สหรัฐอเมริกา
"ได้ค่ะพ่อ หนูเตรียมตัวกลับแล้ว ค่ะ พี่วุฒิกลับไปด้วยค่ะ เราเสร็จงานที่นี่แล้ว ปริญญาหนูให้เขาส่งไปที่โน่นเลย ไม่อยู่ร่วมค่ะ ฝากดูแลแม่ด้วยนะคะพ่อ หนูจะรีบกลับค่ะ ได้ค่ะ รักพ่อนะคะ"
ออแกนในวัยยี่สิบห้าย่างยี่สิบหกปี รีบเก็บสัมภาระทั้งหมดอย่างลวกๆ เพื่อเดินทางกลับประเทศไทย ในวันที่เธอจบการศึกษา กลับได้รับข่าวร้ายที่สุดในชีวิตว่าแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอรู้สึกว่ามีความผิดปกติในเรื่องนี้ เธอจึงขอความช่วยเหลือจากวุฒิ
"ออแกนจะให้พี่หานักสืบ สืบเรื่องนี้ดูอย่างนั้นหรือ แต่ว่าทางตำรวจ...."
"ออแกนแค่สงสัย ปกติคุณแม่ไม่ออกไปไหนคนเดียวแบบนี้ รถทุกคันมีการตรวจสภาพ จู่ ๆ จะเกิดเรื่องแบบนี้ อาจจะไม่ใช่อย่างที่เราเห็น เรื่องนี้ฝากพี่วุฒิจัดการให้ด้วยนะคะ"
"อืม ได้สิ ว่าแต่ เก็บของหมดหรือยัง ถ้ายังก็ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวพี่ให้คนเก็บและส่งตามไป นี่ตั๋วเครื่องบินนะ ไฟลท์พรุ่งนี้บ่ายสอง คืนนี้นอนเอาแรงหน่อย พรุ่งนี้ต้องเดินทางแล้ว ใจเย็นๆ นะ คุณน้าต้องปลอดภัย"
"ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะพี่วุฒิ เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ"
ปฏิวุฒิเดินออกมาจากห้องของออแกน และเดินกลับห้องพักของตัวเอง ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ สามปี ออแกนไม่เคยมองเขาเป็นมากกว่าพี่ชายเธอเลย เธอให้เกียรติเขาเสมอ แต่ก็ไม่ใช่อย่างที่เขาต้องการ
ใจของเธอ เหมือนไม่เปิดรับใคร ตลอดเวลาเธอเอาแต่หมกมุ่นอยู่แต่กับตำรา เธอมุ่งมั่นกับการเรียนมากจนสามารถเรียนจบได้ในเวลาสองปี พร้อมกับคว้าเกียรตินิยมมาครองไว้ได้ จริง ๆ ควรจะได้อยู่ร่วมพิธีจบการศึกษาและเป็นตัวแทนนักศึกษาขึ้นกล่าวคำปราศรัยด้วยซ้ำ หากไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้นก่อน
บุคลิกของเธอก็เปลี่ยนแปลงไปจากสามปีก่อนอย่างสิ้นเชิง เธอดูเป็นนักธุรกิจมากขึ้น จนบริษัทตลาดหลักทรัพย์รายใหญ่ที่นี่ลงทุนจ้างเธอด้วยสัญญาจ้างหนึ่ง ปีหลังจากที่เธอเรียนจบ และเธอก็ตัดสินใจไม่ต่อสัญญาเพื่อจะกลับเมืองไทย แม้ว่าบริษัทนั้นจะเสนอรายได้เพิ่มให้เธออีกสองเท่าก็ตาม
เขาติดตามและเห็นความเปลี่ยนแปลงของออแกนมาตลอดสามปี มีแค่ครั้งเดียวที่เห็นเธอกลับไปเหมือนครั้งแรกที่เจอเธอเมื่อสามปีก่อน ก็ตอนที่พิมพ์ลดามาเยี่ยมเธอเมื่อตอนปีใหม่ที่ผ่านมา ดูเหมือนว่าเธอจะเปิดใจยอมรับเพื่อนสาวคนนี้คนเดียว
ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิประเทศไทย
"คุณหนู ท่านประธานให้มารับครับ"
"อืม คุณพ่อล่ะ"
"เฝ้าคุณผู้หญิงอยู่ที่โรงพยาบาลครับ"
"อืม รู้แล้ว รีบไปโรงพยาบาล ขอแมสด้วย"
"ออแกน ให้พี่ไปด้วยมั้ย"
"ไม่เป็นไรค่ะพี่วุฒิ ออแกนไปเองได้ พี่วุฒิกลับมาเหนื่อยๆ กลับไปพักผ่อนที่บ้านก่อนเถอะค่ะ แล้วอีกสองสามวัน ออแกนจะติดต่อไปนะคะ จะไปกราบคุณป้าลิลิลด้วย"
"งั้นก็ได้ ไว้พี่จะบอกแม่ให้นะ"
"ขอบคุณค่ะพี่วุฒิ"
ออแกนเดินนำบอดี้การ์ดของพ่อเธออีกสองคนมา เธอสวมแมสสีดำ พร้อมกับแว่นดำ ก่อนจะเดินขึ้นรถที่รออยู่ด้านนอกไปอย่างรวดเร็ว บรรยากาศเมืองไทยสามปีที่เธอไม่เคยกลับมาเลย บางอย่างได้เปลี่ยนแปลงไปแล้ว แต่บางอย่างก็ยังดูเหมือนเดิมจนน่าตกใจ อย่างเช่น การจราจรบนท้องถนน
ออแกนนั่งไถมือถืออย่างใจลอย เมื่อเธอมาถึงเมืองไทย พ่อก็จัดการซื้อโทรศัพท์พร้อมซิมการ์ดให้เธอโดยฝากบอดี้การ์ดมา เธอเลื่อนดูข่าวเรื่อยๆ จนเห็นข่าวของมารดาในฟีดข่าวของแอฟชื่อดัง
"รู้ชื่อหมอที่รักษาคุณแม่มั้ย"
"รู้ครับคุณหนู หมอวิศรุต ศัลยแพทย์มือหนึ่งของโรงพยาบาลเราครับ"
ชื่อนี้สะกิดใจให้ออแกนนึกไปถึงวันวานที่เธอยังวิ่งขึ้นลงเป็นเด็กส่งกาแฟ จนวันสุดท้ายก่อนที่จะเดินทางไปต่างประเทศ ภาพนั้นย้อนกลับมาอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่ตลอดเวลาสามปี เธอแทบจะลืมทุกอย่างที่เมืองไทยได้เกือบหมดแล้ว ยกเว้น...เขา
"ช่วยเช็คเวรหมอคนนี้ที ตอนนี้เขาอยู่โรงพยาบาลรึเปล่า"
"ครับคุณหนู"
บอดี้การ์ดจัดการเช็คให้ทันที ไม่ถึงห้านาที เขาหันกลับมาแจ้งเธอ
"คุณหนูครับ วันนี้คุณหมอรุตเข้าผ่าตัดทั้งวัน น่าจะไม่มีเวลาออกมาจากห้องผ่าตัดเพื่อมาพบคุณหนูครับ"
"ดี งั้นรีบไป"
ที่ให้ตรวจเช็คเพราะไม่อยากพบเขา เธอยังไม่พร้อม เขายังไม่เคยรู้จักเธอจริง ๆมาก่อน เธอยังไม่อยากพูดอะไรกับเขา แม้ในความทรงจำส่วนลึกๆในหัวใจ ยังไม่เคยสลัดเขาออกไปได้เลยก็ตาม
เมื่อนึกย้อนถึงเหตุการณ์สามปีที่แล้วก่อนที่เธอจะจากไป เขามีช่องทางมากมายที่จะติดต่อเธอ แต่เขาก็ไม่ทำ และปล่อยให้เรื่องมันเงียบไปเองโดยที่ไม่พูดอะไรเลย
เธอยอมรับว่าสามเดือนแรก เธอนั่งรอการติดต่อจากเขาทางใดทางหนึ่งซึ่งหากเขาจะพยายามได้
แต่เธอก็ต้องผิดหวัง เป็นอีกครั้งที่เธอรู้สึกผิดหวัง และนั่น เป็นครั้งที่เธอตัดสินใจลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่
นิมิตรา คนใหม่ ที่ไม่ใช่เด็กสาวที่คอยตามไล่มองผู้ชายหล่อโดยไร้เหตุผล และมานั่งมโนเอาเองว่าเขาอาจจะมีใจ เหมือนสาวน้อยในนิยายที่เธอเขียนค้างเอาไว้เมื่อสามปีก่อน
โรงพยาบาล KBH
รถเบ๊นซ์หรูสีดำจอดหน้าโรงพยาบาล แผนกผู้ป่วยใน ก่อนที่บอดี้การ์ดจะเดินลงมาเปิดประตูให้ผู้ที่อยู่ข้างในเดินลงมา
หญิงสาวสวมชุดสูทกางเกงขายาวสีขาวเข้าตัวซึ่งออกแบบและสั่งตัดจากห้องเสื้อแบรนด์ดัง รองเท้าส้นสูงสีงาช้างเข้ากันกับชุด ผมรวบสูงทิ้งหางม้าลงมา ถือกระเป๋าแบรนด์เนมใบเล็กสวมแว่นตาดำและแมสสีดำเดินเข้าไปภายในตัวอาคาร
สายตาที่มองมาอย่างอยากรู้ว่าคนดังคนไหนที่มาโรงพยาบาล ถึงขั้นมีบอดี้การ์ดเดินตามเป็นแถวแบบนี้ ก่อนที่ทั้งหมดจะกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นสี่แผนกศัลยกรรม ซึ่งเป็นห้องพักฟื้นผู้ป่วย
ใจของออแกนสั่นเล็กน้อยกับการมาเยือนที่นี่อีกครั้ง บรรยากาศที่คุ้นเคย แต่ทว่าเธอในวันนี้กลับเปลี่ยนไปแล้วอย่างสิ้นเชิง ลิฟต์เปิดแล้ว พร้อมกับพยาบาลที่เธอคุ้นหน้า
น้ำหวานกับหมอชลธีร์ เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย ก่อนจะเดินผ่านสองคนนั้นไปพร้อมกับบอดี้การ์ด น้ำหวานและหมอชล มองตามเธอจนเหลียวหลัง
"นั่น นางแบบหรือดาราที่ไหน หุ่นโคตรดี โคตรสูง โคตรสวยเลย"
"คุณหมอคะ น้ำลายจะไหลแล้ว ไปค่ะ ไปส่งผลตรวจก่อน"
"รู้แล้วๆ เฮ้ย เดี๋ยว ห้องนั้นมัน...."
น้ำหวานก็มองตามหมอชลไป เธอหยุดที่หน้าห้องของคุณผู้หญิง ก่อนที่บอดี้การ์ดจะยืนเฝ้าหน้าห้อง แล้วให้เธอเดินเข้าไป
"คุณหมอ นั่นมันห้องคุณผู้หญิงนี่ เธอเป็นใครกันน่ะ"
ไม่นานพวกเขาก็ได้คำตอบ เมื่อท่านประธาน เดินออกจากลิฟต์อีกตัวและเร่งเดินตามเข้าไปที่ห้องนั้นทันที ทั้งชั้นแตกตื่นเพราะการเดินเข้าไปของบุคคลสองคน
"หมอชล ไปส่งผลตรวจเองก่อนนะคะ น้ำหวานขอไปแจ้งหมอรุตก่อน"
"หมอรุตผ่าตัดอยู่ วันนี้คงยังไม่ได้ออกมาหรอก ไปเถอะ"
"ค่ะๆๆ"
ห้อง VIP
"พ่อคะ"
หญิงสาวสวมกอดผู้เป็นพ่อทันทีที่เห็นหน้า จริงๆพ่อกับแม่บินไปเยี่ยมเธอบ่อยมาก เพราะต้องไปติดต่อเรื่องธุรกิจด้วย
"ลูกพ่อ ขวัญเอ้ยขวัญมานะ เดินทางเรียบร้อยดีนะ"
"เรียบร้อยดีค่ะ หมอว่ายังไงบ้างคะ เรื่องอาการของคุณแม่"
"หมอบอกว่าการผ่าตัดสมองเรียบร้อยดี ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว ตอนนี้เหลือแค่ ให้แม่รู้สึกตัวหรือตอบสนอง ก็จะสามารถบอกได้ว่าขั้นตอนต่อไปต้องทำอะไร"
"แม่ ออแกนมาแล้ว แม่คะ หนูคิดถึงแม่นะคะ กลับมาหาหนูนะแม่ แม่จ๋าา"
หยดน้ำตาของหญิงสาวหยดใส่มือของมารดา แต่เธอก็ยังไม่มีการตอบสนองใดๆ ยังไม่ทันที่จะพูดอะไร ผู้มาเยือนคนใหม่ก็เดินเข้ามา ออแกนรีบใส่แมสกลับเข้าไป พร้อมกับความงุนงงของผู้เป็นพ่อ
"ท่านครับ คุณหนูพลอยมา บอกว่าจะมาเยี่ยมคุณผู้หญิงครับ"
คุณหนูพลอย ลูกสาวนอกสมรสของพ่อเธอ ซึ่งแม่ของเธอ คุณธิดา อ้างว่าเป็นลูกของพ่อ เธอใช้สื่อมวลชนบีบบังคับให้พ่อยอมรับลูกสาวคนนี้พร้อมกับผลตรวจ DNA ตอนนั้นพ่อต้องแก้ปัญหาโดยการยอมรับเธอเข้ามาในตระกูลกฤษณบดีรักษ์ เพื่อไม่ให้หุ้นส่วน และสื่อมวลชนโจมตีบริษัทในเครือ
ออแกนและแม่เธอรู้ดี จึงได้รีบส่งออแกนไปต่างประเทศก่อนกำหนด เพื่อเลี่ยงการสืบเรื่องลูกสาวคนโตของพ่อ
"ให้เธอเข้ามาเถอะค่ะพ่อ ไม่เป็นไร มีหนูอยู่"
ออแกนไม่เคยพบตัวจริงของคนที่อ้างว่าเป็นน้องสาวของเธอมาก่อน เธอเคยเห็นแค่ในภาพและคลิปจากข่าวตามสื่อต่างๆที่เธอและแม่ของเธอประโคมข่าวช่วงแรกๆที่ได้รับการยอมรับให้เข้ามาในตระกูล เป็นสาวน้อยที่ทำตัวให้ดูน่ารัก น่าเอ็นดู และน่าสงสารเมื่อพ่อเธออนุญาต ประตูเปิดออกมา สาวน้อยในชุดเดรสสีชมพูหวาน พร้อมกับกระเช้ารังนกและผลไม้อีกสองถาดใหญ่ที่ให้คนเตรียมมา ก็วางอยู่ที่โต๊ะสำหรับเยี่ยม เธอค่อยๆวางมันลง ก่อนจะยกมือไหว้"สวัสดีค่ะคุณพ่อ พลอยมาเยี่ยมคุณแม่ค่ะ""ขอโทษนะ นึกไม่ออกว่าแม่ไปมีลูกเพิ่มเมื่อไหร่ เท่าที่รู้ ฉันเป็นลูกคนเดียว เธอเป็นใคร"เสียงเย็นดั่งน้ำแข็งสาดใส่หน้าของหนึ่งฤทัยหรือพลอย อย่างชนิดที่ตั้งตัวไม่ทัน และแล้ว สิ่งที่เกินคาดกว่านั้นก็เกิดขึ้น เธอเริ่มสะอึกสะอื้น ก่อนที่จะพูดแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง"ขอ ขอโทษด้วยค่ะ อึก พลอย อึก แค่ อยากจะ อึก มาเยี่ยม...""พูดก็พูดให้ดี ๆ ถ้าไม่พร้อมก็ไปร้องไห้ให้พอก่อน พูดเป็นภาษาคนเมื่อไหร่ค่อยกลับเข้ามา"ผู้พูดยังยืนกอดอกอย่างมีอำนาจ พลอยเงยหน้าขึ้นมองอย่างรู้สึกเกรงกลัวเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะหยุดแสร้งร้องไห้ และใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดน้ำตาก่อนจะพูดต่อ"ขอโ
"ความดันปกติ สัญญาณชีพปกติ น้ำเกลือ......."เสียงของเขาที่สั่งพยาบาลข้างๆที่ตั้งใจตรวจอาการและดูแลแม่ของเธอนั้น ทำให้เธอไม่สามารถละสายตาได้ มือเรียวเอื้อมไปจับใบหน้าเขา ที่เธอไม่ได้เห็นมาสามปีแล้ว ตอนนี้เขาเป็นหนุ่มหล่อสมบูรณ์แบบ ไม่ใช่หมอหนุ่มคนนั้นอีกแล้ว หน้าตาของเขาที่ดูมากประสบการณ์ ทั้งวิธีการพูด และท่าทางล้วนแตกต่างไปจากเมื่อสาม ปีที่แล้วโดยสิ้นเชิง ไม่ต่างจากเธอ...."หมอรุต คนไข้เตียงห้ามีภาวะเลือดออก ต้องเซ็นผ่าตัดด่วน""ได้ๆ ไปเดี๋ยวนี้ หมอมิว รบกวนให้หวานเอาเอกสารนำไปก่อนเลย เดี๋ยวผมตามไป""ได้ ตามมานะ"หมอรุตรีบขีดๆเขียนๆบางอย่างในกระดาษแผ่นใหญ่ในแฟ้มตรวจ ก่อนที่จะส่งให้พยาบาลอีกคน และรีบเดินออกไป "ยังคบกันดีอยู่สินะ เฮ้อออ ก็ดีแล้วนี่"ออแกนล้มตัวลงนอนอย่างเหนื่อยล้า ต้องยอมรับว่าหมอรุตนั่น หล่อมากขึ้นอีกแล้วสินะ แต่เขาก็ยังเป็นคนที่มีแฟนแล้ว เฮ้ออ รีบเดินออกมาเสียที มองไปข้างหน้าได้แล้วออแกน....Chebet Cafe' หกโมงเช้า ออแกนเดินจากคอนโดออกมาที่ร้านกาแฟของพิมพ์ลดา เพื่อจะ เซอร์ไพรส์ให้เธอแปลกใจ ที่ออแกนกลับมาก่อนกำหนด สามปีที่ผ่านมา ร้านของพิมพ์นับว่าพัฒนาและขยายกิจการอ
"เที่ยงนี้เหรอคะ เที่ยงนี้ คือว่า""ออแกนไม่สะดวกเหรอครับ""ก็ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ""ออแกน แกก็มากินที่นี่ก็ได้ ฉันเปิดห้องส่วนตัวให้ ดีมั้ยคะคุณหมอ จะได้ไม่ไปไกลด้วย สะดวกคุณหมอด้วย"พิมพ์ลดาเป็นผู้ทำลายความเงียบนี้ ก่อนจะเอาอเมริกาโน่ร้อนของหมอรุตมาวางที่โต๊ะให้ ก่อนจะเดินกลับไป หมอหนุ่มมองหน้าออแกนอย่างรอคำตอบ "ก็ได้ค่ะคุณหมอสะดวกมั้ยคะ ถ้าเป็นที่นี่ ออแกนจะได้รออยู่ที่นี่เลย"หมอหนุ่มยิ้มขึ้นมาอย่างมีความหวัง เป็นรอยยิ้มที่ทำให้คนตรงข้ามใจสั่นด้วยความหวั่นไหวจริงๆ"ได้ครับ ถ้าอย่างนั้น เที่ยงนี้ ผมจะรีบมาเจอที่นี่นะครับ ถ้าอย่างนั้น ผมขอตัวเข้าเวรก่อน แล้วเจอกันครับ""ได้ค่ะคุณหมอ แล้วเจอกันค่ะ"หมอรุตเดินออกไปจากร้านอย่างอารมณ์ดีที่ไม่ค่อยได้เห็นมาก่อน พิมพ์ลดารีบปรี่เข้ามานั่งทันที ด้วยความอยากรู้อยากเห็น"ยังไงๆ ว่ามาซิ เมื่อกี้ เขานัดเดทแกเหรอ""ฉัน ฉันไม่รู้ว่ะ แบบนี้เรียกเดทเหรอ แค่นัดกินข้าวเฉยๆเอง ก็คนรู้จักกัน""เหรอ พึ่งเจอแกวันแรก รีบเข้ามาในร้าน ขอเบอร์ นัดกินข้าว รุกขนาดนี้ยังบอกว่าไม่มีอะไร นั่งเกาะวงแหวนมองจากดาวเสาร์ยังรู้เลยว่ามันมีอะไรแน่นอน"ใบหน้าของออแกนร้อนฉ่าขึ
"พิมพ์ เหมือนเราจะเมาแล้วอ่ะ แกไหวมั้ยอ่ะ""อืม แกคออ่อนอยู่แล้วสิ ฉันไหวอยู่ พอก่อนมั้ย กลับบ้านกัน""สวัสดีครับคนสวย ขอชนแก้วด้วยได้มั้ยครับ"พิมพ์ลดามองผู้มาใหม่ตาขวาง ก่อนจะโบกมือทำท่าให้รู้ว่าพวกเธอไม่ต้องการ"โทษทีค่ะ ไม่สะดวก""ผมมองพวกคุณมาสักพักแล้ว ไปสนุกกับพวกเราต่อมั้ยครับ""ขอโทษทีค่ะ พวกเรากำลังจะกลับแล้วค่ะ หลีกทางด้วยค่ะ""พิมพ์ ใครอ่ะ เพื่อนแกเหรอ ไม่เอาแล้ว ไม่ดื่มแล้ว ง่วงนอน""แค่แก้วเดียวเอง เดี๋ยวพวกผมไปส่งดีมั้ย"ออแกนเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชวน แล้วเริ่มเดินเข้าไปหาเรื่อง "ออแกน อย่าหาเรื่อง ใจเย็นก่อน""นายเป็นใคร เรารู้จักกันเหรอ หลีกไป จะกลับบ้าน""คนสวย ทำไมดุแบบนี้ล่ะ แต่ดุๆแบบนี้ สเปกเลยนะ"หมอรุตและหมอชลเข้ามาถึงผับที่พิมพ์ลดาบอก พวกเขากวาดสายตามองท่ามกลางแสงไฟที่มืด สลับกับแสงสีเสียงที่ดูวุ่นวายในนี้ ก่อนที่หมอชลจะรีบชี้ให้เขาดู พวกเธอกำลังถูกผู้ชายสองสามคนล้อมรอบอยู่"หมอรุต อยู่นั่น ท่าจะไม่ดีแล้ว เฮ้ย เดี๋ยว รอก่อนสิปัดโธ่"หมอรุตเห็นแล้วจึงรีบเดินปรี่เข้าไปหาพวกเธอทันที"คนสวย มาเถอะ มาดื่มด้วยกัน พี่ช่วยนะ"เขากำลังเดินมาโอบเอวออแกน ก่อนที่เธอจะจับนิ้ว
ปากของเขาเริ่มบดขยี้เธออย่างรุนแรงมากขึ้น เธอเองก็สู้ไม่ถอย เขาผละออกมาก่อนที่สติของเขาจะกระเจิดกระเจิง นี่มันบนรถ และเธอก็เมาอยู่ เขาไม่ควรจะฉวยโอกาสเธอแบบนี้ แต่เขาไม่รู้ที่อยู่ของเธอ "ออแกน กลับบ้านกันนะครับ"หญิงสาวที่สร่างเมาโดยฉับพลัน พยักหน้าให้เขา และหันหน้าหนีไปอีกทางด้วยความเขินอายที่พึ่งจะรู้สึกตัว เขายิ้มให้กับท่าทางน่ารักของเธอ ก่อนที่ขับรถออกจากที่นั่น มุ่งสู่คอนโดของตัวเอง เขาจอดรถ ก่อนที่จะมาเปิดประตูให้ออแกนลงจากรถ"ที่นี่คือ...""คอนโดผมเอง คืนนี้พักที่นี่ก่อนนะ พรุ่งนี้ผมจะไปส่งที่คอนโดคุณ ผมไม่รู้ว่าออแกนพักที่ไหน""ไม่รบกวนดีกว่า เดี๋ยวออแกนกลับเอง"เขาดึงแขนออแกนเข้ามา เธอไม่ทันระวัง ชนเข้ากับแผงอกเขา แต่รอบนี้ เป็นหมอรุต ที่กอดเธอไม่ยอมปล่อย เธอใช้มือดันออก เขาก็ยิ่งกอดรัดเธอเข้ามา"อย่าดื้อเลยนะ คืนนี้พักที่นี่ก่อน ผมไม่ทำอะไรคุณหรอก สัญญาว่าจะไปส่งคุณอย่างปลอดภัย""ก็ได้ๆ คุณปล่อยก่อนสิ"เขายอมปล่อยเธอออกไป แต่คว้ามือเธอมา และจูงเธอเข้าไปในลิฟต์ทันที เมื่อถึงห้องของเขา เขาเปิดประตูให้เธอเข้าไปก่อน "คุณอยากจะอาบน้ำก่อนมั้ยครับ เดี๋ยวผมไปเอาผ้ากับชุดนอนมาให้เป
"อื้มม หมอรุตคะ""ออแกน ผมอยู่นี่ อืมม"ลิ้นของทั้งสองพัวพันนัวเนียกันอยู่ในปาก ก่อนที่เขาจะเริ่มถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออกเผยให้เห็นแผงอกกว้างที่เธอเคยเดินชนเมื่อสามปีก่อนซึ่งตอนนี้ เธอเห็นมันอย่างเปิดเผย แผง ซิกซ์แพ็กเป็นลอนๆตรงหน้าท้อง กล้ามที่แข็งแน่นพอดีตัวของเขา ตอนนี้จะเป็นของเธอเพียงคนเดียว"คุณหมอคะ คือเรา""ถ้าคุณบอกว่าไม่ ผมจะหยุดทันที"เธอลุกขึ้นมาพร้อมกับลูบแผ่นอกกว้างของเขา ก่อนที่จะเขี่ยหัวนมสีชมพูแดงช้ำของเขาเล่นอย่างยั่วเย้าอารมณ์ เขาพยายามที่จะไม่ปล่อยอารมณ์ให้กระเจิงตามเธอ"ออแกน ถ้าขืนคุณยังไม่หยุด"เสียงจากการกัดฟันของเขา ทำให้เธอรู้ว่าเขากำลังอดกลั้นอย่างเต็มที่ ที่จะไม่ล่วงเกินเธอ แต่วันนี้ เธอไม่ต้องการแบบนั้น เธอต้องการเขา พอๆกับที่เขาต้องการเธอ"คุณหมอคะ ออแกนต้องการคุณ"หมอรุตจูบเธออย่างบ้าคลั่ง อารมณ์ของเขาแตกกระเจิงไปเรียบร้อยแล้ว เขาดันเธอลง และเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อตัวโตนั้นอย่างง่ายดายและต้องตื่นเต้น เมื่อเขาล้วงเข้าไปอย่างง่ายดาย"ออแกน นี่คุณ ไม่ได้สวมบรา??""ใช่ค่ะ เวลานอนไม่สวมมันสบายกว่า"เธอกระซิบเขาอีกครั้งก่อนที่เขาจะจัดการมัน"ข้างล่างก็ไม่ใส่ค่ะ"
"หมอรุตคะ แต่ผมออแกนพึ่งจะแห้งเองนะ""แค่ล้างตัว ไม่ได้อาบน้ำให้ใหม่เสียหน่อย กลัวอะไรกัน""ออแกนอาบแล้ว แต่คุณสิ ที่ยังไม่ได้อาบ""อย่าดื้น มานี่ ผมจะล้างให้ รับรอง จะล้างให้สะอาดเลย"เขาเริ่มเปิดน้ำอุ่นที่ฝักบัว และค่อยๆราดลงไปที่ตัวออแกน เขาค่อยๆถูตัวให้เธออย่างเบามือ ก่อนที่เธอจะขอทำเอง"คุณหมอคะ ออแกนทำเองดีกว่าค่ะ"เขาดันตัวเธอไปติดกับกำแพง น้ำไหลลงโดนหน้าอกของเขาไปถึง ซิกซ์แพ็กนั้น ช่างดูเซ็กซี่จริง ๆ ออแกนอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบไล้แผงอกกว้างนั้น ก่อนที่เขาจะดึงเธอเข้ามากอด "ออแกน คุณรู้มั้ยว่าทำแบบนี้มันอันตราย""รู้ค่ะ ก็เดี๋ยวพื้นห้องน้ำจะลื่น และ อ๊าา อย่านะคะ หมอรุต อื้มม"หมอรุตเริ่มจู่โจมเธออีกแล้ว ภายใต้น้ำฝักบัวที่ไหลรดลงมาเขาก้มลงจูบเธอพร้อมกับลูบไล้ไปทั่วตัวของเธออย่างหลงใหล เขาดันตัวเธอติดผนังอีกครั้ง พร้อมกับยกขาของเธอขึ้น และ..."อ๊าา หมอรุต ใจร้ายจัง ไหนบอกว่า...อาาา จะล้างตัวให้ อืมมมม...อ๊าาาาา"หมอหนุ่มช่างรุนแรงเหลือเกิน จังหวะที่กระแทกเข้ามาพร้อมกับเสียงน้ำฝักบัวนั้น ยิ่งทำให้อารมณ์ของทั้งคู่กระเจิงอีกครั้ง "หมอคะ อ๊ายยย ที่รัก คือว่า อึ๊ยยย อย่าาาาาา.
ออแกนโกรธจนหน้าแดง นี่เขาแกล้งเธอใช่หรือไม่ ไม่สิ เธอไม่มีทางยอมเพราะเรื่องแค่นี้หรอก"ไม่เป็นไรค่ะ ออแกนใส่ชุดคุณหมอกลับก่อนก็ได้ถ้าอย่างนั้น บายนะคะ แล้วเจอกันค่ะ"หมอหนุ่มถึงกับโมโห นี่ขนาดเขาแอบเอาชุดเธอส่งซักพร้อมกับเขา ยังไม่สามารถรั้งตัวเธอเอาไว้ได้ บางทีเธออาจจะพูดความจริง อาจจะเป็นเขาที่ระแวงมากเกินไป และที่สำคัญ ก็ไม่ควรไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเธอมากเกินไป ก่อนที่เขาจะเดินไปดึงแขนเธอเอาไว้"เดี๋ยวผมไปส่ง เรื่องนี้คุณห้ามปฏิเสธ""ยังไม่ทันได้พูดอะไรเลย กำลังจะบอกว่า หยิบกระเป๋ามาให้ด้วยค่ะ ขอบคุณ"เขาเดินไปหยิบกระเป๋าเธอที่เขาเอาวางไว้ที่โซฟา และเดินพาเธอออกมา และขับรถไปส่งที่คอนโดหลังโรงพยาบาล เมื่อขับมาถึง เธอกำลังจะเดินออกจากรถ ก่อนที่หมอหนุ่มจะดึงแขนเธอไว้อีกครั้ง"มีอะไรเหรอคะคุณหมอ""คุณจะไม่เชิญผมไปกินน้ำที่ห้องหน่อยเหรอครับ เผื่อว่าเวลาฉุกเฉิน จะได้มาส่งคุณถูก ถ้าหากผมไม่รู้จักที่พักของคุณ ผมก็คงทำได้แค่พาคุณกลับไปที่ห้องของผมทุกครั้งนะครับ"หมอยิ้มให้เธออย่างเจ้าเล่ห์ ออแกนคิดแล้ว คงไม่ดีแน่ หากเธอจะเข้าๆ ออกๆ ห้องของผู้ชายบ่อย ๆ ถึงแม้ผู้ชายคนนั้นจะขึ้นชื่อว่าเป็น
"สุดท้ายแล้ว ก็จ่ายทั้งค่าโรงแรม ค่าทำหน้าใหม่นังอเล็กซ์ และยังตั๋วเครื่องบินกลับสหรัฐชั้นเฟิร์สคลาสอีกสองใบ สุดยอดสายเปย์เลยนะคะสามีดิฉันเนี่ย""ว่าแต่ ออแกน คุณคิดหรือยังว่าจะไปฮันนีมูนที่ไหน""อืม จริงๆก็อยากไปสวีเดนค่ะ แต่ตอนนี้อยากไปฝรั่งเศสมากกว่าค่ะ ตอนเรียนกะว่าพอเรียนจบจะไปห้องเสื้อดังที่ฝรั่งเศส ขึ้นหอไอเฟลและไปถ่ายรูป แต่เพราะเรื่องของคุณแม่ ก็เลยรีบกลับมาก่อนค่ะ""อืม งั้นไปที่นี่แหละ เดี๋ยวดูวันแล้วค่อยจองตั๋วล่วงหน้าอีกที น่าเสียดายนะที่ริชาร์ดกับอเล็กซ์กลับไปก่อน ไม่ทันได้อยู่ร่วมพิธีแต่งงาน""ไม่เห็นจะยาก แค่คุณส่งตั๋วให้ มันก็คงจะรีบแพคกระเป๋ามาอย่างไวเลยล่ะค่ะ""งั้นก็ดี ได้วันที่แน่นอนเมื่อไหร่ค่อยบอกพวกเขา"งานหมั้น...."ไหนดูสิ เจ้าสาวเสร็จรึยัง""ใกล้แล้วค่ะ พิมพ์หยิบดอกไม้มาให้พี่หน่อย จะเอาให้เจ้าสาวถือ แล้วก็อย่าลืม เข็มขัดทองที่พวกเราจะกั้นเจ้าบ่าวด้วย""โอเคเลยค่ะพี่ตา จะเรียกเอาให้เจ้าบ่าวหมดตัวเลยคอยดู""พวกแกเห็นใจฉันหน่อยสิ เงินเขาก็เงินฉันนะ หมดตัวอะไรกัน เอาแบบพอดี ๆก็พอ""หูยยยพี่ตาดู ดูมัน ยังไม่ทันได้แต่ง ออกรับแทนแล้ว""ไม่ทันได้แต่งอะไรล่ะ ทะเบียน
สองร่างเปลือยที่นอนก่ายกอดกันบนเตียง ทั้งคู่ตื่นแล้วแต่ไม่ได้ลุกไปไหน เนื่องจากเป็นวันหยุด เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้น ก่อนที่ออแกนจะเอื้อมมือไปเปิดอ่านดู"ใครส่งมาแต่เช้าเชียว""อเล็กซ์น่ะค่ะ บอกว่าบินถึงลอนดอนแล้ว ไม่ต้องห่วง""ออ ที่โน่นก็คงจะพึ่งค่ำสินะ""ใช่ค่ะ เรื่องนี้ ถ้าไม่ได้ความช่วยเหลือจากอเล็กซ์ในตอนสุดท้าย ก็อาจจะไม่จบง่ายๆแบบนี้เหมือนกันนะคะ""นั่นสิ ผมยังไม่ทันได้เลี้ยงขอบคุณเขาดีๆเลยก็รีบกลับไปซะแล้ว""แค่คุณซื้อตั๋วชั้นเฟิร์สคลาสให้เขานั่งกลับ นั่นก็มากพอแล้วค่ะ สำหรับ...ฮิฮิ ...ค่าหมัดที่คุณชกเขาไป""ที่รัก คุณช่วยลืมเรื่องนี้ไปได้มั้ยครับ""ก็มันลืมไม่ได้นี่นา....."ย้อนกลับไปสองสัปดาห์ก่อนออแกนพึ่งกลับมาจากโรงพยาบาลเพื่อมาพักฟื้นที่คอนโด เธอให้พิมพ์ลดามาอยู่เป็นเพื่อน เนื่องจากยังหยิบจับอะไรไม่ค่อยสะดวก และหมอรุตต้องบินไปดูงานด่วนที่ญี่ปุ่นเป็นเวลาห้าวัน คืนนั้น พวกเธอปาร์ตี้กันหนักมาก อยู่คุยกันทั้งคืน ทั้งลลิตา ปฏิวุฒิ อเล็กซ์ ออแกนดื่มไม่ได้ แต่ก็อยู่ร่วมวงสังสรรค์จนปาร์ตี้ใกล้จะเลิก เธอจึงขอตัวเข้านอนก่อนเสียงกริ่งดังขึ้นหน้าประตู ออแกนที่กำลังอาบน้ำอยู่จ
"โอโห ออแกน เรือนหอแกสวยไม่ธรรมดาเลย พ่อสามีแกนี่สายเปย์ที่แท้ทรู อิจฉาจังเลย อยากมีแบบนี้บ้างอ่ะ""แกก็ขอหมอชลแต่งงานซักทีสิ หมอชลก็ทายาทร้านจิวเวอร์รี่ แม่เปิดห้างทอง รวยน้อยซะเมื่อไหร่ ทำเป็นมาอิจฉาฉัน""เฮ้ออ ไม่ทันไร แกกับหมอสุดหล่อ อเมริกาโน่เจ็ดโมงเช้าก็ลงเอยกันจนได้ คิดๆแล้ว มันยุ่งดีจริงๆ เส้นทางของแกกับหมอรุตนี่ เขียนนิยายขายได้เลยนะ""เหรอ หรือแกว่าช่วงที่ฉันพักฟื้น จะกลับไปเขียนนิยายให้จบดีมั้ยวะ""ไหนๆแกก็จะเป็นคุณนายหมอแล้วนี่ ว่างๆก็เขียนซะให้จบ ป่านนี้คนอ่านคงสาปแกไปแล้วล่ะมั้ง ทิ้งมาตั้งหลายปี""นั่นสิ เอาไว้เขียนแก้เหงาก็ดีเหมือนกัน""เอาล่ะ ว่าแต่วันนี้ จะทำอะไรให้ว่าที่สามีกินล่ะจ๊ะคุณนายหมอ....""อาหารง่ายๆน่ะ ก็แกบอกว่าอยากปาร์ตี้บาร์บีคิวไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวพี่ตากับพี่วุฒิก็กลับมาแล้ว ไปซื้ออาหารทะเลมาปิ้งย่างกัน""จัดไป งั้นฉันจะทำน้ำจิ้มซีฟู๊ดเอง แกก็ทำสลัดให้สามีไปนะ""จ้าา อุปกรณ์อยู่โน่น จัดการเลย ฉันยังยกของหนักยังไม่ได้""แกไม่ต้องทำอะไรเลยจะดีกว่า ให้ฉันทำเอง แกนั่งเขียนนิยายรอสามีแกเหอะ เดี่ยวหมอชลก็คงจะมาพร้อมกับหมอรุตแหละ""รบกวนแกแย่เลยอ่ะพิมพ์""โอย ไม
ห้องพักผู้ป่วยวีไอพี 2ออแกนค่อยๆ กะพริบตาอย่างยากลำบาก เธอรู้สึกเหมือนกับว่าได้นอนหลับไปยาวนาน"อืออ พ่อคะ..."หมอรุตที่นอนอยู่เตียงข้างๆ รีบลุกขึ้นมาและเดินมาหาเธอที่เริ่มส่ายหน้าไปมา"ออแกน คุณฟื้นแล้ว ออแกน อย่าพึ่งรีบขยับตัว... ค่อยๆ ลืมตาขึ้น คุณอยากจิบน้ำมั้ย""ค่ะ น้ำ..."หมอรีบเอาน้ำให้เธอจิบ ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นเต็มตา"หมอรุต ออแกน...""คุณปลอดภัยแล้ว""ท่านประธานล่ะคะ ท่าน..""คุณพ่อคุณปลอดภัยดี ไม่ต้องห่วง ตอนนี้เฝ้าคุณแม่คุณอยู่ที่ห้อง"ออแกนมองหน้าเขาอย่างรู้สึกสับสนเล็กน้อย ระหว่างที่เธอหมดสติไป เกิดอะไรขึ้นบ้าง เธออยากถามเขา แต่ไม่มีแรง"คุณหมดสติไปสี่วันเต็มๆ เพราะแผลที่ถูกยิง ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว แผลแห้งดีมากครับ""แล้ว.. คนอื่นๆ ...""คุณทรงพล คุณธิดา หมอมิว และหมอปลอมนั่น เข้าคุกไปแล้ว รอตัดสินเพื่อรับโทษ ส่วนคุณพลอย ไม่มีใครเจอเธออีกหลังจากวันนั้น คิดว่าน่าจะหนีออกนอกประเทศไปแล้ว""พ่อของคุณ พ่อคุณซื้อหุ้นของ KBH ได้ยังไงคะ คุณเป็นคนจัดการใช่มั้ย""พ่อผมทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ที่จริงท่านก็สนใจหุ้นของที่นี่อยู่แล้ว แค่ผมเสนอให้ ท่านก็รวบซื้อทันที และให้คนจั
"นะ ...นี่มันหมายความว่ายังไงครับ คุณ..""อ่อ เรื่องการซื้อหุ้นนี่ ผมได้ซื้อมาอย่างถูกต้อง และก็ KBH เป็นหุ้นที่น่าสนใจ ที่จริง ผมสนใจซื้อตั้งแต่ก่อนที่คุณจะมาเสนอด้วยซ้ำไป""ใครกันที่เป็นคนเสนอคุณ""ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก หมอวิศรุต ลูกชายของผมเอง"ทรงพลเบิกตากว้างด้วยความตกใจสุดขีด คิดไม่ถึงว่าคุณปริญญ์ เจ้าพ่ออสังหาริมทรัพย์ชื่อดังของประเทศจะเป็นพ่อของหมอวิศรุต"หมาย...หมายความว่า...พวกคุณ!! ...""หมอรุต หมายความว่าไงคะ""ที่รัก ไม่มีอะไรแล้ว พ่อครับ นี่ศรุตรา แฟนผมครับ""สวัสดีค่ะคุณลุง""ไหว้พระเถอะลูก สวยใช้ได้เลยนี่ แม่แกรู้รึยังล่ะ""รู้ครับ แค่ยังไม่ได้เจอ"ทรงพลมองพวกเขาที่ทำราวกับเจอญาติพี่น้อง ทำเอาเขาโกรธแค้นจนไม่อาจทนได้อีกต่อไป"หึ ดูท่า ถ้าแกไม่ตาย เรื่องคงไม่จบสินะ ศตวรรษ อย่าอยู่เลย!!..."ทรงพลที่คลุ้มคลั่ง อาศัยจังหวะนี้ วิ่งออกมาพร้อมกับชักปืนออกมาและเล็งไปที่คุณศตววษ"ระวังค่ะ!!!""ปัง ปัง!!!""กรี๊ดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด มีคนถูกยิง""พ่อเป็นอะไรมั้ยครับ""ไม่ๆ พ่อปลอดภัย"""ออแกน!!""เสียงท่านประธานและหมอรุตดังขึ้นพร้อมกัน พร้อมกับร่างบางที่ถูกยิงที่หน้าอกนั้น ค่อ
ด้านหลังเวที มีคลิป วิดีโอหนึ่งโผล่ขึ้นมา สร้างเสียงฮือฮาจากทุกคนไม่สนใจว่าพลอยกำลังพูดอะไร"นั่นมัน นั่นอะไรน่ะ"ในคลิปเป็นภาพของคุณธิดา กับคุณทรงพล ที่กำลังนัดเจอกันที่โรงแรม ก่อนที่จะสวมกอดหนึ่งฤทัยเอาไว้ ภาพตัดมาที่ทั้งสามคนไปทานข้าวด้วยกัน ก่อนที่จะมีเสียงของหนึ่งฤทัยเรียกเขาว่า"พ่อคะ พลอยอยากได้กระเป๋าใบนั้น แต่มันแพงมากเลย พลอยเห็นคุณศรุตราใช้""ได้สิ เดี๋ยวพ่อซื้อให้ พลอยจัดการได้เลยนะลูก""เฮ้ยย นี่มันยังไง ไหนว่าเป็นลูกของท่านประธานไงล่ะ""สั่งปิดคลิปนั่นเดี๋ยวนี้""สั่งแล้วครับ แต่คนคุมไม่ทราบว่าสัญญาณถูกปล่อยมาจากไหน""ก็หาซิไอ้โง่ เร็วเข้า!!"คลิปดับลงไป พร้อมกับความโล่งใจของทรงพล"เอ่อ ทุกท่านครับ บางเรื่องน่าจะเป็นการเข้าใจผิด ผมรักลูกสาวท่านประธานเหมือนลูกแท้ๆ แต่ด้วยสนิทกับคุณธิดา น้องพลอยก็เลย...."เฮ้ยยย นั่นมัน...."ถ่ายเร็วเข้า เอาให้ติดตรงผลนะ"ทรงพลหันไปมองที่คลิปด้านหลังเขา ซึ่งเผยภาพที่ทำเอาเขาแทบทรุดลงทันที"ผลการตรวจดีเอ็นเอ ศตวรรษ กับ หนึ่งฤทัย ความน่าจะเป็นของความเป็นบิดา 0.0%ผลการตรวจดีเอ็นเอ ทรงพล กับ หนึ่งฤทัย ความน่าจะเป็นของความเป็นบิดา 99.995512%"
"หมอมิว คุณดำเนินการเรื่องผู้เชี่ยวชาญได้เลยนะครับ เขามาได้วันไหนก็แจ้งผมจะได้พามาดูอาการ ท่านประธานเซ็นอนุมัติการรักษามาแล้ว เราจะได้มาคุยกัน""จริงเหรอรุต ได้สิมิวจัดการให้ พอดีเลย ท่านมาประชุมที่สิงคโปร์ น่าจะเดินทางมาได้เลยวันสองวันนี้ เดี๋ยวมิวแจ้งเวลาที่แน่นอนอีกทีนะ""ฝากคุณด้วยละกัน แจ้งเวลาผมล่วงหน้าด้วย"ห้องทำงานชั้นสิบแปด"ได้ ลงเครื่องแล้วเหรอ เจอคนไปรับหรือยัง เรียบร้อยดีใช่มั้ย อืมๆ ได้ค่ะ เจอกัน""ออแกน คุณอเล็กซ์มาแล้วเหรอ""ใช่ค่ะพี่ตา ดำเนินการที่เหลือได้เลยนะคะ""พี่มีเรื่องจะแจ้งค่ะ ดูนี่สิคะ""ซื้อหุ้นไปสิบห้าเปอร์เซ็นต์ พี่ตา หรือจะเป็น คุณทรงพล""พี่เช็คแล้ว ดูเหมือนจะไม่ใช่นะคะ แต่ว่าผู้ซื้อบอกว่า พร้อมเปิดตัววันงานฉลองห้าสิบปี KBH ค่ะ""ไม่รู้ว่าผู้ถือหุ้นรายใหม่ จะเป็นฝั่งไหนนะคะ""พี่จะลองสืบให้อีกทีค่ะ""ออ พี่ตา วันงานเชิญพี่วุฒิมาด้วยสิคะ""พี่แจ้งไปแล้วค่ะ ช่วงนี้คุณวุฒิเลยรีบเคลียร์งาน เพื่อมางานนี้โดยเฉพาะค่ะ""ดีค่ะ จะได้เจอกัน"เสียงแจ้งเตือนข้อความเข้าดังขึ้น ("นัดแล้วอีกสองวัน คุณอยากมาเช็คของมั้ย ว่าตรงหรือเปล่า")"หึ ปลาติดเบ็ดแล้ว""อะไรนะคะ"
"ว๊ายย หวาดเสียว ใครก็ได้ ช่วยทีสิ""คุณพลอยครับ ใจเย็นๆนะครับ ค่อยๆพูดคุยกัน ไม่มีใครทำร้ายคุณนะ ผมก็แค่...""ไม่ยอมรับพลอย แต่พลอยรักพี่รุต เธอเป็นใครกัน พอเข้ามาก็มาแย่งเขาไป"ออแกนรู้แล้ว สาวน้อยนี่ นิสัยไม่เปลี่ยน ทุกคนอาจจะตกใจกับสิ่งที่เธอขู่ แต่มันใช้ไม่ได้กับนางร้ายอย่างออแกน เธอเดินเข้าไปหาหนึ่งฤทัยโดยไม่เกรงกลัว ไม่หลบตา"ออแกน อย่าครับ"หมอชลกระซิบอยู่ด้านหลังพลอย"หมอชล คุณหลีกไป ไม่ต้องช่วยเธอหรอกค่ะ เธอก็แค่ขู่ให้หมอรุตเห็นใจเธอเท่านั้นแหละ เอาสิคะ กรีดเลยค่ะ น้องพลอย กรีดตรงนั้นไม่ได้นะ เส้นเลือดใหญ่มันอยู่อีกฝั่งนึง กรีดตรงนั้นมันไม่ตายหรอกค่ะ จะตายแล้วก็อย่าโง่สิ อยากตายนักก็...""กรีดตรงนี้นังเด็กโง่!!"พลอยสะดุ้งเฮือกก่อนที่ออแกนจะเดินมาประชิดตัวเธอ และจับมือเธอเอาไว้ ทุกคนเงียบและต่างกลัวกันหมด แต่ละคนหายใจไม่ทั่วท้อง เมื่อออแกนเดินเข้าไปใกล้ๆพลอย เธอก็ยิ่งตัวสั่น เธอเพียงแค่อยากขู่ให้หมอเลือกเธอ แต่ไม่คิดว่าออแกนจะเดินเข้ามาแบบนี้"ตรงนี้นะคะ เห็นเส้นใหญ่ๆ ที่มือขาวๆนี่มั้ย ใช่แล้วค่ะ ตรงนี้ กรีดสิคะ กรีดสิ รออะไรละ กรีดสิ!!!""แก ถ้าไม่มีแก พี่รุตก็เลือกฉัน ตายซ
"หมอรุตคะ ออกมาจากห้องพักได้แล้วค่ะ""แต่นักข่าวเต็มเลยนะ ผมจะออกไปได้ยังไง""คุณหนีไม่ได้ตลอด ออกมาเถอะค่ะ มาแก้ปัญหาซะ""คุณอยู่ที่ไหนครับ""กำลังจะไปดูเหตุการณ์ค่ะ มีคนร้องเรียนมาแล้ว ต้องลงไปดูหน่อย""ได้ งั้นเดี๋ยวผมจะออกไปจัดการ ไล่พวกนักข่าวออกไปเอง"หมอรุตตัดสินใจเดินออกมาจากห้องพัก กองทัพนักข่าวที่ยืนรอสัมภาษณ์อยู่ รีบวิ่งเข้าไปมุงเขา โดยที่แยมและพลอยก็ถูกผลักให้ไปยืนอยู่ใกล้ๆเขา"หมอคะ ช่วยอธิบายความสัมพันธ์ของพวกคุณทั้งสามคนหน่อยค่ะ""เอ่อ ขอโทษนะครับ ที่นี่โรงพยาบาล กรุณารักษาความสงบกันด้วย อย่ารบกวนผู้ป่วยครับ"ลิฟต์ถูกกดลงมาจากชั้นสิบแปด พร้อมกับผู้บริหารสาว เลขาและบอร์ดี้การ์ดอีกสี่คน ....."ช่วยอธิบายหน่อยค่ะ ตกลงเรื่องราวมันเป็นยังไงคะ ระหว่างพวกคุณสามคน เป็นมายังไงคะคุณหมอ""เอ่อ รบกวนพวกคุณถอยไปหน่อยครับ"ประตูลิฟต์ชั้นสี่เปิดออกมา พร้อมกับหญิงสาวที่สูงสง่า สวมชุดสูทเสื้อปาดครึ่งไหล่สีดำแขนสามส่วน ขับกับผิวขาวเนียนที่ไหล่ ทำให้ผิวเธอดูขาวมากขึ้นยามต้องแสงไฟชุดสูทกระโปรงเข้ารูปเผยให้เห็นช่วงเอวคอด บั้นท้ายกลมกลึง กระโปรงยาวเหนือเข่าพร้อมกับส้นสูงสามนิ้วที่เดินออกมาจ