปรยาหันไปมองสองพ่อลูกที่ช่วยกันหอบดอกไม้ทั้งช่ออย่างแปลกใจ พวกเขาเดินผ่านประตูรั้วที่หล่อนเปิดกว้างไว้ให้เข้ามาในเขตบ้าน หล่อนนึกสงสัยว่าทั้งสองคน
รอยรักร้าย บทที่ 49
“แม่ว่ายังไงครับ หลังนี้เป็นบ้านตัวอย่างนะ แต่จะมีอีกหลังที่คล้ายกัน อยู่ด้านหลังของโครงการ หลังนั้นไม่มีสระว่ายน้ำ อชิน่าจะชอบครับ เพราะรอบบ้านเป็นสนามหญ้าทั้งหมด”อาณัติกำลังวิดีโอคอลกับคุณนายอรอร ไปรยาเห็นเข้าก็ดึงลูกชายออกมาห่างๆ เพราะหล่อนไม่รู้ว่าแม่ของเขาคิดกับอชิระอย่างไร อีกทั้งหล่อนเองก็ยังไม่รู้จักแม่ของเขา รู้แต่ว่าท่านเป็นเศรษฐินีที่มีชื่อในระดับจังหวัด และหล่อนก็รู้เรื่องนี้หลังจากเลิกรากับอาณัติไปแล้ว‘ไอ้อู๋มันทิ้งกุ๊บกิ๊บไปเมืองนอก เพราะเงินไม่กี่แสนเนี่ยนะ ทำไมต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ด้วย ไม่เข้าใจจริงๆ เป็นลูกเศรษฐีประสาอะไร...คิดเล็กคิดน้อยไม่เข้าท่า’ปกป้องต่อว่าอาณัติลับหลัง ไปรยาได้ฟังก็น้ำตาตกใน เวลานั้นหล่อนสับสน ทุกข์ใจ และหดหู่ ได้แต่รับรู้การตัดสินใจของพี่ชายว่าเขาจะออกไปจากบ้านด้วย แล้วสุดท้ายก็เหลือเพียงหล่อนคนเดียว กระทั่งพ่อเข้ามาจัดการจนทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง ซึ่งทำให้ไปรยาลุกขึ้นเดินไปข้างหน้าได้อีกครั้ง“กำลังคิดอะไร หน้าเศร้าอีกแล้ว”เสียงนุ่มทุ้มดังอยู่ใกล้ๆ ไปรยารู้สึกตัวก็ต
รอยรักร้าย บทที่ 48
จุดหมายปลายทางของอาณัติเป็นหมู่บ้านจัดสรรที่มีจำนวนบ้านไม่กี่หลัง หากแต่ละหลังนั้นเรียกว่าราคาไม่น้อย จากป้ายหน้าโครงการบอกว่าราคาเริ่มต้นอยู่ที่ยี่สิบล้านแล้วไปรยามุ่นคิ้ว แล้วหันไปถามเขา“คุณมาที่นี่ทำไมคะ”“พี่มีนัดกับอชิว่าจะมาเที่ยวที่นี่ ใช่ไหมครับอชิ”อาณัติตอบหญิงสาว ก่อนจะหาแรงสนับสนุนจากลูกชายซึ่งกำลังมองออกไปนอกรถอย่างสนใจ หากเจ้าตัวเล็กก็ไม่ลืมหันกลับมาพยักพเยิดกับพ่อ“ใช่ครับ พ่อพาอชิมาเที่ยว”ชะรอยว่าคำตอบของสองพ่อลูกจะไม่เป็นที่ถูกใจของคนเป็นแม่ หล่อนปั้นหน้าตูมพลางยกสองมือขึ้นมากอดอก เพราะรู้สึกว่าถูกลูกชายเอาใจออกห่างเรื่อยๆ แล้ว...แถมผู้ชายอีกคนก็เจ้าเล่ห์เหลือเกิน“พี่มาดูบ้าน ตัดสินใจปุบปับไปหน่อย เลยไม่ได้บอกกุ๊บกิ๊บไว้ก่อน เพื่อนพี่แนะนำโครงการนี้ให้ พี่โทร.มานัดกับเซลล์ไว้แล้ว เลยตั้งใจแวะมาดู”“ถ้าคุณจะซื้อบ้าน คุณไม่ต้องบอกฉันก็ได้ค่ะ” ไปรยารีบออกตัว อาการน้อยใจหายไปทันที เหลือแต่สีหน้าเก้อเขิน“พี่ไม่ได้ซื้อเองหรอก แม่เพิ่งบอกให้หาบ้านสักหลั
รอยรักร้าย บทที่ 47
เมื่อรถคันสีดำแล่นไปถึงโรงเรียนอนุบาลที่อยู่ไม่ห่างจากโรงแรมนัก ผู้ปกครองของเด็กชายอชิระก็พบว่าพวกเขามาถึงก่อนเวลาและมาถึงก่อนใคร เพราะในบริเวณลานจอดรถสำหรับผู้ปกครองนั้นยังไม่มีรถคันอื่นเลยสักคันอาณัติไม่เดือดร้อน เขากลับชอบเสียอีก เพราะอยากมีเวลาส่วนตัวกับไปรยาอยู่แล้ว หากหญิงสาวกลับรู้สึกตรงกันข้ามกับเขาอย่างสิ้นเชิงเพียงแค่รถจอดสนิท ไปรยาก็คิดอยากจะออกไปสูดอากาศข้างนอก ช่วงนี้อากาศหนาวเย็น การออกไปสัมผัสสายลมอ่อนๆ ที่พัดรินก็คงดีกว่าอยู่ภายในรถกับเขาหากแค่ยื่นมือไปแตะประตูรถเพื่อจะเปิดออก มืออีกข้างกลับถูกเขายึดไว้ สัมผัสจากมือหนาและร้อนผ่าวนั้นทำให้ไปรยาสะดุ้ง ซึ่งอาณัติก็ปล่อยทันที เพราะไม่อยากให้หล่อนตกใจหรืออึดอัดใจ“พี่อยากเริ่มต้นใหม่กับกุ๊บกิ๊บ”เมื่อได้เริ่มแล้ว ชายหนุ่มก็ไม่อยากถอย อีกทั้งความห่วงใยในตัวหญิงสาวก็ทำให้เขาตัดสินใจเดินหน้า...หากเหมือนว่าเขารุกหล่อนเร็วเกินไป“ไม่ได้ค่ะ ฉันไม่สะดวก”ไปรยาตอบกลับทันควัน ปากคอสั่นทีเดียว เพราะไม่นึกว่าเขาจะพูดคำนี้ออกมา หล่อนตั้งตัวไม่ทัน และคำตอบ
รอยรักร้าย บทที่ 46
อาณัติตัดสินใจบอกแม่ว่าตนยังไม่กลับบ้านในเร็วๆ นี้ โชคดีที่ผู้จัดการแผนกที่เขาทำงานอยู่นั้นส่งงานให้เขาทำทางไกลได้ ชายหนุ่มคิดจะใช้ห้องพักในโรงแรมทำงานไปยาวๆ...เพราะที่แห่งนี้เขาจะได้อยู่ใกล้ไปรยา อีกทั้งยังไปรับไปส่งลูกชายที่โรงเรียนได้ แล้วคำพูดของแม่ที่พ่วงตำแหน่งนายจ้างก็ทำให้หัวใจของชายหนุ่มเบิกบาน...หลังจากหงุดหงิดมาครึ่งค่อนวัน“เงินเดือนของแกทั้งเดือนยังไม่พอจ่ายค่าที่พัก ยังหวังจะดูแลลูกเมียอีกนะ”“งั้นผมพาลูกเมียไปเกาะแม่กินก็แล้วกัน แม่จะว่ายังไงครับ”“อย่าดีแต่ปากพูด พามาให้ได้เถอะ ถึงแกจะมีลูกเป็นโหล ฉันก็มีเงินพอให้แกเลี้ยงลูก...ว่าแต่แน่ใจนะว่าเมียของแกยังไม่มีคนอื่น”“กุ๊บกิ๊บไม่มีใครหรอก นอกจากผม แค่มองตาเขา ผมก็รู้แล้วแม่ แล้วเมื่อเช้าผมก็ไปนั่งกินข้าวในบ้านของเขามาแล้วด้วย ลูกชายของผมจัดการให้ผมเอง”“ดูท่าลูกแกจะฉลาดนะ”จู่ๆ ก็มีก้อนแข็งๆ ตีตื้นถึงลำคอ ไม่คิดว่าชีวิตนี้เขาจะรักใครได้มากขนาดนี้ในระยะเวลาไม่กี่วัน“ผมอยากให้แม่เจออชิ”“พามาบ้าน
รอยรักร้าย บทที่ 45
เมื่อรถคันสีดำมาจอดหน้าโรงเรียนอนุบาลซึ่งอยู่ไม่ห่างจากบ้าน อชิระปีนลงจากเก้าอี้เมื่อแม่เปิดประตูรถให้ แล้วเด็กชายก็จูงมือแม่เดินไปหาคุณครูที่รอรับอยู่หน้าประตูรั้วโรงเรียน“สวัสดีครับคุณครู อชิมาแล้วครับ”“สวัสดีค่ะอชิ สวัสดีค่ะคุณแม่”คุณครูที่คุ้นเคยเป็นอย่างดีทักทายอชิระและแม่ของเจ้าตัว และดูเหมือนวันนี้จะเป็นวันพิเศษของเด็กชายอีกด้วย“พ่ออู๋มาส่งอชิด้วยนะครับ”อชิระบอกอย่างมีความสุข ซึ่งไปรยาก็นึกไม่ถึงว่าลูกจะพูดออกมา แถมยังชี้ให้คุณครูดูพ่อของตัวเองที่ยืนอยู่ข้างรถอีกด้วยไปรยายืนส่งลูกอยู่ที่หน้าประตูรั้ว จนเห็นว่าลูกเข้าไปในห้องเรียน หล่อนจึงวางใจแล้วเดินออกมา พลันนึกได้ว่าตัวเองไม่มีรถมาด้วยนี่นะดวงหน้าสวยเงยขึ้นมา แล้วสบตากับคนที่ยืนเอียงคอมองอยู่ก่อนแล้ว“เชิญครับคุณแม่ของอชิ”อาณัติคงได้ยินคำพูดของลูกเมื่อสักครู่ รอยยิ้มกริ่มจึงเกลื่อนทั่วใบหน้า“หมดธุระของคุณแล้ว คุณก็กลับไปได้แล้วค่ะ ฉันจะไปรถรับจ้าง”“พูดเป็นเล่นน่า พี่จะกล
