นายท่านไนเจลบินออกไปหลายไมล์กว่าที่เขาจะทรงตัวได้ ระลอกของความไม่เชื่ออัดแน่นเต็มหัวใจของเขาในขณะที่เขามองไปที่เฟนด์อย่างเหลือเชื่อ เดิมทีเขาคิดว่าเฟนด์จะไม่สามารถเอาชนะเขาได้เพราะเขาทะลวงเข้าสู่ระดับเทพสูงสุดได้แล้ว ทว่าคนที่ถูกส่งให้ปลิวถลาไปกลับเป็นตัวเขาเองเฟนด์มองไปที่กำปั้น ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา “ดูเหมือนว่าพลังยุทธของคุณจะไม่มีอะไรพิเศษ ถึงคุณจะทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดแล้วก็ตาม คุณเทียบกับสัตว์อสูรในขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดยังไม่ได้เลย! ช่างต่างชั้นกันเหลือเกิน!”“นาย…นายน้อยเฟนด์คุณหมายความว่ายังไง? คุณเคยต่อสู้กับสัตว์อสูรที่อยู่ในขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดมาก่อนหรือ?” ผู้อาวุโสของตระกูลซีเมเนสรู้สึกประหลาดใจกับสิ่งที่เฟนด์พูดอีกครั้ง พวกมันเป็นสัตว์อสูรและยังแข็งแกร่งมาก ในด้านของความสามารถในการต้านทานการโจมตีนั้น มนุษย์ไม่อาจสู้กับสัตว์อสูรได้สัตว์อสูรในขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดอาจต้องใช้ผู้ฝึกยุทธ์ที่อยู่ขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดหลายคนจึงจะจัดการมันได้อยู่หมัด“ผมคงฆ่าสัตว์อสูรไปแล้วถ้าผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องน่ารำคาญ!” เฟนด
“ฮ่าฮ่า! นายคิดจะแย่งดาบนี้ไปจากฉันหรือ?” ไนเจลรู้สึกราวกับเป็นเรื่องตลกเมื่อเขาได้ยินคำพูดของเฟนด์ เขาถ่ายพลังฉีลงในดาบของเขาอย่างรวดเร็วและเหวี่ยงดาบไปทางเฟนด์ “มังกรบินถลา!”ด้วยเสียงคำรามเบา ๆ ของไนเจล มังกรบินยักษ์ที่เกิดจากรัศมีของดาบก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาอย่างรวดเร็วมังกรบินสีทองอร่ามสร้างความหวาดผวาให้กับทุกคน และยังทำให้ทุกคนรู้สึกใจคอไม่ดี“ฮ่าฮ่า! อีกเดี๋ยวคุณจะต้องตายแน่ หนุ่มน้อย นี่คือทักษะที่แข็งแกร่งที่สุดของนายท่านของเรา ไหนจะมีทักษะยุทธของเขาและดาบที่คอยเสริมพลังให้อีก… ฮึ่ม! เรารู้เลยล่ะว่าคุณจะถูกสับเป็นชิ้น ๆ!” ผู้อาวุโสจากตระกูลแซคคารีหัวเราะดังสนั่น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความวิกลจริตเฟนด์ส่งพลังฉีของเขาเข้าไปในดาบด้วยรอยยิ้มก่อนจะโบกมันไปยังคู่ต่อสู้ “คลื่นประกายดาบ!”วิ้ง! วิ้ง! วิ้ง!หลังจากนั้น ดาบบินจากพลังฉีก็ปรากฏขึ้นและพุ่งเข้าหาอีกฝ่าย มันดูคล้ายมังกรน่าเกรงขามที่ก่อตัวขึ้นจากดาบ เมื่อมองจากระยะไกล ดูเหมือนว่ามันเป็นมังกรสองตัวที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!เกิดการระเบิดขึ้นติด ๆ กัน ไม่น่าเชื่อเลยว่า การโจมตีของไนเจลผู้ซึ่งบรรลุขั
ไนเจลกระอักเลือดอย่างต่อเนื่องขณะที่มีรอยแผลเกิดขึ้นที่หน้าอกของเขา ดวงตาของเขาวูบไหวไปด้วยความกลัวขณะที่เขาร่วงลงไปกับพื้น เหมือนกับตอนที่คน ๆ หนึ่งใกล้จะตาย เขานอนแน่นิ่งบนพื้น อย่างไม่อาจขยับได้อีก“เป็นไปได้ยังไง? ไนเจล แซคารีถูกฆ่าตายงั้นหรือ?”"ถูกต้อง ดูเหมือนว่านายน้อยเฟนด์จะไม่ได้โกหก และเขาสามารถฆ่าคนที่ระดับสูงกว่าเขาได้อย่างแท้จริง เขาสามารถฆ่าปรมาจารย์ที่อยู่ในขั้นที่หนึ่งของระดับเทพสูงสุดได้ ทั้งที่เขาอยู่ในขั้นสูงสุดของเทพแท้จริงเท่านั้น!”ผู้ชมรอบ ๆ ต่างตกตะลึงจนสุดหัวใจ ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าจะมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขาอึก! คนจากตระกูลแซคคารีสบตากันก่อนจะกลืนน้ำลายผู้อาวุโสจากตระกูลแซคคารีเป็นคนแรกที่ขยับตัว หันหลังและพุ่งตัวไปหวังจะหลบหนีเขาไม่ใช่คนโง่ เฟนด์จะไม่มีวันให้อภัยเขา หลังจากที่เขาพูดแบบนั้นออกไปแต่ถึงอย่างนั้น…วิ้ง!รัศมีของดาบก็พุ่งเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วและฆ่าเขาในทันทีสมาชิกคนอื่น ๆ ของตระกูลแซคคารีก็หนีไม่รอดและตายด้วยน้ำมือของเฟนด์เช่นกันสำหรับคนจากตระกูลอื่น ๆ พวกเขาซีดเซียวจากความหวาดกลัว เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าเฟนด์จะยังญาติ
'ไนเจล แซคารีผู้นี้มีหญ้าวิญญาณระดับสามในแหวนยุทธของเขาจำนวนมาก!' เฟนด์เอาของมีค่าทั้งหมดออกมาจากแหวนยุทธของคนอื่น ๆ ขณะที่เขาหยิบแหวนยุทธของไนเจลขึ้นมาตรวจสอบมัน เขาก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจดูเหมือนว่าหลังจากที่ไนเจลทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดและ เขาจะได้ข้าวของจากคนอื่นมาไม่น้อย ไม่คิดมาก่อนว่าในท้ายที่สุดเขาจะต้องตายด้วยน้ำมือของเฟนด์ และยังมอบรางวัลแก่ผู้ชนะอย่างมากมายมหาศาล'ถึงเวลาต้องไปแล้ว! ฉันมีทักษะยุทธไว้กับตัวแล้ว ไปตามหาเซเลน่าและคนอื่น ๆ กันดีกว่า!' สิ่งที่เฟนด์ตื่นเต้นที่สุดคือการได้รับทักษะยุทธสำหรับการทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุด ทักษะยุทธที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นของไนเจลส่งต่อมันให้แนชและคนอื่น ๆ เพื่อฝึกฝนได้ นอกเหนือจากนี้ เขายังมีทักษะยุทธอีกทักษะอยู่ในมือ ดังนั้นจึงพูดได้ว่ามันเป็นผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบในที่สุดแนชและคนอื่น ๆ ก็มาถึงเชิงเขาในเช้าวันรุ่งขึ้น พวกเขาพบหญ้าวิญญาณระหว่างทางจำนวนมาก และพวกเขายังโชคดีที่สัตว์อสูรที่พวกเขาปะทะด้วยนั้นไม่ได้ทรงพลังมากนัก ด้วยความช่วยเหลือของอเล็กซานเดอร์และตระกูลคาเบลโลพวกเขาก็มาถึงที่หมายอย่างปลอดภัยทว่าดาเนียลล่า อเล็ก
เฟนด์ส่ายหัวและเดินไปหาเซเลน่า ก่อนจะพลิกมือ เขาหยิบดาบที่เล็กกว่าของตัวเองเล็กน้อยออกมาแล้วส่งให้เซเลน่า “ที่รัก ดาบนี้เหมาะกับคุณ มันเหมาะสำหรับผู้หญิงและเป็นอาวุธวิญญาณระดับสูงสุดเชียวนะ!”"จริงเหรอ?" ดวงตาของเซเลน่าเป็นประกาย ขณะที่เธอหยิบดาบขึ้นมาวิเคราะห์อย่างมีความสุข “มันสวยงามอย่างเหลือเชื่อ และยังเป็นอุปกรณ์วิญญาณระดับสูงสุดอีกด้วย ที่รัก คุณยอดเยี่ยมมาก!”ดาเนียลล่ารู้สึกอิจฉาเมื่อเห็นคู่สามีภรรยาสบตากันด้วยความรัก แม้ว่าเฮเลน่าจะประกาศเลิกรากับเฟนด์และยังมีหลายคนที่รู้ว่าพวกเขาไม่ใช่คู่รักกันจริง ๆ ก็ตาม แต่ไม่มีใครรู้ว่าดาเนียลล่าและเฟนด์มีความรู้สึกให้กัน ซึ่งนั่นทำให้เธอรู้สึกผิดหวังมากจากนั้นเฟนด์ก็หยิบทักษะยุทธออกมาและส่งต่อให้แนช “พ่อครับ ผมได้รับทักษะยุทธนี้มาจาก ไนเจล แซคคารีจากการตรวจสอบแล้ว ผมพบว่ามันเป็นทักษะยุทธที่ไม่เพียงช่วยให้เราสามารถทะลวงไปได้ถึงขั้นที่เก้าของระดับเทพสูงสุด แต่เรายังสามารถทะลวงไปสู่ขั้นที่เก้าระดับทะลวงวิญญาณได้ด้วย ฮ่าฮ่า… รับมันไปครับ!”หา! ทุกคนสูดลมเข้าปอด เมื่อได้ยินคำพูดของเฟนด์ ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะค้นคว้าทักษะยุทธที่แข็งแกร่งเช
เฟนด์และคนอื่น ๆ พบถ้ำที่เงียบสงบมาก พวกเขาส่งคนสองสามคนไปเพื่อลาดตระเวนข้างนอก ส่วนคนอื่น ๆ ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำ ในทางกลับกัน ผู้ฝึกยุทธที่อยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพแท้จริงก็เริ่มพร้อมที่จะลองทะลวงไปสู่ระดับเทพสูงสุดแล้วในตอนแรก แนชต้องการทำสำเนาทักษะยุทธในมือให้กับเฟนด์ แต่ไม่คาดคิดเลยว่าว่าเฟนด์จะมีทักษะยุทธแบบอื่นอยู่กับเขาด้วยเฟนด์นั่งลงขัดสมาธิและศึกษาทักษะยุทธโดยละเอียดคำอธิบายเบื้องต้นของทักษะยุทธระบุไว้ว่ามันทรงพลังอย่างยิ่ง และการฝึกฝนทักษะยุทธนี้จะทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งมาก ร่างกายจะได้รับพลังฉีหล่อเลี้ยงอย่างต่อเนื่อง และพลังฉีจะไหลเวียนอย่างต่อเนื่องในร่างกายของคน ๆ นั้น แม้ว่าคน ๆ นั้นจะไม่ได้ฝึกฝนและนอนหลับอยู่ พลังฉีก็จะยังคงไหลเวียนต่อไป สิ่งนี้จะช่วยในการดูดซับพลังฉีที่อยู่รอบ ๆ ได้อย่างดีข้อบกพร่องเพียงอย่างเดียวของทักษะยุทธนี้คือคนปกติจะไม่สามารถฝึกทักษะนี้ได้ มีเฉพาะผู้ที่มีความแข็งแกร่งทางจิตใจเท่านั้นที่ทำได้ เพราะจำเป็นต้องใช้ความแข็งแกร่งทางจิตใจควบคุมพลังฉีที่หมุนเวียนอยู่ในร่างกายให้ควบรวมกันกลายเป็นก้อนเล็ก ๆ ซึ่งนั้นไม่ง่ายเลยสำหรับคนธรรมดาทั่วไป
ริมฝีปากของเฟนด์ระบายรอยยิ้มนุ่มนวล ในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จในการทะลวงเข้าสู่ขั้นที่หนึ่งระดับเทพสูงสุดในช่วงเวลาที่เขาทะลวงเข้าสู้ระดับเทพสูงสุด เขารู้สึกราวกับว่าถูกส่งไปยังโลกอันมืดมิด มีลูกบอลเรืองแสงลอยอยู่ต่อหน้าเขาทีละลูก ๆ ก่อนที่พวกมันจะหายวับไปไกลหลายพันไมล์ราวกับอุกกาบาตสิ่งนี้กินเวลาอยู่เพียงหนึ่งหรือสองวินาทีก่อนที่มันจะหายไปคลื่นความผันผวนที่รุนแรงกระจายออกจากร่างกายของเฟนด์และทำให้บริเวณโดยรอบสั่นสะเทือนเฟนด์สามารถสยบคลื่นความผันผวนที่รุนแรงนี้ลงได้ หากไม่ได้สัมผัสกับความรุนแรงดังกล่าวนี้ด้วยตัวเอง ไม่ว่าใครก็คงสงสัยว่าความผันผวนที่รุนแรงเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรในขณะนั้นเอง เฟนด์ก็ลืมตาขึ้นและค่อย ๆ ยืนขึ้นด้วยความรู้สึกที่แตกต่างออกไป เขาแผ่ความร่าเริงสดใสให้กับทุกคน“เขาทำสำเร็จ! เขาทำสำเร็จแล้ว! เขาเร็วมาก เขาประสบความสำเร็จได้ภายในเวลาไม่ถึงสี่วัน!” ดาเนียลล่าแทบจะกระโดดดีใจเมื่อเห็นรอยยิ้มของเฟนด์เฟนด์ยิ้มอย่างเฉยเมย เขารู้ว่านี่เป็นเพราะทักษะยุทธนั้นยากนิดหน่อย มันเป็นทักษะซับซ้อนที่ต้องฝึกฝนและต้องใช้เส้นเลือดมากมาย ไม่อย่างนั้นเขาคงจะประสบความสำ
แนชชูกำปั้นขึ้นเหนือศีรษะเมื่อเขารู้สึกถึงพลังภายในที่ทรงพลังเพิ่มขึ้นหลายเท่าในตัวเขาความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว ในขณะที่พลังฉีจำนวนเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา พลังฉีนั้นมีความทรงพลังอย่างมากและเป็นสีทองอ่อน ๆ ดวงตาของเขาแดงเล็กน้อยเมื่อเขาถูกยืนยันว่าเขาอยู่ในขั้นหนึ่งระดับเทพสูงสุดแล้วจริง ๆ “โอ้ ความรู้สึกของการทะลวงไปอีกระดับ รู้สึกได้เลยว่าตัวฉันมีความเข้าใจในความพิเศษของระดับนี้อย่างมาก!” แนชพยักหน้าและพูดต่อ “มีเรื่องที่ค่อนข้างแปลกเกิดขึ้น ทันทีที่พ่อทะลวงผ่านระดับมาได้ มันเหมือนพ่อได้เดินทางไปยังอีกโลกหนึ่ง ที่นั่นมีลูกบอลเรืองแสงพุ่งผ่านพ่อไปราวกับอุกกาบาตทีละลูก ๆ ก่อนที่พวกมันจะหายวับไปในพริบตา! เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนที่พ่อทะลวงผ่านระดับไปได้นี้อาจจะเป็นภาพลวงตา!”เฟนด์ตกตะลึงกับคำสารภาพของพ่อ เขาสูดหายใจเข้าก่อนจะพูดว่า “พ่อ… พ่อเห็นพื้นที่นั้นด้วยเหรอ? ตอนที่ผมทะลวงผ่านมาได้ ผมก็เห็นฉากเดียวกันนี้ ฉันคิดว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตาและมีเพียงผมคนเดียวที่เห็นมัน ไม่คิดเลยว่าว่าพ่อเองก็เห็นฉากเดียวกันนี้ด้วย!”“เป็นไปได้อย่างไร? ลูก… ลูกเคยเห็นมันด้วยเหรอ?” แนชสูดหายใจเ
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ