“เฮียแบงค์อายุมากกว่าเฮียหนึ่งปีตอนนี้เรียนปีสี่วิศวะที่มหาลัยในจังหวัดขอนแก่นคะ”“อื่มข้อมูลเบื้องต้นของว่าที่พี่เขยเฮีย แล้วว่าแต่ข้อมูลเบื้องต้นของว่าที่พ่อตาล่ะครับหนูฟองพอจะเล่าให้เฮียฟังไว้เป็นการเตรียมตัวได้ป่าว”“ฮ่าๆฟองบอกไว้ก่อนเลยว่าพ่อฟองโหดมาก!!!คนเดียวที่พ่อกลัวคือแม่!นอกนั้นทำอะไรไม่ถ
“ฮ่าๆไม่ท้องแน่นนอนครับ แต่ถึงท้องเฮียก็เลี้ยงได้ลูกเฮียทั้งคนไม่ต้องห่วงหรอกครับ”“เฮียหมอพะนาย!ฟองจริงจังนะคะ!!!”“นี่ไงเฮียป้องกันหน่านะครับ” แล้วจากนั้นเขาก็ไม่พูดพ่ำทำเพลงอะไรอีกต่อไป ก้มลงไซร้คอฉันอย่างเอาแต่ใจ“อื่มมม เฮีย!” เหมือนเขาจะลำคานเสียงประท้วนของฉันพี่หมอพะนายเลยจูบปิดปากของของเขาส่
“ป๊าครับผมว่าเราขึ้นไปบนห้องของน้องดีกว่าเนอะคนหันมามองทางเราเยอะแล้วผมว่ามันจะไม่ดีเดี่ยวพวกเขาเอาน้องไปนินทาในทางไม่ดีได้นะครับ” เฮียแบงค์พูดโน้มน้าวให้พ่อฉันเดินไปเข้าลิฟขึ้นไปบนห้อง“เอ่อก็ได้ แต่ไอ้หมอนั้นไม่ต้องตามมา!” พ่อมีท่าทีอ่อนลงมากกว่าเมื่อกี้ แต่อารมณ์ก็ไม่ได้ดีขึ้นอะไรมากเหมือนวินาทีแ
หลังจากที่หนูฟองออกไปจากห้องครัวผมกับเฮียแบงค์ก็เริ่มลงมือทำอาหาร ผู้ชายท่าทางเถื่อนตามสไตล์เด็กวิศวะทำอาหารเป็นดูคล่องแคล้ว ไม่เหมือนพี่ชายผมที่มันแค่ต้มไข่ยังไม่สุกเลยฮ่าๆ“ทำไมเฮียแบงค์ดูทำอาหารเก่งจังเลยครับ” ชวนพี่เมียคุยไปเรื่อยๆ“ธรรมดาเฮียเข้าครัวกับมาม๊าบ่อยตอนอยู่บ้านที่ขอนแก่น”“อ่อๆแล้
พ่อของฉันเดินเข้ามาในห้องด้วยใบหน้าบูดบึงเหมือนไปกินรังผึ้งมา ยิ้มประจบเอาใจท่านไว้กันตาย“ป๊าๆว่าแต่คืนนี้จะนอนที่คอนโดกับฟองหรือเปล่า”ฉันพยายามพูดเพาะเอาใจพ่อหวังให้ท่านลดอารมณ์ลง“ป๊าจองตั๋วกลับบ้านตอนเย็นนี่”“หะคือป๊านั่งเครื่องมาจากขอนแก่นตั้งแต่เช้าแล้วตอนเย็นก็จะกลับบ้านไม่ค้างเลยเหรอคะ”ฉันห
“หนูฟองครับเฮียมีข่าวดีมาบอกสองเรื่อง!”พี่หมอพะนายเดินนำพี่หมอเจมส์ยิ้มหน้าบานเข้ามาหาฉันกับพวกเพื่อนๆที่นั่งอยู่โต๊ะใต้ตึกคณะวิศวะ“เรื่องอะไรเหรอคะเฮีย!?” ฉันยิ้มเมื่อพี่หมอพะนายเดินมานั่งลงข้างๆฉันแล้วมองหน้าฉันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้“เฮียกับไอ้เจมส์สอบใบประกอบศิลป์ผ่านแล้วครับ!”“จริงเหรอคะ!? ดีใจก
สุดท้ายการเดินทางเกือบห้าชั่วโมงก็สิ้นสุดลงเพราะพวกเราทั้งแปดคนก็เดินทางมาถึงเกาะส่วนตัวของที่บ้านพี่หมอพะนายกันเรียบร้อยแล้ว มันกว้างและสวยมากแถมมีรีสอร์ทเปิดให้นักท่องเที่ยวกระเป๋าหนักเข้ามาพักผ่อนและเป็นส่วนตัวแบบสุดๆ ทำไมที่บ้านของพี่หมอพะนายเขาฐานะร่ำรวยขนาดนี้ชักเริ่มจะหวั่นๆกับอนาคตแล้วนะไอ้ฟ
**จบบันทึก **ณ.ปาร์ตี้ริมทรายหาด“แหม่ๆกว่าจะลงมาจากห้องกันได้นะครับคู่นี้ทำอะไรกันอยู่น๊าเพื่อนเขาเริ่มปาร์ตี้จนจะได้เป็นชั่วโมงแล้วนะโว๊ย!?” พี่หมอเจมส์ตะโกนถามพี่หมอพะนายที่เดินลงมาถึงบริเวณจัดงานปาร์ตี้กันพอดี“ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละโว้ยพึ่งตื่นนอน ก็หนูฟองเล่นน้ำจนเกือบบ่ายสามครึ่งกว่า
เชี้ยแล้วไหมล่ะ! อีกสิบนาทีอาจารย์จะเข้าสอนแล้ว แต่ผมยังยืนรอข้ามถนนอยู่สี่แยกหน้าโรงอาหารกลางมหาลัยอยู่เลย!ความวุ่นวายเวลาเปลี่ยนคาบเรียนซึ่งเป็นชั่วโมงเร่งด่วนในมหาลัยของผมเลยเถอะ เพราะด้วยเป็นมหาลัยชื่อดังของประเทศทำให้คนที่เข้ามาเรียนส่วนใหญ่เป็นเด็กที่เรียนเก่งและบ้านรวยแต่นั้นเหมือนจะไม่ใช้ป
เสียงสะอื้นฮึก แต่ก็ไม่ละความพยายามฟ้องคุณย่าของแก เด็กชายแฝดน้องที่หน้าตาเหมือนคนพี่จนแทบจะแยกไม่ออกโครงหน้าฉายแววหล่อเหลาเหมือนคนเป็นพ่อมีเพียงปากเรียวกระจับที่เหมือนคุณแม่เพียงอย่างเดียวในตัวเด็กชายฝาแฝด“ไม่จริง!นะครับคุณหญิงย่า พอลต่างหากที่จะแย้งหุ่นยนต์ของพลัสก่อน น้องบอกว่าของน้องตัวเล็กกว่า
พี่หมอยกมือขึ้นไหว้อาจารย์หมอของเขา ยิ้มหน้าบานไม่หุบเมื่อผลตรวจครรภ์ออกมายืนยันแล้วว่าภรรยาสุดที่รักของเขาท้องแล้วจริงๆ แถมเป็นแฝดอีกต่างหาก!“ต่อไปนี้ก็ดูแลภรรยาให้ดีนะคุณหมอพะนาย คุณก็ทราบดีอยู่แล้วว่าระยะสามเดือนแรกมีโอกาสเสี่ยงที่จะแท้งได้สูงและที่สำคัญต้องระวังอย่าให้ว่าที่คุณแม่เครียดนะคุณหมอ
ห้องหอ...หลังจากที่ผู้ใหญ่ให้พรคู่บ่าวสาวแล้ว พวกท่านก็กลับออกไป ปล่อยให้คู่สามีภรรยาป้ายแดงเข้าหอกัน...“หนูฟองมาใกล้ๆครับเดี๋ยวเฮียจะแกะผมช่วย”ใบหน้าหล่อเหลายิ้มขำภรรยาสาวของเขาที่กำลังทำหน้าหงุดหงิดลำคานและดึงทึ่งผมตัวเองอยู่กับจำนวนกิ๊บดำหนีบผมจำนวนมากที่อยู่บนหัวของเธอโดยฝีมือของช่างทำผมที่เน
“ทำไมทำหน้ากังวลอย่างนั้นล่ะลูกสาวคนสวยของม๊า”ฉันเข้าไปกอดท่านเอาไว้แน่น เมื่อท่านเปิดประตูเข้ามาในห้องและช่างแต่งหน้าทำผมต่างออกไปจากห้องเมื่อฉันแต่งหน้าทำผมเสร็จ พวกเขาปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องกับแม่สองคนเป็นการส่วนตัว“ฟองไม่รู้เหมือนกันค่ะม๊า แต่ฟองกลัวว่าชีวิตหลังแต่งงานของฟองกับเฮียจะไปไม่ได้สวยเ
4 ปีต่อมา...“ไอ้ฟองรีบวิ่งหน่อย เดี๋ยวไม่ทันถ่ายรูปรวมของสาขานะโว้ย!”ไอ้ติวเตอร์ตะโกนเรียกฉันที่กำลังรีบเดินให้ทันเพื่อน ฉันวิ่งหอบดอกไม้ ตุ๊กตา ที่เพื่อนๆน้องๆนำมาแสดงความยินดีด้วยความพะรุงพะรังภาพเหมือนวันแรกที่ฉันรับน้องตอนปีหนึ่งเลย ต่างกันแค่วันนี้เป็นวันรับปริญญาของฉัน“รู้แล้วโว้ย! เพื่อนข
“เอ่อๆแกโตแล้วคิดเอง ถ้าอยากมีรักดีๆก็เลยนิสัยเจ้าชู้ชะนะเพื่อนรัก!”“รู้แล้วครับๆ ไปกลุ่มนู่นดีกว่าอยู่กับแกแล้วแม้งโดนด่า” ถึงประโยคจะเหมือนคนโกรธกันแต่ความจริงไอ้แสตมป์มันหัวเราะอย่างไม่จริงจังแล้วเดินไปหาเพื่อนเดือนสาขาอื่นๆโปรแกรมไลน์เจ้น้ำผึ้ง ‘ฟองจันทร์ว่างไหม เย็นนี้มาเจอเจ้หน่อย’ฟองจันทร
สนามบินขอนแก่นหลังจากที่พี่หมอนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลจนร่างกายแข็งแรง บาดแผลจากการโดนยิงก็หายสนิท เขาจะกลับกรุงเทพวันนี้ฉันเลยมาส่งเขาที่สนามบิน“เฮียกับป๊าดีกันได้ยังไงคะ ทำไมไม่เห็นจะเล่าให้ฟองฟังเลย!?”ฉันทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเพราะหลังจากวันนั้นที่ทิ้งให้พวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ฉันก็เห็นปฏิกิ
ใช่เหรอคะ!? แต่เมื่อคืนฉันเห็นบางคนแถวนี่รีบเอารถออกขับพาพะนายมาโรงพยาบาลเลยนะลูก!”แม่ของฉันพูดขึ้นเสียงดังเมื่อพวกเราสองแม่ลูกยืนแอบฟังพวกเขาสองคนคุยกันอยู่ประตูหน้าห้อง...“อะแฮ่มใครไม่มี๊ คุณก็พูดไปเรื่อย ผมหิวข้าวมากๆเลยมีอะไรกินบ้างเนี้ย!”ป๊าทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินเข้ามาหาม๊าที่ถือถุงอาห