“ป๊ารักลูกและเป็นห่วงลูกนะฟอง มันทำให้หนูเสียใจหลอกลวงหนูป๊าก็เลยเป็นห่วงกลัวมันจะมาหลอกหนูอีก ป๊าของดูมันไปนานๆก่อนยังไม่ไว้ใจ!”ฉันเดินเข้าไปกอดป๊าที่อ้าแขนรอรับฉันเข้าไปในอ้อมกอด พวกเราสามคนพ่อแม่ลูกกอดกันกลม ฉันถึงกับน้ำตาไหล ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ครอบครัวเข้าใจและพร้อมจะให้โอกาสกับทุก
แล้วภาพการง้องอนกันอย่างกับคู่รักข้าวใหม่ปลามันก็เกิดขึ้นอีกครั้งทั้งที่ลูกๆอายุขึ้นเลขสองกันหมดแล้วพ่อแม่นี่จริงๆเลย…เวลา 02.00 นาทีฉันที่กำลังนอนหลับสบายๆกับรู้สึกว่าวันนี้หมาที่บ้านเลี้ยงไว้มันเห่าเสียงดังผิดปกติ ฉันลืมตามาในความมืดขยับตัวจะลุกขึ้นไปดูที่หน้าต่าง“อืม! หนูฟองจะไปไหนเหรอครับ”เส
“เฮียเป็นไงบ้างคะ บาดเจ็บตรงไหนไหม!?”ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาร่างสูงที่ยืนให้ปากคำกับเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ เขย่าแขนเขาอย่างดีใจเมื่อเห็นเขาปลอดภัย...“โอ๊ย!!! หนูฟองเบาๆครับเฮียโดนยิงเสียดๆที่แขน ทีแรกก็ไม่ได้เจ็บอะไรมากแต่โดนแรงเขย่าจากเราไปก็เริ่มปวดแผลขึ้นมาเลย!”เขาโดนยิงจริงๆ!!! ฉันปล่อยมือจากแขนขอ
ใช่เหรอคะ!? แต่เมื่อคืนฉันเห็นบางคนแถวนี่รีบเอารถออกขับพาพะนายมาโรงพยาบาลเลยนะลูก!”แม่ของฉันพูดขึ้นเสียงดังเมื่อพวกเราสองแม่ลูกยืนแอบฟังพวกเขาสองคนคุยกันอยู่ประตูหน้าห้อง...“อะแฮ่มใครไม่มี๊ คุณก็พูดไปเรื่อย ผมหิวข้าวมากๆเลยมีอะไรกินบ้างเนี้ย!”ป๊าทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินเข้ามาหาม๊าที่ถือถุงอาห
สนามบินขอนแก่นหลังจากที่พี่หมอนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลจนร่างกายแข็งแรง บาดแผลจากการโดนยิงก็หายสนิท เขาจะกลับกรุงเทพวันนี้ฉันเลยมาส่งเขาที่สนามบิน“เฮียกับป๊าดีกันได้ยังไงคะ ทำไมไม่เห็นจะเล่าให้ฟองฟังเลย!?”ฉันทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเพราะหลังจากวันนั้นที่ทิ้งให้พวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ฉันก็เห็นปฏิกิ
“เอ่อๆแกโตแล้วคิดเอง ถ้าอยากมีรักดีๆก็เลยนิสัยเจ้าชู้ชะนะเพื่อนรัก!”“รู้แล้วครับๆ ไปกลุ่มนู่นดีกว่าอยู่กับแกแล้วแม้งโดนด่า” ถึงประโยคจะเหมือนคนโกรธกันแต่ความจริงไอ้แสตมป์มันหัวเราะอย่างไม่จริงจังแล้วเดินไปหาเพื่อนเดือนสาขาอื่นๆโปรแกรมไลน์เจ้น้ำผึ้ง ‘ฟองจันทร์ว่างไหม เย็นนี้มาเจอเจ้หน่อย’ฟองจันทร
4 ปีต่อมา...“ไอ้ฟองรีบวิ่งหน่อย เดี๋ยวไม่ทันถ่ายรูปรวมของสาขานะโว้ย!”ไอ้ติวเตอร์ตะโกนเรียกฉันที่กำลังรีบเดินให้ทันเพื่อน ฉันวิ่งหอบดอกไม้ ตุ๊กตา ที่เพื่อนๆน้องๆนำมาแสดงความยินดีด้วยความพะรุงพะรังภาพเหมือนวันแรกที่ฉันรับน้องตอนปีหนึ่งเลย ต่างกันแค่วันนี้เป็นวันรับปริญญาของฉัน“รู้แล้วโว้ย! เพื่อนข
“ทำไมทำหน้ากังวลอย่างนั้นล่ะลูกสาวคนสวยของม๊า”ฉันเข้าไปกอดท่านเอาไว้แน่น เมื่อท่านเปิดประตูเข้ามาในห้องและช่างแต่งหน้าทำผมต่างออกไปจากห้องเมื่อฉันแต่งหน้าทำผมเสร็จ พวกเขาปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องกับแม่สองคนเป็นการส่วนตัว“ฟองไม่รู้เหมือนกันค่ะม๊า แต่ฟองกลัวว่าชีวิตหลังแต่งงานของฟองกับเฮียจะไปไม่ได้สวยเ
เชี้ยแล้วไหมล่ะ! อีกสิบนาทีอาจารย์จะเข้าสอนแล้ว แต่ผมยังยืนรอข้ามถนนอยู่สี่แยกหน้าโรงอาหารกลางมหาลัยอยู่เลย!ความวุ่นวายเวลาเปลี่ยนคาบเรียนซึ่งเป็นชั่วโมงเร่งด่วนในมหาลัยของผมเลยเถอะ เพราะด้วยเป็นมหาลัยชื่อดังของประเทศทำให้คนที่เข้ามาเรียนส่วนใหญ่เป็นเด็กที่เรียนเก่งและบ้านรวยแต่นั้นเหมือนจะไม่ใช้ป
เสียงสะอื้นฮึก แต่ก็ไม่ละความพยายามฟ้องคุณย่าของแก เด็กชายแฝดน้องที่หน้าตาเหมือนคนพี่จนแทบจะแยกไม่ออกโครงหน้าฉายแววหล่อเหลาเหมือนคนเป็นพ่อมีเพียงปากเรียวกระจับที่เหมือนคุณแม่เพียงอย่างเดียวในตัวเด็กชายฝาแฝด“ไม่จริง!นะครับคุณหญิงย่า พอลต่างหากที่จะแย้งหุ่นยนต์ของพลัสก่อน น้องบอกว่าของน้องตัวเล็กกว่า
พี่หมอยกมือขึ้นไหว้อาจารย์หมอของเขา ยิ้มหน้าบานไม่หุบเมื่อผลตรวจครรภ์ออกมายืนยันแล้วว่าภรรยาสุดที่รักของเขาท้องแล้วจริงๆ แถมเป็นแฝดอีกต่างหาก!“ต่อไปนี้ก็ดูแลภรรยาให้ดีนะคุณหมอพะนาย คุณก็ทราบดีอยู่แล้วว่าระยะสามเดือนแรกมีโอกาสเสี่ยงที่จะแท้งได้สูงและที่สำคัญต้องระวังอย่าให้ว่าที่คุณแม่เครียดนะคุณหมอ
ห้องหอ...หลังจากที่ผู้ใหญ่ให้พรคู่บ่าวสาวแล้ว พวกท่านก็กลับออกไป ปล่อยให้คู่สามีภรรยาป้ายแดงเข้าหอกัน...“หนูฟองมาใกล้ๆครับเดี๋ยวเฮียจะแกะผมช่วย”ใบหน้าหล่อเหลายิ้มขำภรรยาสาวของเขาที่กำลังทำหน้าหงุดหงิดลำคานและดึงทึ่งผมตัวเองอยู่กับจำนวนกิ๊บดำหนีบผมจำนวนมากที่อยู่บนหัวของเธอโดยฝีมือของช่างทำผมที่เน
“ทำไมทำหน้ากังวลอย่างนั้นล่ะลูกสาวคนสวยของม๊า”ฉันเข้าไปกอดท่านเอาไว้แน่น เมื่อท่านเปิดประตูเข้ามาในห้องและช่างแต่งหน้าทำผมต่างออกไปจากห้องเมื่อฉันแต่งหน้าทำผมเสร็จ พวกเขาปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องกับแม่สองคนเป็นการส่วนตัว“ฟองไม่รู้เหมือนกันค่ะม๊า แต่ฟองกลัวว่าชีวิตหลังแต่งงานของฟองกับเฮียจะไปไม่ได้สวยเ
4 ปีต่อมา...“ไอ้ฟองรีบวิ่งหน่อย เดี๋ยวไม่ทันถ่ายรูปรวมของสาขานะโว้ย!”ไอ้ติวเตอร์ตะโกนเรียกฉันที่กำลังรีบเดินให้ทันเพื่อน ฉันวิ่งหอบดอกไม้ ตุ๊กตา ที่เพื่อนๆน้องๆนำมาแสดงความยินดีด้วยความพะรุงพะรังภาพเหมือนวันแรกที่ฉันรับน้องตอนปีหนึ่งเลย ต่างกันแค่วันนี้เป็นวันรับปริญญาของฉัน“รู้แล้วโว้ย! เพื่อนข
“เอ่อๆแกโตแล้วคิดเอง ถ้าอยากมีรักดีๆก็เลยนิสัยเจ้าชู้ชะนะเพื่อนรัก!”“รู้แล้วครับๆ ไปกลุ่มนู่นดีกว่าอยู่กับแกแล้วแม้งโดนด่า” ถึงประโยคจะเหมือนคนโกรธกันแต่ความจริงไอ้แสตมป์มันหัวเราะอย่างไม่จริงจังแล้วเดินไปหาเพื่อนเดือนสาขาอื่นๆโปรแกรมไลน์เจ้น้ำผึ้ง ‘ฟองจันทร์ว่างไหม เย็นนี้มาเจอเจ้หน่อย’ฟองจันทร
สนามบินขอนแก่นหลังจากที่พี่หมอนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลจนร่างกายแข็งแรง บาดแผลจากการโดนยิงก็หายสนิท เขาจะกลับกรุงเทพวันนี้ฉันเลยมาส่งเขาที่สนามบิน“เฮียกับป๊าดีกันได้ยังไงคะ ทำไมไม่เห็นจะเล่าให้ฟองฟังเลย!?”ฉันทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเพราะหลังจากวันนั้นที่ทิ้งให้พวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ฉันก็เห็นปฏิกิ
ใช่เหรอคะ!? แต่เมื่อคืนฉันเห็นบางคนแถวนี่รีบเอารถออกขับพาพะนายมาโรงพยาบาลเลยนะลูก!”แม่ของฉันพูดขึ้นเสียงดังเมื่อพวกเราสองแม่ลูกยืนแอบฟังพวกเขาสองคนคุยกันอยู่ประตูหน้าห้อง...“อะแฮ่มใครไม่มี๊ คุณก็พูดไปเรื่อย ผมหิวข้าวมากๆเลยมีอะไรกินบ้างเนี้ย!”ป๊าทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินเข้ามาหาม๊าที่ถือถุงอาห