ตอนที่ 272 (NC) ขอกินเมียจากที่เขาพูดออกมาแบบนั้นไม่ใช่ว่าเขานั้นจะไม่มีเหตุผล นั่นก็เพราะเหตุผลข้อแรกเลยเขาเองก็ไม่กลัวอยู่แล้วว่าจะมีใครหน้าไหนกล้ามาส่องหรือมาแอบถ้ำมองในรถของเขา และเขาเองก็คิดว่าลูกน้องที่อยู่ด้านนอกไม่มีทางที่จะกล้ามายุ่มย่ามที่รถเขาอยู่แล้ว (และถ้าจะมีก็คงมีแค่ไอ้บ้ามาคินทร์เพียงคนเดียวเท่านั้นแหละที่จะกล้า!!...แต่ด้วย ณ เวลานี้มันที่กำลังสูญเสียน้องชายเพียงคนเดียวของมัน มันเองก็คงไม่มีกะจิตกะใจจะมาแกล้งใคร...จึงทำให้ในข้อกังวลนี้เขาเองก็ได้ตัดสินใจปัดตกไป) ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งนั่นก็เพราะว่าเขาเองก็กำลังมัวเมาหน้ามืดตามัวอยู่กับความหื่นกระหายและความหอมหวานของเนื้อตัวของคนใต้ร่างจนยากที่จะหยุดความปรารถนาที่มีต่อเธอได้“อื้ออออ ~~ ไม่ได้ค่ะ ข้างนอกมีทั้งคุณมาร์ค พี่กิต ลูกน้องเฮียอีก ถ้าเกิดรถมันเอ่อ...สั่น” ฉันที่เห็นเขาพูดด้วยน้ำเสียงและทีท่าไม่ยี่หระแบบนั้น ก็แอบอดหวั่นใจเล็กน้อยไม่ได้ จนทำให้ฉันต้องรีบพูดความในใจของตัวเองถึงสิ่งที่กำลังรู้สึกระแวงออกไป แต่กลับกลายเป็นว่าพอฉันได้พูดถึงความรู้สึกนึกคิดที่ฉันมีออกไปโดยไม่ทันได้ระวัง ก็ได้ทำให้ในประโยคท้ายคำพูดของฉั
ตอนที่ 273 (NC) ในรถเขาที่ค่อย ๆ ขยับบั้นเอวส่งของแข็งขนาดใหญ่ให้เขามาทางร่องรักของฉันด้วยความระมัดระวัง สีหน้าเหยเกของเขาที่เกิดจากการที่ตัวเองต้องคอยระมัดระวังและระงับแรงของตนเองไม่ให้เผลอกระแทกเข้าไปในร่องสวาทแสนอุ่นแฉะในพรวดเดียวนั้น ทำให้ฉันเองยังอดเอ็นดูในความอดกลั้นของเขาไม่ได้...“อ่าาาา...เสียวเกินไปแล้ว เอลิซอย่าเพิ่งตอดดุ้นเฮียได้ไหม เฮียเสียวจะขาดใจอยู่แล้ว อื้ออออ ~~” เขาเชิดหน้ากัดริมฝีปากล่างของตัวเองแน่น เนื่องจากความเสียวที่กำลังจู่โจมรัดรอบลำเอ็นของเขา ที่ตอนนี้ทำได้เพียงแค่ค่อย ๆ ขยับเข้าร่องเสียวเข้าไปอย่างช้า ๆแต่ทว่า...ตัวฉันเองที่ตอนนี้ต่างก็รู้สึกไม่ต่างจากเขา เมื่อร่องสาวที่ถูกจู่โจมด้วยความวาบหวาม ลำเอ็นที่ค่อย ๆ ขูดเสียดสีเข้ามาแบบเนื้อแนบเนื้อถูไถกัน ส่งผลให้ความเสียวซ่านทยอยก่อตัวเพิ่มขึ้นจนยากจะหักห้ามความต้องการที่พุ่งทะยานของร่างกาย“อื้ออออ ~~ ซี๊ดดดด ~~ เฮียขาาาา กระแทกเข้ามาเลยได้ไหมคะ เอลิซทรมานเหลือเกินค่ะ อ๊าาาา...” ฉันที่เริ่มจะทนความทรมานจากการความเสียวซ่านไม่ไหว ก็ถึงกับครวญครางขอให้เขากระแทกแก่นกายเข้ามาเสียเดี๋ยวนี้ เพื่อตอบสนองความต้องการท
ตอนที่ 274 (NC) อ่อนโยนเขาที่เหมือนกับรอคอยคำอนุญาตจากฉันด้วยสายตาที่เหมือนกับเด็กขอแม่เล่นของเล่น และต่อให้ถึงแม้ว่าฉันจะสรรหาคำพูดหรือท่าทางปฏิเสธยังไง สุดท้ายแล้วฉันย่อมรู้ผลลัพธ์ของสิ่งที่จะเกิดขึ้นถัดไปอยู่ดีฉันทำทีเป็นเสหน้าเฉไฉหันไปทางอื่น จนเขาถึงกับหน้าถอดสี ท่าทางที่ดูหงอยแทบจะในทันที มันทำให้ฉันอดขำเขาอยู่ในใจไม่ได้ (คนอะไรหื่นชะมัด...คริคริ) แต่ทว่า...สุดท้ายแล้วตัวฉันเองก็ไม่อาจหลอกความต้องการของร่างกายของตัวเองได้ ร่างกายที่มักจะถูกเขาควบคุม ร่างกายที่มักจะเคลิบเคลิ้มไปตามรสสัมผัสของเขา จนสุดท้ายก็ต้องยอมศิโรราบให้กับบทเพลงสวาทของเขาอยู่ร่ำไป เพราะฉะนั้นแม้ว่าหน้าตาฉันจะดูเหมือนปฏิเสธเขายังไง แต่ร่างกายกลับแสดงอาการตอบสนองอย่างชัดเจน จนเขาเองยังรับรู้ได้หลังจากที่เขามองแล้วว่าฉันไม่มีท่าทีห้ามปรามเขาอีกแล้ว และยิ่งเมื่อเขารับรู้ได้ว่าร่างกายของฉันมันพร้อมแล้วสำหรับการสัมผัสของเขา ใบหน้าคมเข้มก็ยกยิ้มกว้างด้วยความพอใจ จากนั้นเขาก็ได้หยัดกายลุกขึ้นมาจัดท่า และไม่รอช้าที่จะสนองความต้องการของไฟราคะที่เราทั้งสองคนโหมพัดจนลุกโชนขึ้นมาอีกครั้งทันทีพรวด ~~ลำเอ็นขนาดใหญ่ที่ถ
ตอนที่ 275 ขอโทษที่บอกช้าไป...หลังจากที่ร่างทั้งสองได้ทำการผสานร่างให้เป็นหนึ่งเดียวกันหลายครั้งต่อหลายหน จนร่างของคนตัวโตได้แต่ฟุบหอบหายใจใบหน้าแนบอยู่กับหน้าอกอวบนุ่มนิ่มด้วยความอิ่มเอม และถึงแม้ว่าเขาจะเหนื่อยหอบ แต่เขากลับมีความสุขจนท่วมท้นยิ่งกว่าเหงื่อที่ไหลพรากอยู่ตอนนี้ ส่วนร่างบางเจ้าของก้อนเนื้ออกอวบอูมก็มีอาการไม่ต่างจากคนตัวโตเช่นกัน เพราะแม้ว่าเธอจะถูกตักตวงความหอมหวานออกไปจากร่างกายไม่หยุด แต่เธอก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธอเองก็ได้รับความสุขกลับมาเช่นกัน“พะ...พอแล้วนะเฮีย เอลิซเหนื่อยแล้ว ไม่ไหวแล้วจริง ๆ” ฉันพูด ในขณะที่ดวงตากำลังปิดปรือส่วนเขาที่แม้ในใจจะยังอยากจะกินร่างบางนี้อีกสักสองสามรอบ แต่ดูจากท่าทางที่โรยแรงและเหนื่อยล้าของคนใต้ร่าง ก็ทำให้เขาได้แต่ต้องระงับจิตใจและความอยากเอาไว้ (นี่ระงับแล้วใช่ไหม...หึ...ไอ้บ้าปีศาจบ้ากามขี้หื่น!!) เพราะตอนนี้เธอไม่ใช่แค่ตัวคนเดียวอีกต่อไปแล้ว...--- เซฟ Talk ---ผมหยัดตัวลุกขึ้นจากร่างบางที่หลังจากเธอพูดจบเธอก็หลับปุ๋ยไปด้วยความเหนื่อยล้า จากเหตุการณ์ที่เธอเจอมามันก็ไม่แปลกเลยถ้าเธอจะเพลียได้ขนาดนี้(รู้แล้วยังจัดหนักจัดเต็มซะสลบเ
ตอนที่ 276 คำว่ารักที่รอคอย--- เอลิซ Talk ---ฉันที่รู้สึกตัวตั้งแต่รถจอดสนิทแล้ว แต่เนื่องจากอารมณ์ขี้เกียจและเหนื่อยล้าเกินกว่าจะลุกขึ้นเดิน อีกทั้งยังกลัวว่าเขาจะจัดการกินฉันในลานจอดรถอีกรอบ จึงทำให้ฉันเลือกที่จะตัดสินใจแกล้งหลับส่วนเขาเมื่อได้จอดรถเสร็จเรียบร้อยแล้ว และเห็นว่าฉันยังคงหลับอยู่ เขาจึงปล่อยให้ฉันนอนหลับต่อไปอยู่อย่างนั้นโดยไม่ได้ปลุกฉันขึ้นมา แต่เขากลับเลือกที่จะอุ้มฉันขึ้นไปยังเพนท์เฮ้าส์ด้วยตัวเองแทน และการกระทำที่น่ารักแบบนั้นของเขาก็ทำให้ฉันยิ่งรู้สึกเหมือนกับว่าฉันได้กลับมาถึงบ้านแล้วจริง ๆ บ้านที่มีเขาเป็นตัวเรือนที่ทำให้เกิดความอบอุ่นและปลอดภัยหลังจากที่พ้นประตูห้องเข้ามา ฉันก็พบว่าป้าเสริมไปได้รอในห้องอยู่ก่อนแล้ว และถึงแม้ว่าฉันอยากจะทักทายป้าเสริมที่เข้ามาถามไถ่ฉันด้วยความเป็นห่วงมากแค่ไหน อีกทั้งแกยังดูท่าจะกำลังร้องไห้เพราะเป็นห่วงฉันมากเพียงใด แต่ว่าเพราะว่าอาการเหนื่อยล้าที่สะสมมามากเกินไปในตลอดหลายวันที่ผ่านมา จึงทำให้ฉันเลือกที่จะหลับตาและยังไม่ตื่นขึ้นมาตอบคำถามของแกตอนนี้ (เอลิซขอโทษนะคะป้าเสริม...ขอเอลิซพักผ่อนก่อนนะคะ พรุ่งนี้เราค่อยกอดกันน๊าาา
ตอนที่ 277 (NC) พื้นที่ปลอดภัยส่วนตัวเขาที่ได้แต่ทำตาโตด้วยความแปลกใจ ที่ไม่รู้ว่าเขานั้นรู้สึกแปลกใจเรื่องอะไร จะเป็นเรื่องที่จู่ ๆ ฉันบอกรักเขาออกไป หรือแปลกใจที่ฉันนั้นตื่นมาตั้งแต่ตอนไหน แต่ทว่า...ความแปลกใจที่ฉายออกมานั้นกลับวาดอยู่บนใบหน้าคมเข้มได้เพียงไม่นาน ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลานั้นจะเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและมองฉันด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมได้ด้วยความรัก จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ เปิดปากรับลิ้นอุ่นที่ฉันตั้งใจส่งไปบอกรักเขา...ด้วยความนุ่มนวลและหอมหวานริมฝีปากที่ประกบแนบชิดกันอย่างเนิ่นนาน ทุกความเคลื่อนไหวในโพรงปากช่างเต็มไปด้วยความอิ่มเอมและอบอุ่นใจ โดยเฉพาะเมื่อเหตุการณ์ร้าย ๆ ในครั้งนี้ได้ผ่านพ้นไป มันก็ได้สอนบทเรียนของชีวิตให้แก่ฉันอยู่หลายอย่างฉันที่คิดทบทวนไปพร้อมกับดื่มด่ำในรสจูบแสนหวาน ความคิดที่ตกตะกอนได้จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ เมื่อมองดูแล้วมันคงไม่ใช่มีแค่เรื่องร้ายเพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่เกิดขึ้น แต่ทว่า...มันยังคงมีเรื่องดีที่เข้ามาทำให้ฉันฉุกคิดได้ว่า สำหรับฉันแล้วผู้ชายคนนี้ ฉันสามารถที่จะฝากฝังชีวิตไว้กับเขาได้โดยที่ไม่ต้องระแวงว่าจะถูกเขาหักหลัง ไม่ต้องระแวงว่าเขาจะทรยศฉ
ตอนที่ 278 (NC) ต่อหมับ!!พรวด ~~อ่าาาาส์ ~~หลังจากที่เราทั้งสองเพิ่งจะปลดปล่อยน้ำรักครั้งล่าสุดไปในท่าสอดใส่ลำเอ็นเข้ามาทางด้านหลังของฉัน โดยที่ฉันได้หันหลังโก้งโค้งให้กับเขา เขาที่เหมือนกับว่าความหื่นกระหายที่มีต่อตัวฉันยังไม่ลดน้อยลงแม้แต่น้อย ก็ได้จับฉันให้หันหน้ากลับมา จากนั้นก็ได้ทำการจับฉันอุ้มขึ้นให้อยู่ในท่าลิงอุ้มแตง“อ๊ะ...เฮีย...ยังไม่พออีกหรอค่ะ...” ฉันออกปากท้วงติงเขาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา โดยที่แม้ว่าปากจะบอกไปแบบนั้น แต่ร่างกายกลับยินยอมโอนอ่อนทำตามเขาอย่างว่าง่ายจุ๊บ ~~เขาจัดการปิดปากฉันด้วยริมฝีปากหนาทันที และทันทีที่รสสัมผัสอันหวานละมุนเข้าจู่โจม ก็ทำให้ร่างของฉันคล้อยตามยอมศิโรราบให้กับบทเพลงรักของเขาอีกครั้งอย่างไร้เรี่ยวแรงที่จะปฏิเสธเขาที่อุ้มพาร่างของฉันให้เดินเข้าไปประชิดติดกับผนังห้องนอนอย่างคนต้องการที่ยึดเหนี่ยวเพื่อจะกระทำการบางอย่าง โดยที่เมื่อหลังนวลเนียนของฉันได้ถูกดันให้แนบชิดติดกับผนังห้องแล้ว เขาก็ได้ทำการสอดใส่ท่อนเอ็นที่แม้จะถูกใช้ปลดปล่อยน้ำขาวสีขุ่นมาหลายต่อหลายครั้ง กลับยังคงตั้งผงาดตั้งตรงเข้มแข็งไม่รู้จักแผ่วหรืออ่อนลงแม้แต่น้อย เขาที่ส่งเอ
ตอนที่ 279 (NC) กล้าทำกล้ารับติ๊ด ~~และหลังจากที่เขากดรับสายที่หูฟัง เขาก็ได้จัดการกระแทกบั้นเอวต่อทันทีอย่างไม่ต้องรอให้เสียเวลา...ปั่ก ปั่ก ปั่กๆๆๆหลังจากที่เขากดรับโทรศัพท์...“ใครวะ...!! โทรมาเหมือนมีใครตาย...!!” คุณเซฟสบถใส่ปลายสายทันที โดยที่แม้น้ำเสียงจะดูเยือกเย็นจนน่ากลัว แต่ทว่า...สายตาที่ส่งมาให้ฉันกลับหวานหยาดเยิ้มเต็มไปด้วยความหลงใหล“อื้อ อื้อ อื้อ ~~” ส่วนฉันที่ถูกเขาปลุกความเสียวกระสันให้พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้งความเสียวที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างนั้น ทำให้ฉันได้แต่ร้องอู้อี้อยู่ในลำคอ นั่นก็เพราะด้วยความกลัวที่ว่าเสียงครางสยิวจะเล็ดลอดเข้าไปในสายโทรศัพท์จนทำให้ฉันต้องอับอาย จึงทำให้ฉันรีบเอามือข้างหนึ่งขึ้นมาปิดปากแน่น โดยที่มืออีกข้างยังคงคล้องคอของเขาอยู่เพราะฉะนั้นภาพของฉันที่ฉายอยู่ต่อหน้าเขาในตอนนี้ จึงเป็นภาพที่ฉันเชิดหน้าหลับตาพริ้ม พร้อมกับเอามือปิดปากส่งเสียงอู้อี้หายใจแรง และภาพนั้นในสายตาของเขาช่างเป็นภาพที่น่าเอ็นดูและแสนเย้ายวนสำหรับเขาเขาที่ยิ่งเห็นภาพสุดเซ็กซี่ตรงหน้าก็ยิ่งรู้สึกมันเขี้ยวแม่เมียตัวน้อยของเขาคนนี้ และด้วยความมันเขี้ยว ก็ทำให้เขาได้ใช้มือข
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ