เฟนด์พูดจับใจทำให้หญิงทั้งสองน้ำตาซึมอย่างไรก็ตาม ซาราย แคมป์เบลล์ ยังคงมีรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้า เธอคร่ำครวญ “เฮ้อ... มันไม่ง่ายนักเพราะอีธาน ฮายส์ กล่าวด้วยว่าสิ่งที่เราต้องการคือโอสถระดับสี่ ในขณะที่ของล้ำค่าอีกสองชิ้นเป็นหญ้าวิญญาณชั้นเลิศระดับสาม วัตถุดิบระดับสี่และสามจากหนังสือเราได้แค่อ่านจากตำราโบราณเท่านั้น ฮ่าฮ่า... เรายังไม่เคยเห็นวัตถุดิบขั้นต้นระดับสามชั้นมันมีอยู่ทั่วไปเลย นับประสาอะไรกับระดับสาม และระดับสี่!”ริเวอร์ แฮริส พูดขึ้นว่า “นายน้อยเฟนด์ เรารู้ว่าคุณมีเจตนาพูดแบบนั้นเพื่อปลอบโยนเรา ไม่ต้องกังวลค่ะ ทั้งพี่ซารายและฉันเป็นคนเข้มแข็ง ท้ายที่สุด เราเคยใช้เวลาในสนามรบมาก่อน ไม่ต้องสงสัยเราได้เรียนรู้ที่จะจัดการกับชีวิตและความตายกันมาแล้ว พักการค้นหาสิ่งเหล่านั้นที่คุณยากจะพบเจอ และมุ่งความสนใจเฉพาะโอสถเท่านั้นเถอะค่ะ คุณมีคุณสมบัติที่จะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูงระดับสี่ภายในหนึ่งปีได้ไหมคะ? มันยากมากทีเดียวค่ะ!”คําพูดของพวกเธอ ทำให้เฟนด์สูดลมหายใจลึก เพราะเขารู้ว่ามันสําเร็จได้ยากจริง ๆ ประการแรก การมีอยู่ของสิ่งล้ำค่าเหล่านี้ ประการที่สอง ถ้าสิ่งเหล่านี้มีอยู่จ
เฟนด์ไม่คิดมาก่อนว่าชายผู้เด็ดเดี่ยวคนนี้ที่อุทิศตัวอย่างมากต่อแคทธีเซีย จะลงเอยในสภาพนี้และถูกคนทำให้เเป็นหุ่นเชิดไม่เช่นนั้นพลังชีวิตของเฟอร์นันโดอาจใช้เวลากระจายต่อไปเรื่อยจนถึงจุดที่ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ เพราะว่า อีกฝ่ายล่อลวงเฟนด์ออกไปหวังจะฆ่าแม้เฟนด์กลับไปถึงห้องตัวเองแล้ว เฟนด์ก็ยังดูเศร้าซึมคิ้วขมวดลึกบนใบหน้าเซเลน่าเดินเข้าไปหาเขาและเอื้อมมือเธอไปกุมมือเขาไว้หลังจากเห็นอาการของเขา “ที่รัก อย่ากดดันตัวเองนักเลยค่ะ แค่พยายามทําให้ดีที่สุด อย่าโทษตัวเอง เข้าใจไหมคะ? ไม่อย่างนั้น ฉันเกรงว่าสิ่งนี้จะส่งผลต่อการฝึกฝนของคุณ! มันจะเป็นปัญหากระทบต่อการบรรลุเป้าหมายของคุณ ไม่ต่างจากบรรดาอุปสรรคที่คุณยากจะเอาชนะ”"เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว" เฟนด์พยักหน้าและพูดกับเซเลน่าต่อไปว่า “อย่างไรก็ตามเซเลน่า พวกคาเบลโล ให้น้ำชำระล้างไขกระดูก เพียงพอสําหรับสิบคน ผมใช้ไปสี่ส่วนโดยผมได้มอบให้แม่ของเรากับอีกสองคนในวันนี้ ยังมีเพียงพอสําหรับหกคน และผมเพิ่งคิดว่า เราควรจะเดินทางกลับไปที่อาณาเขตกลางไหม? เราควรแจกจ่ายบางส่วนให้กับชารอน ทันย่า และคนอื่น ๆ ไหม?”เซเลน่ายิ้มอ่อนโยน “แน่นอน! พวกเขาเคยปฏ
อีวอนน์ตั้งตัวไม่ทัน กลอกตาใส่ทันย่า “พี่กล้าดียังไงที่มาวิจารณ์ฉันในเมื่อพี่เคยทําแบบเดียวกันมาก่อน? มันจะดีมากถ้าพี่กล้าหาญเหมือนชารอน ถึงเธอจะล้มเหลว แต่อย่างน้อยเธอก็สารภาพ ถูกไหม?”ทันย่าตอบยิ้ม ๆ ว่า “ถูกต้อง อย่างน้อยเธอก็มีเพิ่มขึ้นอีกอย่างที่ควรค่าให้เขาจดจำได้ ใครจะคิดว่าเฟนด์เป็นนักรบสูงสุด และมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งแบบนั้น? ไม่มีข่าวหรือข่าวลือเกี่ยวกับเขาในช่วงหลายเดือนมานี้ หรือว่าเขาอาจจะยังอยู่ในความสันโดษ อีกแล้ว”ในขณะนี้ อีวอนน์เห็นชารอนเดินไปกับผู้ชายคนหนึ่งบนถนนด้านนอก และดูเหมือนเธอจะมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ “ทันย่า ดูตรงนั้นสิ ผู้หญิงคนนั้น ชารอนใช่ไหม? ทําไมเธอถึงอยู่กับผู้ชาย?”“เฮ้ ทําไมหุ่นของผู้ชายคนนี้ดูคุ้น ๆ จัง?” ทันย่าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขณะที่เธอมองชายคนนั้นไม่รอช้า ทั้งสองคนมองกันไปมาแล้วอุทานขึ้นพร้อมกันว่า “เฟนด์!”“โอ้ พระเจ้า เขานั่นเอง! ทําไมเขาถึงกลับมา?” ทันย่าลุกขึ้นยืนทันทีและเดินไปที่ทางเข้าร้านกาแฟ“ทันย่า มันจะน่าเกลียดไหมที่เราจะบุกดุ่ย ๆ ไปเลยแบบนี้? เราจะไปขัดจังหวะพวกเขาหรือเปล่า?” อีวอนน์รู้สึกตื่นเต้นอยู่ภายในใจ ขณะเธอตา
“ยังไงนะ เฟนด์ เราได้ยินข่าวว่าคุณเคยไปเมืองจิน ต่อด้วยที่เรียกกันว่า เมืองนางแอ่น ใช่ไหม?” ทันย่าเอ่ยถามอย่างสนใจใคร่รู้ หลังจากพวกเขาเริ่มลงมือกินอาหารผ่านไปได้หลายนาทีเฟนด์พยักหน้า แล้วต่อจากนั้นเขาถ่ายทอดเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามวันนี้ระหว่างดื่มหลังจากพวกเขาพูดคุยกันหมดสิ้นเรียบร้อย เขาก็หยิบขวดกระเบื้องเคลือบขนาดเล็กสามขวดออกมาวางไว้ตรงหน้าผู้หญิงทั้งสาม “นี่ไง ที่ผมเกริ่นเอาไว้ มันเป็นของล้ำค่าที่สามารถชําระร่างกายให้บริสุทธิ์และทําให้คุณเป็นผู้ฝึกยุทธ ช่วยให้คุณเข้าร่วมสู่การเดินทางแห่งการฝึกฝนได้ด้วยน้ำชำระล้างไขกระดูกนี้ เพียงเติมลงในน้ำร้อนและแช่ตัวคุณในน้ำเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง แต่จะดีที่สุดถ้าคนรับใช้ของคุณสามารถเฝ้าอยู่ข้าง ๆ คุณได้ เพราะมันอาจจะเจ็บอยู่สักพักหนึ่ง ผมเกรงว่าคุณสาว ๆ อาจหมดสติไปเพราะความเจ็บปวด!”“เรื่องเจ็บปวดก็ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็ดีแล้วนะที่ได้ฝึก!” ทันย่ารับขวดกระเบื้องเคลือบเล็ก ๆ ข้างหน้าเธอมา นัยน์ตาของเธอลุกโชนด้วยความมุ่งมั่น"ใช่ ไม่สําคัญหรอกว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน—ตราบใดที่ฉันได้ฝึกจนได้เป็นถึงระดับปรมาจารย์ในสถานที่อย่างอาณาเข
ในไม่ช้า เฟนด์ก็ออกจากอาณาเขตกลางและกลับไปหาตระกูลวู๊ดเมื่อเขากลับมาแล้ว เขาก็ศึกษาลูกบอลหินเป็นเวลาสองวันติดต่อกัน เขาบรรลุจุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริง พลังของเขาก็มั่นคงเป็นอย่างมากด้วย ดังนั้นเขามีเวลาเหลือเฟือและไม่จําเป็นต้องฝึกแต่น่าเสียดายที่เขาไม่ได้ค้นพบอะไรเลยหลังจากศึกษาลูกบอลหินเป็นเวลาสองวัน นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าลูกบอลหินนี้ดูดซับพลังฉีจากบริเวณโดยรอบอย่างต่อเนื่อง“ดูเหมือนว่าผมต้องไปที่วิหารแห่งทวยเทพและราชาเพื่อถามเรื่องนี้ ถ้าผมส่งคนไปถามรอบ ๆ ผมเกรงว่าเราจะไม่ได้รับข่าวที่เป็นประโยชน์อะไรเลย” เฟนด์คิดทบทวนถึงมันและอดไม่ได้ที่จะยิ้มขมขื่นเขาไม่มีเวลามากนักและไม่กล้าเลื่อนอะไรให้ล่าช้าอีกต่อไป สถานการณ์เลวร้ายของเฟอร์นันโดจะแย่ลงหากทำสิ่งต่าง ๆ ล่าช้าออกไปแม้เพียงวันเดียว“คุณวางแผนที่จะไปโดยลำพังหรือพาคนสองสามคนไปด้วย? จะไม่อันตรายเกินไปหรือถ้าคุณไปคนเดียว? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าวิหารแห่งทวยเทพและราชาอยากแย่งลูกบอลหินไปจากคุณ?” เซเลน่าถามอย่างกังวลหลังจากที่เธอได้ยินที่เฟนด์บอก“ไม่ต้องกังวล ผมไปคนเดียวได้ วิหารแห่งทวยเทพและราชามีไข่สามฟองอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไ
ผู้อาวุโสแลกเปลี่ยนสายตา ดูเหมือนจะตกตะลึงกับข้อมูลที่ได้รับพวกผู้อาวุโสก็เหาะออกไปยังทางเข้าวิหารเพื่อพบกับผู้มาเยือนแฮร์รี่มองดูผู้คนที่อยู่ข้างหน้าเขาและถามด้วยความงุนงง “พวกคุณคือ...?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งดูคุ้นตานิด ๆ แต่เขาก็นึกชื่อไม่ออกและเป็นเวลาหลายสิบปีแล้วที่น้องชายของเขาจากไป ทุกคนแก่ขึ้นจากชายวัยกลางคนอย่างที่พวกเขาเคยเป็น“รุ่นพี่ ไม่เจอกันนานมากแล้ว!” แมทธิว ชาร์ลสหัวเราะและสุภาพกับแฮร์รี่ที่อยู่ตรงหน้าเขาหลังจากได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ ในที่สุดแฮรี่ก็จำชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาได้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นแข็งทื่อในทันทีมือของเขากำแน่นในขณะที่เขาพูดลอดไรฟันที่กัดกันแน่น “นานมากแล้วจริง ๆ ใครจะคาดคิดว่านายจะกล้าถึงขนาดพาคนมาหาฉัน”แฮร์รี่กระชับหมัด ในขณะที่คลื่นพลังฉีพุ่งไปยังหมัดของเขา หมัดนั้นวูบวาบใกล้ใบหน้าของแมทธิว ก่อนเขาจะเหวี่ยงหมัดใส่ผู้มาเยือนแมทธิวเองก็กำหมัดแน่นเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ ก่อนกระตุ้นพลังฉีในร่างกายของเขาขึ้นมาสกัดกั้นหมัดของแฮร์รี่ไว้แรงปะทะทำให้ทั้งคู่กระเด็นถอยหลังไปหลายก้าว“รุ่นพี่ เราอย่าทะเลาะกันอีกเลย วันนี้ผมมาที่นี่ก็เพ
“เจ้าวิหารแฮร์รี่ เราจะพูดเรื่องนี้กันที่นี่เหรอ? มันดูไม่เหมาะสมเกินไป ทำไมเราไม่ไปหาที่นั่งคุยกันดี ๆ ล่ะ?” แมทธิวแนะนำด้วยรอยยิ้มไร้อารมณ์“เอาล่ะ เรามาพูดเรื่องนี้กันในห้องประชุมตรงนั้น” แฮร์รี่คิดถึงเรื่องนี้และบินไปที่วิหารพร้อมกับคนที่เหลือ ขณะที่แมทธิวและคนอื่น ๆ ตามมาจากนั้นทุกคนก็นั่งล้อมโต๊ะหินขนาดใหญ่“เข้าเรื่องเสียที” แม้ว่าจะเชิญพวกผู้มาเยือนเข้ามา แฮร์รี่ด็ยังคงเป็นปรปักษ์ และเขาก็ทำท่าทีเย็นชาใส่อีกฝ่าย“ฮ่าฮ่า รุ่นพี่... โอ้ ผมหมายถึงเจ้าวิหารแฮร์รี่ ให้ผมอธิบายแล้วกัน คุณอาจจะยังไม่ทราบ แต่กลุ่มคนจากแผ่นดินใหญ่ไปเยือนท้องทะเลของเรา ลองคิดดูสิ พวกเขาจะไปที่นั่นทำไมในเมื่อที่นี่อยู่ไกลจากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ของเรามาก”“คนของเราเดาได้ทันทีว่าคนเหล่านี้รู้ความลับเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดเข้าแล้ว และนั่นคือสาเหตุที่พวกเขามาที่ทะเลของเรา! เราติดตามพวกเขาไปอย่างเงียบ ๆ และพบว่าพวกเขาไปที่ป่าวายุมืด บนเกาะวายุมืด พวกเขายังต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงไข่ที่ดูเหมือนหินอีกด้วย” แมทธิวยิ้มขณะที่เขาอธิบายทุกอย่าง เขามองแฮร์รี่ขณะที่สรุปความ “ดังนั้นเราจึงเดาว่าสิ่งของที่มีลักษณะ
แต่เมื่อแฮร์รี่วางมือลงบนลูกบอลหิน มันก็หายไปอย่างรวดเร็วแมทธิวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะก้าวถอยหลังและนั่งลง “มีสองลูก?” เขาพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว “ไม่แปลกใจเลยที่คุณไม่สนใจลูกบอลหินของตระกูลวู๊ด!”“มันมีมากกว่าสองลูก พวกมันมีอยู่ในเจ็ดจุดอันตรายจุดละลูก ฉันไม่จำเป็นต้องบอกนายเรื่องนี้ด้วยซ้ำ แต่ถึงบอกก็ไม่เป็นไร เพราะถึงฉันจะไม่บอกนายเรื่องนี้ อีกหน่อยนายก็จะได้รู้เองอยู่ดี!” แฮร์รี่แสดงความคิดเห็นอย่างยิ้มแย้ม“เจ็ดจุดอันตรายมีอยู่จุดละลูกงั้นเหรอ? แล้วคุณได้รับมันมาจากจุดไหน?” แมทธิวถามทันทีที่คิดตามที่ได้ยิน“ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ คุณอยากดูลูกบอลหินในพื้นที่อันตรายอื่น ๆ ใช่ไหม? สายไปแล้ว ชนเผ่าโบราณและตระกูลอื่น ๆ จากแผ่นดินใหญ่ลงมือเรียบร้อยแล้ว และลูกบอลหินพวกนั้นก็อาจถูกยึดไปหมดแล้ว ดังนั้นฉันขอแนะนำให้นายหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เสีย”ในที่สุดแฮร์รี่ก็พูดด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันบอกได้ ฉันให้เกียรตินายมามากเกินพอแล้ว จะดีที่สุดถ้านายออกไปเสียงตั้งแต่ตอนนี้และกลับไปที่ท้องทะเลของนายซะ!”ไม่แปลเลยที่แมทธิวจะไม่ยอมแพ้ และไม่ยอมจากไปเฉย ๆ เขาครุ่นคิดแล้วถามแ
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ