เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 591
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 592
ตอนบ่ายสองโมง เฟนด์ก็กลับมาถึงบ้านมีแม่บ้านห้าถึงหกคน คนทำความสะอาด พ่อครัว และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คนจากทั้งสองกะยืนอยู่ที่สนามหญ้า รวม ๆ แล้วก็มีอย่างน้อยสิบสองคนหลังจากที่แนะนำตัวเรียบร้อยแล้ว เฟนด์ก็มองไปที่ฟีโอน่าและถามว่า “เป็นไงบ้าง? พอใจไหม?”“อือ พอใจ!” ฟีโอน่าพยักหน้าอย่างพอใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รู้สึกเหมือนเป็นเจ้านาย วันข้างหน้าเธอจะได้สั่งสอนแม่บ้านแล้ว! เธอไม่ได้รู้สึกแบบนี้มานานกว่าห้าปีแล้ว“โอ้ ในอนาคตพวกคุณจะต้องฟังคำแนะนำของเจนนี่นะ โอเคไหม?” หลังจากที่ครุ่นคิดแล้วเฟนด์ก็พูดกับแม่บ้านว่า “ในอนาคตเจนนี่จะบอกให้พวกคุณทราบว่าพวกคุณจะได้รับค่าตอบแทนเท่าไร และเธอจะแนะนำตลาดที่คุณต้องไปและงานอื่น ๆ ด้วย”“ฉัน?” เจนนี่ประหลาดใจกับคำชมเชยนั่นเฟนด์พยักหน้า “ใช่ เธอจะได้เป็นหัวหน้าแม่บ้าน สำหรับเงินเดือนของเธอ ฉันจะเพิ่มให้เป็นสองเท่า!” เขาพูดอย่างจริงจัง“ค่ะ นายท่าน!” เจนนี่พยักหน้า หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความสุข เธอรู้สึกว่าเธอตัดสินใจถูกและเลือกตามเจ้านายถูกคน “ขอบคุณอีกครั้งค่ะ นายท่าน!”“อ่า ไม่เป็นไร!” เฟนด์พูดออกมาอย่างมีความสุข“เดี๋ยวก่อน เฟนด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 593
เพราะยังไงซะพวกเขาก็ไม่ได้อยู่ในช่วงนั้นอีกแล้ว แม่ของเขาอายุมากขึ้น และเธอก็สมควรที่จะมีชีวิตที่ดี อย่างน้อยที่สุด เธอก็ไม่จำเป็นต้องทำตัวประหยัดเหมือนเมื่อก่อน “แม่ยายพูดถูก แม่ประหยัดเกินไป ไม่ต้องลังเลถ้าอยากซื้อในสิ่งที่แม่อยากได้ เราไม่ได้มีชีวิตเหมือนสมัยก่อนแล้ว ตอนบ่ายนี้ผมว่างนะ ให้ผมพาแม่ออกไปซื้อเสื้อผ้า เครื่องประดับ หรืออะไรก็ได้!”“ลูกชาย แม่ไม่ต้องการสิ่งของพวกนั้น ตอนนี้แม่ก็มีอาหารที่ดีกินดี มีเสื้อผ้าที่ดีใส่และมีชีวิตที่ดี แค่นี้แม่ก็พอใจแล้ว!” โจแอนรีบพูด การที่ได้เห็นลูกชายของเธอประสบความสำเร็จทุกอย่างได้อย่างทุกวันนี้ เธอก็พอใจแล้ว เมื่อไม่กี่ปีที่ก่อน สิ่งเดียวที่เธอฝันและหวังไว้คือ ให้เฟนด์ได้กลับบ้านอย่างปลอดภัยจากสนามรบ เป็นโชคดีของเธอที่ความฝันของเธอเป็นจริง ไม่เพียงแต่เขาจะกลับบ้านอย่างปลอดภัยเท่านั้น เขายังกลับมาในฐานะผู้ชายที่มีเกียรติและประสบความสำเร็จอีกด้วย โชคชะตาช่างเมตตาต่อเธอนักและปฏิบัติต่อเธออย่างดีในช่วงหลายปีที่ผ่านมา“แม่ แม่พูดอะไรนะ? เราไม่ได้ขาดแคลนเงินแล้ว ดังนั้นเราน่าจะไปซื้อเสื้อผ้าหรือของบางอย่างให้แม่นะ!” เฟนด์ยืนกรานด้วยรอยยิ้ม“ใ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 594
“บอดี้การ์ด?” เมื่อฟีโอน่าได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเธอก็หมองลง เธอจ้องไปที่เฟนด์อย่างโกรธจัด สูดหายใจเข้าลึก ๆ และปล่อยออกมา “เฟนด์ นายจะไปประกวดนางงามเหรอ? พวกนี้เป็นบอดี้การ์ดแบบไหนกัน? พวกเธอทั้งหมดดูเหมือนดอกไม้และอัญมณี พวกเธอจะเป็นบอดี้การ์ดได้ยังไง?”เฟนด์พูดไม่ออก เขาไม่รู้จะอธิบายออกไปยัง ทำได้เพียงแต่ยิ้มอย่างขมขื่น “แม่ครับ ผมขอให้เพื่อนช่วยหาบอดี้การ์ดให้ ผมไม่ได้บอกว่าต้องการผู้ชายหรือผู้หญิง และไม่คิดว่าเขาจะเลือกทีมบอดี้การ์ดหญิงล้วนให้ผม!”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เอเลนรู้สึกว่าไม่ค่อยยุติธรรม ส่วนตัวแล้วเธอกลัวว่าเฟนด์จะไล่พวกเธอไปเมื่อเธอคิดบางอย่างได้ เธอก็ก้าวออกมาเพื่อแสดงความรู้สึกของเธอ “มีอะไรผิดปกติเหรอถ้าเป็นผู้หญิง? คุณไม่ควรดูถูกผู้หญิงนะ เราทุกคนเป็นวีรบุรุษหญิงที่นำเกียรติยศมาสู่ประเทศ ขนาดประเทศนี้ยังไว้วางใจให้เราปกป้อง แล้วอะไรทำให้คุณคิดว่าเราไม่สามารถปกป้องคุณได้?”ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็อดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองไปที่เฟนด์ “ถ้าพี่ชายไม่หล่อขนาดนี้ พวกเราก็คงไม่มา!”เอเลนไม่ได้หมายถึงแค่ความดูดีของเฟนด์เท่านั้น แต่เธอยังหมายถึงการปรากฏตัวของเขาและออร่าของเข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 595
เฟนด์คิดว่าการที่ผู้หญิงพวกนี้ขับรถดี ๆ แบบนี้ หมายความว่าพวกเธอไม่จำเป็นต้องใช้หรือขาดเงินเลย เขาคิดว่ามันแปลกที่พวกเขามาที่นี่เพียงเพื่อค่าจ้างแค่สองพันเหรียญต่อเดือนสำหรับแม่ยายของเขา เขาถึงกับพูดไม่ออกเพราะเธอยอมถอยเพียงเพราะหญิงสาววัยประมาณยี่สิบกว่า ๆ เรียกเธอว่า 'พี่สาว' อันที่จริง ดูเหมือนว่าเอเลนน่าจะอายุน้อยกว่าเซเลน่าอีก“ใช่ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นคุณป้าที่อ่อนเยาว์เช่นนี้!” เอเลนพูดอย่างแก่นแก้ว“ผู้หญิงคนนี้ปากหวานมาก เพราะงั้นพวกเธอได้เป็นบอดี้การ์ดของเราแล้ว ฉันไม่อยากทำให้ชีวิตยุ่งยากมากขึ้นโดยไม่จำเป็น แค่แสดงให้ฉันเห็นว่าเธอมีความสามารถอะไรบ้าง อย่างเช่น เธอสามารถชกมวยหรือตีลังกากลับหลังได้ไหม ถ้าฉันรู้สึกว่าความสามารถของเธอโอเค ก็อยู่ที่นี่ต่อได้!”ฟีโอน่ามีความสุขมาก เธอไม่อยากให้ชีวิตของสาว ๆ ยากขึ้นไปอีกเอเลนพูดโดยไม่ต้องคิดว่า “นั่นมันง่ายเกินไป เราควรทำอะไรที่ยากกว่านั้นอีกหน่อย!” ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็เดินไปที่มุมกำแพงใกล้ ๆ หยิบอิฐสีแดงขึ้นมาก้อนหนึ่ง แล้วขอให้ออร์คิดถือมันไว้สูง ๆ “อย่าบอกนะว่าเธอคิดที่จะทำให้อิฐแตกออก?” ฟีโอน่ากลืนน้ำลาย เธอคิ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 596
เฟนด์มองดูชุดของสาว ๆ และรู้สึกปวดหัวกับมันนิดหน่อย เขาพูดออกมาว่า “ในเมื่อพวกเธอเป็นบอดี้การ์ดของเรา พวกเธอจะต้องรักษารูปลักษณ์และสวมเครื่องแบบ ฉันเกรงว่าเสื้อผ้าอย่างกระโปรงสั้น ๆ แบบนี้คงไม่เหมาะสมเท่าไหร่”“เฮ้ ทำไมนายถึงเข้มงวดนัก ผู้หญิงไม่ควรมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองเหรอ? ฉันชอบที่พวกเธอแต่งตัวแบบนี้! พวกเธอแต่งตัวได้สวยเหมาะกับขาพวกเธอที่ยาว มันมีอะไรผิดงั้นเหรอ? แบบนี้ก็ดูดีแล้วนี่!” ฟีโอน่าพูดแทรกขึ้นมาทันทีและพูดต่ออีกว่า “ด้วยการแต่งตัวแบบนี้ คนอื่นก็จะไม่รู้ว่าพวกเธอเป็นบอดี้การ์ด พวกเธอก็เป็นเหมือนตำรวจนอกเครื่องแบบ แบบนี้มันไม่ดีกว่าเหรอ? ฉันไม่ชอบให้มีกลุ่มบอดี้การ์ดที่ใส่เครื่องแบบเดินตามหรอกนะ มันดึงดูดความสนใจมากเกินไป!”โชคดีที่ออร์คิดได้ทันและพูดว่า “คุณป้าคนสวย ไม่ต้องห่วง เราคุยกันเรื่องนี้แล้วในระหว่างทางมาที่นี่ เราคิดว่าเราจำเป็นต้องมีเครื่องแบบเพื่อให้เราดูเหมาะสมมากขึ้น แต่เราไม่จำเป็นต้องสวมเสื้อผ้าที่เป็นทางการ เราคิดไว้แล้วว่าจะใส่ชุดไหน! พวกเราจะใส่กางเกงยีนส์ฤดูร้อน รองเท้าผ้าใบสีขาว และเสื้อเชิ้ตสีขาว เรากำลังคิดว่าควรจะมีสัญลักษณ์ของครอบครัวเทย์เลอร์
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 597
“ยิ่งไปกว่านั้น ฉันมีความสามารถพอตัว ฉันไม่ต้องการบอดี้การ์ด หน้าที่หลักของพวกเธอคือปกป้องลูกสาว ภรรยา และพ่อตาแม่ยายของฉัน นอกจากฉันแล้ว ทุกคนในครอบครัวต้องมีบอดี้การ์ดอยู่ด้วยหนึ่งหรือสองคน!”เฟนด์คิดและพูดต่อว่า “ฉันไม่ต้องการให้พวกเธอทั้งหมดติดตามเราตอนออกไป เพียงแค่หนึ่งหรือสองคนก็พอแล้ว พวกเธอไม่จำเป็นต้องตามมาหรอกเพียงแค่ออกไปซื้อเสื้อผ้า”เอเลนได้ยินอย่างนั้นก็รู้สึกหดหู่ใจทันที เธอหน้าลงและอดไม่ได้ที่จะบ่นพึมพำออกมา“พวกเธอควรไปพักผ่อนในบ้านได้แล้ว ในเมื่อฉันเป็นนายของพวกเธอ พวกเธอทุกคนก็ควรฟังฉัน!” เฟนด์พูดพลางมองไปที่เอเลนอย่างตรงไปตรงมา“ค่ะ นายท่าน! เราจะเชื่อฟังคำสั่งของท่านทุกอย่างในอนาคต!”เอเลนยิ้ม การได้คุยอย่างใกล้ชิดกับท่านนักรบสูงสุดในตอนนี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับเธอ“ไปกันเถอะแม่!” เฟนด์รีบพาโจแอนออกไปซื้อของอย่างรวดเร็วสาวสวยทั้งสิบคน ต่างถือกระเป๋าเดินทางของตัวเอง และมีเจนนี่นำไปยังที่พักของพวกเธออย่างรวดเร็ว เมื่อจัดการที่พักเสร็จเรียบร้อยแล้ว เจนนี่ก็จากไป ทันทีที่เจนนี่จากไป บอดี้การ์ดสาว ๆ พวกนั้นก็รวมตัวกัน“ว้าว ท่านนักรบสูงสุดยิ่งมองนานเท่าไหร่ท่านก็
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 598
“ฮ่า ๆ ที่รัก ทำไมถึงโทรมาหาผมได้ล่ะ? คิดถึงผมล่ะสิ?”อีวาน เทย์เลอร์ที่อยู่อีกด้านของปลายสายพูดหยอกล้อเธอ“แน่นอน ฉันคิดถึงคุณ ไม่ได้เจอกันแค่วันเดียวแต่รู้สึกเหมือนฤดูใบไม้ร่วงผ่านไปสามฤดูเลย ฉันกลัวที่จะถูกเบ็นจับได้ ฉันต้องหาข้อแก้ตัวทุกครั้งเพื่อแอบออกไปเจอคุณ!”ซีน่าจีบอีวานและพูดว่า “เฮ้ อีวาน คุณรู้ไหมว่าวันนี้ฉันกลัวว่าจะตายจริง ๆ คุณคงไม่ได้เจอฉันอีกแน่เลย ฟีโอน่ากับฉันซึ่งเป็นผู้หญิงทั้งคู่ออกไปเดินเล่นแล้วจู่ ๆ พวกเราก็ถูกลักพาตัวไป!”“อะไรนะ!” อีวานตกใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาสอบถามต่อว่า “มันเกิดอะไรขึ้น? ใครเป็นคนลักพาตัวเธอไป? แล้วเธอปลอดภัยดีไหม?"เมื่อรู้ว่าอีวานเป็นห่วงเป็นใยเธอ ซีน่าก็รู้สึกมีความสุข เธอพูดวว่า “ไม่ต้องห่วง พวกเราทั้งคู่ปลอดภัยดีแล้ว สิ่งที่สำคัญของเรื่องนี้ก็คือเพราะไอ้บ้าเฟนด์ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาไปทำให้นายน้อยของตระกูลเซนอสจากเมืองมังกรฟ้าโกรธ...”ซีน่าเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้อีวานฟังอย่างรวดเร็วอีวานได้ยินอย่างนั้นและตะโกนออกมาด้วยความดีใจว่า “บ้าเอ๊ย นี่มันเยี่ยมไปเลย!”ซีน่ารูกสึกโกรธขึ้นมาชั่วขณะ “ว่าไงนะ? กล้าดียังไงถึงพูดว่ามั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 599
“เอ๊ะ จะบ้าเหรอ? คุณไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ? คุณไม่จำเป็นต้องรอให้คนของพวกเขามา เราจะไปหาพวกเขาเองและบอกให้พวกเขารู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ แล้วปล่อยให้พวกเขามาฆ่าเฟนด์ซะ มันไม่ง่ายกว่าเหรอ?”ยิ่งอีวานคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น“บ้าจริง ตระกูลเซนอสนี้น่ากลัวกว่าตระกูลคลาร์ก ตระกูลวิลสัน และตระกูลฮิวโก้รวมกันเสียอีก พวกเขามีพลังมากกว่าเยอะ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือพวกเขามีเงิน ตราบใดที่พวกเขามีเงิน พวกเขาก็สามารถหาคนที่มีฝีมือมาทำตามข้อตกลงได้ ฮ่า ๆ คราวนี้เฟนด์ตายแน่!”“หืม ฉันสงสัยว่าเฟนด์ไปทำให้ตระกูลเซนอสโกรธแค้นได้ยังไง! โอ้ ฉันคิดว่าฉันจำได้แล้ว ตอนที่ต่อสู้กันอยู่ เขาบอกว่ามันเป็นการแก้แค้นให้อาจารย์ของเขา ราชาแห่งสงครามเป็นอาจารย์ของเขา โอ้ ใช่แล้ว ต้องเป็นแม็กนัส ซัทเธอร์แลนด์แน่ ถ้าเฟนด์ไม่ได้ไปบอกเทพีเจ้าแห่งสงคราม แม็กนัส ซัทเธอร์แลนด์ก็อาจจะไม่ตาย...”ซีน่าเริ่มคิดข้อสรุปที่อาจจะเป็นไปได้ทั้งหมดและตั้งสมมติฐานขึ้นมา“ซีน่า คุณกำลังคิดอะไรอยู่? เฟนด์ไปทำให้พวกเขาโกรธเคืองได้ยังไงไม่สำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญคือเฟนด์จะต้องตายจริง ๆ ในรอบนี้!”
บทล่าสุด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
