เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 663
บทที่เกี่ยวข้อง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 664
ส่วนจั๋วซือหราน กลับขยับนิ้วเพียงเบาๆ เท่านั้น“ไม่มีอะไร” นางเอ่ยขึ้น “ก็แค่...ไม่ใช่ว่าการจะรับมือคนทั้งหมดข้าต้องลงมือด้วยตนเอง”ขณะที่ประโยคนี้ของนางพูดออกมา เฟิงจื๋อก็เห็นว่านางยื่นมือออกมาข้างหนึ่ง นิ้วขาวนวลทั้งห้ากางแบออกเฟิงจื๋อถลึงตาโตมองในฝ่ามือนาง “เจ้า...เจ้า...นี่มัน...!”ในฝ่ามือนางมีแมลงสีขาวนวล กึ่งโปร่งใส ขนาดเท่ากับฝ่ามือตัวจ้ำม่ำตัวหนึ่งอยู่! ยิ่งไปกว่านั้นบนตัวของแมลงยังมีหนวดสัมผัสอีกมากมาย ตอนนี้ดูแล้วอ่อนยวบยวบ ราวกับเป็นขนอ่อนๆ นุ่มฟูอย่างไรอย่างนั้นพังพาบอยู่ในฝ่ามือนาง ดูแล้ว เหมือนเป็นสัตว์ที่ไม่มีอันตรายต่อมนุษย์แต่กลับยังคงทำให้เฟิงจื๋อขนลุกชูชัน เพราะเขารู้ว่าความจริงไม่มีทางเป็นเช่นนี้!สิ่งของที่อยู่ในมือนาง ดูอันตรายกว่าที่มองเห็นร้อยเท่าหมื่นเท่า!เสียงของจั๋วซือหรานยังคงเรียบเฉย “เจ้าไม่ใช่คิดว่าตระกูลเฟิงทั้งสี่คนนั้นที่ติดพิษกู่มานานแล้ว จะยังมีชีวิตรอดต่อไปได้ใช่ไหม? เช่นนั้นเจ้าก็ลองดุเองเลย ว่าติดพิษกู่ร้อยไหมนานๆ แล้วจะยังรอดได้หรือเปล่า”เฟิงจื๋อถ้าหากพูดว่าก่อนหน้านี้ไม่เคยเห็นตัวแม่ของกูพิษร้อยไหม จึงไม่รู้ว่าแมลงกู่ในฝ่ามือของ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 665
เฟิงจื๋อมองออกถึงแสงไฟสีขาววูบนี้ในพริบตา นี่คือไฟวิเศษของเฟิงช่าน...เปลวเพลิงอู๋ซื่อ!นี่มันเปลวเพลิงอู๋ซื่อของลูกชายข้า! ทำไมจึงมาอยู่กับเจ้า!” เฟิงจื๋อเอ่ยขึ้นอย่างตกตะลึงจั๋วซือหรานเอ่ยเสียงเรียบ “ต้องพูดอย่างไรดีล่ะ ตอนนั้นแมลงกู่รวมเข้าด้วยกันกับชีพจรหัวใจเขาแล้ว ทำให้ไฟวิเศษ พลังวิญญาณ แทบะจถูกดูดซับไปจนเกลี้ยงแล้ว ดังนั้น ตอนที่ข้าลอกเอาแมลงกุ่ออกมาจากศพเขา บนตัวแมลงกู่จึงมีไฟวิเศษของเขาอยู่ด้วย...”เสียงของจั๋วซือหรานนิ่งมาก เอ่ยต่อว่า “โอ้ แต่ว่าเจ้าคงไม่เชื่ออยู่แล้วนี่นะ เจ้ารู้สึกแต่ว่าข้าเป็นคนทำให้เขาตาย ไม่ใช่พิษแมลงกู่ที่ทำเขาตาย ช่างมันเถอะ”จั๋วซือหรานมองเฟิงจื๋อ “จั๋วซือหรานอย่างข้าถูกใส่ร้าย ถูกสาดน้ำสกปรกใส่บ่อยจะตายไป ดังนั้นจะเพิ่มเจ้ามาอีกสักคนก็คงไม่ต่างกันเท่าไร”“เจ้า...!” เฟิงจื๋อถลึงตามองนาง“ลูกชายเจ้าตายไปก็คู่ควรให้เห็นใจอยู่” ดวงตาของจั๋วซือหรานเย็นชาลง น้ำเสียงก็ค่อยๆ ไม่เหลือบความอบอุ่นอยู่อีก ถ้าหากบอกว่าเสียงก่อนหน้นี้คือเย็นชาล่ะก็ ตอนนี้เสียงของนางคือเย็นเยียบเลยทีเดียวจั๋วซือหรานมองเฟิงจื๋ออย่างเย็นชา เอ่ยขึ้นด้วยเสียงเย็นเยียบ “จะมาใส่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 666
ต่อให้เขาอยากจะเก็บกระบี่ของตนเอง ก็ทำไม่ได้แล้วไม่เพียงเท่านี้ ต่อให้เขาอยากจะรีบถอยหนี ก็ทำไม่ได้ด้วยเช่นกันตอนนี้ เป็นเขาที่ขยับไม่ได้แล้วดวงตาของเฟิงจื๋อเบิกกว้าง ในสายตาที่ตกตะลึงของเขา เขามองเห็นสาวงามสดสวยที่อยู่ตรงหน้าของเขาซึ่งไม่ขยับตัวอยู่นานคิ้วของนางเลิกขึ้นเป็นเส้นโค้งบางๆจากนั้น มือของนางก็ค่อยๆ ยกขึ้นบางทีคงเป็นเพราะยังโดนผลกระทบของค่ายกลอยู่ ดังนั้นท่าทางการยกมือจึงค่อนข้างเชื่องช้าไปบ้างแต่ก็เข้าขับเด่นกับชุดแดงของนาง สีหน้าสงบหางตาที่เกียจคร้าน ในท่าทางกลับเผยความสง่างดงามออกมาเป็นเช่นนี้ พอนางยื่นมือ แขนขว้างหนึ่งก็คว้าหมับเข้าที่คางของเฟิงจื๋อส่วนมืออีกข้าง ก็กดลงไปที่ปากของเขาเฟิงจื๋อม่านตาหดลง ดวงตาเบิกกว้าง แต่กลับพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว เรี่ยวแรงที่จะดิ้นรนก็ไม่มีราวกับเป็น...หุ่นเชิดไม้ตัวหนึ่งและประสาทสัมผัสทั้งห้าของเขา ยังคงได้ยิน ยังคงมองเห็นเฟิงจื๋อได้ยินสาวงามตรงหน้าคนนี้ ที่มุมปากมีรอยยิ้มโค้ง เส้นเสียงฟังดูอ่อนนุ่ม ราวกับกำลังปลอบเอาใจอะไรอย่างอย่างอยู่นางเอ่ยขึ้นว่า “รู้แล้วรู้แล้ว เจ้าขนมชาม ไม่ต้องน้อยใจไป ไม่ได้นานขนา
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 667
จั๋วซือหรานถึงแม้จะไม่รู้ว่าโถงศักดิ์สิทธิ์บรรพบุรุษตระกูลเฟิงปกติแล้วเป็นแบบไหน แต่วันนี้ดูเงียบสงบอย่างเห็นได้ชัดเป็นไปได้ว่าเฟิงจื๋อกันคนออกไปเพื่อจะล่อนางมาที่นี่ เพื่อคิดจะรับมือกับนาง วางสถานการณ์เช่นนี้เฟิงจื๋อน่าจะรู้สึกว่าสถานการณ์นี้มั่นใจไปได้เก้าส่วนแล้ว ด้านในโถงศักดิ์สิทธิ์บรรพบุรุษนี้จึงไม่มีอะไรอยู่เลย...เอาเปรียบจั๋วซือหรานเสียจริงเฟิงจื๋อหลังจากที่ออกไปภายใต้การควบคุมของเจ้าชามขนม ความรู้สึกเชื่องช้าเหมือนจมอยู่ในบึงโคลนบนตัวจั๋วซือหรานก็สลายหายไปอย่างรวดเร็วนางค่อยๆ ยกมือยกเท้าขยับเขยื้อนตัวอยู่ครู่หนึ่งพอยืนยันว่าความรู้สึกเชื่องช้าเหล่านั้นสลายหายไปหมดแล้ว จั๋วซือหรานก็เดินอย่างไม่เร่งรีบ ตรงไปยังโถงศักดิ์สิทธิ์บรรพบุรุษแห่งนี้ในโถงศักดิ์สิทธิ์บรรพบุรุษ มีป้ายวิญญาณเรียงอยู่เป็นแถวๆ ด้านหน้าสว่างไสวไปด้วยโคมไฟที่จุดสว่างไว้หลายใบแสงไฟโยกไหว แต่กลับยังคงไม่สว่างอย่างที่ควรเป็นป้ายวิญญาณเป็นแถวๆ ด้านใน ให้ความรู้สึกบีบคั้นอย่างชัดเจนและคิดว่าคนที่ขี้ขลาดหน่อย อยู่ในสถานที่เช่นนี้จิตใจคงจะลนลานไปหมดแต่ว่าจั๋วซือหราน...ไม่ใช่คนเช่นนั้นสองมือขอ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 668
ตอนที่จั๋วซือหรานพูดประโยคนี้ ไฟเทียนทั่วทั้งโถงศักดิ์สิทธิ์ก็สว่างวาบขึ้นอย่างรวดเร็ว ทั้งที่ไม่มีลม แต่ไฟเทียนกลับโยกไหวราวกับกำลังจะดับมอดลงได้ทุกขณะ!ท่ามกลางเส้นแสงวูบวาบเช่นนี้ บนพื้นที่กว้างขวางของโถงศักดิ์สิทธิ์ สัญลักษณ์สีทึบรูปหนึ่ง กลับยิ่งดูแจ่มชัดขึ้นท่ามกลางเส้นแสงเช่นนี้นั่นเป็น...สัญลักษณ์รูปร่างนกสีแดงทึบ เพียงแต่ขนนกของหางทั้งเก้าเส้น ล้วนเป็นลักษณะเปลวเพลิง...หงส์แดง!จั๋วซือหรานแน่นอนว่าสังเกตเห็นถึงความผิดปกตินี้ ถ้าเป็นคนที่ความกล้าน้อยหน่อย พอเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ ในที่ที่มีป้ายวิญญาณมากขนาดนี้ คงได้ตกใจจนเยี่ยวเล็ดไปแล้วแต่จั๋วซือหราน ไม่ใช่คนธรรมดา!นางแค่รู้สึกว่าสถานการณ์ประหลาดนี้มีจุดผิดปกติ แต่ก็ไม่ได้หวาดกลัวลนลานแต่อย่างใด กระทั่งไม่ตึงเครียดเสียด้วยซ้ำนางเลิกคิ้วขึ้น “ดูท่าจะเดาออกแล้ว พลังศักดิ์สิทธิ์หงส์แดง...ไม่สิ พลังศักดิ์สิทธิ์หงส์แดงถูกท่านอ๋องที่ทั้งหน้าตาดีทั้งน่าสงสารของข้าสืบทอดไปแล้ว แล้วยังทรมานเขาไปไม่น้อย นั่นจะต้องไม่ใช่พลังศักดิ์สิทธิ์หงส์แดง”“สิ่งศักดิ์สิทธิ์ดวงใจแห่งหงส์แดง...น่าจะมีไว้ใช้ควบคุมท่านอ๋องที่ทั้งหน้าตาตีทั
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 669
“แต่จะให้เจ้าได้เปิดหูเปิดตาหน่อยก็ได้”สิ่งของที่เป็นรูดำๆ ชิ้นหนึ่ง ชี้ไปที่ตำแหน่งหัวใจของเฟิงอวี้เฟิงอวี้มองเห็นสิ่งของรูดำ ชิ้นนี้ แม้จะไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ก็เหมือนจะเข้าใจขึ้นรางๆตอนนั้นหลังจากที่พวกเฟิงช่านเฟิงจู๋พิษกู่กำเริบขึ้นมา ในถ้ำใต้ดินนั่น...ตอนที่จั๋วซือหรานเข้ามาคลายวงล้อม ใช้อุปกรณ์แปลกประหลาดอย่างหนึ่งที่มีเสียงดังมาก และคลี่คลายทั้งสี่คนนั้นอย่างรวดเร็วเฟิงอวี้รู้สึกขึ้นด้วยสัญชาตญาณ ว่าสิ่งของในมือจั๋วซือหรานนั้นอันตราย “นี่มันอะไร?” เฟิงอวี้ขมวดคิ้วคิดจะชักกระบี่ประจำตระกูลของตนเองออก แต่ว่าตอนนี้เอง กลับไม่สามารถดึงออกมาได้! หญิงสาวคนนี้ไม่ใช่แค่แพทย์หรอกหรือ?!พละกำลังมหาศาล...หลังจากนั้น ก็เห็นนิ้วที่นางถือสิ่งของดำๆ มีรูนี้ขยับปัง!เสียงดังขึ้นมา แต่แตกต่างกับเสียงดังที่เฟิงอวี้เข้าใจอย่างมาก นี่เป็นเสียงที่เบาลงหน่อย ฟังแล้วดูทุ้มๆ ต่ำๆเฟิงอวี้ก้มลงมองหน้าอกตนเองอย่างงงงัน “เจ้า...”เพราะรู้ว่าเจ้าสิ่งนี้อันตราย ดังนั้นเฟิงอวี้อันที่จริงก็ถอยห่างออกมาด้วยสัญชาตญาณแล้วแต่คิดไม่ถึงว่าจะเลี่ยงแค่แค่จุดสำคัญ ไม่สามารถเลี่ยงการโจมตีได้อย่าง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 670
เดิมทีตระกูลเฟิงก็มีพลังป้องกันต่อโรคระบาดพิษกู่สูงอยู่แล้ว ซึ่งเป็นเพราะธาตุไฟแต่กำเนิดนั่นเองและสาเหตุที่ก่อนหน้านี้ใช้เจ้าขนมชามรับมือกับเฟิงจื๋อ หนึ่งก็เพราะเฟิงจื๋อไม่ได้เก่งกาจเท่ากับเฟิงอวี้ สองคือ เจ้าขนมชามนั้นถูกดึงออกมาจากในชีพจรหัวใจของเฟิงช่านพอมีไฟวิเศษของเฟิงช่าน ดังนั้นจึงมีพลังการต่อต้านต่อพลังวิญญาณของเฟิงจื๋อที่สูงกว่าแต่ว่าตอนนี้ ด้วยการโจมตีระดับนี้ของเฟิงอวี้ จั๋วซือหรานกล้าปล่อยเจ้าพวกก้อนเนื้อออกมามาตายเปล่าเสียที่ไหน!เฟิงอวี้พอเห็นว่าจั๋วจิ่วคนนี้ไม่มีการเคลื่อนไหวใดหลังจากได้ยินคำพูดเขา ก็ทำแค่ยืนนิ่งๆ อยู่ที่เดิม เหมือนกับว่า...ยอมรับในชะตากรรมแล้ว ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนอย่างเปล่าประโยชน์อีก จึงยืนอยู่นิ่งๆเฟิ่งอวี้หัวเราะเย็นชาขึ้นเสียงหนึ่ง “วางใจเถอะ เหยียนเอ๋อร์รักชอบในตัวเจ้า ข้าเองจะไม่ให้เจ้าตายอย่างน่าเกลียดหรอก หลังจากทำลายรากฐานของเจ้า หลังจากทำลายพลังฝึกฝนกับความสามารถทั้งหมดของเจ้าแล้ว พอเจ้าไม่มีความสามารถในการขโมยพลังของตระกูลเฟิงแล้ว ข้าจะเว้นชีวิตของเจ้าไว้ก็ได้”เฟิงอวี้ขณะที่พูด สีของกระบี่ประจำตระกูลในมือก็ยิ่งแดงเข้มขึ้นหลังจ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 671
สายตาของเฟิงอวี้เพ่งสมาธิ แม้เขาจะรู้สึกตกใจที่จั๋วซือหรานเลือกรับมือการโจมตีของเขาแทนที่จะหนีออกไป!แต่ว่า ถึงอย่างไรเขาก็เป็นคนตระกูลเฟิง เดิมทีก็ถนัดการต่อสู้อยู่แล้วต่อให้รู้สึกว่าจั๋วซือหรานมีท่าทีในการเผชิญหน้ากับการโจมตีของคนอื่นแตกต่างจากแพทย์ทั่วไปเฟิงอวี้ก็ยังไม่มีทางถอยหนีเช่นกันเขาโจมตีทันที ฟาดฟันไปทางจั๋วซือหราน!วิชาของเฟิงอวี้ยอดเยี่ยมมาก กระบี่ประจำตระกูลของเขา ตัวกระบี่ค่อนข้างกว้าง ดังนั้นพอเทียบกับความคล่องแคล่วในการฟันของกระบี่ทั่วไปการโจมตีของเฟิงอวี้จึงมีพลังฟาดฟันที่มากกว่า! กระบี่ประจำตระกูลหนึ่งเล่มในมือเขาใช้ออกมาราวกับเป็นดาบยาวอย่างไรอย่างนั้น!พูดได้ว่าพลังมหาศาลประดุจสายรุ้งเลยทีเดียว!ในอากาศก็ยังได้ยินเสียงลมอื้ออึงจากการที่อากาศถูกฟันผ่าเป็นระยะอีกด้วยยิ่งไปกว่านั้นทุกการฟาดฟัน ก็ล้วนมีคลื่นความร้อนมาด้วยแต่กลับไม่มีสักครั้งที่สามารถสร้างบาดแผลให้กับจั๋วซือหรานได้ อย่าว่าแต่สร้างบาดแผลเลยการโจมตีของเฟิงอวี้กระทั่งสัมผัสไม่โดนจั๋วซือหรานเสียด้วยซ้ำเฟิงอวี้ดูโกรธหน่อยๆ เขากดเสียงต่ำคำรามขึ้นมา “จั๋วจิ่ว หรือว่าเจ้าหลบเป็นอย่างเดียว? เ
บทล่าสุด
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1090
จั๋วซือหรานไม่ตอบ แค่เลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่ยอมรับหรือปฏิเสธหัวหน้าคนคุ้มกันออกแรงเม้มปาก ในดวงตาแดงก่ำขึ้นจั๋วซือหรานเอ่ยเสียงเรียบ "เดิมทีข้าคิดว่าเจ้าน่าจะเห็นแล้วว่าเจ้านายเจ้าเป็นพวกที่ไม่เห็นความสำคัญของชีวิตคน จะมองออกถึงดวงชะตาแล้ว ทั้งที่ผ่านความเป็นความตายมาแล้วก็น่าจะหวงแหนชีวิตขึ้นมาบ้างจึงจะถูก นี่เจ้ากลับเข้ามารนหาที่ตาย"หัวหน้าคนคุ้มกันริมฝีปากสั่นระริก "แม่นาง..."จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ "เอาล่ะ เลือกมา"พอได้ยินคำพูดของจั๋วซือหราน หัวหน้าคนคุ้มกันก็ตกตะลึง "อะ อะไรหรือ?""อยากจะรอดหรืออยากจะตาย" จั๋วซือหรานพลิกข้อมือ อาวุธเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือ "ถ้าจะส่งเจ้าไปสบายมันง่ายดายมาก ไม่ใช่เรื่องลำบากเลย อย่าว่าแต่เจ้า พวกลูกน้องเหล่านี้ของเจ้า ข้าสังหารทั้งหมดได้แค่ในไม่กี่อึดใจ"พอได้ยินคำนี้ของจั๋วซือหราน หัวหน้าคนคุ้มกันที่ในดวงตาสงบนิ่งไปแล้วแท้ๆ แต่กลับเหมือนมีประกายของดวงดาวเปล่งปลั่งขึ้นมา"ยังมี...ชีวิตต่อได้หรือ?" ในน้ำเสียงของหัวหน้าคนคุ้มกันมีความหวังขึ้นมาแล้วจั๋วซือหรานเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง "ได้ แต่มีสิ่งที่ต้องจ่าย""จ่ายด้วย...อะไรหรือ?"
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1089
เพราะขนมชามมีไฟวิเศษเปลวเพลิงอู๋ซื่ออยู่ในตัว รูปร่างเดิมจึงกึ่งโปร่งใสถนัดการพรางตัวมากที่สุดและสภาพก่อนหน้านี้ การปรากฏตัวกะทันหันของจั๋วซือหราน ตอนที่ผู้เฒ่าเหอมีอาการสั่นไปทั้งตัวจากความผวาต่อตัวนาง แน่นอนว่าความสนใจทั้งหมดจึงพุ่งไปบนตัวนางจนไม่ทันได้สังเกตถึงการเคลื่อนไหวผิดปกติอื่น ดังนั้นจึงไม่รู้สึกตัวเลย ว่าแมลงกู่ที่ร่างกายกึ่งโปรงใสในปกติ และในตอนที่จำเป็นก็เพิ่มระดับความโปร่งใสได้อีก ตัวนี้ ไปเกาะอยู่บนไหล่เขาตั้งแต่เมื่อไรตอนนีเ้อง พอเห็นว่าร่างของผู้เฒ่าเหอล้มลงกะทันหันขนมชามก็รีบกระพือปีกน้อยทั้งสองนั่นขึ้นมา แม้จะบินไม่ได้เร็วหรือสูงนัก แต่การจะบินขึ้นมาจากจุดเดิมไม่ใช่ปัญหาใหญ่ตุบตุบ...ตุบตุบ...มาอยู่เบื้องหน้าจั๋วซือหราน หยุดลงข้างๆ หูแล้วจึงส่งเสียงจี๊ดๆ ขึ้นมาแต่ที่ได้ยินในหูจั๋วซือหราน ขนมชามกำลังบอกว่า "นายท่าน เขาสลบไปแล้ว"จั๋วซือหรานจุ๊ปากขึ้นมา "ชิ อ่อนแอเสียจริง""ใช่เลย" ขนมชามเห็นด้วยกับคำพูดของนายท่าน หลังจากนั้นก็ร่อนลงมาบนไหล่จั๋วซือหราน เอ่ยว่า "ทั้งที่ข้าเป็นคนที่ทนรับได้ง่ายที่สุดในกลุ่มพวกเราแล้วด้วยซ้ำ"จั๋วซือหรานคิดแล้วก็ขำ พูดอ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1088
สีหน้าผู้เฒ่าเหอแข็งทื่อไป หลังจากตั้งสติกลับมาได้ สีหน้าก็เขียวจนซีดไป นี่นางกำลังตอบโต้เขาว่าก่อนหน้านี้ผายลมออกมาไม่ดังพอสินะ!ผู้เฒ่าเหอโมโหไม่พอใจ สูดลมหายใจลึก แล้วจึงสงบลงมาได้เขาจ้องจั๋วซือหราน "ใต้เท้าจั๋ว ท่านมาโดยไม่ได้รับเชิญถึงสองรอบ วางยาพิษลูกชายข้า ทำร้ายผู้ใต้บัญชาข้า นี่รังแกกันมากเกินไปแล้ว ทำไมหรือ? ขุนนางราชสำนักสามารถรังแกคนได้แบบนี้หรือไรกัน? คิดว่าต้าชางไม่มีกฏหมายหรือไร?"จั๋วซือหรานหลังจากได้ยินคำนี้ พูดออกมาแค่ว่า "เจ้าพูดแบบนี้หมายความว่าอย่างไร?""ความหมายของข้าก็คือ..." ผู้เฒ่าเหอกำลังคิดจะพูดแต่เขายังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกจั๋วซือหรานตัดบทไปแล้ว "เจ้าคิดว่ายกเอากฏหมายออกมาแล้วจะช่วยชีวิตเจ้าได้เรอะ?""นี่เจ้า...!" ผู้เฒ่าเหอถลึงตาโตในดวงตาถลึงโตของเขา สะท้อนใบหน้ารอยยิ้มชั่วร้ายของจั๋วซือหราน "ในเมื่อเจ้ากล้าคิดวิธีมาทำร้ายข้า ก็คงจะเคยหาข่าวเรื่องข้ามาแล้ว คงเข้าใจในตัวข้าอยู่บ้างสินะ""ในเมื่อเจ้าเข้าใจตัวข้า ก็น่าจะชัดเจนว่า จั๋วจิ่วอย่างข้าไม่มีนิสัยที่ทำตามกฏระเบียบมาแต่ไหนแต่ไร" จั๋วซือหรานเหลือบตามองเขา"เจ้ายกกฏหมายขึ้นมามีประโยชน์อะไร? ต่อ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1087
พอได้ยินเสียงนี้ที่ดังขึ้นกะทันหัน แล้วยังคุ้นหูขนาดนี้คุ้นหูจนทำให้ผู้เฒ่าเหอยังหลังเย็นวาบ จนถึงตอนนี้ ข้างหูเขาก็เหมือนยังได้ยินเสียงกรีดร้องของลูกชายอยู่เลย...ดังนั้น พริบตาที่ได้ยินเสียงนี้ เสียงของผู้เฒ่าเหอที่เดิมทียังกระฟัดกระเฟียด ก็หยุดลงไปทันทีทั่วทั้งลานเปลี่ยนเป็นเงียบสงัด!และเสียงใสเย็นของหญิงสาวคนนั้น ก็ดังลอดเข้ามาอีกครั้ง "เจ้าเองก็ลองผายลมเสียงดังๆ ให้ฟังหน่อยสิ"ผู้เฒ่าเหอก็เหมือนจะเพิ่งยืนยันได้ว่านี่ไม่ได้หูฝาด แต่เป็นเสียงของหญิงสาวคนนั้นจริงๆสีหน้าเปลี่ยนเป็นปั้นยากขึ้นมาทันทีและตอนนี้เองหัวหน้าคนคุ้มกันตระกูลเหอที่นอนหายใจรวยรินกันบนพื้น แม้แต่จะเหลือบตามองก็ยังสุดกำลัง ก็เลิกหนังตาขึ้น แล้วมองไปทางเสียงที่ดังลอดเข้ามาเหลือบมองออกไปอย่างสุดกำลังที่มีในสายตา เงาสีแดงร่างหนึ่ง ก็รวกับเป็นเปลวไฟกลุ่มหนึ่ง เผาไหม้เข้ามาจั๋วซือหรานยืนอยู่ตรงนั้น จากนั้น จึงก้มลงมองเขาผาดหนึ่งและสบตาเข้ากับเขาที่เงยขึ้นมาพอดีจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว จุ๊ปากขึ้นมาทีหนึ่ง "ข้าเตือนพวกเจ้าแล้ว"หัวหน้าคนนี้เข้าใจความหมายในคำพูดของจั๋วซือหรานซึ่งก็จริง ก่อนหน้านี้นาง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1086
"เจ้า...เจ้าเจ้า..." เสียงของคนคุ้มกันประตูตะกุกตะกักขึ้นมาเขาเห็นหญิงสาวตรงหน้าหรี่ตายิ้ม แต่กลับไม่รู้สึกว่าอบอุ่นเลย ซ้ำยังสัมผัสได้ถึงอาการเย็นวาบที่แผ่นหลังอีกด้วยก่อนหน้าที่จั๋วซือหรานจะมาถึงเมืองหยางหน่วยคนคุ้มกันที่ผู้เฒ่าเหอส่งออกมารับมือจั๋วซือหราน แต่กลับล้มเหลวแถมยังบาดเจ็บ ก็กลับมาถึงจวนตระกูลเหอแล้วพอรู้ว่าพวกเขากลับมาอย่างล้มเหลว แล้วตลับหุ่นเชิดยังถูกแย่งไปอีกด้วย ผู้เฒ่าเหอก็โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่ได้สนใจพวกคนคุ้มกันที่บาดเจ็บกลับมาเหล่านั้นเลย กระทั่งพวกเขาอันที่จิรงมีคนหนึ่งไม่ได้กลับมาด้วย ไม่รู้ว่าตายไปแล้วหรือยังแต่ภายใต้สถานการณืเช่นนี้ ผู้เฒ่าเหอเองก็ยังจะลงโทษพวกเขาก่อนหน้าที่จั๋วซือหรานจะมาถึงเมืองหยาง พวกเขาก็ถูกผู้เฒ่าเหอลงโทษด้วยแส้มาตลอดแรกสุดที่บาดเจ็บจากหมอกพิษที่ป่าทวนแสง แล้วยังรีบกลับมาอย่างสุดกำลัง บวกกับการลงแส้ของผู้นำตระกูลนี่อีกพวกเขาล้วนกลายเป็นธนูแผ่วปลายกันหมดแล้ว หายใจรวยรินและตอนนี้เอง ผู้เฒ่าเหอหยุดฟาดแส้ ไม่ใช่เพราะเห็นบาดแผลพวกเขาแล้วใจอ่อนลงมา แต่เป็นเพราะเอาแต่หวดแส้แบบนี้ ผู้เฒ่าเหอเองก็เหนื่อยขึ้นมาแล้วเท่านั้น
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1085
หัวหน้าคนคุ้มกันถอนหายใจออกมาเบาๆ "เป็นข้าที่เลินเล่อเอง ตอนที่แม่นางเข้าเมืองข้าลืมเตือนแม่นาง ว่าในเมืองหยางนี้มีเจ้าถิ่นอยู่""ถ้าหากไปเจอเข้า เลี่ยงไว้หน่อยก็จะดี ถึงอย่างไรแม่นางก็ไม่ได้คิดจะอยู่นานอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปเจอกับเรื่องยุ่งยากโดยไม่จำเป็น แม่นางมาจากเมืองหลวง คิดว่าก็น่าจะเข้าใจ ว่ามันจะมีพวกคน...ที่เหมือนกับพวกคางคงอะไรแบบนั้น" หัวหน้าคนคุ้มกันเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานเข้าใจความหมายของเขา ก็ใช่ คางคกเวลาปีนขึ้นมาหลังเท้า ต่อให้ไม่กัดคน ก็ยังน่าขยะแขยงจั๋วซือหรานเลิกคิ้วขึ้น "ตระกูลเหอหรือ?"หัวหน้าคนคุ้มกันพยักหน้า "ตระกูลเหอขอรับ"เขาควรจะคิดถึงตั้งนานแล้ว ว่าคนตรงหน้าคนนี้ ตอนอยู่ที่เมืองหลวง ก็ไม่ได้เป็นคนที่ยอมให้ใครมาข่มเหงง่ายๆ ไม่ต้องพูดถึงเมืองหยางเลยคิดๆ แล้วก็ใช่ คนตรงหน้าคนนี้คือคนที่ไม่เห็นห้าตระกูลใหญ่ของเมืองหลวงในสายตา เป็นหญิงสาวที่ถูกตระกูลขับไล่ แต่กลับถูกผู้อาวุโสมาเชิญให้กลับตระกูล...คนเช่นนี้ จะมาหวาดกลัวตระกูลเหอในเมืองหยางได้อย่างไรกันแต่หัวหน้าคนคุ้มกันยังคงจดจำบุญคุณที่จั๋วซือหรานมีต่อค่ายคุ้มกันและท่านแม่ทัพ ดังนั้น ไม่ว่าจั๋วซือหรา
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1084
จั๋วซือหรานชูเข็มในมือขึ้น เอ่ยว่า "สมอง"จากนั้นก็ใช้เข็มชี้ไปที่ห่วงแขนขาทั้งสี่ "ระบบประสาท"ดีมาก ตอนนี้ก็เข้าใจได้แล้วจั๋วซือหรานตาเป็นประกาย!ไม่ว่าจะแมงมุมน้อยหรือพวกก้อนเนื้อ ตอนนี้ก็น่าจะสัมผัสได้ถึงอารมณ์ลิงโลดของจั๋วซือหรานแล้วเพราะตาของนางเปล่งประกายมาก!จากนั้นนางจึงชูเข็มในมือขึ้นอีกครั้ง "สมอง"ชี้ไปที่ห่วงแขนขาทั้งสี่ "ระบบประสาท"หลังจากพูดซ้ำเช่นนี้ไปหลายรอบ ตอนที่แมงมุมน้อยกับพวกก้อนเนื้อทวนซ้ำคำพูดกับท่าทางของนางได้การเคลื่อนไหวของนางในที่สุดก็มีการเปลี่ยนแปลง!นางบีบขนมถั่วแดงไว้ในมือ เอ่ยขึ้นว่า "สมอง""เอ๋?" ในดวงตาเล็กๆ ของขนมถั่วแดงเบิกกว้างสงสัย ไม่ใช่เข็มนั่นที่เป็นสมองหรือ?จากนั้นนายท่านก้ดึงไหมกู่ของมันออกมาหลายเส้น เอ่ยขึ้นว่า "ระบบประสาท"จั๋วซือหรานตาเป็นประกายจนเหมือนดวงดาว "ไม่ต้องอธิบายแล้ว" นางหัวเราะขึ้นมา "ข้านี่มันอัจฉริยะจริงๆ อัจฉริยะ"เหล่าก้อนเนื้อันที่จริงก็ยังไม่ค่อยเข้าใจความหมายของนายท่นา แต่สัมผัสได้ถึงอารมณ์เบิกบานของนายท่าน พวกมันก็รู้สึกดีใจตามขึ้นมาแมงมุมน้อยเหมือนจะเข้าใจบ้าง แต่ก็ไม่แน่ใจนัก ดังนั้นจึงไม่ได้พูดแท
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1083
นิ้วของจั๋วซือหรานมีแสงหยกครบอยู่ชั้นหนึ่ง ยื่นตรงไปยังเข็มยาวสีดำที่ปักอยู่ตรงท้ายทอยของหุ่นเชิดความมืดเล่มนั้นขนมชาเขียวอยู่ข้างหูนาง เอ่ยขึ้นอย่างกังวล "นายท่าน ข้ารู้สึกว่าเจ้าสิ่งนี้อันตรายมากเลย...ท่านต้องระวังหน่อยนะ"ขนมชาเขียวไม่ได้ร่าเริงเหมือนขนมถั่วแดง น่าจะเพราะมันมีพลังของไฟเย็นข่งเชวี่ยอยู่กับตัวดังนั้นการที่มันพูดเช่นนี้ จึงทำให้จั๋วซือหรานรู้สึกแปลกใจมาก"อื๋อ? ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ?" จั๋วซือหรานมองไปทางมันขนมชาเขียวส่ายหัว เพราพวกมันล้วนเป็นก้อนเนื้อ พูดว่าส่ายหัว อันที่จริงก็คือก็โยกไปมาของครึ่งท่อนบนขนมชาเขียวบอกว่า "ข้าเองก็บอกไม่ถูก แค่รู้สึก ว่ามันเย็นเยือกมาก""เย็นเยือก..." จั๋วซือหรานทวนซ้ำคำพูดนี้ของขนมชาเขียวจั๋วซือหรานรู้ เพราะขนมชาเขียวมีพลังของไฟเย็นข่งเชวี่ยอยู่กับตัว ดังนั้นมันจึงค่อนข้างฉับไวกับสิ่งที่เย็นเยียบยิ่งไปกว่านั้นหุ่นเชิดความมืดคนนี้กับอักขระคำสาปบนตัวเหล่านั้น จะมองอย่างไรก็ไม่เหมือนสิ่งที่มีพลังหยางเลยในใจจั๋วซือหรานคิดอะไรไว้บ้างแล้ว แสงหยกบนมือนางค่อยๆ สลายไป ค่อยๆ เปล่งแสงสีสันสวยงาม และมีความร้อนเหมือนเปลวไฟขึ้นมานางควบร
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1082
แต่อันที่จริงด้านในมีโพรงสวรรค์อยู่สมบัติที่นางสะสมมาจากชาติที่แล้วและชาตินี้ ห้องคลังก็ล้วนอยู่ในบ้านหลังนี้ทั้งสิ้นคลังของนางพูดได้ว่าใหญ่โตเอามากๆ กระทั่งคลังยังถูกแบ่งออกเป็นหลายประเภทด้วย คลังยา คลังอาวุธ คลังเสบียงอาหารประจำวัน คลังของจิปาถะเป็นต้นนอกจากนี้ ยังมีห้องหลอมสกัดยาของนางด้วย...อันที่จริงในชาติที่แล้ว มิติห้องหลอมสกัดยานี้ไม่ได้เอามาใช้หลอมยา แต่บางครั้งนางนำมาใช้เป็นการทดลองยาอะไรพวกนี้พอมาชาตินี้ ก็นำมาใช้หลอมยาสกัดยา ก็ยังถือว่าตรงสายงานเฉพาะทางอยู่ ไม่เสียเปล่าแล้วยังมีห้องเพาะเลี้ยงของตนเองด้วย ตอนนั้นตั้งใจจะมาเพาะเลี้ยงพวกของที่ไม่ค่อยอยากให้ใครรู้ พวกเห็ดอะไรทำนองนี้ในมิติของนาง ด้านนอกเป็นพื้นที่โล่ง พวกพืชเองก็ปลูกแบบสะเปะสะปะแต่ว่าพวกเห็ดมันคือเชื้อราจริงๆ อยู่ด้านนอกก็ปลูกไม่ค่อยโต ดังนั้นจั๋วซือหรานจึงจงใจสร้างห้องเพาะขึ้นมาโดยเฉพาะเพียงแต่ตอนนี้ยังว่างอยู่จั๋วซือหรานก่อนหน้านี้โยนหุ่นเชิดความมืดเข้ามาในห้องเพาะปลูกนี้ชั่วคราวแต่ตอนนี้ มันไม่อยู่ด้านในแล้วถ้าตามที่แมงมุมน้อยว่า มันหลบอยู่ที่ด้านหลังของบ้านจั๋วซือหรานเดินเข้าไป ยื่นหน้
