น้องหาย

สายฟ้ารีบสาวเท้าเข้ามายังห้องของตัวเองเมืี่อคิดได้ว่าคนตัวเล็กที่เขาคิดถึงต้องรอเขาในห้องนอนแน่ ๆ ก่อนฝ่ามือหนาจะดันประตูไม้สีขาวเข้าไปในห้อง แต่กับพบกับความว่างเปล่าไม่มีแม้แต่เงาคนที่เขาคิดถึง ขณะสายตาก็พยายามกวาดส่องจ้องมองไปที่รอบ ๆ ห้องเขาสำรวจจนมั่นใจดีแล้วว่าคนที่เขาคิดถึงไม่อยู่ที่ห้องจริง แม้แต่ในห้องน้ำเขายังเปิดเข้าไปดู

"ไปไหนนะ"เสียทุ้มเข้มครางขึ้นพึ่มพ่ำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะสาวเท้าออกจากห้องนอน หรือคนตัวเล็กอาจจะลงไปรอเขาที่ห้องทำงานก่อนก็ได้ เขาได้แต่คิดในใจแต่สิ่งที่เห็นกับช่างตรงกันข้าม เมื่อเขาดันประตูเข้าไปดูภายในห้องกับพบแต่ความวางเปล่า

"ห้องทำงานก็ไม่อยู่"สายฟ้าบ่นพึ่มพ่ำกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะคิดได้ว่าหรืออยู่ในห้องทำงานของพ่อแม่ เร็วเท่าความคิดสายฟ้าปิดประตูก่อนจะรีบเดินไปห้องทำงานของพ่อและแม่ในทันที

"พ่อครับแม่ครับเห็นน้องม่านน้ำหรือเปล่า เมื่อกี้ผมไปที่ห้องตัวเองไม่เจอน้อง ไปดูที่ห้องทำงานก็ไม่เห็นเหมือนกัน"สายฟ้าดันประตูห้องทำงานของพ่อและแม่กับพบกับความว่างเปล่าของคนตัวเล็กที่คิดถึง สายฟ้ารีบเอ่ยถามคนเป็นพ่อและแม่ทันที ขณะที่ท่านทั้งสองเสยใบหน้าขึ้นมามองลูก