เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 170
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 171
อีวานส่ายหัวแล้วบอกว่า "หลังจากประมูลกันอย่างดุเดือด ไข่มุกเรืองแสงอันนี้ตกไปอยู่ในมือของหญิงลึกลับ เธอดูยังสาวและเธอยังชนะการประมูลในราคา 500 ล้านเหรียญ”“500 ล้านเหรียญ?”นายใหญ่เมย์เลอร์สูดลมหายใจเข้าอย่างแรงหลังจากได้ยินประโยคนี้ มันเป็นราคาที่จำต้องไม่ได้ ต่อให้ครอบครัวเทย์เลอร์รู้เรื่องการประมูลมาก่อน พวกเขาก็คงเข้าร่วมเพียงเพื่อแค่สนุกเท่านั้น พวกเขาไม่สามารถเอาเงินมากมายขนาดนั้นมาจ่ายให้กับไข่มุกเรื่องแสงอันนี้ได้แน่นอน ครอบครัวเทย์เลอร์มีเงิน แต่พวกเขาแค่ต้องเก็บทรัพย์สินไว้ เพื่อลงทุนในเชิงธุรกิจเท่านั้น ดังนั้นเงินทุนของพวกเขาจึงไม่ได้ใหญ่โตเท่าครอบครัวชนชั้นหนึ่งหรือสอง"ผู้หญิงที่ใช้เงินไป 500 ล้านเหรียญ เธอเป็นภรรยาของหัวหน้าครอบครัวชนชั้นสูงคนใดคนหนึ่งใช่หรือไม่?"ธีโอดอร์อึ้ง"ไม่น่าจะใช่ เธอสวมหน้ากากและแว่นตากันแดด ดูลึกลับมาก ผู้คนในเมืองต่างบอกว่าเธอมีหุ่นที่น่าทึ่ง เธออาจจะอายุยี่สิบกว่าแล้ว ไม่มีใครรู้ว่าเธอมีฐานะและหน้าตาเป็นยังไง เธอทั้งร่ำรวยและมีอำนาจ!”"ฉันได้ยินมาว่า ตอนที่เธอออกจากงานประมูล ลูกน้องของ นีล ฮิวโก้ พาพวกมารุมเธอ พวกเขาอาจจะพยายามขโมยไข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 172
หยุดพูดถึงเรื่องไอดอลได้แล้ว!" ธีโอดอร์จ้องมองลูกชายของเขาเองและกล่าวว่า "สําหรับครอบครัวชนชั้นสูงชั้นหนึ่งและชั้นสอง แน่นอนว่าพวกเขาจะรู้จักใครบางคนที่แข็งแกร่งคนนี้ใช่ไหม? หรือจะเป็น แดน เจมสัน ที่มาจากครอบครัวคลาร์ก พ่อได้ยินมาว่าเขาสามารถเอาชนะคนเป็นร้อยด้วยตัวคนเดียวได้!”"พ่อ แดนต้องไม่ใช่ไอดอลของผมอย่างแน่นอน!”"พ่อลองดูไอดอลของผมสิ เขาดูลึกลับและรักสันโดษมาก เขามีความกล้าที่จะต่อสู้กับกลุ่มคนที่ชั่วร้าย!”"ประการที่สอง เขาใส่รองเท้าแตะในการต่อสู้และสามารถจัดการพวกนั้นได้อย่างปลอดภัย ส่วนแดน ผมเคยได้ยินมาว่าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการต่อสู้ ดังนั้นผมเชื่อว่าคนที่กล้าต่อสู้กับตระกูลเทพเจ้ามังกรนั้นมีพลังมากกว่าแดนอย่างแน่นอน!" ยิ่งอีวานคิดเกี่ยวกับไอดอลลึกลับมากขึ้นเท่าไหร่ เขายิ่งหวังว่าเขาจะได้พบกับไอดอลของเขา "เฮ้อ น่าเสียดายสำหรับพวกเรา ถึงแม้ว่าเราจะมีบอดี้การ์ดเพียงไม่กี่คน แต่ก็ไม่ได้ยอดเยี่ยม และก็ไม่มีใครแข็งแกร่งพอ”"ทุกวันนี้กว่าจะได้บอดี้การ์ดดี ๆ สักคน จะต้องใช้จ่ายเป็นแสนเหรียญ ในความเป็นจริงพวกเขาบางคนต้องการเงินมากกว่าหนึ่งล้านเหรียญสำหรับเงินเดือนของพวก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 173
“พี่กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่? ผู้หญิงลึกลับอะไรกัน? บอดี้การ์ด? แล้วทำไมเฟนด์ถึงไปอยู่ที่นั่นได้?หลังจากได้ยินพี่ชายของเธอบ่นพึมพำกับตัวเขาเอง ทันย่าก็รู้สึกงุนงงขึ้นมาทันที“เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ผมเลยคิดได้ว่า…” ทิโมธีมองไปที่กลุ่มคนมากมาย และเริ่มพูดถึงเหตุการณ์ในบ่ายวันนี้“เฟนด์ตบหน้านายน้องฮิวโก้จริงหรือ? หญิงสาวคนนั้นใช้เงิน 500 ล้านเหรียญเพื่อประมูลไข่มุกเรืองแสงนั่น? พระเจ้า! ฉันควรตามพี่ไปที่นั่นในวันนี้ ฉันไม่น่านอนตื่นสายแล้วพลาดการแสดงที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้!”ทันย่าตื่นเต้นกับเรื่องนี้มาก เธอยิ่งคิดก็ยิ่งเสียใจที่วันนี้ไม่ได้ตามพี่ชายไปประมูลงาน"เฟนด์เป็นเด็กเลี้ยงงั้นเหรอ? ฮ่า ๆ ไร้สาระสิ้นดี คนคิดแบบนั้นจริง ๆ เหรอนี่ เฟนด์มีเงินมากพอ อีกอย่างเราให้เงินเดือนเขาสูงถึง 20 ล้านเหรียญต่อเดือน มันเพียงพอสำหรับเขาแล้ว เขามีความจำเป็นที่จะต้องไปเป็นเด็กเลี้ยงหรือเปล่า?”เจมส์ เดรค ยิ้มแล้วพูดว่า “ถ้าหากผู้หญิงคนนี้สวมหน้าเอาและแว่นตากันแดดเอาไว้ ฉันคิดว่าเธอมีภูมิหลังที่ซับซ้อนอย่างแน่นอน ส่วนเฟนด์นั้น ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเป็นบอดี้การ์ดของเธอ พวกเขาคงเป็นเพื่
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 174
ยิ่งตอนนี้เจมส์นึกถึงเรื่องนี้ของเขาก็ยิ่งตื่นเต้น เขารู้สึกได้ว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะแข็งแกร่งและน่ากลัวที่สุดในอาณาเขตกลางในขณะนี้นั้นคือ ลาน่า เซคส์ตั้งแต่ที่เฟนด์ไปเข้าร่วมงานประมูลกับเธอ มันทำให้เห็นว่าทั้งคู่นั้นมีความสนิทสนมกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เขาก็พูดถูกทั้งหมด“ผมไม่เคยเจอ ลาน่า เซคส์ มาก่อน ดังนั้นผมจึงไม่กล้ายืนยันถึงเรื่องนั้น นี่เป็นแค่การคาดเดาของผมเท่านั้น” ทิโมธีพูดด้วยรอยยิ้ม“ฉันจะให้แกดูในตอนนี้ จะเอาภาพถ่ายของเทพเจ้าแห่งสงครามให้แกดู! มีภาพถ่ายของเก้ามหาเทพแห่งสงครามตั้งมากมาย!”เจมส์ไม่สนใจอาหารบนโต๊ะของเขาอีกต่อไป เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเริ่มค้นหาหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็เจอภาพถ่ายของลาน่า เขาจึงยื่นให้ทิโมธีดู “แกดูรูปนี้สิ เทพเจ้าแห่งสงครามเหล่านี้ไม่มีรูปที่ดูสบาย ๆ พวกเขามักจะแต่งกายด้วยเครื่องแบบทหาร ลองดูลักษณะร่างกายของเธอ ว่าใช่เธอไหม?”ทิโมธีพิจารณารูปถ่ายอยู่สักพักแล้วพูดว่า “ความสูงขนาดเท่ากับเธอ!” หลังจากที่นายใหญ่ได้ยินดังนั้น เขาและเจมส์ก็มองหน้ากันก่อนที่จะหัวเราะ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพูดถูก อย่างไรก็ตามทิโมธีก็ขมวดคิ้วอยู่สักครู่หนึ่ง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 175
ทิโมธีกำลังนึกถึงบางสิ่งบางอย่างและพูดว่า “ใช่ ใช่ ในตอนนั้นไมเคิล และครอบครัวรอยต่างก็ถามเธอว่า เธอเป็นใคร นอกเหนือจากการโต้แย้ง ผมก็ไม่ได้ทำอะไรอีก!” เจมส์ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ถ้าอย่านั้นค่อยดีขึ้นหน่อย จำไว้ว่าเฟนด์กับผู้หญิงคนนั้น หรือใครก็ตามที่อยู่กับเฟนด์ เราจะต้องไม่ทำให้เขาขุ่นเคืองโดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะไม่พอใจตระกูลเดรคของเรา จนเราอาจจะต้องออกจากอาณาเขตกลางเลยก็ได้”“ครับ ผมเข้าใจแล้ว!”ทิโมธีรู้สึกโล่งใจ เขารู้สึกขอบคุณตัวเอง ที่วันนี้เขาไม่ได้ก่อกวนพวกเขา ไม่อย่างนั้นเขาอาจจะต้องลงเอยเหมือนกับ นีล ฮิวโก้ในขณะเดียวกัน นายใหญ่ฮิวโก้ได้รู้เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในวันนี้นายใหญ่ฮิวโก้ พร้อมกับสมาขิกในครอบครัวคนอื่น ๆ มาประชุมกันที่บ้าน ส่วนทางด้านนีลนั้น ยืนหน้าบวมก้มหน้าก้มตาต่อหน้านายใหญ่ฮิวโก้“เด็กน้อย แกเป็นคนที่กล้าหาญไม่ใช่หรือ? ฉันเคยบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าสร้างปัญหา แต่แกก็ไม่ฟัง! ยิ่งไปกว่านั้นแกยังจ้างคนไปดักปล้นไข่มุกเรืองแสงนั่นด้วยใช่ไหม? แกรู้ไหม แกทำให้ครอบครัวของเราต้องอับอาย!”นายน้อยฮิวโก้โกรธมากจนกำหมัดแน่นและดวงตาของเข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 176
“พ่อ!”ซึ่งระหว่างที่นีลพูดอยู่นั้น เขาถูกนายใหญ่ฮิวโก้ หัวหน้าตระกูลฮิวโก้ตบเข้าที่ใบหน้าอย่างแรง ...ในขณะที่เฟนด์กับเซเลน่า กำลังขี่สกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าของเขากลับบ้าน "วันพรุ่งนี้ฉัน เราไปลงทะเบียนให้ไคลีเข้าเรียนที่โรงเรียนอนุบาลกันเถอะ!" เซเลน่าลงจากรถแล้วพูดกับเฟนด์“ตกลง ถ้าอย่างนั้นผมก็จะหยุดพักวันเดียวกับคุณเหมือนกัน!”เฟนด์ยิ้มตอบ"จริงเหรอ? แต่คุณทำงานแค่เพียงสองวัน เงินเดือนของคุณนั้นสูงมาก คุณจะขอลาล่วงหน้าได้หรือ? ถ้าคุณไม่ทำงานครอบครัวเดรคจะโกรธคุณไหม?”เมื่อเซเลน่าได้ยินสิ่งที่เขาพูด เธอขมวดคิ้วขณะที่เธอพูดต่อ “ยิ่งไปกว่านั้นเงินเดือนประจำวันของคุณก็ค่อนข้างสูง ถ้าอย่างนั้นพวกเขาจะไม่หักเงินจากการลาหยุดของคุณหนึ่งวันหรอกเหรอ?”เฟนด์นิ่งไปครู่หนึ่งและตอบว่า “มันไม่ใช่อย่างนั้น ผมบอกพวกเขาไปแล้วว่าจะไปก็ต่อเมื่อว่างเท่านั้น ถ้าพวกเขาจะหักเงินเดือนจากค่าจ้างของผมไปหนึ่งวัน ผมก็จะลาออกจากงาน!”เซเลนาถึงกับไปไม่เป็น เธอจ้องมองไปที่เฟนด์และพูดว่า “เงินเดือนแบบนั้นคุณจะลาออกแบบนั้นได้อย่างไร? ฉันไม่อยากได้ยินคนอื่นพูดว่า สามีของฉันไร้ประโยชน์ ต้องให้ฉันมาคอยดูแล!”“ฮ่า
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 177
"ผม... กําลังคบกับผู้หญิงคนอื่นอยู่?”เฟนด์ถึงกับอึ้ง เขาฝืนหัวเราะและบอกว่า "แม่ อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกัน ผมเพิ่งกลับมาได้ไม่กี่วัน จะมีเวลาไปเจอผู้หญิงคนอื่นได้ยังไง? อีกอย่างเซเลน่าดีกับผมขนาดนี้ แล้วผมจะไปมีคนอื่นได้ยังไง” "เข้าใจผิด? ฮ่า ๆ จะเข้าใจผิดกันได้ยังไง? ฉันได้รูปถ่ายมาอยู่!"ซีน่าเอาแขนทั้งสองข้างกอดอกไม้ สายตาของเธอที่จ้องมองเฟนด์เต็มไปด้วยความรังเกียจ "ถ้าคุณเป็นมหาเศรษฐี เมื่อคุณเห็นผู้หญิงคนอื่น ๆ มันจะทําให้คุณดูมีพลังมาก ๆ แต่คุณจนมากขนาดนี้ คุณยังทําอยู่เหรอ? คุณกล้าเผชิญหน้ากับพี่สาวหลังจากนี้ได้ยังไง?""รูปเหรอ? รูปอะไร"เซลีน่าขมวดคิ้วถาม"แม่คะ แม่เอาให้พี่สาวดู ไม่งั้นเธออาจจะโดนหลอกอีกก็ได้ เธอไม่รู้ว่าเฟนด์ทําอะไรที่น่ารังเกียจลับหลังเธอ!"เบ็นจ้องมองเฟนด์ด้วยความโกรธและพูดขึ้นมาว่า “เฟนด์ นายเป็นคนที่น่ารังเกียจจริง ๆ ครอบครัวเราเจ็บปวดมา 5 ปี เพราะนาย น้องสาวฉันถูกไล่ออกจากตระกูลเทเลอร์ ในฐานะภรรยาน้อยของครอบครัวเทเลอร์ น้องสาวผมจึงต้องปัดฝุ่นไปกับแคร์รี่ คุณไม่รู้เหรอว่าชีวิตเธอลําบากแค่ไหน"เบ็นกำหมัดแน่น เขาเดินเข้าไปหาเฟนด์ พร้อมกับกัดฟันพูด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 178
หลังจากได้ยินสิ่งที่ฟีโอน่าพูด เฟนด์ก็นึกขึ้นมาได้ที่แท้เป็นายน้อยวิลสัน เขาออกจากงานประมูลมาเพื่อมาฟ้องฟีโอน่าเหี่ยวกับเรื่องของเฟนด์เซเลน่ามองภาพนั้น พร้อมกับขมวดคิ้ว เธอดูไม่พอใจเล็กน้อยถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยใส่นาฬิการาคาที่มีราคาแพงหรูหราจนเกินไป แต่เธอก็ยังจำแบรนด์ที่โดดเด่นไม่กี่แบรนด์นี้ได้นาฬิกาของผู้หญิงคนนั้น มีมูลค่ามากกว่าหนึ่งล้านเหรียญ ยิ่งไปกว่านั้นต่างหูของเธอก็ดูแพงเช่นกัน“วันนี้คุณไม่ได้ไปทำงานที่บ้านของครอบครัวเดรค จริง ๆ หรือ?”เซเลน่าจ้องมองไปที่เฟนด์อย่างไม่เชื่อ ถ้าเฟนด์โกหกเธอ เธอคงจะสูญเสียทุกอย่างหลังจากค่ำคืนที่ตัดสินโชคชะตานั้น เธอตัดสินใจให้เก็บลูกเอาไว้ เพราะไม่อยากยอมแพ้ สำหรับเฟนด์เธอไม่ได้สนิทสนมกับเขามากนัก เธอไม่รู้จักผู้ชายคนนี้เลยแม้แต่น้อยเธอเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนแต่งงานของเธอ เธอคิดจะทำแท้งลูกของเธออย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถให้ตัวเองทำแบบนั้นกับลูกของเธอเองได้เธอไม่ต้องการให้คนอื่นล้อเลียนไคลีว่าเป็นเด็กไม่มีพ่อ เธอรอคอยเฟนด์กลับมา กลับบ้านอย่างมีชีวิต ตราบใดที่เขาเป็นสามีและพ่อที่ดีเธอก็คงสบายดีในที่สุดเฟรด์ก็ทำให้มันกลับ
บทล่าสุด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
