ตอนที่ 83 ลักหลับผมยังคงเท้าแขนนอนตะแคงมองดูเธอ ก่อนจะใช้มืออีกข้างโอบเอวบางแล้วกระชับเข้ามาแนบกายจนแผ่นหลังนิ่มนวลแนบชิดเข้ากับอกแกร่ง ความหอมกรุ่นจากกลิ่นกายสาวและจากเรือนผมที่นุ่มสลวย มันทำให้ผมสูดดมได้ไม่รู้เบื่อ ปลายจมูกที่ละเลียดดอมดมเข้าที่แก้มนวลค่อยๆ ไล้ลงไปตามลำคอ ก่อนจะระดมจูบเข้าที่แผ่นหลังอันเปลือยเปล่ามือข้างที่เท้าแขนเปลี่ยนเป็นหมอนให้เธอหนุนนอนได้ถนัด ส่วนมืออีกข้างที่กำลังโอบเอวบางก็เลื่อนขึ้นมาขยำคลึงอกอวบด้วยความมันเขี้ยว จนเนื้อที่ล้นออกมาตามง่ามนิ้วบ่งบอกถึงความใหญ่โตของก้อนเนื้อนุ่มได้เป็นอย่างดี และทำให้คนที่กำลังหยอกล้อกับมันรู้สึกได้ว่ายิ่งขยำก็ยิ่งสนุกมือนิ้วมือเรียวเข้าดึงระคนเขี่ยยอดเม็ดปทุมถันจนเม็ดนิ่มเริ่มแข็งขึ้นเป็นไต ร่างบางกระสับกระส่ายมือปัดป่ายไปที่สิ่งน่ารำคาญที่กำลังก่อกวนการพักผ่อนของเธอออกโดยที่ดวงตากลมโตยังคงหลับพริ้ม คงมีแค่เสียงที่ยังฮึ่มฮัมฮึดฮัดอยู่ในลำคอบ่งบอกถึงความไม่พอใจแต่มีหรือคนร่างใหญ่จะหยุดมือ นิ้วเรียวยาวแค่เปลี่ยนจากยอดบนก้อนอกอวบเลื่อนย้ายลากไล้ไปตามเนื้อสาว ความนุ่มลื่นของเนื้อนวลยิ่งกระตุ้นปลุกความเป็นชายให้รุกโชนขึ้นอีกค
ตอนที่ 84 (NC) ขออีกทีเขาที่พูดไม่พูดเปล่า ลุกขึ้นผละออกจากร่างเนียนใส ก่อนจะพลิกร่างบางให้หงายขึ้นเพื่อนอนราบ แล้วมุดตัวลงไปจนใบหน้าคมจดจ่ออยู่ที่จุดกึ่งกลางสาวที่กำลังแยกแย้มชุ่มฉ่ำจากการถูกเล้าโลมเมื่อครู่แปะ!!!ลิ้นสากถูกยื่นออกมาจากริมฝีปากหยักแล้วจรดลงตรงร่องกลางสาวทันที“เฮียยยย!!!” เสียงหวานใสเปล่งขึ้นมาเพราะถูกลิ้นร้ายสัมผัสเข้ากับร่องสงวนอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวมือบางยกมาจับที่หัวของคนร่างโต เพื่อผลักไสดันให้ใบหน้าคมออกไปจากจุดกึ่งกลางใจสาวด้วยอาการร้อนรน จนเผลอเปิดเผยตัวตนว่าตัวเองไม่ได้หลับสนิท เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้จริงๆ“นั่นไง...เฮียบอกแล้วว่าเอลิซไม่ได้หลับจริงๆ ด้วย” เขาเอ่ยขึ้นด้วยความภาคภูมิใจที่จับผิดแม่กวางน้อยจอมเจ้าเล่ห์ได้“พะ...พอแล้ว...กะ...ก็เอลิซเหนื่อยแล้วนี่ค่ะ” ฉันที่เขินเพราะถูกเขาจับผิดได้ เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก“อีกน้ำเดียวน้าาาา เฮียยังไม่หายคอแห้งเลย” เขาที่เอ่ยขอร้องพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ฉันฉันยู่ปากอย่างเหนื่อยใจ และไม่ทันได้ตอบอะไร ก็โดนลิ้นร้ายจู่โจมโลมเลียเข้าที่ช่อดอกไม้อวบอูมแล้วแผล็บ!! แผล็บ!! แผล็บ!!จ๊วบ!! จ๊วบ!!เสียงระรัวลิ้
ตอนที่ 85 ช่วยเหลือรุ่งเช้าของอีกวัน ~~--- มาร์ค Talk ---ผมที่เพิ่งฟื้นจากการสาดน้ำเมาดีกรีแรงลงคอเพราะความผิดหวังที่เกิดขึ้นกะทันหันจากเหตุการณ์เมื่อคืน ผู้หญิงที่ผมมีความรู้สึกดีด้วย ดันถูกแย่งไปต่อหน้าต่อตา ทั้งที่ผมเจอเธอก่อนเขา เธอควรจะอยู่ในอ้อมกอดของผมสิผมใช้เวลาทั้งคืนในการเถียงกับความคิดของตัวเองที่มีสองฝั่ง โดยที่ฝั่งหนึ่งมันอยากให้ยอมแพ้และยินดีกับความรักของเธอ ส่วนอีกฝั่งก็อยากให้ทำตามความปรารถนาของตัวเองแย่งชิงสิ่งที่ควรจะเป็นของผมกลับคืนมา ก่อนที่สุดท้ายผมเองก็ไม่รู้ว่าฝ่ายไหนเป็นฝ่ายชนะแต่ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหน ถึงยังไงความทรงจำสุดท้ายของผมก็ยังคงเป็นภาพที่เขาคนนั้นอุ้มเธอแล้วเดินจากไปอยู่ดีผมสลัดหัวไปมาเพื่อเรียกสติ ก่อนที่ภาพจำที่ดูเลือนรางจะถูกส่งเข้ามาที่โสตประสาทเพื่อฉายบอกถึงสาเหตุที่ผมมานอนแช่อยู่ในรถถึงเช้าภาพความทรงจำที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยปะติดปะต่อบอกให้เห็นถึงสภาพที่ผมพาตัวเองเดินโซซัดโซเซมายังลานจอดรถที่ผับ ผมทำได้เพียงสตาร์ทรถเปิดแอร์ก่อนที่สติทั้งหมดจะดับวูบไปทันที หึ...ดีแค่ไหนที่ไม่ตายไอ้มาร์คเอ้ย...ผมบ่นกับตัวเองในใจ ก่อนที่จะเปิดประตูใช้น้ำที่มีในรถ
ตอนที่ 86 ผมต้องการผู้หญิงคนนั้นสองขายาวตัดสินใจก้าวเท้าเดินเข้าไปยังจุดที่เขาเพิ่งจบบทสนทนา เพื่อหยุดยั้งการกระทำของคนที่ได้รับคำสั่งทันทีเมื่อมีบุคคลที่สามปรากฏตัวขึ้น ก็ทำให้ทั้งสองคนที่สนทนากันอยู่ก่อนหน้านั้นหยุดชะงักแล้วหันมามองยังคนที่เข้ามาใหม่ทันที“อะไรดลจิตดลใจให้แกมาที่นี่ตั้งแต่เช้า” เสียงทักทายจากท่านผู้นำคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของผมกล่าวขึ้นผมยืนก้มโค้งเพื่อเป็นการทำความเคารพให้แก่เขา ก่อนจะเปิดประเด็นขึ้นมาทันที“ได้ยินมาว่าท่านผู้นำรู้แล้วใช่ไหมครับว่าอะไรคือจุดอ่อนของไอ้เซบาสเธีย ผมว่าผมจะมารายงานท่านอยู่พอดีเลย” ผมเดินเข้าไปแล้วแสร้งทำเป็นว่าจะมารายงานเรื่องเกี่ยวกับเซบาสเธียตามที่เขามอบหมายให้ผมไปทำให้เขาฟังท่านผู้นำมองผมด้วยความสงสัย ก่อนจะเอนตัวพิงพนักที่นั่งทำท่าทางสบาย แล้วส่งสายตามีเลศนัยมาให้ผม ในแววตามีทั้งความดูหมิ่น เยาะเย้ย และหวาดระแวงอยู่ในนั้น ซึ่งมันก็ไม่แปลกเพราะปกติผมไม่เคยที่จะพูดคุย ทักทาย หรือเข้ามายุ่งในเรื่องของตระกูลก่อนเลย“หึ...แล้วแกมีอะไรจะบอกฉันเพิ่มเติมนอกเหนือจากที่ฉันรู้ไหมล่ะ” ท่านผู้นำถามกลับเพื่อเป็นการหยั่งเชิง คิ้วหนายกขึ้น สา
ตอนที่ 87 กิจกามยามเช้า--- มาร์ค Talk ---ผมรีบสาวเท้าเดินมาที่รถยนต์คู่ใจ ทันทีที่ขึ้นไปบนรถคิ้วเรียวสวยได้รูปขมวดเข้าหากันทันที ก่อนที่ผมจะหลับตาพิงหลังเข้ากับเบาะนั่งคนขับ นิ้วมือเรียวถูกยกขึ้นมานวดคลึงตรงระหว่างคิ้วอย่างใช้ความคิดผมจะทำยังไงดี ผมรู้ดีว่าท่านผู้นำตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ไม่มีทางปล่อยให้ผมได้ทำงานอย่างราบรื่นแน่นอน ยิ่งผมเป็นคนเสนอที่จะทำงานนี้ด้วยตัวเองแล้ว มันยิ่งทำให้ท่านผู้นำสงสัยในตัวของผม และผมรู้จักสันดานของพ่อตัวเองดีว่าคนแบบนั้น ถ้าลองได้คิดแล้วว่าจะใช้ใครให้ทำอะไร เขาไม่ยอมวางมือแน่นอน และไอ้เมฆินทร์ต้องเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้อย่างแน่ๆก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะกระจกดังขึ้นทำลายความเงียบที่เกิดขึ้นในรถ จนผมสะดุ้งขึ้นมาด้วยความตกใจ“มาร์ค เป็นอะไรหรือเปล่าลูก” น้ำเสียงอันอบอุ่นที่คุ้นเคยดังมาจากภายนอกรถ ทำให้ผมได้รู้ว่าใครเป็นคนมาเคาะเรียก“แม่เองหรอครับ” ผมกดเปิดหน้าตารถลง แล้วเอ่ยตอบแม่กลับไป“สีหน้าดูไม่ดีเลย ไม่สบายหรือเปล่าหืมมม” แม่ของผมเอ่ยด้วยความเป็นห่วง“เปล่าครับแม่พอดีเมื่อคืนดริ๊งหนักไปหน่อย เลยมึนหัวนิดๆ ครับ” ผมตอบแม่ไปตามความจริงว่าตอนนี
ตอนที่ 88 เกือบถูกเข้าใจผิด!!ก๊อก!ก๊อก! ก๊อก!เสียงเคาะประตูดังขึ้นขัดจังหวะกิจกรรมสยิวยามเช้า จนทำให้คนใต้ร่างตกใจรีบพลิกตัวหนีใบหน้าคมแล้วควานหาผ้าห่มมาคลุมร่างไว้ทันที“นายครับ มีคนมาขอพบครับ” เสียงกิตดังขึ้น ทำให้ริมฝีปากหนาต้องหยุดลงทันทีด้วยความเสียดาย ที่อีกนิดก็ใกล้จะถึงปากทางร่องผลิตน้ำหวานมาให้กินชื่นใจอยู่แล้วเชียว‘ไอ้กิต ไอ้ห่า!!อีกแล้วนะมึง’ เขาทั้งที่สบถภายในใจ และการแสดงออกภายนอกที่ถ้าใครมาได้เห็นใบหน้าบึ้งตึงของเขาในตอนนี้ ก็คงบอกได้คำเดียวว่าเลี่ยงได้ก็ควรเลี่ยง“ใครวะ!!!” เสียงตวาดลั่นห้อง จนทำให้ฉันถึงกับสะดุ้งและก่อนที่ฉันจะทันได้หายตกใจ ใบหน้าสาวก็เห่อร้อนแดงก่ำขึ้นมาทันที เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ร่างกายตัวเองกำลังเปลือยเปล่า เนื่องจากเสื้อผ้าได้ถูกถอดทิ้งไว้นอกห้องลับซึ่งมันก็คือห้องทำงานของเขาแต่ประเด็นสำคัญที่ทำให้ฉันอับอายก็คือ พี่กิตน่าจะต้องเห็นเสื้อผ้าทุกชิ้นของฉันทั้งชิ้นที่ใช้ปกปิดภายนอกและชิ้นที่ใช้ปกปิด ‘ภายใน’ เพราะการที่เขาจะเดินมาถึงหน้าประตูห้องลับได้นั้น มันต้องเดินผ่านทั้งห้องเข้ามา โดยเฉพาะบริเวณตรงโต๊ะทำงานของคุณเซฟเขา ที่เราเริงรักกันอย่างเ
ตอนที่ 89 สักวันหนึ่ง...กิตที่เกร็งตัวรอลุ้นอารมณ์ของเจ้านายอยู่นั้น ถึงกับโล่งใจขึ้นเมื่อได้ยินเสียงสวรรค์จากผู้ที่เป็นเจ้านาย...“เออ ถ้างั้นก็แล้วไป” เขาปล่อยมือออกจากคอเสื้อของลูกน้องคนสนิท ก่อนจะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ความจริงแล้วเขาก็ไม่ใช่ไม่เชื่อคำพูดของลูกน้อง แต่จะให้ทำไงได้ก็คนมันหึงนี่หว่า...ฟู่~~เสียงพ่นลมหายใจของกิตถูกทอดถอนออกมาเบาๆ ด้วยความโล่งใจ เกือบซวยแล้วไม่ล่ะ กิตได้แต่คิดอยู่ในใจ“งั้นมึงก็รีบออกไปได้ล่ะแม่งขัดจังหวะกูจริงๆ” เขาบ่นลูกน้องอย่างหัวเสียเล็กน้อยก่อนจะส่ายหัวไปมาเบาๆ“อ่อ...แล้วก็มึงไปบอกให้แม่บ้านมาเก็บกวาดห้องทำงานกูด้วยล่ะ” เขาเอ่ยปากสั่งลูกน้องอีกครั้งด้วยท่าทางเข้มขรึมแต่ฉันรู้ดีว่าในใจของเขาตอนนี้คืออายมากกกกก ฉันได้แต่สมน้ำหน้าเขาอยู่ในใจ ก็เล่นหึงไม่ดูตาม้าตาเรือดีนัก หน้าแตกยับไปเลยไหมเนี้ย...ฮ่าๆๆ"ไม่ต้องเป็นกังวลครับนาย ผมได้ให้แม่บ้านที่นี่จัดการไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ ตอนนี้ทุกอย่างภายในห้องทำงานเรียบร้อยเอี่ยมอ่องเหมือนไม่มีสงครามเกิดขึ้นเลยครับ” กิตที่เมื่อเห็นเจ้านายไม่เอาความกับเขาแล้ว ก็ได้ทีหยอกเย้าเจ้านายกลับไ
ตอนที่ 90 คำตอบของความไม่แน่ใจ--- เซฟ Talk ---ในที่สุดผมก็ถามประโยคที่ติดอยู่ในใจผมมาตลอดออกไป เธอจะรู้บ้างไหมว่าผมรู้สึกประหม่าแค่ไหน กว่าที่จะตัดสินใจพูดออกไปแต่แล้ว! เธอก็นิ่ง เธอนิ่งใช้ความคิดเงียบๆ อยู่นานโดยที่ไม่ได้ให้คำตอบกับผม จนผมต้องกระตุ้นด้วยการหอมไปที่ศีรษะทุยของเธอเบาๆ จนทำให้เธอหลุดออกจากภวังค์ความคิดเธอเงยหน้าขึ้นมามองพินิจพิจารณาใบหน้าอันหล่อเหลาของผมอยู่นาน โดยที่ใจผมก็เต้นตึกตักรอฟังคำตอบอย่างใจจดใจจ่ออยู่นั้น ก่อนเธอจะโน้มตัวลงมาจุมพิตที่ริมฝีปากผมอย่างแผ่วเบา ดวงใจที่เต้นระรัวของผมกระตุกวูบแทบจะหยุดเต้นลงทันทีเพราะผมรู้ดี...การทำแบบนี้คือคำตอบของความไม่แน่ใจของเธอ!เธอไม่อยากตอบคำถามนี้ หรือเธอไม่มีคำตอบให้ผม แต่ไม่ว่าจะเป็นเหตุผลใด มันก็ทำให้ผมเจ็บปวดอยู่ดี ผมหลับตาพริ้มรับรสหวานคล้ายน้ำตาลไหม้ที่มาจากริมฝีปากอวบอิ่มของเธอหวาน...แต่มันช่างขมคอเหลือเกิน...เปลือกตาที่ปิดลงเหมือนไม่อยากรับรู้ความรู้สึกอันขมขื่น จนทำให้หางตาชื้นไปด้วยน้ำใส ผมได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร ผมรอได้ ไม่ว่าจะนานแค่ไหนผมก็จะรอ ผมจะรอว่าสักวันเธอจะบอกรักผม เหมือนกับที่ผมพร่ำบอกรักเ
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ