แชร์

21

ผู้เขียน: พันพราย
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-12-26 15:30:00
ที่ปรึกษาคนดียิ้มเจื่อน รูดซิบปิดปากแน่นไม่กล้าเถียงหลังโดนต่อว่าฉอด ๆ นิสัยของเขาเป็นคนชอบพูดเล่นชอบแกล้งอย่างนั้น ไม่คิดว่าอีกคนดันคิดจริงจัง วิ่งโร่ไปถามนายคล้าวเรื่องคนออกลูกเป็นไข่ให้บ่าวมันหัวเราะ

“ถ้าเป็นอย่างที่คุณบอก ผลทุกอย่างในอีกมิติหนึ่ง ไม่ปรากฏในโลกของความจริง กันจะถือว่ามันไม่เคยเกิดแล้วกันค่ะ แต่ถ้าคุณไม่คิดอย่างนั้น กันจะบอกให้นะว่าเรื่องแบบนี้มันเรื่องธรรมดา พสพ.”

คนได้ยินเลิกคิ้วขึ้นถาม “พสพ? พอสอพออะไร”

“เพศสัมพันธ์ไงคะ คนยุคนี้ใคร ๆ เขาก็มีกัน”

“ผมไม่เคยได้ยินนะว่าใครจะมี Sex กับใครเป็นเรื่องปกติในเมืองไทย บ้านเรายังยึดถือเรื่องพวกนี้อยู่ เอ... แต่” เขาเงียบไป มองหน้าตานิ่งเฉยของหญิงตรงหน้า กว่าจะนึกขึ้นได้ “คุณหมายถึงกิ๊กน่ะเหรอ? ผมได้ยินว่าจะมีกิ๊กก็ต้องมีแฟนก่อนนะ กิ๊กเป็นอันดับรองลงไป ประมาณนางสนมหรือเปล่า”

“ไม่ใช่สนมค่ะ ผู้ชายจะเป็นสนมได้ยังไง”

“แล้วเป็นอะไรครับ?”

“ก็แค่คู่นอน Sex Mate เป็นเพื่อนกัน เป็น FWB เยอะแยะไปค่ะ คนเขาแอบแซ่บกันเงียบ ๆ”

นายจันเบิกตากว้างกับคำศัพท์ใหม่ ยกมือป้องปากบริภาษว่าเหตุใดเธอช่างใจไม้ไส้ระกำ พยายามจับมือเรียวขาวที่ไม่ได้สะบัดพัน
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • มนตร์ตาละวัน   22

    แม่ชีขมวดคิ้วนิ่วหน้านึกไม่นาน “ออ เอาข้าวมาให้แล้วก็กลับนะคะ เอาเงินมาให้พี่สาวด้วย”“ช่วงนี้ยายราตรีบอกพี่ว่าบ้านช่องไม่ค่อยกลับ ยังไงพี่จะคอยดูพฤติกรรมให้นะแม่ชี”“ดีเลย ขอบคุณมากนะคะ ชีคงวางใจปฏิบัติธรรมได้เต็มที่”“สาธุครับฝากบุญด้วย แม่ชีไม่ต้องเป็นกังวลนะ”ไกรสรรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ด้วยแน่ใจว่าดูแลทั้งสองคนได้ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหนก็ตาม ยิ่งธุรกิจฟาร์มเป็นงานครอบครัว โดยมีเขาเป็นลูกชายคนโตสุด มีอำนาจหน้าที่ให้การบริหารทั้งหมด คำว่าควบคุมพฤติกรรมลูกน้องในความดูแลคงไม่น้อยไปกระทั่งสมควรแก่เวลา พูดคุยกันนานไปกว่านี้คงไม่เหมาะ เขาจึงยกมือประนมแนบอกอย่างนอบน้อม“พี่ลานะครับแม่ชี”“สวัสดีค่ะพี่สน เดินทางปลอดภัย ขอบคุณที่ไม่ลืมเรื่องยัยแก้วนะพี่สน ขอบคุณจริง ๆ”แม่ชียกมือรับไหว้ลาด้วยรอยยิ้มระรื่น พอวางใจเรื่องน้องสาวไปได้เปราะหนึ่ง ก่อนที่ต่างคนจะแยกย้ายกันไป ------------------------------------หน้าโต๊ะทำงานไม้สักโบราณ ที่ปรึกษาสถาปนิกมีงานกองโตที่เขาจะต้องจัดการมันให้เสร็จ ทว่าพอแขกคนสำคัญมา เขาจึงบอกให้นั่งรอบนโซฟารับรองแขกในห้องทำงานของเขาเอง โดยมีนายคล้าวนำชากลิ่นห

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • มนตร์ตาละวัน   23

    “ทำไมเปลี่ยนไปเป็นคนละคน ประหลาด... คำพูดจายังไม่มีหางเสียง คนที่บ้านไม่ทักหรือครับ?”กัญญาวีร์หน้ามุ่ยมอง บอกอย่างใจเย็น “กันยังเหมือนเดิมค่ะ แค่อยากทำอะไรก็ทำเพราะว่ากันโตแล้ว กันทำงานหาเงินเองแล้วกันจะไปไหนกับใครมันเป็นสิทธิของกัน เรื่องคนที่บ้านกันอยู่กับยายสองคน พ่อแม่ไปต่างประเทศ ที่กันหงุดหงิดบ้างไม่ว่ากันนะคะ”“ผมเคยว่ากันไหมล่ะ? งี่เง่าเง้างอนเก่งแค่ไหน ผมก็เข้าใจ” เขายิ้มอ่อนมองอย่างเอ็นดู กัญญาวีร์เลยหายหงุดหงิดเป็นปลิดทิ้ง“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจ กันไปไหนมาไหนกับคุณสบายใจดี จะพูดจะทำอะไร จะกินอะไรก็ได้ มีคนเลี้ยงใช่เปล่า?”“เลี้ยงได้... จนกว่าจะหมดตัวหรือหมดอายุขัยนั่นแล”“จะตามใจได้สักกี่น้ำ อยากรู้นัก...” ในท่าทางเชิดหยิ่ง สายเปย์ทุกวันนี้ไม่ต่างจากโดนปล้น กระเป๋าเสื้อผ้ารองเท้านาฬิการ่วมแสน ไม่รวมค่าเครื่องสำอาง เธอยกมือขึ้นกอดอก นึกขึ้นได้เรื่องที่เขาพูด “แล้วหมดอายุขัยนี่มันเมื่อไรยังไงคะ? ไหนว่าอยู่มานาน คุณคลาวด์บอกกันว่าคุณฆ่าไม่ตาย เคยสู้กับหมอจระเข้รุ่นปู่ทวดพี่สนมาก่อน ทางฝั่งนั้นปราบคุณไม่ได้”ได้ยินคำคุยโวโอ้อวดว่าเจ้านายเก่ง ทางฝั่งบ้านของหมอจระเข้เคยพูดถึงเขาตอ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • มนตร์ตาละวัน   24

    กัญญาวีร์คงมัวแต่ตื่นเต้นจนลืมไปเสียสนิท จนชายร่างกำยำในเชิ้ตสีดำสนิทคร่อมอยู่เหนือเรือนกาย เท้าข้อศอกไว้ล้อมรอบตัวเธอ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างมองเส้นผมดำขลับยาว ปอยผมขาวบนบ่ากว้างไหลลู่ลงราวม่านน้ำไม่เคยมีสักครั้งที่เธอจะคุ้นชิน เมื่อเขากลายร่างเป็นครึ่งคนครึ่งกุมภิล หางและเส้นผมของเขาอาจงอกยาวออกมา เขี้ยวขาวคมตรงมุมปากหนาทำใจสาวเต้นไม่เป็นจังหวะ“ผู้หญิงเอาแต่ใจ อยากฟังเรื่องตื่นเต้นต้องทำเรื่องตื่นเต้นก่อนรู้ไหม”“ไม่รู้” ปฏิเสธด้วยท่าทีเง้างอน ขณะแก้มขาวนวลกลายเป็นสีแดงระเรื่อขึ้นตามลำดับ หญิงสาวเบือนหน้าหนีไปอีกทาง“กันเหนื่อยค่ะ”“งั้นไม่เป็นไร... เหนื่อยเพลียเพราะทำงานหนักก็พักผ่อนเถอะ ผมไม่รบกวน”‘โธ่ พ่อคุณณคนดี๊ดี! พ่อคนซื่อ!’“อุ๊ย...” คิดดังไป! กัญญาวีร์เผลอทำหน้าตื่นตะลึงให้ผู้ชายตัวโตหัวเราะ“เอาใจยากจริงนะสาว ๆ สมัยนี้ ปากอยากจูบแต่บอกว่าเหนื่อย”“กันเปล่านะคะ”ในเมื่อเธอยังทำเหลือบมองด้วยหางตา แต่จับจ้องอยู่กับริมฝีปากของเขา นายจันคงรู้ว่าเธอต้องการอะไร จึงเอียงหน้าหาเรียวปากอิ่มงามเคลือบลิปสติกสีชมพูหวาน ก่อนจะถูกปรามด้วยปลายนิ้วชี้ที่ยกขึ้นแตะริมฝีปาก“คุณชาร์ล...”“มาเ

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • มนตร์ตาละวัน   25

    กัญญาวีร์ยังร้องขอความสุขที่เขาเพียงมอบให้ ส่วนเธอจะต้องหาทางไปต่อ ตะเกียกตะกายขึ้นไปด้วยตัวของเธอเอง จนปลายนิ้วที่สร้างความหฤหรรษ์จากไป เธอเพียงจ้องมองตามราวกับว่าเขาทำเรื่องร้ายกาจอย่างไม่น่าให้อภัย“อย่าเพิ่งรีบไปไหนไกล ทูนหัวของพี่” ผู้ชายตัวโตเพียงยิ้มกริ่ม เลิกเสื้อเชิ้ตขึ้นกองเหนือสองเต้าตึง ลากปลายลิ้นผ่านสะดือสวย จูบลงบนนั้นอย่างหลงใหลคลั่งไคล้“อ๊าา! พี่จันขา... อย่ารังแกน้อง...”สภาวะไร้สำนึกรู้เกิดขึ้นกับเธอ ที่เคยเป็นคนเหนียมอาย ดื้อรั้นหยาบกระด้าง รู้อีกทีก็เมื่อปลายลิ้นร้อนสะกิดลงบนยอดกายสาว ซึ่งเขาเพียงฉีกมันออกทั้งหมดไม่เว้นแม้แต่แพนตี้ลายลูกไม้ขณะภุมภิลหนุ่มพาคนตัวเล็กไปข้างหน้าทางแสนสวยงาม ปากหนาดื่มด่ำความหวานจากช่องทางสีชมพูเบื้องหน้าทุกหยาดหยด ราวกับว่าเขาจะเติมเต็มความหิวกระหายนี้ได้ แต่ไม่เลย ในความเป็นจริงแล้วแก่นกายชายรวดร้าวทรมานเมื่อน้ำลายน้ำหวานปะปนกันไป เสียงมูมมามตะกละตะกลามจากริมฝีปากหนาที่ขบเม้ม สลับดูดยอดเกสรงาม นำพาให้เธอเป็นทาสกามารมณ์อย่างสมบูรณ์แบบ ร่างบางดิ้นพล่าน ทรมานกับทุกการกระทำของปลายลิ้นร้อนซุกซนหญิงสาวยังพยายามแหวกเรียวขาให้กว้างกว่าเด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • มนตร์ตาละวัน   26

    ชั้นใต้ดินของบ้านมีโต๊ะพูล ตู้ไวน์ ยังเป็นแหล่งรวมของใช้อายุร่วมหลายร้อยปี ของสะสมของโบราณหลายชิ้นเช่นตลับงา ซึ่งเป็นที่นิยมของชนชั้นสูงในสมัยรัชกาลที่ห้า กล้องยาสูบ เครื่องกระเบื้องถ้วยชาม เครื่องโต๊ะ ไม้เท้า วางเรียงในชั้นมีฝุ่นเกาะตามอายุของมัน ด้วยความที่เจ้าของบ้านไม่ค่อยลงมาทำความสะอาดบ่อยนัก แม่บ้านจะเข้ามาห้องนี้นาน ๆ ครั้งโดยมีนายคล้าวนั่งเฝ้าอยู่ด้วยเสมอ กัญญาวีร์ทำตาโต สนอกสนใจไปเสียทุกอย่าง ขณะเดินตามเจ้าของแผ่นหลังกว้างในเชิ้ตสีดำสนิทที่ทำตัวเป็นมัคคุเทศก์นำชมสถานที่“ผมชอบสะสมไวน์ เก่าที่สุดจากฮังการี รับมาผ่านเรือสำเภาสมัยฝรั่งเข้ามาทำการค้ากับบ้านเรา”“ออ ที่คุณคลาวด์บอกว่าคุณชาร์ลเคยเป็น... คุณหลวงหรือคะ?”“ผมรับราชการงานช่างสิบหมู่ มีเพื่อนฝูงเยอะเลยได้ของฝากมา ไม่ได้ทำงานเป็นพ่อค้าพาณิชย์หรอกครับ” เขายิ้มแล้วหันไปทางคนตัวเล็กที่เร่งฝีเท้าขึ้นมาเดินข้างกัน “ก็นับว่าเป็นคนใหญ่คนโตอยู่ถึงได้ปลูกบ้านหลังเท่านี้”“แล้วรูปที่เห็นกลางบ้านนี่รูป... คุณพ่อคุณชาร์ล?”นายจันส่ายหน้าไปมาช้า ๆ หยุดก้าวลงหน้าชั้นไม้สักเป็นช่องสำหรับใส่ตู้ไวน์“รูปผมเอง คุณพ่อ คุณปู่ ยันปู่ทวด นั่

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • มนตร์ตาละวัน   27

    ไกรสรไม่ใช่คนยอมแพ้ง่ายดายนัก เขาขยับเข้าไปใกล้คนตัวเล็กที่เงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเอาเรื่องเอาราว“นี่พี่สน ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะชวนดินเนอร์ มานัดอะไรกันตอนนี้?”“แค่กินข้าว กันจะอะไรนักหนาล่ะ”จับผิดต่างหาก! กัญญาวีร์ไม่มีทางไม่รู้เรื่องนี้ เธอยังคิดว่าตัวเองโตมากพอจะคบหาใครก็ได้ ไม่ใช่เด็กสาวตัวน้อยให้ใครต้องมาควบคุมพฤติกรรม“พี่สนคะ...”“แค่กินข้าวเอง ไปสิครับ ผมอยากเจอคุณยายพอดี” เสียงทุ้มแทรกขึ้นมา ชายร่างสูงใหญ่ในเชิ้ตหล่อเหลา ใบหน้าคมคายเข้ากับทรงผมรวบเสยดูเรียบร้อยสุภาพไพล่มือไว้ข้างหลัง หยุดยืนข้างหญิงสาวที่มีท่าทางดีใจเป็นคนละคน“คุณชาร์ล... มาตั้งแต่เมื่อไรคะ? กันรออยู่ไม่ยักเห็น”“เมื่อกี้เอง ไปกันรึยังครับ?”การที่มีคนก้าวเข้ามาคั่นกลางคงทำให้เจ้านายหนุ่มไม่พอใจ มันเป็นเรื่องเสียมารยาทมากพอต่อว่า“คุณไม่ควรยุ่งเรื่องครอบครัวคนอื่นนะ แล้วผมยังคุยกับน้องกันไม่จบ”“จบแล้วค่ะ! ไปนะคะบาย ไม่เร้าหรือไม่ยื้อกันเนอะ มีธุระไลน์มาค่ะ งานเสร็จหมดแล้วได้เวลาพนักงานกลับบ้านละ” มือเรียวยกขึ้นโบกลาพร้อมผุดรอยยิ้มอย่างไร้ความจริงใจ กัญญาวีร์ตวัดมือขึ้นควงท่อนแขนเป็นล่ำสันดึงคนข้างกายให้เด

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • มนตร์ตาละวัน   28

    โทสะรุ่งโรจน์ทอประกายแวววาวผ่านนัยน์ตาอันน่าเกรงขาม กัญญาวีร์รู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหวงแหนเธอเท่าไรเขาถึงได้โกรธ เมื่อเรือนร่างกำยำเปลือยเปล่าทาบทับลงมา ไร้ป้อมปราการขวางกั้นระหว่างเธอและเขา ผู้ชายตัวโตหายใจหอบสั่น ลากลิ้นไปทั่วใบหน้าและแก้มร้อนผ่าว“อือ... เกรงใจคุณคลาวด์นะคะ... เขาอยู่บ้านไหม...?”“ไม่อยู่ ไม่รู้... ช่างมันเถอะ” งึมงำตอบ ก้มหน้าลงซุกไซ้ต้นคอเพรียวระหง สูดกลิ่นหอมรัญจวนเข้าเต็มปอด เรียวปากหนาประกบปิดริมฝีปากอิ่มงามเคลือบลิปสติกสีชมพูหวาน แทรกปลายลิ้นเข้าไปลิ้มชิมรสชาติในโพรงปากงามทั้งเสื้อเชิ้ตสีกรมกองซ้อนอยู่กับบราเซียร์ลายลูกไม้ตามรายทางจากสระน้ำมาถึงเตียงเหมือนกับว่าอาศัยอยู่ลำพังในบ้านหลังใหญ่นี้คนเดียว ไหนจะแพนตี้เปียก ๆ วางแหมะอยู่หน้าห้องนอน น่าอับอายขายหน้าบ่าวไม่น้อย ทว่าสองร่างแนบชิดสนิทกันไม่มีแม้อากาศไหลผ่าน ขณะกรามที่กัดกันแน่นเป็นสันนูนบอกว่าผู้ชายตัวโตไม่ไหวกับงานอดทน ทั้งที่เป็นคนเก่งเรื่องการควบคุมอารมณ์ได้ดีเว้นคราวนี้“อื้ม...” เสียงครางหวานดังจากลำคอแห้งผาก เธอส่งเสียงอู้อี้ในลำคอให้ชายหนุ่มผละริมฝีปากออก ตาคมสบแววตารัญจวนที่อ้อนข

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26
  • มนตร์ตาละวัน   29

    คนไม่ได้ปลดปล่อยมานานนับหลายศตวรรษนอกเสียจากธรรมชาติรังแกหรือจะไหว! พอกลางกายกระตุกตอดเป็นจังหวะ แม่สาวเอวบางหยุดโยก กดตัวลง ท่อนแข็งขึงถูกรัดด้วยแรงหนักหน่วงกว่าคราแรกเป็นเท่าตัว เขายกตัวขึ้น สอดมือเข้าไปในเส้นผมสวยเพื่อผลักจูบออก“อื้มม! กัน... กันครับ...”เสียงคำรามลั่นราวสัตว์ป่า เรือนกายกำยำขดงอติดกับคนบนร่าง น้ำสีขาวขุ่นพุ่งทะลัก ไหลเข้าและย้อนกลับออกมาตามแรงโน้มถ่วง กลิ่นคาวคละคลุ้งปนเปไปกับเลือดสีแดง บ่งบอกว่าเธอเป็นของเขาโดยสมบูรณ์กลางง่ามขาของเธอเป็นภาพที่สวยงามที่สุด ทว่าถัดไปข้างกันบนที่นอนมีบางอย่างที่ทำให้เขายิ้ม...“จระเข้เผือกตัวนี้หางสวยดีจริง...” เขาเลื่อนมือไปจับหางสีขาวสวยที่สะบัดไปมา ตามองเรือนร่างงามนั่งแอ่นก้นงอนเกร็งกระตุก ในสีหน้าเร่าร้อนทรมาน มือหนายังคงบีบหน้าขาเรียว ก้มหน้าลงมองส่วนที่คากันอยู่ หอบหายใจโยน“แม่ทูนหัวของพี่... เจ็บมากไหม?”“พอทนได้ค่ะ...” เธอบอกแล้วคลี่ยิ้มตรงมุมปาก “ก็ชอบนะ Sex mate ลีลาดี”เหมือนจระเข้จะกลายร่างเป็นแม่เสือสาว หญิงสาวหมอบกายลง ขยับสะโพกต่อให้ผู้ชายตัวโตส่งเสียงดัง ก่อนที่เขาจะพลันผลักขึ้นเป็นฝ่ายนำ ไม่ยอมอ่อนข้อให้อย่างเคย

    ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26

บทล่าสุด

  • มนตร์ตาละวัน   61

    เมื่อผู้ชายตัวโตเป็นฝ่ายยอมปล่อยจากเรียวปากอิ่มงาม กัญญาวีร์ชนหน้าผากไว้กับหน้าผากกว้าง เธอตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่กับเขาไปตลอด สุดอสงไขย ณ สถานที่ไร้ห้วงเวลาแห่งนี้“หากว่าถึงเวลาของเรา สักวันหนึ่งเราจะไปด้วยกันนะคะ เราสามคน”“ไม่แค่สามครับ... อนาคตเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น แต่แน่นอนว่าบ้านหลังนี้จะมีจระเข้แอลลิเกเตอร์มากกว่าสามตัว”นานเท่าไรก็จะไม่พรากจาก รอยยิ้มปรากฏบนวงหน้าหล่อเหลา กุมภิลหนุ่มเจ้าเล่ห์กำลังจินตนาการถึงลูกครึ่งจระเข้และแอลลิเกเตอร์ ลูกของเขากับแม่แก้วกัญญาส่วนหญิงสาวยังคงมองตามหยดน้ำใสที่ไหลออกมาจากดวงตาเมื่อมันกลายเป็นก้อนกลม ลอยขึ้นที่สูงแล้วสลายหายไปในอากาศ เธอผุดรอยยิ้มกว้างออกมา ยกปลายนิ้วขึ้นแตะมันที่แตกกระจายออกเป็นฟอง ไม่เลิกร้องไห้ในอ้อมกอดของกุมภิลในวังบาดาลของพญาจระเข้ใหญ่นี้ก็คงจะมีลูกหลานทายาทจระเข้มากกว่าหนึ่งตัว และจากนี้ไปคงมีเรื่องให้คนช่างอยากรู้อยากเห็นอย่างกัญญาวีร์สนุกตามคุณพ่อจระเข้อีกแน่ ๆ ------------------------------------การออกไปว่ายน้ำหาสถานที่อาบแดดเป็นอะไรที่... มีความสุขที่สุด! หากไม่เป็นเพราะว่าคุณแม่อยากลองสถานที่แปลกใหม่ คน

  • มนตร์ตาละวัน   60

    พญาชาละวันคงไม่มีเมตตาต่อมนุษย์เท่าเดิม เมื่อจิตวิญญาณและความทรงจำทั้งหมดกลับคืนมา ตาคมจรดมองร่างสั่นเทา เปียกปอนเหน็บหนาวไม่ต่างจากพรายสาว น้ำตาลูกผู้ชายก็พาลไหลชาละวันบัดนี้ไม่กลัวเกรงพญายมราชหรือใครหน้าไหน แม้ว่าเขาจะเหยียบหน้าเจ้าถิ่น ก็คิดเพียงว่าต้องพาเมียรักกลับคืน ตรงกันข้ามกับอีกคน หญิงสาวคิดว่ามันคงถึงเวลาต้องจากกัน...“ให้แล้วแต่บุญแต่กรรมที่ทำมาร่วมกันเถิดค่ะ ตอนนี้กันต้องไปแล้ว ลาก่อนคุณหลวงจัน... พญาชาละวัน...”เพียงเรือลำน้อยแล่นฉลิวไปด้วยความเร็วต่างจากเมื่อครู่ หยาดน้ำใสก็เจิ่งนองเต็มสองตาเจ้าจระเข้ยักษ์ มันไม่ยอมว่ายห่างจากเรือ ยังแปลงกายครึ่งหนึ่งเป็นมนุษย์ แผงอกกว้างกำยำและสองมือเกาะติดเรือไม้อย่างแน่นหนึบ“ผมไปด้วยได้ไหม?”‘ไสหัวไป... ไอ้ตาละวัน’“ไม่ไปครับ...” ในสีหน้ายียวนกวนประสาท กุมภิลหนุ่มรู้ว่าตนจะต้องเจอกับอะไร ไม่มีใครกล้าลองดีกับท่านท้าวพญายมราช ที่ถึงจะส่งพระยมไปเก็บดวงวิญญาณ ก็สามารถสื่อสารจิตถึงกัน หากว่าเจอเรื่องราวอันเป็นอุปสรรคในเมื่อบนโลกนี้ยังมีอมนุษย์และปีศาจบางตน ปะปนแอบแฝงอยู่กับสิ่งมีชีวิตอื่น ๆทว่าจากเรือนผมที่เคยเป็นสีขาวยาวประเอว บัดนี้

  • มนตร์ตาละวัน   59

    เคียดแค้นชิงชัง โกรธในสิ่งที่เธอทำแต่ว่ายังรัก... เขายังรักเธอหมดหัวใจ‘แม่แก้ว!’ เสียงเรียกดังผ่านกระแสน้ำถึงห้วงจิต อีกเพียงนิดก็คว้าร่างของแม่สาวเอวบางได้แล้ว ทว่าเจ้าของเรือนผมสวยสีดำขลับในมินิเดรสตัวเดิม กลับว่ายขึ้นฝั่งผ่านหน้าเขาไปเสียเฉย ๆ ไม่แม้จะสนใจเขาด้วยซ้ำ‘กัญญาวีร์! รอผมก่อน จะรีบไปไหน...’เดรสลายดอกไม้ตัวนั้นเขาก็ซื้อให้ แค่เธอบอกว่าสวยคำเดียวไม่ว่ามันจะราคาเท่าไร เธอมันก็แค่ผู้หญิงเอาแต่ใจ เอาแต่ชี้นิ้วสั่ง หัวสูง ทำอะไรไม่ปรึกษา ยิ่งคิดยิ่งน่าโมโห!นัยน์ตาสีแดงสนิทพยายามเพ่งมองให้ชัด โทสะปะทุขึ้นในจิตใจ ร่างสีดำสนิทของจระเข้ใหญ่แหวกว่ายตามไป ก่อนจะพบว่าเป็นเพียงร่างโปร่งใสยังมีอีกคนลอยอยู่ท่ามกลางความมืด สองแขนยกขึ้นเหนือศีรษะ เส้นผมสยายกระจายตามกระแสน้ำ ดวงตาคู่สวยใสใต้เปลือกตาขาวเพียงเบิกมองข้างหน้าอย่างเคว้งคว้าง ในสถานที่แสนเงียบเชียบและหนาวเหน็บลำพัง------------------------------------ร่างไร้ลมหายใจที่หลับใหลอยู่ใต้น้ำ ราวกระชากหัวใจกุมภิลไปจากอก ไม่มีประโยชน์ที่จะดึงรั้งเธอไว้ เมื่อภาพที่ตาเห็น สิ่งที่สองมือสัมผัสเป็นเพียงกายหยาบ เขากอดร่างแสนหวงแหนไม่ห่าง

  • มนตร์ตาละวัน   58

    ปริศนาในใจเธอได้ไขกระจ่างเมื่อไม่นานมานี้ บางทีนี่อาจจะเป็นชะตาลิขิตตามพระครูว่าเธอเป็นกุญแจสำคัญ“ฉันเป็นคนขังเขา แต่ในเมื่อเขาเลิกกินเนื้อมนุษย์ไปแล้ว หมอจระเข้ก็หมดกรรมกับเขาไปแล้ว เขาควรได้รับการปลดปล่อยเสียที ฉันจะทำมันค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันไม่ได้ไปคนเดียว”“เช่นนั้นผมคงห้ามอะไรคุณกันไม่ได้ เอาเป็นว่ามีเหตุฉุกเฉินอะไรให้ตะโกนเรียกผมนะครับ ผมลงไปในบ่อน้ำนี้ไม่ได้”สองนายบ่าวแทบจำมันไม่ได้ด้วยซ้ำ หากว่าไม่เห็นกับตา ยืนอยู่ตรงหน้า พวกเขาจะลืมเรื่องบ่อน้ำเสมอ ขณะส่ายคอมองหาไปรอบ ๆ บริเวณด้านหลังบ้านที่เต็มไปด้วยหญ้ารก ท้องฟ้ามืดลงเต็มที ต่างคนมองเห็นร่างโปรงใสของชายหน้าคุ้นตา ยืนเอามือไพล่หลังอยู่หน้าบ้าน กำลังชะเง้อคอมองหาอะไรสักอย่าง แววตาคู่สวยแปรเปลี่ยนเป็นขึงขังจริงจัง“ฝากด้วยนะคุณคลาวด์ อย่าให้เขามา”“ครับ คุณรีบไปจัดการธุระเสียเถอะ ถึงเจ้านายผมจะหลับ จิตเขาไม่ได้หลับไปด้วย”ได้ยินเท่านั้น เรือนร่างงามของหญิงมนุษย์ก็กลายเป็นเดรัจฉานสีขาว นัยน์ตาสีทอง สัตว์เลื้อยคลานที่มีเขี้ยวคมคลานไปด้วยสี่เท้าของมันลงบ่อไป ------------------------------------ลึก ๆ แล้วกัญญาวีร์

  • มนตร์ตาละวัน   57

    เขายังมีเรื่องราวแปลก ๆ เล่าให้เธอฟังอีกมากแต่เป็นเพราะว่านั่งฟังเสียงตึกตักดังมาได้สักพักจากคุณแม่และคุณลูก จึงซุกปลายจมูกโด่งเป็นสันคมเข้าหาเดรสลายดอกไม้สวย สูดกลิ่นหอมเบา ๆ ให้ชื่นใจ มือเอื้อมผ่านแผ่นหลัง โอบเอวบางของคุณแม่ที่หน้าท้องใหญ่ขึ้นเพียงเล็กน้อยอย่างระวัง“ท้องโตขึ้นนะ คุณพ่ออยากเห็นหน้าเจ้าตัวน้อยเร็ว ๆ จัง”“คุณชาร์ลว่าผู้หญิงหรือผู้ชายคะ?”“ผู้ชาย... ผมรู้สึกว่าเขาเป็นเด็กผู้ชาย”สัญชาตญาณลึก ๆ บอกเขาที่เชื่อในความสามารถการรับรู้ของตน คุณพ่อยังนึกซน พอกลิ่นหอมอ่อนอันมีเอกลักษณ์โชยมาแตะจมูกตามทิศทางลม ขณะที่เดรสกระโปรงยาวคงทำอะไรต่อมิอะไรได้ยากเสียหน่อย คุณแม่ยังหวงเนื้อหวงตัวเป็นพิเศษในระยะหลัง ๆ มา เป็นอาทิตย์แล้วที่เขาไม่ได้กิน! “ตัวเล็กครับ... ก๊อก ๆ อยู่ไหมนะ... พ่อกวนแม่ได้ไหมครับ” “ไม่ได้ครับ ห้ามกวน” คุณแม่ดัดเสียงแหลมเล็กหยอกล้อ ส่งเสียงหัวเราะดังระคนกันไปนายจันเผลอคิดว่าเมียคงกลายเป็นคนขี้แกล้งอย่างเขาเสียแล้ว ขณะมือหนาค่อย ๆ เลื่อนลงต่ำ เลิกกระโปรงบานพลิ้วขี้นกองเหนือหน้าขา ก่อนจะโดนตีมือดังเพี๊ยะ! ดวงตาคู่สวยใสแปรเปลี่ยนเป็นดุดัน ดุแ

  • มนตร์ตาละวัน   56

    กัญญาวีร์ดูเร่งเร้าเหลือเกิน ชายกระโปรงสีครีมหวานเขย่าไปเขย่ามา ทำเอาเจ้าของบ้านลอบยิ้มกรุ้มกริ่ม มือไขประตูอย่างไม่รีบร้อนอะไร แต่พอได้ยินเสียงหวานตะโกน“แม่อ่วม ๆ!”‘เจ้าขา... คุณผู้หญิง... อ่วมอยู่นี่เจ้าค่ะ’ คงไม่มีใครคิดว่าบ่าวผู้จงรักภักดีอย่างแม่อ่วมจะยังอยู่บ้านหลังนี้ นายจันมาที่นี่กี่ทีไม่เคยลองเรียกหล่อนดู จึงไม่รู้ว่าหล่อนยังอยู่ นั่นทำให้เขายิ่งแปลกใจ“เรียกหาบ่าวทำไม?”“คือ... กันดีใจไปหน่อย ลืมตัวค่ะ เราเข้าบ้านกันดีกว่า กันหิวแล้ว” พูดพลันควงท่อนแขนเป็นล่ำสันกลบเกลื่อน นายจันยังมีสีหน้าสงสัย ขณะพาหญิงสาวเข้าบ้าน เพิ่งจะเห็นเธอนิ่งเงียบไปหลังส่ายคอมองไปทั่ว ด้วยท่าทางอยากรู้อยากเห็น“กันทำตัวไม่น่าไว้ใจนะครับ”“ก็ปรกตินี่คะ คุณชาร์ลคิดเองเออเองรึเปล่า?”รอยยิ้มบนวงหน้าหวานบอกว่าไม่มีอะไร เมื่อชายหนุ่มโน้มตัวลงจับมือเรียวเดินผ่านทางเข้าบ้านโบราณที่ตกแต่งด้วยสีขาวครีม ขอบหน้าต่างหลังคาเป็นเกล็ดขนมปังขิง ตามแบบสมัยนิยมยุคคุณหลวง มีภาพขนาดใหญ่ใส่กรอบเป็นหนุ่มหน้าตาเหมือนกับนายชรัณไม่ผิดเพี้ยนแต่ถือไม้เท้าสวมชุดราชปะแตนอยู่กลางบ้าน“คิดถึงจังเลยค่ะ กันอยากกลับบ้านหลังนี้มาน

  • มนตร์ตาละวัน   55

    ‘ง่วงก็นอนเสียนะคะคุณหลวงของแก้ว...’เสียงหวานใสยังก้องกังวานในหัว หลังลืมตาตื่นพร้อมคนในอ้อมแขน เรือนร่างกำยำในกางเกงนอนตัวเดียว แผงอกกว้างกำยำเปลือยเปล่าลุกสะลึมสะลือเดินออกจากเตียง เห็นบางคนนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊คสักพักใหญ่ เขาคิดว่าเธอคงจะงานล้นมือ เพราะหลังจากเลิกงานแต่งมาก็นั่งอยู่แต่หน้าจอวันก่อนคืนงานแต่งงานบอกลาแขกเหรื่อในเวลาสองทุ่มตรง นายจันรู้สึกไม่ดีนักกับการเป็นครึ่งกุมภิล เขาทำอะไรไม่สะดวกเพราะต้องเผื่อเวลาไปไหนมาไหน ยิ่งภรรยาเป็นพวกชอบออกงาน เจ้าสาวยังลำบากกับการจัดการผมยาว ๆ ให้กลับมาเรียบร้อยหล่อเหลา จนทุกวันนี้เธอแทบจะกลายเป็นช่างตัดผมส่วนตัวไปแล้ว“ทำงานหรือครับ? กินข้าวเช้ารึยัง...” บอกพลางหย่อนก้นนั่งลง เกยคางไว้บนไหล่มนอย่างออดอ้อน บนเก้าอี้แคบ ๆ ไม่มีแม้พนักสำหรับวางแขน เขาก็พยายามจะเบียดตัวเข้าไป“กินแล้วค่ะ คุณชาร์ลไปกินข้าวสิคะ กันทำข้าวต้มไว้ให้”“ผมไม่อยากกินข้าวต้ม ใครบอกว่าผมอยากกิน...”‘อยากชื่นใจเมีย’“แต่ว่ากันเหนื่อยมากค่ะ งานแต่งเป็นอะไรที่ยุ่งมาก วุ่นวายมาก ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย”“ปากบอกว่ายุ่งแต่มีเวลามานั่งทำ...” เงียบไป ตาคมหลุบมองคนที่สลับจอเ

  • มนตร์ตาละวัน   54

    สิ้นเสียงตวาดกร้าวผ่านห้วงจิต หล่อนก็กลับกลายเป็นหญิงงาม เจ้าของร่างพอรับรู้ได้ว่าตนไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้น เหลือเพียงเรือนร่างเปลือยเปล่าบนที่นอนนุ่ม จึงรีบคว้าผ้านวมหนาขึ้นคลุมหน้าอก มองไปทางเสื้อผ้าขาดวิ่นบนพื้นพลางถอนหายใจ“เฮ้อ... เสียดายชุดสวย บอกให้ถอดก่อนก็ไม่ได้ แม่วิมาลานี่นิสัยแย่ไม่เปลี่ยน”“ช่างมันเถอะครับ มันเป็นเหตุสุดวิสัย”ร่างสูงหย่อนก้นนั่งลงข้างกัน เป็นเธอที่พอสบเข้ากับแววตาคมวาบก็หลุบหนี ใบหน้างามบึ้งตึง เริ่มจากแก้มร้อนผ่าวเพราะอารมณ์โกรธ แดงขึ้นตามลำดับ“พ่อคนหลายเมีย เมียเยอะมากความ มากเรื่องวุ่นวาย มีคนเดียวเสียตั้งแต่ทีแรกคงไม่ต้องมานั่งปวดหัวขนาดนี้”“กันไม่เกิดให้เร็วกว่านี้ล่ะ”“เกิดมาแล้วไงคะ แต่ว่าเราคงทำบุญมาร่วมกันแค่นั้น มันน่าเสียใจนะ...”กัญญาวีร์รับรู้ทุกอย่างได้จากจิตใต้สำนึกของเธอเอง เพียงเปิดใจรับฟังอีกสองดวงจิตอย่างไร้ความหวาดกลัว ไร้ข้อโต้แย้ง ปล่อยให้ทุกอย่างหลั่งไหลเข้ามาดังกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก...สายน้ำอันอบอุ่นเปรียบดังความรักของชายผู้หนึ่ง ผู้เป็นรักแรกพบตั้งแต่วันแต่งงาน ‘คุณจัน’ ทำให้เธอเป็นคนที่ดีขึ้น มอบความสบายให้เธอผู้เป็นเมียมาทุกภพช

  • มนตร์ตาละวัน   53

    ดวงตาคู่สวยส่ายมองโซฟาสีดำหน้าเตาผิงน่ารักในห้องใต้หลังคา รอบเตียงประดับด้วยไฟเชิงเทียนดวงเล็ก มีกลีบดอกกุหลายโรยบนที่นอนสีน้ำตาลเทา พื้นพรมนุ่มนิ่มเหมือนว่ากำลังเหยียบขนสัตว์ ทุกอณูอบอวลกลิ่นอายของเมืองนอก ซึ่งเธออาจไม่ได้กลับไปอีกแล้ว กัญญาวีร์เคยบอกกับเขาครั้งหนึ่ง ไม่คิดว่าเขาจะจดจำมันได้ยังหาบ้านที่ถูกใจเธอ แม้ว่าเฟอร์นิเจอร์สำหรับเมืองร้อนหลายชิ้นอาจเอาไว้แค่ตั้งโชว์“สวยจัง... เหมือนอยู่เมืองนอกเลยค่ะ ถ้ามองออกไปเห็นหิมะได้คงดี”“ห้องนี้ผมแต่งเติมเพิ่มแค่ห้องเดียวครับ ทำเองทั้งหลังไม่มีทางทัน รีโนเวตทีเป็นเดือน ๆ”ใบหน้าสดสวยระเรื่อยิ้ม เขย่งปลายเท้าขึ้นจูบกรามแกร่งเป็นรางวัล ก่อนจะหันไปเห็นกรอบภาพบนโต๊ะหัวเตียง หญิงสาวในภาพตรงหน้า ใส่ชุดเดียวกับที่เธอใส่ เธอมีรอยยิ้มสดใสประดับบนใบหน้าหวานหมดจด งามอย่างหญิงไทยโบราณ แต่มันจะเป็นไปได้ยังไงในเมื่อเธอและเขาเพิ่งเดินเข้าห้องมา ไม่มีทางที่เขาจะอัดรูปมาแปะฝาผนังไว้ทัน ดวงงตาคู่สวยเบิกกว้าง ปลายนิ้วชี้หน้าสาวในรูป“คุณชาร์ล! กล้านอกใจกันเหรอ?”“เปล่าครับ... ไม่เคยทำเลยนะ แล้วผมเพิ่งบอกกันไปเมื่อกี้ ไม่ได้ฟังเหรอ?”‘สมองหมาปัญญานิ่ม แม่

DMCA.com Protection Status