"น้องออแกนชอบทานอะไรครับจะได้สั่ง"
"เออ ขอซีซ่าร์สลัดก็พอค่ะ ขอบคุณมากนะคะพี่วุฒิ"
"ยินดีครับ"
ชายหนุ่มหันไปสั่งอาหารตามที่สาวน้อยสั่ง เขาสั่งน้ำส้มสดมาเพิ่มให้เธอด้วย เขานึกดีใจที่ตกลงรับนัดคุณแม่วันนี้ ที่จริงเขาไม่ค่อยชอบเรื่องแบบนี้เท่าไหร่ แต่พอได้มาพบหน้าสาวน้อยที่นั่งอยู่ข้างเขา ความคิดเลยเปลี่ยนไป
เขาเริ่มสนใจสาวน้อยคนนี้ และถูกใจเธอมากเป็นพิเศษ ดูเหมือนว่าครั้งนี้ มารดาเขาก็ดูจะถูกใจเธอไม่น้อย ที่สำคัญได้ไปที่เดียวกันในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า โอกาสนี้เขาคงต้องคว้าเอาไว้ให้ได้
"ขอตัวไปเข้าห้องน้ำสักครู่นะคะ"
ออแกนลุกขึ้นไปเพื่อสูดอากาศที่ระเบียง เธออึดอัดนิดหน่อยที่จู่ๆ ถูกพามาดูตัวแบบไม่ทันได้เตรียมตัวเตรียมใจ ถึงแม้ว่าปฏิวุฒิจะดูดีมากสำหรับคนที่อยู่ช่วงวัยเดียวกับเขา แต่ออแกนก็ไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่ อาจจะพอคบหาได้ แต่จะให้ข้ามขั้นเกินกว่านั้น คงต้องคิดหนัก
อีกทั้งในสายตาเธอตอนนี้ ก็มีแค่หมอหนุ่มกับคู่ดูตัวแสนสวยของเขา ที่เธออยากรู้ก็คือ เขาจะตกลงคบกันหรือไม่ ทั้งๆที่เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเธอ แต่ก็อดใจหายไม่ได้
เธอหันไปมองด้านขวา ตอนแรกกะว่าจะกลับเข้าไปข้างในเพราะเธอออกมานานแล้ว แต่เธอต้องชะงักเมื่อเห็นว่ามีใครอีกคนที่พึ่งเดินเข้ามา ยืนห่างจากเธอไปไม่ถึงสองเมตร หมอหนุ่มเดินออกมา คุยโทรศัพท์ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ใส่ใจเธอ แต่ออแกนก็ทำท่ารั้งอยู่อีกสักพัก เพื่ออย่างน้อยก็จะได้เข้าใกล้ชายหนุ่ม ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รับรู้การมีอยู่ของเธอ
"เฮ้ออ อากาศสดชื่นขึ้นมาทันทีเลย"
หมอหนุ่มวางหูแล้ว เขาจึงเดินกลับเข้าไป พร้อม ๆกับออแกนที่เดินตามเขามา วินาทีที่ไม่ทันตั้งตัว มีคนรีบเดินออกไปที่ระเบียง ชนกับหมอหนุ่มจนทำให้เขาหันกลับมาชนเธอเต็มแรงอีกครั้ง
"ว๊ายย"
หมอรุตดึงออแกนเอาไว้ได้ก่อนที่เธอจะล้มเพราะเธอเดินเหม่อลอย เขาดึงเธอจนเธอซบกับอกเขาอีกครั้ง สาวน้อยที่ไม่ทันได้ตั้งตัวตกใจอีกรอบ นี่มันเรื่องอะไรกัน ชนกันวันเดียว 2 รอบ และ สะ สะ เสื้อตัวเดิมที่โรงพยาบาล แม่เจ้า มีลิปสติกสีชมพูพีชของเธอติดอยู่ และตอนนี้ก็มีสีเดิมติดอีกที่ สองรอยในวันเดียว คุณหมอไม่ได้เปลี่ยนเสื้อเหรอเนี่ย
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ"
"ขอบคุณนะคะ และก็ขอโทษด้วยค่ะ ไม่ทันได้มองค่ะ"
"ไม่เป็นไรครับ เอ๊ะ คุณ....."
ออแกนยิ้มแหยๆส่งให้เขา ก่อนที่จะยกมือไหว้เขาอีกที
"ขอโทษนะคะคุณหมอ วันนี้ฉันเดินชนคุณ 2 รอบเลย ขอโทษจริงๆ ออแกนไม่ได้ตั้งใจนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุ"
"ครับ ผมเข้าใจ ดูเหมือนว่าคุณจะฝากรอยเพิ่มไว้อีกแล้วนะครับ"
"เอ่อ ขอโทษจริงๆค่ะ เอาแบบนี้มั้ยคะ พรุ่งนี้ออแกนจะไปเอาเสื้อตัวนี้ที่โรงพยาบาล แล้วเอาไปส่งซักให้คุณหมอ ถือว่าเป็นการขอโทษนะคะ"
"ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องลำบาก เดี๋ยวผมจัดการเองดีกว่า ว่าแต่ คุณมาทำอะไรที่นี่ครับ"
"เอ่อ มาทานข้าวข้าวกับคุณแม่ค่ะ แล้วคุณหมอล่ะคะ"
"ออ เช่นกันครับผมก็มาทานข้าวกับคุณแม่"
"แล้วแฟนคุณหมอไม่มาด้วยเหรอคะ"
สาวน้อยรุกถามทันทีในเรื่องที่อยากรู้ ( ทีงี้ล่ะกล้าถาม ) เขาทำหน้าแปลกใจ
"แฟน ผมเหรอ ไม่มีนะครับ คุณ.."
"นิมิตราค่ะ เรียกว่าออแกนก็ได้ค่ะ คุณหมอ..."
"วิศรุตครับ เรียกผมหมอรุตก็ได้ ผมเห็นคุณดูสนิทกับเพื่อนผมนะ หมอชล"
"ออ ใช่ค่ะ หมอชล คนดีของพิมพ์ อิอิ"
"หืมม หมอชลมีแฟนแล้วเหรอครับ ผมไม่ยักรู้"
"ไม่ใช่ค่ะๆ เขาแค่แซวกันน่ะค่ะ พิมพ์เป็นเพื่อนออแกนเองค่ะ เปิดร้านกาแฟติดกับโรงพยาบาลคุณหมอไงคะ"
"ผมคงไม่ได้สังเกต"
แม่เจ้า นั่นแสดงว่าเขาไม่ได้จำหน้าใครเลย ซื้อกาแฟแล้วก็ออกไป ( อยากจะร้องไห้ไว้อาลัยให้ตัวเอง)
"ออแกนออกมานานแล้ว ขอตัวก่อนนะคะ เดี๋ยวคุณแม่เป็นห่วง"
"ครับ ไว้เจอกัน"
"ได้ค่ะคุณหมอรุต"
สาวน้อยเดินกลับเข้าไปข้างในพร้อมกับใจที่เต้นรัว พรุ่งนี้ ต้องไปเมาส์กับพิมพ์ลดา วันนี้เธอได้คุยกับเขาแล้ว เขาบอกว่านั่นไม่ใช่แฟนเขา Oh God!! โลกนี้ช่างสวยงามจริง ๆ
"เดินยิ้มอะไรมาแต่ไกล อารมณ์ดีอะไรขนาดนั้น"
"ไม่มีอะไรค่ะ คุณแม่"
"อาหารมาแล้วครับออแกน"
"ขอบคุณค่ะพี่วุฒิ"
สีหน้าอารมณ์ดี ยิ้มแย้มของออแกน ทำให้ใจของปฏิวุฒิเต้นรัว เขารู้สึกสนใจสาวน้อยคนนี้มากขึ้น เธอช่างเปลี่ยนอารมณ์ได้รวดเร็วนัก น่าสนใจมากจริง ๆ
"ออแกน พี่ขอแอตไลน์ไว้หน่อยได้มั้ยครับ ไหน ๆก็จะไปที่เดียวกัน"
"อ้อ ได้สิคะ ยินดีเลยค่ะ ไม่แน่ว่าออแกนอาจจะไปกวนพี่วุฒิบ่อย ๆ นะคะ"
เสียงสนทนาหลังจากนั้นค่อนข้างจะเป็นกันเอง ไม่อึดอัดอีกแล้ว จริงๆพี่วุฒิเป็นคนคุยง่าย อารมณ์ดี ไม่ได้เคร่งขรึมเหมือนบุคลิกที่เห็นครั้งแรก
"รุต แม่พึ่งจะคุยกับคุณอาอยู่เลย น้องออยพึ่งจะเรียนจบมา สาขาเทคนิคการแพทย์ กำลังจะไปฝึกงานที่โรงพยาบาลของรุต ยังไงก็ดูแลน้องด้วยนะ"
"อาฝากน้องด้วยนะรุต ทำงานที่เดียวกัน ช่วยเป็นหูเป็นตาให้อาด้วย"
"เอ่อ แผนกผมอยู่ศัลยกรรมครับ ส่วนเทคนิคการแพทย์ส่วนใหญ่ทำงานกันที่ชั้นสิบเอ็ดน่าจะเจอกันยากอยู่นะครับ ยังไงก็ ยินดีที่ได้ร่วมงานที่เดียวกันนะครับน้องออย"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะพี่รุต"
เขาอึดอัดกับสายตาของสาวสวยตาโตตรงหน้ามาสักพักหนึ่งแล้ว เธอเอาแต่จ้องมองเขา แทบจะไม่กินอะไรเลย เขาหันไปมองสาวน้อยที่นั่งโต๊ะอีกฝั่งหนึ่ง ที่กำลังคุยหัวเราะกับผู้ชายหน้าตาดีอีกคนหนึ่งอย่างสนใจ เป็นผู้หญิงที่สดใสขนาดนี้เลยเหรอ ดูเป็นธรรมชาติมากเลย
"พี่รุตคะ พี่รุต พี่รุตคะ"
"ครับ ครับ ว่าไงนะครับ"
วิศรุตตกใจหันกลับมามองน้องออย สาวเทคนิคการแพทย์ด้วยความตกใจ เธอหันไปมองโต๊ะที่เขามองอยู่ นึกสงสัยจึงได้ถาม
"พี่รุตรู้จักเหรอคะ"
"เปล่าครับ แค่มองไปเรื่อยเปื่อย คุณออยว่าไงนะครับ"
"ออยถามว่า อาทิตย์หน้าออยเริ่มงานวันแรกค่ะ อาจจะแวะไปทักทายที่แผนก ได้มั้ยคะ"
"ออ ได้ครับ ถ้าผมอยู่นะ"
"ค่ะ ขอบคุณค่ะ"
เขายกไวน์แดงขึ้นจิบเล็กน้อย เขาดื่มมากไม่ได้เพราะต้องขับรถด้วย เขารู้สึกว่าเขาหันไปมองที่โต๊ะของออแกนบ่อยมากเกินไปแล้วจริงๆ จนออยทัก แต่รอยยิ้มนั้นมันช่างน่ารักจริงๆ
ไม่ใช่ว่าคนตรงหน้าเขาไม่สวย แต่เพียงเขาไม่ได้รู้สึกชอบเธอแบบนั้น และมันก็ยังเร็วเกินไปที่จะคิดแบบนั้นกับคนที่พึ่งรู้จักกัน
"แลกเบอร์กันด้วยเหรอ"
"อะไรนะคะพี่รุต แลกเบอร์เหรอคะ ได้สิคะ"
"อ่ะ เอ่อ .... ครับ"
เขาเผลอตัวพูดออกไป ทำให้ออยเข้าใจผิด แต่ก็ไม่เป็นไร ก็แค่เบอร์โทรศัพท์
"นี่ค่ะ เบอร์ออย ของพี่รุตล่ะค่ะ"
"ออ นี่ครับ"
เขายื่นนามบัตรไปให้เธออย่างใจลอย ตามองตามสาวน้อยที่พึ่งลุกขึ้นจากโต๊ะเพื่อจะลากลับบ้าน พวกเขาเองก็ได้เวลากลับแล้วเช่นกัน
เขาเซ็นใบเสร็จที่พนักงานยื่นให้พร้อมหยิบเครดิตการ์ดสีดำเก็บใส่ในกระเป๋าก่อนจะลาออยและคุณพ่อเธอกลับบ้าน
"ลานะคะคุณน้า พี่รุต เจอกันที่โรงพยาบาลค่ะ"
"สวัสดีครับคุณอา คุณออย ได้ครับ เจอกันที่โรงพยาบาล"
ออยและคุณพ่อ เดินขึ้นรถที่มาจอดรออยู่ ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป เขาก็หันไปเห็นว่าออแกนกำลังยืนเล่นมือถือเหมือนรอใครอยู่
"แม่ครับรอผมตรงนี้แป้บนึงนะ"
"จะไปไหน อ้าวว ตารุต"
หมอหนุ่มรีบเดินเข้าไปหาสาวน้อยที่เล่นมือถืออยู่
"ยังไม่กลับบ้านเหรอครับ"
ออแกนตกใจ เงยหน้ามองเขามือถือในมือร่วง แต่หมอรุตเก็บได้ก่อนที่มันจะตกพื้น และส่งคืนมันให้เจ้าของที่ยืนตกใจอยู่
"ขอบคุณค่ะ คุณหมอ ยังไม่กลับเหรอคะ เอ่อ พอดีคุณแม่จะเข้าห้องน้ำน่ะค่ะ ออแกนรอคุณแม่อยู่ค่ะ"
"แล้ว กลับยังไงครับ"
"ออแกนเอารถมาเองค่ะ เดี๋ยวคนขับคงมาถึงแล้ว นั่นไง มาพอดี แต่คุณแม่....."
"มาแล้วๆ รถมาหรือยัง อ้าว เพื่อนเหรอลูก"
"แม่คะ นี่คุณหมอรุตค่ะ"
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีจ้าพ่อหนุ่ม ออแกน แกมีเพื่อนหล่อๆเยอะนะเนี่ย ไม่เห็นเคยบอกแม่เลย แม่ก็เที่ยวได้หาคนมาดูตัวให้แกไปเถอะ ของดี..."
"แม่ๆๆๆ รถมาแล้วๆๆ แม่ขึ้นรถไปก่อนเลย นะๆๆๆ นะแม่นะ ไปๆๆ"
"แม่ยังพูดไม่จบเลย เดี๋ยว"
"สวัสดีครับ"
"สวัสดีลูก วันหลังมากินข้าวด้วยกัน อะไรของแกเนี่ยออแกน ไปแล้วๆ"
ออแกนดันแม่เข้าไปในรถและปิดประตู ก่อนที่จะหันมายิ้มอ่อนๆให้คุณหมอหนุ่ม
"ขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะคะ พอดีว่า ท่าน .."
"เพื่อนลูกเหรอรุต"
"ออ นี่แม่ผมเองครับ แม่ครับ นี่น้องออแกนครับ"
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีลูก หน้าตาน่ารัก ยิ้มสวยเชียว"
"แม่ครับ เดี๋ยวผมต้องเดินไปเอารถ นี่ก็ดึกแล้ว ออแกน ไว้เจอกันครับ"
"ค่าคุณหมอ ไว้เจอกันค่ะ สวัสดีค่ะคุณน้า"
"อุ๊ย เรียกแม่ดีกว่าลูก บายนะ วันหลังมากินข้าวกันนะลูก อะไรน่ะตารุต แม่ยังพูดไม่จบเลย"
ออแกนโบกมือลา ก่อนที่จะรีบขึ้นรถที่จอดรออยู่ พร้อมกับสารพัดคำถามของคุณแม่ตัวเองที่รัวถามเกี่ยวกับคุณหมอหน้าหล่อ และเปรียบเทียบกับพี่วุฒิที่พึ่งจะแนะนำให้ในวันนี้
เรื่องในวันนี้เหมือนฝันเลย พรุ่งนี้ต้องไปร้านแต่เช้า เพื่อไปเม้าส์กับเพื่อนสาวหน่อย......
หมอรุตกลับมาถึงคอนโดตัวเอง หลังจากที่ไปส่งแม่ของเขาที่บ้าน เขาแยกมาอยู่คนเดียว ตั้งแต่เริ่มทำงานที่โรงพยาบาล ด้วยเหตุผลที่ว่าอยู่ใกล้ที่ทำงาน สะดวกมากกว่าที่จริงแล้ว เขาอยากมีพื้นที่ส่วนตัว หากอยู่บ้าน เขาจะต้องทนรับแขกของคุณแม่ที่เที่ยวพาเพื่อนๆและลูกสาวของแต่ละคนมาแนะนำให้เขา จนเขาทำตัวไม่ถูกเขาถอดเสื้อออกเตรียมจะอาบน้ำ นึกถึงเรื่องนึงได้ จึงดึงเสื้อในตะกร้าขึ้นมาดู รอยจูบสองรอยที่ติดอยู่ที่หน้าอก และตอนที่เดินชนกับสาวน้อยหน้าหวานคนนั้นเขายกมือขึ้นไปลูบที่รอยลิปนั้นอย่างลืมตัว จนสะดุ้ง และรีบเอาเสื้อตัวนั้น แขวนแยกไว้อีกราวหนึ่ง แล้วจึงเดินเข้าไปอาบน้ำChebet Cafe'"จริงเหรอ แกไปดูตัวมา แล้วไปเจอคุณหมอ หูยย บุพเพอะไรวะเนี่ยย น่าอิจฉา แล้วแกให้เบอร์คู่ดูตัวไปเหรอ""อืม เขาขอ ก็เลยให้ไปน่ะ""แล้วหมอล่ะ ได้ให้ไปมะ""หึ เค้าไม่ได้ขอนี่นา""เอาเถอะๆ อีกสิบนาทีจะเจ็ดโมงแล้ว รอดูหลังจากนี้ก็รู้""ถ้าเค้าเมินฉันล่ะ ถ้าเค้าจำฉันไม่ได้ล่ะ พิมพ์ ไม่เอาอ่ะ ไปหลังร้านดีกว่า ไม่รู้จะสู้หน้าเขายังไง""นั่งลงไป นั่งเลย แล้วก็เขียนนิยายของแกไปวะ ดองไว้น่ะ นานเท่าไหร่แล้ว ตอนนี้เรารอแค่ผลสอบอย่างเ
สนามบินสุวรรณภูมิ"ถึงแล้วก็คอลมาหาแม่นะ อย่าลืมที่อยู่ล่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะลูก""แม่ ไม่ต้องห่วงนะคะ หนูจะดูแลตัวเอง""คุณน้าไม่ต้องห่วงนะครับ ที่พักของผมอยู่ใกล้ออแกน ผมดูแลน้องได้""วุฒิ น้าฝากน้องด้วยนะ""ออแกน พ่อจะจัดการปัญหาทางนี้ให้ ลูกตั้งใจเรียน รีบกลับมานะ""พ่อก็ต้องดูแลตัวเองด้วยนะคะ""เอาล่ะ ไปกันได้แล้ว วุฒิ ลุงฝากน้องด้วยนะ""ออแกน ชั้นจะไปหาแกบ่อย ๆนะ คิดถึงแกนะ ไปถึงอย่าลืมโทรหาด้วย""โอเค พิมพ์ ดูแลตัวเองนะ ไม่ร้องแล้ว เดี๋ยวฉันก็กลับมา ไปนะเพื่อนรัก"สองสาวกอดกัน ก่อนที่ออแกนจะกอดคุณแม่ และพ่อเธอก่อนจะขึ้นเครื่องกับปฏิวุฒิไป.........Chebet Cafe' 7 โมงเช้าหมอรุตเดินเข้ามาในร้านกาแฟที่ดูจะเงียบเหงากว่าเดิม เขามองไปที่โต๊ะประจำ ที่ปกติออแกนจะนั่งไม่ถูมือถือเล่น ก็จะกางโน้ตบุ๊กเพื่อพิมพ์อะไรสักอย่างในนั้น แต่วันนี้ไม่เห็นเธอเลย เขาตั้งใจออกมาเช้ากว่าเดิม เพื่อจะรอเจอเธอ หรือว่าวันนี้เธอไม่มา เขาเดินมาสั่งกาแฟเช่นเดิม แต่กลับพบว่าเป็นพนักงานหนุ่มน้อยที่เดินมารับออเดอร์เขา "คุณพิมพ์ไม่มาเหรอครับวันนี้""อ๋อ พี่พิมพ์จะเข้าช่วงเที่ยงครับ""ออ ครับ""คุณลูกค้ามีอะไรจะฝากไ
สหรัฐอเมริกา"ได้ค่ะพ่อ หนูเตรียมตัวกลับแล้ว ค่ะ พี่วุฒิกลับไปด้วยค่ะ เราเสร็จงานที่นี่แล้ว ปริญญาหนูให้เขาส่งไปที่โน่นเลย ไม่อยู่ร่วมค่ะ ฝากดูแลแม่ด้วยนะคะพ่อ หนูจะรีบกลับค่ะ ได้ค่ะ รักพ่อนะคะ"ออแกนในวัยยี่สิบห้าย่างยี่สิบหกปี รีบเก็บสัมภาระทั้งหมดอย่างลวกๆ เพื่อเดินทางกลับประเทศไทย ในวันที่เธอจบการศึกษา กลับได้รับข่าวร้ายที่สุดในชีวิตว่าแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอรู้สึกว่ามีความผิดปกติในเรื่องนี้ เธอจึงขอความช่วยเหลือจากวุฒิ"ออแกนจะให้พี่หานักสืบ สืบเรื่องนี้ดูอย่างนั้นหรือ แต่ว่าทางตำรวจ....""ออแกนแค่สงสัย ปกติคุณแม่ไม่ออกไปไหนคนเดียวแบบนี้ รถทุกคันมีการตรวจสภาพ จู่ ๆ จะเกิดเรื่องแบบนี้ อาจจะไม่ใช่อย่างที่เราเห็น เรื่องนี้ฝากพี่วุฒิจัดการให้ด้วยนะคะ""อืม ได้สิ ว่าแต่ เก็บของหมดหรือยัง ถ้ายังก็ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวพี่ให้คนเก็บและส่งตามไป นี่ตั๋วเครื่องบินนะ ไฟลท์พรุ่งนี้บ่ายสอง คืนนี้นอนเอาแรงหน่อย พรุ่งนี้ต้องเดินทางแล้ว ใจเย็นๆ นะ คุณน้าต้องปลอดภัย""ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะพี่วุฒิ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"ปฏิวุฒิเดินออกมาจากห้องของออแกน และเดินกลับห้องพักของตัวเอง ตลอดเวลาที่อยู่ท
ออแกนไม่เคยพบตัวจริงของคนที่อ้างว่าเป็นน้องสาวของเธอมาก่อน เธอเคยเห็นแค่ในภาพและคลิปจากข่าวตามสื่อต่างๆที่เธอและแม่ของเธอประโคมข่าวช่วงแรกๆที่ได้รับการยอมรับให้เข้ามาในตระกูล เป็นสาวน้อยที่ทำตัวให้ดูน่ารัก น่าเอ็นดู และน่าสงสารเมื่อพ่อเธออนุญาต ประตูเปิดออกมา สาวน้อยในชุดเดรสสีชมพูหวาน พร้อมกับกระเช้ารังนกและผลไม้อีกสองถาดใหญ่ที่ให้คนเตรียมมา ก็วางอยู่ที่โต๊ะสำหรับเยี่ยม เธอค่อยๆวางมันลง ก่อนจะยกมือไหว้"สวัสดีค่ะคุณพ่อ พลอยมาเยี่ยมคุณแม่ค่ะ""ขอโทษนะ นึกไม่ออกว่าแม่ไปมีลูกเพิ่มเมื่อไหร่ เท่าที่รู้ ฉันเป็นลูกคนเดียว เธอเป็นใคร"เสียงเย็นดั่งน้ำแข็งสาดใส่หน้าของหนึ่งฤทัยหรือพลอย อย่างชนิดที่ตั้งตัวไม่ทัน และแล้ว สิ่งที่เกินคาดกว่านั้นก็เกิดขึ้น เธอเริ่มสะอึกสะอื้น ก่อนที่จะพูดแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง"ขอ ขอโทษด้วยค่ะ อึก พลอย อึก แค่ อยากจะ อึก มาเยี่ยม...""พูดก็พูดให้ดี ๆ ถ้าไม่พร้อมก็ไปร้องไห้ให้พอก่อน พูดเป็นภาษาคนเมื่อไหร่ค่อยกลับเข้ามา"ผู้พูดยังยืนกอดอกอย่างมีอำนาจ พลอยเงยหน้าขึ้นมองอย่างรู้สึกเกรงกลัวเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหยุดแสร้งร้องไห้ และใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาก่อนจะพูดต่อ"ขอโ
"ความดันปกติ สัญญาณชีพปกติ น้ำเกลือ......."เสียงของเขาที่สั่งพยาบาลข้างๆที่ตั้งใจตรวจอาการและดูแลแม่ของเธอนั้น ทำให้เธอไม่สามารถละสายตาได้ มือเรียวเอื้อมไปจับใบหน้าเขา ที่เธอไม่ได้เห็นมาสามปีแล้ว ตอนนี้เขาเป็นหนุ่มหล่อสมบูรณ์แบบ ไม่ใช่หมอหนุ่มคนนั้นอีกแล้ว หน้าตาของเขาที่ดูมากประสบการณ์ ทั้งวิธีการพูด และท่าทางล้วนแตกต่างไปจากเมื่อสาม ปีที่แล้วโดยสิ้นเชิง ไม่ต่างจากเธอ...."หมอรุต คนไข้เตียงห้ามีภาวะเลือดออก ต้องเซ็นผ่าตัดด่วน""ได้ๆ ไปเดี๋ยวนี้ หมอมิว รบกวนให้หวานเอาเอกสารนำไปก่อนเลย เดี๋ยวผมตามไป""ได้ ตามมานะ"หมอรุตรีบขีดๆเขียนๆบางอย่างในกระดาษแผ่นใหญ่ในแฟ้มตรวจ ก่อนที่จะส่งให้พยาบาลอีกคน และรีบเดินออกไป "ยังคบกันดีอยู่สินะ เฮ้อออ ก็ดีแล้วนี่"ออแกนล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยล้า ต้องยอมรับว่าหมอรุตนั่น หล่อมากขึ้นอีกแล้วสินะ แต่เขาก็ยังเป็นคนที่มีแฟนแล้ว เฮ้ออ รีบเดินออกมาเสียที มองไปข้างหน้าได้แล้วออแกน....Chebet Cafe' หกโมงเช้า ออแกนเดินจากคอนโดออกมาที่ร้านกาแฟของพิมพ์ลดา เพื่อจะ เซอร์ไพรส์ให้เธอแปลกใจ ที่ออแกนกลับมาก่อนกำหนด สามปีที่ผ่านมา ร้านของพิมพ์นับว่าพัฒนาและขยายกิจการอ
"เที่ยงนี้เหรอคะ เที่ยงนี้ คือว่า""ออแกนไม่สะดวกเหรอครับ""ก็ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ""ออแกน แกก็มากินที่นี่ก็ได้ ฉันเปิดห้องส่วนตัวให้ ดีมั้ยคะคุณหมอ จะได้ไม่ไปไกลด้วย สะดวกคุณหมอด้วย"พิมพ์ลดาเป็นผู้ทำลายความเงียบนี้ ก่อนจะเอาอเมริกาโน่ร้อนของหมอรุตมาวางที่โต๊ะให้ ก่อนจะเดินกลับไป หมอหนุ่มมองหน้าออแกนอย่างรอคำตอบ "ก็ได้ค่ะคุณหมอสะดวกมั้ยคะ ถ้าเป็นที่นี่ ออแกนจะได้รออยู่ที่นี่เลย"หมอหนุ่มยิ้มขึ้นมาอย่างมีความหวัง เป็นรอยยิ้มที่ทำให้คนตรงข้ามใจสั่นด้วยความหวั่นไหวจริงๆ"ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น เที่ยงนี้ ผมจะรีบมาเจอที่นี่นะครับ ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวเข้าเวรก่อน แล้วเจอกันครับ""ได้ค่ะคุณหมอ แล้วเจอกันค่ะ"หมอรุตเดินออกไปจากร้านอย่างอารมณ์ดีที่ไม่ค่อยได้เห็นมาก่อน พิมพ์ลดารีบปรี่เข้ามานั่งทันที ด้วยความอยากรู้อยากเห็น"ยังไงๆ ว่ามาซิ เมื่อกี้ เขานัดเดทแกเหรอ""ฉัน ฉันไม่รู้ว่ะ แบบนี้เรียกเดทเหรอ แค่นัดกินข้าวเฉยๆเอง ก็คนรู้จักกัน""เหรอ พึ่งเจอแกวันแรก รีบเข้ามาในร้าน ขอเบอร์ นัดกินข้าว รุกขนาดนี้ยังบอกว่าไม่มีอะไร นั่งเกาะวงแหวนมองจากดาวเสาร์ยังรู้เลยว่ามันมีอะไรแน่นอน"ใบหน้าของออแกนร้อนฉ่าขึ
"พิมพ์ เหมือนเราจะเมาแล้วอ่ะ แกไหวมั้ยอ่ะ""อืม แกคออ่อนอยู่แล้วสิ ฉันไหวอยู่ พอก่อนมั้ย กลับบ้านกัน""สวัสดีครับคนสวย ขอชนแก้วด้วยได้มั้ยครับ"พิมพ์ลดามองผู้มาใหม่ตาขวาง ก่อนจะโบกมือทำท่าให้รู้ว่าพวกเธอไม่ต้องการ"โทษทีค่ะ ไม่สะดวก""ผมมองพวกคุณมาสักพักแล้ว ไปสนุกกับพวกเราต่อมั้ยครับ""ขอโทษทีค่ะ พวกเรากำลังจะกลับแล้วค่ะ หลีกทางด้วยค่ะ""พิมพ์ ใครอ่ะ เพื่อนแกเหรอ ไม่เอาแล้ว ไม่ดื่มแล้ว ง่วงนอน""แค่แก้วเดียวเอง เดี๋ยวพวกผมไปส่งดีมั้ย"ออแกนเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชวน แล้วเริ่มเดินเข้าไปหาเรื่อง "ออแกน อย่าหาเรื่อง ใจเย็นก่อน""นายเป็นใคร เรารู้จักกันเหรอ หลีกไป จะกลับบ้าน""คนสวย ทำไมดุแบบนี้ล่ะ แต่ดุๆแบบนี้ สเปกเลยนะ"หมอรุตและหมอชลเข้ามาถึงผับที่พิมพ์ลดาบอก พวกเขากวาดสายตามองท่ามกลางแสงไฟที่มืด สลับกับแสงสีเสียงที่ดูวุ่นวายในนี้ ก่อนที่หมอชลจะรีบชี้ให้เขาดู พวกเธอกำลังถูกผู้ชายสองสามคนล้อมรอบอยู่"หมอรุต อยู่นั่น ท่าจะไม่ดีแล้ว เฮ้ย เดี๋ยว รอก่อนสิปัดโธ่"หมอรุตเห็นแล้วจึงรีบเดินปรี่เข้าไปหาพวกเธอทันที"คนสวย มาเถอะ มาดื่มด้วยกัน พี่ช่วยนะ"เขากำลังเดินมาโอบเอวออแกน ก่อนที่เธอจะจับนิ้ว
ปากของเขาเริ่มบดขยี้เธออย่างรุนแรงมากขึ้น เธอเองก็สู้ไม่ถอย เขาผละออกมาก่อนที่สติของเขาจะกระเจิดกระเจิง นี่มันบนรถ และเธอก็เมาอยู่ เขาไม่ควรจะฉวยโอกาสเธอแบบนี้ แต่เขาไม่รู้ที่อยู่ของเธอ "ออแกน กลับบ้านกันนะครับ"หญิงสาวที่สร่างเมาโดยฉับพลัน พยักหน้าให้เขา และหันหน้าหนีไปอีกทางด้วยความเขินอายที่พึ่งจะรู้สึกตัว เขายิ้มให้กับท่าทางน่ารักของเธอ ก่อนที่ขับรถออกจากที่นั่น มุ่งสู่คอนโดของตัวเอง เขาจอดรถ ก่อนที่จะมาเปิดประตูให้ออแกนลงจากรถ"ที่นี่คือ...""คอนโดผมเอง คืนนี้พักที่นี่ก่อนนะ พรุ่งนี้ผมจะไปส่งที่คอนโดคุณ ผมไม่รู้ว่าออแกนพักที่ไหน""ไม่รบกวนดีกว่า เดี๋ยวออแกนกลับเอง"เขาดึงแขนออแกนเข้ามา เธอไม่ทันระวัง ชนเข้ากับแผงอกเขา แต่รอบนี้ เป็นหมอรุต ที่กอดเธอไม่ยอมปล่อย เธอใช้มือดันออก เขาก็ยิ่งกอดรัดเธอเข้ามา"อย่าดื้อเลยนะ คืนนี้พักที่นี่ก่อน ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก สัญญาว่าจะไปส่งคุณอย่างปลอดภัย""ก็ได้ๆ คุณปล่อยก่อนสิ"เขายอมปล่อยเธอออกไป แต่คว้ามือเธอมา และจูงเธอเข้าไปในลิฟต์ทันที เมื่อถึงห้องของเขา เขาเปิดประตูให้เธอเข้าไปก่อน "คุณอยากจะอาบน้ำก่อนมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปเอาผ้ากับชุดนอนมาให้เป
"สุดท้ายแล้ว ก็จ่ายทั้งค่าโรงแรม ค่าทำหน้าใหม่นังอเล็กซ์ และยังตั๋วเครื่องบินกลับสหรัฐชั้นเฟิร์สคลาสอีกสองใบ สุดยอดสายเปย์เลยนะคะสามีดิฉันเนี่ย""ว่าแต่ ออแกน คุณคิดหรือยังว่าจะไปฮันนีมูนที่ไหน""อืม จริงๆก็อยากไปสวีเดนค่ะ แต่ตอนนี้อยากไปฝรั่งเศสมากกว่าค่ะ ตอนเรียนกะว่าพอเรียนจบจะไปห้องเสื้อดังที่ฝรั่งเศส ขึ้นหอไอเฟลและไปถ่ายรูป แต่เพราะเรื่องของคุณแม่ ก็เลยรีบกลับมาก่อนค่ะ""อืม งั้นไปที่นี่แหละ เดี๋ยวดูวันแล้วค่อยจองตั๋วล่วงหน้าอีกที น่าเสียดายนะที่ริชาร์ดกับอเล็กซ์กลับไปก่อน ไม่ทันได้อยู่ร่วมพิธีแต่งงาน""ไม่เห็นจะยาก แค่คุณส่งตั๋วให้ มันก็คงจะรีบแพคกระเป๋ามาอย่างไวเลยล่ะค่ะ""งั้นก็ดี ได้วันที่แน่นอนเมื่อไหร่ค่อยบอกพวกเขา"งานหมั้น...."ไหนดูสิ เจ้าสาวเสร็จรึยัง""ใกล้แล้วค่ะ พิมพ์หยิบดอกไม้มาให้พี่หน่อย จะเอาให้เจ้าสาวถือ แล้วก็อย่าลืม เข็มขัดทองที่พวกเราจะกั้นเจ้าบ่าวด้วย""โอเคเลยค่ะพี่ตา จะเรียกเอาให้เจ้าบ่าวหมดตัวเลยคอยดู""พวกแกเห็นใจฉันหน่อยสิ เงินเขาก็เงินฉันนะ หมดตัวอะไรกัน เอาแบบพอดี ๆก็พอ""หูยยยพี่ตาดู ดูมัน ยังไม่ทันได้แต่ง ออกรับแทนแล้ว""ไม่ทันได้แต่งอะไรล่ะ ทะเบียน
สองร่างเปลือยที่นอนก่ายกอดกันบนเตียง ทั้งคู่ตื่นแล้วแต่ไม่ได้ลุกไปไหน เนื่องจากเป็นวันหยุด เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนที่ออแกนจะเอื้อมมือไปเปิดอ่านดู"ใครส่งมาแต่เช้าเชียว""อเล็กซ์น่ะค่ะ บอกว่าบินถึงลอนดอนแล้ว ไม่ต้องห่วง""ออ ที่โน่นก็คงจะพึ่งค่ำสินะ""ใช่ค่ะ เรื่องนี้ ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือจากอเล็กซ์ในตอนสุดท้าย ก็อาจจะไม่จบง่ายๆแบบนี้เหมือนกันนะคะ""นั่นสิ ผมยังไม่ทันได้เลี้ยงขอบคุณเขาดีๆเลยก็รีบกลับไปซะแล้ว""แค่คุณซื้อตั๋วชั้นเฟิร์สคลาสให้เขานั่งกลับ นั่นก็มากพอแล้วค่ะ สำหรับ...ฮิฮิ ...ค่าหมัดที่คุณชกเขาไป""ที่รัก คุณช่วยลืมเรื่องนี้ไปได้มั้ยครับ""ก็มันลืมไม่ได้นี่นา....."ย้อนกลับไปสองสัปดาห์ก่อนออแกนพึ่งกลับมาจากโรงพยาบาลเพื่อมาพักฟื้นที่คอนโด เธอให้พิมพ์ลดามาอยู่เป็นเพื่อน เนื่องจากยังหยิบจับอะไรไม่ค่อยสะดวก และหมอรุตต้องบินไปดูงานด่วนที่ญี่ปุ่นเป็นเวลาห้าวัน คืนนั้น พวกเธอปาร์ตี้กันหนักมาก อยู่คุยกันทั้งคืน ทั้งลลิตา ปฏิวุฒิ อเล็กซ์ ออแกนดื่มไม่ได้ แต่ก็อยู่ร่วมวงสังสรรค์จนปาร์ตี้ใกล้จะเลิก เธอจึงขอตัวเข้านอนก่อนเสียงกริ่งดังขึ้นหน้าประตู ออแกนที่กำลังอาบน้ำอยู่จ
"โอโห ออแกน เรือนหอแกสวยไม่ธรรมดาเลย พ่อสามีแกนี่สายเปย์ที่แท้ทรู อิจฉาจังเลย อยากมีแบบนี้บ้างอ่ะ""แกก็ขอหมอชลแต่งงานซักทีสิ หมอชลก็ทายาทร้านจิวเวอร์รี่ แม่เปิดห้างทอง รวยน้อยซะเมื่อไหร่ ทำเป็นมาอิจฉาฉัน""เฮ้ออ ไม่ทันไร แกกับหมอสุดหล่อ อเมริกาโน่เจ็ดโมงเช้าก็ลงเอยกันจนได้ คิดๆแล้ว มันยุ่งดีจริงๆ เส้นทางของแกกับหมอรุตนี่ เขียนนิยายขายได้เลยนะ""เหรอ หรือแกว่าช่วงที่ฉันพักฟื้น จะกลับไปเขียนนิยายให้จบดีมั้ยวะ""ไหนๆแกก็จะเป็นคุณนายหมอแล้วนี่ ว่างๆก็เขียนซะให้จบ ป่านนี้คนอ่านคงสาปแกไปแล้วล่ะมั้ง ทิ้งมาตั้งหลายปี""นั่นสิ เอาไว้เขียนแก้เหงาก็ดีเหมือนกัน""เอาล่ะ ว่าแต่วันนี้ จะทำอะไรให้ว่าที่สามีกินล่ะจ๊ะคุณนายหมอ....""อาหารง่ายๆน่ะ ก็แกบอกว่าอยากปาร์ตี้บาร์บีคิวไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวพี่ตากับพี่วุฒิก็กลับมาแล้ว ไปซื้ออาหารทะเลมาปิ้งย่างกัน""จัดไป งั้นฉันจะทำน้ำจิ้มซีฟู๊ดเอง แกก็ทำสลัดให้สามีไปนะ""จ้าา อุปกรณ์อยู่โน่น จัดการเลย ฉันยังยกของหนักยังไม่ได้""แกไม่ต้องทำอะไรเลยจะดีกว่า ให้ฉันทำเอง แกนั่งเขียนนิยายรอสามีแกเหอะ เดี่ยวหมอชลก็คงจะมาพร้อมกับหมอรุตแหละ""รบกวนแกแย่เลยอ่ะพิมพ์""โอย ไม
ห้องพักผู้ป่วยวีไอพี 2ออแกนค่อยๆ กะพริบตาอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกเหมือนกับว่าได้นอนหลับไปยาวนาน"อืออ พ่อคะ..."หมอรุตที่นอนอยู่เตียงข้างๆ รีบลุกขึ้นมาและเดินมาหาเธอที่เริ่มส่ายหน้าไปมา"ออแกน คุณฟื้นแล้ว ออแกน อย่าพึ่งรีบขยับตัว... ค่อยๆ ลืมตาขึ้น คุณอยากจิบน้ำมั้ย""ค่ะ น้ำ..."หมอรีบเอาน้ำให้เธอจิบ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นเต็มตา"หมอรุต ออแกน...""คุณปลอดภัยแล้ว""ท่านประธานล่ะคะ ท่าน..""คุณพ่อคุณปลอดภัยดี ไม่ต้องห่วง ตอนนี้เฝ้าคุณแม่คุณอยู่ที่ห้อง"ออแกนมองหน้าเขาอย่างรู้สึกสับสนเล็กน้อย ระหว่างที่เธอหมดสติไป เกิดอะไรขึ้นบ้าง เธออยากถามเขา แต่ไม่มีแรง"คุณหมดสติไปสี่วันเต็มๆ เพราะแผลที่ถูกยิง ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว แผลแห้งดีมากครับ""แล้ว.. คนอื่นๆ ...""คุณทรงพล คุณธิดา หมอมิว และหมอปลอมนั่น เข้าคุกไปแล้ว รอตัดสินเพื่อรับโทษ ส่วนคุณพลอย ไม่มีใครเจอเธออีกหลังจากวันนั้น คิดว่าน่าจะหนีออกนอกประเทศไปแล้ว""พ่อของคุณ พ่อคุณซื้อหุ้นของ KBH ได้ยังไงคะ คุณเป็นคนจัดการใช่มั้ย""พ่อผมทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ที่จริงท่านก็สนใจหุ้นของที่นี่อยู่แล้ว แค่ผมเสนอให้ ท่านก็รวบซื้อทันที และให้คนจั
"นะ ...นี่มันหมายความว่ายังไงครับ คุณ..""อ่อ เรื่องการซื้อหุ้นนี่ ผมได้ซื้อมาอย่างถูกต้อง และก็ KBH เป็นหุ้นที่น่าสนใจ ที่จริง ผมสนใจซื้อตั้งแต่ก่อนที่คุณจะมาเสนอด้วยซ้ำไป""ใครกันที่เป็นคนเสนอคุณ""ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก หมอวิศรุต ลูกชายของผมเอง"ทรงพลเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด คิดไม่ถึงว่าคุณปริญญ์ เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ชื่อดังของประเทศจะเป็นพ่อของหมอวิศรุต"หมาย...หมายความว่า...พวกคุณ!! ...""หมอรุต หมายความว่าไงคะ""ที่รัก ไม่มีอะไรแล้ว พ่อครับ นี่ศรุตรา แฟนผมครับ""สวัสดีค่ะคุณลุง""ไหว้พระเถอะลูก สวยใช้ได้เลยนี่ แม่แกรู้รึยังล่ะ""รู้ครับ แค่ยังไม่ได้เจอ"ทรงพลมองพวกเขาที่ทำราวกับเจอญาติพี่น้อง ทำเอาเขาโกรธแค้นจนไม่อาจทนได้อีกต่อไป"หึ ดูท่า ถ้าแกไม่ตาย เรื่องคงไม่จบสินะ ศตวรรษ อย่าอยู่เลย!!..."ทรงพลที่คลุ้มคลั่ง อาศัยจังหวะนี้ วิ่งออกมาพร้อมกับชักปืนออกมาและเล็งไปที่คุณศตววษ"ระวังค่ะ!!!""ปัง ปัง!!!""กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด มีคนถูกยิง""พ่อเป็นอะไรมั้ยครับ""ไม่ๆ พ่อปลอดภัย"""ออแกน!!""เสียงท่านประธานและหมอรุตดังขึ้นพร้อมกัน พร้อมกับร่างบางที่ถูกยิงที่หน้าอกนั้น ค่อ
ด้านหลังเวที มีคลิป วิดีโอหนึ่งโผล่ขึ้นมา สร้างเสียงฮือฮาจากทุกคนไม่สนใจว่าพลอยกำลังพูดอะไร"นั่นมัน นั่นอะไรน่ะ"ในคลิปเป็นภาพของคุณธิดา กับคุณทรงพล ที่กำลังนัดเจอกันที่โรงแรม ก่อนที่จะสวมกอดหนึ่งฤทัยเอาไว้ ภาพตัดมาที่ทั้งสามคนไปทานข้าวด้วยกัน ก่อนที่จะมีเสียงของหนึ่งฤทัยเรียกเขาว่า"พ่อคะ พลอยอยากได้กระเป๋าใบนั้น แต่มันแพงมากเลย พลอยเห็นคุณศรุตราใช้""ได้สิ เดี๋ยวพ่อซื้อให้ พลอยจัดการได้เลยนะลูก""เฮ้ยย นี่มันยังไง ไหนว่าเป็นลูกของท่านประธานไงล่ะ""สั่งปิดคลิปนั่นเดี๋ยวนี้""สั่งแล้วครับ แต่คนคุมไม่ทราบว่าสัญญาณถูกปล่อยมาจากไหน""ก็หาซิไอ้โง่ เร็วเข้า!!"คลิปดับลงไป พร้อมกับความโล่งใจของทรงพล"เอ่อ ทุกท่านครับ บางเรื่องน่าจะเป็นการเข้าใจผิด ผมรักลูกสาวท่านประธานเหมือนลูกแท้ๆ แต่ด้วยสนิทกับคุณธิดา น้องพลอยก็เลย...."เฮ้ยยย นั่นมัน...."ถ่ายเร็วเข้า เอาให้ติดตรงผลนะ"ทรงพลหันไปมองที่คลิปด้านหลังเขา ซึ่งเผยภาพที่ทำเอาเขาแทบทรุดลงทันที"ผลการตรวจดีเอ็นเอ ศตวรรษ กับ หนึ่งฤทัย ความน่าจะเป็นของความเป็นบิดา 0.0%ผลการตรวจดีเอ็นเอ ทรงพล กับ หนึ่งฤทัย ความน่าจะเป็นของความเป็นบิดา 99.995512%"
"หมอมิว คุณดำเนินการเรื่องผู้เชี่ยวชาญได้เลยนะครับ เขามาได้วันไหนก็แจ้งผมจะได้พามาดูอาการ ท่านประธานเซ็นอนุมัติการรักษามาแล้ว เราจะได้มาคุยกัน""จริงเหรอรุต ได้สิมิวจัดการให้ พอดีเลย ท่านมาประชุมที่สิงคโปร์ น่าจะเดินทางมาได้เลยวันสองวันนี้ เดี๋ยวมิวแจ้งเวลาที่แน่นอนอีกทีนะ""ฝากคุณด้วยละกัน แจ้งเวลาผมล่วงหน้าด้วย"ห้องทำงานชั้นสิบแปด"ได้ ลงเครื่องแล้วเหรอ เจอคนไปรับหรือยัง เรียบร้อยดีใช่มั้ย อืมๆ ได้ค่ะ เจอกัน""ออแกน คุณอเล็กซ์มาแล้วเหรอ""ใช่ค่ะพี่ตา ดำเนินการที่เหลือได้เลยนะคะ""พี่มีเรื่องจะแจ้งค่ะ ดูนี่สิคะ""ซื้อหุ้นไปสิบห้าเปอร์เซ็นต์ พี่ตา หรือจะเป็น คุณทรงพล""พี่เช็คแล้ว ดูเหมือนจะไม่ใช่นะคะ แต่ว่าผู้ซื้อบอกว่า พร้อมเปิดตัววันงานฉลองห้าสิบปี KBH ค่ะ""ไม่รู้ว่าผู้ถือหุ้นรายใหม่ จะเป็นฝั่งไหนนะคะ""พี่จะลองสืบให้อีกทีค่ะ""ออ พี่ตา วันงานเชิญพี่วุฒิมาด้วยสิคะ""พี่แจ้งไปแล้วค่ะ ช่วงนี้คุณวุฒิเลยรีบเคลียร์งาน เพื่อมางานนี้โดยเฉพาะค่ะ""ดีค่ะ จะได้เจอกัน"เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าดังขึ้น ("นัดแล้วอีกสองวัน คุณอยากมาเช็คของมั้ย ว่าตรงหรือเปล่า")"หึ ปลาติดเบ็ดแล้ว""อะไรนะคะ"
"ว๊ายย หวาดเสียว ใครก็ได้ ช่วยทีสิ""คุณพลอยครับ ใจเย็นๆนะครับ ค่อยๆพูดคุยกัน ไม่มีใครทำร้ายคุณนะ ผมก็แค่...""ไม่ยอมรับพลอย แต่พลอยรักพี่รุต เธอเป็นใครกัน พอเข้ามาก็มาแย่งเขาไป"ออแกนรู้แล้ว สาวน้อยนี่ นิสัยไม่เปลี่ยน ทุกคนอาจจะตกใจกับสิ่งที่เธอขู่ แต่มันใช้ไม่ได้กับนางร้ายอย่างออแกน เธอเดินเข้าไปหาหนึ่งฤทัยโดยไม่เกรงกลัว ไม่หลบตา"ออแกน อย่าครับ"หมอชลกระซิบอยู่ด้านหลังพลอย"หมอชล คุณหลีกไป ไม่ต้องช่วยเธอหรอกค่ะ เธอก็แค่ขู่ให้หมอรุตเห็นใจเธอเท่านั้นแหละ เอาสิคะ กรีดเลยค่ะ น้องพลอย กรีดตรงนั้นไม่ได้นะ เส้นเลือดใหญ่มันอยู่อีกฝั่งนึง กรีดตรงนั้นมันไม่ตายหรอกค่ะ จะตายแล้วก็อย่าโง่สิ อยากตายนักก็...""กรีดตรงนี้นังเด็กโง่!!"พลอยสะดุ้งเฮือกก่อนที่ออแกนจะเดินมาประชิดตัวเธอ และจับมือเธอเอาไว้ ทุกคนเงียบและต่างกลัวกันหมด แต่ละคนหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อออแกนเดินเข้าไปใกล้ๆพลอย เธอก็ยิ่งตัวสั่น เธอเพียงแค่อยากขู่ให้หมอเลือกเธอ แต่ไม่คิดว่าออแกนจะเดินเข้ามาแบบนี้"ตรงนี้นะคะ เห็นเส้นใหญ่ๆ ที่มือขาวๆนี่มั้ย ใช่แล้วค่ะ ตรงนี้ กรีดสิคะ กรีดสิ รออะไรละ กรีดสิ!!!""แก ถ้าไม่มีแก พี่รุตก็เลือกฉัน ตายซ
"หมอรุตคะ ออกมาจากห้องพักได้แล้วค่ะ""แต่นักข่าวเต็มเลยนะ ผมจะออกไปได้ยังไง""คุณหนีไม่ได้ตลอด ออกมาเถอะค่ะ มาแก้ปัญหาซะ""คุณอยู่ที่ไหนครับ""กำลังจะไปดูเหตุการณ์ค่ะ มีคนร้องเรียนมาแล้ว ต้องลงไปดูหน่อย""ได้ งั้นเดี๋ยวผมจะออกไปจัดการ ไล่พวกนักข่าวออกไปเอง"หมอรุตตัดสินใจเดินออกมาจากห้องพัก กองทัพนักข่าวที่ยืนรอสัมภาษณ์อยู่ รีบวิ่งเข้าไปมุงเขา โดยที่แยมและพลอยก็ถูกผลักให้ไปยืนอยู่ใกล้ๆเขา"หมอคะ ช่วยอธิบายความสัมพันธ์ของพวกคุณทั้งสามคนหน่อยค่ะ""เอ่อ ขอโทษนะครับ ที่นี่โรงพยาบาล กรุณารักษาความสงบกันด้วย อย่ารบกวนผู้ป่วยครับ"ลิฟต์ถูกกดลงมาจากชั้นสิบแปด พร้อมกับผู้บริหารสาว เลขาและบอร์ดี้การ์ดอีกสี่คน ....."ช่วยอธิบายหน่อยค่ะ ตกลงเรื่องราวมันเป็นยังไงคะ ระหว่างพวกคุณสามคน เป็นมายังไงคะคุณหมอ""เอ่อ รบกวนพวกคุณถอยไปหน่อยครับ"ประตูลิฟต์ชั้นสี่เปิดออกมา พร้อมกับหญิงสาวที่สูงสง่า สวมชุดสูทเสื้อปาดครึ่งไหล่สีดำแขนสามส่วน ขับกับผิวขาวเนียนที่ไหล่ ทำให้ผิวเธอดูขาวมากขึ้นยามต้องแสงไฟชุดสูทกระโปรงเข้ารูปเผยให้เห็นช่วงเอวคอด บั้นท้ายกลมกลึง กระโปรงยาวเหนือเข่าพร้อมกับส้นสูงสามนิ้วที่เดินออกมาจ