Share
บทที่ 1565
Related chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1566
เฟนด์พูดจับใจทำให้หญิงทั้งสองน้ำตาซึมอย่างไรก็ตาม ซาราย แคมป์เบลล์ ยังคงมีรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้า เธอคร่ำครวญ “เฮ้อ... มันไม่ง่ายนักเพราะอีธาน ฮายส์ กล่าวด้วยว่าสิ่งที่เราต้องการคือโอสถระดับสี่ ในขณะที่ของล้ำค่าอีกสองชิ้นเป็นหญ้าวิญญาณชั้นเลิศระดับสาม วัตถุดิบระดับสี่และสามจากหนังสือเราได้แค่อ่านจากตำราโบราณเท่านั้น ฮ่าฮ่า... เรายังไม่เคยเห็นวัตถุดิบขั้นต้นระดับสามชั้นมันมีอยู่ทั่วไปเลย นับประสาอะไรกับระดับสาม และระดับสี่!”ริเวอร์ แฮริส พูดขึ้นว่า “นายน้อยเฟนด์ เรารู้ว่าคุณมีเจตนาพูดแบบนั้นเพื่อปลอบโยนเรา ไม่ต้องกังวลค่ะ ทั้งพี่ซารายและฉันเป็นคนเข้มแข็ง ท้ายที่สุด เราเคยใช้เวลาในสนามรบมาก่อน ไม่ต้องสงสัยเราได้เรียนรู้ที่จะจัดการกับชีวิตและความตายกันมาแล้ว พักการค้นหาสิ่งเหล่านั้นที่คุณยากจะพบเจอ และมุ่งความสนใจเฉพาะโอสถเท่านั้นเถอะค่ะ คุณมีคุณสมบัติที่จะเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุขั้นสูงระดับสี่ภายในหนึ่งปีได้ไหมคะ? มันยากมากทีเดียวค่ะ!”คําพูดของพวกเธอ ทำให้เฟนด์สูดลมหายใจลึก เพราะเขารู้ว่ามันสําเร็จได้ยากจริง ๆ ประการแรก การมีอยู่ของสิ่งล้ำค่าเหล่านี้ ประการที่สอง ถ้าสิ่งเหล่านี้มีอยู่จ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1567
เฟนด์ไม่คิดมาก่อนว่าชายผู้เด็ดเดี่ยวคนนี้ที่อุทิศตัวอย่างมากต่อแคทธีเซีย จะลงเอยในสภาพนี้และถูกคนทำให้เเป็นหุ่นเชิดไม่เช่นนั้นพลังชีวิตของเฟอร์นันโดอาจใช้เวลากระจายต่อไปเรื่อยจนถึงจุดที่ไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้ เพราะว่า อีกฝ่ายล่อลวงเฟนด์ออกไปหวังจะฆ่าแม้เฟนด์กลับไปถึงห้องตัวเองแล้ว เฟนด์ก็ยังดูเศร้าซึมคิ้วขมวดลึกบนใบหน้าเซเลน่าเดินเข้าไปหาเขาและเอื้อมมือเธอไปกุมมือเขาไว้หลังจากเห็นอาการของเขา “ที่รัก อย่ากดดันตัวเองนักเลยค่ะ แค่พยายามทําให้ดีที่สุด อย่าโทษตัวเอง เข้าใจไหมคะ? ไม่อย่างนั้น ฉันเกรงว่าสิ่งนี้จะส่งผลต่อการฝึกฝนของคุณ! มันจะเป็นปัญหากระทบต่อการบรรลุเป้าหมายของคุณ ไม่ต่างจากบรรดาอุปสรรคที่คุณยากจะเอาชนะ”"เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว" เฟนด์พยักหน้าและพูดกับเซเลน่าต่อไปว่า “อย่างไรก็ตามเซเลน่า พวกคาเบลโล ให้น้ำชำระล้างไขกระดูก เพียงพอสําหรับสิบคน ผมใช้ไปสี่ส่วนโดยผมได้มอบให้แม่ของเรากับอีกสองคนในวันนี้ ยังมีเพียงพอสําหรับหกคน และผมเพิ่งคิดว่า เราควรจะเดินทางกลับไปที่อาณาเขตกลางไหม? เราควรแจกจ่ายบางส่วนให้กับชารอน ทันย่า และคนอื่น ๆ ไหม?”เซเลน่ายิ้มอ่อนโยน “แน่นอน! พวกเขาเคยปฏ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1568
อีวอนน์ตั้งตัวไม่ทัน กลอกตาใส่ทันย่า “พี่กล้าดียังไงที่มาวิจารณ์ฉันในเมื่อพี่เคยทําแบบเดียวกันมาก่อน? มันจะดีมากถ้าพี่กล้าหาญเหมือนชารอน ถึงเธอจะล้มเหลว แต่อย่างน้อยเธอก็สารภาพ ถูกไหม?”ทันย่าตอบยิ้ม ๆ ว่า “ถูกต้อง อย่างน้อยเธอก็มีเพิ่มขึ้นอีกอย่างที่ควรค่าให้เขาจดจำได้ ใครจะคิดว่าเฟนด์เป็นนักรบสูงสุด และมีพลังการต่อสู้ที่แข็งแกร่งแบบนั้น? ไม่มีข่าวหรือข่าวลือเกี่ยวกับเขาในช่วงหลายเดือนมานี้ หรือว่าเขาอาจจะยังอยู่ในความสันโดษ อีกแล้ว”ในขณะนี้ อีวอนน์เห็นชารอนเดินไปกับผู้ชายคนหนึ่งบนถนนด้านนอก และดูเหมือนเธอจะมีความสุขอย่างไม่น่าเชื่อ “ทันย่า ดูตรงนั้นสิ ผู้หญิงคนนั้น ชารอนใช่ไหม? ทําไมเธอถึงอยู่กับผู้ชาย?”“เฮ้ ทําไมหุ่นของผู้ชายคนนี้ดูคุ้น ๆ จัง?” ทันย่าอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขณะที่เธอมองชายคนนั้นไม่รอช้า ทั้งสองคนมองกันไปมาแล้วอุทานขึ้นพร้อมกันว่า “เฟนด์!”“โอ้ พระเจ้า เขานั่นเอง! ทําไมเขาถึงกลับมา?” ทันย่าลุกขึ้นยืนทันทีและเดินไปที่ทางเข้าร้านกาแฟ“ทันย่า มันจะน่าเกลียดไหมที่เราจะบุกดุ่ย ๆ ไปเลยแบบนี้? เราจะไปขัดจังหวะพวกเขาหรือเปล่า?” อีวอนน์รู้สึกตื่นเต้นอยู่ภายในใจ ขณะเธอตา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1569
“ยังไงนะ เฟนด์ เราได้ยินข่าวว่าคุณเคยไปเมืองจิน ต่อด้วยที่เรียกกันว่า เมืองนางแอ่น ใช่ไหม?” ทันย่าเอ่ยถามอย่างสนใจใคร่รู้ หลังจากพวกเขาเริ่มลงมือกินอาหารผ่านไปได้หลายนาทีเฟนด์พยักหน้า แล้วต่อจากนั้นเขาถ่ายทอดเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามวันนี้ระหว่างดื่มหลังจากพวกเขาพูดคุยกันหมดสิ้นเรียบร้อย เขาก็หยิบขวดกระเบื้องเคลือบขนาดเล็กสามขวดออกมาวางไว้ตรงหน้าผู้หญิงทั้งสาม “นี่ไง ที่ผมเกริ่นเอาไว้ มันเป็นของล้ำค่าที่สามารถชําระร่างกายให้บริสุทธิ์และทําให้คุณเป็นผู้ฝึกยุทธ ช่วยให้คุณเข้าร่วมสู่การเดินทางแห่งการฝึกฝนได้ด้วยน้ำชำระล้างไขกระดูกนี้ เพียงเติมลงในน้ำร้อนและแช่ตัวคุณในน้ำเป็นเวลาครึ่งชั่วโมง แต่จะดีที่สุดถ้าคนรับใช้ของคุณสามารถเฝ้าอยู่ข้าง ๆ คุณได้ เพราะมันอาจจะเจ็บอยู่สักพักหนึ่ง ผมเกรงว่าคุณสาว ๆ อาจหมดสติไปเพราะความเจ็บปวด!”“เรื่องเจ็บปวดก็ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็ดีแล้วนะที่ได้ฝึก!” ทันย่ารับขวดกระเบื้องเคลือบเล็ก ๆ ข้างหน้าเธอมา นัยน์ตาของเธอลุกโชนด้วยความมุ่งมั่น"ใช่ ไม่สําคัญหรอกว่าฉันแข็งแกร่งแค่ไหน—ตราบใดที่ฉันได้ฝึกจนได้เป็นถึงระดับปรมาจารย์ในสถานที่อย่างอาณาเข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1570
ในไม่ช้า เฟนด์ก็ออกจากอาณาเขตกลางและกลับไปหาตระกูลวู๊ดเมื่อเขากลับมาแล้ว เขาก็ศึกษาลูกบอลหินเป็นเวลาสองวันติดต่อกัน เขาบรรลุจุดสูงสุดของระดับเทพแท้จริง พลังของเขาก็มั่นคงเป็นอย่างมากด้วย ดังนั้นเขามีเวลาเหลือเฟือและไม่จําเป็นต้องฝึกแต่น่าเสียดายที่เขาไม่ได้ค้นพบอะไรเลยหลังจากศึกษาลูกบอลหินเป็นเวลาสองวัน นอกเหนือจากข้อเท็จจริงที่ว่าลูกบอลหินนี้ดูดซับพลังฉีจากบริเวณโดยรอบอย่างต่อเนื่อง“ดูเหมือนว่าผมต้องไปที่วิหารแห่งทวยเทพและราชาเพื่อถามเรื่องนี้ ถ้าผมส่งคนไปถามรอบ ๆ ผมเกรงว่าเราจะไม่ได้รับข่าวที่เป็นประโยชน์อะไรเลย” เฟนด์คิดทบทวนถึงมันและอดไม่ได้ที่จะยิ้มขมขื่นเขาไม่มีเวลามากนักและไม่กล้าเลื่อนอะไรให้ล่าช้าอีกต่อไป สถานการณ์เลวร้ายของเฟอร์นันโดจะแย่ลงหากทำสิ่งต่าง ๆ ล่าช้าออกไปแม้เพียงวันเดียว“คุณวางแผนที่จะไปโดยลำพังหรือพาคนสองสามคนไปด้วย? จะไม่อันตรายเกินไปหรือถ้าคุณไปคนเดียว? จะเกิดอะไรขึ้นถ้าวิหารแห่งทวยเทพและราชาอยากแย่งลูกบอลหินไปจากคุณ?” เซเลน่าถามอย่างกังวลหลังจากที่เธอได้ยินที่เฟนด์บอก“ไม่ต้องกังวล ผมไปคนเดียวได้ วิหารแห่งทวยเทพและราชามีไข่สามฟองอยู่แล้ว ดังนั้นจึงไ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1571
ผู้อาวุโสแลกเปลี่ยนสายตา ดูเหมือนจะตกตะลึงกับข้อมูลที่ได้รับพวกผู้อาวุโสก็เหาะออกไปยังทางเข้าวิหารเพื่อพบกับผู้มาเยือนแฮร์รี่มองดูผู้คนที่อยู่ข้างหน้าเขาและถามด้วยความงุนงง “พวกคุณคือ...?” ผู้อาวุโสคนหนึ่งดูคุ้นตานิด ๆ แต่เขาก็นึกชื่อไม่ออกและเป็นเวลาหลายสิบปีแล้วที่น้องชายของเขาจากไป ทุกคนแก่ขึ้นจากชายวัยกลางคนอย่างที่พวกเขาเคยเป็น“รุ่นพี่ ไม่เจอกันนานมากแล้ว!” แมทธิว ชาร์ลสหัวเราะและสุภาพกับแฮร์รี่ที่อยู่ตรงหน้าเขาหลังจากได้ยินเสียงที่คุ้นเคยนี้ ในที่สุดแฮรี่ก็จำชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาได้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาแปรเปลี่ยนเป็นแข็งทื่อในทันทีมือของเขากำแน่นในขณะที่เขาพูดลอดไรฟันที่กัดกันแน่น “นานมากแล้วจริง ๆ ใครจะคาดคิดว่านายจะกล้าถึงขนาดพาคนมาหาฉัน”แฮร์รี่กระชับหมัด ในขณะที่คลื่นพลังฉีพุ่งไปยังหมัดของเขา หมัดนั้นวูบวาบใกล้ใบหน้าของแมทธิว ก่อนเขาจะเหวี่ยงหมัดใส่ผู้มาเยือนแมทธิวเองก็กำหมัดแน่นเมื่อเขาเห็นสิ่งนี้ ก่อนกระตุ้นพลังฉีในร่างกายของเขาขึ้นมาสกัดกั้นหมัดของแฮร์รี่ไว้แรงปะทะทำให้ทั้งคู่กระเด็นถอยหลังไปหลายก้าว“รุ่นพี่ เราอย่าทะเลาะกันอีกเลย วันนี้ผมมาที่นี่ก็เพ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1572
“เจ้าวิหารแฮร์รี่ เราจะพูดเรื่องนี้กันที่นี่เหรอ? มันดูไม่เหมาะสมเกินไป ทำไมเราไม่ไปหาที่นั่งคุยกันดี ๆ ล่ะ?” แมทธิวแนะนำด้วยรอยยิ้มไร้อารมณ์“เอาล่ะ เรามาพูดเรื่องนี้กันในห้องประชุมตรงนั้น” แฮร์รี่คิดถึงเรื่องนี้และบินไปที่วิหารพร้อมกับคนที่เหลือ ขณะที่แมทธิวและคนอื่น ๆ ตามมาจากนั้นทุกคนก็นั่งล้อมโต๊ะหินขนาดใหญ่“เข้าเรื่องเสียที” แม้ว่าจะเชิญพวกผู้มาเยือนเข้ามา แฮร์รี่ด็ยังคงเป็นปรปักษ์ และเขาก็ทำท่าทีเย็นชาใส่อีกฝ่าย“ฮ่าฮ่า รุ่นพี่... โอ้ ผมหมายถึงเจ้าวิหารแฮร์รี่ ให้ผมอธิบายแล้วกัน คุณอาจจะยังไม่ทราบ แต่กลุ่มคนจากแผ่นดินใหญ่ไปเยือนท้องทะเลของเรา ลองคิดดูสิ พวกเขาจะไปที่นั่นทำไมในเมื่อที่นี่อยู่ไกลจากวิหารราชวงศ์ศักดิ์สิทธิ์ของเรามาก”“คนของเราเดาได้ทันทีว่าคนเหล่านี้รู้ความลับเกี่ยวกับระดับเทพสูงสุดเข้าแล้ว และนั่นคือสาเหตุที่พวกเขามาที่ทะเลของเรา! เราติดตามพวกเขาไปอย่างเงียบ ๆ และพบว่าพวกเขาไปที่ป่าวายุมืด บนเกาะวายุมืด พวกเขายังต่อสู้กันเพื่อแย่งชิงไข่ที่ดูเหมือนหินอีกด้วย” แมทธิวยิ้มขณะที่เขาอธิบายทุกอย่าง เขามองแฮร์รี่ขณะที่สรุปความ “ดังนั้นเราจึงเดาว่าสิ่งของที่มีลักษณะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1573
แต่เมื่อแฮร์รี่วางมือลงบนลูกบอลหิน มันก็หายไปอย่างรวดเร็วแมทธิวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะก้าวถอยหลังและนั่งลง “มีสองลูก?” เขาพูดพร้อมกับขมวดคิ้ว “ไม่แปลกใจเลยที่คุณไม่สนใจลูกบอลหินของตระกูลวู๊ด!”“มันมีมากกว่าสองลูก พวกมันมีอยู่ในเจ็ดจุดอันตรายจุดละลูก ฉันไม่จำเป็นต้องบอกนายเรื่องนี้ด้วยซ้ำ แต่ถึงบอกก็ไม่เป็นไร เพราะถึงฉันจะไม่บอกนายเรื่องนี้ อีกหน่อยนายก็จะได้รู้เองอยู่ดี!” แฮร์รี่แสดงความคิดเห็นอย่างยิ้มแย้ม“เจ็ดจุดอันตรายมีอยู่จุดละลูกงั้นเหรอ? แล้วคุณได้รับมันมาจากจุดไหน?” แมทธิวถามทันทีที่คิดตามที่ได้ยิน“ฉันรู้ว่านายกำลังคิดอะไรอยู่ คุณอยากดูลูกบอลหินในพื้นที่อันตรายอื่น ๆ ใช่ไหม? สายไปแล้ว ชนเผ่าโบราณและตระกูลอื่น ๆ จากแผ่นดินใหญ่ลงมือเรียบร้อยแล้ว และลูกบอลหินพวกนั้นก็อาจถูกยึดไปหมดแล้ว ดังนั้นฉันขอแนะนำให้นายหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เสีย”ในที่สุดแฮร์รี่ก็พูดด้วยรอยยิ้ม “เอาล่ะ นั่นคือทั้งหมดที่ฉันบอกได้ ฉันให้เกียรตินายมามากเกินพอแล้ว จะดีที่สุดถ้านายออกไปเสียงตั้งแต่ตอนนี้และกลับไปที่ท้องทะเลของนายซะ!”ไม่แปลเลยที่แมทธิวจะไม่ยอมแพ้ และไม่ยอมจากไปเฉย ๆ เขาครุ่นคิดแล้วถามแ
Latest chapter
