เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-11 21:35:33ห้องประชุม..
"เธอรออยู่ตรงนี้ ห้ามเข้ามาในห้องประชุมเด็ดขาด" ดอกอ้อให้คนึงหามาช่วยยกน้ำ แต่ก็ไม่ให้เอาเข้าไปในห้องประชุม ถ้าไม่งั้นเรื่องวุ่นวายคงได้เกิดขึ้นอีกแน่
หญิงสาวก็ทำตามอย่างว่าง่าย ในขณะที่ยืนถือถาดน้ำรออยู่หน้าห้อง เธอก็คิดถึงเรื่องที่คุยกับเขาค้างไว้ เพราะเขาต้องรีบเข้าห้องประชุมก่อน
เขาจะกล้าซื้อบ้านซื้อคอนโดให้เราจริงเหรอ ไม่จริงมั้ง มันไม่ใช่ถูกๆ เลยนะ ยิ่งบ้านอยู่ใจกลางกรุงเทพฯ แล้วด้วย
แต่พอคิดถึงคำถามที่เขาถามมาก็เริ่มโมโห ..กล้าถามมาได้ยังไงผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน
"เมื่อไรคุณผู้ช่วยเลขาจะมาเอาน้ำเนี่ย รู้ไหมว่ามันหนัก" ยืนรอได้พักใหญ่เธอก็เริ่มปวดขา รวมทั้งต้องได้ถือน้ำที่เหลืออยู่อีก จะวางก็ไม่มีที่ให้วาง ถ้าจะเดินเอากลับไปไว้ในห้องเหมือนเดิม ก็กลัวจะโดนต่อว่าให้อีก
ที่ดอกอ้อยังไม่มาเอา เพราะมัวแจกจ่ายเอกสารในที่ประชุมช่วยเกตุแก้ว
เพล้ง!
"เสียงอะไร" ในห้องประชุมหันมามองที่ประตูพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย
"ผมไปดูเองครับ" ต้นสนอาสาจะออกไปดูว่ามันคือเสียงอะไร
"ไม่ต้องหรอกค่ะเดี๋ยวฉันไปเอง" ดอกอ้อเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าให้คนึงหายืนรออยู่หน้าห้องประชุม
"ทำอะไรของเธอ สร้างความวุ่นวายได้ไม่เว้นวัน!"
"ฉันขอโทษค่ะ ก็คุณไม่ออกมาเอาน้ำสักที"
"นี่เธอว่าให้ฉันเหรอ!" ดอกอ้อตะคอกเบาๆ พร้อมกับหันมองกลับเข้าไปในห้องกลัวว่าคนที่อยู่ด้านในจะได้ยิน
"เปล่าค่ะ"
"รีบเก็บเลยนะ" ดอกอ้อก็กัดปากกัดฟันสั่ง เพราะกลัวว่าความผิดจะมาถึงตัวเองไปด้วย
บ่ายวันเดียวกัน..
"นิ้วคุณไปโดนอะไรมาครับ" ต้นสนเห็นพลาสเตอร์ที่พันอยู่รอบนิ้ว ในขณะที่เธอกำลังอ่านเอกสารอยู่
"ไม่มีอะไรค่ะ" มันคือเศษแก้วที่บาดมือตอนคนึงหาเก็บเศษอยู่หน้าห้องประชุม แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ สิ่งที่เธอสนใจคือเอกสารที่กำลังอ่านอยู่ในขณะนี้มากกว่า "นี่มันอะไรกันคะ" ใบหน้างามเงยขึ้นถามทั้งเจ้านายและลูกน้องที่นั่งอยู่ในห้องนั้น
"ก็ข้อตกลงและเงื่อนไข ที่เธอควรพึงกระทำตอนที่เป็นผู้หญิงของท่านไง" ต้นสนรีบตอบออกไป เพราะเอกสารนี้เขาเป็นคนร่างขึ้นมาเอง แต่คนที่สั่งก็คือเจ้านาย
"ผู้หญิงของท่าน?" คนึงหารีบวางเอกสารนั้นลง พวกเขาจะบ้าหรือไงเธอเป็นคนนะไม่ใช่สิ่งของ "ฉันขอตัวไปทำงานก่อนค่ะ" ไม่ด่าให้ก็บุญเท่าไรแล้ว
ทั้งสองได้แต่มองตามหลังไป เธอคนเมื่อเช้านี้หายไปไหนแล้ว เพราะเมื่อเช้าเธอยังยั่วยวนเขาอยู่เลย
"เธอเข้าไปทำอะไรในห้องของท่านประธาน" ออกมาถึงก็ถูกเลขาของท่านต่อว่าให้อีก เพราะเกตุแก้วและดอกอ้อไม่รู้ว่าคนที่ให้เธอเข้าไปก็คือเจ้าของห้องนั่นแหละ
"เข้าไปทำความสะอาดห้องน้ำมาค่ะ" ถ้าบอกว่าบอสของพวกเธอเรียกเข้าไปเดี๋ยวก็ถามว่าเรื่องอะไรอีก
"ทีหน้าทีหลังอย่าทำเกินหน้าที่เข้าใจไหม"
"ค่ะ" หญิงสาวตอบออกไปแบบไม่สบอารมณ์ เพราะยังนึกโมโหกับเอกสารที่เขาร่างขึ้นมาให้เธอเซ็น
วันต่อมา.. วันนี้เธอก็ยังมาทำงานตามปกติ
สัปดาห์หนึ่งมีประชุม 2-3 ครั้ง และถ้าวันไหนมีประชุมวันนั้นก็เริ่มวุ่นวาย แต่โชคดีที่วันนี้ไม่มี
"ไม่คิดจะทำงานช่วยกันเลยใช่ไหม" ในขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งคิดอะไรอยู่ในห้องเครื่องดื่ม ก็ได้ยินเสียงคนพูดขึ้น
"คะ"
"เธอไม่คิดจะทำงานช่วยฉันเลยใช่ไหม"
"คุณให้ฉันอยู่ในห้องนี้ไม่ใช่เหรอคะ"
"ฉันให้อยู่เฉพาะวันที่มีประชุม"
"ขอโทษค่ะ ฉันไม่รู้" หญิงสาวรีบเดินตามหลังดอกอ้อออกมา จังหวะนั้นเขาซึ่งเป็นประธานบริษัทก็ออกมาจากห้องเช่นกัน แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเธอเลย
"พร้อมรบคะ.."
"นึกว่าจะรออยู่ข้างล่าง"
"ทีแรกก็คิดว่าจะรอนั่นแหละค่ะ กลัวว่าคุณจะยังติดงานอยู่" ผู้หญิงคนนั้นเดินเข้ามาคล้องแขนของเขา เหมือนกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
พร้อมรบ..เธอเพิ่งรู้ว่านี่คือชื่อของเขา ใครตั้งชื่อให้ ช่างเหมาะสมกับเขาจริงๆ
"ตอนบ่ายผมถึงจะเข้ามานะคุณเกตุแก้ว" เขาหันมาสั่งเลขา โดยที่ไม่ได้ชายตามองคนที่ยืนอยู่แถวนั้นเลย
"ค่ะ"
เขาลงไปกับผู้หญิงคนนั้นได้ไม่นาน ก็โทรศัพท์ขึ้นมาแจ้งเลขาให้เอาของลงไปให้
"นี่เธอ..เอากระเป๋าลงไปให้ท่านประธานหน่อย" เกตุแก้วเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าที่อยู่ในห้องแล้วส่งมันให้กับคนึงหา
"ค่ะ" หญิงสาวรับกระเป๋าแล้วรีบเดินมาที่ลิฟต์ ..ในขณะที่อยู่ในลิฟต์เธอก็อยากจะเปิดดูว่ามันคือกระเป๋าอะไร แต่ถ้าเปิดคงไม่ทันแน่
พอลิฟต์เปิดออกที่ชั้นล่าง หญิงสาวก็ถือกระเป๋าเดินออกมา
"เราต้องเอาไปให้เขาที่ไหนเนี่ย" ทันใดนั้นสายตาของเธอก็มองไปรถคันที่จอดอยู่ด้านหน้า "อยู่นั่นเอง"
ในขณะที่กำลังก้าวเดินไป..เท้าเรียวถึงกับหยุดชะงัก เมื่อมองเข้าไปในรถตู้คันหรู เห็นผู้หญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ข้างท่านประธาน..
บทที่เกี่ยวข้อง
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 9
ถึงแม้เธอจะชะงักกับภาพที่เห็นตรงหน้า แต่หญิงสาวก็จำเป็นต้องได้ถือกระเป๋าใบนั้นไปส่งให้ ..เมื่อก้าวเดินเข้ามาใกล้ หมื่นล้านความรู้สึกที่มีต่อแม่มันก็ได้ผุดขึ้นมาแม่ไม่เปลี่ยนเลยนะคะ ..หญิงสาวคิดในใจพร้อมกับสายตาที่จ้องมองดูหญิงวัยกลางคนนั่งอยู่ในรถ มือของนางยื่นขึ้นมาลูบผมผู้ชายคนที่เพิ่งจะยื่นข้อเสนอเพื่อต้องการตัวเธอมาบำเรอความใคร่ นี่มันอะไรกัน เขาเกี่ยวข้องอะไรกับแม่ของเธอคนึงหาเคยเห็นภาพของแม่ตอนสาวๆ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นแค่เพียงภาพขาวดำใบเล็กๆ แต่เธอจำเค้าโครงหน้าของผู้เป็นแม่ได้ดีหญิงสาวส่งกระเป๋าใบนั้นให้กับคนขับรถ ซึ่งคนที่อยู่ในรถไม่มีใครสนใจเธอเลยสักคน แตกต่างจากเธอในตอนนี้ที่สนใจพวกเขามาก"ถ้าลูกไม่ว่าง ไม่ต้องไปกับแม่ก็ได้นะ""ไปได้สิครับ" ทั้งสองคุยกันในขณะที่รถกำลังเคลื่อนตัวออกไป ซึ่งเธอก็ได้ยิน เพราะกระจกรถยังปิดไม่สนิท ..อะไรกัน เขาเป็นลูกของผู้หญิงคนนี้เหรอ เขาเป็นน้องของเราเหรอ? แต่ทำไมหน้าตาของเขาดูเหมือนจะอายุเยอะกว่า.. นี่มันคืออะไรกันคะยาย คนึงกำลังเจอกับอะไรอยู่อีกใจนึงเธอคิดว่า แม่มีผู้ชายคนนี้ก่อนที่จะมีเธอเหรอ ถ้าเป็นแบบนั้นยายต้องเล่าให้ฟังบ้างสิ หญิงสาวสั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่10
บ่ายวันเดียวกัน..ก่อนที่เขาจะออกไป คนึงหาจำได้แม่นเขาบอกว่าจะกลับมาตอนบ่าย ..แต่นี่เกือบจะบ่ายสามแล้วยังไม่กลับมา เธอรอจะคุยเรื่องสัญญาที่เธอปฏิเสธไปอย่างใจจดใจจ่อ"คุณผู้ช่วยคะ" หญิงสาวตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่เมื่อเห็นใครบางคนเดินผ่านไป"ครับ" ต้นสนหยุดพร้อมกับค่อยๆ หันกลับมาแต่นาทีนี้ไม่ใช่แค่ต้นสนที่หัน ทุกคนที่ได้ยินเสียงเธอเรียกต่างก็หันมองมาพร้อมกัน ไม่เว้นแม้แต่เลขาและผู้ช่วยเลขา"ท่านประธานบอกว่าจะกลับมาตอนบ่ายยังไม่เห็นกลับมาเลยค่ะ"เกตุแก้วและดอกอ้อต่างก็มองสบตากันเมื่อได้ยินคำถาม และทั้งสองเริ่มจะไม่พอใจกับสิ่งที่คนึงหาทำ เพราะใครก็ดูออกว่าเธอกำลังจะทำอะไรต้นสนมองไปรอบๆ ชั้นนี้ไม่ได้มีแค่ห้องของท่านประธาน เพราะยังมีห้องผู้บริหารท่านอื่นที่อยู่ชั้นนี้ด้วย และเลขาของผู้บริหารท่านอื่นต่างก็มองมาเช่นกัน"บอสไปธุระต่อครับคงไม่ได้เข้ามาแล้ว คุณมีอะไรหรือเปล่าครับ" หนึ่งในข้อตกลงที่ถูกร่างขึ้นมาก็คือ..ห้ามให้เธอทำตัวให้คนในบริษัทรู้ว่าเธอเป็นใคร แต่นั่นก็ไม่สำคัญเท่ากับว่าเธอปฏิเสธไปแล้วไม่ใช่เหรอ ต้นสนก็เลยสงสัยข้อนี้พอรู้ว่าวันนี้เขาไม่เข้ามา เธอก็ไม่จำเป็นต้องรอแล้ว หญิ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 11
พอถามออกไปแล้ว แต่เขาดูเหมือนจะไม่สนใจ คนึงหาก็เลยถือแก้วกาแฟนั้นออกจากห้องประชุมมาสายตาของเธอแอบชำเลืองมองบรรดาเลขาที่กำลังช่วยในที่ประชุมอยู่ ต่างก็ยิ้มใส่หน้ากันแบบเยาะเย้ยตัวเธอแต่ไม่เป็นไร เพราะเธอคิดไว้อยู่แล้วว่าจะไม่สนใจใคร11 : 30 น. หลังประชุมเสร็จพร้อมรบเดินออกมาจากห้องประชุม พร้อมกับผู้ช่วยที่ถือของตามหลังมาพอมาถึงห้องทำงาน ต้นสนก็รีบเดินไปเปิดประตูให้ ทั้งสองเข้าไปในห้องแบบไม่สนใจคนที่ยืนมองอยู่"นี่เธอไม่เห็นหรือไงว่าประชุมเสร็จแล้ว ไปเก็บของช่วยกันสิจะมัวยืนทำไมอยู่ตรงนี้" ดอกอ้อซึ่งกำลังถือของออกมาได้ตำหนิคนึงหา ที่มัวแต่ยืนมองตามท่านประธาน"ค่ะ" ที่เธอมองเพราะคิดว่าจะเริ่มต้นพูดกับเขายังไงดีกับเรื่องข้อเสนอที่เขายื่นมาให้กว่าจะเคลียร์ห้องประชุมเสร็จก็ถึงเวลาเที่ยง ทุกคนลงไปทานข้าวหมดแล้วคนึงหาก็เลยเปิดประตูเข้าไปในห้องของเขาดูว่าเขาไปหรือยัง"เที่ยงกว่าแล้วใครจะยังอยู่อีกล่ะ" พอเขามาก็ไม่เห็นมีใครอยู่ในห้องนี้แล้ว หญิงสาวกำลังจะเปิดประตูออกไป แต่ทว่า.. "อุ๊ย" เธอยังไม่ทันได้เปิดประตูเลยด้วยซ้ำ ก็มีคนเปิดมันเข้ามาก่อนจนทำให้เธอตกใจไม่ใช่แค่คนึงหาที่ตกใจคนที่เข้าม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 12
คนึงหารอมาร่วมชั่วโมง ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเจ้าของห้องจะกลับมา"หรือว่าเขาจะเอาคืนเรา" เพราะเธอเพิ่งจะปฏิเสธเขาไป..แต่กลับคำ "เขาคงไม่เอาคืนเราใช่ไหม" หญิงสาวได้แต่ถามตัวเองเวลาผ่านไป.. ตอนนี้ก็ปาเข้าไปสามทุ่มกว่าแล้ว"คิดว่าฉันจะถอยหรือไง ไม่มีวันซะหรอก" สาวสวยที่อยู่ในชุดเซ็กซี่เดินไปที่เตียงกว้าง พร้อมกับทิ้งกายลงนอน เพราะทำงานมาทั้งวันเธอก็เหนื่อยเป็นเหมือนกันนะ22 : 50 น. แกร็ก~ เสียงประตูห้องของคอนโดสุดหรู ค่อยๆ ถูกเปิดเข้ามาสายตาคมจ้องมองหญิงสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงแบบพินิจพิจารณา เพราะหน้าตาของเธอเหมือนใครบางคนมาก มากจนสะกดให้เขาหยุดมองไม่ได้เลย03 : 45 น. "ยาย..ยายคะ" มือเรียวไขว่คว้าร่างของยายไว้ ในขณะที่กำลังจางหายไปในความฝัน แต่มือของเธอดันไปคว้าถูกใครบางคนที่นอนอยู่ข้างกาย "ยาย?!" หญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้นมามือเรียวควานหาที่เปิดไฟหัวเตียง แต่ไม่รู้ว่ามันอยู่ตรงไหน จนทำให้คนที่นอนอยู่ข้างกายตื่นขึ้นมาด้วย"นอนต่ออีกสักนิดสิ""คุณ!" ได้ยินเสียงยิ่งทำให้เธอตกใจจนถอยหลังไปแทบจะตกเตียง โชคดีที่เขาคว้าร่างของเธอไว้ได้ทัน "กรี๊ด! ปล่อยนะ!!""จะกรี๊ดทำไมแสบแก้วหู""คุณกอดฉันทำไมล่ะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 13
“บอสคะ.. เออ ท่านประธานคะ.. ปล่อยฉันก่อนค่ะ” ถ้าเธอดิ้นรนเขาก็คงยิ่งจู่โจมหญิงสาวก็เลยต้องใช้วิธีอื่นจริงๆ เขาแค่อยากจะลองดูว่า พอเห็นทุกอย่างที่เขาให้ไปเธอจะถ่างขาให้เลยไหม และเขาก็เห็นแล้วว่าเธอไม่ได้เป็นแบบนั้น เพราะเธอพยายามหาวิธีเอาตัวรอดจากเขาตลอด“อะไรของเธออีก รู้ไหมว่าการถูกขัดอารมณ์บ่อยๆ มันหงุดหงิด”“ไม่รู้ค่ะ ฉันยังไม่พร้อมนี่คะ”“ไม่พร้อมแล้วเซ็นลงไปทำไม”“ฉันหมายถึงตอนนี้ฉันยังไม่พร้อม ฉันเป็นวันนั้นของเดือน” เอาวะ..ยังไงก็ต้องเอาตัวรอดให้ได้ก่อน เขาคงไม่กล้าเช็คไปถึงประจำเดือนหรอกมั้ง“วันนั้นของเดือน?” สายตาคมมองต่ำลงไปที่..“ใช่คะ” หญิงสาวรีบดึงชายกระโปรงลงเพราะว่ามันเปิดขึ้นมาแทบจะเห็นกางเกงชั้นในอยู่แล้ว“ไม่เป็นไร ฉันให้เวลาเธอไปล้าง แล้วค่อยมาต่อกัน”“ไปล้าง?” ..ไอ้นี่มันบ้าหรือเปล่าวะ “คุณจะบ้าเหรอ ฉันเป็นรอบเดือนที่มีเลือดออกมานะ..คุณเข้าใจไหม” ฉันกำลังเจอกับอะไรอยู่เนี่ย“ทำไมผมจะไม่รู้ ก็แค่ล้างออกแล้วก็ต่อกันได้” ว่าแล้วมือหนาก็ยื่นไปเปิดลิ้นชักหยิบอะไรบางอย่างออกมา “คุณไม่ต้องกลัวหรอก..เพราะผมมีไอ้นี่”“ถุงยางอนามัย?!” รู้สึกว่าเขาจะพร้อมทุกอย่างเลยนะ “คุณเ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที 14
“ฉันขอให้รอบเดือนหยุดก่อนได้ไหมคะ” เขาอยากได้ตัวเธอมันก็ไม่แปลก เพราะเขายอมทุ่มขนาดนั้นแล้ว แต่เธอจะทำยังไงดี ถ้าเขาเป็นลูกชายของผู้หญิงคนนั้นจริง นั่นแสดงว่าเขาสายเลือดเดียวกันกับเธอเลยนะ ถึงแม้ว่าอยากจะแก้แค้นพวกเขามากเพียงใด แต่เธอก็อดคิดเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ดี“ฉันให้เวลาเธออีกสองวันแล้วกัน” ว่าแล้วชายหนุ่มก็คว้าเอาเสื้อสูทที่เขาเพิ่งถอดออกกลับมาสวมใส่ แล้วเดินไปที่ประตูห้อง “กลับเองได้ใช่ไหม”“ค่ะ” หญิงสาวได้แต่มองตามหลังคนร่างหนา เธอไม่เคยรู้สึกโล่งใจอะไรขนาดนี้มาก่อน ..นี่เรารอดแล้วใช่ไหม เราทำบ้าอะไรอยู่วะเนี่ย นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการสักหน่อย ..ตอนนี้ดูเหมือนว่าทุกอย่างจะผิดแผนของเธอไปหมดเอาวะเหลืออีกตั้งสองวันค่อยคิดหาทางออกแล้วกันคอนโดอัญญารัตน์..ออกจากคอนโดหรูของเขา เธอก็กลับมาที่คอนโดเก่าๆ โทรมๆ แม้แต่ลิฟต์ก็ใช้การไม่ได้แล้วเย็นวันเดียวกัน.. “เธอไม่ได้ไปทำงานเหรอ” อัญญารัตน์กลับมาก็เห็นว่าคะนึงหาอยู่ในห้องแล้ว“ไป..แต่กลับมาก่อน”“ทำไมกลับมาก่อนได้ คุณเลขาไม่ว่าอะไรเหรอ”“ไม่รู้สิ”“เธออย่าทำให้พี่ลินดาถูกต่อว่านะ” อัญญารัตน์กลัวว่าคนที่ฝากงานเข้าให้จะถูกต่อว่า เพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 15
เย็นวันเดียวกัน"เธอกลับไปก่อนนะ" คนึงหาลงมาก็เห็นอัญญารัตน์รออยู่ที่รถแล้ว"เธอจะไปไหน""ไปธุระ เธอกลับคอนโดก่อนเลย""เธออย่าไปค้างที่อื่นอีกนะ ฉันเป็นห่วง" วันนั้นอัญญารัตน์แทบจะไม่ได้นอน เพราะมัวรอคนึงหา"ได้สิ..แต่เธอนอนไปก่อนเลยนะห้ามรอ" คำพูดและสัจจะที่ให้ไว้เธอรักษาเท่าชีวิต เพราะบอกเพื่อนไปแล้วว่าจะช่วยเรื่องเงินก็ต้องช่วยให้ได้ ถ้าไปรอที่คอนโด ไม่แน่คืนนี้อาจจะได้เจอเขาหญิงสาวนั่งแท็กซี่มาลงที่คอนโด แต่ปัญหาคือเธอไม่มีคีย์การ์ดเข้าห้องของเขา คนึงหาก็เลยคิดว่าจะรออยู่แถวหน้าห้อง เพราะถ้าเขามาก็ต้องเห็นถ้ามีเบอร์โทรของเขาก็คงจะดีกว่านี้ แต่เขาคงไม่ให้ เพราะมันอยู่ในข้อตกลงเรื่องที่ห้ามก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวหญิงสาวตัวเล็กนั่งรออยู่ที่โซฟาแถวหน้าห้อง โชคดียังมีโซฟา..แต่ก็ต้องมีแหละคอนโดหรูขนาดนี้21 : 20 น. คนึงหานั่งรออยู่แบบนี้มา 3 ชั่วโมงกว่าแล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะกลับมาหรือว่าเขาจะไปค้างกับผู้หญิงคนนั้น ตกลงเขามีผู้หญิงอยู่กี่คนกันแน่ เขาคงจะทุ่มเทให้กับผู้หญิงทุกคนแบบนี้สินะ"ใกล้เที่ยงคืนแล้วเหรอเนี่ย" คนึงหานั่งรออยู่แบบนั้นจนเกือบจะเข้าวันใหม่ แต่ก็ยังไร้วี่แววขอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 16
มันคือจูบแรก..นี่เธอเสียจูบแรกให้กับลูกชายของผู้หญิงที่คลอดเธอออกมาอย่างนั้นเหรอจะเรียกนางว่าแม่ก็กระดากปากเกินไป เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่สมควรที่จะได้รับคำนี้จากปากของเธอคนึงหาจึงต้องหาวิธีเรียกเพื่อให้รู้ว่าเธอเคยอยู่ในท้องของผู้หญิงใจร้ายคนนั้น ..จะไม่ให้เรียกว่าใจร้ายได้ยังไง คลอดลูกออกมาก็ทิ้งได้แม้กระทั่งลูกตัวเล็กๆ ที่ยังแบเบาะให้อยู่กับพ่อที่ป่วยหนัก ซึ่งมียายเป็นคนดูแลทั้งสอง ..เพียงไม่นานลูกเขยของยาย ซึ่งไม่มีความผูกพันทางสายเลือดเลย แต่เป็นพ่อของหลาน ก็ได้ตรอมใจจนสิ้นชีวิตไป เพราะไม่อยากจะเป็นภาระของใครอีกแล้วถ้าตอนนั้นเธอพอจะรู้ความบ้าง ก็คงจะช่วยดูแลพ่อได้ แต่ถึงแม้เธอจะโตจนเป็นสาว ก็ยังดูแลใครไม่ได้ จนยายต้องจากไปอีกคนในขณะที่กำลังคิดเรื่องพวกนั้นอยู่ น้ำตาหญิงสาวได้ไหลออกมา จนคนที่กำลังจูบสัมผัสได้ จึงต้องปล่อยเธอให้เป็นอิสระ"ฉันขอโทษค่ะ" หญิงสาวรีบปาดน้ำตาออกแล้วกล่าวคำขอโทษเขาไป"ฉันไม่ชอบบังคับใจใคร เมื่อไรที่คิดว่าตัวเองพร้อมค่อยกลับมา" คนร่างหนาลุกขึ้นจากเตียง แล้วเดินมาเปิดตู้เสื้อผ้าเธอได้แต่นั่งมองแผ่นหลังกว้างที่กำลังสวมใส่เสื้อผ้าอยู่ อยากจะถามว่าเขาเกี่ยวพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11
บทล่าสุด
ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย
