เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1405
บทที่เกี่ยวข้อง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1406
“เราควรทำอย่างไรดี? เราจะมีปัญหา ถ้าเขาทะลวงเข้าสู่ระดับการฝึกฝนอื่นไปได้จริง ๆ และดูเหมือนว่าเขาได้ทำแบบนั้นไปแล้วด้วย ตอนนี้รังสีของเขารู้สึกแตกต่างไปจากเมื่อก่อน!”เฮเลน่ามองไปที่เฟนด์ เธอคิ้วขมวดด้วยความกังวลเฟนด์มองไปข้างหลังเขา “ถ้าเราสองคนเอาชนะเขาไม่ได้ คนอื่น ๆ ก็จะเดือดร้อน อย่างนั้นเราถึงได้เปรียบ แต่เราจะทำแบบนี้ต่อไปไม่ได้ คุณไปฆ่าทุกคนในสนามต่อสู้อื่น ส่วนผมจะคิดหาวิธีขัดขวางเขา!”"อะไรนะ!"เฮเลน่าสูดหายใจเข้าเต็มปอดหลังจากที่เธอได้ยินเช่นนั้น "บ้าเหรอ? ตอนนี้เราแทบจะจัดการกับเขาไม่ได้ หากไม่ใช่เพราะเราสองคนร่วมมือกัน เราคงทำเช่นนั้นไม่ได้ ถ้าคุณพยายามที่จะจัดการกับเขาคนเดียว คุณตายแน่!”เธอไม่คิดว่าเฟนด์จะยืนกรานเช่นนี้ “เราไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากฆ่าสมาชิกตระกูลฮันต์ ตระกูลเชิร์ชตระกูลลาโกริโอ” เขากล่าวพร้อมยิ้มอย่างขมขื่น “นี่เป็นโอกาสที่หาไม่ได้ง่าย ๆ หลังจากที่พวกเขาได้ฆ่าคนของเราไปขนาดนั้น เราปล่อยให้พวกเขาไปไม่ได้ อีกอย่างเราจะปล่อยให้คลาวด์รอดชีวิตไปไม่ได้เช่นกัน!”“ฉันรู้ว่าเราปล่อยเขาไปไม่ได้ แต่ขนาดเราสองคนร่วมมือกันก็ยังดูเหมือนจะไม่พอที่จะสู้กับเขาในร
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1407
เฮเลน่ามองไปที่ดาเนียลล่าและเหวี่ยงดาบไปทางฝ่ายตรงข้าม เธอส่งรอยยิ้มออกไปเพื่อไม่ให้น้องสาวของเธอต้องกังวล "ไม่ต้องห่วงนายน้อยลำดับที่หนึ่งตระกูลฮันท์ได้รับบาดเจ็บสาหัส และตอนนี้เฟนด์ก็รับมือเขาได้เพียงลำพังแล้ว เขาขอให้ฉันมาช่วยที่นี่ก่อน แล้วเขาจะตามมาทันทีที่เขาฆ่าคลาวด์ได้!”"จริง ๆ เหรอ? ฉันรู้ว่าเขาทำได้ เยี่ยมมาก ทุกคนเอาเลย!”ดาเนียลล่ามีความสุขเมื่อได้ยินสิ่งนี้ จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของผู้คนเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ พวกเขาพุ่งเข้าหาคู่ต่อสู้อย่างเต็มกำลังคำโกหกสีขาวของเฮเลน่ามีประโยชน์จริง ๆ แรนดัลล์และคนอื่น ๆ ตื่นเต้นกับมันมาก ราวกับว่าอะดรีนาลีนพุ่งพล่านอยู่ในเส้นเลือดของพวกเขา ในทางกลับกัน ฝ่ายตรงข้ามที่ถูกทับถมอย่างนั้นก็ตกอยู่ในความโกลาหล การสู้กลับไม่ใช่เป้าหมายหลักอีกต่อไป มีเพียงความคิดถึงหนทางที่จะหลบหนีเท่านั้นที่ครอบงำจิตใจท่ามกลางความโกลาหล การฆ่าพวกเขาก็ไม่ได้ยากเย็นเท่าไหร่ ในขณะเดียวกัน ตระกูลวู๊ดและพันธมิตรก็แทบไม่สูญเสียใครไป“แกกล้าเผชิญหน้ากับฉันคนเดียวจริง ๆ เหรอ ไอ้นอกคอก ถ้าอย่างนั้นฉันจะจัดการกับแกก่อน!”คลาวด์กำลังจ้องมองที่เฟนด์ด้วยรังสีของความก้า
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1408
“อย่างนั้นเอง เยี่ยมมาก!”ดาเนียลล่าไม่รู้ว่าเฮเลน่าโกหก เธอดีใจเมื่อได้ยินเช่นนั้นทุกคนยังคงฆ่าฝ่ายตรงข้ามต่อไป พวกเขาไม่ปล่อยให้ใครรอไปแม้แต่คนเดียว พวกเขากวาดล้างกองทัพศัตรูออกไปจนสิ้น“นี่มันดีมากเลย เราสูญเสียคนไปไม่ถึงหนึ่งร้อยคน นี่คือชัยชนะของเรา ฮ่าฮ่า!"แรนดัลล์หัวเราะมีความสุขมาก"ถูกต้อง นี่มันดีเลย เราได้ล้างแค้นให้ทุกคนที่เสียชีวิตไปแล้ว!”วีนัสยิ้มอย่างตื่นเต้น เธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจกำลังจะระเบิดเพราะความสุข“ครั้งนี้ ตระกูลฮันท์ ตระกูลเชิร์ชและตระกูลลาโกริโอจะต้องเผชิญกับสูญเสียครั้งใหญ่ ฉันแน่ใจว่าพวกเขายังคงมีอัจฉริยะมากมายเหลืออยู่ในตระกูล แต่คนเก่ง ๆ คงมาเข้าร่วมกันแข่งขันกันหมดแล้ว แล้วพอพวกเขาได้รู้ว่าคนเก่ง ๆ พวกนี้ตายจนหมด พวกเขาจะต้องตกใจจนสลบ หรือไม่ร้องไห้จนน้ำตาเป็นเผาเต่า!”ยูลก็ดีใจไม่ต่างกัน ในขณะนั้นเอง ทุกคนก็เริ่มรวบรวมของที่ริบมาจากการต่อสู้ดาเนียลล่าขมวดคิ้วเพราะเธอสังเกตุเห็นว่าเฮเลน่าดูไม่ค่อยมีความสุขนัก เธอกลับขมวดคิ้ว จ้องมองไปทางอื่น“พี่สาว ทำไมเฟนด์ยังไม่กลับมาอีก ถ้าคลาวด์ได้รับบาดเจ็บ ป่านนี้เขาก็น่าจะจัดการหมอนั่นได้ไปนานแล้ว!
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1409
ดาเนียลล่าตามไม่ทัน คลาวด์ในขั้นสูงของระดับเทพแท้จริงนั้นทรงพลังมากอยู่แล้ว ถ้าตอนนี้เขาอยู่ในขั้นสูงสุดของระดับเทพที่แท้จริงอีกเฟนด์ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมกับเขาแล้ว"อะไรกัน? เฟนด์กำลังตกอยู่ในอันตราย ถ้าเขาถูกฆ่าล่ะ? เขาทำอย่างนั้นได้ยังไง? เมื่อเรากลับไปได้ ฉันจะบอกเรื่องนี้กับพ่อ!”ยูลเริ่มตื่นตระหนก ดวงตาเอ่อคลอไปด้วยน้ำ เธอกำลังจะสติหลุดแม้ว่าเธอกับเฟนด์จะเป็นพี่น้องต่างแม่กัน แต่เขาก็ยังใจดีกับทุกคน และดีกับเธอด้วย อย่างน้อยเขาก็ดีกว่าแลนซ์มาก นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมความกังวลจึงเกิดขึ้นในใจเธอ เมื่อเธอได้ยินว่าเฟนด์ล่อให้คลาวด์ออกไปเพื่อช่วยทุกคน "เฮ้อ ถ้าเขาไม่พาคลาวด์ออกไป คลาวด์ก็คงจะฆ่าทั้งฉันและเขา และเขาจะต้องมาช่วยคนของเขา หากเป็นอย่างนั้น พวกคุณทุกคนจะต้องตายกันหมด!”เฮเลน่าถอนหายใจ “เฟนด์เลือกที่จะเสียสละตัวเองเพื่อช่วยพวกเราทุกคน” เธอกล่าว “แต่เขาบอกว่าดาบบินของเขาเร็วมากและการหลบหนีก็ไม่น่าจะมีปัญหา!”"พี่หมายความว่าอะไร? มันไม่น่าจะมีปัญหาหรือ? แน่นอนว่าดาบเล่มนั้นเร็ว แต่ตระกูลฮันท์เป็นตระกูลที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาตระกูลชั้นหนึ่ง และพวกเขาก็มีความเป็นมา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1410
แม้ว่าเฮเลน่าจะพูดอย่างนั้น แต่ดาเนียลล่าก็ยังกังวล เธอถอนหายใจเล็ก ๆ ด้วยความโล่งอกอย่างน้อยเฟนด์ก็มีความหวังเล็กน้อย หากเขายื้อได้นานขนาดนั้น ก็ยังพอมีโอกาสที่จะชนะแม้ว่าโอกาสนั้นจะริบหรี่ก็ตาม“เฮ้อ เราควรทำยังไงดี? รอเขาอยู่ที่นี่อย่างเดียวเหรอ?”ในที่สุด ดาเนียลล่าก็ถอนหายใจ และถามเฮเลน่าทุกคนมองไปที่เฮเลน่า อย่างน้อยที่สุด นอกจากเฟนด์แล้วก็มีเธอที่มีระดับการฝึกฝนและพลังต่อสู้สูงสุด อีกอย่าง ทุกคนคิดว่าพวกเขาควรฟังเธอเพราะเธอเป็นคนรักของเฟนด์เฮเลน่ามองทุกคนแล้วพูดช้า ๆ “เฟนด์บอกให้เราออกจากภูเขาโกเบ การแข่งขันกำลังจะสิ้นสุดลงในเร็ว ๆ นี้ ดังนั้นเราควรมุ่งหน้าไปยังเขตรอบนอกของป่า ถ้าเขารอด เขาจะมาหาเรา เราจะต้องรอเขาที่ไหนสักแห่ง!”"เอาล่ะ งั้นแยกย้ายกันก่อนแล้วกัน เราจะเหาะไปเป็นเวลาสองสามชั่วโมงก่อนที่จะพักผ่อนกันในคืนนี้เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของทุกคนและให้ทุกคนได้เติมพลังฉี พรุ่งนี้เช้าเราจะออกเดินทางกันอีกครั้งเพื่อไปยังเขตชายป่า!”ดาเนียลล่าพยักหน้า เธอรู้ว่าตอนนี้เธอทำได้แค่เพียงภาวนาให้เฟนด์“การต่อสู้สิ้นสุดลงแล้ว มีคนตายมากมาย!”ในขณะนั้น ผู้ชมที่เฝ้าดูจุดแสง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1411
“ฮ่าฮ่า! มาเลยนายน้อยคลาวด์! นายไม่อยากล้างแค้นให้น้องชายของนายหรือ? มาดูกันว่าจะจับฉันได้มั้ย ไอ้โง่! ยังอยากแก้แค้นอยู่เหรอ? ฝันไปเถอะ!” ภายในโล่แสงเหนือป่าไปนั้น เฟนด์ควบคุมดาบบินของเขาและเหินไปในอากาศด้วยความเร็วดุจสายฟ้า รักษาระยะห่างที่อีกฝ่ายไม่อาจโจมตีเขาได้ เขาหันกลับมาล้อเลียนอีกฝ่าย “ไอ้ส*รเลว! แกคิดว่าฉันตามแกไม่ทันเหรอ? แค่เพราะแกมีมีอาวุธวิญญาณระดับสูงสุด ก็อย่าอวดเก่งนักเลย!” คลาวด์โกรธจนกัดฟันกรอด จากนั้นเขาก็พลิกฝ่ามือหยิบกระดาษอักษรรูนออกมาและส่งพลังฉีเข้าไป กระดาษอักษรรูนเปล่งแสงบางอย่างออกมาทันที จากนั้นคลาวด์ก็แปะมันลงบนร่างกายของเขา ทันใดนั้นเอง ความเร็วของเขาก็เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า "อะไรวะนั่น?" เฟนด์อ้าปากค้าง เขาไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน เมื่อเห็นว่าระยะห่างระหว่างพวกเขากระชั้นขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าของเฟนด์ก็ซีดเผือดและดูไม่น่ามอง เขาล้อเลียนอีกฝ่ายไม่ออกแล้วในตอนนี้ ทว่าเขาเหาะจากทุกคนมาไกลแล้ว ในตอนนี้ดาเนียลล่าและคนอื่น ๆ น่าจะปลอดภัยแล้ว แต่เขาพบว่าแม้ตัวเองจะเพิ่มความเร็วจนถึงขีดสุด เขาก็ไม่สามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ คลาวด์เร็วมาก และเขาก็จะไล่ตามเฟนด์
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1412
“ไอ้เด็กเหลือขอ! ไอ้เลวนี่มีไหวพริบมากเกินไป!”คลาวด์มองไปข้างหน้า เขาโกรธมากที่ตัวเองไล่ตามเขาไม่ทันอีกครั้งแล้วหัวใจของเขารู้ดีว่าเขาต้องฆ่าเฟนด์ให้เร็วที่สุด มิฉะนั้น ผลของโอสถจะหายไปในไม่ช้า เมื่อเม็ดยาใช้ไม่ได้ผล ฝ่ายที่ต้องถูกฆ่าตายคงเป็นเขาฟิ้ว!ความเร็วของเกมส์ไล่ล่าของทั้งคู่รวดเร็วมาก พวกเขาตัดผ่านอากาศไป“ฉันสงสัยว่าฤทธิ์โอสถจะอยู่ในร่างกายของเขาได้นานแค่ไหนกัน? กระดาษวิเศษของเจ้าสารเลวนั่น มันควรจะมีเวลาจำกัดด้วยไม่ใช่รึยังไง?”เฟนด์พึมพำกับตัวเองในขณะที่บินไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง"ไปลงนรกซะ!"ในเวลาเพียงไม่นานคลาวด์ก็ตามเขาทันอีกครั้ง เฟนด์ปรากฏตัวขึ้นในระยะการโจมตีของเขาอีกหน ดังนั้นเขาจึงกำหมัดแน่นและพุ่งออกไปทางเฟนด์อีกครั้งกรร!มังกรขนาดใหญ่สองตัวปรากฏขึ้นภายในไม่กี่วินาที พวกมันตรงมาหาเฟนด์ ขณะคำรามด้วยความโกรธ“มันบ้าอะไรวะ! เขาตามทันอีกแล้ว!”เม็ดเหงื่อหยดลงบนหน้าผากของเฟนด์ เขาต้องหยุดและหันกลับไปต่อสู้อีกครั้งแน่นอนว่าเขาใช้เทคนิคเดียวกับครั้งที่แล้ว เขาร่ายคลื่นประกายดาบทันที และหลบหนีไปด้วยดาบบินออกไปอีกครั้ง“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ ไอ้เ*ร!”คลาว
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1413
คลาวด์อยู่อาการบาดเจ็บ เขาดูเหมือนจะเจ็บปวดเป็นอย่างมาก ร่างกายที่กระตุกอย่างรุนแรงของเขาแสดงให้เห็นว่าพลังของเขาลดลงอย่างรวดเร็วจากขั้นสูงสุดไปยังขั้นสูงของระดับเทพแท้จริง และจากนั้นก็จะลงไปสู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริง... “พระเจ้า พลังของเขาได้ตกลงสู่ขั้นกลางของระดับเทพแท้จริงแล้ว แล้วก็ดูเหมือนจะยังลดลงอยู่อีกใช่ไหม?” เฟนด์เห็นว่าระดับการต่อสู้ของอีกฝ่ายยังคงลดลงหลังจากนั้นอีก เขาก็ตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆ อย่างนี้เฟนด์จะฆ่าอีกฝ่ายได้ง่ายขึ้นมาก เพียงแค่อดทนรอจนกว่าฤทธิ์ของยาหมดลง เจ้าสารเลวนั่นก็คงเป็นแค่หมาป่วยตัวหนึ่งเท่านั้น ในที่สุดการลดถอยนั้นก็หยุดลง ระดับการต่อสู้ของคลาวด์ลดลงไปยังช่วงเริ่มต้นของระดับกึ่งเทพ และเกือบลดลงไปถึงระดับปรมาจารย์ “โอ้ ขั้นต้นของระดับกึ่งเทพเหรอ?” เฟนด์ยิ้มอย่างมีความสุขและหัวใจของเขาก็โล่งขึ้นมาก ก่อนหน้านี้เขาถูกอีกฝ่ายไล่ล่าอย่างหนักจนเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ตอนนี้ผลของยาหายไปแล้ว ในที่สุดเฟนด์ก็ปลอดภัย ฟุ่บ! คลาวด์มองไปที่เฟนด์แวบหนึ่งแล้วหันหลังหนี ทว่าเฟนด์ไม่ปล่อยให้เขาได้ทำเช่นนั้น เฟนด์ปรากฏตัวต่อหน้าเขาในพริบตา “เฮ้ นายคิดว่
บทล่าสุด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
