บทที่ 652

ทันทีที่กลับบ้าน สิ่งที่ทักทาย มะเป้ง ไม่ใช่การทักทายที่ห่วงใย แต่มีคนจับกุมเขาและขังเขาไว้ในห้องที่บ้าน

จนกระทั่งหม่าเฟิงกลับมา เขาก็ทุบตีหม่าเผิงอย่างหนักโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทำให้โกรธมากขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเพิ่งเซ็นสัญญาและสูญเสียทั้งกลุ่ม

ถ้าไม่ใช่เพราะภรรยาของเขาถูกทุบตี หม่าเผิงคงสูญเสียไปครึ่งหนึ่งของชีวิต

“พ่อครับ หงหม่ากรุ๊ปไปแล้วจริง ๆ เหรอ?”

จนถึงขณะนี้ หม่าเผิงไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องทั้งหมดนี้เกิดขึ้น

ความโกรธของหม่าเฟิงหายไป ถึงจะยังไงหม่าเผิงก็เป็นลูกชายคนสำคัญเพียงคนเดียวของเขา เขาถอนหายใจ ก่อนจะโยนสัญญาในมือให้เขาแล้วพูดว่า “ดูเอาเอง”

เมื่อมองดูสัญญาในมือของเขา หม่าเผิงก็ใบหน้าซีดเผือดพร้อมกับทรุดตัวลง

เขาไม่เคยจินตนาการว่าวันหนึ่ง เนื่องจากพฤติกรรมที่โง่เขลาของเขา ตระกูลของเขาจึงสูญเสียทรัพย์สินหลายพันล้าน และเขาละทิ้งพวกเขาในลักษณะสิ้นหวังเช่นนี้

เขายอมรับไม่ได้ทุกอย่าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งความจริงที่ว่าตอนนี้นายน้อยซึ่งอยู่ในตำแหน่งสูงสุดตอนนี้ด้อยกว่าเมื่อก่อนมาก เขาพูดว่า “พ่อ มันเป็นแบบนี้จริง ๆ เหรอครับ? เย่เทียนหยู่มีอิทธิพลมหาศาลขนาดนั้นเ