Home / โรแมนติก / ยั่วรักท่านประธาน / บทที่ 4

บทที่ 4

Last Updated: 2024-12-11 21:32:50

"เรื่องที่คุยกันค้างไว้เมื่อวาน.." ประธานในที่ประชุมกำลังเอ่ย ..แต่จังหวะนั้นคนที่นำเครื่องดื่มเข้ามาบริการ ก็ได้เปิดประตูเข้ามาพอดี

เขาถึงกับหยุดชะงัก เมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนจะคุ้นตา

"ผมพูดถึงไหนแล้วนะ" ชายหนุ่มรีบดึงความสนใจกลับมาคุยเรื่องงานต่อ

"ถึงงานที่คุยค้างไว้เมื่อวานครับ" ต้นสน ผู้ช่วยที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้พูดทวนขึ้นมา

"ผมอยากจะให้พวกคุณรีบจัดการกับออเดอร์เครื่องจักรทั้งหมดที่สั่งเข้ามา ทำไมพวกคุณถึงได้ช้านัก"

"น้ำค่ะ" ขณะที่เขากำลังพูดอยู่นั้น คนึงหาวางน้ำลงตรงหน้าของท่านประธานพอดี

"เธอ.." ดอกอ้อจะพูดแรงก็ไม่ได้ "..ออกมา"

คนึงหาไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด เพราะให้เธอมาบริการน้ำเธอก็ต้องบริการให้ครบทุกคนสิ

"ผมพูดถึงไหนแล้วนะ" ชายหนุ่มหันไปถามต้นสนอีกครั้ง

"คุยเรื่องออเดอร์เครื่องจักรยังไม่เสร็จเลยครับท่าน"

"เอาเป็นว่าใครที่มีหน้าที่เกี่ยวกับออเดอร์นี้ ให้เข้าไปพบผมในห้องหลังประชุมเสร็จแล้วกัน..ผู้จัดการต่อเลยครับ" ชายหนุ่มโยนหน้าที่ให้ผู้จัดการได้พูดต่อ เพราะถ้าเขาเป็นคนพูดคงจะหลงกับคำพูดของตัวเองอีกเป็นแน่

"เวลาบริการน้ำเธอไม่ต้องพูด แค่วางแล้วก็ถอยออกมา วางให้เบาที่สุดเข้าใจไหม" ดอกอ้อเรียกคนึงหามาตำหนิด้านหลังห้องประชุม

"ค่ะ"

"ออกไปได้แล้วที่เหลือฉันจัดการเอง"

"ค่ะ" ก่อนที่จะออกมาคนึงหาก็ได้ชายสายตามองไปที่ท่านประธานใหม่อีกครั้ง เธอแค่สงสัยว่า เขามีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับแม่ของเธอไหม

แต่สายตาของเธอดันไปสบเข้ากับสายตาคมคู่นั้นพอดี หญิงสาวไม่ได้หลบ เธอยังคงมองแบบใช้ความคิด แต่กับอีกคนน่ะสิ..

"ท่านประธานครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ" ต้นสนสะกิดถามเมื่อเห็นว่าท่านประธาน ดูให้ความสนใจกับอย่างอื่นมากกว่าเรื่องที่กำลังประชุมอยู่

"ผู้จัดการพูดจบแล้วเหรอ"

"ผู้จัดการยังไม่ได้พูดเลยครับ"

"แล้วรออะไรอยู่ จะประชุมกันต่อไหม!"

"ปะ..ประชุมครับ"

นอกห้องประชุม..

"เธอมาพอดีเลย มาเอาเอกสารไปช่วยฉันหน่อยสิเร็วๆ" เกตุแก้วที่กำลังคิดอยู่ว่าจะเอาเอกสารเข้าไปในห้องประชุมได้ยังไงหมด พอเห็นคนึงหาเดินกลับมาก็เลยเรียกใช้ต่อ

"ค่ะ" หญิงสาวรีบเดินเข้าไปหอบเอกสารที่เหลืออยู่บนโต๊ะเดินตามคุณเลขามาที่ห้องประชุมอีกครั้ง

"แล้วเรื่องส่งออกไปต่างประเทศ ติดขัดอะไรไหม"

"เรื่องนั้นผมคิดว่าจะเดินทางไปเคลียร์เองครับบอส" เอเธนส์ผู้จัดการใหญ่ของบริษัทนี้

"เอกสารนี้แจกจ่ายให้ท่านละฉบับนะ" เกตุแก้วส่งเอกสารให้กับคนึงหาเพื่อไปแจก

หญิงสาวก็ทำตามโดยการเอาวางไว้ ตรงหน้าของผู้บริหารทุกท่าน พอเดินเข้าไปใกล้ท่านประธาน เธอก็ยื่นไปให้โดยการมองใบหน้าเขาแบบพินิจพิจารณา จนชายหนุ่มที่ถูกมองสังเกตได้ เขาก็เลยเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ

"หน้าผมมีอะไรติดหรือเปล่าครับ"

"อุ๊ย..ขอโทษค่ะ" หญิงสาวตกใจจนมือไปโดนแก้วน้ำที่วางไว้ก่อนหน้านั้น .. และตอนนี้น้ำก็ได้หกเลอะเทอะถูกเอกสารหลายอย่างที่อยู่ตรงหน้าของท่านประธาน

"แย่แล้วว" เกตุแก้วมองไปที่ดอกอ้อ เพื่อสั่งให้ดอกอ้อไปจัดการ

"เดี๋ยวฉันเช็ดให้ค่ะ" คนึงหารีบจับเอกสารพวกนั้นออกมาแล้วสะบัดน้ำ

"หยุดเดี๋ยวนี้!" ดอกอ้อรีบเดินเข้าไปแย่งเอกสารไว้ก่อน เพราะน้ำที่เธอสะบัดกระเด็นไปโดนหน้าของท่านประธานเข้าแบบเต็มๆ

"ขำอะไรกัน ประชุมต่อสิ!" ท่านประธานที่เนี๊ยบทุกกระเบียดนิ้ว วันนี้เจอดีเข้าให้ ทุกคนก็เลยอดที่จะขำไม่ได้

"พนักงานใหม่เหรอ" ต้นสนหันไปพูดกับเกตุแก้วเบาๆ

"เพิ่งมาทำงานวันนี้ค่ะ"

"ทำไมรีบให้เข้ามาที่ห้องประชุมจัง"

"ขอโทษค่ะคุณต้นสน"

"ให้ออกไปก่อน"

พอจัดการทุกอย่างเสร็จ คนที่ไม่เกี่ยวข้องกับในที่ประชุมก็ออกมาข้างนอก

"ทำงานยังไม่เต็มวันเลย ก็จะถูกไล่ออกแล้ว" ดอกอ้อพูดในขณะที่กำลังเดินออกมาพร้อมกับเกตุแก้ว

"แล้วนี่ลินดาไปขุดมาจากไหนเนี่ย" เกตุแก้วมองไปที่คนึงหาแล้วส่ายหน้าเบาๆ

"ขออย่าให้เราเดือดร้อนไปด้วยเลยนะคะคุณแก้ว"

"คงไม่หรอกมั้ง"

"ฉันขอโทษคุณทั้งสองด้วยนะคะ" คนึงหาเห็นทั้งสองเดินออกมาเธอก็ยกมือขึ้นไหว้เพื่อขอโทษขอโพย

"ไม่ทันแล้วล่ะ"

"ก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้ระวัง"

"เดี๋ยวฉันจะขอโทษท่านประธานเองค่ะ"

"ยังจะขอโทษท่านอีกเหรอ" ประโยคนี้ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมกัน

"ฉันทำผิดนี่คะก็ต้องขอโทษท่านสิ"

"พวกฉันว่าเธออยากเข้าใกล้บอสเลยดีกว่า"

"ทำไมคะ"

"เธออย่ารู้เลย วันนี้คงเป็นวันแรกและวันสุดท้ายในการทำงานของเธอแล้วแหละ" ทุกคนรู้ดีว่า ท่านประธานจริงจังกับการทำงานมากแค่ไหน

มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ ..ยังไงเธอก็จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ต้องรู้ให้ได้ว่าผู้ชายคนนี้เกี่ยวข้องยังไงกับแม่ของเธอ

ทันใดนั้นสายตางามก็มองไปที่ห้องของท่านประธาน ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ นั่นแสดงว่าทางกำลังสะดวก

Previous Chapter Next Chapter

ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน
น้ำตาค่อยๆ คลอออกจากเบ้า เมื่อเห็นหน้าหลานชายคนแรก นางเป็นได้ทั้งย่าและยายของเด็กคนนี้ พ่อของเด็กก็คือลูกชายที่นางเลี้ยงมา และแม่ของเด็กก็คือลูกสาวแท้ๆ ของนางเอก"ยังเจ็บอยู่ไหมลูก""ไม่เจ็บแล้วค่ะ" คนึงหารู้ซึ้งก็วันนี้ ตอนที่อยู่ในห้องคลอด ถึงแม้ว่าจะกุมมือสามีไว้ แต่ขณะที่เจ็บมากๆ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดถึงแม่ ถึงแม้แม่จะคลอดแล้วทิ้งเธอไป แต่แม่ก็คงทรมานไม่ต่างกัน ในระหว่างที่อุ้มท้องและเบ่งคลอด"คุณได้ชื่อหลานหรือยังล่ะ" วิวัฒน์ถามภรรยาเก่าที่เอาแต่เช็ดน้ำตา ทั้งสองยังพูดคุยกันตลอดมา แต่จะคุยแค่เรื่องลูกและหลาน เพราะความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาได้ขาดสะบั้นไปแล้ว"จะให้ฉันตั้งชื่อเหรอคะ""ใช่ครับคุณแม่" คนที่ตอบก็คือพร้อมรบ "คนึงบอกว่าจะรอให้แม่เป็นคนตั้งชื่อหลานให้" ในขณะที่พูดมือหนาของสามีก็กุมมือภรรยาไว้ตลอดเวลาคณิตมองดูลูกสาวที่นอนอยู่บนเตียงแล้วส่งยิ้มให้ทั้งน้ำตา"ยายบอกว่า ชื่อคนึงหา เป็นชื่อที่แม่ตั้งไว้ให้ค่ะ" คนึงหาเอ่ยพูดกับแม่เบาๆ ..ถึงแม้ชื่อนี้มันจะดูเศร้า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่เธอรู้สึกผูกพันกับแม่มาก หญิงสาวคิดว่าแม่อาจจะตั้งคล้องจองกับชื่อของท่านที่ชื่อคณิตแต่จริงๆ แล้ว
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ
สองวันผ่านไป.. ก่อนที่จะกลับคนึงหาพาแม่มาไหว้ยายกับพ่อ ที่จริงคณิตก็มาไหว้ตั้งแต่วันถัดมาที่มาถึงแล้ว และนางก็มาทุกวัน ถึงแม้จะคิดได้ก็สายไปแล้ว ชีวิตที่เหลืออยู่ คณิตได้แต่สาบานกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำตัวเหมือนแต่ก่อน โชคดีเท่าไรแล้วที่นางยังมีโอกาสได้กลับตัว ก่อนที่ทุกอย่างมันจะสายมากไปกว่านี้"คุณพ่อกับคุณยายต้องเข้าใจแน่ค่ะ คุณแม่อย่าคิดมากนะคะ"หึ..คณิตได้แต่ขำในใจ นางอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้ลูกเป็นคนคอยสอน เกิดมานางเคยมีดีอะไรบ้าง และนางก็ไม่คิดว่าลูกสาวที่นางทิ้งไป จะเป็นคนดีและกตัญญูได้ถึงเพียงนี้ ..ขอบคุณนะคะแม่ที่เลี้ยงคนึงหามาได้ดีขนาดนี้"ไปกันค่ะแม่" ก่อนที่จะเดินออกมาคนึงหาก็ได้หันไปคุยกับยายและพ่อว่าถ้ามีโอกาสจะพาแม่มาหาพวกท่านอีกพอทุกคนเสร็จธุระก็ออกมาที่รถตู้คันหรู ซึ่งมีต้นสนทำหน้าที่เป็นคนขับ[กรุงเทพฯ] ขับรถอยู่หลายชั่วโมงก็ได้มาถึงที่วิลล่าพอมาถึงก็เห็นลูกหว้าเตรียมของรอรับแม่กับพี่สาวและพี่ชายไว้แล้ว เพราะเธอติดต่อกับคนึงหาตลอดเวลา"คิดถึงคุณแม่จังเลยค่ะ" หญิงสาวเดินเข้าไปโอบกอดแม่ไว้ คนึงหาแอบมองที่น้องกับแม่กอดกัน เพราะลูกหว้าได้รับความอบอุ่นจากแม่แบบนี้เสมอ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120
ดวงตางามหลบสายตาคมที่มองแบบมีเลศนัย "คุณจะสอนยังไง" ลูกหว้าไม่ใช่คนที่ใฝ่หาเรื่องพวกนี้ ก็เลยไม่รู้ว่าถ้าจะช่วยผู้ชายต้องทำยังไง"ใช้ปาก"ยิ่งได้ยินคำพูดแบบนี้เธอก็ยิ่งอายไปกันใหญ่ ก็รู้แหละว่าการใช้ปากคือเอาไอ้นั่นเข้ามาในปากของตัวเอง เหมือนกับที่เขาใช้ลิ้นให้เธอ "เออ""ถ้าไม่ ก็ไม่เป็นไรนะครับ" โลกันตร์ไม่คิดจะบังคับเธออยู่แล้ว เพราะมันเป็นอะไรที่บางคนอาจจะรับไม่ได้หญิงสาวพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อเป็นการตอบว่าจะช่วยเขา ..เห็นเท่านั้นแหละ โลกันตร์รีบคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปเพื่อทำความสะอาด เพราะทำงานมาทั้งวันชายหนุ่มใช้เวลาอาบน้ำอยู่เพียงไม่นานก็ออกมา ส่วนหญิงสาวที่นั่งอยู่ปลายเตียงถึงกับหน้าแดงก่ำ เมื่อเห็นเจ้ามังกรลำใหญ่มือแกร่งเอื้อมไปจับมือเรียวของเธอให้ขึ้นมาสัมผัสกับท่อนเอ็นอุ่น เขาใช้อุ้งมือของเธอเพื่อรูดมันขึ้นลง เพื่อให้เธอชินมือก่อน"ไม่ต้องอายผมนะ เราแต่งงานกันแล้ว" เห็นเธอหน้าแดงก็อดเอ็นดูไม่ได้ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาแบบนั้น เพราะเขาเริ่มเสียวซ่านเมื่อถูกมือเรียวกำแน่นขึ้นลูกหว้าเผยอปากขึ้นเมื่อเจ้าของท่อนเอ็นขยับมันเข้ามาใกล้แบบไม่ต้องให้บอก"อ๊าา เสียวจัง" เข้าไปได้แ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119
"แต่ลูกหว้า.." เธอเป็นลูกผู้หญิงที่คิดจะฆ่าท่าน แถมไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอีก แล้วเธอจะกล้ากลับไปได้ยังไง"ลูกจะทิ้งตาแก่ไว้ที่บ้านแบบนั้นคนเดียวได้ลงคอเหรอ""คะ?" ลูกหว้าไม่สามารถที่จะกลั้นน้ำตาไว้ได้ ทำไมท่านช่างดีกับเธอนัก ทั้งที่รู้ว่าเธอไม่ใช่ลูกแท้ๆ แต่ท่านก็ยังไม่เคยทำร้ายจิตใจของเธอเลยแม้แต่นิด"กลับบ้านเรานะลูก""ค่ะ คุณพ่อ" หญิงสาวโผล่เข้าไปกอดชายสูงวัยที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่คลอด ลูกหว้าไม่อยากรู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อแท้ๆ ของเธอ ขอแค่มีท่านคนเดียวก็พอแล้วเย็นวันเดียวกัน.. ที่คฤหาสน์เสรีวิวัฒน์ชายหนุ่มได้แต่ยืนมองคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งแม่ของเขาเคยอยู่ที่นี่ แต่ต้องหอบลูกในท้องออกจากบ้านของสามีไป เพราะความไม่รู้จักพอ ของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อ"เข้าบ้านกันค่ะ" มือเรียวเอื้อมไปกุมมือของสามีแล้วพูดกับเขาเบาๆ และมันก็ทำให้โลกันตร์ตื่นจากภวังค์ที่กำลังคิดอยู่คนร่างหนาเดินตามหญิงสาวตัวเล็กๆ ที่จูงแขนของเขาให้เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่"ยินดีต้อนรับกลับบ้านทั้งสองคนเลยนะลูก" คนหนึ่งลูกชายในไส้ อีกคนลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ ไม่รู้ว่าจะเป็นความโชคดีหรือโชคร้ายกับสิ่งที่พบ
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118
คนึงหาโทรกลับไปหารัตนาเพื่อวานให้ทำความสะอาดบ้านไว้รอ เพราะเธอจะพาแม่กลับไปส่วนพร้อมรบไม่ทิ้งให้พวกเธอกลับไปเพียงลำพังแน่ เขาก็เลยให้โลกันตร์อยู่ดูงานช่วยพ่อไปก่อนส่วนลูกหว้าอยากจะไปกับแม่และพี่สาว แต่ถ้าเธอไป สามีก็จะตามไปด้วย ลูกหว้าก็เลยจำเป็นต้องได้อยู่ที่นี่ไปก่อน แล้วค่อยตามไปอีกทีเมื่องานบริษัทเบาลงแล้วต้นสนทำหน้าที่ขับรถตู้คันที่เคยเป็นของคณิตมาก่อน เพราะถ้าเดินทางด้วยรถส่วนตัวก็จะสะดวกหน่อยขับรถอยู่หลายชั่วโมง ก็กลับมาถึงที่หมู่บ้านในช่วงเย็นหลายคนในหมู่บ้านที่ได้ยินข่าวว่าคณิตจะกลับมาต่างก็มารอรับ และทุกคนก็พูดแบบยินดีที่เห็นคณิตกลับมาบ้านเกิด"แม่นอนห้องนี้ได้ไหมคะ"คณิตมองดูบรรยากาศเก่าๆ บ้านหลังเก่า ห้องเก่าที่นางเคยนอนกับสามีพ่อของคนึงหา นางถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่"ไม่เป็นไรนะคะแม่ คนเราไม่จำเป็นต้องดีเสมอไป แต่ขอให้คิดได้ก็พอแล้ว" คนึงหาไม่รู้จะปลอบใจแม่ยังไง กลัวว่าอาการเดิมของแม่จะกลับมา"นอนได้สิจ๊ะ แต่ก่อนแม่ก็เคยนอนที่นี่แหละ"ในระหว่างที่ทั้งสองคุยกันอยู่ในห้อง ด้านนอกก็กำลังคุยเช่นกัน..."ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะพี่ต้น" จะไม่ให้ทักก็คงไม่ได้ แต่รัตนาก็รู้แล
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117
"คุณแม่คะ" ลูกหว้าหันมองตามสายตาของโลกันตร์ไป ก็เห็นว่าเขากำลังมองแม่ของเธออยู่"ผมไปนะ" คำพูดนี้โลกันตร์พูดกับภรรยาก่อนที่จะหันหลังให้ ทำไมเขาถึงทำไม่ได้ เขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนพูดว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่พวกท่านทำร่วมกันมา พอคิดได้แค่นั้น ชายหนุ่มร่างสูงก็ค่อยๆ หันกลับมาอีกครั้ง และสายตานั้นก็หันมองเห็นเธอกำลังเช็ดน้ำตาอยู่พอดี"คุณร้องไห้ทำไม"ลูกหว้าไม่ได้ขอร้องให้เขาหยุด เพราะคงไม่กล้าไปขอร้องเขาอภัยให้แม่ของเธอได้ ท่านทำกับครอบครัวของเขาไว้มากมายเหลือเกินชายหนุ่มรีบเดินกลับมาหาภรรยา มือหนาเอื้อมไปโอบเธอเข้ามาแนบอกตัวเองไว้"ไม่ร้องนะครับ"ที่ลูกหว้าร้องไห้เพราะไม่คิดว่าเขาจะหันกลับมา แต่พอเห็นเขาเดินกลับมาปลอบ มันยิ่งทำให้เธอเชื่อว่าผู้ชายคนนี้แคร์เธอมาก"แม่ขอคุยกับคุณโลกันตร์หน่อยได้ไหม""เอาไว้คุยวันหลังแล้วกันครับ" โลกันตร์พูดโดยที่ไม่หันไปมองนางเลยด้วยซ้ำ"แม่จะรอนะ""ไปพักดีกว่า" โลกันตร์มองต่ำลงมาพูดกับคนที่เขากำลังกอดอยู่ โดยที่ไม่สนใจประโยคนั้นของแม่เธอเลย"ไหนคุณบอกว่าจะกลับไปบริษัทไงคะ""ไม่กลับไปแล้ว" เรื่องงานเขาไม่ได้เป็นห่วงเลย สิ่งที่เป็นห่วงก็คือเธอกับลูกลูกหว้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116
คนึงหาลุกขึ้นแล้วรีบเดินเข้าไปดูแม่ เพราะเธอได้ยินเสียงที่ท่านหัวเราะ"แม่คะ" แต่พอเดินอ้อมไปก็เห็นว่าท่านหลับตาอยู่ หรือว่าท่านจะฝัน ..ถ้าไม่ฝัน ท่านขำที่เธอหยอกเย้ากับสามีงั้นเหรอ..แต่ก็ไม่น่าจะใช่ คนึงหาก็เลยจับผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวให้ แล้วมองหน้าท่านอยู่แบบนั้นครู่หนึ่ง ถึงเดินกลับไปหาสามีที่กำลังนั่งมองมาเช่นกัน"ฉันยังไม่ได้ถามคุณเลย ว่าคุณแม่ชอบทานอะไร" ที่คนึงหาถามสามีก็เพราะว่าเธอจะได้หาอาหารได้ถูกปากของท่าน"ท่านชอบกินอาหารที่รสไม่จัด" ในขณะที่พูดมือหนาได้ลูบไล้ผมสลวยของภรรยาเบาๆ ไปด้วย แล้วพร้อมรบก็บรรยายให้ฟังไปเรื่อยๆ ในใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะสงสารเธอ แต่ถือว่าเป็นความโชคดีของเขาอย่างหนึ่ง ถ้าเธอไม่พบชะตากรรมแบบนี้ เขาและเธอคงจะไม่ได้เจอกัน"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวก็ดีใจไม่ต่างกันที่มาเจอเขา ถึงแม้การเจอกันจะไม่เหมือนคนทั่วไป เพราะเธอใช้ความสวยยั่วยวนจนได้ทั้งตัวและหัวใจของเขามาครอง"คุณไม่ต้องขอบคุณผมหรอก มีอะไรก็ถามผมมาได้เลย" ถึงแม้เขาจะเป็นลูกเลี้ยง แต่พร้อมรบก็รู้จักดีว่านางชอบหรือไม่ชอบอะไร เพราะเขากลัวว่านางจะไม่รัก ก็เลยต้องได้สังเกตเอาน้ำตาค่อยๆ ไหลลงเป็นสายจนเปรอะเปื้
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115
"ไม่ได้!" พร้อมรบยืนกรานปฏิเสธสิ่งที่คนึงหาขอมาโดยไม่ต้องใช้เวลาคิดแม้แต่นิด"ฉันขอพาแม่ไปนะ""ถ้าคุณไป ผมก็จะไปด้วย""แล้วบริษัท รวมทั้งคนที่นี่ล่ะ พวกเขายังต้องการคุณอยู่""คุณไม่ต้องการผมแล้วงั้นเหรอ""ฉันอยากใช้เวลา อยู่กับท่าน" คนึงหาหมายถึงอยากใช้เวลาอยู่กับแม่ให้มากกว่านี้ ไม่ว่าแม่จะเคยทำยังไงกับเธอมาก่อน ยังไงเธอก็ยังเห็นนางเป็นแม่แต่ยังไงพร้อมรบก็ไม่ยอมปล่อยให้เธอกลับไปอยู่ที่บ้านกับแม่ ถึงแม้ว่าเธอจะให้เหตุผลอะไรมาก็ตามโลกันตร์&ลูกหว้าชายหนุ่มนั่งกุมมือของคนรักที่นอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงผู้ป่วย ดวงตาคมมองสายน้ำเกลือที่ถูกส่งผ่านเข้าไปในร่างกายของเธอ"ผมขอโทษ ทำไมผมถึงเป็นคนที่เห็นแก่ตัวแบบนี้" โลกันตร์หวนคิดถึงคำที่แม่เคยสอน "แม่ครับ ผมเกือบเผลอทำร้ายลูกกับเมียของผมแล้ว" ทันใดนั้นด้านหลังของเขาก็เกิดลมพัดวูบหนึ่ง จนชายหนุ่มต้องหันกลับไปมอง ..จะว่าลมจากเครื่องปรับอากาศก็คงไม่ใช่"แม่ใช่ไหมครับ แม่ใช่ไหม แม่กลับมาอยู่กับผมได้ไหม" ชายหนุ่มเอ่ยพูดขึ้น เพราะตอนนี้เมียของเขากำลังท้องอยู่ เผื่อว่าจะเป็นการเปิดทางให้แม่ได้กลับมาอยู่กับเขาอีกครั้ง ที่จริงโลกันตร์ไม่เชื่อเรื
ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114
"อื้ออ พอก่อนค่ะ เดี๋ยวพี่พร้อมก็เข้ามาแล้ว""จะพอได้ยังไง คุณก็พูดเป็นเล่นไป" เซ็งเป็ดเซ็งไก่มันเป็นแบบนี้นี่เอง โลกันตร์เพิ่งรู้ซึ้งในคำนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะหยุดหรอกถ้าไม่ถึงฝั่งฝันก่อน"อ๊อยย.. คุณโลกันตร์คะ""ขอเสร็จก่อนไม่ได้หรือครับ""เร็วๆ นะ" เมื่อเห็นแววตานั้นเธอก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา ก็เลยปล่อยให้เขาทำต่อแล้วโลกันตร์จะไปรออะไร "ซี๊ดด อ่าา" เพราะตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา"อือ อ่ะ อ่ะ" ลูกหว้าเริ่มหายใจรวยรินร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยแรงกระแทก เมื่อท่อนเอ็นลำยาวขยับเร็วขึ้น"ใกล้แล้วคุณทนอีกนิดนะครับ" ในขณะที่พูดมือหนาก็ได้บีบเคล้นหน้าอกอวบอิ่ม เพื่อกระตุ้นอารมณ์ของเธอไปด้วยปล่อยมือจากหน้าอกโลกันตร์ก็จับขาเรียวขึ้นมาพาดไหล่ แล้วโน้มลำตัวลงไปเพื่อที่จะให้ท่อนเอ็นเข้าไปได้ลึกกว่านี้ "ซี๊ดดด..เสียวจัง""โอ๊ย"ชายหนุ่มร่างหนาทนความเสียวของตัวเองไม่ไหวก็เลยเผลอกระแทกแรง แต่เขาคิดว่าเธอคงจะใกล้ ยิ่งเธอร้องโอดโอยเขาก็ยิ่งเร่งความเร็ว"เจ็บ" หญิงสาวพยายามกัดฟันไว้แล้วแต่ก็ทนความเจ็บไม่ไหว ตอนนี้มันตึงหน่วงไปถึงมดลูก"เจ็บเหรอ" ท่อนเอ็นอุ่นที่ฝังอยู่ในร่างกายของอีกฝ่ายค่อยๆ ถอดออกมา"โอ๊ยย

Share

บทที่ 4

You may also like

สตรีขี่ม้าออกศึก

สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ

Share

บทที่ 4

Related chapters

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 5

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 6

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 7

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 8

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 9

ยั่วรักท่านประธาน บทที่10

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 11

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 12

Latest chapter

ยั่วรักท่านประธาน ตอนพิเศษยั่วรักท่านประธาน

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 121 ตอนจบ

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 120

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 119

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 118

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 117

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 116

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 115

ยั่วรักท่านประธาน บทที่ 114

You may also like

สตรีขี่ม้าออกศึก

สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์

ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา

บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ