“อย่ามาทำรุ่มร่ามกับฉันนะ ปล่อย..” ปลายฝนดิ้นขลุกขลักๆ อยู่ในอ้อมแขนแรงแต่ยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูกรัดแน่นเข้ายิ่งใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาใกล้ก็ยิ่งทำให้เธอหวั่นไหว กลิ่นกายหอมสะอาดที่เริ่มจะคุ้นจมูกยิ่งทำให้ใจสาวเต้นแรง
“ได้เวลาทำตามข้อตกลงกันแล้วนะ”
“ตะ.. แต่ฉันยังไม่พร้อม”
“แต่ฉันพร้อมแล้วและพร้อมมากด้วย..” อัครายืนยันด้วยการแนบกายแกร่งกับหน้าท้องสาวอย่างจงใจปลายฝนหน้าร้อนผ่าวหยิกอกกว้างของเขาอย่างโมโหและขัดเขินทั้งโกรธทั้งอายกันเลยทีเดียว
“อี๊ คนลามก”
“เอาล่ะมาทำหน้าที่ของเธอดีกว่าอย่ามัวพูดและอย่าเสียงดังเดี๋ยวลูกตื่น”
“มะ ไม่นะ อื้อออ..” เสียงคัดค้านถูกกลืนหายไปเมื่อริมฝีปากหยักสีสวยของเขาทาบลงมาพร้อมกับจุมพิตดื่มด่ำเร่าร้อนก็เริ่มขึ้น ปลายฝนหัวหมุนไปกับความซ่านไหวที่เข้าจู่โจมอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างสาวอ่อนระทวยแข้งขาอ่อนเปลี้ยด้วยความเสียวซ่าน อัคราช้อนร่างบางมายังเตียงเล็กอย่างง
ตอนที่24.ไม่จริงปลายฝนก็แค่นางบำเรอของเขาเท่านั้น เมื่อเขาสามารถทำให้น้องแซมรักและไว้วางใจเขาได้มากจนยอมไปอยู่กับเขา เขาก็จะเขี่ยเธอทิ้ง เขาไม่ต้องการปลายฝนไม่ได้อยากยกย่องเธอในตำแน่งนั้น.. แล้วความคิดของเขาก็สะดุดอีกครั้งเมื่อหญิงสาวขยับตัวเบาๆ มือเล็กป่ายปัดลงมาที่หน้าขาแกร่งและวางแหมะอยู่ ตรงนั้น พอดี...ให้ตายเถอะ เขาจะทำอย่างไรดี.. อัคราเหงื่อแตกพลั่กเลยทีเดียว ยิ่งใบหน้านวลที่แหงนเงยขึ้นมาพร้อมริมฝีปากเผยอน้อยๆ เหมือนเชิญชวนนั่นก็ยิ่งทำให้เลือดในกายหนุ่มเดือดพล่านได้อย่างง่ายดาย“แม่จอมยั่ว ขนาดตอนหลับยังยั่วฉัน ร้ายนักนะปลายฝน” อัคราครางในอกแล้วค่อยๆ จับร่างเล็กของลูกชายให้นอนในท่าสบายๆ แล้วค่อยๆ หันกลับมาหาใบหน้านวลของคนที่เขาโยนความผิดให้เธอในโทษฐานที่ยั่วเขา ดังนั้นเธอจะต้องถูกทำโทษเรียวปากหยักแนบลงกับปากนุ่มเบาๆ บดคลึงอย่างสนิทสนมยิ่งสาวเจ้าเผลอไผลตอบสนองก็ยิ่งทำให้เลือดหนุ่มร้อนระอุมือหนาสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อนอนแบบเชิ้ตลายการ์ตูนเคล้นคลึงทรวงอวบอิ่
ตอนที่25.“สำลี.. หากแกไม่อยากถูกส่งตัวกลับบ้านเก่า แกต้องช่วยฉัน”เมี้ยววว.. มันร้องตอบแล้วนอนลงบนหลังเท้าของเขาเสียอย่างนั้น เสกเมินหน้าหนีแล้วแอบหัวเราะเบาๆ กับท่าทางของเจ้านายกับเจ้าแมวเหมียว และได้ยินอัคราพูดกับมันเสียงนุ่มอ่อนหวานอย่างเอาอกเอาใจ“แกอยากกินแซลมอนมั้ย อร่อยนะหรืออยากกินอยากไปเที่ยวไหน อยากได้เมียรึเปล่า ฉันจะหามาให้ เอาแบบสวยน่ารักคิกขุอาโนเนะเลยดีมั้ย..” เจ้าสำลีปรือตามองชายหนุ่มแล้วหาวปากกว้างแล้วลุกขึ้นนั่งเลียขนของตนไปเรื่อยๆ แล้วทำทีเชิดๆ แกว่งหางไปมาด้วยท่าทางเย่อหยิ่ง“ตกลงฉันจะหาเมียให้แก ขอบคุณพระเจ้าที่แกยังไม่โดนตอน” อัครายิ้มกว้างเมื่อเห็นทางจะง้อลูกเมียแล้วเขาก็สั่งให้เสกไปหาของที่ต้องการมาให้ก่อนจะเดินไปหาปลายฝนที่กำลังยืนคุยอยู่กับพ่อเลี้ยงกำพลด้วยความสุขสดชื่นจนเขาร้อนรนในใจ“สวัสดีครับคุณอัครา” พ่อเลี้ยงกำพลเป็นฝ่ายที่เอ่ยขึ้นก่อนพร้อ
ตอนที่26.น้องแซมซึ่งกำลังนั่งเล่นอยู่กับเจ้าสำลีและพี่ปูอย่างเพลิดเพลินขมวดคิ้วมุ่นเมื่อได้ยินเสียงแมวร้องอยู่แว่วๆ ทั้งที่เจ้าสำลีก็ยังอยู่ตรงนี้กับตน ...“เสียงแมวเหมียว..”“จริงด้วยค่ะ เอ.. แมวใครหลงมารึเปล่านะ” พี่ปูเองก็เริ่มสงสัยพลางเหลียวมองไปรอบๆ กายเพื่อหาสาตุของเสียงแล้วก็ต้องตาโตเมื่อเห็นเจ้าแมวน้อยตัวหนึ่งขนสีขาวปุกปุยไม่ต่างจากเจ้าสำลีซึ่งอยู่ในวงแขนของอัคราที่โอบอุ้มมันอย่างทะนุถนอม“น้องแซมคะดูนั่นสิคะ”“โอ้โห.. น้องแมวขนฟูน่ารักจัง..” น้องแซมตาโตลุกขึ้นเดินมาหาบิดาอย่างตื่นเต้นลืมความขุ่นข้องหมองใจที่มีต่อผู้เป็นพ่อไปชั่วขณะ ดวงตาของพ่อหนูน้อยมองเจ้าแมวเหมียวไม่กะพริบรวมไปถึงเจ้าสำลีที่เดินเข้ามามองแมวสาวแสนสวยอย่างสนใจไม่ต่างกัน อัครามองท่าทางทั้งคนทั้งแมวด้วยรอยยิ้มสมใจแผนขั้นหนึ่งสำเร็จแล้ว ต่อไปก็แผนขั้นที่สองซึ่งจะต้องเอาชนะใจ ตัวแม่... ให้ได้“แมวใครคับ”“ของน้องแซมไง&rdq
ตอนที่ 27“ลูกหลับแล้วเหรอ”“ค่ะ..” หญิงสาวตอบเบาๆ แล้วห่มผ้าให้น้องแซมแล้วหันมามองเขาแล้วรีบหลบตาเมื่อเห็นว่าแววตาของเขามันบ่งบอกบางอย่างเธอจึงรีบออกตัว“ฉันจะนอนกับน้องแซม”“ก็ลูกบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอยากฝึกนอนคนเดียว เธอจะไปขัดขวางความตั้งใจลูกทำไม” อัคราเลิกคิ้วมองอย่างเห็นขันปลายฝนหน้าแดงก่ำเมื่อรู้นัยของคำพูดนั้น“เรื่องของฉัน ฉันห่วงลูก คนที่ไม่เคยเลี้ยงลูกตั้งแต่เล็กๆ ไม่เข้าใจหรอก”“ไม่ใช่เพราะกลัวฉันเหรอแม่แมวน้อยผู้น่าสงสาร..” อัคราเดินเข้ามาหาช้าๆ ปลายฝนรีบถอยหนีโดยอัตโนมัติมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ“คุณออกไปจากห้องลูกได้แล้วและไปนอนที่เรือนรับรองโน่นเลย”“ฉันจะนอนที่บ้านหลังนี้และเธอก็ต้องไปนอนกับฉันที่ห้องใหญ่”“อย่ามาสั่งนะที่นี่บ้านของฉัน ฉันจะนอนที่ไหนก็ได้” หญิงสาวเถียงอย่างไม่ยอมแพ้“แล้วข้อตกลงของเราล่ะคนสวยเธอจะไม่รับ
ตอนที่28.อัครามองใบหน้าที่หม่นเศร้าแล้วก็รู้สึกใจหายรู้สึกเศร้าไปกับเธอ อารมณ์ที่คุกรุ่นเมื่อครู่ลดลงเหลือเพียงความรู้สึกโหวงวูบในใจเมื่อเธอพูดถึงเรื่องราวของตัวเองซึ่งเขาไม่เคยรู้มาก่อนแล้วยังเรื่องที่เธอพูดถึงเขาให้น้องแซมฟังที่ว่าเขาจะไม่กลับมา แม้จะไม่ได้กลับมาด้วยความรัก...จริงหรือที่เขาไม่ได้มาที่นี่ด้วยความรัก อัคราถามตัวเองมือหนาเกลี่ยปอยผมที่รุ่ยร่ายของเธอทัดใบหูบางอย่างอ่อนโยน มองใบหน้าหวานซึ้งด้วยความรู้สึกเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูก นี่กำลังเขาทำร้ายเธอกับลูกโดยไม่รู้ตัวใช่ไหม...อัครารู้สึกเจ็บปวดอย่างช่วยไม่ได้เมื่อคิดว่าหากเขาไม่ได้กลับมาที่เมืองไทยอีกครั้งหรือว่าหากปลายฝนแต่งงานมีครอบครัวกับใครสักคนไปจริงๆ เขาก็คงจะไม่มีโอกาสรู้เลยว่าตัวเองมีเลือดเนื้อเชื้อไขที่เกิดจากเธอ และน้องแซมก็ต้องไปเป็นลูกของคนอื่น เขาอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอกับน้องแซมตลอดชีวิต แค่คิดก็รู้สึกใจหายและเจ็บปวดเหลือเกิน...“เอาล่ะ นอนเถอะนี่ก็ดึกมากแล้ว” ห้องนอนกว้างตกอยู่ในความเงียบอยู่หลายนา
ตอนที่29.“ฝนจ๋า ดีเหลือเกิน..ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว..” อัคราครางกระเส่าโน้มใบหน้าไปจูบแผ่นหลังนวลชื้นเหงื่อก่อนจะเงยหน้าขึ้นสูดปากครางเร่าๆ เมื่อค่อยๆ ขยับกายช้าๆ มือหนาจับเอวคอดไว้ในขณะขยับสอดสวนสะโพกแกร่งเข้าหาร่างที่กำลังคลานคุกเข่าอยู่ตรงหน้า เรือนผมยาวสยายยุ่งเหยิงเต็มแผ่นหลังนวลดูงดงามแปลกตาเร้าอารมณ์ เมื่อความร้อนระอุรุมเร้าและความคับแน่นโอบรัดดูดึงเขาเข้าไปในห้วงคลื่นสวาทร้อนแรงจนไม่อาจจะทานทน อัคราก็ขยับโยกกายเร่งเร้าเร็วขึ้นแรงขึ้นๆ จนกายแกร่งพุ่งทะยานไปถึงฟากฝั่งอันพร่างพราว ชายหนุ่มปลดปล่อยลาวารักทุกหยาดหยดเข้าสู่กายสาวโดยไม่คิดจะกักเก็บไว้ก่อนจะทรุดกายแกร่งลงกับแผ่นหลังเนียนเปียกชื้นด้วยเหงื่อ กลิ่นกายสาวหอมละมุนคละเคล้ากับกลิ่นเพศรสคลุ้งกระจายไปทั้งห้องนอนกว้างปลายฝนหลับตาพริ้มหายใจสะท้านรับรู้เพียงความซ่านสุขที่เกิดขึ้นจนเมื่อหายใจเป็นปกติและรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดข้างแก้มสาวจึงค่อยๆ ปรือตาลืมขึ้นอย่างอ่อนล้า ฟ้าข้างมีแสงสีทองรำไรเสียงนกกาเริ่มร่ำร้องเสียงไก่ขันเจื้อยแจ้วมาแต่ไกลปลุกให้เธอตื่
ตอนที่30.อัครามองพ่อเลี้ยงกำพลที่ตักอาหารใส่จานให้ปลายฝนอย่างเอาใจด้วยความขุ่นเคือง แต่พยายามเก็บอาการเอาไว้ภายใต้ใบหน้าเย็นชา ในขณะที่ทรายเองก็คุยจ้อกับชายหนุ่มอย่างเอาอกเอาใจ“น้องฝนทำอาหารเองเหรอคะ อร่อยมากเลยเหมือนเชฟมืออาชีพในโรงแรมเลยค่ะ”“ขอบคุณค่ะพี่ทราย ฝนก็แค่ทำได้นิดๆ หน่อยๆ เท่านั้นค่ะไม่ได้ทำอาหารเก่งหรอกค่ะ คนทำอาหารเก่งต้องพี่ปูค่ะ” ปลายฝนยิ้มขอบคุณที่ทรายชมฝีมือการทำอาหารของตนแล้วบุ้ยใบ้ไปทางพี่ปูที่พาน้องแซมซึ่งกินข้าวอิ่มแล้วไปเดินเล่น“แหมถ่อมตัวจังนะคะ วันหลังสอนพี่ทรายทำบ้างสิ”“อย่าเลยคุณ เดี๋ยวจะสร้างภาระให้น้องฝนเขาเปล่าๆ ดีไม่ดีบ้านช่องเขาถูกไฟไหม้กันพอดี” พ่อเลี้ยงกำพลพูดขัดขึ้น ทรายมองเขาตาเขียวปัด“ยุ่ง.. ฉันคุยกับน้องฝน น้องฝนเขายังไม่ได้พูดสักคำว่าฉันเป็นภาระ คุณเป็นใครถึงต้องมาทำตัวเป็นเจ้าของบ้าน”“ก็เป็นคนสำคัญน่ะสิ แล้วตัวเองล่ะเป็นใคร”“ผมอิ่มแล้วนะทราย ขอ
ตอนที่31.“ก็พี่พูดความจริงนี่นา คนบางคนมือไม่พายเอาเท้าราน้ำ”“นี่นายว่าใครวะ”อัคราเดือดจัดจนปรี่เข้าไปขยุ้มคอเสื้อของพ่อเลี้ยงกำพล ปลายฝนตกใจเมื่อเห็นสองหนุ่มทำท่าจะห้ำหั่นกันจึงพยายามรั้งอัคราออกมาแต่เขาก็หันมาตวาดใส่เธอเสียงดัง“ห่วงชู้รักมากรึไงปลายฝน อย่าลืมนะว่าผัวเธอยังอยู่ทั้งคน..”“จะมากไปแล้วนะคุณอัครา คุณจะดูถูกใครหรือหยาบคายกับใครก็ได้แต่ไม่ใช่กับน้องฝน”“เรื่องของผัวเมียเขาคนอื่นอย่าสอด”“คุณ..”“หยุดเลยนะทั้งสองคนนั่นล่ะ..” ปลายฝนตวาดลั่นเมื่อสองหนุ่มเงื้อง่ากำปั้นใส่กัน และเมื่อได้ยินเสียงของเธอทั้งสองก็ยกมือค้างกลางอากาศหันมามองปลายฝนเป็นตาเดียว“หากจะกัดกันก็เชิญไปกัดกันที่อื่น ไม่ใช่ที่บ้านของฉัน ออกไป๊..” เป็นครั้งแรกที่ปลายฝนพูดด้วยโทสะและหยาบคายเช่นนี้ หญิงสาวมองชายหนุ่มทั้งสองด้วยแววตาแห่งความผิดหวังและเจ็บปวด
ตอนที่61. ตอนอวสาน“มาแล้วเหรอครับเมียจ๋า มามะ มาอาบน้ำกัน”“นี่อะไรคะ..” ปลายฝนชูชุดชั้นในซีทรูลูกไม้สีดำขึ้นมองเขาอย่างคาดโทษ“อุ้ย อะ เอ่อ..” อัคราหน้าแดงก่ำยิ่งกว่าพลางหลบตาภรรยาอย่างขัดเขิน“พี่ซันนี่เองที่เป็นโจรโรคจิตขโมยชุดชั้นในของฝนไป..” ปลายฝนทำท่าขึงขังแต่ในใจนั้นขันชายหนุ่มเต็มทีและขัดเขินเช่นกัน“ก็.. พี่ซันเห็นมันสวยดีและคิดว่ามันจะเป็นไงน้าถ้าฝนใส่มันให้พี่ซันดู” คราวนี้อัครานัยน์ตาพราวพรายหยิบชุดชั้นในชุดนั้นวางไว้แล้วค่อยๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างงามช้าๆ“หลังจากอาบน้ำแล้วฝนใส่ชุดนี้นอนนะ..” อัคราบอกยิ้มๆ แววตาบ่งบอกถึงจินตนาการที่คิดไว้โจ่งแจ้ง“บ้า.. พี่ซันลามก โรคจิต..” ปลายฝนจึงทุบอกกว้างเบาๆ อย่างขัดเขินกับแววตาท่าทางของสามี...“ว่าสามีแบบนี้ต้องโดนทำโทษหนักๆ แล้วพี่จะทำโทษด้วยการให้นักโทษสาวใส่ชุดชั้นในชุดนั้นเต้นระบำให้ดูด้วย..”“ถ้าใส่ชุดนี้น
ตอนที่60.“ขอบคุณฝนมากเลยนะที่ให้โอกาสพี่ซันเป็นพ่อของน้องแซมและเป็นสามีของฝน” อัครากุมมือบางไว้แนบอกมองใบหน้าหวานซึ้งอย่างแสนรัก ปลายฝนยิ้มบางๆ ให้สามีด้วยความรู้สึกเช่นเดียวกัน“ฝนก็ต้องขอบคุณค่ะ ที่พี่ซันรักเราและกลับตัวเป็นสามีที่ดีของฝน” หญิงสาวยิ้มล้อเลียนเขาอัคราหอมแก้มใสอย่างมันเขี้ยว“หึ ได้ทีก็ล้อกันจังนะ”“ก็ฝนเองยังไม่อยากเชื่อเลยนะคะว่าพี่ซันจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้จริงๆ เห็นเกลียดฝนอย่างกับอะไรดี ใจร้ายกับฝนมาตลอดด้วย”“ก็ตอนนั้นไม่รู้ใจตัวเองนี่นาว่ารักเมียแค่ไหนที่ทำร้ายๆ ไปก็เพราะหึง พอรู้ตัวก็ต้องพยายามจีบเมียให้รักให้หลงเราน่ะสิ แต่ก็โดนแกล้งให้คุกเข่าขอแต่งงานหน้าโบสถ์ด้วย..” อัคราทำหน้ามุ่ยเมื่อเห็นวีดีโอที่ถูกเสกแอบถ่ายไว้ทีไรทั้งตื้นตันและขัดเขินเสียทุกที แต่เขาก็ชอบดูมันซ้ำๆ เพราะนั่นคือสิ่งที่เขาทำมันด้วยใจจริงและเห็นทีไรก็อดขันตัวเองไม่ได้ ดูไม่จืดเลยอัคราเอ๋ย ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ เมื่อนึกเห็นภาพตนเองในวันนั้น
ตอนที่ 59.“สามีใครนะปากหวานน่ารักจัง”“แล้วทรายล่ะรักพี่ตอนไหน”“อืม ไม่รู้เหมือนกันค่ะ มารู้ตัวอีกทีก็ไม่อยากให้ผู้ชายคนนี้เห็นใครสำคัญกว่าทราย เขาต้องมองทรายและเป็นของทรายคนเดียว ทรายขี้หวงนะจะบอกให้..” หญิงสาวบอกพลางกอดแขนเขาแน่นแล้วซบหน้าลงกับท่อนแขนกำยำของสามีเป็นการตอกย้ำยืนยัน พ่อเลี้ยงกำพลหัวเราะท่าทางของภรรยาเบาๆ“จริงๆ แล้ว พี่รักทรายเพราะทรายเป็นคนที่มีความดีมีความกตัญญูต่างหาก..” ชายหนุ่มไล้แก้มนวลของภรรยาเบาๆ ทรายมองเขาด้วยแววตาซาบซึ้งมือเรียวลูบแก้มสากของเขาอย่างแสนรักพูดไม่ออกกับสิ่งที่เขาบอกมา“ตอนที่เราเผลอมีอะไรกันแล้วพี่ก็แอบติดใจลีลาสาวขี้เมานะ ก็เลยสืบเรื่องของทรายแล้วพบว่าผู้หญิงคนนี้หัวใจแกร่งเหลือเกิน ถึงเธอจะทำตัวเหมือนสาวสมัยใหม่แต่สิ่งที่เธอทำให้พี่ประทับใจคือเธอรักพ่อของเธอมากและไม่ยอมทอดทิ้งท่านไปไหน และยังดูแลท่านอย่างดีในขณะที่คนอื่นๆ หนีหายไปหมด แถมเธอยังขายกระเป๋าใบโปรดของตัวเองเพื่อเอาเงินมารักษาพ่อด้วยและก็ยังขยันด้ว
ตอนที่ 58.“พี่ซันคะลุกขึ้นเถอะค่ะทุกคนมองใหญ่แล้ว แล้วแผลล่ะเป็นไงบ้างเดี๋ยวก็เจ็บหรอก..” ปลายฝนบอกเขาเบาๆ อดห่วงคนเจ็บไม่ได้“ไม่ลุก ไม่ปล่อย ไม่เจ็บ หากปล่อยฝนไปฝนก็จะทิ้งพี่ไว้คนเดียว อย่าไปเลยนะอยู่กับพี่เถอะอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูก พี่ซันสัญญาจะทำให้ฝนกับลูกมีความสุขที่สุด พี่ซันจะเป็นสามีเป็นพ่อที่ดี..” อัคราหลับหูหลับตากอดขาปลายฝนแน่นโดยไม่สนใจใคร น้องแซมจึงเดินมายืนข้างๆ แล้วตบบ่าผู้เป็นพ่อเบาๆ“คุณพ่อซันค้าบ แม่ฝนกับน้องแซมรู้แล้วว่าพ่อซันรักเรา แต่ตอนนี้แม่ฝนหน้างี้แดงม้ากมาก เหมือนจาเป็นไข้ พ่อซันปล่อยแม่ฝนเถอะค้าบแซมจาได้พาแม่ฝนไปหาหมอ” เด็กชายพูดอย่างไร้เดียงสาเมื่อเห็นว่าคุณแม่คนสวยหน้าแดงก่ำเสียเหลือเกิน...“แต่ถ้าพ่อซันปล่อย แม่ฝนก็จะพาน้องแซมหนีไปจากพ่อซัน พ่อซันยอมไม่ได้” อัครายังคงคุกเข่ากอดขาปลายฝนแน่นท่าทางดื้อดึงเหมือนน้องแซมไม่มีผิด เด็กชายเอียงคอมองบิดาของตนอย่างสงสัยทั้งทำหน้านิ่วคิ้วขมวดมองหน้าแม่ฝนทีมองหน้าพ่อซันทีอย่างครุ่
ตอนที่ 57.อัคราถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลและได้รับการช่วยเหลือจนปลอดภัย แม้จะถูกยิงชนิดแบบที่เรียกว่าตัดขั้วหัวใจแต่อัคราก็รอดมาได้เพราะโชคดีที่เขามีหัวใจอยู่หน้าอกด้านขวา เพราะหากหัวใจของเขาอยู่ด้านซ้ายอัคราก็คงตายไปตั้งแต่ที่ถูกยิงเมื่อครั้งยังเป็นเพียงเด็กชายในวัยกำลังโต แต่ชายหนุ่มยังคงพักฟื้นอยู่ในห้องปลอดเชื้อหลายวันก่อนจะย้ายมาอยู่ห้องพักฟื้นพิเศษหลังจากที่อาการโดยรวมเขาดีขึ้น ส่วนเรื่องเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางตำรวจก็จัดการอย่างเรียบร้อยและคุณอัคคีก็เป็นธุระจัดการเรื่องราวต่างๆ แทนอัครา จนทุกอย่างเข้าสู่ภาวะปกติตลอดระยะเวลาที่เขาพักฟื้นอยู่ปลายฝนกับน้องแซมก็เป็นพยาบาลดูแลเขาไม่ห่างหายดูเหมือนปลายฝนกับอัคราเข้าอกเข้าใจกันด้วยดี แต่แล้วในวันที่อัคราจะออกจากโรงพยาบาลเขากลับไม่เห็นแม้แต่เงาของปลายฝนสร้างความร้อนรนใจให้กับชายหนุ่มยิ่งนัก...“เฮีย ฝนไปไหน.. เมียผมไปไหน..” อัคราถามพี่ชายซึ่งช่วยมาเก็บข้าวของด้วยตัวเองด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กชายอัครายามงอแงไม่มีผิด“ฝนก็มาเฝ้านายทั้งคืนแล้วนี่นา”
ตอนที่56.“วางปืนลงซะแล้วยอมมอบตัวกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ” เจ้าหน้าที่ตำรวจตะโกนบอกคนร้ายทั้งสอง“ไม่ยอมโว้ย ถอยไป ออกไป ไม่งั้นกูจะยิงผู้หญิงคนนี้ มันจะปลอดภัยถ้าพวกมึงปล่อยพวกกูไป..” คนร้ายพูดพลางรั้งร่างบางของปลายฝนถอยหลังเข้าไปในตลาดซึ่งมีผู้คนขวักไขว่ทำให้ยากต่อการควบคุมและจับกุมคนร้ายและในช่วงเย็นที่คนกำลังออกมาจับจ่ายซื้อของผู้คนในตลาดก็ยิ่งเยอะอีกทั้งไทยมุงที่อยากรู้อยากเห็นก็มีมากปลายฝนใจเสียและตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่เธอพยายามตั้งสติและมองหาช่องว่างเพื่อดิ้นให้หลุดจากคนร้ายและไม่เป็นอันตรายกับตัวเองทั้งปรายตามองอัคราที่ส่งสัญญาณให้เธอใจเย็นๆ และปากของเขาที่ขยับบอกว่าไม่ต้องกลัว หญิงสาวใจชื้นขึ้นค่อยๆ ก้าวตามคนร้ายไปในตลาดเรื่อยๆ“ถ้าไม่อยากตายหลบไปโว้ย หลบๆ” มันทั้งตะโกนและถือปืนกราดปืนไปรอบๆ คนที่กำลังซื้อของและมุงดูอยู่ก็หวีดร้องแล้วถอยหลบออกไปฝูงคนที่แตกฮือไปตลอดทางที่คนร้ายเดินผ่านทำให้เจ้าหน้าที่ติดตามได้ลำบากแต่ปลายฝนเห็นร่างสูงของอัคราที่หลบหลีกผ
ตอนที่55.“ค่ะ คุณแม่อ้อนเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฝนฟังหมดแล้ว” เสียงสัญญาณเตือนว่าหมดเวลาเยี่ยมนักโทษดังขึ้นปลายฝนก็น้ำตารื้นขึ้นมาอีกครั้ง“หมดเวลาเยี่ยมแล้ว พ่อดีใจและมีความสุขมากที่ได้พบลูกวันนี้นะปลายฝน ดูแลตัวเองและเลี้ยงหลานของพ่อให้เป็นคนดีนะ อย่าให้หลงผิดเหมือนพ่อ”“ค่ะ ฝนรักพ่อนะคะ..” หญิงสาวก้มลงกราบบิดากับพื้นซึ่งแม้จะมีผนังกางกั้นแต่ตำแหน่งที่เธอกราบลงไปก็ตรงกับเท้าของบิดาที่ยืนมองอยู่ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มและหยาดน้ำตาแห่งความตื้นตันก่อนที่เจ้าหน้าที่จะพาเขากลลับเข้าไปยังแดนจองจำที่จะต้องอยู่ไปอีกหลายปี เนื่องจากอาคมทำตัวเป็นนักโทษที่ดีเขาจึงได้รับพระราชทานอภัยโทษจากโทษจำคุกตลอดชีวิตเป็นจำคุกสี่สิบปีแต่กว่าจะถึงวาระการจองจำเขาก็อาจจะไม่มีโอกาสได้ออกไปจากดินแดนแห่งนี้...ปลายฝนเดินมายังรถยนต์ซึ่งจอดไว้ที่ลานจอดรถอย่างเศร้าสร้อยแม้ว่าเธอจะดีใจที่ได้เจอพ่อแต่เมื่อรู้ว่าท่านยังเหลือเวลาอีกห
ตอนที่ 54.แม้คุณพ่อคุณแม่จะยังไม่เข้าอกเข้าใจกันแต่สำหรับน้องแซมนั้นเด็กชายรู้สึกมีความสุขมากที่คุณพ่อมาอยู่กับตนและยังเล่นเป็นเพื่อนด้วยเด็กชายติดคุณพ่อซันแจจะกินจะนอนก็ร่ำร้องหาบิดาทั้งยังช่างพูดช่างจาจนอัคราทั้งรักทั้งหลงลูกชายตัวน้อยจนถอนตัวไม่ขึ้นยิ่งเป็นแรงกระตุ้นให้เขาทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะใจปลายฝน“นายว่าฉันควรจะทำไงดีวะไอ้สิงโต”“ก็บอกรักเขาไปสิ” สิงหราชบอกเพื่อนรักแล้วส่ายหน้ากับความซื่อบื้อของอัครา“ฉันไม่กล้า..” อัคราสารภาพอายๆ“โห.. อาซัน ขนาดนายคุกเข่าเอาดอกบัวไปขอน้องฝนเขาแต่งงานหน้าโบสถ์จนเขายอมตกลงว่าจะแต่งงานด้วยแล้วยังมีอะไรที่ไม่กล้าอีกวะ” สิงหาราชอยากจะหัวเราะเสียนักหากไม่เกรงใจแววตาเขียวๆ ของเพื่อนรักที่มองเขาทั้งอับอายขัดเขินและเคืองขุ่น...“เออ.. แสบนักนะพวกนาย เสกอีกคน หึ หากฉันรู้ว่าแอบรับงานนอกนะ ฉันจะไล่ออกเสียตอนนั้นเลย” อัครากอดอกถอนหายใจหนักๆ เมื่อรู้ว่าเสกร่วมมือกับคุณอ
ตอนที่ 53.“ไม่รู้ล่ะในวัดก็ไม่เห็นจะเป็นไร คนจะขอผู้หญิงแต่งงาน งานแต่งงานก็งานมงคลไม่ใช่เรื่องไม่ดีเสียหน่อย ดีเสียอีกพระประธานในโบสถ์ท่านจะได้เป็นพยานด้วย” อัคราพูดอย่างเอาแต่ใจปลายฝนก็ได้แต่มองเขาตาขุ่น“ลุกขึ้นเถอะค่ะ อายชาวบ้านเขา”“ไม่อาย ก็ดีเขาจะได้ช่วยเป็นพยาน ปลายฝนจ๋าแต่งงานกับพี่ซันเถอะนะครับ พี่ซันจะยอมทำทุกอย่างตามที่ฝนต้องการ แต่งงานกันนะ” อัครายื่นดอกบัวให้เธอด้วยรอยยิ้มกว้าง ปลายฝนใจเต้นแรงรู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกสว่างไสวด้วยความสุข แต่ถ้าเขาพูดอีกคำหนึ่ง คำคำนั้นที่เธออยากได้ยิน... มันคงจะสุขกว่านี้ใจเธอจะเต้นแรงกว่านี้และเธอจะไม่ลังเลที่จะตอบตกลง...“ฉันไม่อายหรอกค่ะหากจะมีใครสักคนมาขอฉันแต่งงานด้วยความรักจริงๆ ไม่ใช่แค่อยากเอาชนะ ขอตัวนะคะฉันจะไปไหว้พระแล้ว..”“แต่งงานกับพี่ซันนะปลายฝน ได้โปรดพี่ซัน.. เอ่อ..”อัคราอ้ำอึ้งพูดติดๆ ขัดๆ ปลายฝนจึงฉวยโอกาสที่เขามัวแต่อึ้งอยู่เดินขึ้นบันไ