รสสวาทหนุ่มบาร์โฮส (5/8)

ปอนแต่งตัวในชุดธรรมดาแล้วไม่ได้เซ็ทผมอย่างตอนที่อยู่ในบาร์โฮส เขาดูหล่อและหน้าเด็กลงมากจนฉันรู้สึกเขินตัวเองในวัยสามสิบแปดปี

เขาไม่อายเลยที่จะเดินจับมือฉันเดินในห้างสรรพสินค้าแบบนี้

“ทำไมถึงมาทำงานนี้ล่ะ” ฉันตัดสินใจถามเขา อยากรู้ว่าเขาจะเล่าเรื่องได้น่าสงสารและรันทดมากแค่ไหน เพราะส่วนใหญ่มันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว

“ผมอยากได้เงินมาใช้จ่ายอย่างสะดวกสบายครับ งานประจำที่ทำอยู่เงินเดือนหมื่นต้นๆ อยากได้อะไรก็ลำบาก”

“อืม แล้วครอบครัวปอนล่ะ เขาไม่ช่วยเหลือเหรอ”

“พ่อแม่ผมพวกท่านก็หย่าร้างแยกย้ายกันไปมีครอบครัวใหม่ครับ พ่อก็อยากได้ผมไปอยู่ด้วย แม่ก็อยากได้ผมไปอยู่ด้วย ผมไม่อยากเลือกให้อีกฝ่ายต้องน้อยใจเลยตัดสินใจไม่เลือกอยู่กับใคร พ่อกับแม่ส่งเงินมาให้ทุกเดือนผมก็เอาเงินพวกนั้นจ่ายค่าผ่อนคอนโดไป” เขาบอกเรื่องราวที่ผิดคาดไปมาก

ฉันได้แต่อมยิ้ม ไม่คิดเลยว่าเขาจะเล่าเรื่องจริงออกมาแบบนี้ คิดว่าจะแต่งเรื่องให้ฉันต้องสงสารเขาเสียอีก

“แล้วทำงานที่นั่นเป็นยังไงบ้าง” ฉันถามเขาต่อเพื่อหาเรื่องชวนคุย

“ก็เรื่อยๆ ครับ ส่วนใหญ่จะนั่งชงเครื่องดื่มรับทิป จะมีแขกพาขึ้นห้องหรือออกไปข้างนอกบ้างก็นานๆ ทีครับ พี่ดิวคนเดียวที่เป็นลูกค้าประจำของผมเลย นอกนั้นเขาก็เปลี่ยนคนอื่นเรื่อยๆ จะว่าไปแล้วผมก็อยากรู้นะครับว่าทำไมพี่ถึงเลือกผม” เขาถามแล้วยิ้มให้

หนุ่มละอ่อนวัยยี่สิบต้นๆ แบบนี้ทำให้ใจฉันระทวยดีนักแล

“พี่ถ้าได้เจอสิ่งที่ชอบก็จะไม่อยากเปลี่ยนน่ะ กลัวจะไม่ดีเท่าเดิมแล้วจะเสียดาย ไม่ว่าจะเป็นคน อาหาร หรือว่าอะไรก็ตาม” ฉันบอกเขาไปตามตรงแล้วหยุดเดินที่ร้านเสื้อผ้าแห่งหนึ่ง

“อยากได้เสื้อผ้าใหม่ไหมเดี๋ยวพี่ซื้อให้”

“ไม่ครับ”

“แล้วปอนเก็บเงินซื้ออะไรล่ะ” ฉันถามด้วยความสงสัย

“โมเดลการ์ตูนครับ แต่ละตัวก็หลายหมื่นอยู่” เขาบอกตามจริง ฉันก็พึ่งเคยเห็นนี่แหละคนอะไรไม่รู้จะหลอกให้ฉันซื้อของแบรนด์เนมให้แล้วเอาไปปล่อยขายต่อก็ไม่ทำ

“ให้พี่ซื้อให้ไหม” ฉันถามเขาแล้วมองสายตาที่เป็นประกายนั้น แต่สักพักเขาก็เปลี่ยนกลับมาเป็นปกติ

“ไม่ดีกว่าครับ พี่ซื้อให้ก็ดีแต่ถ้าผมเก็บเงินซื้อเองจะรู้สึกหวงของแล้วถนอมมากกว่า ถ้าได้มาง่ายๆ กลัวตัวเองจะไม่ถนอมของ” เขาบอกลักษณะนิสัยของเขาตามตรง

ฉันเห็นว่าเขาดูดีเลยทีเดียวที่เป็นคนตรงไปตรงมาแบบนี้

เราสองคนเลือกร้านอาหารแห่งหนึ่งแล้วนั่งพูดคุยถึงเรื่องทั่วไปจนทำให้รู้ว่าเขาจบการศึกษาในระดับที่ดีมากทีเดียว

“จบวิศวะก่อสร้างแล้วทำไมไปทำงานเป็นพนักงานขายล่ะ” ฉันถามเมื่อรู้ว่าเขาทำงานไม่ตรงสาย

“งานมันหายากมากเลยครับ ผมจบมาหกเดือนแล้วสมัครงานบริษัทใหญ่ๆ เขาก็เลือกรับแต่คนมีประสบการณ์ ถ้าไปต่างจังหวัดก็อาจได้ทำงานตรงสายแต่ว่าผมชอบอยู่ที่นี่มากกว่าเลยเลือกทำงานอื่นไปพลางๆ ก่อนครับ”

ปอนออกตัวชัดเจนว่าเขาเป็นคนที่รักแสงสีและความสุขสบาย ความจริงใจและไม่สร้างภาพของเขาทำให้ฉันพอใจมาก

“ลองไปสมัครงานที่เคพีดีคอนสตรัคชั่นนะ พี่ว่าที่นั่นเขาน่าจะเปิดรับคนจบใหม่ไฟแรง” ฉันแนะนำบริษัทของตัวเองให้เขาโดยไม่ได้บอกว่าเป็นเจ้าของ

“ที่นั่นน่ะผมสมัครเป็นที่แรกเลยครับ ฝ่ายบุคคลไม่อ่านประวัติผมเลยด้วยซ้ำ แถมพูดลอยๆ ว่าจบใหม่ใครเขาจะเอา โคตรท้อเลยครับผมยังจำได้ดีเลย เธอชื่อแปลกๆ อย่างกับนางเอกลิเก” เขาบ่นแล้วดูดน้ำเข้าไปดับความขุ่นเคืองเมื่อพูดถึงอดีตการสมัครงานที่แสนเจ็บช้ำ

‘คุณวิไลพิลาศลักษณ์สินะ มิน่าล่ะตำแหน่งวิศวกรประจำโครงการถึงหายากหาเย็นนัก’ ฉันนึกในใจ ฝ่ายบุคคลชื่อเหมือนนางเอกลิเกก็คงไม่พ้นพนักงานคนนี้

“สักวันใบสมัครของปอนจะถูกค้นเจอ เชื่อพี่นะ” ฉันบอกเขาแล้วตักอาหารให้อย่างเอาใจ ปอนที่รู้ตัวว่าหงุดหงิดใส่รีบปั้นหน้ายิ้มแล้วเอาใจฉันคืนทันที

---------------------

ตอนนี้ฉันกำลังขย่มอยู่บนตัวของปอน เขานอนหลับตาขมวดคิ้วเล็กน้อยและเม้มริมฝีปากด้วยความเสียว รับแรงขย่มจากฉันด้วยสีหน้าที่ดูมีอารมณ์เป็นอย่างมาก

“ปอน อื้ม พี่มีความสุขจัง” ฉันบอกเขาเสียงกระเส่า แล้วครางไปด้วยในขณะที่ร่อนสะโพกลงไปหาท่อนเนื้อที่ผงาดเด่น

สวบ สวบ สวบ! กลีบเนื้อเสียดสีโดนท่อนเนื้อครูดไปมาโดนจุดกระสันจนเกิดเสียงน่าฟัง

“ซี๊ด..พี่ดิว อื้อ พี่ดิว”

“ถ้ามีเงินเก็บแล้วปอนจะเลิกทำงานที่บาร์โฮสไหม อ๊าส์ ซี๊ด...พี่เสียวจัง” ฉันถามเขาไปด้วยในขณะที่ขย่มลงไปอยากเต็มแรงสะโพก

“ถ้าผมลาออกแล้วผมก็ไม่ได้เจอพี่อีกสิครับ” เขาพูดแล้วพลิกตัวกลับมาอยู่ด้านบน แล้วแยกขาฉันออกกว้างก่อนจะซอยเข้ามาหนักๆ อย่างถี่รัว

ตับ ตับ ตับ! เขาเร่งซอยด้วยความเร็วที่ต่อเนื่อง

“มาเป็นเด็กพี่คนเดียวเอาไหม” ฉันถามเสียงกระเส่า แอ่นสะโพกรับท่อนลำนั้นอย่างสุขสม

“ผมไม่ชอบให้ใครมาเลี้ยงดูครับ แต่ถ้าให้คบหากันผมโอเค” เขาพูดทีเล่นทีจริงแล้วกระแทกกระทั้นเข้ามาเต็มแรง

ปลายหัวหยักแยงเข้าออกแล้วเกาะเกี่ยวกับจุดกระสันอย่างเน้นๆ ความเสียวแบบเน้นๆ ครอบคลุมไปทั่วกลีบฉ่ำและเม็ดเสียว ลามไปจนถึงภายในจนฉันรู้สึกว่าตนเองกำลังจะสำเร็จความใคร่

ตับ ตับ ตับ! เขาซอยเข้ามารัวๆ ทำให้ฉันเสียวจนไม่มีเวลาหายใจ เป็นอะไรที่หฤหรรษ์กระสันเสียวสุดๆ

“อ๊าส์ แตกแล้ว ซี๊ด อ๊าส์ ปอนจ๋า พี่แตกแล้ว” ฉันร้องลั่นด้วยความถึงใจ

ปั่ก ปั่ก ปั่ก! เขาตอกอัดเข้ามาอย่างดุดัน

“อ๊าส์ ผมใกล้แล้วพี่ดิว ซี๊ด จะแตกแล้ว อื้ม” เขาครางเสียงต่ำพร่า แล้วกระแทกตับๆ เข้ามาไม่หยุด

ปอนกดแท่งร้อนเข้ามาจนสุดแล้วกระแทกอย่างไม่ปรานี ก้มหน้าลงมาดูดที่สองเต้าแล้วกระเด้ารัวด้วยความชำนาญ

ฉันกอดแผ่นหลังของเขาแล้วข่วนจิกเพื่อระบายความเสียวซ่าน อารมณ์ปรารถนาเริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้งทำให้ฉันแอ่นสะโพกรับแรงที่ถาโถมนั้นอย่างอดใจไม่ไหว

“ผมใกล้แล้ว” เขาพูดเสียงหลงขณะที่มุดหน้าไซ้หน้าอก

“อย่าพึ่งนะปอน พี่จะแตกอีกแล้ว” พอฉันบอกเขาแบบนั้น ปอนก็ยกตัวขึ้นแล้วใช้นิ้วบดขยี้เม็ดเสียวของฉันไปด้วยเพื่อเร่งเร้าให้ฉันถึงจุดหมายไปพร้อมกับเขา

แรงกระแทกที่ถี่รัวและปลายนิ้วที่ขยี้ลงมาเน้นๆ ที่จุดเสียวทำให้ผมทนไม่ไหวแล้วถึงจุดหมายไปอย่างสุขสม ขมิบท่อนเอ็นนั้นเต็มแรง

“อ๊าส์ ไม่ไหวแล้ว” ปอนร้องลั่นแล้วถึงจุดหมายไปในที่สุด

ฉันนอนกอดเขาเอาไว้แล้วเขี่ยแผงอกกำยำนั้นอย่างหลงใหล ว่าจะไม่หลงแล้วเชียว แต่ก็อดใจไม่ไหวรักเด็กหนุ่มขี้เอาใจเข้าไปเต็มๆ

---------------------