EP.08 เด็กมันยั่ว

            หนูหน่อยแตะฝ่ามือที่ประตูตู้เสื้อผ้าบิ้วอิน สูดลมหายใจเข้าลึกรวบรวมความกล้า หล่อนกำลังก้าวล้ำความเป็นส่วนตัวของเขาอีกก้าว

            ห้องแต่งตัวของชายโสดไม่เหมือนอย่างที่หล่อนเคยคิดเอาไว้สักนิด เพราะคุณหมอไวทย์ค่อนข้างจะเรียบร้อยหรือนั่นอาจเพราะมีแม่บ้านมาคอยจัดเตรียมเสื้อผ้าเอาไว้ให้ก็เป็นไปได้ เสื้อผ้าถึงได้ถูกจัดเรียงเป็นระเบียบไม่รกและล้นออกมาด้านนอกตู้    

            ตู้แรกเป็นเสื้อยืดสีขาวที่หล่อนเห็นเขาใส่เป็นเสื้อตัวในทุกวัน ด้านล่างเป็นกางเกงชั้นในและกางเกงบ๊อกเซอร์ซึ่งถูกพับเรียงเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ

            ผิวแก้มร้อนผ่าวเมื่อนึกถึงประโยชน์ใช้สอยของกางเกงเหล่านี้ จริงอยู่ว่าเป็นเรื่องธรรมดา ใครๆ ก็สวมกางเกงในกันทั้งนั้น แต่หล่อนไม่เคยอยู่ใกล้ชิดกางเกงในของผู้ชายคนไหนมาก่อนเลยนี่นา เห็นใกล้ๆ จำนวนเป็นโหลแบบนี้ หล่อนจะไม่อายได้อย่างไร แต่ต้องสะกดใจ หล่อนต้องการเพียงผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กที่จะซับน้ำได้เท่านั้น

            มือเปิดช่องลิ้นชักเหนือชั้นกางเกงใน เป็นไปได้ว่าช่องนี้อาจเก็บผ้าเช็ดหน้าผืนนุ่มขนาดเล็กเอาไว้เพราะว่าโซนนี้เป็นโซนชุดชั้นใน ทว่าเพียงลิ้นชักเคลื่อนออกหนูหน่อยก็ต้องตาโตเพราะไม่คิดว่าจะได้เห็นอะไรแบบนี้

            “ถุงยางอนามัย โอ้โห! อาไวทย์จะเอาไว้ใช้กับใครเนี่ย”

            กล่องถุงยางอนามัยมากกว่า 20 กล่องถูกจัดเรียงไว้ในลิ้นชักจนเต็ม หนูหน่อยหยิบดูและก็ได้รู้ว่าในแต่ละกล่องนั้นบรรจุอีกกล่องละ 3 ชิ้น นั่นเท่ากับว่าจำนวนถุงยางอนามัยในลิ้นชักนี้มีมากกว่า 60 ชิ้น

            “โอ้ววววว… แม่เจ้า!!! อาไวทย์หื่นอ่ะ”

            คิดพร้อมทำท่าขนลุกขนพองก่อนจะสะดุ้งเมื่อเสียงคนด้านนอกแผดก้อง

            “เด็กมันยั่วเลยหลวมตัวไปหน่อย ผีซ้ำด้ามพลอย ถึงคราวมันต้องเปลืองตัว เอิ้ก! โอย… มึน น้องจ๋าเติมอีก เติมอีก…”

            หนูหน่อยเผลอกัดริมฝีปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว เมื่อคิดว่าคนด้านนอกนั้นจะเอาถุงยางอนามัยนี้ไปใช้กับใครบ้าง

            “อ้อ... จะเอาไปใช้กับพวกอีหนูของอาไวทย์ใช่มั้ยล่ะ”

            แต่ความเจ็บก็ทำให้รู้ตัวว่าหล่อนไม่ควรเลย เพราะหล่อนไม่ได้เป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขาสักนิด หล่อนก็เป็นแค่คนที่แอบรักเขาตั้งแต่เล็กจนโตก็เท่านั้นแหละ หล่อนมาที่นี่ก็เพราะต้องการหาคำตอบให้กับตัวเองว่าหล่อนควรจะเดินหน้าต่อ หรือยุติทุกอย่างเอาไว้รวมทั้งความฝันที่มีเขาเป็นต้นแบบด้วย

            เมื่อได้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กชุบน้ำบิดหมาด หนูหน่อยรีบออกจากห้องน้ำอย่างเร็วเพราะคนเมากำลังร้องเพลงดังลั่นห้อง หล่อนชอบเขาอยากใกล้ชิดกับเขาก็จริงอยู่ แต่ให้เมาแบบนี้หล่อนก็ไม่เอาเหมือนกัน แค่ได้กลิ่นเหล้าหล่อนก็จะเมาตามแล้ว แล้วนี่ก็ไม่รู้ว่ากินเข้าไปเยอะแค่ไหนด้วย จะอ้วกให้หล่อนต้องเช็ดหรือเปล่า

            และสภาพของคนที่นอนอยู่บนเตียงแหกปากร้องเพลงดังลั่นก็ทำให้หนูหน่อยส่ายหน้า เพราะว่างานนี้มีหวังหล่อนจะได้เก็บอาหารเย็นของอาไวทย์แน่ๆ แต่ทำไงได้ล่ะก็นี่เป็นโอกาสเดียวที่หล่อนจะได้ใกล้ชิดกับเขา เพราะถ้าไม่เมาเขาเหรอจะให้หล่อนเข้าใกล้ อย่าว่าแต่เข้ามาในห้องนี้เลย แค่เฉียดใกล้ปีกซ้ายเขาก็ยังไม่ยอม

            ‘ถ้าไม่มีอะไรจำเป็น ห้ามเข้าไปในโซนซ้ายเด็ดขาด หนูหน่อยควรจะระมัดระวัง’

            ‘ทำไมล่ะคะ หนูหน่อยเป็นหลานอาไวทย์นะคะ ทำไมหนูหน่อยต้องระมัดระวังด้วย’

            ‘คนอื่นจะไม่คิดแบบนั้นน่ะสิ โตแล้ว คิดให้ไกล’

            ‘ก็เพราะคิดไกล หนูหน่อยเลยมาหาความรู้กับอาไวทย์ก่อนไงคะ ส่วนคนอื่นจะคิดยังไง หนูหน่อยไม่ได้ยินค่ะ เอาเป็นว่าหนูหน่อยไม่รับทราบ’

            ‘งั้นก็เอาเป็นว่า ฉันสั่งห้ามหนูหน่อยข้ามมาฝั่งซ้ายเด็ดขาด เข้าใจนะ’

            คราแรกหล่อนคิดว่าเขากลัวคนครหากลัวความใกล้ชิดของหญิงชายจะทำให้สถานะอาหลานเปลี่ยนไป และหล่อนก็แอบหวังว่าเขาจะหวั่นไหวเหมือนที่หล่อนเป็นอยู่ แต่ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา หล่อนว่าเขารังเกียจและมีความในใจลึกๆ ที่ไม่อยากใกล้ชิดหล่อน        

            หนูหน่อยมองผ้าในมือพูดกับตัวเอง “คงเป็นครั้งเดียวที่หนูหน่อยจะได้ใกล้ชิดอาไวทย์ ขอให้หัวใจหนูหน่อยมีความสุขนะคะ”

            ร่างงามระหงเดินไปทรุดนั่งบนเตียงกว้าง แค่นั่งบนเตียงของผู้ชายที่หล่อนแอบรักหัวใจของหล่อนก็เต้นโครมคราม หากไม่ใช่แค่นั่งล่ะ หากเขาทำอย่างอื่นหล่อนจะทำยังไง

            แค่คิดสัปดนหล่อนก็ร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง นี่ขนาดว่าอาวิวสอนหล่อนแล้วเตือนหล่อนแล้วว่าให้รักนวลสงวนตัว แต่หล่อนสงวนไม่ไหวจริงๆ หล่อนอยากใกล้ชิดกับเขานี่ แม้เพียงความคิดก็ยังดี

            ผ้าชุบน้ำบิดหมาดถูกเช็ดไปบนใบหน้าหล่อเหลาที่ตรึงใจหล่อนมาช้านาน แม้เขาจะปัดป้องเพราะความเย็นของผ้าคงจะรบกวน แต่หล่อนก็จะพยายามเช็ดให้มากที่สุด อยากให้เขาสดชื่นจะได้นอนหลับสบาย และก็อยากอยู่ใกล้เขา เห็นเขาเมาแบบนี้ก็ตลกดี

            คนมีฟอร์มเก๊กหน้าใส่หล่อนตลอดกลับร้องเพลงไม่หยุด แถมยังฮัมทำนองเองก็ได้ หรือนี่เป็นเนื้อแท้ของเขา

            “ก็เด็กมันยั่วอ่ะ! เด็กมันยั่ว! ผมเลยหลวมตัว… ตึ๊ดตึดตึดตื๊ด… เด็กมันยั่วเลยหลวมตัวไปหน่อย เช้าขึ้นเด็กคอยมาทำเป็นยุ่งหนุงหนิง แล้วแม่คุณหนูก็น่าเอ็นดูจริงจริง ถ้าผมทำนิ่งโลกจะติงชายชาญ… เอิ้ก! จริงมั้ยจ๊ะคุณหลาน ยั่วคุณอาตลอดๆๆ”

            “คะ!”

            หนูหน่อยขานรับอย่างงุนงง อาไวทย์พูดกับหล่อนเหรอ แต่เขายังหลับตาอยู่นี่ คำของลุงปูรณ์หวนมาให้หล่อนคิด ลุงบอกว่าอาไวทย์กลุ้มใจที่ไปหลงรักผู้หญิงคนหนึ่งแต่ไม่ยอมบอกว่าเป็นใคร จะเป็นไปได้ไหมว่าน่าจะเป็นหล่อน

            ยิ่งคิดหนูหน่อยก็ยิ่งร้อนวูบไปทั้งร่าง ทว่าฝ่ามือที่คว้าหมับเข้าข้อมือก็ทำให้หล่อนตกใจแทบปล่อยผ้า