ตอนที่ 298 (NC) เบิ้ลนั่นก็เพราะว่าตั้งแต่ที่คลอดเจ้าสองแฝดออกมา เอลิซมักจะไม่ให้เขาจับหรือดูดนมเวลาร่วมรักกันเลย เธอมักจะบอกว่าเจ็บและกลัวว่าจะมีน้ำนมให้ลูกไม่พอ แต่จากที่เขาได้สัมผัสสองเต้าของเมียรักในครั้งนี้ เขามั่นใจว่าลูก ๆ ของเขาจะต้องสมบูรณ์มีกินไม่อดอยากอย่างแน่นอน และมันก็ทำให้เขาได้เข้าใจว่าทำไมเธอถึงขอให้เขาถอยตู้เก็บอุณหภูมิสำหรับเก็บน้ำนมมาให้ใหม่โดยเฉพาะ ก็เพราะเธอเล่นผลิตได้เยอะขนาดนี้นี่เอง ถ้างั้นเขาคงต้องขอเป็นลูกค้าคอยช่วยลูกกินอีกแรงก็แล้วกันเขาที่นึกคิดยิ้มกระหยิ่มอยู่ในใจ ก็ไม่รอช้าจัดการสองเต้าที่บวมเป่งรีดน้ำนมให้ออกมาจนไม่เหลือสักหยดหลังจากที่ทั้งปากและท่อนเอ็นทำงานร่วมกันอย่างสมัครสามัคคีพร้อมเพรียงกันอีกครั้ง ก็ถึงเวลาที่ทั้งสองร่างจะพากันเข้าสู่ฝั่งฝันที่มักจะพากันไปเชยชมบ่อย ๆ แล้วพั่บๆๆๆ จ๊วบๆๆ แผล็บๆๆๆ“อ๊ะ อ๊ะ เฮีย อื้อออ จะเสร็จแล้ว อ่าาาา ~~ / อ๊ะ อ๊ะ อืมมมม พร้อมกันเลยนะคะทูนหัว แจ๊บๆๆๆ”สิ้นเสียงครางบอกกระเส่าที่ต่างส่งเสียงร่ำร้องบอกรักกันได้ไม่นาน ร่องสาวก็เริ่มตอดขมิบถี่ยิบเป็นสัญญาณบีบรีดน้ำจากท่อนเอ็นทันทีปั่กๆๆๆๆ ปึกๆๆๆแจ๊ะๆๆๆ พั่บๆๆๆ“
ตอนที่ 299 นายน้อยชายกับนายน้อยหญิงติ๊ดๆๆๆ แกร๊ก ~~ฉันกดรหัสห้องนอนของลูก ๆ ก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป(เป็นไงล่ะ...ประตูห้องของลูกฉันที่คุณพ่อกับคุณแม่สามีจัดให้ นอกจากจะกันกระสุนแล้วยังติดตั้งระบบล็อกนิรภัยเอาไว้อีกชั้นหนึ่งด้วย...)ทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้ามาภายในห้องนอน ก็พบเข้ากับพี่เลี้ยง พยาบาล และบอดี้การ์ด ที่ทางคุณพ่อกับคุณแม่ของคุณเซฟท่านได้จ้างเอาไว้เพื่อให้มาผลัดกันเฝ้าลูกของฉันตลอด 24 ชั่วโมง เพราะห่วงในความปลอดภัยของพวกแก และทันทีที่ทุกคนเห็นฉันเดินเข้าไปในห้องต่างก็โค้งคำนับให้ฉันด้วยความนอบน้อมและเป็นมิตร ก่อนที่พี่เลี้ยงจะรายงานเรื่องเกี่ยวกับเด็ก ๆ ที่เกิดขึ้นในระหว่างที่ฉันไม่อยู่ให้ฉันฟังโดยละเอียด“สวัสดีเจ้าค่ะนายหญิงเอลิซ นายน้อยชายกับนายน้อยหญิง เพิ่งตื่นมาทานนมและหลับไปเมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงเจ้าค่ะ” ^-^ พี่เลี้ยงเอ่ยบอกด้วยท่าทางนอบน้อมและสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเป็นมิตร“ขอบใจมากจ๊ะ” ^-^ ฉันยิ้มพร้อมกับเอ่ยขอบคุณพี่เลี้ยง ก่อนจะเดินไปยังเปลที่ถูกทำเป็นกระโจมขนาดใหญ่น่ารักสองกระโจม ที่ถูกแบ่งสี ๆ อันเป็นสัญญาลักษณ์ทั่วไปของเด็กชายและเด็กหญิงฉันมองภาพนั้นด้วยคว
ตอนที่ 300 รอยแผลเป็นสิ้นเสียงของเขา ร่างกำยำทั้งร่างก็พลิกตัวขึ้นมาคร่อมพร้อมกับสอดขาของฉันยกขึ้น จนขาทั้งสองข้างของฉันตั้งฉากเป็นรูปตัวMตุบๆๆๆ“นี่แหนะๆๆๆ คนเจ้าเล่ห์พอเลยนะคะ เอลิซบอกว่าเหนื่อยแล้วไง กลับลงไปนอนเดี๋ยวนี้เลยนะ นี่แหนะๆๆๆ” ฉันที่ออกแรงทุบไปที่ต้นแขนของเขา ก่อนจะเอ่ยไล่ให้เขากลับไปนอนตามเดิม เนื่องจากตอนนี้เขาอยู่ในท่าล่อแหลมที่อาจจะทำให้คืนนี้ ฉันไม่ได้หลับไม่ได้นอนก็ได้“ขอครั้งเดียวได้ไหมอ่า...นะนะนะนะ ~~” (◕_◕) เสียงออดอ้อนที่ส่งมาพร้อมกับสายตาเว้าวอนใสซื่อ อีกทั้งมือที่ยกนิ้วชี้ขึ้นหนึ่งนิ้วเป็นสัญลักษณ์ ทำให้ฉันเกือบจะเผลอหลุดขำออกไป(คริคริ...นี่ถ้าใครมาเห็นว่ามาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ มาทำท่าทางอ้อนขอเอาเมียแบบนี้ ใครมาเห็นเข้าเขายังจะเกรงกลัวอีกไหมเนี้ย...หืมมมม...ท่านเซบาสเธีย...ฮ่าๆๆ” (^-^)ฉันที่แม้อยากจะใจอ่อนให้เขาก็ตาม แต่ทว่า...ร่างกายของฉันมันไม่พร้อมที่จะต้องโดนจับพลิกไปพลิกมาเหมือนกัน ดังนั้นฉันจึงทำได้เพียง...“ให้เอลิซใช้ตรงนี้ทำได้ไหมคะ...” ฉันที่อดไม่ได้ เอ่ยบอกกับเขาพร้อมกับเอานิ้วมือตัวเองชี้ไปที่ปากอันอวบอิ่ม ก่อนจะบิดร่างกายเล็กน้อยให้ดูเซ็กซี่ (^
ตอนที่ 301 (NC) ฉลองด้วยปากกลับมาสู่สถานการณ์ปัจจุบันที่อยู่ตรงหน้า ~~หลังจากที่ฉันตกอยู่ในห้วงคำนึงระลึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ ที่ผ่านมา จนไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่าบัดนี้ร่างกายกำยำได้จัดการพลิกตัวกลับหัวกลับหาง หันแก่นกายลำแข็งให้มาชูชันที่ตรงหน้าของฉันเป็นที่เรียบร้อยแล้วโดยที่ใบหน้าของเขาเองจะหันไปจดจ่อเลียริมฝีปากรออยู่ตรงหน้าปากทางรักที่กำลังแย้มเยิ้มรอคอยความอุ่นชื้นจากปลายลิ้นของเขาอยู่เช่นกันและเมื่อทุกอย่างถูกจัดสรรไว้เรียบร้อยแล้ว ริมฝีปากของคนทั้งสองก็ไม่รอช้าต่างกันพาครอบงำจู่โจมจัดการสิ่งของที่จดจ่ออยู่ตรงหน้าของตนเองทันทีแผล็บๆๆๆ จ๊วบๆๆๆ แจ๊ะๆๆๆบ๊วบๆๆ อ่อก แผล็บๆๆๆ“อื้อออออ ~~ / อืมมมมม ~~” เสียงที่ครางอื้ออึงที่ทำได้อยู่แค่ในลำคอ เนื่องจากปากไม่สามารถจะส่งเสียงที่ดังมากกว่านี้ออกมาได้ เนื่องจากเพราะคนหนึ่งกำลังติดภารกิจละเลียดชิมความหวานจากแท่งไอติมอุ่นนุ่ม ส่วนอีกคนก็กำลังละเลงระรัวลิ้นตวัดขึ้นลงด้วยความเร็วอยู่ตรงกลางร่องนุ่มหยุ่นด้วยความเมามันและเมื่อปากกับลิ้นอุ่นที่ต่างฝ่ายต่างปรนเปรอให้อีกฝ่ายอย่างไม่มีใครยอมใคร เพราะใจอยากจะรีดน้ำหวานที่เป็นดั่งโอเอซิสให้ออกจากร่
ตอนที่ 302 คู่นี้มีพิรุธนับจากวันนั้น...วันที่ทดถูกลากออกไปจากคฤหาสน์ธิพัฒน์เดชะไพศาล ข่าวคราวสุดท้ายที่ฉันได้ยินนั่นก็คือ ทดได้ไปตามหาเนื้อนวลเพื่อที่จะคอยไปอยู่ดูแลเธอที่ต้องกลายเป็นคนที่โดดเดี่ยวมากที่สุดส่วนเนื้อนวลเองฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเนื้อนวลตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง เพราะหลังจากที่คุณเซฟไปช่วยฉันกลับมาได้ไม่นาน เรน่าก็ได้มาเล่าให้ฉันฟังว่า ในวันเดียวกันกับที่ฉันถูกเมฆินทร์จับตัวไปคุณเซฟได้ประกาศกร้าวลั่นเลยว่า เขาไม่อนุญาตให้ใครช่วยเหลือเนื้อนวลที่ถูกทารุณให้ออกมาจากที่แห่งนั้น เขาได้ปล่อยให้เนื้อนวลนอนรอความตายอยู่แบบนั้น และไม่ได้ไปตามหาข่าวคราวของเนื้อนวลอีกเลยและนอกจากผลของการกระทำของเนื้อนวลที่กระทำกับฉันแล้ว เรน่ายังเล่าให้ฟังต่อว่าเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณป้าเธซ่าไปรู้อะไรมา เพราะท่านเองก็ได้ตัดขาดจากเนื้อนวลโดยเด็ดขาดแบบสิ้นเยื่อใยเช่นเดียวกัน อีกทั้งวันนั้นถ้าท่านจะเข้าไปช่วยก็ย่อมทำได้ แต่ท่านเองก็ยังไม่เข้าไปช่วยเหลือเนื้อนวลที่นอนเจ็บอยู่ที่นั่นเลยด้วยซ้ำฉันที่รู้สึกสลดใจมากเมื่อรู้เรื่องราวแบบนั้น เพราะถึงเนื้อนวลจะทำร้ายฉันยังไง เธอก็ยังน่าสงสารที่ต้องโดน
ตอนที่ 303 ท้องสอง!!“วันนี้ที่เอลิซนัดน้ำค้าง...มีเรื่องอะไรจะคุยกับน้ำค้างหรอ”คุณหมอคนสวยเปิดประเด็นถามฉัน พร้อมกับมองฉันตาแป๋ว“เอลิซตั้งใจจะมาตรวจการตั้งครรภ์ค่ะ” ฉันยิ้มตอบคำถามคุณหมอคนสวยชะงักงั้นไปเล็กน้อย ก่อนจะยกยิ้มหวานซักถามต่อ“ได้สิ...แล้วก่อนหน้านี้เอลิซได้ตรวจด้วยเครื่องมือเทสการตั้งครรภ์มาก่อนไหม”ฉันส่ายหน้าเป็นคำตอบ“แล้วทำไมถึงสงสัยว่าจะตั้งครรภ์ล่ะ มีอาการอะไรบ่งบอกเบื้องต้นไหม แล้วประจำเดือนมาครั้งสุดท้ายเมื่อไร” คุณหมอน้ำค้างซักประวัติต่อด้วยความตั้งใจ“เอ่อ...ถ้าเป็นพวกอาการตั้งครรภ์จำพวกอยากอาหารหรือเวียนหัวอยากอาเจียนอาการพวกนี้ก็ไม่มีเลยนะคะ และส่วนประจำเดือนหลังจากคลอดเจ้าสองแสบ ประจำเดือนเอลิซก็ยังไม่มาเลยค่ะ” ฉันบอกรายละเอียดที่พอจะนึกออกกับคุณหมอน้ำค้างไป“อืม...เอ่อ...อันนี้น้ำค้างขอถามเพื่อเป็นข้อมูลใช้วิเคราะห์นะ หลังจากคลอดเด็ก ๆ แล้วเอลิซกับคุณเซฟได้เริ่มมีเพศสัมพันธ์กันประมาณตอนไหนพอจะจำช่วงเวลาได้ไหมแบบหลังจากคลอดแล้วกี่วันกี่เดือนประมาณนี้ อ่อ...แล้วได้มีการป้องกันด้วยไหมคะ” คุณหมอน้ำค้างที่เอ่ยถามฉันอย่างระมัดระวังเนื่องจากเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
ตอนที่ 304 มีความเสี่ยง!!คุณหมอคนสวยเปลี่ยนสีหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่ เป็นจริงจังขึ้นมาทันที เนื่องจากตอนแรกเธอเองไม่อยากจะทำให้คนไข้ต้องตกใจ และตั้งใจจะแจ้งให้ทราบหลังจากตรวจทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว แต่เมื่อเห็นว่าผู้หญิงตรงหน้าเองก็ดูจะเข้มแข็งและเข้าใจสถานการณ์ดีทุกอย่าง ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะพูดกันตรง ๆ“ถ้าพูดกันตามตรง เป็นธรรมดาที่การท้องแฝดจะเสี่ยงอยู่แล้วเอลิซ แล้วนี่ยังเป็นการท้องที่ติดกับท้องแรกอีก เพราะฉะนั้นความเสี่ยงของการท้องแฝดจึงเพิ่มขึ้น” คุณหมอเริ่มอธิบาย“แต่เอลิซไม่ต้องกลัวหรือกังวลจนมากเกินไปนะ น้ำค้างจะดูแลเอลิซกับหลาน ๆ ให้ดีที่สุด เพราะฉะนั้นดีแล้วที่เอลิซสงสัยเอะใจก็มาทำการตรวจเลย เราจะได้เริ่มโปรแกรมดูแลตัวเองตั้งแต่เนิ่น ๆ และถ้าเอลิซดูแลตามที่น้ำค้างบอกน่ะ สิ่งที่เรากังวลมันจะเกิดได้น้อยที่สุดหรือแทบจะไม่เกิดขึ้นเลย” คุณหมออธิบายต่อ“ส่วนการให้นมลูกในช่วงการตั้งครรภ์นั้น แม่ต้องใช้พลังงานที่เยอะกว่าปกติ เพราะฉะนั้นการบำรุงจะต้องบำรุงให้ถึง เพราะนอกจากร่างกายเอลิซจะต้องผลิตน้ำนมแล้ว มันยังต้องสร้างและพัฒนาร่างกายให้กับลูกอีกสองคนที่อยู่ในท้องอีกด้วย ดังนั้นนอ
ตอนที่ 305 อาการคุณพ่อฉันอมยิ้มให้กับท่าทางของคุณหมอคนสวย ก่อนจะอธิบายสิ่งที่เคยเกิดขึ้นให้กับคนตรงหน้าฟัง“ก็ตอนเอลิซท้องแรก เอลิซมีอาการมึนหัวอาเจียนแค่ช่วงแรกแป๊บเดียวเท่านั้นค่ะ นอกนั้นเป็นคุณเซฟที่อาเจียนและกินอะไรไม่ค่อยได้แทนเอลิซหมดเลยค่ะ ตอนแรกเอลิซก็ไม่อยากจะเชื่อนะคะว่ามันจะมีอาการแพ้ท้องแทนเมียอยู่ด้วย แต่พอได้เจอได้สัมผัสด้วยตัวเอง แถมพอท้องสองก็ดูท่าว่าเขาน่าก็เป็นอีก จึงมั่นใจเลยค่ะว่าความมหัศจรรย์ของสายใยพ่อแม่ลูกมันช่างน่าอัศจรรย์จริง ๆ” ฉันบอกเล่าในสิ่งที่วิทยาศาสตร์หรือทางการแพทย์ก็ไม่สามารถอธิบายได้ แต่ฉันกลับได้เผชิญกับมันถึงสองครั้ง“โห้...ไม่น่าเชื่อเลยเนอะ ถึงการเป็นหมอสูติฯ จะทำให้น้ำค้างเคยได้ยินเรื่องแบบนี้มาเหมือนกันนะ แต่เพิ่งจะมาเจอเอาเข้ากับคนใกล้ตัวก็วันนี้นี่แหละค่ะ” คุณหมอน้ำค้างทำหน้าเหลือเชื่อ“ก็เอาไว้ถ้าคุณหมอน้ำค้างแต่งงานกับพี่กิตแล้วมีลูกด้วยกันเมื่อไร พี่กิตอาจจะแพ้ท้องแทนคุณหมอน้ำค้างก็ได้ค่ะ...คริคริ” ฉันเอ่ยแซวคุณหมอคนสวยโดยที่ไม่ให้คุณหมอได้ทันตั้งตัว และนั่นก็ส่งผลทำให้เธอหน้าก็แดงก่ำด้วยความอายในทันที“บ้า...ใครจะไปแต่งงานมีลูกกับคนขี้เ
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ