บทที่ 42 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

เอมม่ายืนจ้องหน้าคู่หมั้นแววตาตัดพ้อ และขอภาวนาอย่าให้มันเป็นอย่างที่คิด แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้ามันเป็นเครื่องยืนยันได้ดี อะไรกัน! แค่ผ่านไปไม่กี่เดือนทำไมคู่หมั้นเธอถึงได้กลายเป็นอื่นไป แบบนี้ก็รู้อยู่หรอกว่าเธอควบคุมเขาไม่ได้ แต่เธอไม่มีวันปล่อยเขาไปเด็ดขาด เธออยู่กับเขามานานรู้นิสัยใจคอดี หากคนอย่างเขาไม่แคร์ มีหรือจะให้แม่ลูกมาอยู่ที่บ้านแบบนี้

“ทำไมคุณทำกับเอมม่าแบบนี้คะลุคส์”

“ผมทำอะไร!”

“คุณรู้อยู่แก่ใจ ทำไมคุณถึงได้เอาผู้หญิงอื่นมาอยู่ในบ้านเดียวกับคุณ!” เอมม่าเริ่มตัดพ้อด้วยความไม่พอใจ

“ผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผม เอมม่า คุณอย่ามายุ่งดีกว่า!”

“เอมม่าเป็นคู่หมั้นคุณนะคะ ทำไมคุณทำแบบนี้ เอมม่าซื่อสัตย์ต่อคุณเพียงคนเดียวมาตลอด ไหนคุณบอกว่าเลิกยุ่งกับเธอไปแล้วยังไง แล้วทำไมถึงได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้!”

“กลับฝรั่งเศสไปซะ ผมจะจัดการเรื่องคุณทีหลัง!”เขาสั่งเสียงกร้าว

“ไม่! เอมม่าไม่ยอมเด็ดขาด”

ไทม์มองดูพ่อกำลังสนทนากับหญิงสาวอีกคน ปรางค์ปรียารรีบรั้งลูกให้ก้าวตาม เธอไม่อยากให้ลูกต้องมาเสียใจอีกแล้ว มือเล็กๆ บีบมือมารดาไว้แน่น เขากำลังหาที่พึ่งทางใจเพียงหนึ่งตลอดระยะเวลาเติบโต คนเป็นแม่ยิ