“ไปกันเถอะคะ พี่หมอพะนาย” จากนั้นฉันก็พยายามฉุดแขนเพื่อลากให้เขาเดินออกมาจากบริเวณนั้นที่มีสายตาคนเกือบห้าสิบชีวิตกำลังมองมาที่พวกเราณ.คอนโดห้องฟองจันทร์หลังจากที่ฉันลากแขนพี่หมอพะนายให้เดินมาจนถึงรถแล้วฉันก็เข้าไปนั่งหน้าข้างคนขับ พี่หมอพะนายก็ยังทำหน้าไม่พอใจแต่เขาก็ยอมขึ้นรถและสตาร์ทรถออกไปจากใ
“เฮ้ยฟองจันทร์สู้ๆนะเว้ย”ฉันยืนอยู่หลังเวที เหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาการแสดงเต้นประกอบเพลง วันนี้คนมาดูการประกวดดาวเดือนมหาลัยเยอะกว่าวันประกวดดาวเดือนของคณะวิศวกรรมอีก“ขอบใจนะแสตมป์” เพื่อนๆของฉันมาหลังเวทีเพื่อให้กำลังใจฉันก่อนขึ้นแสดงรอบแรก“ฟองจันทร์วันนี่สวยมากเลยนะคะ” นิดหน่อยเธอยกนิ
“มาถึงนาทีที่ทุกคนรอคอยรอคอยแล้วนะคะ” เจ้ผู้หญิงประเภทสองที่เป็นพิธีกรในงานวันนี้พูดขึ้น กองเชียร์ของดาวเดือนแต่ละคณะต่างโห่ร้องให้กำลังใจดาวเดือนที่ตัวเองชอบ“มาค่ะผลการประกวดดาวเดือนมหาลัยในปีนี้อยู่ในมือของดิฉันแล้วนะคะ"ตอนนี้ประกาศผู้เข้ารอบสองคนสุดท้ายของตำแหน่งดาวมหาลัยในปีนี้นั้นก็คือฉันกับพล
คอนโดหลังจากที่ฉันจ่ายเงินค่าอาหารญี่ปุ่นเสร็จเรียบร้อย แสตมป์กับติวเตอร์ก็ขับรถมาส่งฉันที่คอนโด“ขอบใจพวกแกมากนะที่มาส่งฉัน”“เอ่อๆไม่เป็นไรเรื่องปกติ แค่ช่วงนี้แกมีคนขับรถส่วนตัวไม่ต้องทำมาเป็นสุภาพขนาดนั้นก็ได้ไอ้ฟอง”“ก็แบบอยากเป็นผู้หญิงเรียบร้อยชักวันไม่ได้เหรอคะ”ฉันยิ้มแล้วยักไหล่ให้พวกมันส
“เงียบไปเลยนี่ฟองโกรธแล้วนะไม่ไปด้วยดีไหมเนี้ย”“ซอรี่ไอล้อเล่นหน่าตกลงงั้นเดี๋ยวไอไปรับที่คอนโดนะ”“ไม่ต้องฟองไปเองห้างใกล้คอนโดไม่เกินสิบนาทีเดี๋ยวเจอกัน”“โอเคงั้นเจอกัน”“โอเคได้ๆ”ปัง! เสียงปิดประตูหน้าห้องของฉัน ก่อนที่ฉันจะเดินไปเข้าลิฟเพื่อตรงไปที่ห้างสรรพสินค้า“อ้าวหนูฟองจะไปไหนเหรอครับแต่
“คุณลูกค้ารับอะไรดีคะ”“พี่ค่ะที่ร้านมีตำซั่วโคราชหรือเปล่า” ในรายการอาหารไม่มีตำซั่วโคราชแต่ฉันอยากกินมากเคยกินตอนไปเที่ยวเขาใหญ่“มีค่ะ แต่ที่ไม่มีในเมนูเพราะลูกค้าไม่ค่อยสั่งกัน”“งั้นเอาตำซั่วโคราชเผ็ดกลางหนึ่งจาน แล้วก็ตำไทยเผ็ดน้อยหนึ่งจาน ข้าวผัดแหนมหนึ่ง หมูน้ำตกหนึ่ง ต้มแซ่มกระดูกหมูอ่อนหนึ
หลังจากทานข้าวกันอิ่มพอดีไบเลย์ก็โทรมาบอกฉันว่าใกล้ถึงลำดับที่ฉันต้องไปคัดเลือกเป็นนักแสดงวัยรุ่นแล้ว ฉันเรียกพนักงานมาเก็บเงินค่าอาหารทั้งหมดเพื่อกลับไปบริเวณการคัดเลือกการประกวด“ไบเลย์ เหลืออีกกี่คิวจะถึงพวกเรา” ไบเลย์กำลังนั่งคุยอยู่กับผู้ชายน่าจะรุ่นเดียวกับพวกเราอยู่ ก่อนที่เขาจะหันหน้ามายิ้มใ
วันจันทร์วันนี้ฉันมาเรียนโดยมีแสตมป์ไปรับเพราะพี่หมอพะนายเขาบอกว่าไม่ว่างและเมื่อคืนเขาไม่ได้นอนที่ห้องของเขา แถมโทรไปเขาก็ไม่รับสายของฉัน ส่งข้อความหาก็ไม่ตอบมันแปลกๆ แล้วนะ“ไอ้ฟองฉันสองคนกลับก่อนนะและคงไปส่งแกไม่ได้พอดีมีธุระที่นอกเมืองไปแล้วนะโว้ยรีบ” ฉันกำลังจะถามไอ้ติวเตอร์กับแสตมป์ว่ามีเรื่อ
เชี้ยแล้วไหมล่ะ! อีกสิบนาทีอาจารย์จะเข้าสอนแล้ว แต่ผมยังยืนรอข้ามถนนอยู่สี่แยกหน้าโรงอาหารกลางมหาลัยอยู่เลย!ความวุ่นวายเวลาเปลี่ยนคาบเรียนซึ่งเป็นชั่วโมงเร่งด่วนในมหาลัยของผมเลยเถอะ เพราะด้วยเป็นมหาลัยชื่อดังของประเทศทำให้คนที่เข้ามาเรียนส่วนใหญ่เป็นเด็กที่เรียนเก่งและบ้านรวยแต่นั้นเหมือนจะไม่ใช้ป
เสียงสะอื้นฮึก แต่ก็ไม่ละความพยายามฟ้องคุณย่าของแก เด็กชายแฝดน้องที่หน้าตาเหมือนคนพี่จนแทบจะแยกไม่ออกโครงหน้าฉายแววหล่อเหลาเหมือนคนเป็นพ่อมีเพียงปากเรียวกระจับที่เหมือนคุณแม่เพียงอย่างเดียวในตัวเด็กชายฝาแฝด“ไม่จริง!นะครับคุณหญิงย่า พอลต่างหากที่จะแย้งหุ่นยนต์ของพลัสก่อน น้องบอกว่าของน้องตัวเล็กกว่า
พี่หมอยกมือขึ้นไหว้อาจารย์หมอของเขา ยิ้มหน้าบานไม่หุบเมื่อผลตรวจครรภ์ออกมายืนยันแล้วว่าภรรยาสุดที่รักของเขาท้องแล้วจริงๆ แถมเป็นแฝดอีกต่างหาก!“ต่อไปนี้ก็ดูแลภรรยาให้ดีนะคุณหมอพะนาย คุณก็ทราบดีอยู่แล้วว่าระยะสามเดือนแรกมีโอกาสเสี่ยงที่จะแท้งได้สูงและที่สำคัญต้องระวังอย่าให้ว่าที่คุณแม่เครียดนะคุณหมอ
ห้องหอ...หลังจากที่ผู้ใหญ่ให้พรคู่บ่าวสาวแล้ว พวกท่านก็กลับออกไป ปล่อยให้คู่สามีภรรยาป้ายแดงเข้าหอกัน...“หนูฟองมาใกล้ๆครับเดี๋ยวเฮียจะแกะผมช่วย”ใบหน้าหล่อเหลายิ้มขำภรรยาสาวของเขาที่กำลังทำหน้าหงุดหงิดลำคานและดึงทึ่งผมตัวเองอยู่กับจำนวนกิ๊บดำหนีบผมจำนวนมากที่อยู่บนหัวของเธอโดยฝีมือของช่างทำผมที่เน
“ทำไมทำหน้ากังวลอย่างนั้นล่ะลูกสาวคนสวยของม๊า”ฉันเข้าไปกอดท่านเอาไว้แน่น เมื่อท่านเปิดประตูเข้ามาในห้องและช่างแต่งหน้าทำผมต่างออกไปจากห้องเมื่อฉันแต่งหน้าทำผมเสร็จ พวกเขาปล่อยให้ฉันอยู่ในห้องกับแม่สองคนเป็นการส่วนตัว“ฟองไม่รู้เหมือนกันค่ะม๊า แต่ฟองกลัวว่าชีวิตหลังแต่งงานของฟองกับเฮียจะไปไม่ได้สวยเ
4 ปีต่อมา...“ไอ้ฟองรีบวิ่งหน่อย เดี๋ยวไม่ทันถ่ายรูปรวมของสาขานะโว้ย!”ไอ้ติวเตอร์ตะโกนเรียกฉันที่กำลังรีบเดินให้ทันเพื่อน ฉันวิ่งหอบดอกไม้ ตุ๊กตา ที่เพื่อนๆน้องๆนำมาแสดงความยินดีด้วยความพะรุงพะรังภาพเหมือนวันแรกที่ฉันรับน้องตอนปีหนึ่งเลย ต่างกันแค่วันนี้เป็นวันรับปริญญาของฉัน“รู้แล้วโว้ย! เพื่อนข
“เอ่อๆแกโตแล้วคิดเอง ถ้าอยากมีรักดีๆก็เลยนิสัยเจ้าชู้ชะนะเพื่อนรัก!”“รู้แล้วครับๆ ไปกลุ่มนู่นดีกว่าอยู่กับแกแล้วแม้งโดนด่า” ถึงประโยคจะเหมือนคนโกรธกันแต่ความจริงไอ้แสตมป์มันหัวเราะอย่างไม่จริงจังแล้วเดินไปหาเพื่อนเดือนสาขาอื่นๆโปรแกรมไลน์เจ้น้ำผึ้ง ‘ฟองจันทร์ว่างไหม เย็นนี้มาเจอเจ้หน่อย’ฟองจันทร
สนามบินขอนแก่นหลังจากที่พี่หมอนอนพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลจนร่างกายแข็งแรง บาดแผลจากการโดนยิงก็หายสนิท เขาจะกลับกรุงเทพวันนี้ฉันเลยมาส่งเขาที่สนามบิน“เฮียกับป๊าดีกันได้ยังไงคะ ทำไมไม่เห็นจะเล่าให้ฟองฟังเลย!?”ฉันทำหน้านิ้วคิ้วขมวดเพราะหลังจากวันนั้นที่ทิ้งให้พวกเขาอยู่ด้วยกันตามลำพัง ฉันก็เห็นปฏิกิ
ใช่เหรอคะ!? แต่เมื่อคืนฉันเห็นบางคนแถวนี่รีบเอารถออกขับพาพะนายมาโรงพยาบาลเลยนะลูก!”แม่ของฉันพูดขึ้นเสียงดังเมื่อพวกเราสองแม่ลูกยืนแอบฟังพวกเขาสองคนคุยกันอยู่ประตูหน้าห้อง...“อะแฮ่มใครไม่มี๊ คุณก็พูดไปเรื่อย ผมหิวข้าวมากๆเลยมีอะไรกินบ้างเนี้ย!”ป๊าทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้แล้วเดินเข้ามาหาม๊าที่ถือถุงอาห