LOGINShare
บทที่ 110
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 111
"นายท่าน คุณกำลังหาใครอยู่เหรอ?"รปภ. คนหนึ่งถามด้วยสีหน้าแปลกๆ“ขออภัยในความไม่สะดวก โรงแรมไดนาสตี้ เป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในอาณาเขตกลาง ผู้เข้าพักที่นี่มีแต่ผู้ดีและคนที่ร่ำรวยเท่านั้นถึงมาที่นี่”รปภ.อีกคนไม่สุภาพเท่า "ถ้าคุณมาที่นี่เพื่อเก็บขยะ นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะทําอย่างนั้น!"เฟนด์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา "ไร้สาระสิ้นดี! ผมมาที่นี่เพื่อทานอาหารค่ำอย่างแน่นอน!"จากนั้นใบหน้าของเขาก็บึ้งตึงทันที "หลบทางไป!"เขาเปล่งออร่าที่น่าสะพรึงกลัวออกมา พวกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนก็กลัวหัวหด พวกเขาสะดุดถอยหลังไปหลายก้าว“ฮ่า ฮ่า คุณสามารถที่จะรับประทานอาหารที่นี่ได้หรือไม่?”ชายคนหนึ่งซึ่งบังเอิญเดินผ่านมาถามอย่างเหยียดหยาม "น่าสมเพชและหยาบคาย ช่างเป็นคําพูดที่เหมาะสมสําหรับคนอย่างคุณ!"หลังจากที่พูดจบ คนรวยรุ่นที่สองที่หันไปหารปภ. ทั้งสองคนและกล่าวว่า "คุณสองคนเอาเขาออกไปจะดีกว่า คนที่ไม่ได้มีสถานะเหมือนกับเรา ผมไม่อยากทานอาหารร่วมกับคนชั้นต่ำเช่นนี้ แถมเขายังถือถุงผ้าเข้ามา! มันจะไม่ยิ่งทำให้โรงแรมเสื่อมเสียหรอกเหรอ?รปภ.ทั้งสองคนถูกเฟนด์ทําให้กลายเป็นหิน อย่างไรก็ตาม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 112
"จริงเหรอ? ยอดเลย เราได้จองห้องพักส่วนตัวที่มีการใช้จ่ายขั้นต่ำถึง 200,000 เหรียญ คุณแน่ใจนะว่าอยากจ่ายค่าอาหารเย็นของเรา? ในกรณีที่เราสั่งอาหารเพิ่ม อาหารเย็นอาจจะมีราคาประมาณ 300,000 ถึง 400,000!"ดวงตาของพนักงานหญิงเปล่งประกายขึ้นเมื่อเธอได้ยินการสนทนา เธอก้าวไปข้างหน้าและรับนามบัตรของชายคนนั้นอย่างกระตือรือร้น "คุณคือ ฌอน โลแกน ผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปใช่ไหม""ใช่!" เขาหัวเราะเบา ๆ "พ่อของผมกังวลว่า ผมอาจจะไม่สามารถจัดการดูแลกับบริษัทได้ด้วยตัวเอง ผมได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไป ในขณะที่เขาเป็นผู้จัดการทั่วไป!"ฌอนเล่าเรื่องบ้าบอคอแตกทำให้ตัวเองดูตลกและไม่มีคุณค่าก่อนจะถามว่า "แล้วผู้จัดการคนสวยคนนี้ คุณคือใคร?”"โอ้ นี่คือผู้จัดการคนใหม่ของเรา เซเลน่า เทย์เลอร์!" พนักงานหญิงตอบอย่างสบาย ๆ "ผู้จัดการ มีคนต้องการที่จะเลี้ยงอาหารเย็นเรา ทําไมคุณไม่แลกเปลี่ยนนามบัตรกับเขาล่ะ?”พนักงานชายอีกคนหนึ่ง ขึ้นมายืนเสมอเท่าเทียมกันอย่างไม่ยอมแพ้ ทําไมพวกเขาถึงให้ข้อเสนอใหญ่แบบนี้?"ใช่แล้ว เราควรแลกนามบัตรกัน นั่นเป็นมารยาทที่ดีในการปฏิบัติต่อผู้อื่น!"ฌอนรู้สึกมึนงง ขณ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 113
ใช้เวลาไม่นานดวงตาของเขาก็กลับมาเปล่งประกายอีกครั้งอีกครั้ง เขาร้องไห้ออกมาอย่างตื่นเต้นเมื่อหลอดไฟที่แสงสว่างในหัวของเขาดับลง "โธ่เอ๊ย ใช่... ทําไมฉันถึงโง่จัง? มีคนมากมายอยู่รอบ ๆ และลูกน้องของเธอก็อยู่ที่นี่เช่นกัน เธอจะยอมรับผลประโยชน์ตรงหน้ามหาศาลนี้ได้อย่างไร? หากมีคนรายงานเธอกับผู้บริหารว่าหล่อนรับผลประโยชน์นี้ทางอ้อม เธอก็คงจะแย่อยู่ดี!”เขาหัวเราะให้กับตัวเองหลังจากเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดแล้ว "ดูเหมือนว่าวันหนึ่ง ผมคงต้องชวนเธอออกไปเจรจาเรื่องธุรกิจคนเดียว" แล้วผมจะแอบให้บัตรธนาคารกับเธอด้วย เพื่อที่ทุกคนจะไม่ได้ไม่รู้... ผมมั่นใจว่าเธอจะต้องยอมรับมัน ใครจะกล้าปฏิเสธเงินเมื่อตั้งสติได้!"เซเลน่าและคนอื่น ๆ ก็มาถึงห้องส่วนตัวขนาดใหญ่ในไม่ช้า เฟนด์วางกระเป๋าลงที่มุมหนึ่งก่อนที่เขาจะนั่งลงข้าง ๆ เซเลน่าเซเลน่าที่รู้ว่าเฟนด์มีเงินสองล้านอยู่กับเขา เธอยืนขึ้นและยิ้มให้ทุกคน "พวกคุณสามารถสั่งอะไรก็ได้ที่คุณอยากจะกิน" เขาบอกกับพนักงาน "ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำในห้องส่วนตัวนี้ก็คือ 200,000 เหรียญ ห้ามสั่งน้อยกว่านั้น ในส่วนอาหารและไวน์ไม่อย่างนั้นมันจะสูญเปล่า!"ผู้จัดการมั่นใจได้เลยค่ะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 114
"ใช่ทุกคนควรจะสนุกกับค่ำคืนนี้ เราเป็นแค่คนจนจะมากังวลอะไรกับผู้จัดการของเรา!"เฟลิเซียพยักหน้าแล้วถามเฟนด์ว่า “ทําไมคุณถึงรวยนักล่ะ? เล่าให้เราฟังหน่อยสิ!""ผมเป็นบอดี้การ์ด!"เฟนด์ยิ้มจาง ๆ และตอบอย่างไม่แยแส"บอดี้การ์ด?"ซอนย่าหัวเราะออกมาเมื่อเธอได้ยินแบบนั้น “ฮ่าฮ่า! คุณสามารถอ้างว่าเป็นบอดี้การ์ดเพื่อให้ฟังดูดีขึ้น ในขณะที่ในความเป็นจริง คุณอาจจะเป็นเพียงเจ้าหน้าที่รปภ. แต่ถ้าจะพูดอีกอย่างนึงก็คือ คุณเพียงแค่เพียงยืนเฝ้าประตูเท่านั้น! ฉันเดาว่าคุณจะได้รับเงินเพียงไม่กี่พันเหรียญต่อเดือนถูกไหม? ตอนนี้ภรรยาของคุณมีรายได้หนึ่งล้านเหรียญต่อเดือน คุณรู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่าหรือไม่?"เพราะเหตุนี้ทำให้เฟนด์หัวเราะออกมา "คุณนีล คุณสับสนระหว่างรปภ. กับบอดี้การ์ดหรือเปล่า" "รปภ. คือเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมีหน้าที่เฝ้าประตู ในขณะที่ผมทำหน้าที่เป็นบอดี้การ์ดตัวจริง!""ยิ่งกว่านั้นผมรับงานนี้เพราะผมไม่ต้องการให้ภรรยาของผมรู้สึกว่าผมไม่ได้ว่างงาน" เขากล่าวอีกว่า "ไม่อย่างนั้นผมคงจะไม่สนใจที่จะรับงานนี้!""คุณก็พูดเกินจริง มันฟังดูดีตามหลักมี่บอดี้การ์ดควรจะเป็น ความคิดของคุณมันฟังด
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 115
เฟนด์ยังคงรักษาการแสดงออกที่ไม่แยแสของเขา เขาเสิร์ฟอาหารจานโปรดของเธอให้กับเซเลน่าอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยพนักงานคนอื่น ๆ ทุกคนตากว้างเพราะมันดูไม่เหมือนเฟสด์กําลังโกหก ในเวลาเดียวกันทุกคนรู้ว่าซอนย่าเกี่ยวข้องกับครอบครัวเดรคมิฉะนั้น แค่ความสามารถของซอนย่ามันคงเป็นเรื่องยากมากสําหรับเธอที่จะอยู่ในตําแหน่งนี้มานานหลายปี"เหอะ ๆ... มันไม่สําคัญหรอก เพราะฉันยังคิดว่าคุณกําลังโกหกอยู่! มันคงโอเค ถ้าเงินเดือนคุณต่ำเราจะไม่หัวเราะเยาะคุณ ท้ายที่สุดคุณเป็นสามีของผู้จัดการของเราใช่ไหม? ถ้าผู้จัดการไม่รังเกียจ เราจะว่าอะไรได้" ซอนย่าเยาะเย้ยอีกครั้ง"คุณพูดถูก ภรรยาผมไม่สนใจเงินเดือนของผม แล้วทําไมคุณถึงได้พูดมาก"เฟนด์รู้สึกอารมณ์เสียนิดหน่อย เขาสบายดีถ้าคนอื่นเยาะเย้ยเขา แต่พวกเขามักจะหันหาเรื่องเซเลน่าเสมอ เซเลน่าผ่านอะไรมาตั้งมากมายเป็นเวลาห้าปีเพื่อเขา เขาไม่อยากให้ภรรยาของเขารู้สึกผิดอีกต่อไปเขาชี้ไปที่จานบนโต๊ะตรงหน้าเขา "คุณสั่งอาหารมาตั้งมากมาย แต่พวกมันไม่สามารถหยุดคุณจากการพูดพล่ามได้ใช่หรือไม่?""คุณ—"ซอนย่ายืนขึ้นด้วยความโกรธ เธอหวังว่าเธอจะเดินเข้าตบเฟนด์ ได้ในทันท
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 116
เฟนด์ยกไวน์อีกแก้วขึ้นจิบอย่างช้า ๆ “ฉันให้เวลาคุณแค่ 10 นาที นี่มันนาทีแล้ว!" ซอนย่ามองเวลาอีกครั้งรอยยิ้มปรากฎบนใบหน้าของเขา เฟนด์ดึงโทรศัพท์ของเขาออกมาและกดหมายเลขคุณทันย่า ที่เธอได้ให้กับเขาในช่วงบ่ายวันนี้ เขาเปิดโทรศัพท์ในโหมดลําโพงพนักงานเหลือบมองหมายเลขและอุทานเสียงดัง"เขาโทรหาคุณทันย่า!"ไม่นานก็มีคนรับสาย อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ได้ยินเสียงของคุณทันย่า “เฟนด์เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ทําไมคืนนี้คุณถึงโทรมาหาฉัน?""ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอกครับคุณทันย่า ผมแค่อยากจะยืนยันอะไรบางอย่าง ผมได้รับเงินเดือน 20 ล้านต่อเดือนใช่หรือปล่า?"รอยยิ้มเล็ก ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเฟนด์ เขายกแก้วจิบไวน์อีกครั้ง"ใช่" เกิดอะไรขึ้น? คุณไม่คิดว่ามันน้อยเกินไปใช่ไหม?"เห็นได้ชัดว่าคุณทันย่ากำลังรู้สึกมึนงง "ไม่ต้องห่วงหรอก ในช่วงปีใหม่ปู่ของฉันบอกว่าเราจะให้โบนัส 20 ล้านกับคุณ มันคงจะเพียงพอถ้าคุณไม่ได้ใช้จ่ายสิ้นเปลือง" เธอกล่าวเสริมทุกคนตกใจกับน้ำเสียงเจรจาของทันย่า น้ำเสียงเธอฟังดูไม่กล้าแสดงออก แต่เธอยังถามเฟนด์ว่าจํานวนเงินที่ให้นั้นน้อยเกินไปหรือไม่ เกิดอะไรขึ้นบ้าง? นี่คือน้ำเสียงที่ใช้พูดกับ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 117
ณ ช่วงเวลานั้นทําให้เธอเป็นคนดี"ขอบคุณมาก" ฉันจะดื่มอีกสองแก้วเพื่อเป็นการขอโทษ"สีหน้าเธอยังคงรู้สึกอับอาย เธอฝืนยิ้มพร้อมกับเทไวน์ลงในแก้วสองใบแล้วกระดกมันลงไปทันที"อ่ะแฮ่ม พวกเรามาฉลองกันต่อกับงานเลี้ยงของเรากันเถอะ! เดี๋ยวเราจะไปคาราโอเกะกันตอน ผมไม่ค่อยชอบร้องเพลงสักเท่าไหร่ แต่เดี๋ยวผมจะนั่งฟังทุกคนร้องเพลงแทน!”เฟนด์ยิ้มแย้มและพูดอย่างสุภาพจากนั้นคนอื่น ๆ ยังคงลิ้มลองอาหารและดื่มไวน์ต่อไปเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว มันเลยผ่านไปแล้วถึงตอนสองทุ่ม ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะจ่ายบิลอาหารเย็น"ท่านคะ นี่คือบิลของคุณ ทั้งหมด 363,207 เหรียญ!พนักงานเสริฟหนึ่งในสองสาวที่ดูดี เธอคอยให้บริการและดูแลทุกคนในวันนี้ เดินเข้าไปหาเฟนด์ด้วยนรอยยิ้มอย่างมืออาชีพ “ท่านคะ ท่านจะชำระด้วยเงินสดหรือบัตรเครดิตดีคะ?”ถึงแม้ว่าพนักงานเสริฟจะรู้อยู่แล้วว่าลูกค้าส่วนมากจะต้องชำระเงินผ่านด้วยบัตรเครดิต แต่เธอก็ต้องทำตามหน้าที่และถามคำถามพวกนี้ต่อไป"จ่ายด้วยเงินสดครับ” ทุกคนตกตะลึงในทันทีเมื่อเฟนด์ชี้ไปที่ถุงผ้าที่อยู่มุมห้อง"เงินสด? อยู่ถุงผ้านั่น?"พนักงานสาวเสิร์ฟถึงกับผงะ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอพบก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 118
หลังจากนั้นไม่นาน ทุกคนก็มาถึงคลับธุรกิจสุดหรู จากนั้นพวกเขาถูกพาเข้าไปในห้องวีไอพีที่โอ่อ่าการค่าใช้บริการที่นี่มีราคาไม่แพง แต่เพราะจำนวนคนที่มากมาย ที่มารวมกันที่นี่ อาจจะมีค่าใช้จ่ายประมาณหนึ่งหมื่นถึงสองแสนเหรียญ หรืออาจจะมากกว่านั้นแน่นอนว่าซ่อนย่าไม่กล้าที่จะสงสัยในความสามารถของเฟนด์เกี่ยวกับการจ่ายเงินอีกต่อไป ถุงผ้าขนาดใหญ่ของเขา เงินสดในที่อยู่ข้างในนั้นเกือบทำให้เธอตาบอดในค่ำคืนนี้พวกเขาสั่งอาหารที่เป็นขึ้นชื่อมามากมายและพวกเขาก็เริ่มกินและดื่มกันหลังจากการชักชวนและเกลี้ยกล่อมอยู่สักพัก เซเลน่าก็ขึ้นไปบนเวทีแล้วร้องเพลง สักเพลงสองเพลง น้ำเสียงของเธอน่ารักมาก“พนักงาน! กรุณาคิดเงินด้วย!”เมื่อถึงเวลา เฟนด์ก็จ่ายเงินทั้งหมดโดยไม่ต้องรอ ทั้งหมดสองแสนสองหมื่นเหรียญ เขาทําให้พนักงานรับเงินจำนวนสองแสนสามหมื่นเหรียญ และที่เหลือคือค่าทิปสำหรับพนักงาน เฟนด์เดินออกจากห้องวีไอพี พร้อมกับเงินหนึ่งล้านสี่แสนที่เหลือในกระเป๋าของเขาพร้อมที่จะกลับบ้านซอนย่าและเฟลิเซียออกอาการบูดบึ้งตลอดเวลา พวกเธอสามารถไปกับดื่มและร้องเพลงร่วมกับทุกคนได้ แต่พวกเธอรู้สึกอายที่จะออกไปจากสถานที่
Latest chapter
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2455
ตราบใดที่มันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการบ่มเพาะโอสถของเขา ทั้งสองคนจะทำอะไรตามต้องการก็ย่อมได้ สิ่งนั้นไม่กระทบอะไรกับเขาเลย“ถึงฉันจะดูแคลนหมอนี่ แต่เขาก็ยังกล้าเสมอ เขาก็คงจะมีความสามารถอยู่บ้าง เขาน่าจะผ่านสองขั้นตอนแรกได้อย่างไม่มีปัญหา” เกรย์สันพูดอย่างชัดเจนรูดี้มองไปที่เกรย์สันด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าแล้วตอบว่า "นายดูมั่นใจกับหมอนี่มากเลยนะ ฉันจะคิดว่าทุกครั้งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมด“ฉันคิดว่าเขาอาจจะไปถึงขั้นที่สองก่อนที่เขาจะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง! ฉันอยากเห็นจริง ๆ ว่าถ้าล้มเหลวขึ้นมา เด็กสารเลวคนนี้จะสู้หน้าเราได้ยังไง”เกรย์สันสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขารู้สึกได้ว่าความโกรธของรูดี้ที่มีต่อเฟนด์นั้นลึกซึ้งกว่าของเขามากดวงตาของรูดี้ลุกเป็นไฟ เห็นได้ชัดว่าเขาเกลียดเฟนด์มากเพียงใดเกรย์สันหัวเราะอย่างเย็นชา "แล้วมาดูกันว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น ฉันคิดว่าเขาน่าจะสามารถไปถึงขั้นตอนสุดท้ายได้ ถ้าเขาสามารถควบรวมอักขระทางยาได้ถึงร้อยเม็ดเขาก็น่าจะมาถึงระดับนั้น"หลังจากที่ทั้งสองพูดเรื่องเหล่านั้นออกมา พวกเขาก็ปิดปากเงียบพร้อม ๆ กับการมองดูเฟนด์โดยไม่พูดอะไรพวกเขามอง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2454
ผู้อาวุโสฮอร์สท์กระแอมเล็กน้อยในขณะที่เขาพูดต่อ “หลังจากที่เธอบ่มเพาะโอสถได้สำเร็จแล้ว ให้นำโอสถมาให้ฉันตรวจสอบ พวกเธอจะมีเวลาในการทดสอบทั้งสิ้นแปดชั่วโมง ถ้าเธอไม่สามารถบ่มเพาะโอสถได้ภายในแปดชั่วโมง ก็จะแปลว่าไม่ผ่านการทดสอบ ดังนั้นอย่าได้ช้าเกินไป”พวกเขาทั้งสามพยักหน้าแทบจะพร้อมกัน หลังจากผู้อาวุโสฮอร์สท์ให้คำแนะนำแล้ว เขาก็จัดให้มีคนงานสองสามคนคอยเป็นคนตรวจ มีผู้ดูแลยืนอยู่ด้านหลังทั้งสามคนเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรผิดพลาดหลังจากนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็หันกลับมาและไปหาผู้สอบคนอื่น ๆ รูดี้หรี่ตาลง ขณะที่เขาเหลือบมองเฟนด์และพูดว่า "ขั้นตอนที่สำคัญที่สุดในการบ่มเพาะโอสถระดับหกคือขั้นตอนสุดท้าย แต่ขั้นตอนแรกก็ไม่ง่ายเช่นกัน ถ้านายรู้ว่าทำไม่ได้ ก็อย่าทำให้ต้องสิ้นเปลืองวัตถุดิบเลย ของพวกนี้ล้วนมีราคาค่างวด ต่อให้นายจะขายตัวเองเป็นทาสก็ยังไม่พอให้ซื้อของพวกนี้!”เฟนด์ถอนหายใจออกเบา ๆ หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขาเบื่อเกินกว่าจะอ้าปากพูดด้วยซ้ำ เขาตัดสินใจที่จะเพิกเฉยต่อผู้ชายคนนั้นและทุกสิ่งที่จะออกมาจากปากเขา ถึงโต้ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2453
เกรย์สันหรี่ตาลงขณะที่เขามองเฟนด์ด้วยความโกรธเช่นกัน เขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ดูเหมือนว่าวันนี้ นายจะมาที่นี่เพื่อหาเรื่องขายหน้าให้กับตัวเองเท่านั้น"หลังจากพูดจบเกรย์สันก็หันหลังกลับและเงียบไป เสียงความขัดแย้งหยุดลง และทุกคนรอบ ๆ ก็เริ่มกระซิบกระซาบกันผู้อาวุโสฮอร์สท์มองเฟนด์อย่างมีความหมาย ราวกับว่าเขามองเฟนด์ในมุมมองที่ต่างออกไป ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็อยากรู้เรื่องของเฟนด์อย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในขณะนั้นเขาไม่อาจพูดอะไรออกมาได้เมื่อเขาเห็นว่าทุกคนได้จับกลุ่มกันเรียบร้อยแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็โบกมือแล้วพูดว่า "มากับฉัน!"ทุกคนติดตามผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปเป็นกลุ่ม ๆ ผู้อาวุโสฮอร์สท์เข้าไปในเรือวิญญาณ ภายในเรือเต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังรีบร้อนพวกเขาเดินตามหลังผู้อาวุโสฮอร์สท์ไปอย่างใกล้ชิด เดินลัดเลาะไปตามทางก่อนจะมาถึงห้องกว้างขวางในที่สุด ห้องกว้างขวางมากจนเรียกได้ว่าห้องโถงเลยทีเดียวทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าไปในห้อง ทุกคนก็สามารถสัมผัสได้ถึงรังสีของโอสถที่หนาแน่นรอบ ๆ บรรยากาศ พื้นที่ในห้องนี้ใหญ่เกินพอสำหรับพวกเขาแปดสิบคนเฟนด์ประเมินสถานการณ์เล็กน้อย ห้องนี้ใหญ่พอที่จะรองรับคน
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2452
พวกเขาถาโถมข้อกล่าวหาและดูหมิ่นมามากเกินไป ถึงเขาจะไม่อยากโต้เถียงกับคนพวกนี้ แต่เขาก็ยังถูกบังคับให้ต้องเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้า ๆ อยู่วันยันค่ำเขามองเข้าไปในดวงตาของรูดี้ซึ่งเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน ราวกับเขาเป็นเพียงแมลงในสายตาของรูดี้เฟนด์หัวเราะอย่างเย็นชา “แล้วนายได้ยินเสียงสุนัขที่เห่าดังที่สุดแล้วหรือยังล่ะ?”คำพูดเหล่านั้นสามารถเยาะเย้ยทุกคนที่นั่นได้สำเร็จ เขาเปรียบเทียบกิลเบิร์ตกับสุนัขและเย้ยหยันทุกคนที่ฟังสุนัขตัวนั้นเห่า มันทำให้การแสดงออกบนใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปกิลเบิร์ตเกือบจะลืมความโกรธของตัวเองไปแล้ว เขาไม่อยากจะเชื่ออะไรด้วยซ้ำว่าเฟนด์จะสามารถขจัดคำดูถูกดูแคลนทั้งหมดลงได้ แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้นกิลเบิร์ตหันกลับมาจ้องมองเฟนด์ด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความโกรธเขาอยากจะตะโกนกลับแต่ถูกรองเหรัญญิกปรามไว้ "ดูเหมือนว่านายจะไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบแล้วสินะ!"ประโยคนั้นเพียงประโยคเดียวก็ทำให้กิลเบิร์ตไม่อาจพูดอะไรออกมาได้อีก กิลเบิร์ตตระหนักได้แล้วว่าเขาได้ทำให้รองเหรัญญิกขุ่นเคืองอย่างหนักหากเขายังคงยืนกรานที่จะต่อปากต่อคำกับเฟนด์ รองเหรัญญิกอาจจะดึงเขาออกไปจริง ๆ แล้วเขาจะ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2451
“สมองหมอนั่นจะต้องมีอะไรผิดปกติจริง ๆ นั่นแหละ เขาคิดจริง ๆ หรือว่าเขาอยู่ในระดับเดียวกับอีกสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขา แค่เพราะไปยืนอยู่กลุ่มเดียวกัน? นั่นน่าจะตลกมากเกินไปหน่อยนะ…”“ฉันนึกว่าการทดสอบจะเข้มงวดและจริงจังเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้ ทำเอาฉันขำจนปวดท้องเลยล่ะ…”แอนดรูว์ขมวดคิ้วอย่างรู้สึกอับอาย รองเหรัญญิกโกรธจนตัวสั่นหลังจากได้ยินคำพูดของกิลเบิร์ต เขานึกอยากจะพุ่งตัวไปไปตบกิลเบิร์ตสักสองสามครั้งกิลเบิร์ตเพิกเฉยต่อชื่อเสียงของวิมานโอสถอย่างเห็นแก่ตัวที่สุด พวกเขาแทบอยากจะมุดดินหนี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น นี่จะเป็นความอัปยศอดสูที่วิมานโอสถไม่อาจจำกัดทิ้งได้รองเหรัญญิกตะโกนออกไปว่า "หุบปากเดี๋ยวนี้! นายกำลังพูดเรื่องบ้าอะไร ถ้าไม่อยากเข้าร่วมการทดสอบ ก็ไสหัวไปซะ!"รองเหรัญญิกโกรธมาก ขณะที่เขาพูดเช่นนั้น สีหน้าของเขาดูอดสูอย่างไม่น่าเชื่อ เขายังคิดจะฆ่ากิลเบิร์ตให้ตายเสียเดี๋ยวนี้ เมื่อถูกตำหนิเช่นนั้นก็ทำให้กิลเบิร์ตตระหนักได้ว่าเขาพูดผิดไปถึงกระนั้นก็ไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา เขากระแอมเบา ๆ ก่อนที่จะรีบหันศีรษะไปซ้ายทีขวาที อย่างไม่กล้
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2450
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่ารองเหรัญญิกว่าโอสถระดับหกหมายถึงสิ่งใด ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา วิมานโอสถรับบัณฑิตมาจำนวนนับไม่ถ้วน แต่มีไม่มากนักที่จะได้กลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหกจริง ๆคอนสแตนซ์ยิ้มอย่างมีความหมายขณะที่เขาเอ่ยถาม "รองเหรัญญิกคนนี้มีความสามารถหลากหลายจริง ๆ ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าวิมานโอสถจะมีอัจฉริยะกับเขาด้วย ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย"ริมฝีปากของรองเหรัญญิกกระตุก เขาต้องการอธิบายตัวเอง แต่ถ้าเขาบอกว่าเฟนด์ไม่สามารถสกัดโอสถระดับหกได้ และมีเพียงพรสวรรค์ในการสร้างอักขระทางยาเท่านั้น มันคงจะกลายเป็นเรื่องตลกครั้งใหญ่ และทุกคนคงจะหัวเราะเยาะวิมานโอสถเป็นแน่แต่ถ้าเขายังคงดื้อรั้นต่อไป พอถึงเวลาต้องบ่มเพาะโอสถ เฟนด์ก็จะเปิดเผยความจริงข้อนั้นออกมา เมื่อนั้นความอัปยศอดสูก็จะยิ่งหนักข้อขึ้นเขาถึงกับมือสั่น ตลอดหลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยรู้สึกเหมือนตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเช่นนี้มาก่อน เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกกักขังอยู่ในกำแพงอีกสองด้าน ทุกคนคิดว่ารองเหรัญญิกกำลังวางแผนที่จะใช้ความเงียบเพื่อตอบคำถามเมื่อเห็นกับตาว่ารองเหรัญญิกไม่ตอบอะไรออกมาแต่ทว่าคอนสแตนซ์คล้ายกับจะไม่เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2449
เฟนด์เป็นคนเดียวที่ยังคงยืนอยู่ ขณะนั้นเขาดูคล้ายกับกำลังลังเลและดูเหมือนกำลังรออะไรบางอย่างอยู่ ขณะที่รองเหรัญญิกพูดจบ ผู้อาวุโสฮอร์สท์ก็จ้องมองมาอย่างอยากรู้อยากเห็นแม้ว่าดวงตาของเขาจะดูเป็นประกายมากขนาดไหน แต่เฟนด์ก็ยังคงรู้สึกถึงความเฉียบคมภายใน ราวกับว่าเขาจะถูกตัดสิทธิ์หากเขาไม่ขยับริมฝีปากของเฟนด์กระตุกอย่างช่วยไม่ได้ เขารีรอต่อไปไม่ได้แล้ว จึงได้แต่เดินไปยังพื้นที่ที่เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้ในตอนแรกเฟนด์ไม่ได้ดึงดูดความสนใจใครมากนัก เขาอาจจะเป็นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวขึ้น ไม่มีใครจำเขาได้ ต่อให้เขาจะมาจากวิมานโอสถ แต่นอกจากคนที่เคยพบเขาแล้ว ก็ไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นใครขณะที่เขาเคลื่อนตัวไปทางทิศตะวันตกต่อไป ทุกคนก็เริ่มจ้องมองไปที่เขา ใบหน้าของรองเหรัญญิกก็ค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นบูดบึ้งเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าเฟนด์กำลังมุ่งหน้าไปทางใด“ผู้ชายคนนั้นคิดจะไปต่อหลังรูดี้หรือเปล่า? เขาคิดจะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกลั่นโอสถระดับหกด้วยหรือ?”“ก็คงเป็นแบบนั้น เว้นแต่เขาจะเป็นคนโง่เง่าที่ไม่ทันได้ฟังกฎการตัดสินให้ดี ไม่งั้นคงไม่เดินไปแบบนั้นหรอก เขาเป็นใคร ทำไมฉันไม่เคยได้ยินอะไรเกี่ยวกับเขาเลย
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2448
กิลเบิร์ตทำท่าราวกับกลืนแมลงวันเข้าไปสองสามตัว เขาคาดหวังว่ารองเหรัญญิกจะพูดคำเหล่านั้นกับเขาเสียอีก แต่กลับกลายเป็นว่ารองเหรัญญิกไม่ละสายตามามองเขาเลยแม้แต่วินาทีเดียวรองเหรัญญิกฝากความหวังทั้งหมดไว้กับเฟนด์ราวกับว่ากิลเบิร์ตและแอนดรูว์มาที่นี่เพื่อเพิ่มจำนวนคนเท่านั้นแอนดรูว์มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน ในอดีตเขาขัดแย้งกับกิลเบิร์ตมามากมาย และความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ไม่อาจพัฒนาไปในทางที่ดีได้แต่ต้องขอบคุณเฟนด์ที่ทำให้เขาสามารถวางเฉยต่อความแค้นทั้งหมดที่เคยมีได้แอนดรูว์พูดด้วยใบหน้าที่มืดมน “รองเหรัญญิก ดูเหมือนคุณจะฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่เฟนด์เลยนะ“แต่คุณก็น่าจะเตือนเฟนด์สักหน่อยว่าต่อให้เขาจะมีพรสวรรค์ค่อนข้างดี แต่ก็ไม่ควรหยิ่งผยองเกินไป”แอนดรูว์โกรธมากในขณะนั้นและอดไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องเอ่ยคำดูแคลนที่สุดเช่นนั้นออกมากิลเบิร์ตกล่าวเสริมอย่างรีบร้อนทันที “แอนดรูว์พูดถูก แม้ว่าพรสวรรค์ของเฟนด์จะค่อนข้างดี แต่เขาก็ไม่ควรหยิ่งผยองนัก คำพูดพวกนั้นไม่ได้ช่วยอะไรเลยสักนิด”เฟนด์ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกคนทั้งสองเหยียบย่ำ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเฟนด์ไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ แล้วเขาจะเอาเวลา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 2447
ในตอนแรก คอนสแตนซ์และซีนย์เพียงยืนเคียงข้างกันโดยไม่สนใจเรื่องนี้ พวกเขาต้องการปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น แต่เมื่อว่าเกรย์สันและรูดี้เริ่มเถียงกันมากขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งสองคนก็ถูกบีบให้ต้องทำอะไรสักอย่างพวกเขาถูกบีบให้ต้องแยกรูดี้และเกรย์สันออกจากกัน นั่นก็เพราะ การทะเลาะกันของเด็ก ๆ ควรจะมีขีดจำกัด เพราะหากมันเกินขีดจำกัดไปแล้ว นั่นจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของพวกเขา นี่คือสิ่งที่รูดี้และเกรย์สันเองก็ไม่อยากเห็นเป็นเวลาเกือบสิบห้านาทีแล้ว ผู้อาวุโสฮอร์สท์นั่งบนเก้าอี้ ขณะมองดูการทะเลาะวิวาทและการพูดคุยกันอย่างเฉยเมย เมื่อหมดเวลาเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้เสียงปรบมือดังขึ้นตอนที่เขาจะพูดว่า "เอาล่ะ หมดเวลาแล้ว ทุกคนต้องตัดสินใจได้แล้วว่าจะพิสูจน์ความสามารถของตัวเองยังไง”“ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องบอกอะไรพวกนายทุกอย่างหรอกนะ ตอนนี้ก็แยกออกเป็นกลุ่มเสีย ผู้ที่ต้องการรวมอักขระทางยาจะยืนอยู่ทางทิศตะวันออก“ผู้ที่ต้องการแยกแยะวัสดุสามารถยืนอยู่ตรงกลางได้เลย และหากจะพิสูจน์ตัวเองด้วยกันบ่มเพาะโอสถให้ไปยืนที่ทางทิศตะวันตก“ถึงอย่างนั้นฉันก็ต้องขอเตือนทุกคนก่อน หากทุกคนต้องการ
