“สวัสดีครับ ผมนายแพทย์ ธีรภัทร โชติพิสุทธิ์เมตา เป็นศัลยแพทย์ออร์โธปิดิกส์ทางด้านกระดูกและข้อ หรือเรียกสั้นๆว่าหมอธีร์ นะครับ ผมขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับหากมีอะไรที่ทำไม่ถูกต้องหรือไม่ควรทำก็รบกวนแนะนำด้วยนะครับ ขอบคุณครับ”เสียงทุ้มของเขาเรื่อยเฉื่อยหากแต่นุ่มนวลและฟังแล้วเสนาะหูยิ่งนักมันยิ่งทำให้น้ำหวานถึงกับวิญญาณล่องลอยไปเลยที่เดียวแม้เสียงปรบมือจะดังแค่ไหนมันไม่สามารถปลุกให้น้ำหวานมีสติขึ้นมาได้จนแก้มหอมออดที่จะอมยิ้มไม่ได้ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปกระซิบบางอย่างข้างๆใบหูจนทำให้แก้มของน้ำหวานตอนนี้แดงซ่าสขึ้นไปอีกเท่าตัวก่อนจะตามมาด้วยเสียงหัวเราะเบาๆของแก้มหอม“นี่ยัยพี่สาวจ้องจนจะกลืนกินเขาไปแล้วนะ แอบคิดถึงเรื่องอย่างว่าอยู่ละสิ หึ ๆ หึ ๆ!”สิ้นเสียงหวานของแก้มหอมยิ่งทำให้แก้มของน้ำหวานยิ่งแดงขึ้นไปอีกหลังจากที่อาจารย์หมอแนะนำทุกคนที่อยู่ภายในห้องประชุมให้ให้รู้จักกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับไปยังที่ห้องทำงานของตัวเองยกเว้นแก้มหอมและ น้ำหวานที่อาจารย์ยังคงให้อยู่ต่อ“คุณหมอแก้มหอมและคุณหมอน้ำหวานอยู่ต่อก่อนส่วนคนอื่นๆก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเองได้”สิ้นเสียงของอ
ทางด้านมาร์คัสหลังจากที่คุยกับแก้มหอมคืนนั้นมา นี้มันก็เลยมาจนถึงวันและเวลาที่จะต้องส่งมอบของล็อตใหญ่ของ ดอน ผู้เป็นพ่อแล้วเนื่องจากดอนติดภาระกิจสำคัญและด่วน เลยทำให้วันนี้ชายหนุ่มต้องลงมาคุมงานแทนคนเป็นพ่อ วันนี้ชายหนุ่มเลือกสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวข้างในปลดกระดุมด้านบนประมาณสองเม็ดทำให้เห็นไรขนอ่อนๆที่หน้าอกแกร่งทำให้ดูเซ็กซี่และสวมทับด้วยสูทสีดำ กางเกงสแล็คสีดำ เข็มขัดหนังสีดำสนิท ชายหนุ่มเลือกสวมรองเท้าหนังสีดำชั้นดี ทำให้ร่างสูงตอนนี้มาดเท่มีเสน่ห์รูปหน้าหล่อเหลามีแววตาเฉียบคมเป็นอาวุธ ชายหนุ่มไม่ลืมที่จะหยิบอาวุธประจำตัวออกมาพกติดตัว มันเป็นปืนสั้นที่ดอนให้เขาไว้ตั้งแต่ตอนที่เขาประมาณสิบขวบชายหนุ่มคิดว่าวันนี้เขาคงต้องใช้มันอีกแล้ว ก่อนจะขึ้นรถชายหนุ่มไม่ลืมที่จะโทรหาแก้มหอมแต่ยังไม่ทันที่เขาจะกดเบอร์โทรออกมาทำให้เขาเปลี่ยนใจที่จะส่งข้อความไปแทนโดยเป็นเพียงข้อความสั้นๆ“มีพบก็ต้องมีจาก แต่ไม่อยากจากกันตลอดไป”ก่อนจะปิดเครื่องแล้วหย่อนมันลงไปในกระเป๋ากางเกงสแล็คสีดำแล้วเดินขึ้นไปนั่งบนรถตู้Lexus LM300h ที่ติดเครื่องยนต์รออยู่แล้วโดยมีแทนไทเป็นคนขับและมีแดนเป็นคนเปิดและปิดประตูให้ก่อ
เวลาต่อมาทางด้านแก้มหอมหลังจากที่หญิงสาวเลิกงานกลับมาถึงคอนโดเธอก็เดินตรงไปยังห้องรับแขกที่ตอนนี้มีเจ้ากะทิกำลังนอนหลับอย่างสบายลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอทำให้แก้มหอมอดใจไม่ไหวยกมือขึ้นไปลูบหัวของกะทิเบาๆทำให้มันกระพริบตาสองถึงสามครั้งก่อนจะหาวออกมาแล้วหลับตาลงเหมือนเดิมแล้วเสียงข้อความในแอปพลิเคชันไลน์ก็ดังขึ้น ติ่ง! ติ่ง!แก้มหอมจึงใช่มือล้วงเข้าไปกระเป๋าสะพายเพื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูว่าใครเป็นคนส่งข้อความมาเมื่อเห็นว่าข้อความนั้นมาจากใครหญิงสาวจึงเปิดมันออกมาอ่าน”มีพบก็ต้องมีจาก แต่ไม่อยากจากกันตลอดไป”เมื่อเห็นเนื้อหาของข้อความก็ทำให้แก้มหอมต้องขมวดคิ้วออกมาก่อนจะพูดออกมาเบาๆ“ส่งข้อความแบบนี้มาเพื่ออะไร หรือว่า!” แก้มหอมกดเบอร์โทรหามาร์คัสทันที“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาฝากข้อความไว้หลังจากได้ยินเสียงสัญญาณนี้”แก้มหอมพยายามโทรติดต่อมาร์คัสหลายครั้งต่อหลายครั้งก็ยังไม่สามารถที่ต่อชายหนุ่มได้ทำให้หญิงสาวเป็นกังวลและร้อนใจอยู่มากหญิงสาวลุกขึ้นเดินวนไปวนมาเป็นสิบๆรอบจนทำให้เจ้ากะทิที่นอนอยู่บนโซฟารูปตัวแอลสีเบจนิ่มๆลืมตาขึ้นมาแล้วร้องเสียงเรียกผู้เป็นเจ้านาย
หลังจากที่ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ แทนไทก็พยายามควบคุมรถจนถึง คฤหาสน์ตระกูล อนาสตาเซียก่อนจะส่งต่อไปยังอู่ของเพื่อนมาร์คัสที่อยู่ไม่ไกล ณ คฤหาสน์ อนาสตาเซียมาร์คัสที่เดินเข้ามาภายในคฤหาสน์ก่อนจะดิ่งตรงไปยังลิฟต์แล้วกดลงไปยังห้องประชุมที่เป็นฐานลับขององค์กร ซึ่งอยู่ชั้นได้ดินของคฤหาสน์หลังนี้ และภายในห้องประชุมตอนนี้ได้มี ดอน และสมาชิกคนอื่นๆในองค์กรนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ดอน เมื่อเห็นมาร์คัสเดินเข้ามาจึงลุกขึ้นเดินเข้าไปหาก่อนจะถามออกไปด้วยความเป็นห่วง“ไงไอ้ลูกชายเป็นอย่างไงบ้าง”เสียงที่แสดงถึงอำนาจอันน่าเกรงขามของดอนถามออดมาอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นชายหนุ่มเดินพ้นประตูเข้า“ผมไม่เป็นอะไรครับ”“แล้วแกพอจะรู้ไหมว่ามันคือพวกไหน”“ผมจะยังเช็คไม่ได้เลย..”ยังไม่ทันที่มาร์คัสจะพูดออกมาจบประโยคเสียงของคนในห้องก็ดังขึ้นมาก่อน“เจอแล้วครับ”“ใคร!”เสียงของ ดอนถามออกไปอย่างรวดเร็วมันคือใคร แต่มันจะคือใครก็ชั่งในเมื่อมันกล้าที่จะลองดีกับ ตระกูล อนาสตาเซีย มันต้องมีจุดจบแค่จุดเดียวคือความตายเท่านั้น“มันเป็นพวกมาเฟียรับจ้างปลายแถวครับ”ลูกน้องของ ดอน ตอบออกไป“หารายละเอียดของพวกมันมา”รอบนี้เป็นเสียงข
หมอหนุ่มเอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มและอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความเคร่งขรึมและเป็นอันน่าเกรงขามเล็กน้อย แก้มหอมที่ได้ยินน้ำเสียงอีกด้านหนึ่งของหมอหนุ่มก็มีความรู้สึกขึ้นว่านี้เธอคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่อย่างรู้เรื่องนี้ หญิงสาวได้แต่ยิ้มน้อยๆให้กับความคิดของตัวก่อนจะเอ่ยมา“แก้มหอมอยากเรียนรู้งานด้านคาสิโนค่ะ”เสียงหวานหญิงสาวตอบออกไปอย่างมั่นใจ ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งที่สามารถพูดมันออกมาได้อย่างสำเร็จ คำพูดที่ตรงไปตรงมา บวกกับปฏิกิริยาของหญิงสาวมันทำให้หมอหนุ่มถึงกับอมยิ้มน้อยๆออกมา“แล้วเราอยากเรียนรู้งานด้านไหน ทำไมไม่ไปเรียนรู้งานด้านที่เราอยากทำละครับ”คำพูดของหมอหนุ่มทำให้แก้มหอมถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจก่อนจะพูดออกมา“แก้มหอมสามารถไปเรียนรู้งานแบบนั้นได้ที่ไหนละคะ”เสียงหวานระรื่นหูฟังดูตื่นเต้น อยากรู้อยากเห็นของแก้มหอมทำให้หมอหนุ่มอดที่จะอดยิ้มออกมาไม่ได้และนี้คงเหตุผลอีกอย่างหนึ่งสินะที่ทำให้เขาชอบผู้หญิงตรงหน้าคนนี้และไม่เคยคิดจะหวั่นไหวกับผู้หญิงอื่นที่เข้ามา“งั้นก็ไปเรียนรู้งานที่ไนต์คลับก่อนดีไหมละ”เสียงของคนที่คิดว่าหลบไปแล้วก็ดังขึ้นมาทำให้คนทั่งแก้มหอมและธีรภั
ทางด้านมาร์คัสเองหลังจากที่ชายหนุ่มรู้แหล่งกบดานของพวกมาเฟียปลายแถว ที่มันดัดลอบทำร้ายเขาเมื่อวาน วันนี้ชายหนุ่มก็ไม่รอช้าที่จะออกไปจัดการปิดบัญชีกับพวกมันทีละคนจนหมดไม่หลงแม้แต่ซักคนเดียว ชายหนุ่มจัดการทำเหมือนกับว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเพียงแค่อุบัติเหตุเล็กน้อยที่เกิดจากกะแสไฟฟ้าลัดวงจรและคนที่เสียชีวิตในกองไฟก็คือพวกที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้ามารวมหัวมั่วสุมเสพของผิดกฎหมายแล้วบังเอิญพวกมันพลาดทำให้ไฟครอกจนตายไม่เหลือแม้แต่คนเดียว มาร์คัสใช้เวลาจัดการกับปัญหาทุกอย่างภายในเวลาเพียงสองถึงสามวันก็เรียบร้อย หลังจากนั้นชายหนุ่มก็จัดการเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อเดินทางกลับมาประเทศไทยเพื่อจัดการกับอะไรบางอย่างที่มันเป็นของเขาให้ถูกให้ควรให้เรียบร้อย วันนี้มาร์คัสเลือกที่จะตื่นแต่เช้ามืดเพื่ออาบน้ำแต่งตัวชายหนุ่มเลือกใส่เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีชมพูที่สามารถช่วยเพิ่มความอ่อนหวานชายหนุ่มเลือกที่จะปลดกระดุมออกหนึ่งเม็ดมันจึงเผยให้เห็นขนอ่อนๆสีน้ำตาลที่ประดับประดาอยู่บนหน้าอกแกร่งและชวนให้หลงไหลและมันยังเพิ่มความเซ็กซี่ในเขาขึ้นมาอีกด้วยชายหนุ่มเลือกที่จะสวมทับด้วยสูทสีกรมแขนยาวที่บ่งบอกและแสดงถึงความ
ด้วยความสงสัยที่ว่าใครมารบกวนเวลานอนของเธอในวันหยุดแบบนี้ แก้มหอมสลัดผ้าห่มสีขาวนวลที่คลุมร่างบางอรชรออกก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วตวัดเท้าเรียวบางลงจากเตียงแล้วเดินออกจากห้องนอนโดยมีเจ้ากะทิวิ่งนำหน้าไปนั่งรอพร้อมส่งเสียงเรียกอยู่หน้าประตูแล้ว“เมียว ! เมียว! เมียว !”แก้มหอมที่เดินมาเปิดระตูด้วยความงัวเงียก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าคนตรงคือใครหญิงสาวรีบประตูลงแล้วยกมือขึ้นขยี้ตาตั้งสองข้างก่อนจะเปิดประตูออกอีกรอบส่วนมาร์คัสในตอนแรกที่เห็นหญิงสาวประตูเปิดก็รู้สึกดีใจมากแต่เมื่อหญิงสาวปิดประตูลงด้วยความเร็วโดยไม่พูดอะไรแถมหน้าตาและท่าทางของเธอก็ดูน่ารักปนตลกอีกด้วย“มาได้ยังไงคะ”เสียงหวานปนตกใจพูดออกมามาร์คัสยกมือขึ้นขยี้ผมของหญิงสาวเบาๆก่อนจะเลื่อนลงไปบีบจมูกทรงสโลปลายพุ่งที่เป็นธรรมชาติเบาๆก่อนจะแทรกตัวเดินเข้าไปในห้องด้วยความเคยชินแก้มหอมที่ไม่ค่อยคุ้นชินกับการกระทำของอีกฝ่ายก็ยืนทำหน้าไม่ถูก“อะแฮ่ม”เสียงเรียกในลำคอเบาๆของชายหนุ่มทำให้แก้มหอมรู้สึกตัวก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าลูกบิดประตูแล้วปิดมันลงเจ้ากะทิที่เห็นว่าคนที่มาเคาะประตูคือคนที่หายหน้าหายตาไปนานก็อ้อนให้ชายหนุ่มอุ
ทางด้านแก้มหอมที่ตั้งโต๊ะเสร็จเรียบร้อยหญิงสาวก็เดินออกมาตามมาร์คัสที่ห้องรับแขกซึ่งปรากฏว่าตอนนี้ชายหนุ่มกำลังเดินเข้ามาในห้องครัวพอดี“ตื่นแล้วเหรอคะ”เสียงหวานของแก้มหอมเอ่ยถามกับชายหมุ่มตรงหน้า“ครับ”“หิวไหมคะ มีข้าวต้มกุ้งนะคะจะทานเลยไหมคะ” เสียงหวานเอ่ยถาม“ครับ”พูดจบมาร์คัสก็เดินดิ่งไปยังห้องครัวที่ตอนนี้มีข้าวต้มกุ้งส่งกลิ่นหอมๆชวนให้น้ำลายไหลชายหนุ่มก็ไม่รอช้ารีบเดินเข้าไปนั่งประจำที่พร้อมกับเสียงในท้องที่ร้อง จ๊อก ๆออกมา มันทำให้แก้มหอมอดที่จะอมยิ้มไม่ได้กับเสียงและภาพตรงหน้าส่วนทางด้านมาร์คัสที่นั่งลงเป็นที่เรียบร้อยก็เงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่ยังยืนมองเขาอยู่ก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงคล้ายๆบังคับทางอ้อม“อ้าวทำไมไม่นั่งละพี่หิวแล้วนะครับ”“หิวแล้วทำไมไม่ทานละคะรอทำไม”แก้มหอมถามออกไปอย่างสงสัย คนอะไรรู้ตัวว่าหิวก็ยังไม่รีบลงมือทานจะรออะไรก็ไม่รู้เดี๋ยวโรคกระเพาะก็ถามหาหรอก“ไม่เอาครับพี่รอทานแก้มหอมครับ”เสียงทุ้มต่ำที่ฟังดูเรียบ ๆแต่ให้ความรู้สึกพิเศษของชายหนุ่มเอ่ยออกมาแก้มหอมที่ได้ฟังคำตอบจากชายหนุ่มก็รู้สึกว่าอกด้านซ้ายคันยุบยิบแปลกๆก่อนจะเดินเข้าไปนั่งตรงข้ามกับชายหนุ
ชายหนุ่มเลี่ยงที่จะไม่ตอบทำเพียงแค่ยิ้มออกมาและพูดออกมาว่า"ไม่มีอะไรครับ"แก้มหอมเองเมื่อเห็นว่าเป็นแบบนั้นก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อเพราะว่าขนมที่อยู่ตรงหน้าเธอตอนนี้มันน่ากินมากก่วาเยอะและเมื่อทุกอย่างเข้าปากสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้มันก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนกระทั้งทุกอย่างที่อยูตรงหน้าตอนนี้เกลี้ยงจนเหลือแต่จานเปล่ามาร์คัสเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กตรงหน้าอิ่มแล้วจึงเรียกเช็คบิลในระหว่างทางชายหนุ่มก็พูดขึ้นมาว่า"แก้วหมอครับเดี๋ยวพี่ขอแวะที่โรงพยาบาลสักหน่อยนะครับ"มาร์คัสที่นั่งรอคำตอบก็ต้องแปลกใจเมื่อไม่ได้รับการตอบรับจากคนที่นั่งข้างๆเขาจึงหันไปมองหน้าคนตัวเล็กแตาปรากฎว่าตอนนี้เธอหลับไปแล้วชายหนุ่มกะว่ารอให้ถึงโรงพยาบาลแล้วค่อยปลุกเธอในจังหวะที่เขาเลี้ยวรถเข้าจอดรถของผู้บริหารโรงพยาบาลคนตัวเล็กก็ตื่นขึ้นมาพอดี"พี่มาร์คัสมาทำอะไรที่ทำงานแก้มหอมค่ะ"เสียงหวานของคนตัวเล็กฟังดูงัวเงียเหมือนคนที่นอนยังไม่เต็มอิ่มดังขึ้น เพราะเธอคิดว่าถึงที่พักแล้วแต่ดันไม่ใช่มารัคัสส่งรอยยิ้มออกมาพ้อมกับเอ่ยขึ้นมาว่า"พี่จะมาหาลุงหมอหน่อย""ลุงหมอ?"สาวน้อยตรงหน้าขมวดคิ้วขึ้นเป็นปมเป็นคำถามก่อนจะเอียคอน
หลังจากงานแต่งานนี้ก็ผ่านมา2เดือนย่างเข้าเดือนที่3แล้วที่ทั้งคู่ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันช่วงนี้แก้มหอมมักมีอาการอยากกินขนมหวานเป็นพิเศษหากวันไหนที่ไม่ได้กินก็จะรู้สึกหงุดหงิดไม่มีเรียวไม่มีแรงไม่อยากทำอะไรอยากนอนอย่างเดียวเวลามาร์คัสพูดหรือทำอะไรที่ขัดใจ เธอก็มักจะมีน้ำตาตลอดเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรวันนี้ก็เหมือนกันอยู่ ๆเธอก็ร้องไห้ออกมาโดยไม่มีสาเหตุเพียงแค่เธอตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบหน้าสามีมันก็ทำให้เธอร้องไห้ออกมาอย่างดายและเสียงสะอื้นของคนตัวเล็กก็ดังเข้าไปในห้องน้ำที่ตอนนี้คนตัวโตกำลังจะแปรงฟังแต่เมื่อได้ยินเสียงร้องของภรรยาก็ทำให้เขาต้องรีบวางทุกอย่างแล้วสาวเท้าเข้าไปในห้องนอนอย่างไวเพราะความเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรไป"แก้มหอมครับเป็นอะไรครับร้องไห้ทำไม"เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มมีความตกใจแต่ปนด้วยความเป็นห่วงเป็นใยอยู่เต็มเปี่ยมแก้มหอมเมื่อได้ยินเสียงของคนเป็นสามีก็หยุดร้องไห้โดยอัตโนมัติเธอเองก็งงเหมือนกันกับสิ่งที่เธอกำลังเป็นอยู่มาร์คัสเมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กนิ่งไปก็รู้สึกไจคอดีเขาจึงเอ่ยขึ้นมาว่า“งั้นลุกขึ้นอาบน้ำนะครับเดี๋ยววันนี้พี่จะภรรยาคนสวยของพี่ไปกินขนมเค้กร
ในช่วงระหว่างที่กำลังจะมีพิธีการแลกแหวนแต่งงานแก้มหอมพยายามที่จะสาดสายตาไปรอบๆเพื่อหาใครบางคนที่กำลังรอแต่ไม่ว่าจะหาเท่าไรก็หาไม่เจอจนกระทั่งพิธีการทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีสายตาของแก้มหอมก็ไปสะดุดเข้ากลับกล่องของขวัญเล็กๆกล่องหนึ่งที่วางอยู่บนเก้าอี้แถวสุดท้ายคนตัวเล็กรีบเดินไปหยิบขึ้นมาดูทันทีก่อนจะเปิดมันออกมาก็พบกับกล่องดนตรีกล่องหนึ่งบนกล่องมีรูปตุ๊กตาหน้าเหมือนเธอและมาร์คัสในกล่องมีการ์ดเล็กๆและมีข้อความเขียนเอาไว้ว่า“ยินดีด้วยนะยัยตัวแสบรีบมีหลานเร็วๆละ รักนะพี่สาวข้างบ้าน”เมื่ออ่านจบน้ำตาของคนตัวเล็กก็ไหลอาบลงมาทั้งสองแก้มมาร์คัสที่เห็นว่าคนตัวเล็กกำลังร้องไห้ก็รีบเดินไปหาอย่างเร็วไว“เป็นอะไรครับคนเก่งร้องไห้ทำไม มีใครทำอะไรให้น้องแก้มหอมไม่สบายใจครับ”น้ำเสียงที่เป็นห่วงเป็นใยของชายหนุ่มทำให้ใบหน้าที่กำลังร้องไห้กลับมารอยยิ้มอีกครั้งก่อนจะยื่นของขวัญในมือให้อีกฝ่ายดู มาร์คัสที่เห็นของขวัญและข้อความในการ์ดใบเล็กก็รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นคนให้ก่อนจะเอ่ยบางอย่างออกมา“พี่ว่าเขาคงไม่สะดวกใจที่จะให้ใครหรอกครับ แต่อย่างน้อยๆมันก็ทำให้เราได้รู้นะครับว่าเขาไม่ได้หายไปไหนเพียงแต่เขาคงมี
นี้มันก็ผ่านมาหลายวันแล้วแก้มหอมก็ยังติดต่อน้ำหวานไม่ได้หญิงสาวติดต่อไปทุกทางก็ไม่มีวิธีไหนที่สามารถติดต่อหญิงสาวได้เลยถามพี่ธีร์ก็แล้วยังไม่มีอะไรเพิ่มเติมและอีกไม่กี่วันก็จะถึงวันแต่งงานของเธอกับมาร์คัสแล้วหญิงสาวอย่างให้น้ำหวานมาร่วมงานแต่งงานครั้งนี้เพราะเธอเองก็ไม่มีเพื่อที่สนิทที่ไหนเลยนอกจากยัยพี่สาวข้างบ้าน เฮ้อ แต่ดันหายไปซะเนี้ยงั้นลองอีเมลไปหาอีกครั้งก็ได้หวังว่าครั้งนี้อีกคนคงจะอ่านนะเพราะถ้าไม่อ่านเธอก็หมดหนทางแล้ว ณ กรุงปรีส ประเทศฝรั่งเศสช่วงนี้เป็นช่วงฤดูใบไม้ผลิอากาศช่วงนี้จะสบายๆไม่ร้อนไม่หนาวอุณหภูมิเฉลี่ยจะอยู่ที่ประมาณ10-18 องศาเซลเซียสถึงแม้ช่วงต้นฤดูจะยังหนาวอยู่บ้างแต่ก็ไม่หนาวเท่ากับช่วงฤดูใบไม้ร่วงกลางวันจะมีแสงแดดอุ่นๆต้นไม้ใบหญ้าในช่วงนี้กำลังแตกหน่อเป็นสีเขียวพวกดอกไม้นานๆชนิดก็บานสะพรั่งมันจึงทำให้บรรยากาศในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ดูโรแมนติกขึ้นไปอีกและมันเหมาะสำหรับการมาเที่ยวที่ฝรั่งเศษเป็นอย่างมากเพราะจะได้ดูได้ชมสวนดอกไม้หรือสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติฟินสุดๆไม่แพ้กันการแต่กายในช่วงนี้ก็จะประมาณเป็นเสื้อแขนยาวใส่แมตช์กับกางเกงหรือกระโปรงยาวและสวมทับด้วยเสื
สองเดือนต่อมาตั้งแต่วันที่แก้มหอมไปเรียนรู้งานที่ไนต์คลับในตอนนั้นนี้มันก็ผ่านมาเป็นเวลาสองเดือนแล้วหญิงสาวเป็นคนหัวไวเรียนรู้งานได้ไวมากจนตอนนี้เธอเรียนรู้งานในทุกๆด้านของมาร์คัสจนครบทุกอย่างแต่เธอก็ยังคงไปๆมาๆระหว่างโรงพยาบาลไนต์คลับและฮ่องกงจนเป็นเรื่องปกติแถมดูเหมือนว่าความรักระหว่างแก้มหอมกับมาร์คัสกำลังไปได้ดีและจะมีข่าวดีในอีกไม่นาน“คิดอะไรอยู่ครับ”ชายหนุ่มเอ่ยปากอย่างสบายอารมณ์สุ่มเสียงของเขาอ่อนโยนสุดจะเปรียบ“แก้มหอมกำลังคิดว่ายัยพี่สาวข้างบ้านหายไปไหนเพราะตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเมื่อวันนั้นแก้มหอมก็ไม่ค่อยได้เห็นหน้ากันเลยค่ะ"คนตัวเล็กอธิบายในเรื่องที่ตัวเองกำลังสงสัยและไม่ไม่ใช้ฉเพาะเธอที่สงสัยชายหนุ่มเองก็สงสัยเหมือนกันเพราะหากเป็นเมื่อก่อนไม่ว่าจะไปไหนมาไหมคนทั้งสองมักจะตัวติดกันก็ว่าได้แต่ตอนนี้ทำไมถึงกลับไม่เห็นอีกคนเลยตอนแรกเขาก็คิดว่าอาจจะเกิดเรื่องร้ายกับน้ำหวานแต่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาได้มีโอกาสเจอบิดาของหญิงสาวเขาจึงใช้โอกาสนี้ถามหาหญิงสาวโดยให้เหตุผลที่ว่าแก้มหอมคนรักของเขามีของฝากมาให้เพราะหญิงสาวโทรหาก็โทรไม่ติดบางครั้งโทรติดก็ไม่รับสายจึงทำให้เขาได้รู้ว่
ความเจ็บปวดแบบนี้มันคืออะไรกันทำไมเธอถึงรู้สึกเจ็บปวดอย่างนี้โดยฉเพาะที่ดอกไม้สวาทของเธอมันเจ็บจนทำให้คนตัวเล็กต้องลงไปกองอยู่กับพื้นมาร์คัสที่ได้ยินเสียงเจ็บปวดของคนตัวเล็กเขามีทั้งความรู้สึกสงสารและอดขำไม่ได้ในเวลาเดียวกัน เธอคิดได้ยังไงที่ลุกขึ้นพรวดพราดไปแบบนั้นคิดว่าตัวเองเป็นหุ่นยนต์หรือไงทั้งที่เมื่อคืนเธอกับเขาเพิ่งผ่านสมรภูมิอันดุเดือดมาด้วยกัน“หึๆ หึๆ”เสียงหัวเราะเบาๆในลำคอจากคนตัวโตกว่าทำให้คนตัวเล็กที่กำลังนั่งกองอยู่กับพื้นถึงกับหันมามองด้วยสายที่เขียวปัดให้ตายเถอะเขาทำกับเธอแบบนี้แล้วยังจะมีอารมณ์มาหัวเราะเธออีกเหรอและแทนที่เขาจะรีบเข้ามาช่วยประคองเธอให้ลุกขึ้นมันน่าหยิกให้เขียวจริงๆสงสัยที่โดนศอกของเธอไปเมื่อกี้มันคงน้อยเกินไปใช่ไหม ทางด้านมาร์คัสที่เห็นสายคาดโทษและบวกกับสีหน้าที่เหยเกของหญิงสาวก็รีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงขนาดคิงไซส์นุ่มๆที่กำลังนอนอยู่ขึ้นไปประคองคนตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังแจกค้อนอันใหญ่ให้เขาอยู่ แก้มหอมที่เห็นว่าคนตัวโตที่กำลังช่วยเธออยู่ตอนนี้ไม่ได้สวมใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียวบนร่างกายก็มีความรู้สึกอายกระด้างขึ้นมาทันทีก่อนจะก้มลงมามองตัวเองซึ่งตอนนี้ก็
เช้าต่อมาณ คอนโดชั้นสูงสุดกลางใจเมืองกรุงเทพมหานครภายในห้องตอนนี่มีร่างที่เปล่าเปลือยกำลังนอนกอดกันภายใต้ผ้าห่มผื่นใหญ่บนเตียงขนาดคิงไซส์คนตัวเล็กที่กำลังหลับสบายอยู่ตอนนี้เคลื่อนตัวหาความอบอุ่นจากอกแกร่งของอีกฝ่ายมาร์คัสที่รู้สึกตัวก่อนก็มองดูการกระของคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดูจะว่าไปเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนก็ต้องขอบคุณวิเวียนอยู่เหมือนกันเพราะหากคนตัวเล็กไม่โดนฤทธิ์ยาบ้านั้นเข้าไปเขาก็คงไม่ได้เห็นมุมน่ารักๆ เซ็กซี่ๆที่แสนจะยั่วยวนของอีกฝ่ายหรอกแต่อย่างไรก็ตามคนที่คิดจะทำร้ายคนของเขามันก็สมควรแล้วที่ต้องโดนแบบนี้ถึงแม้มันดูเหมือนจะยังคงน้อยไปก็เถอะแต่ตอนนี้เขาเองก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วต่อไปนี้คงเหลือแค่เรื่องระหว่างเธอและเขาแล้วไม่รู้ว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมาและจะโกรธจะเกลียดเขาหรือเปล่าแต่ไม่ว่าเธอต้องการอะไรเขาก็จะยอมทำตามเธอทุกอย่างขอแค่อย่างเดียวอย่าให้เธอเกลียดเขาก็พอชายหนุ่มให้เวลาในช่วงจังหวะที่คนตัวเล็กยังคงไม่ตื่นสำรวจสิ่งต่างๆที่อยู่บนใบหน้ารูปไข่ที่เขามีเขาเพียงคนเดียวได้เจ้าของไม่ว่าจะเป็นจมูกที่เป็นธรรมชาติขนคิ้วที่เป็นรูปทรงสวยงามโดยที่ได้กันคิ้วแต่อย่างใด ขนตาที่ยาวเป
เมื่อจัดท่าให้ตัวเองเรียบร้อยแล้วแก้มหอมก็เริ่มลงมือบรรเลงเพลงรักทันที่โดยเป็นท่าที่ตัวเองกำลังคร่อมคนตัวโต กว่าโดยหันหน้าเข้าหากันก่อนจะเริ่มลงมือขย่มเบาๆในตอนแรกมีการแน่นๆจุกๆบ้างแต่พอผ่านไปได้สักพักความรู้สึกเสียวซ่าส์ก็เข้ามาแทนที่"พ..พี่มาร์..ส..เสียว..อ้าาส์!!."เสียงของคนตัวเล็กครางออกมาอย่ามีความสุข"อื้มมส์..อ๊าาส์..อ้ะะส์ๆๆ!!!"เสียงคำรามจากคนตัวโตดังออกมาเป็นระลอกอย่างไม่ขาดสายสลับกันไปมาคนตัวเล็กที่หัวไวปละเรียนรู้งานได้เร็วก็เริ่มที่จะควงเอวอย่างเมามันหญิงสาวใช้มือทั้งสองข้างวางบนหน้าท้องของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นมัดๆโดยที่ชายหนุ่มเองก็ใช้ก็มือทั้งสองข้างจับเอวบางของร่างอรชรเอาไว้เพื่อเพิ่มความเร็วในการขย่มของคนตัวเล็กให้เสร็จสมอารมณ์หมาย"พ..พีมาร์!!..ส..เสียวไม่ไหวแล้ว""เสร็จพร้อมกันนะครับคนดี""อ่ยย!!..อ้าาาส์..!!..พับๆๆ..พับๆๆ""ส..เสร็จแล้ว..กรี๊ด..!!""อ๊าาส์ๆๆ!!..อื้ออส์ๆๆๆ..อ๊ยย!..อื้มมส์..อ๊าาส์!!.."เสียงครางของคนทั้งคู่ดังระงมไปทั้งห้องก่อนที่จะกลับมาเงียบอีกครั้งและมีเพียงเสียงลมหายใจที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอดังออกมาเพียงเบาบางจากคนตัวเล็กส่วนทางด้
“พี่จะทำเบาๆนะครับแรกๆอาจจะมีเจ็บอยู่บ้างแต่หลังจากนั้นพี่รับรองได้ว่าแก้มหอมของพี่จะต้องติดใจและขอร้องให้พี่ทำมันอีกแน่นอน หึ ๆ ๆ”ชายหนุ่มพูดเสร็จก็ทบท้ายด้วยเสียงหัวเราะในลำคอดังออกมาและเสียงหัวเราะนั้นมันก็ทำให้แก้มหอมแทบอยากจะจมหายไปกับเตียงนุ่มๆให้ตายเถอะดูคุณชายเขาพูดสิว่าเธอจะต้องร้องขอมันอีกหลายๆรอบแน่พูดออกมาได้ไงน่าเกลียดซะมัด และก็เหมือนกับว่ามาร์คัสจะรู้ความคิดของอีกฝ่ายทำให้เขาอดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้ให้ตายเถอะไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ดูดีไปซะทุกอย่างทำไมผู้หญิงตรงหน้าคนนี้ช่างน่ารักเป็นบ้าได้ขนาดนี้มาร์คัสค่อยๆดึงเจ้ามาร์คัสน้อยออกมาเบาๆก่อนจะสอดใส่มันเข้าไปในร่องของดอกไม้สวาทของเธออีกรอบจากตอนแรกที่มีอาการู้สึกเจ็บๆอยู่บ้าง ตอนนี้แก้มหอมเริ่มจะมีอีกความรู้สึกเสียวสะท้านขึ้นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้เธอรู้สึกว่ามันไม่เหมือนครั้งที่ผ่านมา“ ..พ..พี่มาร์ ส..เสียว..”เพราะความเสียวซ่าส์มันมีมากขึ้นเรื่อยๆจนทำให้แก้มหอมต้องใช้เล็กที่มีจิกลงไปบนแผ่นหลังที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของมาร์คัส เสียงของคนทั้งคู่ดังสลับออกมา“อ...อ๊าาส์ๆๆๆ!!”“อ้ะะส์ๆๆ..พ..พี่มาร์ ร..แรงๆกว่านี้”เสียงร้องขอข