LOGINShare
บทที่ 21
Last Updated:
2025-02-13 15:53:19
Related chapters
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 22
วันเดียวกันนั้น..หลังจากที่เก็บอัฐิของแม่เสร็จ สโรชาฝากแม่ไว้กับวัดนั้น เวลาคิดถึงก็จะแวะมาหาได้สะดวกหน่อย"ฉันไม่อยากกลับไปอยู่บ้าน" หญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านหลังเอ่ยพูดขึ้นในขณะที่เขาขับรถมุ่งตรงไปทางบ้านของเธอสายตาคมมองผ่านกระจกมาดูคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นพอดี"ถ้างั้นก็ไปอยู่บ้านผม" เพราะไม่มีโรงพยาบาลให้ไปส่งเธอแล้ว เขาก็เลยคิดว่าจะไปส่งที่บ้าน"คุณจะพาฉันไปไว้ที่บ้านทำไม ไม่กลัวคนรักของคุณจะรู้เอาเหรอ" มีด้วยเหรอเมียแต่งเมียที่ถือครองใบทะเบียนสมรส แต่ต้องกลัวเมียนอกกฎหมายรู้ว่าเขายังคงเก็บเธอไว้"ทำไมต้องกลัวด้วย" เพราะถึงยังไงถ้าเขากลับไปใช้ชีวิตอยู่กับมะปราง ก็คงพามะปรางเข้าบ้านไม่ได้อยู่แล้วรามสูรอดคิดถึงคำที่เขาเคยว่าให้พ่อไว้ไม่ได้[ย้อนกลับไปสิบกว่าปีที่แล้ว]"พ่อทำแบบนี้ไม่สงสารแม่บ้างหรือครับ""ผู้ชายเราก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแหละ ลูกโตขึ้นมาเดี๋ยวรู้เอง""ผมไม่มีทางเป็นเหมือนพ่อ" วันนั้นนึกยังไงไม่รู้รามสูรโดดเรียนไปกับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง แต่สิ่งที่เขาเห็น คือพ่อพาเด็กผู้ชายคนหนึ่งมาเที่ยวที่ที่เขาไปเหมือนกันจากที่คิดว่าตัวเองเป็นลูกชายคนเดียวมาโดยตลอด ต้องได้เริ่มมีการแข่งเพื่อเ
Last Updated : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 23
ชายหนุ่มนั่งรออยู่อีกพักใหญ่ จนเขาหมดความอดทนที่จะรอต่อ"คุณผู้ชายจะกลับแล้วหรือคะ""อืม..ถ้าเธอกลับมาบอกให้โทรหาผมด้วยแล้วกัน" พอพูดจบรามสูรก็ออกมาจากบ้าน แต่ขณะที่เขาเดินมากำลังจะเปิดประตูรถก็เห็นแท็กซี่วิ่งมาจอด"?" เขามาทำไม"คุณมาก็ดีแล้ว วันนี้แม่ของคุณชวนไปทานข้าวที่บ้าน" เขาไม่ถามเลยสักคำว่าเธอไปไหนมา และไปไหนทุกวัน อีกเรื่องที่เขาไม่ถามก็คือเรื่องสุขภาพ หลังจากอาการแท้งแล้วเธอเป็นยังไงบ้างแต่ที่รามสูรไม่ถามเพราะเขาถามเอาความจากแม่บ้านแล้ว ก็เลยคิดว่าไม่จำเป็นต้องถามเธออีก"คุณก็เลยมารับฉันงั้นเหรอคะ""ใช่"คนตัวเล็กเดินไปเปิดประตูด้านหลังแล้วขึ้นไปนั่งแบบรู้ว่าที่ของตนเองอยู่ตรงไหนทั้งสองนั่งรถคันเดียวกันมาโดยไม่ได้เอ่ยพูดอะไรกันสักคำ จนมาถึงบ้านของเธอสโรชาต้องรีบลงจากรถกลัวว่าแม่จะออกมาเห็น ว่าเธอนั่งอยู่ด้านหลังโดยมีเขาเป็นคนขับ"แม่ก็เลยไม่ได้ออกไปรับ""สวัสดีครับ" ชายหนุ่มสวัสดีทั้งพ่อและแม่ของเธอ วันไหนถ้าลูกเขยมาทานข้าวที่บ้านนางก็จะรีบแจ้งไปทางสามี แล้วสามีก็รีบกลับมารอ เหมือนมารับหน้า"เรื่องบริษัทเป็นยังไงบ้างล่ะ""ช่วงนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับ""เรื่องของที่เสี
Last Updated : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 24
[โรงพยาบาล]มาถึงหญิงสาวก็ตรงเข้าไปที่ห้องผดุงครรภ์ ใช่แล้วลูกของเธอยังคงอยู่ และวันที่แวะร้านก๋วยเตี๋ยวเรือ เธอคิดวางแผนไว้แล้วว่าจะทำยังไงถึงจะหลุดพ้นจากผู้ชายที่มีเจ้าของหัวใจแล้วเธอก็เลยขอแบ่งซื้อเลือดหมูที่ใช้ทำเป็นก๋วยเตี๋ยวเรือมา เพื่อสร้างสถานการณ์ให้น่าเชื่อถือ พอเข้าโรงพยาบาลก็บอกว่า แม่บ้านเป็นห่วงมากเกินไป เธอแค่ทำเลือดหกใส่กางเกง คุณหมอก็เลยให้กลับบ้านได้"เมื่อสักครู่ผู้หญิงคนนั้นมาทำอะไรคะ""คนไหนคะ""หลานสาวฉันคนที่เพิ่งเดินออกไปเมื่อกี้นี้ค่ะ""เป็นหลานสาวเหรอคะ""ใช่ค่ะ"พอนางรู้ความจริงก็รีบเดินออกมาจากโรงพยาบาล เพื่อรอคนขับรถที่นางสั่งให้ตามไปว่าเธอไปทำอะไรต่อที่ไหน"ทำงานที่นี่เหรอ"พอคนขับรถเห็นว่าสโรชาเข้าไปที่ไหนก็รีบกลับมารับเจ้านาย แล้วพามาดูสถานที่ที่เห็นเธอเข้าไป"ใช่ครับเป็นบริษัทเกี่ยวกับการทำบัญชี""ทำไมต้องมาทำงานที่แบบนี้ด้วย""ผมก็ไม่แน่ใจครับแต่ว่ามาทำได้เกือบเดือนแล้วครับ""เกือบเดือน?"สโรชาออกจากโรงพยาบาลก็กลับมาทำงานต่อ จนถึงช่วงเย็นของวันเดียวกัน หญิงสาวออกมาจากบริษัทนั้นแล้วก็นั่งวินมอเตอร์ไซค์ เพื่อที่จะไปซื้ออาหารที่ตลาดก่อนรถของคนที่ตามเธอ
Last Updated : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 25
"ก็ลองพูดมาก่อนสิ" นางเป็นผู้ใหญ่มากพอ ถ้าไม่เพราะเจอเรื่องราวในชีวิตที่ไม่ดีมา นางก็คงจะเปิดใจให้กับทุกคนได้ แต่เพราะถูกเพื่อนรักหักหลัง ตั้งแต่นั้นมานางไม่เคยสนิทใจกับใครเลยแม้แต่สามีตัวเอง"คุณรามสูรไม่เคยรักโรสเลยค่ะ เขามีคนรักอยู่แล้ว แต่ที่ต้องแต่งงานเพราะด้วยเหตุผลหลายอย่าง""หนูบอกแม่ได้ไหมว่ามีเหตุผลอะไรบ้าง"ดวงตางามที่ไม่กล้าสบตาคนตรงหน้า ถึงกับมองจ้องไปที่อีกฝ่ายแบบอัตโนมัติ เธอเคยกลัวนางตั้งแต่ตอนเข้าบ้านใหม่ๆ แม้แต่วันแต่งงานนอกจากไหว้แม่สามีแล้วเธอก็ไม่ได้คุยอะไรกับนางอีก แต่ทำไมวันนี้ เธอถึงรู้สึกอบอุ่นกับผู้หญิงคนนี้"เรื่องที่โรสบอกคุณแม่ไปแล้ว ว่าแม่ใหญ่ไม่ใช่แม่แท้ๆ โรสก็บอกกับเขา""แล้วไงต่อ" เห็นลูกสะใภ้หยุดพูดนางก็เลยถามอีก"แม่ใหญ่กีดกันไม่ให้โรสเข้าใกล้แม่ เพราะกลัวสังคมจะรู้ความจริง แต่ถ้าโรสแต่งงานออกเรือนไป อาจจะมีเวลาดูแลแม่แบบใกล้ชิดก่อนที่ท่านจะ..." ดวงตาของเธอเศร้าลงเมื่อพูดมาถึงตรงนี้"หนูก็เลยยอมแต่งงาน เพื่อจะได้ดูแลแม่โดยไม่ให้คุณผกาแก้วรู้?""ใช่ค่ะ โรสโง่มากเลยใช่ไหมคะ" ความคิดบ้าๆ แบบนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนทำอยู่แล้ว แต่นาทีนั้นแม้แต่ตัวเธอถ้าตายแทน
Last Updated : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 26
เย็นวันเดียวกัน.."คุณแม่?" กลับมาถึงบ้านเช่าก็เห็นรถของแม่สามีจอดอยู่ แต่จะเรียกว่าแม่สามีก็คงไม่เชิง เพราะตอนนี้เธอกับลูกชายของท่านไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว"แม่ให้คนเตรียมอาหารไว้ให้แล้ว เผื่อดึกๆ หิว" ได้ยินว่าลูกสะใภ้ไหว้วานให้วินมอเตอร์ไซค์ซื้ออาหารเข้ามาให้ นางก็เลยจัดเตรียมไว้ให้ก่อนเลย"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับมองดูป้าแม่บ้าน เธอจำได้ว่าป้าคนนี้เป็นแม่บ้านที่บ้านหลังนั้น"ช่วงนี้ป้าจะมาดูแลเราก่อน""คะ?""เชื่อใจได้ ป้าแกไม่พูดอะไรหรอก""แต่ป้าเป็นคนที่ดูแลคุณแม่""ที่บ้านยังเหลืออีกหลายคน ถ้าหนูกลัวว่าตารามจะรู้ ไม่ต้องกลัว รายนั้นไม่ได้สนใจอะไรในบ้านหรอก"เธอไม่รู้จะขอบคุณท่านยังไง หญิงสาวพนมมือแล้วก็ไหว้ขอบพระคุณท่านอีกครั้ง"อย่าลืมสิในท้องเราก็หลานของย่า ดูแลเขาให้ดี""ค่ะ" เพราะมีเขานี่แหละ เธอถึงไม่คิดจะทำร้ายตัวเองอีก แม่คงกลัวว่าเธอจะตามท่านไป ก็เลยส่งหลานตัวน้อยๆ มาให้หลายวันต่อมา..เรื่องงานที่บริษัทถึงแม้จะเยอะ แต่บอสและหัวหน้าก็ไม่ได้ป้อนงานให้กับสโรชามากเหมือนแต่ก่อน แถมวันไหนเธอขอลาก็อนุมัติโดยเร็ว และไม่ได้ขอให้เธอกลับมาทำงานช่วงบ่ายอีกจนเวลาผ่านล่วงเลยมา..
Last Updated : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 27
คืนนี้ทั้งคืนเธอแทบจะนอนไม่หลับ เพราะคิดถึงคำพูดคุณย่าของลูกชาย ท่านก็มีลูกแค่คนเดียว เป็นห่วงลูกมันก็ไม่แปลก แต่เธอพร้อมจริงๆ เหรอ ที่จะเอาชีวิตของตัวเองกลับไปเจ็บปวดอีกครั้งดวงตางามมองดูลูกชายที่นอนอยู่ข้างๆ "หนูช่วยบอกแม่หน่อยได้ไหม แม่ควรจะทำยังไง"ทันใดนั้นดวงตาของลูกก็เปิดกว้างขึ้น ในแววตานั้นเหมือนพ่อมาก"แม่กวนให้หนูตื่นเหรอครับ" หญิงสาวต้องได้รีบนำนมที่เตรียมใส่ขวดไว้แล้วมาให้ลูกดูด และก็ตบก้นแกเบาๆ เพื่อกล่อมให้หลับต่อ"เพื่อคุณย่าผู้มีพระคุณ เราจะสู้กันดูอีกสักครั้งนะครับ" เธออาจจะได้ห่างกับลูกบางเวลา เพราะสิ่งที่คิดจะทำ อาจจะกลับมาหาลูกบ่อยๆ ไม่ได้ แต่ระหว่างนั้นคุณย่าสัญญาว่าจะดูแลหลานให้เป็นอย่างดี เธอก็เลยไม่เป็นห่วงเท่าไร เพราะลูกชายก็ติดท่านมากสองวันต่อมา.."หนูต้องทำตัวน่ารักให้คุณย่าเอ็นดูนะครับ""คุณต้องทำสำเร็จแน่ค่ะ" ทุกคนพร้อมใจกันสนับสนุนสิ่งที่เธอกำลังจะทำ "ส่วนคุณหนูไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พวกเราจะดูแลช่วยคุณท่านให้เป็นอย่างดี""ขอบคุณทุกคนด้วยนะคะ" ลูกชายของเธอเพิ่งจะ 3 เดือนกว่า ก็ยังคงดื่มนมแม่อยู่ แต่เธอใช้วิธีปั๊มน้ำนมเก็บไว้ ที่แช่ไว้ในช่องฟรีซก็คงกินได้เ
Last Updated : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 28
"กาแฟค่ะ" กาแฟถูกวางลงตรงหน้า ของท่านรองประธานคนใหม่ แบบไม่ค่อยมีมารยาทเท่าไร"ฉันขอน้ำส้มไม่ใช่เหรอคะ" เธอไม่ได้มองหน้าคนที่เอากาแฟมาให้เลยด้วยซ้ำ"น้ำส้มไม่มีค่ะ""ฉันกินกาแฟไม่ได้..เอาออกไป"สายตาคมของท่านประธานเหลือบมองเล็กน้อยก่อนที่จะคุยงานกับผู้จัดการต่อ ที่มองเพราะเขาจำได้ว่าเคยเห็นเธอกินกาแฟ"ไม่ได้ยินหรือไงคะ ฉันบอกว่าให้เอากาแฟออกไป" คนที่มีตำแหน่งสูงกว่าเริ่มใช้น้ำเสียงแบบไม่สบอารมณ์"ถ้างั้นก็เหลือแต่น้ำเปล่าแล้วล่ะค่ะ" คนเป็นเลขาพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบแก้วกาแฟตรงหน้าของท่านรองประธาน"บริษัทออกจะใหญ่ แค่น้ำส้มไม่มีหรือไงคะ"เพล้ง!.."อุ๊ย.. ขอโทษค่ะท่านรอง ร้อนไหมคะ" กาแฟที่เพิ่งจะยกมายังไม่ถึงไหนก็หลุดมือก่อน"นี่เธอ" สโรชาพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเอง แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้เพราะตอนนี้กาแฟที่หกกำลังไหลลงมา"ท่านรองเป็นยังไงบ้างครับ" ผู้จัดการรีบหากระดาษทิชชูมาซับกาแฟออกจากโต๊ะ"ร้อนนิดหน่อยค่ะ แย่เลยชุดเปื้อนด้วย" สายตางามตวัดมองไปที่ท่านประธานแบบมีจริตเล็กน้อย "ขอยืมเสื้อสูทของท่านประธานได้ไหมคะ"ชายหนุ่มเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อสูทที่สวมใส่ออก"ทำไมต้องเป็นเสื้อของท่านประ
Last Updated : 2025-02-13ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 29
"ผมมีธุระ คุณนั่งแท็กซี่กลับไปก่อน""อะไรนะคะ?""วันนี้ผมไม่ว่างแล้ว" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วขับออกไปแบบไม่สนใจคนที่ยืนอยู่ข้างรถเลย"!!!" มะปรางทำได้แค่กัดฟันแล้วมองตาม ไม่ใช่ว่ามะปรางจะไม่สังเกต ตั้งแต่เธอกลับมา ดูรามสูรเปลี่ยนไปมาก แต่ก่อนถ้าขอแยกกันอยู่มีเหรอที่เขาจะยอมทีแรกมะปรางคิดว่าก็ดีเหมือนกัน เพราะเธอก็ออกตัวแรงไม่ได้ ..ที่บอกว่าออกตัวแรงไม่ได้นั่นเพราะเธอไม่ได้คบหาอยู่แค่กับรามสูร ยังคงมีเจ้าสัวที่ช่วยเธอกลับมาประเทศอีกคนเรื่องที่พ่อดุมันเป็นแค่ข้ออ้าง จริงๆ แล้วพ่อแม่มะปรางไม่ได้มายุ่งเกี่ยวอะไรด้วยเลย แค่ส่งเงินให้ก็หมดปัญหาเรื่องพ่อแม่แล้วรามสูรขับรถตามรถคันที่สโรชานั่งมาแบบห่างๆ แค่อยากจะรู้ว่าตอนนี้เธอยังคงอยู่ที่บ้านนั้นไหม หรืออยู่กับผู้ชายคนที่มารับ"เอาไงต่อ" คนที่ทำหน้าที่ขับรถถามเมื่อเห็นว่ารถคันนั้นตามมา"ขับไปเรื่อยๆ ก่อนแล้วกันค่ะ" สโรชาไม่คิดว่าเขาจะตามมาเลย เพราะมันไม่ใช่นิสัยของเขา หรือว่าแค่อยากตามมาจับผิด ที่เห็นเธอขึ้นรถกับผู้ชาย คงเป็นอย่างหลังมากกว่าที่จริงผู้ชายคนนี้คือหนึ่งในแผนการที่แม่ของเขาจัดหามาให้ เธอก็ไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้
Last Updated : 2025-02-13
Latest chapter
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 50
"แม่ว่าเราอย่าเพิ่งตามไปดีกว่า" พอลูกสะใภ้เข้าไปในห้องของคุณย่า รามสูรกำลังจะตามเธอกับลูกเข้าไป"ผมควรทำยังไงดีครับแม่" ครั้งแรกที่เขายอมเปิดใจคุยกับแม่เรื่องนี้ ซึ่งมันผิดวิสัยของเขามาก ตั้งแต่เกิดมาแม้แต่เรื่องการเรียนเขายังไม่ปรึกษาใคร"เรากลับไปถามใจตัวเอง ว่ามีใจให้กับหนูสโรชาไหม ถ้าคำตอบที่ได้คือไม่ ลูกก็ปล่อยให้เธอไปมีชีวิตของเธอเอง" ที่นางพูดแบบนี้เพราะไม่อยากให้ใครต้องมาเจอวิบากกรรมเหมือนนางอีกแล้ว อย่างที่รู้กันอยู่ว่าสามีเป็นยังไง ถ้าไม่มีใจให้ภรรยา ก็คือต้องไปหานอกบ้าน และพุดตาลก็รู้ดีว่ามันทรมานแค่ไหน การที่รอชายคนรักกลับมาหา ทั้งๆ ที่รู้ว่าตอนนี้เขานอนกอดอยู่กับผู้หญิงคนอื่น"แม่ครับ""ลูกอย่าเพิ่งตอบแม่ตอนนี้ ลูกต้องให้แน่ใจก่อนค่อยตอบ""ผมแน่ใจแล้วครับ" เขาไม่รู้ว่ามีใจให้กับเธอตั้งแต่เมื่อไร ตั้งแต่มะปรางกลับมา ในใจของเขายังคงคิดวนเวียนถึงเธออยู่เสมอ ทั้งๆ ที่มะปรางก็อยู่ข้างกาย แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้วจึงยอมปล่อยเธอไปนี่แหละมันคือสิ่งที่คนเป็นแม่อยากได้ยิน นางเป็นแม่ทำไมจะไม่รู้ว่าลูกชายไม่ได้เจ้าชู้เหมือนพ่อ แต่คนที่ลูกชายมอบใจให้ กลับเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าจะได้รับสิ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 49
สายตาคมมองต่ำลงไปดูที่พื้นทันทีที่เห็นผ้าม่านขยับได้ พอแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่อยู่หลังผ้าม่านคืออะไร ริมฝีปากหนายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับเดินไปที่ประตูแกร็ก.. มันคือเสียงล็อกประตู เพราะตอนเข้ามาแค่ปิดไว้เฉยๆพอเดินกลับมารามสูรก็เริ่มถอดเสื้อผ้าใหม่อีกครั้งคนที่แอบอยู่หลังผ้าม่านคิดว่าถ้าเขาถอดเสื้อผ้าเสร็จต้องเข้าไปอาบน้ำแน่ เธอจะใช้จังหวะนั้นรีบออกจากห้องนี้แต่พอถอดผ้าออกหมดรามสูรก็หยิบกางเกงลำลองมาสวมใส่แบบง่ายๆ แล้วเดินไปเอนตัวนั่งพิงหมอนที่เตียงนอน"??" คนบ้าอะไรทำงานมาทั้งวันไม่คิดอยากจะอาบน้ำเลยหรือไง แล้วเราจะออกไปได้ยังไงล่ะสโรชาขยับผ้าม่านเล็กน้อยเพื่อจะมองดูว่าคนที่เธอได้ยินเสียงนั่งลงที่เตียงเมื่อสักครู่กำลังทำอะไรอยู่ ..คงกำลังคุยแชทกับผู้หญิงอยู่ล่ะสิ มองไปก็เห็นว่าเขากำลังทำอะไรสักอย่างกับโทรศัพท์"ถ้าเหนื่อยยืนแล้วก็มานั่ง" สายตาของคนที่พูดยังคงมองดูหน้าจอโทรศัพท์อยู่"???" เขาคุยวีดีโอคอลเหรอ? ถ้ารามสูรมองมาทางนี้สักนิดคงคิดว่าเขาเห็นเธอ แต่นี่เขายังคงมองโทรศัพท์อยู่"จะยืนอยู่แบบนั้นทั้งคืนเลยหรือไง" ประโยคนี้ชายหนุ่มค่อยๆ มองไปที่ผ้าม่าน พร้อมกับวางโทรศัพท์ลงบนหัวเ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 48
พอเลขาออกมาจากห้องของท่านประธาน ก็อดมองไปดูผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ ตั้งแต่พิมพ์เข้ามาทำงานก็ไม่เคยเห็นบอสสนใจใครนอกจากเลขาที่เพิ่งออกไป เพราะได้ยินคนอื่นเล่าให้ฟังอยู่บ้างว่าเป็นคนพิเศษสำหรับท่านประธานแต่แทนที่จะสนใจสาวๆ ทำไมถึงไปสนใจแม่ลูกอ่อนอยู่ได้ใกล้เที่ยงวันเดียวกัน.."เราไปทานข้าวที่ไหนกันดี" เกวลินถามรุ่นน้องทั้งสองคน"วันนี้ท่านประธานไม่เลี้ยงข้าวเราอีกเหรอ" เอวาถามกลับ"พอเลย อาหารก็อร่อยอยู่หรอก แต่ดูบรรยากาศยังไงไม่รู้""ถ้างั้นเราก็ไปกินหน้าบริษัทนี้แหละ ฉันเห็นร้านอาหารตามสั่งอยู่ แล้วโรสว่าไง""คะ?" สโรชามัวคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ เธอไม่น่าพลาดท่าให้เขาเลย "เมื่อกี้พี่ว่าอะไรนะคะ""พี่ถามว่าเราจะไปกินข้าวเที่ยงที่ไหนกันดี ใกล้เที่ยงแล้วเนี่ย""โรสยังไม่หิวค่ะ""จะไม่หิวได้ยังไง""พวกพี่ไปกินเถอะค่ะ""เราไม่หิวจริงเหรอ""น้องโรสอาจจะกินข้าวก่อนมาแล้วก็ได้" เพราะวันนี้สโรชามาสาย"เอาแบบนั้นก็ได้ ถ้างั้นพวกพี่ไปก่อนนะ" พวกเธอไม่ต้องรูดบัตรเหมือนพนักงานที่นี่ จะลงไปก่อนก็ไม่มีใครว่า"ทำไมน้องไม่ไปกินข้าวกับเพื่อนล่ะคะ" เลขาก็แอบมองอยู่ว่าพวกเพื่อนๆ ไปแล้ว ทำไมเธอยังคงนั่งอยู่
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 47
ฝนยังคงตกตลอดเวลา เพราะตอนนี้ย่างเข้าฤดูฝนแล้ว แถมยังมีข่าวว่าพายุพัดผ่านที่สโรชาไม่ออกไปนอนข้างนอก เพราะกลัวลูกตื่นมาหิว หรือกลัวพ่อที่กอดลูกอยู่เผลอทับ ขนาดจะหลับยังคงเป็นกังวล แอบมองไปดูเล็กน้อยว่าลูกอึดอัดไหมที่ถูกพ่อกอดอึบ! จังหวะที่กำลังจะเอื้อมมือไปขยับแขนเขาออกเล็กน้อย เพราะมันอยู่ตรงหน้าอกลูก แต่มือที่ค้ำยันร่างไว้ดันพลาด คนตัวเล็กก็เลยล้มลงไปทับจนคนที่หลับสนิทลืมตาขึ้น"...." ดวงตาของทั้งสองสบกันเข้าโดยมีเธออยู่ด้านบนสโรชาไม่รู้จะพูดอะไร อุตส่าห์ค่อยๆ ทำกลัวว่าเขาจะตื่น หญิงสาวกำลังจะยันตัวออกจากตรงนั้น แต่ถูกมืออีกฝ่ายรวบตัวไว้ก่อน"ฉะ.. ฉันแค่จะ.." ตกใจมากจนลืมว่าตอนนี้ตัวเองถูกกอดอยู่รามสูรไม่พูดพร่ำ ใบหน้าคมยื่นขึ้นมาหาริมฝีปากของคนที่อยู่ด้านบน"ไม่นะคุณรามสูร" จะพูดแรงก็ไม่ได้เพราะกลัวลูกตื่น เดี๋ยวก็ตื่นมากลัวเสียงฟ้าอีกแต่ดูเหมือนเขาไม่ได้สนใจปฏิกิริยาที่เธอกำลังห้ามปรามเลย"คุณราม!" หญิงสาวตกใจอยู่ดีๆ ก็ถูกจับให้นอนหงายลงกับพื้นเตียง "คุณอืมม!" เธอไม่มีมือผลักเขาไว้เพราะมือถูกล็อคริมฝีปากหนาแนบจูบลงมาแบบห้ามใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว ลิ้นสากแหย่เข้าไปในโพรงปากของอี
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 46
เขาไม่ได้ขยับมือเธอออก แต่ริมฝีปากหนาแนบจูบลงมาหลังฝ่ามือเรียวของอีกฝ่ายที่ปิดปากตัวเองอยู่แต่พอสัมผัสถึงร่างกายของเธอ ชายหนุ่มก็เลยยอมปล่อยแล้วถอยออกมา"เรื่องงานถ้าไม่เสร็จ ก็ทำเท่าที่ไหว" ว่าแล้วคนร่างสูงก็เดินกลับไปนั่งลงเก้าอี้ ที่เขายอมปล่อยเพราะสัมผัสถึงร่างกายที่สั่นกลัวของอีกฝ่าย รามสูรก็รู้ตัวดีว่าที่ผ่านมาทำกับเธอไว้เยอะ จนเธอไม่ยอมเปิดใจและอภัยให้เย็นวันเดียวกัน..สโรชากับเพื่อนลงมาถึงข้างล่าง ก็มีรถตู้รอรับพาไปที่พัก เธอไม่รู้หรอกว่าเขาจัดหาที่พักที่ไหนให้ ในใจอยากจะบอกรถกลับไปส่งที่บ้าน เพราะคิดถึงลูกใช้เวลาไม่นานเท่าไร รถตู้ก็วิ่งเข้ามาจอดในคฤหาสน์หลังใหญ่"อย่าบอกนะว่าเราจะพักกันที่นี่" และเป็นอีกครั้งที่ทำให้รุ่นพี่แปลกใจมาก ส่วนสโรชาก็ไม่คิดเลยว่าเขาจะให้พวกเธอมาพักในบ้านของเขาเองแบบนี้"เชิญลงรถได้เลยครับ ห้องของทุกคนถูกจัดเตรียมไว้แล้ว""จะให้พวกเราพักที่นี่กันจริงเหรอคะ" เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น"ใช่แล้วครับ แต่ไม่ใช่บ้านหลังใหญ่นะครับเป็นโซนด้านหลัง"โซนด้านหลังที่บอกก็คือห้องที่มีไว้สำหรับรับแขก เวลาอยากเป็นส่วนตัว เพราะข้างๆ ห้องนั้นก็คือสระว่ายน้ำ"ว๊าวว" พอเห็
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 45
มือเรียวหยิบช้อนแล้วก็ตักอาหารที่อยู่ตรงหน้ามาใส่ปาก แล้วเคี้ยวเหมือนว่าเมื่อสักครู่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น"ทานกันตามสบายเลยนะครับ" รามสูรเห็นว่าทุกคนกำลังงงกับสิ่งที่เขาพูด"เออ..ค่ะ" ถึงแม้เพื่อนร่วมงานจะสงสัยมาก แต่ก็ต้องได้เก็บความสงสัยนั้นไว้ถามตอนที่อยู่กันตามลำพังสายตาคมของท่านประธานยังคงจ้องมองเธอทานอาหารแบบไม่สนใจใครอีกจนคนที่อยู่ร่วมห้องอาหารทำอะไรไม่ถูก จะคุยกันก็ไม่กล้า เอาไปเอามาก็เลยไม่รู้รสชาติของอาหารเลยว่ามันอร่อยไหม เพราะความอยากรู้อยากเห็น"ทะ..ท่านประธานไม่ทานอะไรหน่อยเหรอคะ" ชวนกินข้าวเที่ยงแต่เล่นมานั่งมองเฉยๆ แบบนี้เนี่ยนะ"เห็นพวกคุณทานผมก็อิ่มแล้วครับ ต้องการอะไรเพิ่มอีกไหม" สายตานั้นมองไปดูคนที่ถามแค่เล็กน้อยแล้วก็หันกลับมามองเธออีกครั้ง"ไม่แล้วค่ะ" จนเพื่อนอดมองมาที่สโรชาด้วยไม่ได้ทานไปจนรู้สึกว่าตัวเองอิ่มแล้วเธอก็วางช้อนลง ..พวกเพื่อนๆ ต่างก็วางลงพร้อมกัน ใครจะกล้ากินต่อล่ะ"อิ่มกันแล้วหรือคะ" เลขาซึ่งยืนรอรับคำสั่งเจ้านายอยู่เดินเข้ามาใกล้"ใช่ค่ะ""จะมีชุดของหวานเข้ามาบริการอีกค่ะ ถ้างั้นขอเก็บตรงนี้ก่อนนะคะ""มีของหวานอีกเหรอ" เอวาและเกวลินกระซิบถามกันเ
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 44
"เอาไงดีล่ะทีนี้ ใครจะเข้าไปรับงาน""เดี๋ยวเอวาไปเองค่ะ" ใครบ้างไม่อยากจะเข้าหาท่านประธานบริษัทที่ใหญ่โตขนาดนี้"ดีเลยถ้างั้นพี่ฝากด้วยนะ"ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่ สโรชาก็จัดโต๊ะทำงานแบบไม่สนใจ แต่จริงๆ แล้วแค่ทำตัวเป็นไม่ว่างก๊อก ก๊อก เอวาหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะเดินมาเคาะประตูห้องนี้ ถ้ามีเลขานั่งอยู่หน้าห้องคงไม่เสียมารยาทแบบนี้หรอกแกร็ก.. พอส่งสัญญาณประตูบานนั้นก็ถูกเปิดออก"สวัสดีค่ะ เราเป็นแผนกบัญชีที่เข้ามารับทำบัญชี""อ้าวพวกคุณมาแล้วเหรอคะ" คนที่เปิดประตูออกมาก็คือผู้หญิง"ใช่ค่ะ""เข้ามาข้างในเลยค่ะ""ค่ะ""ท่านประธานบริษัทนี้เป็นผู้หญิงเหรอ" เกวลินอดหันไปคุยกับสโรชาไม่ได้ "แต่ทำไมชื่อเป็นผู้ชายล่ะ" เพราะคงไม่มีผู้หญิงที่ไหนจะมาชื่อรามสูร"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" คนที่ตอบเริ่มมีสีหน้าไม่สู้ดีแล้ว ..คนหนึ่งไปอีกคนก็มาเลยเหรอเพียงไม่นานเอวาก็หอบเอกสารออกมาจากห้องนั้น เกวลินรีบเดินไปช่วยยก ..และก็อดไม่ได้ที่จะสอบถามเรื่องท่านประธาน"เปล่าหรอกคนนั้นเป็นเลขาหน้าห้อง" ได้ยินรุ่นพี่ถามเอวาก็รีบตอบไป"พี่ก็ว่าแล้ว ผู้หญิงที่ไหนจะชื่อรามสูร.. ว่าแต่ท่านประธานหล่อไหม""ฉันไม่รู้ห
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 43
"คุณผู้หญิงทำไมวันนี้กลับเร็วคะ" เสียงนี้ดังขึ้นเพื่อเป็นการส่งสัญญาณให้คนข้างในได้ยินด้วย"พอดีเสร็จงานเร็วค่ะ ทางบริษัทก็เลยปล่อยกลับก่อนเวลา" เห็นแค่สีหน้าแม่บ้านเธอก็พอจะเดาได้แล้ว"อ๋อเหรอคะ""วันนี้โรสเหนื่อยขอเข้าบ้านก่อนนะคะ" ยังไงก็ต้องเจอคงเลี่ยงไม่ได้แล้ว หญิงสาวก็เลยเดินเข้าไปข้างในบ้านหลังนี้พอเข้าไปก็เป็นห้องโถง ส่วนห้องนอนจะเรียงกันอยู่มีทั้งของแม่บ้านและของคุณย่า"หนูโรสกลับมาแล้วเหรอลูก" พุดตาลก็กลัวจะถูกลูกสะใภ้ต่อว่า เพราะตอนนี้ลูกชายของนางยังคงเล่นกับหลานอยู่"วันนี้เสร็จงานเร็วค่ะ เจ้านายก็เลยให้กลับมาก่อน ว่าไงครับคนดี" จะไม่คุยกับลูกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้มองแม่ตาแป๋วเลย "เราดื้อไหมครับ" ถ้าสังเกตดีๆ ตอนที่พูดกับลูก ดวงตาเธอคลอไปด้วยน้ำตา แต่หญิงสาวก็ยังยิ้ม เพราะไม่อยากให้ใครเห็นความอ่อนแอ"แม่เอาของไปเก็บก่อนนะครับ เดี๋ยวแม่มาเล่นด้วย" ตั้งแต่เข้ามาเธอไม่ได้มองดูผู้ชายอีกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยเลย สโรชาทำเหมือนว่าในห้องนี้ไม่มีเขาอยู่ พอวางลูกชาย เธอก็เดินไปที่ตู้เย็นซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตรงนั้น เพื่อที่จะเอานมออกจากกล่องเก็บอุณหภูมิ ทุกวันก็มีแม่บ้านมาช่วย แต่วันนี
ภรรยาที่(ไม่)รัก บทที่ 42
สโรชาเล่นอยู่กับรามิลพักหนึ่งก็ปล่อยให้คุณย่าและพี่เลี้ยงดูแลไป เพราะพวกท่านก็คงจะยังไม่หายคิดถึงหลานพอได้อยู่คนเดียวความน้อยใจก็ค่อยๆ กลืนกินหัวใจเข้ามา มันเป็นแบบที่คิดไว้จริงๆ เขาไม่ได้ต้องการเธอเลย สิ่งที่เขาต้องการก็คือลูกว่าจะไม่คิดมากกับเรื่องพวกนี้แล้ว แต่มันก็อดคิดไม่ได้เช้าวันต่อมา.."แม่ออกไปทำงานก่อนนะครับ เดี๋ยวตอนเย็นแม่จะซื้อขนมมาให้" สมัยนี้ขนมของเด็กทารกมีขายในห้างสรรพสินค้าและซุปเปอร์มาร์เก็ตทั่วไป"แม่ว่าเราควรจะมีรถส่วนตัวได้แล้ว ไปมาจะได้สะดวกหน่อย" ในเมื่อลูกสะใภ้ไม่ต้องการให้มีคนรถไปส่ง นางก็เลยอยากจะให้เดินทางสะดวกหน่อย"โรสขอหาด้วยตัวเองนะคะคุณแม่" เธอรู้ดีว่าท่านร่ำรวยมาก แค่กดโทรออกก็มีคนเอามาส่งถึงที่พุดตาลก็เลยไม่พูดอะไรต่อ เด็กแบบนี้หาได้ยากในสังคมปัจจุบัน ยิ่งลูกคุณหนูแบบสโรชาด้วยแล้ว คงมีน้อยมากที่อยากจะดิ้นรนด้วยตัวเองสโรชาโทรเรียกมอเตอร์ไซค์วินให้มารับหน้าบ้าน[บริษัทรับทำบัญชี]"เกิดอะไรขึ้นคะ" มาถึงบริษัทก็ดูวุ่นวายไปหมด เหมือนกำลังจัดเตรียมอะไรกันอยู่"พี่ไม่มีเวลาพูดให้เราฟัง ที่จริงพี่ก็ยังไม่ได้พูดให้ใครฟังหรอก เมื่อวานนี้มีผู้ร่วมหุ้นใหม่เ
