มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 30ตัวลายเหมือนตุ๊กแก7:15น.แสงแดดลอดผ่านรอยแยกของผ้าม่านเข้ามากระทบที่เปลือกตาของเจ้าของใบหน้าสวย เธอค่อยๆรู้สึกตัวก่อนจะกระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่ความมัวออกจากดวงตาไป“อื้อออ อืมมม เข้าแล้วหรอเนี่ย เหนื่อยจังเลย อื้ออออ อ๊ะ!” แต่ก่อนจะที่จะได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ก็ต้องตกใจ เพราะพึ่งจะรู้สึกตัวว่าตัวเองนั้นอยู่บนตัวของคนที่เธอพึ่งจะมีอะไรไปเมื่อคืนนี้ แถมเขายังกอดเธอเอาไว้เพื่อไม่ให้ตกอีกขลุกขลัก ขลุกขลัก ขลุกขลัก“อื้มมมม อยู่นิ่งๆ อยากจัดอีกรอบหรอ หื้ม?” ซาจิถามคนตัวเล็กทั้งๆที่เขายังไม่ได้ลืมตา ส่วนมือก็รัดเอวคอดเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆเพื่อไม่ให้เธอได้ขยับตัว จนตอนนี้ร่างการทั้งสองแทบจะหลอมรวมจนเป็นร่างกายเดียวกัน“อื้อออ คุณ ปล่อยก่อน จะไม่ไหวแล้ว” บลูเบลล์ดิ้นแรงขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับตีที่อกแกร่งอันเปลือยเปล่าของเขาสองสามที“อะไร จะเอาอีกหรอ เฮียจะเหนื่อยอยู่เลยน่ะ” เขาไม่ได้เหนื่อยเรื่องนั้นหรอก แต่ตอนนี้เขาไม่มีแรงเลยด้วยซ้ำ เป็นเพราะช่วงใกล้จะเช้าคนตัวเล็กคลานขึ้นมานอนทับเขาไว้นี่แหละ มันชาไปทั้งตัวเลย“บ้าหรือไง ฉันปวดฉี่ ปล่อยเลยน่ะ ไม่งั้นฉี่ตรงนี้เลยจริงๆ
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 31แผลเก่ากรุ๊งกริ๊ง~ กรุ๊งกริ๊ง~"ว๊ายยย น้องหมอบลูทำไมถึงใส่ชุดแบบนี้มาล่ะคะ หรือว่าน้องหมอบลูจะเป็นไข้"พี่เพ็ญที่ยืนจัดของอยู่เชลฟ์ขายของหันไปดูคนที่เข้ามาในคลินิกหลังจากที่ได้ยินเสียงกระดิ่งเล็กๆที่ห้อยอยู่ประตูดังขึ้น ก็ต้องแปลกใจกับแฟชั่นของคุณหมอคนสวยที่กำลังเดินเข้ามา"ป...เปล่าค่ะพี่เพ็ญ วันนี้บลูแค่รู้สึกอยากจะใส่เสื้อตัวนี้ข้างในเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ งั้นบลูขอเข้าห้องตรวจก่อนนะคะ" จะให้เธอกล้าบอกพี่เพ็ญได้ยังไง ว่าภายใต้เสื้อตัวนี้ผิวของเธอเป็นรอยแดงหลายจุดจากการกระทำของเฮียซีเมื่อคืน เธอเลยตอบปัดๆไป ก่อนจะขอตัวเข้าห้องมาก่อน ไม่งั้นพี่เพ็ญจะจับได้ว่าเธอกำลังโกหก"จ้า เดี๋ยวถ้ามีน้องสัตว์มารักษา เดี๋ยวพี่จะรีบพาไปหาน้องหมอบลูเลยนะคะ""ค่าาาา"อีกด้านบรื้นนนนนเสียงของล้อรถยนต์คันหรูเสียดสีที่พื้นผิวถนน เมื่อเคลื่อนตัวเข้ามาในตัวบ้าน ก่อนที่ลูกน้องคนสนิทจะวิ่งเข้ามาหา“นายครับผมมีเรื่องจะแจ้ง”“อืม ว่ามา” เขามาถึงก็แทบไม่ได้พักเลยด้วยซ้ำ“ทางฝั่งของคุณโชตะติดต่อเข้ามาของดีลอาวุธครับ นายจะให้ผมบอกไปว่ายังไงดีครับ”“หึ มันติดต่อมึงมาหรอ เดี๋ยว
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 32เหงามาก กลัวผีด้วยปัง! ปัง! ปัง!“ฉิบ! ตามพวกมันไป อึก” ซาจิกุมมือไว้ที่ท้องของตัวเอง ก่อนจะสั่งลูกน้องให้ตามพวกของไอ้โชตะไป เขาถูกมันยิงเข้าที่ท้องแล้วก็หัวไหล่สองนัดด้วยความที่หน้าท้องของเขายังมีแผลเดิมที่ไม่หายดีอยู่ และถูกยิงเข้าจุดเดิม เลยทำให้ตอนนี้ตัวเขารู้สึกชาไปหมดทางฝั่งเขาได้เปรียบเรื่องจำนวนคนมากกว่า ทำให้ไอ้พวกนั้นรีบล่าถอยไป รวมถึงไอ้หัวหน้าโง่เง่าของพวกมันด้วย ตอนแรกก็มาอวดดีใส่เขายกใหญ่ว่าจะฆ่าเขาวันนี้ แล้วขึ้นเป็นผู้ค้าอาวุธรายใหญ่ แต่สุดท้ายพวกที่ไม่มีฝีมือก็ยังคงกระจอกอยู่วันยังค่ำ“นายครับ เป็นยังไงบ้าง” ลูกน้องหลายคนวิ่งตามแก๊งค์ของโชะตะออกไป เหลือบางส่วนที่ยังอยู่ที่นี่กับซาจิแม็ควิ่งมาหาซาจิที่ทรุดตัวลงคลุกเข่าอยู่กับพื้น ก่อนจะถามด้วยความเป็นห่วง“ไม่เป็นไร กูยังไหว……..” เขาบอกกับลูกน้องออกไปก่อนจะยื่นมือไปจับมือของแม็คเพื่อพยุงตัวขึ้น แต่ภาพข้างหน้าเขาช่างเลือนรางราวกับแว่นที่ฝ้าร้อนขึ้นเป็นไอ ก่อนที่ทุกอย่างที่เขาเห็นจะมืดดับลงไปตุ๊บ!“นายยยย นายครับ นายยยย เฮ้ย ไอ้พวกเวร รีบไปเอารถเข้าสิว่ะ” แม็ครีบเข้าไปพยุงคนเป็นนายขอ
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 33ถอดให้หน่อยตึก ตึก ตึก ตึก“อึ๊ยยย น่ากลัวสุดๆเลย” บลูเบลล์เดินตามทางมายังชั้นVIP เพียงแค่ประตูลิฟต์เปิดออกเธอก็แทบจะหันหลังกลับเข้าลิฟต์ทันที ถึงทางจะมีไฟส่องสว่างอยู่ แต่มันไม่มีคนเพ่นพ่านเลยแม้แต่คนเดียว แถมยิ่งได้กลิ่นโรงพยาบาลเธอก็ยิ่งคิดถึงเรื่องสยองขวัญออกมาอัตโนมัติจึ๊ก จึ๊ก“อร๊ายยยยยย ผีหลอกกกก” บลูเบลล์กรี๊ดออกมา ใจของเธอหล่อนไปอยู่ที่ตาตุ่ม ไม่รู้ว่าเมื่อกี้อะไรมาสะกิดที่หัวไหล่ของเธอ เธอไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองเลยแต่ยืนอยู่นิ่งๆไม่ขยับไปไหน“หมอครับ คุณหมอ จำผมได้ไหม”“โถ่~ พี่ที่ยืนเฝ้าหน้าประตูบ้านเฮียนี่เอง บลูตกใจหมดเลยค่ะ นึกว่าจะโดนผีหลอกแล้วเสียอีก” เธอค่อยๆหันไปหาที่พูดกับเธอช้าๆ ก็เห็นว่าคนที่เธอกำลังกลัวอยู่นั้นคือลูกน้องของเฮียซีที่ชอบยืนอยู่แถวๆหน้าบ้านเป็นประจำ“ครับผมเอง แล้วนี่มาเยี่ยมนายหรอครับ”“อืมมม ก็ใช่ค่ะ แต่ว่าบลูคุยโทรศัพท์กับนายของพี่ เขาว่าไม่มีคนเฝ้าเลยนะคะ เลยเรียกบลูมาเฝ้า” บลูเบลล์ถามคนตรงหน้าออกไป ซึ่งลูกน้องของซาจิที่ได้ยินอย่างนั้นก็ตกใจแล้วก็เข้าใจว่าทำไมลูกพี่แม็คของเขาถึงถูกไล่ให้ไปเลี้ยงหมาอยู่บ้านแทนท
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 34นอนคนเดียวมันเปล่าเปลี่ยวหัวใจ NC18+++“อะไรนะ???”“ถอดกางเกงออกให้เฮียหน่อย”“ม..ไม่เอาหรอก เฮียก็ถอดเองสิ”“แต่มือเฮียไม่มีแรง เร็วๆ เดี๋ยวจะราดกางเกงแล้ว”“อื้อๆ ก็ได้” บลูเบลล์พยักหน้าตลกอย่างเขินๆ ก่อนจะเดินไปหาซาจิที่ยืนอยู่หน้าชักโครก จากนั้นเธอก็จับที่ปมเชือกตรงหัวกางเกง และรีบแก้ปมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบหันหลังกลับวิ่งออกมาโดยที่ไม่รู้เลยว่าซาจินั้นยังใช้มืออีกข้างจับกางเกงของตัวเองไว้อยู่“หึหึ กลัวอะไรขนาดนั้น มันไม่กัดหรอก”“เฮียบ้า!” บลูเบลล์ตะโกนกลับมา ก่อนจะเอาหน้าซุกกับหมอนตรงโซฟาแก้เขิน10นาทีผ่านไปบลูเบลล์มองที่ประตูห้องน้ำ ซึ่งยังคงปิดประตูสนิทดังเดิม“ทำไมถึงเข้าไปนานขนดานี้เนี่ย” เธอลุกขึ้นเดินไปที่หน้าห้องน้ำอีกครั้ง มือเล็กกำลังจะเคาะที่ประตูแต่ดันได้ยินเสียงอะไรบ้างอย่างเสียก่อน ถึงจะได้ยินไม่ค่อยชัดแต่เธอก็มั่นใจว่ามันเป็นเสียงหงุดหงิดของเฮียซีแน่ๆ แต่ประเด็นคือเฮียกำลังทำอะไรอยู่“เฮีย ทำไมเข้าไปนานจัง”“แป๊บนึง เดียวก็เสร็จแล้ว”“ทำอะไร บอกมาเดี๋ยวนี้เลย”“ผูกเชือกอยู่”พรึ่บ!เธอไม่รอช้า ถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปเลย ทำอะไรไม่
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 35เพื่อนกันคงตลกน่าดู“อือ อื้มมมมม” สาวร่างบางรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในยามเช้า ก่อนจะลุกออกจากโซฟาพร้อมกับปรายตามองคนตัวโตที่ยังนอนนิ่งอยู่บนเตียงบลูเบลล์เดินเข้าห้องน้ำไปทำธุระส่วนตัว ล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น ก่อนจะเดินมาดูคนป่วยบนเตียงอีกครั้ง แต่เฮียเขาก็ยังไม่ตื่น เธอเลยเลือกที่จะไปนั่งเล่นโทรศัพท์ ดูซีรีย์อยู่ตรงโซฟาดังเดิมก๊อก ก๊อก ก๊อกแกร๊ก!“ฉันมาเช็ดตัวตอนเช้าค่ะ อ๊ะ! ญาติผู้ป่วยก็อยู่ด้วยหรอคะ”“ค่ะ” บลูเบลล์หันไปมองคนที่เปิดประตูเข้าห้องของผู้ป่วยมาโดยที่คนอยู่ข้างในยังไม่ได้อนุญาต ก่อนจะพบกับสายตาที่ดูหมิ่นเธอออกมาจากดวงตาของเธอคนนั้นพยาบาลคนนี้นี่มันอะไร เหมือนคนเกลียดกันมาก่อน ทั้งๆที่ก็พึ่งจะเคยเจอกันแท้ๆ“จิ๊! นึกว่าคุณซาจิจะอยู่คนเดียวซะอีก อีนี่มันเป็นใคร” นางพยาบาลชุดรัดรูปคนนั้นพูดกับตัวเองเบาๆ ก็จะเดินผ่านหน้าของบลูเบลล์ไปหน้าตาเฉยเพื่อตรงไปเช็ดตัวของคนป่วยสุดหล่อที่เธอคิดว่าวันนี้จะอ่อยเขาสักหน่อย แต่กลับทางไม่สะดวกเพราะผู้หญิงที่นั่งเฝ้าอยู่โซฟาซะงั้น ไม่รู้ด้วยว่าเป็นอะไรกับคุณซาจิ“จะทำอะไรคะ”“เช็ดตัวไงคะ ไม่เห็นรึไง ตาไม่มีหรอค
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 36เล่นๆหรือจริงจังก๊อก ก๊อก ก๊อกทั้งสามที่นั่งคุยกันอยู่ในห้องหันหน้ามองกัน ก่อนจะเป็นบลูเบลล์ที่อาสาลุกขึ้นไปเปิดประตูให้เอง“เดี๋ยวบลูไปเปิดเองค่ะ”“เชิญค่ะ อ๊ะ อะ อะ อะ ไอ้วีนัส” บลูเบลล์อึ้งมากที่เปิดประตูออกมาพบว่าคนที่เคาะห้องคือเพื่อนรักของตนเอง ซึ่งวีนัสเพื่อนของเธอก็กำลังอยู่เหมือนกันว่าทำไมคนที่มาเปิดประตูห้องผู้ป่วยนี้ถึงเป็นเธอ“ไอ้บลู มึงมาทำอะไรที่นี่ว่ะ” วีนัสจับที่ไหล่ทั้งสองข้างของบลูเบลล์ ก่อนจะเหลือบตาไปมองที่เลขห้องอีกครั้ง ซึ่งมันถูกแล้วกับเลขห้องที่แฟนของเธอบอกก่อนจะแยกกันตรงคาเฟ่ด้านล่าง“มาเฝ้าไข้ไง อย่าบอกน่ะว่าแฟนที่มึงไม่ยอมเปิดตัวสักทีคือพี่ไลบร้าอ่ะ”“นี่มึงทำความรู้จักกับผัวกูล่ะหรอ” วีนัสยื่นหัวไปดูในห้องก็พบกับสายตาของสองหนุ่มที่มองมายังตนและเพื่อนที่เอาแต่ยืนคุยกันอยู่หน้าห้อง“อือ ตอนแรกก็นึกว่าชื่อกับหน้าจะบังเอิญเหมือนกันเฉยๆ ที่ไหนได้ก็เป็นแฟนของมึงนี่เอง” เพราะวีนัสไม่เคยพาแฟนของตัวเองมาให้เธอรู้จัก เลยได้แค่เห็นหน้าตาคร่าวๆกับชื่อผ่านวิดีโอที่เธอคอลคุยกับเพื่อนเท่านั้น“เออๆ อย่าพึ่งพูดอะไรไปมากกว่านี้ เดี๋ยวกูหัว
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 37ลูกฉันมันเป็นหมาไปแล้ววันรุ่งขึ้น“บลูเก็บของให้เฮียเสร็จแล้ว วันนี้พี่แม็คมารับหรือเปล่าคะ บลูจะได้ขอตัวกลับเลย”“เดี๋ยวก่อนสิบลู”“เฮียมีอะไรหรือเปล่าคะ” บลูเบลล์มองคนที่แต่งตัวด้วยเสื้อยืดกางเกงยืนต์ธรรมดาๆตรงหน้า แต่งแค่นี้เขายังดูดีเลย แต่ถ้าแต่งชุดสูทก็จะดูเข้มขรึมขึ้นมาอีกหน่อย“เฮียยังอยากอยู่กับหนูอยู่เลย อีกอย่างวันนี้ก็วันหยุดไม่ใช่หรอ”“แต่บลูอยู่กับเฮียแล้ววันหนึ่งไง มีเวลาให้บลูพักบ้างสิคะ”“เฮียไม่ใช้เราแล้ว นะครับอยู่กับเฮียต่อนะ นะๆๆๆๆ”“เฮ้อ จะอยู่ทำไมคะ”“ก..ก็ ไม่รู้ล่ะ แต่บลูต้องอยู่กับเฮีย”“วันนี้เฮียเป็นอะไร ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย” เธอรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ถึงปกติเฮียซีจะเอาแต่ใจก็ตาม แต่ครั้งนี้มันดูแปลกออกไป“นะครับคนดี” ซาจิส่งสายตาอ้อนวอนไปให้กับบลูเบลล์ เขายังอยากอยู่กับคนตัวเล็กต่อ อยากจะคุย อยากจะถามว่าเธอเป็นอะไรตั้งแต่เมื่อวานที่คนตัวเล็กกลับมาก็เอาแต่เงียบไม่ค่อยยิ้มแย้ม เขาถามไปก็ตอบเป็นคำๆ เลยไม่อยากรบกวนคนตัวเล็กมาก จนถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะดีขึ้น แถมสีหน้าก็เศร้าหมองลงเรื่อยๆจนเขาเป็นห่วง“ก็ได้ค่ะ แต่ขออยู่เฉ
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 65ของขวัญสุดแสนพิเศษฟอดดดดด ฟอดดดดด"อื้มมมมมม แก้มเมียเฮียเนี่ยหอมที่สุดเลย" "อื้อออออ หนวดมันทิ่มแก้มบลูอ่าาาาา ทำไมเฮียไม่โกนหนวด""ไม่มีใครโกนให้เฮียนะสิ เฮียก็รออยู่นะเนี่ย" ซาจิพูดเสียงอ่อยก่อนจะซุกใบหน้าคมคายลงที่ซอกคอขาวอย่างออดอ้อน"อื้อออ ฮ่าๆๆๆ จั๊กจี้นะคะเฮีย พอก่อน" บลูเบลล์ดันใบหน้าคมคายออกจากคอของตัวเอง ก่อนจะจับที่แก้มทั้งสองข้างของเฮียแล้วมองเข้าไปที่นัยตาที่กำลังสะท้อนภาพของเธออยู่"มองหน้าเฮียอย่างนี้อยากมีเรื่อง หรืออยากมีลูก""โอ๊ยยย มุกเชยเวอร์ค่ะ" บลูเบลล์ปล่อยมือออกจากหน้าของเฮียซีทันทีก่อนจะลุกขึ้นและจูงมือกันไปที่ห้องน้ำเพื่อโกนหนวดให้เฮียก่อนที่มันจะยาวไปมากกว่านี้"เฮียก็ก้มลงมาหน่อยสิคะ จะยืนเชิดหน้าไปไหน บลูโกนให้ไม่ได้เนี่ย"พรึ่บ"วร๊ายยยยย เฮีย! จะยกก็บอกกันหน่อยสิคะ" เธอตกใจจนหัวใจแทบจะตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ก่อนจะเอามือกุมท้องไว้ด้วยใจที่เต้นระส่ำ"เฮียไม่ทำหนูตกหรอกนะคนดี" ซาจิพูดจบก็ยื่นหน้าพลางหลับตามาให้บลูเบลล์โกนหนวดให้ตนเอง โดยไม่ได้สังเกตท่าทีของเธอเลยแม้แต่น้อย"เฮ้อ~ ไม่เอาแบบนี้แล้วนะคะ บลูไม่อยากออกข่าวหน้าหนึ่งว
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 64Yes, I will หลายสัปดาห์ผ่านไปบ่ายนักศึกษามากมายที่สวมใส่ชุดครุยสำหรับการจบการศึกษารวมตัวกันอยู่ที่จุดเดียว ก่อนจะทยอยกันออกมาจากหอประชุมเพื่อเดินไปหาบุคคลที่รอแสดงความยินดีสำหรับการประสบความสำเร็จนั้น เช่นเดียวกับหญิงสาวใบหน้าสวยถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างลงตัว เดินถือใบประกาศนียบัตรตามหาคนที่เธออยากเจอมากที่สุดในตอนนี้"อยู่ไหนกันเนี่ย ไหนบอกว่ารอแถวนี้ไง" บลูเบลล์เดินตามหาเฮียซีและครอบครัวของเธอที่ทักแชทมาบอกว่ารออยู่ตรงนี้ เธอว่าเธอก็เดินมาถูกแล้วนะ ทำไมถึงไม่เห็นใครสักคนอยู่แถวนี้เลย"ยัยบลูเบลล์ ฉันปวดฉี่ว่ะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" วีนัสที่เดินออกมาจากหอประชุมพร้อมกันสะเก็ดบอกเพื่อนรักที่ยืดคอมองหาใครสักคนอยู่"อื้อๆ ไปเลยๆ" บลูเบลล์ตอบกลับวีนัสไป แต่สายตาของเธอก็ยังกวาดหาทั้งเฮียแล้วก็พ่อแม่อยู่วันนี้เป็นวันที่เธอรอคอยมานานในที่สุดเธอก็เรียนจบสักทีส่วนพ่อแม่กับน้องชายก็ขึ้นมาหาเธอตั้งแต่สองวันที่แล้วแล้ว เธออุตส่าห์อยากจะได้ยินคำแสดงความยินดีจากเฮียคนแรกแท้ๆ แต่ไม่รู้ว่าทุกคนไปอยู่ที่ไหนทำไมถึงปล่อยให้เธอยืนรออยู่แบบนี้เนี่ยบลูเบลล์ไม่ทันได
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 63สลบคาอก NC25+++"นั่งลงมาเลยเด็กดี อึก อื้มมมม อ๊าส์ ตอดดีจริงๆ"บลูเบลล์นั่งยองๆคล่อมตัวของเฮียเอาไว้ก่อนที่ตัวเธอจะค่อยๆกดสะโพกลงมาอย่างช้าๆเพื่อให้ร่องรักครอบครองแก่นกายของเฮียเข้าไปทีละนิด และสุดท้ายมันก็สามารถกลืนกินแท่งเนื้อขนาดใหญ่เข้าไปจนหมดสุดโคนปึก"อึก อร๊ายยย อ๊า อื้ออออ เฮียอ๊า บลูจุก อ๊ะ อื้อออออ" เพียงแค่เธอนั่งลงจุดสุดความจุกก็แล่นเข้ามาเล่นงานท้องน้อยของเธอ เธอไม่เคยชอบท่าร่วมรักท่านี้เลย เป็นท่าที่ทรมานที่สุดลองมาจากท่าลิงอุ้มแตง"อื้อออ ซี๊ดดดด อ๊า รัดเฮียแน่นเกินไปแล้วเด็กดี อื้มมมมม ซี๊ดดด เฮียขยับเลยนะ เฮียทนไม่ไหวแล้ว""อึก อื้อออ ค่ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อร๊ายยยยย อ๊าๆๆๆๆๆๆ" เมื่อได้รับคำอนุญาตซาจิก็จับเข้าที่บั้นท้ายก่อนจะล็อคตัวของบลูเบลล์เอาไว้ จากนั้นเขาก็กระแทกแก่นกายเสยขึ้นไปเต็มแรงตับ ตับ ตับ ตับ ตับ ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก"อ๊ะ อ๊ะ อื่อออ เฮีย อ๊า เบาหน่อย อื้อออ จุก อ๊าส์ อะ อร๊ายยยยย" เมื่อความเสียววิ่งผ่านไปทั่วร่างกายตัวของเธอก็แทบไม่มีแรง ได้แต่นอนซบอยู่ที่แผงอกแกร่งพร้อมกับร้องครางอย่างไม่เป็นภาษา ทุกครั้งที่แท่งเนื้อของเฮียแท
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 62งานวิวาห์1 เดือนต่อมา"หล่อที่สุดเลย~ แฟนใครเนี่ย คิกๆๆ" บลูเบลล์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนเธอที่ตอนนี้กำลังปฏิบัติหน้าที่ในการเป็นพิธีกรของงานแต่งพี่ฟิสซิสและพี่เจ้าเอยอยู่วันนี้เป็นวันแห่งความสุขของพี่ๆทั้งสอง ซึ่งเธอก็ได้มาแสดงความยินดีในฐานะแขก แถมพี่เจ้าเอยวันนี้ยังสวยสุดๆราวกับเจ้าหญิงเลยด้วย ไม่คิดเลยว่าคุณแม่ลูกสองจะสวยได้ขนาดนี้ตึก ตึก ตึก"มองอะไรขนาดนั้นครับคนดี แล้วเมื่อกี้ถ่ายภาพอะไรเฮีย ทำไมหัวเราะคิกคักไปด้วย" ซาจิเดินมาตอนไหนไม่รู้ ก่อนจะโอบเอวของบลูเบลล์เอาไว้เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เพราะพวกผู้ชายในงานส่งสายตามาให้เมียเขาไม่หยุดไม่หย่อน จนแทบอยากจะระเบิดงานแต่งของไอ้ฟิสซิสทิ้งซะเดี๋ยวนี้"บลูถ่ายรูปแฟนของบลูสิคะ วันนี้หล่อเป็นพิเศษเลย แล้วก็บลูมองพี่เจ้าเอยอยู่ค่ะ วันนี้พี่เจ้าเอยสวยมากๆเลยราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยาย แล้วก็ดีใจที่พี่ๆทั้งคู่ได้สมหวังกันสักที หลังจากที่เผชิญเรื่องอะไรมามากมาย""หึหึ สองคนนั้นมันขาดกันไม่ได้หรอก แถมยังมีโซ่ทองคล้องคอกันตั้งสองเส้นอีก""คิกๆ เป็นคู่ที่เหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยกเลยค
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 61หวานแหววยามค่ำคืนพรึ่บ"หึหึ คนน่ารักหลับสนิทไม่รู้เรื่องเลยน่า~"ซาจิเดินเข้ามาสอดตัวในผ้าห่มผืนเดียวกับบลูเบลล์หลังจากที่เขากินข้าวกับพ่อแม่และขึ้นมาอาบน้ำเสร็จแล้ววันนี้ถือเป็นวันที่เหนื่อยทั้งกายและก็ใจเขามากที่สุด แต่มันก็จะเกิดขึ้นได้แค่วันนี้วันเดียวเท่านั้นแหละ เรื่องเลวร้ายแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองอย่างแน่นอน"ฟอดดดด หลับฝันดีนะเด็กดีของเฮีย" หลังจากที่บลูเบลล์ร้องไห้จนหลับไปนั้น เธอก็หลับยาวจนถึงตอนนี้เลย อย่างน้อยก็ทำให้เขาหายกังวลได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กระทบถึงจิตใจเธออย่างหนักจนเก็บมาละเมอฝันZzzzzz Zzzzzz Zzzzzzเสียงลมหายใจเข้าออกของทั้งสองประสานกันไปมา วันนี้ซาจิเผลอหลับไปยังไม่รู้ตัวด้วยความเหนื่อยสะสมที่เขาโหมงานหนักและวันนี้ที่เกิดเรื่องอะไรมากมาย ทำให้เขาหลับแบบไม่รู้ตัวเลย โดยที่อีกคนที่เขาคิดว่าหลับอยู่นั้น ได้ตื่นขึ้นมานั่งอยู่บนเตียงอย่างงงๆ"อึก อื้ออออออ ปวดหัวจัง" บลูเบลล์ตื่นมาในสภาพงัวเงียก่อนจะมองดูที่นาฬิกาว่าตอนนี้เวลาเท่าไหร่"โอ้โห เฮียไม่ปลุกเลยหรอเนี่ย" บลูเบลล์ลุกขึ้นจากเตียงด้วยสภาพงุนงงก่อนจะเดินเข้าไ
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 60อย่าเข้มแข็งอีกเลย ร้องไห้บ้างก็ได้รถตู้คันหรูวิ่งเข้ามาในบริเวณบ้าน ก่อนที่สัตว์เลี้ยงของเขาจะวิ่งออกมารับอย่างดีใจโฮ่ง โฮ่ง โฮ่ง โฮ่งแฮ่ก แฮ่ก แฮ่กครืดดดดดดตึก ตึก ตึก ตึก"มันนี่~ ฮือออออ บลูคิดถึงมันนี่ที่สุดเลย" บลูเบลล์เห็นหมาน้อยที่เธอรักมากวิ่งมาเธอก็รีบเปิดประตูแล้ววิ่งมากอดมันทันที เธอนึกว่าจะไม่ได้มาเจอหน้าของมันนี่อีกแล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้มันจะฝังใจเธอไปตลอดชีวิตแผล็บ แผล็บ โฮ่ง โฮ่งบลูเบลล์ทั้งกอดทั้งหอมเจ้าหมาไซบีเรียนจอมซนอยู่หน้าบ้านจนหนำใจ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปกอดเอวแกร่งของซาจิที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน"เฮีย~" บลูเบลล์เรียกซาจิเสียงละห้อย ก่อนจะซุกใบหน้าลงที่อกแกร่งอย่างสำนึกผิด"อะไรกัน อ้อนจะเอาอะไร หื้ม?" ซาจิลูบหัวปลอบบลูเบลล์อย่างอ่อนโยน ก่อนจะจุ๊บลงไปที่ผมหนึ่งที"งื้ออออ วันนี้บลูขอโทษที่ทำให้เรื่องมันวุ่นวาย ขอโทษที่ทำให้เฮียลำบาก"หมับ!ซาจิเห็นคนตัวเล็กพร่ำพูดคำขอโทษออกมาแบบนั้นก็จับที่ใบหน้าหวานให้มาสบตากับตนเอง ก่อนจะพูดในสิ่งที่ตนคิดออกไป"หนูฟังนะบลูเบลล์ อย่าโทษตัวเอง ถ้าจะโทษให้โทษเฮีย เฮียปล่อยหนูไปเอง แล้วอีก
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 59คลิปโป๊ว่อนเน็ตย้อนไปก่อนหน้าไม่นาน"ไอ้เหี้ยแม็คมึงขับเร็วๆหน่อยได้ไหมวะ" ซาจิด่ากราดลูกน้องคนสนิทอย่างเหลืออด ตอนนี้ใจเขาเต้นระส่ำไปหมด กลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวว่าสิ่งไม่ดีจะเกิดขึ้นกับเมียเขา"ครับนาย" แม็คตอบรับพร้อมกับเหยียบคันเร่งให้เร็วที่สุด ซึ่งความเร็วก็ไม่ได้เพิ่มจากก่อนหน้านี้แม้แต่น้อยแต่เขานั้นเข้าใจคนเป็นนายดี ว่าตอนนี้เป็นห่วงนายหญิงมากแค่ไหน เขาก็เป็นห่วงไม่แพ้กัน ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมาก และไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับนายหญิง ช่วงนี้ทั้งฝั่งของนายและฝั่งของไอ้โชตะมีเรื่องบาดหมางกันเรื่อยๆในการส่งของให้กับลูกค้า แต่ไม่คิดว่ามันจะเล่นแรงถึงขนาดนี้ สงสัยวันนี้จะเป็นวันตายของพวกมันจริงๆ เพราะครั้งนี้นายเขาน่าจะไม่เอามันไว้ให้รกโลกแน่ๆ"บลูเบลล์ อดทนนะที่รัก เฮียขอร้อง เฮียจะไปหาหนูให้ไวที่สุด" ซาจิเอาแต่จ้องถนนเบื้องหน้าเพื่อให้มันจะได้ถึงจุดหมายไวๆ ก่อนเขาจะเจอโกดังรางภายในป่าที่พวกมันส่งโลเคชั่นมาให้"ถึงแล้วครับนาย""บอกให้รถที่ไอ้ดีนขับชนประตูเข้าไปเลย แล้วก็กราดยิงพวกมันไปก่อน" ซาจิสั่งเสียงเข้ม ก่อนที่เขาจะหยิบปืนพกติดมือพร้อมกับสำรองอีกสองก
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 58อยู่ในเงื้อมมือพวกบ้าตึก ตึก ตึก ตึก ตึกเสียงของรองเท้าส้นสูงของหญิงคนหนึ่งที่เป็นเจ้าของใบหน้าสวยและรูปร่างที่ดูดี เธอเดินเข้ามาข้างในสถานที่ที่ทรุดโทรม ก่อนจะมองหญิงสาวที่เธอเกลียดชังราวกับสิ่งใด ความรักเธอไม่สมหวังเป็นเพียงเพราะผู้หญิงตรงหน้าของเธอเพียงคนเดียว ทุกอย่างที่เธอหมายปองได้หายวับไปในพริบตา“หึ นังนี่นะหรอ มารความรักของฉัน หน้าตาก็ไม่ได้ดีเด่อะไร สาดน้ำใส่มันสิ รออะไรล่ะย๊ะ” เธอแผดเสียงแหลมแสบหูใส่ชายที่ยืนอยู่รอบๆ ก่อนจะยกยิ้มอย่างสะใจซ่าาาาาาา ซ่าาาาาาา“อื้ออออ แค่กๆ แค่กๆ อะไรเนี่ย อื้อออ พวกเธอเป็นใคร” บลูเบลล์สะดุ้งตื่นด้วยความเย็นที่สาดกระเซ็นเข้าร่างกาย เธอลืมตาก็ต้องตกใจที่ตัวเองนั่งอยู่กับพื้นที่ไหนสักที่ โดยที่เบื้องหน้าของเธอมีผู้หญิงใบหน้าสวยคนหนึ่งที่เธอรู้สึกคุ้นหน้าอย่างแปลกประหลาดข้อมือและขาของเธอถูกมัดอย่างแน่นจนรู้สึกเจ็บ แถมพวกผู้ชายรอบข้างผู้หญิงคนนั้นยังรู้น่ากลัวมากๆ “เหอะ ตื่นแล้วหรอกะหรี่” “นี่เธอ เรารู้จักกันหรือไง มาด่ากันอย่างนี้ก็ได้หรอ” เธอถึงกับตะลึงในสิ่งที่คนไม่เจอหน้ากันมาก่อนทักทาย แถมยังเป็นคำ
มาเฟียติดสัตว(แพทย์)ตอนที่ 57ขอเพียงเธอฉันยอมให้ทุกอย่างย้อนกลับมาเมื่อ 2 ชั่วโมงก่อนหน้านี้ลั้ลลา~ ลั้ลลา~ ลั้ลลา~บลูเบลล์เดินลงมาจากชั้นสองของห้องทำงานเฮียมาที่ด้านล่างอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเจอกับดีนที่เตรียมรถไว้ให้เธอเรียบร้อยแล้ว"คิกๆ ขอบคุณมากๆนะคะพี่ดีน แล้วไหนกุญแจของบลูค่ะ""เอ่อ...นายอนุญาตให้ขับไปเองจริงๆใช่ไหมครับนายหญิง?" ดีนถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ ส่วนตัวของเขาไม่ค่อยจะเชื่อเท่าไหร่ว่านายอนุญาตแล้วจริงๆ แต่ก็ไม่อยากจะไปขัดคนที่มีอำนาจเหนือมากกว่านายตัวเองได้ เพราะกลัวว่าจะไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว"ค่ะ เฮียซีอนุญาตบลูแล้ว เดี๋ยวบลูจะไปทำงานสายแล้วนะคะ""เอ่อครับๆ นี่ครับกุญแจ" ดีนมองรถคันหรูที่เขาเตรียมมาให้ลับไปจากสายตา เขารู้สึกเป็นกังวลยังไงไม่รู้ ไม่อยากจะปล่อยให้นายหญิงไปคนเดียวอย่างนี้เลยจริงๆ ดีหน่อยที่ยังน้อยเขาก็เลือกคันที่มีเซฟตี้ดีที่สุดในบรรดารถของนายที่มีแล้ว ทั้งกระจกกันกระสุนและระบบเซฟตี้เมื่อรถหยุดทำงานหรือระบบขัดข้อง"เฮ้อ ว่าแล้วก็เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย อีตาหมออาร์ตนั่นก็ทิ้งงานไว้ให้เยอะไม่ใช่ย่อยเลย เมื่อไหร่จะมีหมอสัตวแพทย์คนใหม่เข้ามาประจำคลินิก