เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 30
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-13 15:56:11
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 31
"ตามมาทางนี้""เก๊กท่าอยู่ได้" หญิงสาวที่เดินนำหน้าหันกลับมาพึมพำแล้วก็เลี้ยวกลับเพื่อเดินตามเขาไปอีกทางหนึ่งขณะที่เดินผ่านแต่ละไลน์ผลิต พนักงานต่างก็มองดู"บอส?!" หัวหน้าแผนกรีบเดินเข้ามารับหน้า เพราะน้อยนักที่ท่านผู้บริหารระดับสูงจะลงมาด้วยตัวเอง"เจอคุณพิศมัยก็ดีแล้ว ผมฝากพนักงานใหม่ด้วย""พนักงานใหม่?" ประโยคนี้คนที่ชื่อพิศมัยและสโรชาพูดขึ้นพร้อมกัน"คุณหมายความว่ายังไง" สโรชาหันไปกระซิบถามเขา ไหนบอกจะพาลงมาเรียนรู้งาน"เออได้เลยค่ะ" พิศมัยมองตั้งแต่ใบหน้าลงไปจรดเท้า เพราะชุดที่เธอสวมใส่ไม่น่าจะมาเป็นพนักงานธรรมดาเลย"หาเสื้อผ้าพนักงานให้เธอใส่ด้วยนะ" ว่าแล้วเขาก็เดินออกมา"ฉันขอตัวแป๊บหนึ่งนะคะ" สโรชารีบเดินตามไป "คุณจะทำอะไร""อยากเรียนรู้งานไม่ใช่เหรอ""แต่ฉันมารับตำแหน่งรองประธาน ไม่ใช่พนักงาน" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขากำลังจะกำจัดเธอ คงกลัวไปมีเรื่องกับหญิงคนรักล่ะสิ"อันนั้นก็ไม่เอาอันนี้ก็ไม่เอา แล้วแบบนี้จะรู้งานได้ไง""คุณกำลังแกล้งฉันใช่ไหม""ผมก็บอกแล้วไงว่าพาคุณมาเรียนรู้งาน"หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาแล้วเดินนำหน้าเขาไปที่ลิฟต์ อยากจะเขี่ยเธอมากนักงั้นเหรอไม่มีทางซะหรอก ถ้าถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 32
"จะไปไหน" รามสูรเห็นว่าพอออกมาจากโรงแรมแล้วเธอไม่ได้ตามมาที่รถด้วย"เลิกงานแล้วไม่ใช่หรือคะ ฉันก็จะกลับบ้านน่ะสิ" สโรชาไม่รอให้เขาพูดอะไรอีกก็เดินไปเปิดประตูแท็กซี่ที่จอดรอรับผู้โดยสารอยู่แล้ว"จะให้ไปส่งไหนครับคุณผู้หญิง""..ไม่รู้จะตามมาทำไม" หญิงสาวแอบมองกลับไปด้านหลังเห็นว่ารถของเขาขับตามมาแบบติดๆ"อะไรนะครับ""เปล่าค่ะ ขับไปเรื่อยๆ ก่อนแล้วกัน" บางทีก็อยากให้เขารีบกลับไปหาคนรัก เพราะเธอจะได้ไปหาลูกบ้าง แต่นี่เล่นขับรถตามมาจับผิดแบบนี้เลยเหรอสโรชาก็เลยให้แท็กซี่พากลับมาส่งที่บ้าน ทีแรกก็นึกอยากทำประชดเรียกผู้ชายคนนั้นให้มารับระหว่างทาง แต่เธอทำแบบนั้นยังไม่ได้ เพราะพรุ่งนี้อาจจะได้ขอความช่วยเหลือจากเขาหญิงสาวลงจากรถแท็กซี่แล้วเดินเข้าไป ..แต่เธอไม่ได้เข้าไปในบ้านหรอก..แอบมองอยู่ว่าเขาจะกลับไปตอนไหน เพราะยังไงวันนี้ต้องกลับไปชื่นใจลูกชายให้ได้20 : 45 น."มืดค่ำขนาดนี้มาได้ยังไง" พุดตาลถามเมื่อเห็นลูกสะใภ้เดินเข้ามาในบ้าน"เขาไม่เห็นหรอกค่ะแม่""แม่ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น แต่กลัวเรื่องอันตราย ถ้ามันมืดแล้วก็ไม่ต้องมา" ที่จริงนางก็จัดหาที่พักไว้ให้ลูกสะใภ้แถวนั้นแล้ว แต่อย่างที่เห็นน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 33
"จะนอนอยู่ในห้องน้ำเลยหรือไง" ชายหนุ่มนอนรอบนเตียงจนแทบจะหลับอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังไม่ออกมาแกร็ก.. วิธีนี้คงไม่ได้ผลแล้วล่ะ สโรชาก็เลยต้องออกมาจากห้องน้ำก่อน"อุ๊ย" หญิงสาวตกใจเมื่อคนที่นั่งอยู่บนเตียงเดินตรงเข้ามา แล้วจับเธอพิงเข้ากับผนังใกล้ประตูห้องน้ำ "คุณจะอาบน้ำก็เข้าไปอาบสิ" หญิงสาวไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนด้วยก็เลยต้องได้ใช้ผ้าเช็ดตัวคลุมร่างกายออกมา"ก็รอผ้าเช็ดตัวอยู่นี่ไง" ว่าแล้วมือหนาก็แกะเอาผ้าเช็ดตัวที่เธอเหน็บไว้หน้าอก"คุณ!" หญิงสาวตกใจรีบคว้าผ้าเช็ดตัวไว้เกือบไม่ทัน "คุณก็ไปเอาผืนใหม่สิ"มุมปากหนายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย แล้วก็ยอมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเธอ เพื่อจะดูว่ามีผ้าเช็ดตัวอีกไหมแต่พอเปิดเข้าไปมันยิ่งสร้างความแปลกใจให้รามสูรยิ่งนัก เพราะตู้เสื้อผ้าของเธอมีแต่เสื้อผ้าตอนที่ทั้งสองยังใช้ชีวิตร่วมกันอยู่ ใบหน้าหล่อคมหันกลับมามองหญิงสาวที่เปลี่ยนการแต่งตัวใหม่หมด แล้วเสื้อผ้าพวกนั้นไปไหน?แต่สโรชาไม่ได้สังเกตว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ คนตัวเล็กเดินเลี่ยงไปหน้ากระจกเพื่อจะทาครีมก่อนนอนได้ผ้าเช็ดตัวรามสูรก็เข้าไปในห้องน้ำ"??" เท้าแกร่งเหยียบเข้ากับอะไรบางอย่างชายหนุ่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 34
หลังประชุมเสร็จ สโรชาหายออกมาจากห้องประชุมตั้งแต่ตอนที่เธอขอเข้าห้องน้ำ พอหลังประชุมหญิงสาวก็เข้าไปเอาเอกสารที่วางทิ้งไว้ในห้องนั้นชายหนุ่มที่กำลังมัวคุยงานต่อกับผู้จัดการอยู่ เหลือบตามองเล็กน้อยขณะที่เธอมาเอาเอกสาร"ท่านรองแต่งตัวแบบนี้ก็ดูน่ารักไปอีกแบบนะครับ" ผู้จัดการอีกคนหันมาชม เพราะไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะชอบแนวเซ็กซี่ถึงแม้จะน่ามองก็ตาม"ขอบคุณผู้จัดการมากนะคะ เออคืนนี้..ผู้จัดการว่างไหมคะ""มีอะไรหรือเปล่าครับ""พอดีว่าโรสอยากไปเที่ยวค่ะ แต่ไม่รู้จะไปกับใคร""คือว่าผม..""หึ" เสียงนี้ดังขึ้นขัดจังหวะ จนสโรชาต้องหันไปมองเจ้าของเสียง"ผมขอโทษด้วยนะครับที่ออกไปด้วยไม่ได้" ผู้จัดการอยากจะบอกว่าเขามีครอบครัวแล้ว ถ้าไปมีหวังขาเตียงสั่นคลอนแน่"ท่านรองไม่เปลี่ยนใจมาชวนด้านนี้บ้างเหรือครับ" ถึงแม้ผู้จัดการส่งออกจะมีครอบครัวแล้ว แต่ผู้จัดการฝ่ายผลิตยังโสด เพราะทั้งสองยังคงคุยงานค้างอยู่ ก็เลยยังออกไปจากที่ประชุมไม่ได้"ดีเลยค่ะโรสกำลังหาเพื่อน..""ตกลงเราจะคุยเรื่องงานหรือคุยเรื่องส่วนตัว" ท่านประธานพูดแทรกขึ้นมาบ้าง จนทุกคนต้องได้หันกลับมาคุยเรื่องงานต่อ ส่วนสโรชาเดินออกมาจากห้องนั้น เพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 35
สโรชารอบถอนหายใจ เมื่อได้ยินว่าเขาจะเข้าไปข้างในด้วย เท้าเรียวก้าวเดินไปก่อน เพราะเธอต้องพาเขาไปใกล้ห้องที่คุณย่าบอกให้มากที่สุด"เรานั่งมุมนี้กันดีกว่าค่ะ" เธอเลือกโต๊ะใกล้หน้าห้องนั้น เพราะถ้าคนในห้องเปิดประตูออกมา มองเข้าไปก็คงพอเห็น..ถ้าในห้องไม่มืดจนเกินไปนะรามสูรแค่อยากจะรู้ว่าเธอกำลังทำอะไร เพราะดูมีลับลมคมในมากกว่าจะมาเที่ยว ชายหนุ่มก็เลยนั่งลงข้างๆทีแรกหญิงสาวกำลังจะขยับออก แต่ถูกมือของเขาเอื้อมไปโอบไหล่ไว้ก่อนเพียงไม่นานทั้งเครื่องดื่มและกับแกล้มที่สั่งไปก็ถูกนำมาบริการ"ต้องการคนผสมเหล้าให้ด้วยไหมครับ" ที่พนักงานถามเพราะเห็นว่ามีผู้หญิงมาด้วย ไม่อยากให้มีปัญหากัน"ไม่ต้อง" ว่าแล้วรามสูรก็เอื้อมไปผสมเหล้ามาวางลงตรงหน้าเธอแก้วหนึ่ง..ของเขาอีกแก้ว"ฉันไม่ดื่มค่ะ""แต่ก่อนก็เห็นดื่มอยู่นี่""วันนี้ฉันไม่อยากจะดื่ม""ไม่อยากดื่มแต่อยากมาเที่ยวเนี่ยนะ"สโรชาตัดปัญหาโดยการหยิบเหล้าขึ้นมากำลังจะดื่มรามสูรนึกถึงของที่เก็บมาจากห้องน้ำบ้านเธอ เพราะเขาไม่ใช่ผู้หญิงก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ แต่ก็แอบคิดไปว่ามันเป็นแผ่นดันหน้าอกของผู้หญิง เพื่อความชัวร์เขาก็เลยถ่ายรูปนั้นส่งไปถามเพื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 36
"คุณราม??" สิ่งที่ไม่คาดฝันมันก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อมองไปด้านหลังของภรรยาเจ้าสัว แล้วเห็นว่าเป็นใครที่ยืนอยู่ตรงนั้นสโรชาหันกลับมามองผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก อยากรู้ว่าในแววตาเขาบ่งบอกอะไรถึงเหตุการณ์ตรงหน้านี้บ้าง"??" แต่หญิงสาวก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เมื่อเขาดูจะไม่สนใจภาพตรงหน้าเลย ที่แปลกใจมากไปกว่านั้นก็คือ ทำไมเขาถึงเอาแต่จ้องหน้าเธอ นี่เขาเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วเหรอ"คุณรามคะ มันไม่ได้เป็นแบบที่คุณเห็นนะ" มะปรางที่เพิ่งจะสวมเสื้อผ้าแบบลวกๆ เสร็จ รีบเดินมาหวังจะอธิบายให้รามสูรได้เข้าใจหมับ!"โอ้ย!" แต่เดินมายังไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกมือภรรยาหลวงของท่านเจ้าสัวกระชากผมไว้ก่อน"เธอรู้จักฉันน้อยไปแล้ว" นางกัดปากกัดฟันพูด"คุณรามสูรช่วยมะปรางด้วย" มะปรางตะโกนตามคนที่เดินตามหลังผู้หญิงอีกคนออกไป "คุณจะโทษมะปรางฝ่ายเดียวไม่ได้นะ สามีของคุณเองต่างหากที่เป็นคนเข้าหาฉัน" นาทีนี้มะปรางต้องช่วยตัวเองให้ได้ก่อน"เธอไม่ต้องกลัว ไอ้แก่ที่บ้านฉันก็จะจัดการเหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอจัดการเธอก่อน" ว่าแล้วนางก็หันไปมองลูกน้อง"ไม่นะ! กรี๊ดดดด" ภรรยาหลวงลากสามีออกจากห้องนั้นไปก็ปิดประตู ทิ้งแค่มะปรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 37
"มีอะไร" ถามออกไปโดยที่ไม่ได้รอคำตอบเลย ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน โดยมีแม่ตามมา"ทางนี้ลูก" นางเห็นว่าลูกชายมองหาว่าห้องไหนเป็นห้องของลูกสะใภ้ ก็เลยรีบเดินนำหน้าไป "ตาหนูไปไหน?" คนเป็นย่าตกใจมากเมื่อเปิดประตูเข้ามาไม่เห็นหลานชาย"ใครคือตาหนูครับ" รามสูรแทบเขาทรุด ขณะที่ถามเขาไม่ได้มองดูหน้าแม่เลย แต่สายตานั้นมองเข้าไปดูในห้อง ที่มีของเล่นเด็กวางกระจัดกระจายอยู่"หนูโรสไปไหน" นางหันกลับมาถามแม่บ้าน"คุณผู้หญิงให้พวกดิฉันเข้าไปนอน ตอนที่คุณท่านออกไปแล้วค่ะ""อย่าบอกนะว่าหนูโรสพารามิลออกไปจากบ้านแล้ว""รามิล?" แค่ชื่อเขาก็รู้แล้วว่าเธอคงโกหกเรื่องแท้งในครั้งนั้น"รามสูรจะไปไหนลูก" คนเป็นแม่รีบเดินตามลูกชายออกมา"ผมจะไปตามหาเธอ เธอคงไปยังไม่ไกล""แม่ไปด้วย" พุดตาลรีบเดินไปขึ้นรถซึ่งมีลูกชายเป็นคนขับ"คุณแม่รู้เรื่องนี้มาโดยตลอดใช่ไหมครับ" ชายหนุ่มพูดในขณะที่กำลังขับรถอยู่ สายตาของเขามองไปทุกทิศทางเผื่อว่าเห็นเธอกับลูกเดินอยู่แถวนี้"ใช่..แม่รู้""แล้วทำไมคุณแม่ถึงปิดเงียบไม่บอกผมเลย" เท้าของเขาเหยียบเบรกตั้งแต่ตอนไหนยังไม่รู้ ถ้ามีรถวิ่งตามมาคงชนแล้ว"ใครบอกว่าแม่เงียบ เราจำได้ไหมว่าแม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 38
ผ่านไปสักพักก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ ข้อเสียอย่างเดียวของลูกชาย เวลาตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอใครก็จะร้องไห้ เพื่อส่งเสียงบอกว่าตอนนี้เขาตื่นแล้วนะคนที่เช่าบ้านข้างๆ ชะโงกใบหน้ามองผ่านรั้วบ้านมาดูอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้อง มองไปหลังบ้านก็เห็นว่าแม่ของเด็กที่กำลังตากผ้าอยู่รีบวิ่งเข้ามา"รามิลครับ โอ้ย" รีบมากจนขาสะดุด แต่โชคดีที่ยังไม่ล้ม เพราะเกาะขอบประตูไว้ได้ทันจังหวะนั้นคนที่แอบมองอยู่แทบอยากกระโดดข้ามรั้วมาช่วย แต่ก็ต้องได้หยุดตัวเองไว้"หนูหิวแล้วเหรอลูก" สโรชาอุ้มลูกพร้อมกับเดินไปที่ชงนม ถ้าวางแกลงมีหวังร้องไห้ลั่นบ้านอีกแน่เธอแบ่งน้ำออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งปล่อยไว้ให้พออุ่นๆ เวลาชงจะได้ง่ายหน่อยหญิงสาวอุ้มลูกชายพร้อมเขย่าขวดนมเพื่อให้นมผงละลายในน้ำ เด็กน้อยก็หัวเราะจนเสียงดัง เวลาเห็นเขย่าขวดนมทีไรรามิลชอบมากคนที่ยืนพิงรั้วบ้านอยู่ มีรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงเด็กหัวเราะ แต่ดวงตาของเขาเจือปนไปด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าออกมาหน้าบ้าน.."เราจะไม่เข้าไปดูหน่อยหรือคะคุณท่าน" แม่บ้านที่นั่งรถมาด้วยกันถามผู้เป็นนาย"ไม่ต้องหรอกปล่อยไว้แบบนี้แหละ" รถของพุดตาลจอดอยู่หน้าบ้านนี่เอง แล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13
บทล่าสุด
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 50
"แม่ว่าเราอย่าเพิ่งตามไปดีกว่า" พอลูกสะใภ้เข้าไปในห้องของคุณย่า รามสูรกำลังจะตามเธอกับลูกเข้าไป"ผมควรทำยังไงดีครับแม่" ครั้งแรกที่เขายอมเปิดใจคุยกับแม่เรื่องนี้ ซึ่งมันผิดวิสัยของเขามาก ตั้งแต่เกิดมาแม้แต่เรื่องการเรียนเขายังไม่ปรึกษาใคร"เรากลับไปถามใจตัวเอง ว่ามีใจให้กับหนูสโรชาไหม ถ้าคำตอบที่ได้คือไม่ ลูกก็ปล่อยให้เธอไปมีชีวิตของเธอเอง" ที่นางพูดแบบนี้เพราะไม่อยากให้ใครต้องมาเจอวิบากกรรมเหมือนนางอีกแล้ว อย่างที่รู้กันอยู่ว่าสามีเป็นยังไง ถ้าไม่มีใจให้ภรรยา ก็คือต้องไปหานอกบ้าน และพุดตาลก็รู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน การที่รอชายคนรักกลับมาหา ทั้งๆ ที่รู้ว่าตอนนี้เขานอนกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่น"แม่ครับ""ลูกอย่าเพิ่งตอบแม่ตอนนี้ ลูกต้องให้แน่ใจก่อนค่อยตอบ""ผมแน่ใจแล้วครับ" เขาไม่รู้ว่ามีใจให้กับเธอตั้งแต่เมื่อไร ตั้งแต่มะปรางกลับมา ในใจของเขายังคงคิดวนเวียนถึงเธออยู่เสมอ ทั้งๆ ที่มะปรางก็อยู่ข้างกาย แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้วจึงยอมปล่อยเธอไปนี่แหละมันคือสิ่งที่คนเป็นแม่อยากได้ยิน นางเป็นแม่ทำไมจะไม่รู้ว่าลูกชายไม่ได้เจ้าชู้เหมือนพ่อ แต่คนที่ลูกชายมอบใจให้ กลับเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าจะได้รับสิ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 49
สายตาคมมองต่ำลงไปดูที่พื้นทันทีที่เห็นผ้าม่านขยับได้ พอแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่อยู่หลังผ้าม่านคืออะไร ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับเดินไปที่ประตูแกร็ก.. มันคือเสียงล็อกประตู เพราะตอนเข้ามาแค่ปิดไว้เฉยๆพอเดินกลับมารามสูรก็เริ่มถอดเสื้อผ้าใหม่อีกครั้งคนที่แอบอยู่หลังผ้าม่านคิดว่าถ้าเขาถอดเสื้อผ้าเสร็จต้องเข้าไปอาบน้ำแน่ เธอจะใช้จังหวะนั้นรีบออกจากห้องนี้แต่พอถอดผ้าออกหมดรามสูรก็หยิบกางเกงลำลองมาสวมใส่แบบง่ายๆ แล้วเดินไปเอนตัวนั่งพิงหมอนที่เตียงนอน"??" คนบ้าอะไรทำงานมาทั้งวันไม่คิดอยากจะอาบน้ำเลยหรือไง แล้วเราจะออกไปได้ยังไงล่ะสโรชาขยับผ้าม่านเล็กน้อยเพื่อจะมองดูว่าคนที่เธอได้ยินเสียงนั่งลงที่เตียงเมื่อสักครู่กำลังทำอะไรอยู่ ..คงกำลังคุยแชทกับผู้หญิงอยู่ล่ะสิ มองไปก็เห็นว่าเขากำลังทำอะไรสักอย่างกับโทรศัพท์"ถ้าเหนื่อยยืนแล้วก็มานั่ง" สายตาของคนที่พูดยังคงมองดูหน้าจอโทรศัพท์อยู่"???" เขาคุยวีดีโอคอลเหรอ? ถ้ารามสูรมองมาทางนี้สักนิดคงคิดว่าเขาเห็นเธอ แต่นี่เขายังคงมองโทรศัพท์อยู่"จะยืนอยู่แบบนั้นทั้งคืนเลยหรือไง" ประโยคนี้ชายหนุ่มค่อยๆ มองไปที่ผ้าม่าน พร้อมกับวางโทรศัพท์ลงบนหัวเ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 48
พอเลขาออกมาจากห้องของท่านประธาน ก็อดมองไปดูผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ ตั้งแต่พิมพ์เข้ามาทำงานก็ไม่เคยเห็นบอสสนใจใครนอกจากเลขาที่เพิ่งออกไป เพราะได้ยินคนอื่นเล่าให้ฟังอยู่บ้างว่าเป็นคนพิเศษสำหรับท่านประธานแต่แทนที่จะสนใจสาวๆ ทำไมถึงไปสนใจแม่ลูกอ่อนอยู่ได้ใกล้เที่ยงวันเดียวกัน.."เราไปทานข้าวที่ไหนกันดี" เกวลินถามรุ่นน้องทั้งสองคน"วันนี้ท่านประธานไม่เลี้ยงข้าวเราอีกเหรอ" เอวาถามกลับ"พอเลย อาหารก็อร่อยอยู่หรอก แต่ดูบรรยากาศยังไงไม่รู้""ถ้างั้นเราก็ไปกินหน้าบริษัทนี้แหละ ฉันเห็นร้านอาหารตามสั่งอยู่ แล้วโรสว่าไง""คะ?" สโรชามัวคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ เธอไม่น่าพลาดท่าให้เขาเลย "เมื่อกี้พี่ว่าอะไรนะคะ""พี่ถามว่าเราจะไปกินข้าวเที่ยงที่ไหนกันดี ใกล้เที่ยงแล้วเนี่ย""โรสยังไม่หิวค่ะ""จะไม่หิวได้ยังไง""พวกพี่ไปกินเถอะค่ะ""เราไม่หิวจริงเหรอ""น้องโรสอาจจะกินข้าวก่อนมาแล้วก็ได้" เพราะวันนี้สโรชามาสาย"เอาแบบนั้นก็ได้ ถ้างั้นพวกพี่ไปก่อนนะ" พวกเธอไม่ต้องรูดบัตรเหมือนพนักงานที่นี่ จะลงไปก่อนก็ไม่มีใครว่า"ทำไมน้องไม่ไปกินข้าวกับเพื่อนล่ะคะ" เลขาก็แอบมองอยู่ว่าพวกเพื่อนๆ ไปแล้ว ทำไมเธอยังคงนั่งอยู่
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 47
ฝนยังคงตกตลอดเวลา เพราะตอนนี้ย่างเข้าฤดูฝนแล้ว แถมยังมีข่าวว่าพายุพัดผ่านที่สโรชาไม่ออกไปนอนข้างนอก เพราะกลัวลูกตื่นมาหิว หรือกลัวพ่อที่กอดลูกอยู่เผลอทับ ขนาดจะหลับยังคงเป็นกังวล แอบมองไปดูเล็กน้อยว่าลูกอึดอัดไหมที่ถูกพ่อกอดอึบ! จังหวะที่กำลังจะเอื้อมมือไปขยับแขนเขาออกเล็กน้อย เพราะมันอยู่ตรงหน้าอกลูก แต่มือที่ค้ำยันร่างไว้ดันพลาด คนตัวเล็กก็เลยล้มลงไปทับจนคนที่หลับสนิทลืมตาขึ้น"...." ดวงตาของทั้งสองสบกันเข้าโดยมีเธออยู่ด้านบนสโรชาไม่รู้จะพูดอะไร อุตส่าห์ค่อยๆ ทำกลัวว่าเขาจะตื่น หญิงสาวกำลังจะยันตัวออกจากตรงนั้น แต่ถูกมืออีกฝ่ายรวบตัวไว้ก่อน"ฉะ.. ฉันแค่จะ.." ตกใจมากจนลืมว่าตอนนี้ตัวเองถูกกอดอยู่รามสูรไม่พูดพร่ำ ใบหน้าคมยื่นขึ้นมาหาริมฝีปากของคนที่อยู่ด้านบน"ไม่นะคุณรามสูร" จะพูดแรงก็ไม่ได้เพราะกลัวลูกตื่น เดี๋ยวก็ตื่นมากลัวเสียงฟ้าอีกแต่ดูเหมือนเขาไม่ได้สนใจปฏิกิริยาที่เธอกำลังห้ามปรามเลย"คุณราม!" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ ก็ถูกจับให้นอนหงายลงกับพื้นเตียง "คุณอืมม!" เธอไม่มีมือผลักเขาไว้เพราะมือถูกล็อคริมฝีปากหนาแนบจูบลงมาแบบห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว ลิ้นสากแหย่เข้าไปในโพรงปากของอี
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 46
เขาไม่ได้ขยับมือเธอออก แต่ริมฝีปากหนาแนบจูบลงมาหลังฝ่ามือเรียวของอีกฝ่ายที่ปิดปากตัวเองอยู่แต่พอสัมผัสถึงร่างกายของเธอ ชายหนุ่มก็เลยยอมปล่อยแล้วถอยออกมา"เรื่องงานถ้าไม่เสร็จ ก็ทำเท่าที่ไหว" ว่าแล้วคนร่างสูงก็เดินกลับไปนั่งลงเก้าอี้ ที่เขายอมปล่อยเพราะสัมผัสถึงร่างกายที่สั่นกลัวของอีกฝ่าย รามสูรก็รู้ตัวดีว่าที่ผ่านมาทำกับเธอไว้เยอะ จนเธอไม่ยอมเปิดใจและอภัยให้เย็นวันเดียวกัน..สโรชากับเพื่อนลงมาถึงข้างล่าง ก็มีรถตู้รอรับพาไปที่พัก เธอไม่รู้หรอกว่าเขาจัดหาที่พักที่ไหนให้ ในใจอยากจะบอกรถกลับไปส่งที่บ้าน เพราะคิดถึงลูกใช้เวลาไม่นานเท่าไร รถตู้ก็วิ่งเข้ามาจอดในคฤหาสน์หลังใหญ่"อย่าบอกนะว่าเราจะพักกันที่นี่" และเป็นอีกครั้งที่ทำให้รุ่นพี่แปลกใจมาก ส่วนสโรชาก็ไม่คิดเลยว่าเขาจะให้พวกเธอมาพักในบ้านของเขาเองแบบนี้"เชิญลงรถได้เลยครับ ห้องของทุกคนถูกจัดเตรียมไว้แล้ว""จะให้พวกเราพักที่นี่กันจริงเหรอคะ" เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น"ใช่แล้วครับ แต่ไม่ใช่บ้านหลังใหญ่นะครับเป็นโซนด้านหลัง"โซนด้านหลังที่บอกก็คือห้องที่มีไว้สำหรับรับแขก เวลาอยากเป็นส่วนตัว เพราะข้างๆ ห้องนั้นก็คือสระว่ายน้ำ"ว๊าวว" พอเห็
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 45
มือเรียวหยิบช้อนแล้วก็ตักอาหารที่อยู่ตรงหน้ามาใส่ปาก แล้วเคี้ยวเหมือนว่าเมื่อสักครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น"ทานกันตามสบายเลยนะครับ" รามสูรเห็นว่าทุกคนกำลังงงกับสิ่งที่เขาพูด"เออ..ค่ะ" ถึงแม้เพื่อนร่วมงานจะสงสัยมาก แต่ก็ต้องได้เก็บความสงสัยนั้นไว้ถามตอนที่อยู่กันตามลำพังสายตาคมของท่านประธานยังคงจ้องมองเธอทานอาหารแบบไม่สนใจใครอีกจนคนที่อยู่ร่วมห้องอาหารทำอะไรไม่ถูก จะคุยกันก็ไม่กล้า เอาไปเอามาก็เลยไม่รู้รสชาติของอาหารเลยว่ามันอร่อยไหม เพราะความอยากรู้อยากเห็น"ทะ..ท่านประธานไม่ทานอะไรหน่อยเหรอคะ" ชวนกินข้าวเที่ยงแต่เล่นมานั่งมองเฉยๆ แบบนี้เนี่ยนะ"เห็นพวกคุณทานผมก็อิ่มแล้วครับ ต้องการอะไรเพิ่มอีกไหม" สายตานั้นมองไปดูคนที่ถามแค่เล็กน้อยแล้วก็หันกลับมามองเธออีกครั้ง"ไม่แล้วค่ะ" จนเพื่อนอดมองมาที่สโรชาด้วยไม่ได้ทานไปจนรู้สึกว่าตัวเองอิ่มแล้วเธอก็วางช้อนลง ..พวกเพื่อนๆ ต่างก็วางลงพร้อมกัน ใครจะกล้ากินต่อล่ะ"อิ่มกันแล้วหรือคะ" เลขาซึ่งยืนรอรับคำสั่งเจ้านายอยู่เดินเข้ามาใกล้"ใช่ค่ะ""จะมีชุดของหวานเข้ามาบริการอีกค่ะ ถ้างั้นขอเก็บตรงนี้ก่อนนะคะ""มีของหวานอีกเหรอ" เอวาและเกวลินกระซิบถามกันเ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 44
"เอาไงดีล่ะทีนี้ ใครจะเข้าไปรับงาน""เดี๋ยวเอวาไปเองค่ะ" ใครบ้างไม่อยากจะเข้าหาท่านประธานบริษัทที่ใหญ่โตขนาดนี้"ดีเลยถ้างั้นพี่ฝากด้วยนะ"ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ สโรชาก็จัดโต๊ะทำงานแบบไม่สนใจ แต่จริงๆ แล้วแค่ทำตัวเป็นไม่ว่างก๊อก ก๊อก เอวาหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะเดินมาเคาะประตูห้องนี้ ถ้ามีเลขานั่งอยู่หน้าห้องคงไม่เสียมารยาทแบบนี้หรอกแกร็ก.. พอส่งสัญญาณประตูบานนั้นก็ถูกเปิดออก"สวัสดีค่ะ เราเป็นแผนกบัญชีที่เข้ามารับทำบัญชี""อ้าวพวกคุณมาแล้วเหรอคะ" คนที่เปิดประตูออกมาก็คือผู้หญิง"ใช่ค่ะ""เข้ามาข้างในเลยค่ะ""ค่ะ""ท่านประธานบริษัทนี้เป็นผู้หญิงเหรอ" เกวลินอดหันไปคุยกับสโรชาไม่ได้ "แต่ทำไมชื่อเป็นผู้ชายล่ะ" เพราะคงไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะมาชื่อรามสูร"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" คนที่ตอบเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีแล้ว ..คนหนึ่งไปอีกคนก็มาเลยเหรอเพียงไม่นานเอวาก็หอบเอกสารออกมาจากห้องนั้น เกวลินรีบเดินไปช่วยยก ..และก็อดไม่ได้ที่จะสอบถามเรื่องท่านประธาน"เปล่าหรอกคนนั้นเป็นเลขาหน้าห้อง" ได้ยินรุ่นพี่ถามเอวาก็รีบตอบไป"พี่ก็ว่าแล้ว ผู้หญิงที่ไหนจะชื่อรามสูร.. ว่าแต่ท่านประธานหล่อไหม""ฉันไม่รู้ห
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 43
"คุณผู้หญิงทำไมวันนี้กลับเร็วคะ" เสียงนี้ดังขึ้นเพื่อเป็นการส่งสัญญาณให้คนข้างในได้ยินด้วย"พอดีเสร็จงานเร็วค่ะ ทางบริษัทก็เลยปล่อยกลับก่อนเวลา" เห็นแค่สีหน้าแม่บ้านเธอก็พอจะเดาได้แล้ว"อ๋อเหรอคะ""วันนี้โรสเหนื่อยขอเข้าบ้านก่อนนะคะ" ยังไงก็ต้องเจอคงเลี่ยงไม่ได้แล้ว หญิงสาวก็เลยเดินเข้าไปข้างในบ้านหลังนี้พอเข้าไปก็เป็นห้องโถง ส่วนห้องนอนจะเรียงกันอยู่มีทั้งของแม่บ้านและของคุณย่า"หนูโรสกลับมาแล้วเหรอลูก" พุดตาลก็กลัวจะถูกลูกสะใภ้ต่อว่า เพราะตอนนี้ลูกชายของนางยังคงเล่นกับหลานอยู่"วันนี้เสร็จงานเร็วค่ะ เจ้านายก็เลยให้กลับมาก่อน ว่าไงครับคนดี" จะไม่คุยกับลูกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้มองแม่ตาแป๋วเลย "เราดื้อไหมครับ" ถ้าสังเกตดีๆ ตอนที่พูดกับลูก ดวงตาเธอคลอไปด้วยน้ำตา แต่หญิงสาวก็ยังยิ้ม เพราะไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอ"แม่เอาของไปเก็บก่อนนะครับ เดี๋ยวแม่มาเล่นด้วย" ตั้งแต่เข้ามาเธอไม่ได้มองดูผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยเลย สโรชาทำเหมือนว่าในห้องนี้ไม่มีเขาอยู่ พอวางลูกชาย เธอก็เดินไปที่ตู้เย็นซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น เพื่อที่จะเอานมออกจากกล่องเก็บอุณหภูมิ ทุกวันก็มีแม่บ้านมาช่วย แต่วันนี
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 42
สโรชาเล่นอยู่กับรามิลพักหนึ่งก็ปล่อยให้คุณย่าและพี่เลี้ยงดูแลไป เพราะพวกท่านก็คงจะยังไม่หายคิดถึงหลานพอได้อยู่คนเดียวความน้อยใจก็ค่อยๆ กลืนกินหัวใจเข้ามา มันเป็นแบบที่คิดไว้จริงๆ เขาไม่ได้ต้องการเธอเลย สิ่งที่เขาต้องการก็คือลูกว่าจะไม่คิดมากกับเรื่องพวกนี้แล้ว แต่มันก็อดคิดไม่ได้เช้าวันต่อมา.."แม่ออกไปทำงานก่อนนะครับ เดี๋ยวตอนเย็นแม่จะซื้อขนมมาให้" สมัยนี้ขนมของเด็กทารกมีขายในห้างสรรพสินค้าและซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่วไป"แม่ว่าเราควรจะมีรถส่วนตัวได้แล้ว ไปมาจะได้สะดวกหน่อย" ในเมื่อลูกสะใภ้ไม่ต้องการให้มีคนรถไปส่ง นางก็เลยอยากจะให้เดินทางสะดวกหน่อย"โรสขอหาด้วยตัวเองนะคะคุณแม่" เธอรู้ดีว่าท่านร่ำรวยมาก แค่กดโทรออกก็มีคนเอามาส่งถึงที่พุดตาลก็เลยไม่พูดอะไรต่อ เด็กแบบนี้หาได้ยากในสังคมปัจจุบัน ยิ่งลูกคุณหนูแบบสโรชาด้วยแล้ว คงมีน้อยมากที่อยากจะดิ้นรนด้วยตัวเองสโรชาโทรเรียกมอเตอร์ไซค์วินให้มารับหน้าบ้าน[บริษัทรับทำบัญชี]"เกิดอะไรขึ้นคะ" มาถึงบริษัทก็ดูวุ่นวายไปหมด เหมือนกำลังจัดเตรียมอะไรกันอยู่"พี่ไม่มีเวลาพูดให้เราฟัง ที่จริงพี่ก็ยังไม่ได้พูดให้ใครฟังหรอก เมื่อวานนี้มีผู้ร่วมหุ้นใหม่เ
