LOGINShare
บทที่ 304
Related chapters
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 305
“ผมเข้าใจครับ ผมไม่ได้พูดว่าคุณฉวยโอกาส แต่แค่ไม่จำเป็นจริงๆ!”เย่เฟิงพยักหน้า น้ำเสียงหนักแน่น จากนั้นเปลี่ยนโทนพร้อมพูดต่อ“แน่นอน ถ้าวันนี้คุณคิดมีแผนร้ายอย่างอื่น ก็เชิญร่วมมือกับหลีเทียนกังจัดการเราได้เลย ผมไม่สน!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของซ่งหย่งไท่เปลี่ยนเป็นมืดมน เขาหัวเราะเย็นและพูดเสียงดัง“คุณเย่ คุณนี่มันไม่รู้จักประมาณตนจริงๆ!”อาเป้าข้างกายกัดฟันแน่น พลางพูดเสริม“ยังจะกล้ามาท้าทายเราอีกเหรอ? คุณเย่ คุณมันไม่รู้จักคำว่าตายดี!”หลีเทียนกังที่เห็นสถานการณ์นี้ ยิ้มเย้ยหยันพร้อมพูดว่า“คุณชายซ่ง เย่เฟิงไม่เห็นค่าคุณขนาดนี้ คุณยังจะช่วยเขาทำไม? พาคนของคุณกลับไปซะ!”ตอนแรกหลีเทียนกังกังวลว่าซ่งหย่งไท่จะเข้ามาแทรกแซงจริงๆ เขาคิดเผื่อไว้ว่าถ้าซ่งหย่งไท่ยืนยันที่จะช่วยหลีหย่วนและเย่เฟิง เขาอาจจะต้องถอยและปล่อยหลีหย่วนไปเพราะเขามั่นใจว่าด้วยกำลังของตระกูลหลีในมือ สามารถกวาดล้างพื้นที่อื่นๆ ของหลีหย่วนได้โดยไม่จำเป็นต้องเสียหายมากที่คลับโกลด์โคสต์แต่ตอนนี้ เย่เฟิงกลับปฏิเสธความช่วยเหลือจากซ่งหย่งไท่และยังทำให้เขาไม่พอใจอีก!“ฮ่าๆ ช่างเป็นคนที่ทำลายตัวเองแท้ๆ!”หลี่
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 306
เย่เฟิงที่เดินเพียงลำพังไปยังกลุ่มของตระกูลหลี ในสายตาของหลีหย่วน ดูเหมือนเป็นภาพที่ทั้งน่าสงสารและไร้พลังเงาร่างที่สง่างามของเขากลับดูเล็กจ้อยและเปราะบางในสถานการณ์นี้แม้หลีหย่วนจะรู้สึกซาบซึ้งในหัวใจที่เย่เฟิงมาเพื่อช่วย แต่เขาก็ไม่ต้องการให้เย่เฟิงต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงและตายอย่างไร้ค่าเพราะเขาทว่าก่อนที่หลีหย่วนจะพูดอะไรต่อ เสียงเย็นชาของเย่เฟิงก็ดังขึ้น ด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นและเปี่ยมไปด้วยอำนาจ“อาหย่วน!”เย่เฟิงตะโกนเรียก พร้อมกับพูดทีละคำอย่างชัดเจน“จำไว้! ชีวิตคนเรานั้น หากไม่เคยมีครั้งหนึ่งที่ต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อบางสิ่ง คนคนนั้นก็ไร้ค่าแล้ว!”จากนั้นเขาหันมองทุกคนรอบตัวด้วยสายตาไม่ยี่หระและพูดด้วยน้ำเสียงหยิ่งทะนง“ยิ่งไปกว่านั้น กับกลุ่มคนไร้ค่าพวกนี้ ยังไม่ถึงขั้นที่ต้องใช้ชีวิตของผมแลกเลย!”คำพูดของเย่เฟิงเหมือนดังก้องไปทั่วบริเวณในวินาทีนั้น เลือดในตัวหลีหย่วนเหมือนเดือดพล่านขึ้นมาหลีหย่วนที่เติบโตมาในครอบครัวร่ำรวย แม้เขาจะครองตำแหน่งใหญ่ในโลกใต้ดินของหยุนเฉิงมาหลายปี แต่นั่นไม่ได้เกิดจากการต่อสู้ด้วยตัวเองเขาไม่เคยเผชิญกับอุปสรรคที่แท้จริง หรือมีเหตุผล
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 307
เมื่อเผชิญหน้ากับหลีอู่และยอดฝีมือของตระกูลหลีทั้งหมด 24 คนที่พุ่งเข้ามา เย่เฟิงเพียงแค่หัวเราะเยาะเบาๆ ดวงตาเปล่งประกายด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้และความยิ่งใหญ่เขายกเท้าขวาขึ้น ก่อนจะกระแทกลงพื้นด้วยพลังมหาศาลโครม!เสียงดังสนั่นคล้ายสายฟ้าฟาดดังก้อง ทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นตะลึงไปตามๆ กันสิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาคือภาพที่ไม่คาดคิด!หลีอู่และยอดฝีมือตระกูลหลีคนอื่นๆ ทั้งหมดที่พุ่งตัวเข้ามา ถูกแรงกระแทกจนตัวลอยกลางอากาศ ก่อนจะปลิวกระเด็นออกไปไกล!พรวด! พรวด! พรวด!เสียงเลือดพุ่งออกจากปากดังขึ้นต่อเนื่องแม้แต่หลีอู่และยอดฝีมือระดับ พลังมืดทมิฬ อีกสามคน ก็ไม่สามารถหลบพ้นชะตากรรมนี้ได้ภาพของกลุ่มเลือดสีแดงฉานลอยกระจายกลางอากาศ กลายเป็นเหมือนหมอกเลือดที่ปกคลุมไปทั่วบริเวณพื้นดินใต้เท้าของเย่เฟิงเต็มไปด้วยรอยแตกร้าวที่แผ่กระจายออกไปเหมือนใยแมงมุมนี่คือพลังของเทคนิค "ปฐพีสะท้านไหว" ที่เย่เฟิงใช้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ!ฟู่...บรรยากาศรอบๆ กลับเข้าสู่ความเงียบงันทันทีเสียงเดียวที่ได้ยินคือเสียงหายใจหนักและกลืนน้ำลายจากฝูงชนตุบ! ตุบ! ตุบ!ร่างของยอดฝีมือตระกูลหลีที่ถูกกระแทกลอยขึ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 308
หลี่เยว่ผิงหน้าซีดเผือดไปจนไร้สีเลือด“พี่เขย…พี่เขย…ฉันเป็นน้องเมียนะ! คุณฆ่าฉันไม่ได้นะ!”หลีถิงพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเทาขณะก้าวถอยหลังด้วยความหวาดกลัวครั้งนี้เธอถึงกับเรียกเย่เฟิงว่า “พี่เขย” อย่างไม่เขินอายเย่เฟิงมองพวกเธอด้วยสายตาเย็นชา ดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความเหยียดหยามและดูถูก“พวกเธอควรจะขอบคุณที่พวกเธอเป็นญาติของหยานเอ๋อร์ และควรขอบคุณที่ตอนฉันมาถึง อาหย่วนยังปลอดภัยดี!”“ฉันจะไม่ฆ่าพวกเธอ! ไปซะ!”คำพูดสุดท้ายของเย่เฟิงดังออกมาราวกับฟ้าผ่าหลีเทียนกังและครอบครัวของเขาต่างสะดุ้งโหยง รู้สึกเหมือนได้รับชีวิตคืนมา พวกเขาวิ่งหนีออกไปอย่างทุลักทุเลพวกเขาทิ้งแม้กระทั่งผู้เชี่ยวชาญของตระกูลหลีที่บาดเจ็บสาหัสไว้ข้างหลัง รวมถึงลูกน้องอีก 400-500 คนที่ยังยืนนิ่งด้วยความกลัว“ไปให้พ้น! พาเอาพวกไก่กาที่ไม่มีค่าเหล่านี้ไปด้วย!”เย่เฟิงพูดเสียงเย็นพลางโบกมือไล่คนที่เหลือต่างรีบวิ่งหนีเหมือนปลดปล่อยจากพันธนาการ บางคนยังกล้าหามหลีอู่และผู้บาดเจ็บคนอื่นๆ ออกไปด้วย“คุณเย่! ผม…ต้องขอโทษด้วย!”ซ่งหย่งไท่กลืนน้ำลายด้วยความลำบาก ใบหน้าแสดงความหวาดกลัวอาเป้าก้าวขึ้นมายืนข้างหน้า พลา
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 309
คฤหาสน์ตระกูลซ่งหลังจากซ่งหย่งไท่และอาเป้ากลับมาถึง สีหน้าของพวกเขายังคงแสดงออกถึงความตกใจและความโล่งอกโล่งอกที่พวกเขาไม่ได้ล้ำเส้นจนทำให้เย่เฟิงไม่พอใจจริงๆในห้องโถง นายท่านซ่ง นางท่านซ่ง เป่ยเหล่า และหลิงเอ๋อร์ นั่งจิบชารอข่าวด้วยความกระวนกระวายใจทุกคนอยากรู้ว่าผลของเหตุการณ์คืนนี้เป็นอย่างไร“หลิงเอ๋อร์ เธอชนะพนันแล้ว!”ซ่งหย่งไท่พูดด้วยรอยยิ้มขมขื่น หลังจากนั่งลงแล้ว“ชนะแล้ว?”หลิงเอ๋อร์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะหัวเราะเบาๆ และพูด:“ก็ว่าแล้ว! ฉันบอกแล้วไงล่ะ?”จากนั้นเธอมองซ่งหย่งไท่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นและถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น:“เย่เฟิงคนเดียว จัดการผู้เชี่ยวชาญของตระกูลหลีทั้งหมดได้จริงๆ เหรอ? ตอนสู้กันคงต้องดุเดือดและน่าทึ่งมากแน่ๆ ใช่ไหม?”นายท่านซ่งและเป่ยเหล่าก็หันมองซ่งหย่งไท่เช่นกัน แววตาเต็มไปด้วยความสงสัยเย่เฟิงทำได้จริงๆ หรือ?พวกเขาเองก็อยากรู้รายละเอียดของเหตุการณ์ทั้งหมดซ่งหย่งไท่หัวเราะขมขื่น ก่อนจะส่ายหัวและพูดว่า:“น่าทึ่งน่ะใช่ แต่ดุเดือด? ไม่เลย”พูดจบ เขายกนิ้วขึ้นหนึ่งนิ้ว“แค่หนึ่งเท้า! เย่เฟิงเพียงแค่กระแทกเท้าลงพื้นครั้งเดียว ก
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 310
ซ่งหย่งไท่ ที่ยังเต็มไปด้วยความโกรธหลังฟังเรื่องราวทั้งหมด ชี้ไปที่ชายผมเปียพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงกัดฟัน:“อาเป้า! พามันออกไป อย่าให้ฉันเห็นหน้าอีก!”...เช้าวันต่อมาอาจเป็นรางวัลจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ หลีเอียนไม่ได้หาเรื่องเย่เฟิงเหมือนเคย หลังจากเขาส่งหลีเอียนที่บริษัท เย่เฟิงก็ออกเดินทางคนเดียวไปยังเขตภูเขาชานเมืองเขามุ่งหน้าไปยังยอดเขาที่เขาเคยใช้ฝึกจนทะลุขีดจำกัดครั้งล่าสุดอากาศและพลังวิญญาณในเมืองและเขตภูเขามีความแตกต่างกันเล็กน้อย แม้ในพื้นที่นี้พลังวิญญาณจะยังเบาบาง แต่ก็ยังดีกว่าในเมืองหลังจากทะลุเข้าสู่ ระดับสร้างฐานพลัง เย่เฟิงไม่พบคอขวดในระยะใกล้ แต่เขาก็รู้ดีว่าต้องเร่งฝึกฝนเพื่อเพิ่มพูนความแข็งแกร่งเหตุการณ์เมื่อคืนทำให้เขาตระหนักถึง ความสำคัญของพลังในโลกนี้ แม้ว่าจะเป็นสังคมที่ดูเหมือนมีอารยธรรม แต่กฎแห่ง "ผู้แข็งแกร่งอยู่รอด" ยังคงเป็นจริงแต่ถึงกระนั้น ในโลกยุคใหม่ที่พลังวิญญาณเบาบาง ความก้าวหน้ากลับเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากขึ้นเย่เฟิงรู้สึกชัดเจนว่า หลังจากเข้าสู่ระดับสร้างฐานพลัง ความก้าวหน้าของเขาช้ามาก“มันยากจริงๆ ทั้งวันแทบจะไม่รู้สึกว่าพลังเพิ่ม
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 311
เฉาเหนียนมีสีหน้าแตกตื่นเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มและหาเรื่องอ้างว่า “อีกไม่นานจะเข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว สองบ่อพวกนั้นมันดึงดูดยุงใช่ไหม? ผมเลยให้คนถมไปแล้วครับ”“อ๋อ อย่างนี้เองเหรอ...”อาจารย์หลี่พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะมองเฉาเหนียนอย่างลึกซึ้ง แต่ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมถัดมา เขาหยิบแผนผังการออกแบบขึ้นมาแล้ววางไว้ตรงหน้าเฉาเหนียน“เถ้าแก่เฉา ลานบ้านคุณใหญ่ขนาดนี้ ต้องดูแลให้ดีนะ!นี่คือแบบแผนที่ผมช่วยออกแบบใหม่ คุณลองดูว่าชอบการจัดวางแบบนี้ไหม?ผมคิดว่า หน้าประตูใหญ่ของคฤหาสน์คุณทั้งสองฝั่ง ควรจะวางปี่เซียะสัตว์มงคลเพื่อเรียกทรัพย์ แล้วก็...”อาจารย์หลี่เริ่มอธิบายแนวคิดของเขาให้เฉาเหนียนฟังแต่เฉาเหนียนกลับฟังไม่เข้าหูเลย ในหัวเขามึนงงไปหมด และก็ไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้เลยแม้แต่น้อยในใจเต็มไปด้วยความกังวลและความสงสัย รู้สึกว่าอาจารย์หลี่ต้องการวางแผนจัดฮวงจุ้ยเพื่อทำร้ายครอบครัวของเขาอีกแน่ๆ“เถ้าแก่เฉา คุณคิดว่าไง?”“เถ้าแก่เฉา? คุณคิดอะไรอยู่?”หลังจากอาจารย์หลี่พูดจบ เขาก็ถามขึ้นเฉาเหนียนได้สติกลับมา รีบพยักหน้าแล้วพูดว่า “ดีครับ! ดีครับ! อาจารย์หลี่ช่วยจัดการตามที่เห็นสมควรเลย ขอบค
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 312
เย่เฟิงลูบหัวเล็กๆ ของนั่วนั่วเบาๆ เพื่อปลอบโยนเธอ“คุณแม่ของซินซิน ผู้ปกครองของเย่จื่อนั่วมาแล้วค่ะ”คุณครูซูมองไปที่เย่เฟิง ก่อนจะพูดกับหญิงสาวผมลอนผู้อำนวยการหญิงวัยกลางคนที่ไร้สีหน้าแสดงอารมณ์มองเย่เฟิงแวบหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นยิ้มแย้ม พูดกับหญิงสาวว่า “คุณนายหลิว ทางโรงเรียนอนุบาลของเราอาจจะมีจุดที่ดูแลไม่ทั่วถึง ในที่นี้ฉันต้องขอโทษด้วยค่ะแต่ความรับผิดชอบหลักน่าจะอยู่ที่อีกฝ่าย คุณว่าจริงไหมคะ?”หลิวเมิ่งเหม่ย หรือหญิงสาวผมลอน เดินมาด้วยความโกรธ ชี้หน้าเย่เฟิงแล้วถามด้วยเสียงแข็งว่า “คุณเลี้ยงลูกยังไงกัน? เด็กตัวแค่นี้ก็เริ่มเรียนรู้ที่จะชกต่อยแล้ว นี่เลี้ยงให้เป็นเด็กก้าวร้าวหรือไง? ดูสิ ลูกชายฉันโดนทำร้ายจนเป็นแบบนี้!”พูดจบ เธอก็ดึงตัวเด็กชายตัวอ้วนที่ชื่อซินซินออกมาให้เย่เฟิงดูเด็กชายอ้วนมีหน้าตาบวมช้ำจนเห็นได้ชัด“พ่อคะ เขาเป็นคนดึงกระโปรงหนูก่อน”นั่วนั่วโบกมือเล็กๆ ของเธอ พร้อมกับทำหน้าตาน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด“พ่อรู้แล้ว!”เย่เฟิงตอบ ก่อนจะหันไปพูดกับหญิงสาวว่า “เรื่องนี้ผมควรจะถามคุณมากกว่านะครับ คุณสอนลูกยังไงให้เป็นพวกโรคจิตตั้งแต่ยังเด็ก?”“คุณพูด
Latest chapter
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 453
หัวหน้าแผนกฉุกเฉินเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ สีหน้าเต็มไปด้วยความหงุดหงิดและร้อนรน!ด้านหลังของเขามีทีมแพทย์และพยาบาลหลายคนกำลังเข็นเตียงคนไข้เข้ามาบนเตียงนั้นมีชายหนุ่มที่ร่างกายเต็มไปด้วยเลือดนอนอยู่ สภาพของเขาดูอาการสาหัสมากข้างๆ และด้านหลังเตียงคนไข้มีคนติดตามมาด้วยหลายคน ทุกคนต่างมีสีหน้าเคร่งเครียด“เร็ว! ช่วยคุณชายของพวกเราด้วย!”ชายวัยกลางคนในชุดขาวที่ดูมีภูมิฐานตะโกนด้วยน้ำเสียงร้อนรน“รีบช่วยคุณชายกู่สิ! ทำไมในห้องฉุกเฉินยังมีคนอื่นอยู่? รีบไล่พวกมันออกไป!”เสียงแหลมสูงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหยิ่งผยองและก้าวร้าว“พวกนี้เป็นใครกัน? รีบไล่พวกเขาออกไปซะ! ถ้าการรักษาคุณชายกู่ล่าช้า โรงพยาบาลต้องรับผิดชอบ!”ชายวัยกลางคนในชุดสูทพูดด้วยน้ำเสียงเผด็จการเมื่อได้ยินเสียงอึกทึก เย่เฟิงที่กำลังรักษาหลี่ชื่ออยู่ก็หันกลับไปมองด้วยสายตาเย็นชาดวงตาอันแหลมคมของเขาหรี่ลงเล็กน้อย แววเย็นยะเยือกฉายชัดบนใบหน้าผู้หญิงสวยคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเตียงคนไข้ด้วยท่าทีร้อนรนและหวาดกลัวสวี่ซีเหยียน!ผู้หญิงคนนี้!เธอดูโทรม ผมเผ้ายุ่งเหยิง เสื้อผ้าเลอะเปรอะไปด้วยคราบเลือ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 452
"โอเค ลูกรัก ไม่ร้องนะ พ่อจะเข้าไปดู แล้วจะไม่ปล่อยให้คุณลุงหลี่ต้องตายแน่นอน"เย่เฟิงเช็ดน้ำตาบนแก้มนั่วนั่ว จากนั้นรีบเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินหลีเอียนก็รีบตามเขาไปทันทีขณะนั้นเอง หมอที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องฉุกเฉินเมื่อครู่ได้ยินสิ่งที่เย่เฟิงพูด ก็พากันส่ายหน้าพวกเขาเชื่อว่าเย่เฟิงแค่พูดปลอบใจเด็กเท่านั้น"ถ้าคนไข้แบบนี้ยังช่วยได้ล่ะก็ เขาต้องเป็นเทพเจ้าแล้ว! เราเองยังช่วยไม่ได้ เขาจะเปลี่ยนอะไรได้ล่ะ?"หัวหน้าแผนกฉุกเฉินพูดพลางมองเย่เฟิงด้วยความไม่พอใจภายในห้องฉุกเฉินหลี่ชื่อยังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียง เลือดซึมออกมาจากปากและจมูกอุปกรณ์และท่อทุกอย่างถูกถอดออกหมดแล้ว มีเพียงผ้าขาวคลุมร่างไว้!เห็นได้ชัดว่าทางโรงพยาบาลยอมแพ้ในการรักษาและเตรียมจะเก็บศพแต่ในขณะนั้นเอง ราวกับมีบางสิ่งดลใจ หรือไม่ก็เป็นอาการฟื้นตัวชั่วคราวก่อนตายเมื่อเย่เฟิงเข้ามา หลี่ชื่อที่หมดสติไปแล้ว กลับลืมตาขึ้นมาเขามองเห็นเย่เฟิงและนั่วนั่วที่ยืนอยู่ข้างเตียง ใบหน้าเต็มไปด้วยความยินดี"คุณ...คุณเย่ คุณช่วย...คุณหนูนั่วนั่ว...กลับมาได้แล้วใช่ไหมครับ?""ผมมันไม่ได้เรื่อง...ทำให้คุณเย่ผิดหวัง...แต่คุ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 451
รถ SUV หลายคันกำลังแล่นอยู่บนถนนมุ่งหน้าจากหยุนเฉิงไปยังเมืองหลวงของมณฑลในรถคันหนึ่ง ฉู่เทียนหลงยกมือขึ้นกุมหน้าที่บวมแดง สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและบิดเบี้ยวดวงตาของเขาแหลมคมและดูป่วยไข้เหมือนกับสภาพจิตใจที่ผิดปกติของเขา“ไอ้แก่บ้า กล้าตบหน้าฉันเพื่อปกป้องคนนอก!”ฉู่เทียนหลงกัดฟันพูดอย่างเจ็บแค้นทันใดนั้น เขาหันไปมองทนายลวีที่นั่งข้างๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงโหดร้าย “นาย ลงไปจากรถเดี๋ยวนี้!”ทนายลวีสะดุ้งด้วยความตกใจ รีบพูดด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว “คะ…คุณชายฉู่ เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”“ฉันต้องการให้นายอยู่ที่หยุนเฉิงต่อไป และใช้ภรรยาเก่าของเย่เฟิงสร้างปัญหาระหว่างเขากับหลีเอียน!”ดวงตาของฉู่เทียนหลงเต็มไปด้วยแววเจ้าเล่ห์ทนายลวีได้ยินดังนั้นก็หน้าซีดทันที “คะ…คุณชายฉู่ เย่เฟิงจะฆ่าผมเอาได้นะครับ!”“ไอ้เวร! ฉันไม่ได้ให้นายไปสู้กับเขา! ถ้านายไม่ทำ ฉันจะฆ่านายตอนนี้เลย!”“อย่าคิดว่าไม่ช่วยฉันแล้วเย่เฟิงจะไว้ชีวิตนาย!”ฉู่เทียนหลงดึงผมของทนายลวีแล้วตะโกนใส่ด้วยความโกรธทนายลวีตัวสั่นไปทั้งร่าง “ครับ...ครับ!”ไม่กี่วินาทีถัดมา รถหยุดลง ทนายลวีกระโดดลงจากรถทันทีในใจของเขาทั้งก
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 450
ใบหน้าของเป่ยเหล่าเต็มไปด้วยความรู้สึกละอายและสำนึกผิด เขาพูดอ้อนวอนอย่างจริงใจว่า “ผมปล่อยอาหลงไปแล้ว! ผมรู้ว่าถ้าคุณเย่เจอเขาเข้า จะต้องฆ่าเขาแน่ๆแต่ยังไงเขาก็เป็นหลานชายของผมนะ!คุณเย่ ผมได้ลงโทษเขาอย่างหนักแล้ว ตระกูลฉู่จะชดเชยให้คุณอย่างสาสม!เห็นแก่ที่หลีเอียนและลูกสาวของคุณปลอดภัยไม่เป็นอันตราย เห็นแก่หน้าผมเถอะ ได้ไหมครับ ปล่อยอาหลงไปสักครั้งเถอะ?ถือว่าผมยอมเสียหน้า ขอร้องคุณแล้ว!”หลิงเอ๋อร์กัดริมฝีปากแล้วพูดอ้อนวอนเย่เฟิงด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เย่เฟิง ฉันรับรองว่าพี่เทียนหลงจะไม่ก่อเรื่องอีกแล้ว! เห็นแก่ความสัมพันธ์ของเรา ปล่อยเขาสักครั้งเถอะนะคุณปู่ตั้งใจจะ…”เธอเล่าแผนการที่เป่ยเหล่าวางไว้ให้เย่เฟิงฟัง“พี่เทียนหลงมีปัญหาด้านร่างกายตั้งแต่เด็ก ทำให้จิตใจเขาออกจะสุดโต่ง แต่จริงๆ แล้วเขาน่าสงสารมาก!ครั้งนี้เขาแค่หุนหันพลันแล่นไปหน่อย คุณ...ช่วยอย่าจัดการเขาถึงตายได้ไหม?”หลิงเอ๋อร์กล่าวหลังจากฟังจบ เย่เฟิงหัวเราะเย็นชา สีหน้าบ่งบอกถึงความโกรธ “เขาน่าสงสารงั้นเหรอ? แล้วคนที่ถูกเขาทำร้ายล่ะ ไม่มีใครน่าสงสารหรือไง?ร่างกายมีปัญหา มันคือข้ออ้างให้เขาเป็นคนชั่วได้หร
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 449
เมื่อหลีเอียนเห็นฉู่เทียนหลงถูกคุณปู่ของเขาเองไล่ออกไปอย่างน่าอับอาย ความรู้สึกตกใจในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นความภาคภูมิใจภาคภูมิใจในตัวผู้ชายของเธอ!แม้ว่าเย่เฟิงจะไม่ได้มาเอง แต่ก็เหมือนเขาสามารถปกป้องเธอจากที่ไกลๆ ได้หลีเอียนไม่คาดคิดเลยว่า การที่คุณปู่และน้องสาวของฉู่เทียนหลงมาที่นี่จะเป็นเพราะเรื่องของเย่เฟิง ทั้งยังสั่งสอนฉู่เทียนหลงอย่างหนักพร้อมไล่เขาไปด้วยในขณะเดียวกัน อีกฝั่งหนึ่ง เย่เฟิงขับรถพานั่วนั่วมาถึงที่หมายและค้นหาทุกซอกทุกมุม แต่กลับไม่พบร่องรอยของฉู่เทียนหลงใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเครียดและไม่สบายใจ!เขารู้ตัวว่ามาช้าไป ฉู่เทียนหลงได้ย้ายที่ไปเรียบร้อย!เมื่อคิดว่าหลีเอียนตกอยู่ในมือของสัตว์เดรัจฉานอย่างฉู่เทียนหลง เย่เฟิงก็เริ่มรู้สึกกระวนกระวายถ้าหลีเอียนได้รับบาดเจ็บหรืออันตรายใดๆ เขาไม่มีทางให้อภัยตัวเอง และฉู่เทียนหลงจะต้องตายอย่างโหดเหี้ยม!แม้กระทั่งทั้งตระกูลฉู่ ก็จะต้องถูกกวาดล้างจนไม่เหลือใคร!แต่ในขณะนั้นเอง ก็มีเงาสามร่างเดินเข้ามาเป่ยเหล่าและหลิงเอ๋อร์พาหลีเอียนมาที่นี่!“เย่เฟิง…”หลีเอียนมองเย่เฟิงที่มาตามหาเธอที่นี่ เสียงของเธอสั่นเล็
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 448
แต่ทำไมใบหน้าของเขาถึงกลับมาปกติได้ขนาดนี้??ก่อนหน้านี้ในสายโทรศัพท์ เป่ยเหล่าเคยบอกฉู่เทียนหลงว่า หมอเทวดาได้รักษาใบหน้าที่เสียโฉมของเขาให้กลับมาปกติแต่ฉู่เทียนหลงไม่คิดเลยว่า ผลลัพธ์จะดีขนาดนี้!ทันใดนั้นเขายิ่งคาดหวังที่จะได้เจอกับหมอเทวดาผู้นี้มากขึ้นไปอีก“คุณปู่ พวกเด็กๆ ด้านนอกอาจไม่รู้จักคุณปู่กับหลิงเอ๋อร์ คุณปู่บอกผมสิ ผมจะได้ลงไปรับเอง!”“ทำไมต้องถึงขั้นมีเรื่องกับพวกไร้ประโยชน์นั่นด้วย?”ฉู่เทียนหลงคิดว่าคนพวกนั้นมีตาหามีแววไม่ ที่ขวางทางคุณปู่และหลิงเอ๋อร์ไม่ให้เข้ามา ดังนั้นทั้งสองจึงได้บุกเข้ามาทันทีเขาพูดพร้อมหัวเราะ ก่อนจะมองไปข้างหลังเป่ยเหล่า “คุณปู่ หมอเทวดาคนนั้นอยู่ไหนล่ะครับ?”เพี๊ยะ!ยังไม่ทันพูดจบ เป่ยเหล่าก็ฟาดฝ่ามือลงไปที่หน้าของฉู่เทียนหลงอย่างแรง!ฉู่เทียนหลงถึงกับหมุนตัวไปหนึ่งรอบ ครึ่งหน้าบวมฉึ่ง มองปู่ด้วยความตกตะลึงและไม่เข้าใจ“คุณปู่ ตบหน้าผมทำไมครับ?”ใบหน้าของเป่ยเหล่ามืดครึ้มราวกับพายุ เขาชี้ไปที่หลีเอียนซึ่งถูกมัดอยู่บนเตียง ก่อนตะโกนใส่ฉู่เทียนหลง “ทำไมถึงตบแกน่ะเหรอ? แกมันไอ้สัตว์นรก ใครให้แกจับภรรยาของคุณเย่มาไว้ที่นี่? แกบ้าหรือ
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 447
ก่อนหน้านี้เป่ยเหล่าเคยบอกกับฉู่เทียนหลงว่า หมอเทวดาที่จะมารักษาเขานั้นไม่เพียงแค่เก่งเรื่องการแพทย์ แต่ยังมีฝีมือในวิชาต่อสู้ที่น่าทึ่งในสายโทรศัพท์เมื่อครู่ เป่ยเหล่าก็พูดถึงเรื่องนี้กับฉู่เทียนหลงอีกครั้งอย่าง “มีนัย”ทันใดนั้น ฉู่เทียนหลงก็รู้สึกถึงความหวังที่จะกำจัดเย่เฟิงอีกครั้ง!หมอเทวดาที่สามารถต่อกรกับมหาปรมาจารย์ทั้งสี่?คนระดับนี้ การฆ่าเย่เฟิงคงไม่ใช่เรื่องยากอะไรดังนั้นตอนนี้ ฉู่เทียนหลงจึงกลับมามีท่าทีไร้ยางอายอีกครั้ง!เขาถึงขั้นวางแผนว่าหลังจากคุณปู่พาหมอเทวดามาแล้ว จะโทรเรียกเย่เฟิงมาเพื่อจัดการเขาให้ตายตรงนี้ท่าทีบ้าคลั่งและมั่นใจเกินเหตุของฉู่เทียนหลง ทำให้หลีเอียนมองเขาด้วยความไม่แน่ใจและตกใจอะไรนะ?ฉู่เทียนหลงยังมีทางหายอดฝีมือแบบนี้ได้อีกเหรอ?“ฉู่เทียนหลง ไอ้สัตว์เดรัจฉาน! ถ้าแกกล้าทำร้ายเย่เฟิง ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่ ถึงจะเป็นผีก็ไม่เว้น!”หลีเอียนกัดฟันด่าออกมา“ฮ่าๆๆ รอให้ไอ้หน้าขาวตาย แล้วเธอมาเป็นผู้หญิงของฉัน เธอจะเปลี่ยนใจเอง”ฉู่เทียนหลงยิ้มกว้างด้วยความลำพองใจทันใดนั้น เขากลืนน้ำลายอีกครั้ง มองหลีเอียนด้วยแววตาเร่าร้อนและกระหายคุณชาย
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 446
เขาเพิ่งให้คนพาหลีเอียนไปที่ห้องนอน ก็ได้รับโทรศัพท์จากเป่ยเหล่า“คุณปู่ โทรมาหาผมเวลานี้มีอะไรเหรอครับ?”ฉู่เทียนหลงปรับลมหายใจแล้วรับสาย ถามด้วยความแปลกใจ“แกอยู่ไหน? ถึงหยุนเฉิงแล้วใช่ไหม? ฉันจะพาหมอเทวดาไปหาเดี๋ยวนี้เลย!”เป่ยเหล่าพูดเสียงต่ำ พยายามคุมโทนเสียงให้นิ่งที่สุด“ห๊ะ? นี่มันจะตีสี่แล้วนะครับ คุณปู่จะพาหมอเทวดามาตอนนี้?”ฉู่เทียนหลงชะงักไปครู่หนึ่ง ถามด้วยสีหน้าสงสัย“แกไม่เข้าใจหรอก! หมอเทวดาบอกแล้วว่า ข้อบกพร่องด้านนี้ของแก จำเป็นต้องอาศัยการปรับสมดุลหยินหยาง! ดังนั้นจึงต้องรักษาตอนพระอาทิตย์ขึ้น ช่วงเวลาที่กลางวันกับกลางคืนสลับกัน!ถ้าไม่มาช่วงนี้ แล้วจะมาช่วงไหน?แกอยู่หยุนเฉิงหรือยัง? ถ้ายัง ก็รีบออกเดินทางเดี๋ยวนี้เลย เผื่อจะทันเวลา!ไม่งั้นก็ต้องเลื่อนไปอีกวัน!”เป่ยเหล่าตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดต้องยอมรับว่าเป่ยเหล่าหาเหตุผลมาได้แนบเนียนจนฟังดูน่าเชื่อถือเมื่อฉู่เทียนหลงได้ยินเช่นนั้น ก็ไม่คิดจะสงสัยอะไร นอกจากรู้สึกคาดหวังและตื่นเต้น“ถึงแล้วครับ ถึงแล้ว!”“งั้นปู่รีบพาหมอเทวดามาเลยนะครับ ผมอยู่ที่…”เขารีบให้ที่อยู่กับคุณปู่ของเขาจากนั้นสอง
มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว บทที่ 445
เมื่อได้ยินคำพูดของฉู่เทียนหลง สีหน้าของเย่เฟิงก็เปลี่ยนไปทันทีหลีเอียน!เธอถูกจับตัวไปโดยฉู่เทียนหลงด้วยอย่างนั้นเหรอ?“ไอ้สารเลว! นายจะทำอะไรหลีเอียน?”“ฉันบอกไว้เลย ถ้านายแตะต้องเธอแม้แต่นิดเดียว ฉันจะทำให้นายไม่มีที่ฝังศพแน่!”ฉู่เทียนหลงหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง ความบิดเบี้ยวในจิตใจที่เกิดจากปมด้อยในวัยเด็กทำให้เขามีความต้องการแก้แค้นที่รุนแรงขึ้นแม้จะได้เห็นถึงพลังอันน่าสะพรึงของเย่เฟิงแล้ว แต่แทนที่ฉู่เทียนหลงจะหวาดกลัว เขากลับยิ่งมีความต้องการแก้แค้นที่รุนแรงขึ้นกว่าเดิม“ฮ่าๆๆ...งั้นเหรอ? มาสิ! มาฆ่าฉันเลย!”“นายอยู่ที่ไหน? บอกมา!”เย่เฟิงกัดฟันพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน“นายคิดว่าฉันจะบอกเหรอ? ลองหาเอาเองละกัน!ถ้าหาฉันไม่เจอก่อนที่ฉันจะเล่นสนุกกับหลีเอียน...ก็เสียใจด้วยนะ ฮ่าๆๆ!”ฉู่เทียนหลงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งพูดจบก็วางสายทันทีเย่เฟิงยืนนิ่ง สีหน้าเปลี่ยนไปมาหลายครั้งก่อนจะหันไปจ้องลูกน้องของฉู่เซียวคนหนึ่งที่กำลังร้องโอดครวญเพราะขาหักขาของชายคนนั้นถูกทำลายจนใช้การไม่ได้ เขากำลังร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด แต่ทันทีที่สายตาเย็นยะเยือกของเย่เฟิงจ้องมาที
