4 โสดหรือเปล่า?

มาเฟียไซด์ไลน์

[ ไลบร้าxวีนัส ]

ตอนที่ 4

โสดหรือเปล่า?

แกร๊ก!

“ขออนุญาตค่ะ” วีนัสตัดสินใจเปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานที่มีคนนั่งอยู่ข้างหน้าของเธอ ตอนนี้ไม่รู้ว่าหน้าตาของว่าที่บอสเธอจะเป็นยังไง เพราะเขานั่งหันหลังให้เธออยู่ ก่อนที่เธอจะแกล้งกระแอมอีกครั้งเพื่อให้เขาหันหน้ามาสักที

อะแฮ่ม อะแฮ่ม

“หึหึ สวัสดี แนะนำตัวสิ”

“!!!” อะไรกัน ข้างหน้าเธอนี่ใช่นายแบบดาราหรือเปล่า

วีนัสยังคงอึ้งกับใบหน้าและรูปร่างของว่าที่เจ้านายตัวเอง เพราะเธอคิดไว้ว่าคนที่จะมาเปิดผับหรือทำธุรกิจแบบนี้ส่วนมากจะเป็นตาลุงแก่ๆพุงผลุ้ยๆที่ชอบโลมเลียร่างกายผู้ญิงทางสายตาเสียอีก แต่กลับเป็นหนุ่มหล่อเหลาที่ดูน่าจะอายุไม่เยอะแทนเสียได้ ทำเอาเธอเสียการไปชั่วขณะเลย

“ตกลงจะมาดูหน้าฉันหรือจะมาสมัครงาน”

“ห๊ะ! อะ อ๋อ ข…ขอโทษค่ะ พอดีฉันเสียมารยาทไปหน่อย รบกวนอย่าเก็บไปใส่ใจเลยนะคะ”

วีนัสรีบก้มหัวขอโทษคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอสะดุ้งหลังจากที่เผลอจ้องหน้าเขานานไปหน่อย

“อ….อืม เอาเถอะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า แนะนำตัวเองซะสิ”

“เอ๋?” วีนัสทำหน้างงเล็กน้อย ปกติตอนสมัครงานต้องแนะนำตัวด้วยหรอ ปกติเธอไปสมัครเข้าถามเลยนะว่ามาเพราะอะไร บลาๆๆๆ

“หึ เธอจะมาทำหน้างงทำไม เอกสารก็ไม่มีให้ฉันสักฉบับ แล้วคิดว่าฉันจะมีพลังวิเศษรู้ทุกอย่างเลยหรือไง”

“อ๋อค่ะ แหะๆ” เธอยิ้มแห้งส่งไปให้ว่าที่เจ้านายเล็กน้อย เมื่อเธอลืมไปว่าวันนี้เธอมาเที่ยวไม่ได้มาสมัครงาน เลยไม่ได้มีเอกสารติดไม้ติดมือมาให้เขาได้อ่านดู

จากนั้นวีนัสก็เริ่มแนะนำตัวและบอกข้อมูลเบื้องต้นที่เขาใช้ในการสมัครงานแก่คนตรงหน้า ก่อนจะสูดหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพื่อรอดูว่าเขาจะว่ายังไง จะรับเธอเข้าทำงานหรือเปล่า

“ตอนนี้สถานะอะไร”

หลังจากเงียบไปนานเขาก็ถามเธอขึ้น ซึ่งเป็นคำถามที่ชวนให้เธอสงสัยเล็กน้อยว่านี่เป็นเรื่องปกติที่หัวหน้างานจะถามจริงๆหรอ

“เงียบทำไมล่ะ ฉันถามไม่ได้ยินหรือไง มีแฟนหรืออะไรหรือเปล่า โสดไหม”

“ส…โสดค่ะ แต่ว่าเรื่องแบบนี้ควรถามงั้นหรอคะ” อย่างน้อยๆก็ขอคำตอบที่น่าจะฟังดูขึ้นหน่อย ไม่ใช่ว่าถามเรื่องชีวิตส่วนตัวกันแบบนี้ เธอรู้สึกไม่ค่อยโอเคสักเท่าไหร่ ถึงเขาจะหล่อก็เถอะ

“เธอไม่รู้หรือไงว่าตำแหน่งที่เธอสมัครงานมา มันไม่ใช่งานที่คนปกติทั่วไปเขาทำกันเยอะ อีกอย่างถ้าเธอมีแฟนแล้วมามีปัญหาเรื่องงาน ฉันก็แย่นะสิ”

“อืมม อ๋อ ค่ะๆ เข้าใจแล้วค่ะ” จริงสินะ เธอไม่ได้มาสมัครงานเป็นเด็กล้างจานที่นี่สักหน่อย อีกอย่างก็ช่างเถอะ เพราะความจริงก็คือสิ่งที่เธอตอบเขาไปนั่นแหละ

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ฉันจะรับเธอเข้าทำงาน แต่ต้องเอาเอกสารต่างๆมาส่งในวันพรุ่งนี้ด้วย”

“เอ่อ.คือ ขอโทษจริงๆด้วยค่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องเข้าเรียนทั้งวัน เกรงว่าจะปลีกตัวไม่ได้ เอาเข้ามาให้ในเวลาผับเปิดได้ไหมคะ”

พรุ่งนี้เธอเรียนเยอะมาก แล้วก็มีเสนองานด้วย กลัวว่าถ้านัดไว้แล้วเธอจะไม่สามารถเอาเอกสารมาให้เขาได้นี่แหละ

“ฮื้มมมมม เธอนี่เรื่องเยอะตั้งแต่ยังไม่เข้ามาทำงานเลยนะ เรียนที่ไหนล่ะ เดี๋ยวฉันจะส่งคนเข้าไปเอาในมหาลัยเอง”

“มอDค่ะ คณะบัญชี” ตอนนี้ยังไงก็ได้หมดแล้วแหละ เพราะเธอไม่ว่างจริงๆ อีกอย่างก็กลัวว่าถ้าปฏิเสธไปครั้งนี้แล้วจะไม่ได้ทำงานอีกด้วย เงินก็เหลือไม่มากแล้ว ค่าคอนโดก็ต้องจ่าย ค่ากินและข้าวของเครื่องใช้อีก ถือว่าช่วงนี้เป็นช่วงที่หนักหน่วงสำหรับเธอจริงๆ

“โอเค มีอะไรจะถามอีกไหม”

“ม.ไม่มีแล้วค่ะ” ทำไมต้องมาจ้องหน้ากันด้วยสายตาแบบนั้นด้วยเล่า

บลูเบลล์ได้แต่เก็บสีหน้าของตัวเองเอาไว้ ก็เขาจ้องหน้าเธอแบบไม่ลดละเลย จนตอนนี้เธอแทบจะอายม้วนเป็นเค้กโรลอยู่แล้ว

“หึหึ” เขายกยิ้มมุมปากเล็กน้อย พร้อมกับเสียงหัวเราะเหมือนกำลังตลกอะไรสักอย่าง หรือว่าเมื่อกี้เขาจะทำเพราะว่าแกล้งเธอ คงจะไม่หรอกมั้ง

วีนัสได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆไป ก่อนจะขอตัวออกมา ถ้าเธออยู่นานกว่านี้ต้องเขินเขาไปเข้าขั้นหนักแน่ๆ แค่อยู่แป๊บเดียวเธอก็แทบจะตายแล้ว

“เฮ้อ อึดอัดจริงๆ คนอะไรไม่รู้สายตาแพรวพราวเหมือนพวกเสี่ยเลี้ยงเด็กไม่มีผิด” วีนัสเดินออกมาจากห้องทำงานแล้วก็รีบออกจากผับทันที เพราะพรุ่งนี้เธอมีเรียน แต่อย่างน้อยความกังวลที่มอยู่ก่อนหน้านี้ก็หายไปหมดสิ้นแล้ว ตอนนี้เธอได้งานทำแล้ว ถึงแม้จะเป็นงานที่เธอไม่ค่อยอยากจะทำสักเท่าไหร่หรอก เพราะกลัวว่าทำงานนี้แล้วจะไปเรียนในแต่ละวันไม่ไหวเนี่ยสิ อีกอย่างเธอก็ไม่ใช่สาวคอทองแดงด้วย

#อีกด้าน

“อึก อึก อื้มมมม น่าสนใจจริงๆ” หลังจากที่วีนัสเดินออกไปแล้ว คนที่ยังอยู่ในห้องก็ยกยิ้มไม่หยุด เมื่อเขารู้สึกถูกใจสาวน้อยที่พึ่งจะมาสมัครงานกับเขาเมื่อกี้ ถ้าไม่ใช่คนที่เชอร์รี่ขอมาเขาก็ไม่มาสัมภาษณ์แบบนี้หรอก

Rrrrrr

เขาเหลือบสายตาดูสายที่โทรเข้ามาเล็กน้อย ก่อนจะหยิบขึ้นมารับ

“อืม” เสียงทุ้มตอบกลับปลายสายไปสั้นๆ ก่อนจะยกแก้วเหล้าจิบไปพลาง

“ไงคะบอสสสสสสสขา~ คนสวยที่เชอร์รี่แยมคนนี้ส่งไป ผ่านเข้ามาทำงานไหมคะ”

“ถ้าฉันไม่ให้ผ่าน?”

“ว๊ายยย ตายๆๆๆ ไม่ได้ค่ะ ต้องผ่านเท่านั้น อีกอย่างน่าจะสเปคบอสนะคะ ชอบหรือเปล่า”

“……”

“อุ๊ย! ไม่ตอบนี่คือถูกใจหรือว่าเล่นตัวกันคะเนี่ย ถ้าไม่ชอบงั้นเชอร์รี่แยมคนนี้ให้น้องลงงานกับคนอื่นในวันแรกเลยนะคะ”

“พรุ่งนี้ฉันจะอยู่ห้องVIPSกับไอ้ซาจิ เรียกเด็กมาให้หมด”

“ค่าๆๆๆๆ เดี๋ยวเชอร์รี่แยมคนนี้จะจัดให้เลยค่ะ”

เมื่อวางสายจากเชอร์รี่เสร็จเขาก็เดินไปดูบรรยากาศด้านล่างของผับ ก่อนจะลากคนที่ถูกใจติดไม้ติดมือไปด้วย