เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 30
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-02-13 15:56:11
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 31
"ตามมาทางนี้""เก๊กท่าอยู่ได้" หญิงสาวที่เดินนำหน้าหันกลับมาพึมพำแล้วก็เลี้ยวกลับเพื่อเดินตามเขาไปอีกทางหนึ่งขณะที่เดินผ่านแต่ละไลน์ผลิต พนักงานต่างก็มองดู"บอส?!" หัวหน้าแผนกรีบเดินเข้ามารับหน้า เพราะน้อยนักที่ท่านผู้บริหารระดับสูงจะลงมาด้วยตัวเอง"เจอคุณพิศมัยก็ดีแล้ว ผมฝากพนักงานใหม่ด้วย""พนักงานใหม่?" ประโยคนี้คนที่ชื่อพิศมัยและสโรชาพูดขึ้นพร้อมกัน"คุณหมายความว่ายังไง" สโรชาหันไปกระซิบถามเขา ไหนบอกจะพาลงมาเรียนรู้งาน"เออได้เลยค่ะ" พิศมัยมองตั้งแต่ใบหน้าลงไปจรดเท้า เพราะชุดที่เธอสวมใส่ไม่น่าจะมาเป็นพนักงานธรรมดาเลย"หาเสื้อผ้าพนักงานให้เธอใส่ด้วยนะ" ว่าแล้วเขาก็เดินออกมา"ฉันขอตัวแป๊บหนึ่งนะคะ" สโรชารีบเดินตามไป "คุณจะทำอะไร""อยากเรียนรู้งานไม่ใช่เหรอ""แต่ฉันมารับตำแหน่งรองประธาน ไม่ใช่พนักงาน" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าเขากำลังจะกำจัดเธอ คงกลัวไปมีเรื่องกับหญิงคนรักล่ะสิ"อันนั้นก็ไม่เอาอันนี้ก็ไม่เอา แล้วแบบนี้จะรู้งานได้ไง""คุณกำลังแกล้งฉันใช่ไหม""ผมก็บอกแล้วไงว่าพาคุณมาเรียนรู้งาน"หญิงสาวพ่นลมหายใจออกมาแล้วเดินนำหน้าเขาไปที่ลิฟต์ อยากจะเขี่ยเธอมากนักงั้นเหรอไม่มีทางซะหรอก ถ้าถ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 32
"จะไปไหน" รามสูรเห็นว่าพอออกมาจากโรงแรมแล้วเธอไม่ได้ตามมาที่รถด้วย"เลิกงานแล้วไม่ใช่หรือคะ ฉันก็จะกลับบ้านน่ะสิ" สโรชาไม่รอให้เขาพูดอะไรอีกก็เดินไปเปิดประตูแท็กซี่ที่จอดรอรับผู้โดยสารอยู่แล้ว"จะให้ไปส่งไหนครับคุณผู้หญิง""..ไม่รู้จะตามมาทำไม" หญิงสาวแอบมองกลับไปด้านหลังเห็นว่ารถของเขาขับตามมาแบบติดๆ"อะไรนะครับ""เปล่าค่ะ ขับไปเรื่อยๆ ก่อนแล้วกัน" บางทีก็อยากให้เขารีบกลับไปหาคนรัก เพราะเธอจะได้ไปหาลูกบ้าง แต่นี่เล่นขับรถตามมาจับผิดแบบนี้เลยเหรอสโรชาก็เลยให้แท็กซี่พากลับมาส่งที่บ้าน ทีแรกก็นึกอยากทำประชดเรียกผู้ชายคนนั้นให้มารับระหว่างทาง แต่เธอทำแบบนั้นยังไม่ได้ เพราะพรุ่งนี้อาจจะได้ขอความช่วยเหลือจากเขาหญิงสาวลงจากรถแท็กซี่แล้วเดินเข้าไป ..แต่เธอไม่ได้เข้าไปในบ้านหรอก..แอบมองอยู่ว่าเขาจะกลับไปตอนไหน เพราะยังไงวันนี้ต้องกลับไปชื่นใจลูกชายให้ได้20 : 45 น."มืดค่ำขนาดนี้มาได้ยังไง" พุดตาลถามเมื่อเห็นลูกสะใภ้เดินเข้ามาในบ้าน"เขาไม่เห็นหรอกค่ะแม่""แม่ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น แต่กลัวเรื่องอันตราย ถ้ามันมืดแล้วก็ไม่ต้องมา" ที่จริงนางก็จัดหาที่พักไว้ให้ลูกสะใภ้แถวนั้นแล้ว แต่อย่างที่เห็นน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 33
"จะนอนอยู่ในห้องน้ำเลยหรือไง" ชายหนุ่มนอนรอบนเตียงจนแทบจะหลับอยู่แล้ว แต่เธอก็ยังไม่ออกมาแกร็ก.. วิธีนี้คงไม่ได้ผลแล้วล่ะ สโรชาก็เลยต้องออกมาจากห้องน้ำก่อน"อุ๊ย" หญิงสาวตกใจเมื่อคนที่นั่งอยู่บนเตียงเดินตรงเข้ามา แล้วจับเธอพิงเข้ากับผนังใกล้ประตูห้องน้ำ "คุณจะอาบน้ำก็เข้าไปอาบสิ" หญิงสาวไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนด้วยก็เลยต้องได้ใช้ผ้าเช็ดตัวคลุมร่างกายออกมา"ก็รอผ้าเช็ดตัวอยู่นี่ไง" ว่าแล้วมือหนาก็แกะเอาผ้าเช็ดตัวที่เธอเหน็บไว้หน้าอก"คุณ!" หญิงสาวตกใจรีบคว้าผ้าเช็ดตัวไว้เกือบไม่ทัน "คุณก็ไปเอาผืนใหม่สิ"มุมปากหนายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย แล้วก็ยอมเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของเธอ เพื่อจะดูว่ามีผ้าเช็ดตัวอีกไหมแต่พอเปิดเข้าไปมันยิ่งสร้างความแปลกใจให้รามสูรยิ่งนัก เพราะตู้เสื้อผ้าของเธอมีแต่เสื้อผ้าตอนที่ทั้งสองยังใช้ชีวิตร่วมกันอยู่ ใบหน้าหล่อคมหันกลับมามองหญิงสาวที่เปลี่ยนการแต่งตัวใหม่หมด แล้วเสื้อผ้าพวกนั้นไปไหน?แต่สโรชาไม่ได้สังเกตว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ คนตัวเล็กเดินเลี่ยงไปหน้ากระจกเพื่อจะทาครีมก่อนนอนได้ผ้าเช็ดตัวรามสูรก็เข้าไปในห้องน้ำ"??" เท้าแกร่งเหยียบเข้ากับอะไรบางอย่างชายหนุ่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 34
หลังประชุมเสร็จ สโรชาหายออกมาจากห้องประชุมตั้งแต่ตอนที่เธอขอเข้าห้องน้ำ พอหลังประชุมหญิงสาวก็เข้าไปเอาเอกสารที่วางทิ้งไว้ในห้องนั้นชายหนุ่มที่กำลังมัวคุยงานต่อกับผู้จัดการอยู่ เหลือบตามองเล็กน้อยขณะที่เธอมาเอาเอกสาร"ท่านรองแต่งตัวแบบนี้ก็ดูน่ารักไปอีกแบบนะครับ" ผู้จัดการอีกคนหันมาชม เพราะไม่ใช่ทุกคนหรอกที่จะชอบแนวเซ็กซี่ถึงแม้จะน่ามองก็ตาม"ขอบคุณผู้จัดการมากนะคะ เออคืนนี้..ผู้จัดการว่างไหมคะ""มีอะไรหรือเปล่าครับ""พอดีว่าโรสอยากไปเที่ยวค่ะ แต่ไม่รู้จะไปกับใคร""คือว่าผม..""หึ" เสียงนี้ดังขึ้นขัดจังหวะ จนสโรชาต้องหันไปมองเจ้าของเสียง"ผมขอโทษด้วยนะครับที่ออกไปด้วยไม่ได้" ผู้จัดการอยากจะบอกว่าเขามีครอบครัวแล้ว ถ้าไปมีหวังขาเตียงสั่นคลอนแน่"ท่านรองไม่เปลี่ยนใจมาชวนด้านนี้บ้างเหรือครับ" ถึงแม้ผู้จัดการส่งออกจะมีครอบครัวแล้ว แต่ผู้จัดการฝ่ายผลิตยังโสด เพราะทั้งสองยังคงคุยงานค้างอยู่ ก็เลยยังออกไปจากที่ประชุมไม่ได้"ดีเลยค่ะโรสกำลังหาเพื่อน..""ตกลงเราจะคุยเรื่องงานหรือคุยเรื่องส่วนตัว" ท่านประธานพูดแทรกขึ้นมาบ้าง จนทุกคนต้องได้หันกลับมาคุยเรื่องงานต่อ ส่วนสโรชาเดินออกมาจากห้องนั้น เพ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 35
สโรชารอบถอนหายใจ เมื่อได้ยินว่าเขาจะเข้าไปข้างในด้วย เท้าเรียวก้าวเดินไปก่อน เพราะเธอต้องพาเขาไปใกล้ห้องที่คุณย่าบอกให้มากที่สุด"เรานั่งมุมนี้กันดีกว่าค่ะ" เธอเลือกโต๊ะใกล้หน้าห้องนั้น เพราะถ้าคนในห้องเปิดประตูออกมา มองเข้าไปก็คงพอเห็น..ถ้าในห้องไม่มืดจนเกินไปนะรามสูรแค่อยากจะรู้ว่าเธอกำลังทำอะไร เพราะดูมีลับลมคมในมากกว่าจะมาเที่ยว ชายหนุ่มก็เลยนั่งลงข้างๆทีแรกหญิงสาวกำลังจะขยับออก แต่ถูกมือของเขาเอื้อมไปโอบไหล่ไว้ก่อนเพียงไม่นานทั้งเครื่องดื่มและกับแกล้มที่สั่งไปก็ถูกนำมาบริการ"ต้องการคนผสมเหล้าให้ด้วยไหมครับ" ที่พนักงานถามเพราะเห็นว่ามีผู้หญิงมาด้วย ไม่อยากให้มีปัญหากัน"ไม่ต้อง" ว่าแล้วรามสูรก็เอื้อมไปผสมเหล้ามาวางลงตรงหน้าเธอแก้วหนึ่ง..ของเขาอีกแก้ว"ฉันไม่ดื่มค่ะ""แต่ก่อนก็เห็นดื่มอยู่นี่""วันนี้ฉันไม่อยากจะดื่ม""ไม่อยากดื่มแต่อยากมาเที่ยวเนี่ยนะ"สโรชาตัดปัญหาโดยการหยิบเหล้าขึ้นมากำลังจะดื่มรามสูรนึกถึงของที่เก็บมาจากห้องน้ำบ้านเธอ เพราะเขาไม่ใช่ผู้หญิงก็เลยไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้ แต่ก็แอบคิดไปว่ามันเป็นแผ่นดันหน้าอกของผู้หญิง เพื่อความชัวร์เขาก็เลยถ่ายรูปนั้นส่งไปถามเพื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 36
"คุณราม??" สิ่งที่ไม่คาดฝันมันก็เกิดขึ้นจนได้ เมื่อมองไปด้านหลังของภรรยาเจ้าสัว แล้วเห็นว่าเป็นใครที่ยืนอยู่ตรงนั้นสโรชาหันกลับมามองผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของลูก อยากรู้ว่าในแววตาเขาบ่งบอกอะไรถึงเหตุการณ์ตรงหน้านี้บ้าง"??" แต่หญิงสาวก็ต้องแปลกใจอีกครั้ง เมื่อเขาดูจะไม่สนใจภาพตรงหน้าเลย ที่แปลกใจมากไปกว่านั้นก็คือ ทำไมเขาถึงเอาแต่จ้องหน้าเธอ นี่เขาเสียใจจนเป็นบ้าไปแล้วเหรอ"คุณรามคะ มันไม่ได้เป็นแบบที่คุณเห็นนะ" มะปรางที่เพิ่งจะสวมเสื้อผ้าแบบลวกๆ เสร็จ รีบเดินมาหวังจะอธิบายให้รามสูรได้เข้าใจหมับ!"โอ้ย!" แต่เดินมายังไม่ถึงเลยด้วยซ้ำ ก็ถูกมือภรรยาหลวงของท่านเจ้าสัวกระชากผมไว้ก่อน"เธอรู้จักฉันน้อยไปแล้ว" นางกัดปากกัดฟันพูด"คุณรามสูรช่วยมะปรางด้วย" มะปรางตะโกนตามคนที่เดินตามหลังผู้หญิงอีกคนออกไป "คุณจะโทษมะปรางฝ่ายเดียวไม่ได้นะ สามีของคุณเองต่างหากที่เป็นคนเข้าหาฉัน" นาทีนี้มะปรางต้องช่วยตัวเองให้ได้ก่อน"เธอไม่ต้องกลัว ไอ้แก่ที่บ้านฉันก็จะจัดการเหมือนกัน แต่ตอนนี้ขอจัดการเธอก่อน" ว่าแล้วนางก็หันไปมองลูกน้อง"ไม่นะ! กรี๊ดดดด" ภรรยาหลวงลากสามีออกจากห้องนั้นไปก็ปิดประตู ทิ้งแค่มะปรา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 37
"มีอะไร" ถามออกไปโดยที่ไม่ได้รอคำตอบเลย ชายหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปในบ้าน โดยมีแม่ตามมา"ทางนี้ลูก" นางเห็นว่าลูกชายมองหาว่าห้องไหนเป็นห้องของลูกสะใภ้ ก็เลยรีบเดินนำหน้าไป "ตาหนูไปไหน?" คนเป็นย่าตกใจมากเมื่อเปิดประตูเข้ามาไม่เห็นหลานชาย"ใครคือตาหนูครับ" รามสูรแทบเขาทรุด ขณะที่ถามเขาไม่ได้มองดูหน้าแม่เลย แต่สายตานั้นมองเข้าไปดูในห้อง ที่มีของเล่นเด็กวางกระจัดกระจายอยู่"หนูโรสไปไหน" นางหันกลับมาถามแม่บ้าน"คุณผู้หญิงให้พวกดิฉันเข้าไปนอน ตอนที่คุณท่านออกไปแล้วค่ะ""อย่าบอกนะว่าหนูโรสพารามิลออกไปจากบ้านแล้ว""รามิล?" แค่ชื่อเขาก็รู้แล้วว่าเธอคงโกหกเรื่องแท้งในครั้งนั้น"รามสูรจะไปไหนลูก" คนเป็นแม่รีบเดินตามลูกชายออกมา"ผมจะไปตามหาเธอ เธอคงไปยังไม่ไกล""แม่ไปด้วย" พุดตาลรีบเดินไปขึ้นรถซึ่งมีลูกชายเป็นคนขับ"คุณแม่รู้เรื่องนี้มาโดยตลอดใช่ไหมครับ" ชายหนุ่มพูดในขณะที่กำลังขับรถอยู่ สายตาของเขามองไปทุกทิศทางเผื่อว่าเห็นเธอกับลูกเดินอยู่แถวนี้"ใช่..แม่รู้""แล้วทำไมคุณแม่ถึงปิดเงียบไม่บอกผมเลย" เท้าของเขาเหยียบเบรกตั้งแต่ตอนไหนยังไม่รู้ ถ้ามีรถวิ่งตามมาคงชนแล้ว"ใครบอกว่าแม่เงียบ เราจำได้ไหมว่าแม่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 38
ผ่านไปสักพักก็ได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ ข้อเสียอย่างเดียวของลูกชาย เวลาตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอใครก็จะร้องไห้ เพื่อส่งเสียงบอกว่าตอนนี้เขาตื่นแล้วนะคนที่เช่าบ้านข้างๆ ชะโงกใบหน้ามองผ่านรั้วบ้านมาดูอีกครั้งเมื่อได้ยินเสียงเด็กร้อง มองไปหลังบ้านก็เห็นว่าแม่ของเด็กที่กำลังตากผ้าอยู่รีบวิ่งเข้ามา"รามิลครับ โอ้ย" รีบมากจนขาสะดุด แต่โชคดีที่ยังไม่ล้ม เพราะเกาะขอบประตูไว้ได้ทันจังหวะนั้นคนที่แอบมองอยู่แทบอยากกระโดดข้ามรั้วมาช่วย แต่ก็ต้องได้หยุดตัวเองไว้"หนูหิวแล้วเหรอลูก" สโรชาอุ้มลูกพร้อมกับเดินไปที่ชงนม ถ้าวางแกลงมีหวังร้องไห้ลั่นบ้านอีกแน่เธอแบ่งน้ำออกเป็นสองส่วน ส่วนหนึ่งปล่อยไว้ให้พออุ่นๆ เวลาชงจะได้ง่ายหน่อยหญิงสาวอุ้มลูกชายพร้อมเขย่าขวดนมเพื่อให้นมผงละลายในน้ำ เด็กน้อยก็หัวเราะจนเสียงดัง เวลาเห็นเขย่าขวดนมทีไรรามิลชอบมากคนที่ยืนพิงรั้วบ้านอยู่ มีรอยยิ้มขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงเด็กหัวเราะ แต่ดวงตาของเขาเจือปนไปด้วยน้ำตาที่คลอเบ้าออกมาหน้าบ้าน.."เราจะไม่เข้าไปดูหน่อยหรือคะคุณท่าน" แม่บ้านที่นั่งรถมาด้วยกันถามผู้เป็นนาย"ไม่ต้องหรอกปล่อยไว้แบบนี้แหละ" รถของพุดตาลจอดอยู่หน้าบ้านนี่เอง แล
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-02-13
บทล่าสุด
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 158 ตอนจบ
"เข้าข้างในกัน" เกษมราษฎร์เอื้อมมือมาให้อีกฝ่ายจับมือท่านไว้ เพื่อจะได้ก้าวเดินเข้าไปด้านในพร้อมกัน"ท่านทำอะไรคะ" นางยอมเดินตามแรงที่อีกฝ่ายจูง แต่ก็อดที่จะถามไม่ได้"บอกแล้วไงว่าไม่อยากปล่อยเวลาให้เสียไปเปล่าๆ แต่งงานกันนะ""อู๊วววว" เสียงโห่แสดงความยินดีดังขึ้นเมื่อเกษมราษฎร์คุกเข่าลงต่อหน้าผู้หญิงที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวในคืนนี้ ท่านเคยพูดไว้แล้วถึงแม้ว่าจะพูดแค่กับตัวเอง ถ้ามีโอกาสได้ทำเพื่อเธอ..จะทำให้ผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ต้องอิจฉาเธอ"ลุกขึ้นเถอะค่ะท่าน""คุณตอบตกลงมาก่อนสิ""ท่านเพิ่งขอหมั้นไปวันก่อนเองนะคะ""ถ้าคุณไม่ตกลงผมก็จะอยู่แบบนี้""ตกลงก็ได้ค่ะ" จากเสียงโห่ร้องกลายเป็นเสียงกรี๊ดลั่นจนโรงแรมแทบจะแตก เมื่อฝ่ายหญิงตอบตกลงแต่งงานด้วยเกษมราษฎร์ลุกขึ้นโดยที่ไม่ต้องให้ใครมาช่วยพยุง ถึงแม้จะอายุและเยอะแล้วแต่ร่างกายของท่านก็ยังแข็งแรง เพราะการเป็นทหารต้องได้ฝึกฝนอยู่ตลอดเวลา"ดีใจด้วยนะครับ" รามสูรเข้ามาแสดงความยินดี เขาดีใจมากที่จะเห็นแม่มีความสุขสักที ตั้งแต่จำความได้เลยมั้งที่เห็นแม่ต้องเฝ้ารอพ่อกลับบ้านทุกวันและลูกๆ คนที่เหลือก็เข้ามาแสดงความยินดี รวมทั้งแขกในงาน วันนี้ท่าน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 157
เย็นวันเดียวกันนั้น.. พุดตาลเรียกลูกชายและลูกสะใภ้มาทานข้าวเย็นร่วมกัน"สวัสดีครับท่าน" รามสูรมาพร้อมกับภรรยา และลูกชาย พอมาถึงก็เห็นว่าท่านพลเอกเกษมราษฎร์ ก็นั่งอยู่ในห้องรับแขกด้วย"มาครบกันแล้วใช่ไหม นั่งก่อนสิลูก"พอลูกชายนั่งลงเกษมราษฎร์ก็ขอเป็นคนพูดเอง ท่านบอกทุกคนว่าขอเข้ามาอยู่ร่วมครอบครัวด้วย ทีแรกเกษมราษฎร์ก็ช่างใจอยู่ กลัวลูกๆ ของพุดตาลจะไม่ชอบใจ เพราะถึงยังไงพ่อของพวกเขาก็มีทีท่าว่าจะกลับมา"ยินดีต้อนรับครับ ผมเองต่างหากที่ต้องฝากคุณแม่ไว้กับท่าน" พี่ชายคนโตเป็นคนเอ่ยพูดก่อน"ขอบใจมากนะลูก" ใจจริงพุดตาลก็อยากจะอยู่กับลูกและหลานแบบนี้ไปจนแก่เฒ่า แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว เมื่อสามีหย่าขาดจากผู้หญิงคนนั้น ยังไงท่านก็ต้องกลับมาวนเวียนจนทำให้ชีวิตอยู่ไม่เป็นสุขแน่ นางก็เลยตัดสินใจตัดกรรมกันไปแต่เพียงแค่นี้"ผมจะประกาศให้สังคมรับรู้เรื่องของเราในเร็ววันนี้""เรื่องนี้แล้วแต่ท่านค่ะ" นางคิดว่าให้คนรับรู้ไว้ก็ดี เรื่องถูกนินทาหนีไม่พ้นอยู่แล้ว ใครจะนินทาก็ช่าง ขอให้ตัวเองอยู่แบบสบายใจก็พอร่วมทานข้าวเย็นกันเสร็จ ลูกชายทั้งสองก็ขอตัวกลับเพราะมันดึกแล้ว ส่วนเพลิงไม่อยากจะกลับก็ต้องได
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 156
"ใจเย็นก่อนสิคะมาเหนื่อยๆ น้ำก็ยังไม่อาบ""ขอชื่นใจก่อน" ริมฝีปากหนากระซิบพูดในขณะที่จมูกยังสูดดมคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด"คิดถึงคุณเหมือนกันค่ะ" รักครั้งแรกของเธอมันช่างสวยงามนัก แต่เมขลาหวังว่าจะหยุดผู้ชายคนนี้ไว้ได้แค่เธอ เพราะถ้าเขามีตำแหน่งที่สูงขึ้น เขาจะเป็นเหมือนคนที่ให้กำเนิดเธอไหม"เป็นอะไร" เพลิงสัมผัสได้ว่าอารมณ์ของเธอไม่เหมือนตอนที่เรียกเขาขึ้นมาข้างบนเลย"อนาคตข้างหน้าอะไรมันก็ไม่แน่นอนค่ะ เผื่อคุณก้าวไปในตำแหน่งที่สูงกว่านี้..""อย่าคิดอะไรที่มันจะไม่เกิดขึ้น" แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่าเธอคงกลัวว่าเขาจะทำตัวเหมือนพ่อ"คุณรู้เหรอคะว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่""ผมรักคุณ คำนี้ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้ฟังมันจากปากผม และผมก็จะพูดให้คุณฟังเพียงคนเดียว""ขอบคุณนะคะ" ขอบคุณเขาทั้งน้ำตา แต่ก่อนตอนที่ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อ ยังมีความสุขมากกว่านี้เลย แต่พอรู้ว่าพ่อมีนิสัยยังไง เมขลาก็เริ่มกลัวผู้ชายรอบข้าง[โรงแรมหรู]ที่พลเอกเกษมราษฎร์พาพุดตาลมาทานข้าวที่โรงแรม เพราะรู้แล้วว่านางคงไม่กลับไปหาอะไรเดิมๆอีก ท่านต้องทำให้นางเห็นว่าท่านสามารถที่จะพานางก้าวไปในทุกๆที่ได้"ทำไมคุณรู้ว่าฉันชอบกิน เออ..
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 155
"ทำอะไรกัน"คนที่กำลังโอบกอดกันถึงกับตกใจปล่อยมือออก"ท่าน?""นายคงไม่อยากจะอยู่ในกรมแล้วใช่ไหม""อย่าทำอะไรผู้กองนะคะ" ถึงแม้เธอจะตัวเล็กกว่ามาก แต่หญิงสาวก็ใจกล้าก้าวออกมายืนบังชายคนรักไว้"เรารู้ไหมว่ามันไม่สมควร""จะสมควรหรือไม่ มันอยู่ที่เราสองคนค่ะ""อย่าลืมสิว่าเราเป็นลูกของใคร""หึ.. แล้วฉันเป็นลูกของใครล่ะคะ""มันสมควรแล้วเหรอที่จะมาพูดต่อล้อต่อเถียงกับพ่อ""พ่อ?" เมขลาอยากจะพูดอะไรอีกตั้งมากมาย แต่มันจุกในอกเสียก่อน"มีอะไรกัน" แม่บ้านรีบเข้าไปตามคุณผู้หญิงออกมาดู กลัวว่าจะมีเรื่อง"คุณมาก็ดีแล้ว ผมจะเร่งเรื่องให้ลูกไปเรียนต่อต่างประเทศ""เรียนต่อต่างประเทศ?" เพลิงพูดพร้อมกับมองหน้าเมขลา แล้วมองไปที่ท่านพลเอกเรวทัต"ฉันไม่ไปค่ะ""ลูกไม่อยากเรียน" พุดตาลคิดว่านางคงต้องได้ออกหน้าเองแล้วล่ะ"อายุแค่นี้ยังเรียนได้อีกตั้งเยอะ ทำไมถึงคิดสั้น""อะไรคือการคิดสั้นคะ""ก็ที่เห็นอยู่นี่ไง""คนนี้ผู้กองเพลิงท่านก็คงจะรู้จักแล้ว เขาเป็นคนรักของฉัน ไม่สิ.." ถ้าพูดแค่คนรักมันคงไม่จบตรงนี้แน่ เมขลาก็เลยให้สถานะใหม่กับเพลิง "เขาเป็นพ่อของลูกในท้องฉันเองค่ะ""???" ไม่ใช่แค่พลเอกเรวทัตและพุดตา
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 154
เห็นว่าทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า เรวทัตก็เลยยังไม่พูดอะไรอีก เพราะคดีเก่ายังไม่เคลียร์"อยู่พร้อมหน้ากันก็ดีแล้ว พ่อจะย้ายกลับมาอยู่บ้านหลังนี้แล้วนะ"เรวทัตพูดจบ ลูกๆ ต่างก็มองดูหน้าคนเป็นแม่มันคงเป็นเวรกรรมของนางที่เคยสร้างไว้กับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ชาติปางก่อน ชาตินี้ก็เลยต้องได้ตามมาชดใช้กรรม หนีไปไหนก็คงจะหนีไม่พ้นแล้ว"บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณ คุณจะมาอยู่ใครจะว่าอะไรได้ล่ะคะ"เรวทัตอยากได้ยินคนตรงหน้าเรียกว่าคุณพี่เหมือนเดิม แต่คงต้องใช้เวลา เพราะตัวเองทำไว้กับนางเยอะ"หือ รามิล" มองเข้าไปด้านในก็เห็นลูกสะใภ้คนโตกำลังอุ้มหลานชายเดินออกมา เรวทัตก็เลยเดินเข้าไปหาหลานพอคนเป็นพ่อไปแล้ว ลูกๆ ที่ยังยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มองดูหน้าแม่อีกครั้ง นาทีนี้ไม่มีใครน่าสงสารเท่าท่านอีกแล้ว"แม่ไม่เป็นอะไรหรอก เข้าไปข้างในกันเถอะ" แค่นี้นางก็รู้แล้วว่าสามีคงจะหย่าจริง เพราะถ้าไม่งั้นคงไม่บอกว่าจะกลับมานอนบ้านหลังนี้ นางรนหาที่เอง คิดว่าท่านจะไม่กล้าหย่าดาราสาวสวยคนนั้นทุกคนเข้าไปแล้ว เมขลาก็หันกลับมากุมมือเพลิงไว้ "เรายังจะเป็นเหมือนเดิม อย่าคิดมากนะคะ" เมขลารู้ดีว่าเพลิงคิดว่าตัวเองต่ำต้อย"ผมจะไม่ถอ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 153
"ผมมาคิดทบทวนเรื่องของเราดูแล้ว""ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" แพรวพราวเริ่มใจไม่ดี แต่ก็ยังคงส่งรอยยิ้มหวานๆ ให้ แบบใจดีสู้เสือ"เราหย่ากันเถอะ""คุณพี่!!""ผมจะให้ทุกอย่างที่คุณอยากได้ ผมขอแค่ให้คุณเซ็นใบหย่า""ไม่มีทางค่ะ กว่าเราจะฝ่าฟันความรักของเรามาด้วยกันได้ ทำไมคุณพี่ถึงทำแบบนี้กับแพรวคะ""ผมให้เกียรติคุณถึงได้มาคุยก่อน หรืออยากจะคุยผ่านทนายของผมล่ะ""แพรวรักท่าน ยอมอุ้มท้องลูกของท่าน ถึงแม้จะถูกใครตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี""เรื่องลูกผมก็ยังจะส่งเสียเลี้ยงดู""แพรวไม่ได้ต้องการแบบนั้นสักหน่อย ใครคะ..ท่านมีใครใหม่อีกเหรอคะ""เรื่องนั้นไม่เกี่ยว เรามาคุยเรื่องของเราก่อน""เรื่องของเรา แพรวไม่หย่า!""ผมมาคุยกับคุณดีๆ แล้วนะ หลังจากนี้คุณก็คุยกับทนายของผมแล้วกัน และสิ่งที่คุณอยากได้ก็อย่าฝันว่าจะได้""ท่านอย่าบอกนะว่าจะกลับไปหามันอีก""ผมเพิ่งรู้ว่ารักภรรยา""รักภรรยาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วที่ผ่านมาล่ะผู้หญิงนับสิบนับร้อยยังจะเรียกว่ารักภรรยาได้อยู่อีกเหรอคะ!" แต่ดูเหมือนเรวทัตจะไม่ฟังอะไรอีก เพราะตอนนี้เดินไปที่รถแล้ว "กรี๊ดดดด!!""คุณแม่เป็นอะไรคะ" มโนราห์ได้ยินเสียงร้องก็รีบลงมาดู"
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 152
"??" เมขลาได้ยินทุกคำพูดของแม่ใหญ่ที่พูดกับ.. แม้แต่คิดยังไม่กล้าเอ่ยชื่อในใจเลย คนที่ไม่ต้องการเธอ..เธอก็ไม่ต้องการคนแบบนั้นเช่นกัน"หนูเมย์" ยืนมองตามสามีเก่าไปครู่หนึ่ง พอหันกลับมาก็เจอเมขลาอยู่ตรงมุมบันได"คุณแม่ทำแบบนั้นทำไมคะ""บางทีมันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับเราก็ได้""น้องเมย์ไม่เห็นด้วยค่ะ""แต่เขาคือ..." นางกำลังจะพูดว่าแต่นั่นคือพ่อแท้ๆ ของเมขลาเลยนะ"น้องเมย์ไม่อยากให้คุณแม่กลับไปเจอวังวนเก่าๆ อะไรที่เราสลัดทิ้งไปได้แล้ว ก็ปล่อยมันไปเถอะค่ะ"ทำไมเด็กอายุยังไม่ถึง 20 ถึงคิดได้กว่านาง ถ้านางใช้แค่หัวใจคิดก็คงจะกลับมาในวังวนเดิม แต่ถ้าใช้สมอง ปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป มันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้"แล้วแม่ต้องทำยังไง"เมขลามองใบหน้าผู้หญิงที่กาลเวลาไม่สามารถทำร้ายนางได้ เพราะถ้าเดินไปกับเธอทุกคนคงคิดว่าพี่กับน้อง ดวงตาของนางคลอไปด้วยม่านน้ำตาที่บดบัง ถึงแม้เธอจะอายุยังน้อย แต่ก็พอดูออกว่าท่านยังคงรักผู้ชายคนนั้นอยู่"ถ้าเขาคนนั้นกลับมา ทำให้คุณแม่ต้องทุกข์ใจอีก คุณแม่จะรับได้ไหมล่ะคะ" เพราะยังไงคนเดิมก็คงทำอะไรเหมือนเดิม ถ้าไม่งั้นคงไม่ออกไปไข่ไว้นอกบ้านจนทั่วแบบนี้"แม่ขออยู่คน
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 151
คฤหาสน์พลเอกเรวทัต"ดีใจจังเลยค่ะที่คุณผู้หญิงกลับมา""สบายดีกันไหม" กลับมาที่นี่ถึงสองครั้ง แต่ไม่ได้ถามสารทุกข์สุขดิบกันเลย เพราะแค่เห็นหน้าสามีเก่าก็ไม่มีอารมณ์ถามใครแล้ว"ไม่สบายก็ตรงที่คิดถึงคุณผู้หญิงนั่นแหละค่ะ""ปากหวานเหมือนเดิมนะพวกเราเนี่ย ช่วยกันเอาของเข้ามาข้างในก่อน""เดี๋ยวผมทำเองครับ" เพลิงซึ่งทำหน้าที่ขับรถรีบเดินไปเปิดกระโปรงหลัง"ฉันช่วยค่ะ" เมขลากำลังจะไปช่วยยกของแต่ถูกเพลิงห้ามไว้"เอาของขึ้นไปไว้ข้างบนเลย แม่ให้คนจัดห้องให้แล้ว""ครับ" ชายหนุ่มหิ้วกระเป๋าขึ้นไปที่ชั้นบน โดยมีหญิงคนรักเดินตามไป ส่วนของที่เหลือพวกแม่บ้านช่วยกันคนละไม้คนละมือกึก.."อืม" หญิงสาวตกใจเดินพ้นประตูเข้ามาเขาก็ปิดแล้วล็อกมันไว้ ไม่ได้ทำแค่นั้นเพลิงยังหันมาจูบพอหายตกใจเมขลาก็จูบกลับ คิดว่าคงไม่มีใครเข้ามาในห้องนี้ เพราะของที่เหลือเป็นของแม่ใหญ่คิดว่าจะจูบไม่นานพอให้หายคิดถึง ถ้าได้แยกกันอยู่จริง แต่นี่ขนาดจูบอยู่ยังคิดถึง"ผมรักคุณนะ" นิ้วแกร่งเขี่ยแก้มของหญิงคนรักเบาๆ "อยู่ที่นี่ห้ามดื้อเข้าใจไหม""คุณก็ห้ามแอบไปเที่ยวที่ไหนนะคะ""ไม่ไปไหนหรอก"ทั้งสองพูดคุยกันอยู่ครู่หนึ่งก็ลงมา.."พี่
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 150
"คุณไม่มีพันธะ แต่คุณไม่คิดเหรอกว่าเกษมอาจจะมีพันธะอยู่ก็ได้"พุดตาลเงียบไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินประโยคนั้นจากสามีเก่า มันก็มีส่วนอยู่บ้าง พลเอกเกษมราษฎร์ตำแหน่งใหญ่โตขนาดนั้น แถมภรรยาก็ตายจากไปนานแล้ว"เรื่องนั้นฉันคงไม่ให้ท่านต้องมาลำบากใจด้วยหรอกค่ะ..กลับกันเถอะลูก"พลเอกเรวทัตได้แต่มองตามหลังนางไป ทันใดนั้นก็คิดอะไรขึ้นมาได้"คนนี้ใช่ไหม ที่เป็นลูกของนวล" เรวทัตรีบเดินตามทั้งสองมาที่รถจากที่กำลังจะเปิดประตูพุดตาลถึงกับชะงัก"ผมจะรับลูกคนนี้กลับมาเลี้ยงเอง""??" พอประโยคนี้ออกจากปากพลเอกเรวทัต ทั้งสองที่ยืนหันหลังให้ ก็ได้หันกลับมามองพร้อมกัน "คุณหมายความว่ายังไง""ในเมื่อเด็กคนนี้เป็นลูกอีกคนของผม มันก็ไม่แปลกที่ผมจะรับลูกกลับมาเลี้ยงเอง"พุดตาลรีบจับเมขลาหลบไว้ด้านหลังของตัวเองก่อน "เสียใจด้วยค่ะ แต่ตอนนี้เมขลาเป็นลูกของดิฉันแล้ว""คุณแน่ใจเหรอว่าจะพูดเรื่องสิทธิ์เลี้ยงดูเด็กคนนี้กับผม"เมขลาส่ายหน้าเล็กน้อยเพื่อบอกกับแม่พุดตาลว่าเธอไม่ไป"แม่ไม่ยอมให้หนูไปอยู่แล้ว เรากลับบ้านกัน" นางรีบหันกลับไปเปิดประตูรถ เพื่อให้เมขลาได้ขึ้นไปนั่งก่อน"ถ้าคุณชอบขึ้นโรงขึ้นศาล ไม่เป็นไรนะผมจัดให
