บทที่ 599

เจ้าอาวาสกล่าวว่าตนเองมีความสามารถธรรมดา แต่เมื่อถึงคราวเอาจริงเขาก็นับว่ามีฝีมืออยู่บ้างเหมือนกัน

หลังจากที่เขาทำลายวิชาอาคมที่ตั้งไว้ที่ประตูแล้ว เขาก็พาเหล่าศิษย์บุกเข้าไป

เหมยตงยวนได้ยินเสียงดังจึงรีบวิ่งออกมา เมื่อเขาเห็นเจ้าอาวาส เขาก็รู้สึกหงุดหงิดและลงมือตบเจ้าอาวาสจนกระเด็นออกไป

เจ้าอาวาสได้เปิดเนตรทิพย์ไว้ เขาจึงรู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเหมยตงยวน วิญญาณร้ายตนนี้ไม่เหมือนที่เขาคิดไว้อีกฝ่ายเป็นผู้ชาย

ครั้งนี้หลังจากที่เจ้าอาวาสลุกขึ้นมาได้ เขาก็ไม่ได้หนีไปเหมือนครั้งก่อน เขาหยิบไม้เท้าสยบวิญญาณขึ้นมาทุบลงกับพื้นอย่างแรงแล้วเข้าโจมตีเหมยตงยวน

เหมยตงยวนมองเพียงแวบเดียวก็รู้ว่าเจ้าอาวาสมีฝีมือแค่เพียงพอไปวัดไปวาได้เท่านั้น เขารู้สึกประหลาดใจที่เจ้าอาวาสมีความสามารถเพียงเท่านี้ แต่กลับกล้าออกมาจับวิญญาณร้าย

มันเป็นการฆ่าตัวตายชัดๆ!

เหมยตงยวนฝึกมรรคาไร้ใจ อารมณ์เย็นชาและไม่มีความเมตตาปรานีมากนัก

เขาไม่พูดอะไรมาก กระบี่ในมือก็ถูกชักออกมาแล้วฟันใส่เจ้าอาวาสทันที

เจ้าอาวาสเห็นวิธีการโจมตีของเขาก็รู้ทันทีว่าวิญญาณร้ายตนนี้เก่งกาจมาก เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของวิญญาณร้ายตนนี้อย่างแน่น