หน้าหลัก / โรแมนติก / รอยรักพญามาร / บทที่ 41 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

แชร์

บทที่ 41 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

ผู้เขียน: วนาลักษณ์
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-02-13 13:20:24

มือหนาดันกำแพงในห้องน้ำไว้ก่อนจะก้มลงให้สายน้ำรดบนศีรษะเพื่อไล่ความคิดทั้งหมด... เขากำลังมีความสุขแต่ก็กลัวกลัวที่จะรักใคร ห้ามใจแล้วแต่ทำไม่ได้เลยพยายามแข็งใส่แต่ใจกลับอ่อนระทวยทำไมกัน! เขาจะรักเธอไม่ได้รักของเขาจะทำร้ายเธอจะทำให้เธอต้องเจ็บปวด เขาจะทำยังไงดี

ร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันกาย ตาของเขาสบเขากับดวงตาที่ยังเรื่อไปด้วยน้ำใสๆ เธอชะงักแล้วพยายามหลบสายตาจากเขา ไม่อยากถูกเห็นความอ่อนแอเลย

“หายไปไหนมา?”เขาถามเสียงเข้ม

“ออกไปดื่มน้ำมาค่ะ”

“งั้นเหรอ ห้องน้ำว่างแล้วไปอาบน้ำสิจะได้มานอน พรุ่งนี้ได้พาไทม์ไปเที่ยวด้วยกัน”

“ค่ะ”

ร่างบางเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป ลุคส์จัดการแต่งตัวพลางเหลือบมอง เธอเป็นอะไรทำไมถึงได้ร้องไห้... เขาเห็นดวงตาคู่นั้นที่มีแววหม่นเศร้า การอยู่กับเขาคงทำให้เธอทรมานมาก เขาขอแค่มีความสุขสักพักจะได้ไหม รู้ดีว่าต้องปล่อยเธอไป แค่คิดหัวใจก็สั่นไหวไปหมดแล้ว มือหนากุมไปที่อกซ้าย พยายามจับจังหวะหัวใจกำลังเต้นระรัว ขอรับมันไว้บ้างไม่ได้หรือไง ไอ้สิ่งที่เรียกว่าความสุข... ทำไมเขาจะต้องเกิดมาแล้วได้รับโชคชะตาแบบนี้ด้วยนะ

หญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ สายตาเหลื
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทที่เกี่ยวข้อง

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 42 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

    เอมม่ายืนจ้องหน้าคู่หมั้นแววตาตัดพ้อ และขอภาวนาอย่าให้มันเป็นอย่างที่คิด แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้ามันเป็นเครื่องยืนยันได้ดี อะไรกัน! แค่ผ่านไปไม่กี่เดือนทำไมคู่หมั้นเธอถึงได้กลายเป็นอื่นไป แบบนี้ก็รู้อยู่หรอกว่าเธอควบคุมเขาไม่ได้ แต่เธอไม่มีวันปล่อยเขาไปเด็ดขาด เธออยู่กับเขามานานรู้นิสัยใจคอดี หากคนอย่างเขาไม่แคร์ มีหรือจะให้แม่ลูกมาอยู่ที่บ้านแบบนี้“ทำไมคุณทำกับเอมม่าแบบนี้คะลุคส์”“ผมทำอะไร!”“คุณรู้อยู่แก่ใจ ทำไมคุณถึงได้เอาผู้หญิงอื่นมาอยู่ในบ้านเดียวกับคุณ!” เอมม่าเริ่มตัดพ้อด้วยความไม่พอใจ“ผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผม เอมม่า คุณอย่ามายุ่งดีกว่า!”“เอมม่าเป็นคู่หมั้นคุณนะคะ ทำไมคุณทำแบบนี้ เอมม่าซื่อสัตย์ต่อคุณเพียงคนเดียวมาตลอด ไหนคุณบอกว่าเลิกยุ่งกับเธอไปแล้วยังไง แล้วทำไมถึงได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้!”“กลับฝรั่งเศสไปซะ ผมจะจัดการเรื่องคุณทีหลัง!”เขาสั่งเสียงกร้าว“ไม่! เอมม่าไม่ยอมเด็ดขาด”ไทม์มองดูพ่อกำลังสนทนากับหญิงสาวอีกคน ปรางค์ปรียารรีบรั้งลูกให้ก้าวตาม เธอไม่อยากให้ลูกต้องมาเสียใจอีกแล้ว มือเล็กๆ บีบมือมารดาไว้แน่น เขากำลังหาที่พึ่งทางใจเพียงหนึ่งตลอดระยะเวลาเติบโต คนเป็นแม่ยิ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 43 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

    มาติชช้อนร่างของปรางค์ปรียาไว้ในอ้อมแขน พาไปวางไว้บนโซฟาในห้องนั่งเล่น กดหาเบอร์โทรศัพท์ของผู้หญิงคนนั้น เขาจำเธอได้“ว่าไงจ๊ะปรางค์”พินอาภารับสาย“คุณเป็นเพื่อนคุณปรางค์ใช่ไหม!”“นั้น! นายเป็นใครกัน”“ผมเป็นบอดี้การ์ดของคุณลุคส์”“แล้วนายโทรมาเบอร์นี้ได้ยังไง!”“คุณอย่าเพิ่งซักอะไรผมเลย มาช่วยคุณปรางค์ก่อน เธอเป็นลมอยู่ที่บ้าน”“เกิดอะไรขึ้น!”พินอาภาร้องเสียงลั่น“ผมบอกว่าอย่าเพิ่งถามยังไงล่ะ มาดูเพื่อนคุณก่อน”“ได้ๆ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”พินอาภาเดินเข้ามาในบ้าน เห็นเขายืนนิ่งมองดูเพื่อนสาวตนเองกำลังนอนสลบไม่ได้สติอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้างงๆ เธอเดินเข้าไปหามองดูเพื่อนด้วยความไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น มือบางรีบคว้ายาดมในกระเป๋าจ่อจมูกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง“เกิดอะไรขึ้น?”เขานิ่งเพราะเขาเองก็บอกอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เรื่องราวทุกอย่างมันรวดเร็วมาก แล้วถ้าหากว่าเธอรู้เรื่องนี้จะอาละวาดหรือเปล่า“ผมขอไม่ตอบ”“ฉันชักจะหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ!”พินอาภาตวาดลั่นร่างสูงชะงักเมื่อเห็นแววตากร้าวส่งมา คนเป็นลูกน้องมักจะน้ำท่วมปากแบบเสมอแล้วจะให้ทำยังไง เขาจำเป็นต้องปกป้องศักดิ์ศรีของนายไว้ก่อน“อย่าม

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 44 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

    ดวงตาสีน้ำทะเลมองด้วยความสะเทือนใจ... เขาไม่คิดว่าคู่หมั้นจะทำเช่นนั้น ปกติเอมม่าจะไม่กล้าขัดคำสั่งเขาเลย และไม่เคยตามมาตอแย น่าแปลก... ทำไมถึงมาที่นี่ได้ลุคส์เดินเข้าไปใกล้บุตรชายปรางค์ปรียามองเขา ก่อนเดินมาขวางไว้“อย่ามายุ่งกับลูกฉันอีก!”“ไทม์เป็นลูกของผมเหมือนกัน!”“ไทม์ไม่ใช่ลูกของคุณอีกต่อไปแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้คุณเข้าใกล้ไทม์อีก!”เขาขบกรามแน่นพยายามระงับความโกรธเอาไว้ ทุกอย่างเขาผิดเอง เขาเข้าใจที่เธอต้องโกรธ แต่หากมากไปกว่านี้ เขาก็ชักหมดความอดทนแล้ว ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขา และไม่เคยมีใครกล้ายืนว่าเขาฉอดๆ แบบนี้“อย่ามาห้ามปรางค์ปรียา อย่าให้ฉันหมดความอดทน!”เขาเริ่มขู่“ทำไมคะ คุณจะฆ่าฉันหรือไงเชิญซิฆ่าเลย! ทุกวันนี้ฉันก็เหมือนตายทั้งเป็นอยู่แล้ว”เธอต่อว่าเขาน้ำตาคลอมือหนาคว้าท่อนแขนไว้ ปรางค์ปรียากัดฟันแน่น เธอจะไม่มีวันยอมเขาอีกแล้ว เธอจะปกป้องไทม์เท่าชีวิต“อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ!”พินอาภารีบห้ามชายหนุ่มสะบัดท่อนแขนออกพร้อมถอนหายใจหนักออกมา จ้องหน้าเธอก่อนเดินออกจากห้องไป... ไอ้ตัวไหนที่บังอาจเล่นตลกกับเขา เขาจะไม่ไว้หน้ามันเด็ดขาดทันทีที่รถเลี้ยวเข้ามาถึงเขตบ้านที่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 45 เกมไล่ล่าเริ่มต้นขึ้น

    ปรางค์ปรียาลูบศีรษะบุตรชายเบาๆ วันนี้ลูกของเธอสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เธอขอร้องให้เพื่อนสาวมารับเพราะไม่อยากให้เขามารับผิดชอบอะไร พินอาภาเปิดประตูเข้ามาร่างบางหันหลังเพื่อทักทายแต่กลับพบกับสายตาของใครคนหนึ่ง กวินภพก้มหน้านิ่งอยู่ข้างหลังเพื่อนเธอ“ปรางค์... วินเขาขอมารับไทม์ด้วย”พินอาภาพยายามสานต่อรอยร้าว“ดีซิ ได้วินมาช่วย”เขาเงยหน้ามองเธอพร้อมกับยิ้มออกมา ปรางค์ปรียามองเขาแล้วยิ้มกลับ เธอไม่อยากถือโทษโกรธอะไร เพราะรู้ดีโดยเนื้อแท้แล้วกวินภพเป็นคนดี หากเธอไม่มีเรื่องผิดพลาดในชีวิตบางที่เธออาจจะได้แต่งงานกับเขาไทม์มองหน้าผู้ให้กำเนิดสีหน้าสับสน เด็กชายกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง เพื่อมองหาพ่อแต่ก็ไม่พบ“แม่ครับพ่อไหนเหรอ?”เด็กชายถามมารดาทันที“พ่อไปทำงานครับลูก”ทว่าเสียงเปิดประตูกลับดังขึ้นแอด...ลุคส์เปิดประตูเข้ามาในห้อง หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยความไม่เข้าใจ เธอไม่ได้บอกเขานี่ว่าวันนี้ไทม์จะออกจากโรงพยาบาล แล้วเขารู้ได้ยังไง กวินภพทำหน้าไม่ถูกเมื่อเจอกับสายตากร้าวจ้องมา เขารีบเลี่ยงเดินออกไปจากห้องพยาบาลทันที พินอาภารีบเดินตามเพื่อนไป“ไทม์พ่อมารับกลับบ้านครับ” คนเป็นพ่อบอกแล้วตรง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-22
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 1 ชะตาลงทัณฑ์

    “ปรางค์ไปเที่ยวฝรั่งเศสกับเราไหม?”คำถามของเพื่อนสาวทำให้หญิงสาวถึงกับหันไปให้ความสนใจไม่น้อย“ไปจริงเหรอ?”“จริงซิ เราจะไปเยี่ยมลุงของเรา”ปราค์ปรียาใช้ความคิดแล้วลอบยิ้มออกมา เธอเองก็อยากไปเที่ยวฝรั่งเศสนานแล้วแต่ไม่มีโอกาสเสียที เพราะเธอไม่มีเงินมากพอที่จะไปที่นั้น“แต่ว่าเราไม่มีเงินหรอกนะพิน”หญิงสาวบอกเพื่อนเสียงเศร้า“เราออกให้ ไม่ต้องเกรงใจหรอกนะปรางค์ เพราะเราเองก็อยากมีเพื่อนไปเที่ยวด้วยกันอยู่พอดีเลย”“ถ้าอย่างนั้น เราก็พร้อมจะไปเป็นเพื่อนอยู่แล้วละพิน”ลุคส์พลิกหน้ากระดาษไปมาด้วยความงุนงง เพราะเวลานี้เขาจำต้องเรียนภาษาไทย บริษัทรถยนต์กำลังไปเปิดตลาดที่นั้น เขาพอเข้าใจภาษาพูด แต่เขียนแล้วก็อ่านนี่สิที่ยากชายหนุ่มปิดหนังสือลงเมื่อจบบทเรียนแล้วรีบสาวเท้าไปที่รถด้วยความหงุดหงิด บอดี้การ์ดคนสนิทส่งแฟ้มเอกสารให้ ข้างในมีข้อมูลของผู้ที่ทรยศกับบริษัท“ไอ้สาวเลว กล้าหักหลังฉันเหรอ!”ลุคส์สบถแล้วเหวี่ยงแฟ้มลงพื้นด้วยความเดือดดาล“จะเอายังไงดีครับนาย?”มาติชถามเจ้านาย“ฆ่ามันซะ!”“จะดีเหรอครับนาย?”“ฉันบอกให้ทำอะไรแกก็ทำเถอะมาติช หากมันอยู่กันยากนักก็ฆ่ามันซะก็สิ้นเรื่อง จะได้ไม่มาแว้ง

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 2 ชะตาลงทัณฑ์

    หญิงสาวใช้เท้าที่ว่างอยู่ยันไปที่เขา ส่งผลให้ร่างสูงใหญ่เซลงไปเล็กน้อย ชายหนุ่มชะงักเพราะไม่ทันตั้งตัวเขาหันไปมองด้วยความโกรธ“ไม่เข็ดเลยใช่ไหม!”เขาตวาดลั่นพินอาภารีบรั้งท่อนแขนเพื่อนไว้ แต่คนอย่างปรางค์ปรียาไม่กลัวอะไรอยู่แล้วชีวิตเธอไม่มีอะไรจะเสีย แต่สำหรับพินอาภาชีวิตของเพื่อนเธอยังมีคนมากมายที่รออยู่ และเธอก็เป็นหนี้ชีวิตเพื่อนคนนี้มากมายจนแทบชดใช้ไม่หมด เธอจะไม่มีวันยอมให้เพื่อนเป็นอะไรเป็นอันขาด หากมีคนต้องตายเธอควรเป็นคนแรก“แกมันโง่ หลานลุงไมเคิลคือฉันไม่ใช่เพื่อนของฉัน!”คำพูดที่ออกมาจากปรางค์ปรียาทำให้เขาหยุดชะงักไปชั่วครู่ จ้องมองคนพูดทันที“เธอเป็นหลานของไอ้ไมเคิล แล้วยังกล้าดีมาหลอกฉันอย่างนั้นเหรอ!”ชายหนุ่มตวาดร่างบางถูกกระชากให้ลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับเขาเพียะ!ฝ่ามือเขาฟาดลงไปบนแก้มเนียนจนนูนขึ้นเป็นรอยนิ้วทั้งห้า ปรางค์ปรียาทรุดกายลงกับพื้นตามแรงฝ่ามือของเขา“ปรางค์!”พินอาภาร้องเรียกเพื่อนตนเองแล้วรีบผวาเข้ามาหา“อย่าทำร้ายเพื่อนฉัน เขาไม่ใช่หลาน...”“หยุดนะพิน!”หญิงสาวตวาดลั่นเพื่อป้องกันไม่ให้พินอาภาเปิดเผยเรื่องที่ ต้องการปกปิดออกมา“ปรางค์...”หญิงสาวส่ายหน้า ส

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 3 ชะตาลงทัณฑ์

    ร่างแกร่งแทรกกายเข้าหาจนสุด ขยับกายเร่งเร้าราวกับสาวใต้ร่างเป็นหญิงที่เขาซื้อมาเพื่อบำเรอเรื่องบนเตียง เธอเหมือนจะตายเสียให้ได้ ร่างกายราวกับจะแตกเป็นเสี่ยง ความสาวสูญสิ้นเพราะผู้ชายสารเลวคนหนึ่ง แล้วจะมีหน้าไปมองผู้ชายที่คิดจะมอบใจให้ได้อย่างไรกัน มันจบสิ้นแล้ว!“ฉันเจ็บ... ขอร้องปล่อยฉันเถอะ!”“ปล่อยเธอให้โง่สิ ฉันกำลังสนุกเลย เธอยอดเยี่ยมมาก... แบบนี้ถึงคุ้มไอ้ไมเคิลมันมีหลานที่ดีจริงๆ”เขาบอกเสียงพร่าในขณะที่ขยับกายจังหวะเร่งเร้าสร้างความทรมานให้ราวกับตายทั้งเป็น เขาไม่ถนอมเลยสักนิด ไม่สนว่าเธอจะไม่เคยผ่านมือชายใด เอาแต่ใจ และทำทุกอย่างตามที่ต้องการ เจ็บจนจุกพูดไม่ออกมีแต่น้ำตาเท่านั้นที่คอยช่วยปลอบประโลม“หยุดที พอที! ปล่อยฉันไปเถอะได้โปรด...”หญิงสาวพยายามอ้อนวอนเขาทั้งน้ำตา แต่เขากลับทำเมินไม่สนใจราวกับไม่ได้ยินเสียงแห่งความทรมานลุคส์ไม่ได้สนใจเสียงร้องหรือเสียงสะอื้นของผู้หญิงใต้ร่าง แม้ว่าได้ครอบครองเป็นคนแรก เวลานี้ความแค้น กำลังบังตา ชายหนุ่มขยับกายเร็วขึ้นและหยุดลงในที่สุดมันจบลงแล้วสินะ... เธอบอกตัวเองน้ำตาอาบแก้ม ปรางค์ปรียาค่อยๆ ขยับร่างที่บอบช้ำหันหน้าหนี“ฉันจะขังเธอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21
  • รอยรักพญามาร   บทที่ 4 ชะตาลงทัณฑ์

    เขาออกไปจากห้องแล้ว... เวลานี้ห้องทั้งห้องเหลือเพียงร่างกายที่บอบช้ำกับน้ำตาที่ไม่เคยหยุดไหล เวลานี้เธอรู้สึกเหมือนตนเองกำลังจะหมดแรง เธอน่าจะตายไปซะ! จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว เพราะเท่านี้มันก็เหมือนกับตายทั้งเป็นอยู่แล้ว แต่อย่างน้อย... ก็ยังดีใจที่เพื่อนไม่ต้องมารับเคราะห์กับเรื่องนี้ แค่เท่านี้ก็รู้สึกเหมือนได้ตอบแทนบุญคุณแล้วร่างบอบช้ำค่อยๆ พยุงกาย เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าภายในห้อง เสื้อเชิ้ตยี่ห้อหรู น้ำหอมราคาแพง แม้กระทั้งสูทแบรนด์เนมต่างถูกเรียงรายอย่างเป็นระเบียบ เธอถือวิสาสะหยิบเสื้อเชิ้ตของเขามาสวมไว้แล้วประคองกายไปนั่งที่มุมห้อง จนผล่อยหลับเพราะอ่อนเพลียมาตื่นตื่นขึ้นเมื่อประตูห้องเปิดออกในขณะที่มีถาดอาหารวางไว้แล้วปิดลงตามเดิม หญิงสาวเมินหน้าหนี ไม่สนใจอาหารน่าอร่อย ที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลเลยแม้แต่น้อยร่างบางนั่งชันเข่าขึ้นแล้วซบหน้าลงสะอื้นไห้อย่างรวดร้าว เธอเจ็บปวดมากเหลือเกิน มันเกินทนแล้ว ไม่รู้ว่าจะต้องเป็นที่ระบายอารมณ์ของเขาไปอีกนานเท่าไหร่ ริมฝีปากบางถูกกัดจนเลือดซึมออกมา... เล็บจิกลงบนท่อนแขนเพื่อระบายความแค้นในใจลุคส์นั่งมองเอกสารตรงหน้าแล้วถอนหายใจ เขาแทบไม่เป็นอันท

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-21

บทล่าสุด

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 45 เกมไล่ล่าเริ่มต้นขึ้น

    ปรางค์ปรียาลูบศีรษะบุตรชายเบาๆ วันนี้ลูกของเธอสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เธอขอร้องให้เพื่อนสาวมารับเพราะไม่อยากให้เขามารับผิดชอบอะไร พินอาภาเปิดประตูเข้ามาร่างบางหันหลังเพื่อทักทายแต่กลับพบกับสายตาของใครคนหนึ่ง กวินภพก้มหน้านิ่งอยู่ข้างหลังเพื่อนเธอ“ปรางค์... วินเขาขอมารับไทม์ด้วย”พินอาภาพยายามสานต่อรอยร้าว“ดีซิ ได้วินมาช่วย”เขาเงยหน้ามองเธอพร้อมกับยิ้มออกมา ปรางค์ปรียามองเขาแล้วยิ้มกลับ เธอไม่อยากถือโทษโกรธอะไร เพราะรู้ดีโดยเนื้อแท้แล้วกวินภพเป็นคนดี หากเธอไม่มีเรื่องผิดพลาดในชีวิตบางที่เธออาจจะได้แต่งงานกับเขาไทม์มองหน้าผู้ให้กำเนิดสีหน้าสับสน เด็กชายกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง เพื่อมองหาพ่อแต่ก็ไม่พบ“แม่ครับพ่อไหนเหรอ?”เด็กชายถามมารดาทันที“พ่อไปทำงานครับลูก”ทว่าเสียงเปิดประตูกลับดังขึ้นแอด...ลุคส์เปิดประตูเข้ามาในห้อง หญิงสาวมองหน้าเขาด้วยความไม่เข้าใจ เธอไม่ได้บอกเขานี่ว่าวันนี้ไทม์จะออกจากโรงพยาบาล แล้วเขารู้ได้ยังไง กวินภพทำหน้าไม่ถูกเมื่อเจอกับสายตากร้าวจ้องมา เขารีบเลี่ยงเดินออกไปจากห้องพยาบาลทันที พินอาภารีบเดินตามเพื่อนไป“ไทม์พ่อมารับกลับบ้านครับ” คนเป็นพ่อบอกแล้วตรง

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 44 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

    ดวงตาสีน้ำทะเลมองด้วยความสะเทือนใจ... เขาไม่คิดว่าคู่หมั้นจะทำเช่นนั้น ปกติเอมม่าจะไม่กล้าขัดคำสั่งเขาเลย และไม่เคยตามมาตอแย น่าแปลก... ทำไมถึงมาที่นี่ได้ลุคส์เดินเข้าไปใกล้บุตรชายปรางค์ปรียามองเขา ก่อนเดินมาขวางไว้“อย่ามายุ่งกับลูกฉันอีก!”“ไทม์เป็นลูกของผมเหมือนกัน!”“ไทม์ไม่ใช่ลูกของคุณอีกต่อไปแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้คุณเข้าใกล้ไทม์อีก!”เขาขบกรามแน่นพยายามระงับความโกรธเอาไว้ ทุกอย่างเขาผิดเอง เขาเข้าใจที่เธอต้องโกรธ แต่หากมากไปกว่านี้ เขาก็ชักหมดความอดทนแล้ว ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขา และไม่เคยมีใครกล้ายืนว่าเขาฉอดๆ แบบนี้“อย่ามาห้ามปรางค์ปรียา อย่าให้ฉันหมดความอดทน!”เขาเริ่มขู่“ทำไมคะ คุณจะฆ่าฉันหรือไงเชิญซิฆ่าเลย! ทุกวันนี้ฉันก็เหมือนตายทั้งเป็นอยู่แล้ว”เธอต่อว่าเขาน้ำตาคลอมือหนาคว้าท่อนแขนไว้ ปรางค์ปรียากัดฟันแน่น เธอจะไม่มีวันยอมเขาอีกแล้ว เธอจะปกป้องไทม์เท่าชีวิต“อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ!”พินอาภารีบห้ามชายหนุ่มสะบัดท่อนแขนออกพร้อมถอนหายใจหนักออกมา จ้องหน้าเธอก่อนเดินออกจากห้องไป... ไอ้ตัวไหนที่บังอาจเล่นตลกกับเขา เขาจะไม่ไว้หน้ามันเด็ดขาดทันทีที่รถเลี้ยวเข้ามาถึงเขตบ้านที่

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 43 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

    มาติชช้อนร่างของปรางค์ปรียาไว้ในอ้อมแขน พาไปวางไว้บนโซฟาในห้องนั่งเล่น กดหาเบอร์โทรศัพท์ของผู้หญิงคนนั้น เขาจำเธอได้“ว่าไงจ๊ะปรางค์”พินอาภารับสาย“คุณเป็นเพื่อนคุณปรางค์ใช่ไหม!”“นั้น! นายเป็นใครกัน”“ผมเป็นบอดี้การ์ดของคุณลุคส์”“แล้วนายโทรมาเบอร์นี้ได้ยังไง!”“คุณอย่าเพิ่งซักอะไรผมเลย มาช่วยคุณปรางค์ก่อน เธอเป็นลมอยู่ที่บ้าน”“เกิดอะไรขึ้น!”พินอาภาร้องเสียงลั่น“ผมบอกว่าอย่าเพิ่งถามยังไงล่ะ มาดูเพื่อนคุณก่อน”“ได้ๆ ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”พินอาภาเดินเข้ามาในบ้าน เห็นเขายืนนิ่งมองดูเพื่อนสาวตนเองกำลังนอนสลบไม่ได้สติอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้างงๆ เธอเดินเข้าไปหามองดูเพื่อนด้วยความไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น มือบางรีบคว้ายาดมในกระเป๋าจ่อจมูกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง“เกิดอะไรขึ้น?”เขานิ่งเพราะเขาเองก็บอกอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เรื่องราวทุกอย่างมันรวดเร็วมาก แล้วถ้าหากว่าเธอรู้เรื่องนี้จะอาละวาดหรือเปล่า“ผมขอไม่ตอบ”“ฉันชักจะหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ!”พินอาภาตวาดลั่นร่างสูงชะงักเมื่อเห็นแววตากร้าวส่งมา คนเป็นลูกน้องมักจะน้ำท่วมปากแบบเสมอแล้วจะให้ทำยังไง เขาจำเป็นต้องปกป้องศักดิ์ศรีของนายไว้ก่อน“อย่าม

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 42 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

    เอมม่ายืนจ้องหน้าคู่หมั้นแววตาตัดพ้อ และขอภาวนาอย่าให้มันเป็นอย่างที่คิด แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้ามันเป็นเครื่องยืนยันได้ดี อะไรกัน! แค่ผ่านไปไม่กี่เดือนทำไมคู่หมั้นเธอถึงได้กลายเป็นอื่นไป แบบนี้ก็รู้อยู่หรอกว่าเธอควบคุมเขาไม่ได้ แต่เธอไม่มีวันปล่อยเขาไปเด็ดขาด เธออยู่กับเขามานานรู้นิสัยใจคอดี หากคนอย่างเขาไม่แคร์ มีหรือจะให้แม่ลูกมาอยู่ที่บ้านแบบนี้“ทำไมคุณทำกับเอมม่าแบบนี้คะลุคส์”“ผมทำอะไร!”“คุณรู้อยู่แก่ใจ ทำไมคุณถึงได้เอาผู้หญิงอื่นมาอยู่ในบ้านเดียวกับคุณ!” เอมม่าเริ่มตัดพ้อด้วยความไม่พอใจ“ผมจะทำอะไรมันก็เรื่องของผม เอมม่า คุณอย่ามายุ่งดีกว่า!”“เอมม่าเป็นคู่หมั้นคุณนะคะ ทำไมคุณทำแบบนี้ เอมม่าซื่อสัตย์ต่อคุณเพียงคนเดียวมาตลอด ไหนคุณบอกว่าเลิกยุ่งกับเธอไปแล้วยังไง แล้วทำไมถึงได้มาอยู่ด้วยกันแบบนี้!”“กลับฝรั่งเศสไปซะ ผมจะจัดการเรื่องคุณทีหลัง!”เขาสั่งเสียงกร้าว“ไม่! เอมม่าไม่ยอมเด็ดขาด”ไทม์มองดูพ่อกำลังสนทนากับหญิงสาวอีกคน ปรางค์ปรียารรีบรั้งลูกให้ก้าวตาม เธอไม่อยากให้ลูกต้องมาเสียใจอีกแล้ว มือเล็กๆ บีบมือมารดาไว้แน่น เขากำลังหาที่พึ่งทางใจเพียงหนึ่งตลอดระยะเวลาเติบโต คนเป็นแม่ยิ

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 41 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

    มือหนาดันกำแพงในห้องน้ำไว้ก่อนจะก้มลงให้สายน้ำรดบนศีรษะเพื่อไล่ความคิดทั้งหมด... เขากำลังมีความสุขแต่ก็กลัวกลัวที่จะรักใคร ห้ามใจแล้วแต่ทำไม่ได้เลยพยายามแข็งใส่แต่ใจกลับอ่อนระทวยทำไมกัน! เขาจะรักเธอไม่ได้รักของเขาจะทำร้ายเธอจะทำให้เธอต้องเจ็บปวด เขาจะทำยังไงดีร่างสูงใหญ่เดินออกมาจากห้องน้ำโดยมีผ้าขนหนูพันกาย ตาของเขาสบเขากับดวงตาที่ยังเรื่อไปด้วยน้ำใสๆ เธอชะงักแล้วพยายามหลบสายตาจากเขา ไม่อยากถูกเห็นความอ่อนแอเลย“หายไปไหนมา?”เขาถามเสียงเข้ม“ออกไปดื่มน้ำมาค่ะ”“งั้นเหรอ ห้องน้ำว่างแล้วไปอาบน้ำสิจะได้มานอน พรุ่งนี้ได้พาไทม์ไปเที่ยวด้วยกัน”“ค่ะ”ร่างบางเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป ลุคส์จัดการแต่งตัวพลางเหลือบมอง เธอเป็นอะไรทำไมถึงได้ร้องไห้... เขาเห็นดวงตาคู่นั้นที่มีแววหม่นเศร้า การอยู่กับเขาคงทำให้เธอทรมานมาก เขาขอแค่มีความสุขสักพักจะได้ไหม รู้ดีว่าต้องปล่อยเธอไป แค่คิดหัวใจก็สั่นไหวไปหมดแล้ว มือหนากุมไปที่อกซ้าย พยายามจับจังหวะหัวใจกำลังเต้นระรัว ขอรับมันไว้บ้างไม่ได้หรือไง ไอ้สิ่งที่เรียกว่าความสุข... ทำไมเขาจะต้องเกิดมาแล้วได้รับโชคชะตาแบบนี้ด้วยนะหญิงสาวเดินออกมาจากห้องน้ำ สายตาเหลื

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 40 โชคชะตาที่กำลังเผชิญ

    เสียงฝีเท้าแว่วดังเข้ามา ในห้องซึ่งชายชรากำลังทอดสายตามองวิวด้านนอก เมแกนอดีตผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในฝรั่งเศส หันกลับมาสบตาหนุ่มหน้าเข้มผมสีบลอนด์ในชุดหนังสีดำสนิท“สืบว่าได้ความว่ายังไง” เขาถามเสียงแผ่ว“คุณชายอยู่กับผู้หญิงไทยคนหนึ่ง แล้วก็เด็กผู้อีกคน ผมสืบมาได้ว่าเด็กคนนั้นเป็นหลานท่านครับ”“หลานของฉันนะหรือ?”“ครับ”“งั้นแสดงว่าเด็กคนนั้น ก็เป็นทายาทของตระกูลอัลเบอร์ทีนสินะ!”สีหน้าครุ่นคิดตั้งแต่วันที่เกิดโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ ในคฤหาสน์วันนั้น เขากับบุตรชายไม่เคยเข้าหน้ากันติดีอกเลย แต่การตายของมาเรียทำให้บุตรชายเขาเข้มแข็งและมีทุกวันนี้ได้สำหรับ เขาถือว่าคุ้มแล้ว“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร”“จากที่สืบเธอเป็นเด็กกำพร้าครับ คุณชายพบเธอเมื่อหกปีก่อนที่ฝรั่งเศสโดยบังเอิญ”“สืบต่อไปแล้วมารายงานฉันต่อ!”“ครับท่าน”น่าแปลก... ทำไมบุตรชายเขาถึงได้ลากผู้หญิงเช่นนั้นมาอยู่บ้านด้วย คนอย่างลุคส์ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเป็นพิเศษ แสดงว่ามีอะไรพิเศษมากกว่านั้น เขาหวังว่าบุตรชายคงไม่คิดอะไรไร้สาระ ไปมีความรักปัญญาอ่อน เพราะเขาจะไม่มีวันยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด ผู้หญิงที่จะได้ครอบครองลุคส์มีเพียง เอมม่า แค

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 39 หัวใจดุจน้ำแข็งเริ่มหลอมละลาย

    พินอาภาครุ่นคิดก่อนจะยอมขยับกายแต่ว่า... มันเจ็บคงเป็นไปไม่ได้หรอกที่เธอจะเดินไป บอดี้การ์ดหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาไม่สบอารมณ์อย่างแรงทำไมต้องมาซวยเจอเธอก็ไม่รู้“ขี่หลังผมไปแทนก็แล้วกัน...”เขากัดฟันพูดเขาย่อกายลง พินอาภาล้มตัวลงบนหลังพลางโอบรัดรอบคอเขาแน่น ท่อนแขนของเขารั้งเรียวขาไว้เพื่อความมั่นคง ใบหน้าเธอกำลังแดง แต่เมื่อเห็นเขาไม่ได้มีท่าทีอะไรใจที่เต้นโครมครามค่อยสงบลงทันทีที่ถึงบ้านร่างบางรีบตะเกียกตะกายหาเสื้อผ้าเพื่อนตนเองทันที แต่... มันไม่มีเลย เธอจะทำยังไงดีจะให้ใส่เสื้อผ้าแบบนี้เหรอ บอดี้การ์ดคนอื่นก็เริ่มมองมาที่เธอแล้ว“ไม่มีเลยแล้วฉันจะใส่อะไร!”มาติชเดินไปที่ห้องตนเอง ก่อนคว้าเสื้อกับกางเกงขาสั้นให้กับเธอ หญิงสาวรับมาอย่างงงๆ แต่ก็ย่อมดีกว่าไอ้แจ็กเก็ตหนังที่ใส่อยู่“รถคุณจอดไว้ที่นี่ก่อนเดี๋ยวผมจะไปส่งคุณที่บ้าน หรือคุณอยากจะไปหาหมอ?”“ไม่ค่ะ ฉันอยากกลับบ้าน”เขาเดินนำหญิงสาวออกมาด้านนอกพลางสตาร์ทรถรอ พินอาภารีบนั่งลงข้างคนขับเขาเหยียบคันเร่งรถออกไปทันที... อาการจุกแน่นของเธอเริ่มดีขึ้นมากแล้วเป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเขาแล้วรู้สึกดีใจหากวันนี้คู่อริเธอไม่มาช่วยไว้ป่

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 38 หัวใจดุจน้ำแข็งเริ่มหลอมละลาย

    เสียงเล็กๆ กำลังเรียกเขาทำให้เขาตื่นจากภวังค์อันแสนโหดร้าย รอยยิ้มดูสดใสบริสุทธิ์ยิ่งทำให้ใจเขาชุ่มชื่น นี่เป็นความสุขครั้งแรกที่เขาได้รับมาในชีวิต เขาอยากให้ความสุขแบบนี้อยู่กับเขาตลอดไป มันพอจะเป็นไปได้ไหม“ว่าไงครับไทม์”“พ่อจะไม่ไปไหนจากไทม์กับแม่ใช่ไหมครับ พ่อจะอยู่กับเราตลอดไปใช่ไหม” เด็กชายถามน้ำเสียงตื่นเต้นคนเป็นแม่ชะงักช้อนสายตามองเขา ริมฝีปากบางเม้มแน่น เธอไม่เคยคาดหวังอะไรอยู่แล้ว หวังแค่หากเขาจะไปก็ขอให้ตอบคำถามโดยนึกถึงใจลูกบ้าง และคิดถึงความรู้สึกของเธอสักนิดก็ยังดี“พ่อจะไม่ไปไหนจากไทม์แล้วครับ พ่อจะอยู่กับไทม์แล้วก็แม่ด้วย” ชายหนุ่มตอบแล้วสบตาหญิงสาว ปรางค์ปรียานิ่งงันแล้วหลุบตามองอาหาร ในหัวใจเต้นโครมคราม เหตุใดถึงรู้สึกเช่นนี้นะเธอไม่เข้าใจพินอาภาขับรถมาเยี่ยมเยือนเพื่อนตนเอง แต่รถดันมาเสียกลางทางซอยเปลี่ยวแม้จะรู้สึกหงุดหงิดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ โทรศัพท์ถูกยกขึ้นมาเพื่อใช้ติดต่อกับอู่ซ่อมรถ แต่อู่กลับบอกให้รอ... แล้วเธอจะต้องรอถึงเมื่อไหร่กันเสียงพูดคุยดังขึ้น เธอหันไปมองสายตากำลังจดจ้องไปยังกลุ่มวัยรุ่นสี่คนที่เดินมา และรู้สึกเหมือนว่าพวกมันกำลังเมาอยู่ เธอไม่รู้ว่

  • รอยรักพญามาร   บทที่ 37 หัวใจดุจน้ำแข็งเริ่มหลอมละลาย

    หญิงสาวยอมทำตามคำสั่งของเขา ร่างบางเดินเข้ามาในห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ลุคส์เดินเคียงตลอดเส้นทางไม่ห่าง การกระทำของเขาทำให้เธออึดอัดไม่น้อย แต่กระนั้นกลับไม่กล้าพอต่อว่าต่อขาน เดินเลือกซื้อของแต่ไม่กล้าเลือกมากนัก ส่งผลให้คนเดินตามรู้สึกงุนงง“ทำไมไม่เลือก?”เขาถามเสียงเข้ม“ฉันไม่ได้รวยเหมือนคุณนี่คะ”“ก็บอกว่าจะจ่ายให้ยังไงล่ะ!”“ไม่ต้องค่ะ ฉันพอมีเงินอยู่บ้าง”“อย่าขัดคำสั่งฉัน!”ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดอีกแล้วที่คำออกคำสั่งแบบนี้ เธอก็คงต้องทำตามอีกแล้วใช่ไหม เธอมองไปรอบๆ แล้วจัดการเลือกเสื้อผ้าทันที ดีเหมือนกันหากเขาต้องการแบบนั้นก็คงไม่ต้องเกรงใจกันแล้วร่างสูงใหญ่ยื่นบัตรเครดิตให้กับพนักงาน แล้วสั่งให้ลูกน้องมาขนของไปไว้ที่บ้านให้เขาแทน“วันพ่อฉันต้องทำอะไรบ้าง”ชายหนุ่มถามด้วยความสงสัย“ทำไมคะ?”“ฉันต้องการรู้ เพราะฉันจะไปร่วมงานนี้”“ก็ไม่ต้องทำอะไรมากค่ะ ไทม์จะติดดอกไม้ที่หน้าอกคุณ แล้วก็เอาพวงมาลัยดอกมะลิมาไหว้คุณค่ะ”“ทำไมต้องไหว้ล่ะ?”“เพราะจะได้ระลึกถึงพระคุณของพ่อที่ให้กำเนิดมา...”หญิงสาวบอกเสียงเศร้าร่างสูงใหญ่นิ่งงันไปชั่วครูเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาไม่เคยคิดเลยว่าการทำให้

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status