ตอนที่ 262 ไปกับฉันอ๊ากกก ~~ลูกกระสุนปืนที่ถูกยิงออกมาจากปลายกระบอกปืนที่อยู่ในมือของเซบาสเธีย หลังจากที่เขาเห็นว่าศัตรูกำลังจะเล่นทีเผลอเพื่อลอบทำร้าย แต่ด้วยสัญชาตญาณและประสาทสัมผัสที่ดีของเขา จึงทำให้เขาไหวตัวทันยิงปืนสกัดออกไปก่อน แต่ทว่า...โชคยังเข้าข้างศัตรูอย่างเมฆินทร์ที่ลูกน้องผู้ซื่อสัตย์ของมันพุ่งตัวออกมารับกระสุนแทน เพราะอย่างนั้นจึงทำให้เมฆินทร์มีโอกาสหนีรอดจากเงื้อมมือมัจจุราชไปได้เมฆินทร์พุ่งตัวเองหลบไปที่ห้องห้องหนึ่ง และเซบาสเธียก็คิดว่าห้องนั่นแหละที่มันซ่อนผู้ที่เป็นดั่งหัวใจของเขาเอาไว้หลังจากที่ฉันเงี่ยหูฟังการสนทนาที่อยู่ด้านนอกอยู่นาน เรื่องราวของเมฆินทร์ที่เขาต้องประสบพบเจอมา การไม่เข้าใจกันระหว่างพี่น้องที่มีความขัดแย้งของผู้ใหญ่เป็นตัวเสริม มันทำให้ฉันสงสารเขาแทบจับใจแต่ทว่า...เสียงปืนที่ดังขึ้นมากะทันหันนั้น มันก็ส่งผลทำให้หัวใจของฉันกระตุกวูบทันที“เฮียยย...ฮืออออ ~~” นั่นก็เพราะว่าฉันไม่อาจรู้ได้ว่าลูกกระสุนที่ถูกปล่อยออกมานั้น มันเป็นของใครและได้ไปถูกใครเข้าหรือเปล่า ดังนั้นฉันจึงทำได้เพียงร้องเรียกคนที่ฉันเป็นห่วงที่สุดออกไปก่อนปังๆๆๆอ๊ากกก ~~ เฮื
ตอนที่ 263 รอยแสดงความเป็นเจ้าของ“ฮึกๆๆๆ เมฆินทร์ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะนะ ฮึก ฮึก ฮือออ ~~”ฉันร้องไห้ออกมาด้วยความรู้สึกที่ทั้งกลัวและทั้งรู้สึกผิด“ปล่อยหรอ...หึ เอลิซเธอจะให้ฉันปล่อยเธอกับลูกไปเป็นของคนอื่นได้ยังไง เธอคิดจะได้ฉันแล้วทิ้งอย่างนั้นหรอ” เมฆินทร์ยังพยายามที่จะทำให้คุณเซฟเข้าใจฉันผิด โดยการพูดในสิ่งที่มันไม่ใช่ความจริง“ไอ้เมฆ มึงปล่อยเอลิซเหอะ” มาคินทร์ที่อยู่ในห้องนี้เช่นกัน ก็ได้เอ่ยปากร้องขอน้องชายอีกแรง“กูบอกให้มึงปล่อยเมียกูไง...!! และมึงไม่ต้องมาทำให้กูเข้าใจเมียกูผิด กูรู้จักนิสัยเมียกูดี” คุณเซฟตะโกนลั่น ก่อนจะเอ่ยบอกเมฆินทร์ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบแต่ดุดัน และคำพูดที่แสดงความเชื่อใจของเขาก็ทำให้ฉันรู้สึกตื้นตันใจและรู้สึกดี“เฮีย...” ฉันเอ่ยเรียกเขาด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา พร้อมกับมองไปที่เขาด้วยสายตาที่ปลื้มใจ“หึ...งั้นหรอ รู้จักดีงั้นหรอ ถ้างั้นมึงดูนี่นะ...”และเมื่อสิ้นเสียงของเมฆินทร์ เขาก็ได้กระทำการในสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะทำแคว่ก ~~“ว๊ายยยย ~~”เสียงเสื้อผ้าของฉันที่ขาดออกจากกัน พร้อมกับฉันที่ร้องเสียงหลง หลังจากที่เมฆินทร์ได้ทำการกระชากฉีกคอเสื้อฉ
ตอนที่ 264 ให้โอกาสคนผิด!!ผมใช้เวลาไม่นานก็มาถึงบริเวณจุดที่ GPS ได้กำหนดตำแหน่งเอาไว้ ในตำแหน่งบ่งบอกว่าอีกไม่กี่ร้อยเมตรข้างหน้าก็จะถึงจุดหมาย ดังนั้นผมจะเลือกที่จะจอดรถเอาไว้ก่อน แล้วค่อยเดินเข้าไปเพื่อไม่ให้คนที่อยู่ด้านในไหวตัวทันเมื่อผมดูลาดเลาแล้วก็พบว่าการรักษาความปลอดภัยด้านนอกดูจะไม่ค่อยแน่นหนาเท่าไรหนัก ดูคราว ๆ แล้วไม่น่าจะจัดการได้โดยที่ต้องใช้อาวุธ เพราะฉะนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่จะประชิดตัวและจัดการหลังจากที่พวกผมจัดการคนคุ้มกันที่อยู่ด้านนอกได้หมดแล้ว ก็ถึงเวลาที่จะบุกเข้าไปด้านใน และในไม่ช้าสงครามขนาดย่อมก็ได้เริ่มขึ้น...ผมลงมือทุกอย่างได้ราบรื่นและไม่เสียคนของตัวเองแม้แต่คนเดียว การจัดการลูกน้องของไอ้เมฆินทร์แค่ไม่กี่คน ไม่ได้ทำให้พวกผมเปลืองแรงสักเท่าไร แต่สิ่งเดียวที่ผมรู้สึกขัดใจก็คือ ไอ้มาคินทร์ที่ตามมาด้วยเพราะมันต้องการจะปรับความเข้าใจกับน้องชายของมัน โดยที่มันขอผมเอาไว้ว่าอย่าเพิ่งฆ่าน้องของมัน และขอให้โอกาสน้องของมันก่อนเพราะแบบนี้ไง ผมถึงได้รู้สึกหงุดหงิดใจที่มีมันติดสอยห้อยตามมาด้วย แม่ง!! มาเป็นภาระจริง ๆ ไอ้เวรนี่...!! (-*-)หลังจากที่ระหว่างผมกับกลุ
ตอนที่ 265 ละทิ้งเพราะสิ้นหวังแคว่ก ~~“ว๊ายยยย ~~”ไอ้เมฆินทร์ได้ทำการกระชากคอเสื้อของเอลิซพร้อมกับฉีกกว้างออก เผยให้เห็นเนื้ออกเนียนสวยที่มีรอยแดงจ้ำบาง ๆ ต่อหน้าผม ไอ้มาคินทร์ ไอ้กิต และลูกน้องของผมอีกหลายคน แม้ว่าพวกมันจะรู้จักกาลเทศะดี และพร้อมใจกันก้มหน้าทันทีไม่ได้มองไปที่เรือนร่างอันสวยงามตรงหน้านั้น แต่การกระทำของมันก็เป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้ายที่ผมมีต่อไอ้เมฆินทร์มันเสียงหัวเราะด้วยความสะใจอย่างคนมีชัยของไอ้เมฆินทร์ ผสานไปกับเสียงร่ำไห้ด้วยความตกใจและหวาดกลัวของเมียรักของผม มันทำให้สติสัมปชัญญะของผมขาดสะบั้นและลืมสิ้นซึ่งคำสัญญาที่เคยรับปากพี่ชายของมันไว้...“ไอ้เหี้ย!! เมฆินทร์...!!” เสียงสบถคำรามคือประโยคสุดท้ายที่ผมใช้พูดกับมัน ก่อนที่ผมจะตวัดนิ้วมือเรียวเหนี่ยวไกปืนเจาะลูกตะกั่วเม็ดงามเข้าไปที่อกของไอ้เมฆินทร์มัน โดยที่ผมอาศัยแค่จังหวะในเสี้ยวนาทีที่หัวของเมียรักของผมขยับออกไปด้านข้าง ผสมกับการคำนวณอันแม่นยำของผมที่เป็นดั่งพรสวรรค์ การลั่นไกปืนนั้นก็ได้ทำให้ร่างทั้งร่างของมันร่วงลงไป พร้อมกับร่างของเอลิซที่ถูกคว้าให้ล้มตามลงไปด้วยผมรีบพุ่งตัวไปดึงเมียของตัวเองให้มาแนบอก
ตอนที่ 266 ในฐานะพี่ชายเสียงปืนที่ดังขึ้นเพียงหนึ่งนัด ทำให้ทั้งสองร่างของทั้งไอ้เมฆินทร์และเอลิซ ร่วงลงพื้นไปพร้อมกัน และถึงแม้ว่าในจังหวะหนึ่งนั้น ไอ้เมฆินทร์เองมันก็มีโอกาสที่จะลั่นไกปืนใส่เอลิซเพื่อลากเธอให้ไปสู่ความตายเฉกเช่นเดียวกันกับมัน แต่ทว่า...ในห้วงสุดท้ายของชีวิตผู้ชายคนคนหนึ่งอย่างเมฆินทร์ ที่ยังคงรักผู้หญิงอย่างเอลิซ ก็ได้เลือกที่จะไม่ทำสิ่งเลวร้ายออกไปและการกระทำของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องชายอีกทั้งยังเป็นผู้ชายที่ชั่วร้ายอย่างเมฆินทร์ ก็ทำให้ผมตระหนักได้ว่าอย่างน้อยในวาระสุดท้าย เมฆินทร์เองมันก็ยังรู้จักที่จะเสียสละเพื่อคนที่ตัวเองรักอยู่บ้าง...ผมพุ่งตัวเข้าไปดูน้องชายเพียงคนเดียวของตัวเองที่นอนพร้อมกับเลือดที่พุ่งออกมาจากตัว แม้ว่าสภาพของคนตรงหน้า จะทำให้คนที่อยู่ในฐานะหมออย่างผมรู้ดีว่า ผู้บาดเจ็บตรงหน้าดูท่าจะไม่มีโอกาสรอดแล้วแต่ด้วยจรรยาบรรณและความรู้สึกถึงความเป็นพี่น้องที่มีสายเลือดเดียวกัน มันจึงทำให้ผมยังอยากที่จะยื้อชีวิตของเมฆินทร์เอาไว้อย่างสุดความสามารถ...“ไอ้เมฆ มึงได้ยินกูไหม ทำใจดีไว้นะ...!!” ผมตรงเข้าไปประชิดร่างที่นอนหายใจรวยรินของน้องชาย พร้อมก
ตอนที่ 267 จะทำตามสัญญา...มาคินทร์มองไปยังภาพเบื้องหน้าด้วยดวงตาที่พร่ามัว หัวใจที่แม้จะสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวด แต่กลับต้องทำใจแข็งเพ่งตามองไปยังน้องชาย เพื่อที่อย่างน้อยในวาระสุดท้ายจะทำให้น้องชายของเขาไม่ต้องจากไปอย่างโดดเดี่ยวเขาที่จ้องมองจวบจนกระทั่ง แสงแห่งชีวิตสุดท้ายที่มักจะฉายอยู่ในดวงตาของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องชายเพียงคนเดียวของเขาจะค่อย ๆ ดับมอดลงไป พร้อมกับเปลือกตาที่คล้ายกับไร้ซึ่งแรงฝืน และเมื่อขนตาบนและขนตาล่างได้บรรจบกัน ก็เป็นอันว่า...ทุกอย่างได้จบสิ้นลงแล้ว...เขาที่แม้จะอยู่ในสถานะแพทย์ ผู้ที่ซึ่งรู้ดีเกี่ยวกับวัฏจักรของการเกิดแก่เจ็บตายมากแค่ไหน และเข้าใจกฎเกณฑ์ของธรรมชาติมากเพียงใด แต่ทว่า...ทุกครั้งที่เกิดเหตุการณ์ที่นำมาซึ่งความสูญเสียแบบนี้ มันมักจะกัดกินหัวใจของผู้ที่ขึ้นชื่อว่าแพทย์อย่างเขาเสมอโดยเฉพาะ...เมื่อคนตรงหน้าดันเป็นคนรู้จัก เป็นญาติสนิทมิตรสหาย เป็นเพื่อน เป็นพ่อเป็นแม่ เป็นพี่เป็นน้อง หรือแม้กระทั่งเป็นคนที่รัก ความรู้สึกเจ็บปวดหัวใจที่เกิดขึ้นนั้นมันก็มักจะมากกว่าปกติเสมอ และยิ่งเมื่อครั้งนี้ การสูญเสียมันดันเกิดขึ้นกับผู้ที่เป็นน้องชายเพีย
ตอนที่ 268 เปลี่ยนรอย“ไหนมาให้ดูหน่อยซิว่ามันดูดตรงไหนบ้าง...!!!!”เสียงตะคอกแข็งกร้าวของคุณเซฟในขณะที่ตัวเขาเอี้ยวตัวหันมาทางด้านฉัน และเสียงที่ดังระดับนั้นมันทำให้ฉันตัวสั่นงันงกขึ้นมาทันที“ฮะ...เฮีย...ฮึก ฮึก” ฉันที่ทั้งตกใจและผวาในคราวเดียวกัน เอ่ยเรียกเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก พร้อมกับก้อนสะอึกจุกเข้าที่ลำคอขาว“ฮึก ฮึก เฮียฟังเอลิซก่อนได้ไหม” ฉันเอ่ยปากสั่นขอร้องให้เขาฟังเหตุผลของฉันก่อนจะอาละวาด แววตาที่หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัดของฉัน แต่ทว่า...มันกลับไม่ได้ทำให้เขาอ่อนลงเลย“เฮียถามว่าตรงไหนที่มันดูด...!!” คุณเซฟที่ยังคงทำเสียงเยือกเย็นเค้นเสียงถามฉันเสียงเหี้ยม พร้อมกับสายตาที่แข็งกร้าวแสดงความไม่พอใจอย่างปิดไม่มิดการแสดงออกของเขา มันทำให้ฉันยิ่งตัวสั่นด้วยความกลัว อารมณ์ที่บ้าคลั่งจนดูจะควบคุมไม่ได้ มันทำให้ฉันกลัวเหลือเกินที่จะพบเจอเขาในคราบซาตานอีกแต่ทว่า...ในความดุดันของเขากลับมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันอดสงสารเขาที่เป็นแบบนี้ไม่ได้ นั่นก็คือสายตาที่เจ็บปวดอย่างปิดมิดและกำลังแดงก่ำด้วยความโกรธระคนเสียใจของเขา ที่มันทำให้ฉันรู้สึกได้ว่า ที่เขาเกิดอาการคลั่งจนแทบจะกระอักเลือดต
ตอนที่ 269 เพราะเชื่อใจจ๊วบๆๆ ~~ จุ๊บๆๆ ~~เสียงจากการทำคิสมาร์กดังขึ้นอีกหลายจุดบนหน้าอกอวบอิ่มของฉัน รอยหลายรอยที่ถูกปกปิดด้วยปากร้อนของเขานั้น ทำให้ความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ภายในกายฉันเริ่มก่อตัวเป็นพายุร้อนหมุนระรัวอยู่ข้างใน และเมื่อรวมเข้ากับความโหยหา ความปรารถนา และความต้องการ ความร้อนรุ่มที่อยู่ข้างในก็เริ่มรุมเร้าจนทำให้ฉันชักจะครองสติเอาไว้ไม่อยู่“เดี๋ยวก่อนค่ะเฮีย”และก่อนที่อะไร ๆ มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้ ความคับข้องใจบางอย่างที่ฉันต้องการได้รับการแก้ไขเดี๋ยวนี้ก็ทำให้ฉันเลือกที่จะสกัดกั้นเพลิงสวาทไม่ให้ลุกโหมจนยากจะดับไว้ฉันที่ตั้งสติแล้วใช้สองมือประคองใบหน้าคมเข้มที่ฉันมักจะหลงใหลให้เงยขึ้นมามองหน้าของฉันเขาที่เหมือนว่ายังคงเมามัวอยู่กับความหอมหวานของเนื้อเนินนุ่ม จนฝืนใบหน้าไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตาของฉัน“เฮีย หยุดก่อนค่ะ ฟังเอลิซก่อน” ฉันที่ยื้อมือกับใบหน้าของเข้าไม่ให้ก้มต่ำลงไปอีกครั้ง พร้อมกับเอ่ยน้ำเสียงจริงจังออกไปส่วนเขาก็ได้แต่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยด้วยความเสียดาย ก่อนที่ใบหน้าคมจะยอมหยุดยั้งแล้วเงยหน้าขึ้นมาจับจ้องที่ใบหน้าสวยหวานของฉันด้วยสายตาอ้อยอิ่ง“ว่า
ตอนพิเศษ : บทสรุปคนทรยศณ Penthouse เซบาสเธีย“จัดการสั่งสอนพวกมันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม...เออดี...พวกมันจะต้องจำไปจนตาย...”เสียงแข็งกร้าวกรอกเสียงไปตามสาย ก่อนที่ปากหยักสวยจะเหยียดยิ้มร้ายด้วยความสะใจผมที่ตื่นนอนขึ้นมาหลังจากได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้น จากลูกน้องที่โทรมารายงานถึงเรื่องราวที่ผมได้ให้มันไปสืบ ผมที่สั่งลูกน้องคนสนิทไปดำเนินการตั้งแต่เมื่อคืนตอนที่อยู่ในร้าน เนื่องด้วยว่าผมอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ จนถึงกับทำให้เธอคนที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนที่นอนของผม ต้องเสียใจจนถึงขนาดเอาร่างกายเข้าแลกเพื่อประชดชีวิตเขาที่แม้จะเดาได้ตั้งแต่แรก แต่พอได้ยินเองกับหู ก็ถึงกับเลือดขึ้นหน้าทันที ทั้งที่เธอแสนดีกับพวกมันขนาดนั้น แต่กลับถูกพวกมันทรยศหักหลัง จนหัวใจแหลกเหลวไม่เหลือชิ้นดี และเธอที่ตัดสินใจประชดชีวิตไปแบบนั้น ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่ผมที่ดูแลเธอ ชีวิตเธอตอนนี้จะเป็นยังไงหลังจากที่ผมได้ฟังในสิ่งที่ลูกน้องรายงาน รวมทั้งเรื่องที่ผมสั่งให้ไปกระทืบพวกมัน พอลูกน้องคนสนิทของรายงานจบผมก็ตัดสายทันทีและพลางนึกสะใจ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องมอบความต้องการให้แก่เธอ ผมคงไปกระทืบมันด้วยตัวของผมเองแล
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(3)--- เอลิซ Talk ---ฉันที่ถึงกับร้องไห้โฮหลังจากที่ได้ฟังสิ่งที่คุณเซฟได้ไปสืบเรื่องการหายตัวไปของพ่อกับแม่ของฉัน เขาที่ตามเบาะแสทุกอย่าง เพราะอยากจะให้พวกท่านได้มาร่วมงานในวันแต่งงานของเราทั้งสองคน แต่ใครจะไปคิดว่ากลับไม่มีพวกท่านอยู่บนโลกนี้อีกแล้วคุณเซฟยังเล่าให้ฟังต่อว่า พวกท่านทั้งสองได้ถูกทำพิธีทางศาสนาไปทั้งนานแล้วโดยองค์กรนั้น และจัดการกับเถ้ากระดูกไปจนหมดสิ้นเนื่องจากไม่คิดว่าทั้งสองท่านยังมีญาติหลงเหลืออยู่ และนั่นก็ยิ่งทำให้ฉันรู้สึกหดหู่ใจที่แม้แต่เถ้ากระดูกของพ่อกับแม่ตัวเอง ฉันยังไม่อาจจะสัมผัสได้ฉันร่ำไห้สะอื้นจนตัวโยนแม้จะตั้งท้องจนใกล้คลอด ฉันก็ยังอยากจะมีแม่ไว้คอยให้คำปรึกษาในเวลาที่ต้องเลี้ยงลูก ก่อนที่จะเฝ้าโทษตัวเองอยู่นาน ถ้าช่วงนั้นฉันเอะใจสักนิด และไม่ปล่อยให้ความเคยชินยามไม่มีพวกท่านมาทำให้ฉันไม่สนใจอะไร วันนี้เราพ่อแม่ลูกคงไม่ต้องมาพรากจากกันอย่างถาวรและนอกจากเรื่องราวของพ่อแม่ของฉันที่ฉันเพิ่งได้รับรู้ ก็ยังมีเรื่องราวที่น่าเซอร์ไพรส์มากกว่านั้น นั่นก็คือ...เพื่อนสนิทของคุณพ่อของฉันที่คอยช่วยเหลือท่านมาโดยตลอด เขาคนนั้นก
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(2)หลายปีต่อมา ~~จนกระทั่งเมื่อข่าวการป่วยหนักของผู้เป็นบิดาดังเป็นข่าวใหญ่ เขาที่แม้จะเสียใจกับสิ่งที่พ่อทำกับตนมากแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกและความรัก ความผูกพันที่ยังมีอยู่ จึงทำให้วันนี้เขาได้ตัดสินใจที่จะกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองเป็นครั้งแรกหลังจากที่ตัวเขาเองได้จากไปนานนับปีหลังจากที่เขากลับมายังประเทศบ้านเกิดและจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขาก็ได้รวบรวมความกล้ากลับมายังคฤหาสน์หลังงามที่คุ้นตา แต่ทว่า...วันนี้เขาไม่ได้มาแค่กับไอรินภรรยาที่เขารัก แต่ว่า...เขายังพาโซ่ทองคล้องใจมาด้วย...เอลิซ...ลูกสาวตัวน้อยหน้าตาน่ารักที่เขาหวังพามากราบชายผู้เป็นปู่ของเธอแต่ทว่า...ทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นสำหรับคนที่หยิ่งในศักดิ์ศรีเช่นเขา ทั้งที่เขาจะสลัดทิฐิทิ้งไปแล้วพาตัวเองมายืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่คุ้นเคยได้แล้ว แต่ทว่า...ขาของเขามันกลับไม่ยอมก้าวเข้าไปเสียทีเขาที่ยืนลังเลอยู่หน้าบ้านสักพักใหญ่ ๆ ทั้งที่ใจอยากจะเข้าไปดูใจผู้เป็นพ่อ แต่ด้วยทิฐิที่กลับเข้ามาอยู่ในใจ บวกกับความลำบากตากตำที่ต้องพบเจอมาอยู่หลายปี สุดท้ายแล้ว...ทิฐิก็เป็นฝ่ายชนะ..
ตอนพิเศษ : ครอบครัวที่แท้จริง...(1)ณ คฤหาสน์ตระกูลฤธาทรัพย์ดำรง“ถ้าแกกล้าก้าวเท้าออกไปจากบ้านแค่ก้าวเดียว แกไม่ต้องกลับมาเหยียบที่นี่อีกเลย”เสียงดังประกาศกร้าวจากเจ้าปากของร่างชายสูงวัย พูดกับลูกชายคนเล็กด้วยตัวที่สั่นเทาด้วยความโกรธ“ป๊า...!!” ชายหนุ่มที่ประคองร่างอันสั่นเทาของผู้หญิงที่ตัวเองรักอยู่ในอ้อมแขน หันมาด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่าย“เฮียใจเย็น ๆ ก่อนค่ะ” ส่วนผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมกอดเขา กลับเอื้อมมือขึ้นไปแตะที่มือเขาเบา ๆ พร้อมกับเอ่ยพูดเมื่อเห็นเขาอารมณ์เริ่มปะทุ ด้วยไม่อยากให้ตนเองเป็นชนวนให้พ่อกับลูกต้องผิดใจกัน“ฉันเลือกผู้หญิงดี ๆ เพียบพร้อมเอาไว้แก แกดันไม่เอา แต่ดันไปเลือกผู้หญิงไม่มีหน้าตาในสังคม ผู้หญิงแบบนี้มันจะไปช่วยให้แกเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้ยังไง...ห๊ะ...!!” ชายสูงวัยระเบิดอารมณ์ต่อ พร้อมกับค่อนแคะผู้หญิงของลูกชายเขา โดยที่เธอทำได้เพียงแค่ก้มหน้ายอมรับ“ป๊าครับ กรุณาให้เกียรติเมียของผมด้วย” ลูกชายพูดกดเสียงด้วยความไม่พอใจ เนื่องจากพ่อของต้นดูดถูกผู้หญิงที่ตนรัก“ป๊าก็ใจเย็น ๆ ก่อนเถอะครับ แกก็ด้วยไอ้ชิน...” เสียงของผู้ที่เป็นทั้งลูกชายคนโตและยังเป็นพี่ชายเพียงคนเด
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(3)ผมตัดสินใจเดินลงมาหาเธอ ก่อนที่จะสูดหายใจลึก ๆ แล้วเอ่ยทักทายเธอออกไป..."คุณครับคุณ คุณครับ คุณครับ" ผมเรียกอยู่นานกว่าเธอจะตอบ"ค่ะ ว่าไงคะ" เธอหันมาหาพร้อมตอบรับ ถ้าผมไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เหมือนเธอจะตะลึงในความหล่อของผมอยู่เหมือนกัน"คุณ..ว่าไงครับ ผมรอคำตอบอยู่" โอ๊ยคนอะไรยิ่งมองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักเป็นบ้า ขนาดใส่เสื้อผ้ายังน่ารักขนาดนี้ ถ้าหาก...(ไอ้เสือ...!! ใจเย็นดิว่ะ...หึหึ)"อะ...อะไรนะคะ" เหมือนเธอจะเริ่มเมาแล้ว แต่นั่นก็กลับยิ่งทำให้เธอน่ารักมากขึ้นไปอีก"ผมถามว่าผมขอนั่งตรงนี้ได้ไหมครับ ผมมาคนเดียวเลยไม่อยากไปนั่งโต๊ะใหญ่ครับ" ผมถามโดยที่สายตามจับจ้องไปทั่วร่างของเธอ"ดะ..ได้ค่ะ" เธอตอบตะกุกตะกัก และนั่นมันก็ทำให้ผมดีใจมากที่เธอไม่ปฏิเสธผมเหมือนคนอื่น(นี่มันคือพรหมลิขิตใช่ไหม...ฟ้าเป็นใจใช่หรือเปล่า ~~)"คุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถามเธอออกไป ทั้งที่รู้อยู่เต็มอก"คุณครับ ชื่ออะไรครับ" ผมสะกิดเธออีกครั้ง เพราะดูเธอจะเหม่อลอยไม่ทันได้ฟังที่ผมถาม"ห๊ะ...ว่ายังไงนะคะ"สายตาเย้ายวนเหลือเกิน ทนไว้ไอ้เซฟทนไว้" ผมถามว่าคุณชื่ออะไรครับ" ผมแกล้งถาม
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(2)อีกทั้งวันนี้เธอกำลังฉลองวันครบรอบของเธอกับแฟนของเธออยู่ด้วย...หึ...ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าใบหน้ายิ้มแย้มมีความสุขยามที่เธอเตรียมขอขวัญไปเซอร์ไพรส์ให้มันนั้น ยามที่มันได้รับหน้ามันจะบานเป็นกระด้งขนาดไหน ทั้งที่พวกมันไม่สมควรจะได้รับความปรารถนาดีจากเธอเลยด้วยซ้ำ...!! ผมนึกย้อนไปถึงการกระทำของตัวเองที่ใช้ให้ลูกน้องไปคอยตามดูเธอ รวมทั้งไอ้แฟนสารเลวของเธอ แล้วก็...หึ..นังเพื่อนสุดเลวของเธอด้วย ผมมักจะได้รับรายงานถึงสิ่งที่เธอมักจะทำให้พวกมันอยู่เสมอ สิ่งที่ดี ๆ และความรู้สึกดี ๆ ที่เธอมอบให้พวกมัน ทั้ง ๆ ที่พวกมันต่างทรยศหักหลังเธอ พวกมันไม่สมควรจะได้รับความรักและความใจดีแบบนั้นเลย... “แม่งเอ๊ย...!!” ผมที่สบถลั่นออกมาอย่างคนหัวเสีย ทำไมผู้ชายเลว ๆ แบบนั้นถึงได้ครอบครองหัวใจของเธอได้ว่ะ ทำไมกันวะ...ทำไมถึงเป็นผมไม่ได้วะ...ทำไมไม่เป็นผมวะที่ได้ครอบครองหัวใจของเธอ และทำไมจังหวะชีวิตของเราถึงต้องไม่ตรงกันด้วยวะ.... ผมที่นั่งคิดน้อยเนื้อต่ำใจ ก่อนจะปาแก้วเหล้าออกไปจนแตกกระจาย ประจวบกับที่ไอ้กิตที่เพิ่งเข้ามาก็ได้เห็นการก
ตอนพิเศษ : ความลับของเซบาสเธีย..(1)ครืนนน ~~ เปรี้ยงงง..!! ซ่าาาา ~~เสียงฝนตกฟ้าที่กระหน่ำตกลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา คล้ายกับว่าหยาดน้ำที่หลั่งรินลงมาจากฟากฟ้าสาดซัดลงมาเพื่อต้องการจะชำระล้างชีวิตของใครบางคนให้เปลี่ยนไปตลอดกาล...ผมที่นั่งเหม่อลอยมองผู้คนมากมายเดินขวักไขว่ไปมา บรรยากาศที่ดูจะครื้นเครงสนุกสนานเฮฮา แต่ทว่า...กลับไร้ค่าสำหรับผมเหลือเกิน ผมที่แกว่งไกวแก้วบรั่นดีในมือเพื่อให้น้ำสีอำพันในนั้นโคลงเคลงไปมา ก่อนจะสาดซัดมันให้ลงไปในลำคอ แต่ทว่า...ความร้อนที่เกิดจากฤทธิ์ของน้ำสีอำพัน กลับสู้ความร้อนรนในใจของผมในตอนนี้ไม่ได้เลยเพราะเมื่อนึกไปถึงใบหน้าของหญิงสาวที่ผมเฝ้าตามหาและปรารถนามาตลอด รักแรกและรักเดียวของผม เธอที่ตอนนี้กำลังมีความสุขอยู่กับคนอื่น...ใช่...วันนี้เป็นวันครบรอบของการเป็นแฟนระหว่างเธอกับ...ไอ้ผู้ชายคนนั้น คนที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเธอ... ~~ผมที่รู้สึกเจ็บปวดไปทั้งหัวใจ ภาพที่ผมได้เห็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านั้น มันทำให้ผมปวดหนึบไปทั้งก้อนเนื้อที่อยู่ในอกข้างซ้าย ภาพที่เหมือนจะตอกย้ำว่าผมจะไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจของเธออีกเลย...ย้อนไปก่อนหน้านั้นหลายปี ~~ผ
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(4)งานดำเนินไปพร้อมกับหัวใจของฉันที่ร้อนรุ่ม ฉันที่เฝ้ารอเพื่อให้ถึงเวลาที่จะได้เป่าเค้กเร็ว ๆ เพราะฉันรู้มาก่อนหน้านี้แล้วว่า เขาได้ถูกคุณป้าเธียร่าแม่ของเขาบังคับให้ถือเค้กวันเกิดมาเพื่อเซอร์ไพรส์ฉัน (แม้ว่าจะมีเค้กเก้าชั้นอยู่ที่กลางงานแล้วก็ตาม) ฉันที่เหลือบตามองไปดูเขา ใบหน้าที่บ่งบอกถึงความอึดอัดที่ถูกบังคับและแม้ว่าจะยังไม่บูดบึ้ง แต่ทว่ากลับเย็นชาจนฉันเองยังแอบหวั่นอยู่ในใจแต่ถึงกระนั้น...แม้ว่าฉันจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาไม่เต็มใจที่จะทำสิ่งนี้ให้กับฉันมากแค่ไหน แต่ทว่า...ส่วนลึกของหัวใจ ฉันกลับรู้สึกดีใจและสุขใจเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากฉันได้แสดงให้ทุกคนในงานได้เห็นแล้วว่าเขาคือคนของฉัน ฉันยังได้เห็นสายตาแห่งความริษยาที่ถูกส่งออกมาจากบรรดาผู้หญิงเกือบร้อยคนที่อยู่ในงานอีกด้วยจนกระทั่ง...เมื่อเวลาสำคัญมาถึง เค้กที่ถูกเขาคนนั้นเดินถือเดินเข้ามา พร้อมกับได้มายืนหยุดอยู่ที่ตรงหน้าของฉัน มันทำให้วินาทีนั้นหัวใจของฉันพองโตและเต้นระรัวทันที♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday to you, ♪ ♫ ♬ ~~♪ ♫ ♬ ~~ Happy birthday Happy birt
ตอนพิเศษ : ความลับของเรน่า...(3)นับตั้งแต่วันนั้นเราทั้งสองตระกูลก็ยังคงไปมาหาสู่กันตลอด โดยทุกครั้งที่เขามาก็เพื่อที่จะมาเรียนรู้งานด้วยกันกับพ่อของเขา และการที่เขาต้องมาดูงาน บวกกับฉันเองที่ต้องเรียนรู้งานกับพ่อตัวเองด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงทำให้ฉันกับเขาได้มีโอกาสเจอกันบ่อยขึ้น สนทนากันด้วยภาษางานมากขึ้น และเมื่อพ่วงกับความพยายามของฉันที่มักจะตีมึนคอยเจื้อยแจ้วเจรจาชวนเขาคุยอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอดเวลาด้วยแล้ว มันจึงทำให้ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นนั่นก็เพราะจากในช่วงแรกที่เขามักจะเดินหนีไปเสียทุกทีเวลาที่ฉันชวนคุย จนพักหลัง ๆ เขาเองก็เริ่มที่จะอยู่นิ่งแล้วฟังฉันคุยบ้างความสัมพันธ์ของเราสองคนดูจะพัฒนาขึ้น แม้ว่ามันจะดำเนินไปเหมือนหอยทากเป็นตะคริว แต่สำหรับฉันมันก็มากพอที่จะทำให้ฉันมีความสุขและสนุกกับการเรียนรู้งานไปพร้อม ๆ กันกับเขา ถึงแม้ว่าในใจลึก ๆ ของฉันยังอยากเรียกเขาว่าพี่เซฟ มากกว่าคุณเซบาสเธียก็ตาม...วันเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับความใจแข็งที่เริ่มน้อยลงของเขา...จนกระทั่งวันหนึ่ง...มันเป็นวันที่ทำให้ฉันเห็นว่าสุดท้ายแล้วการกระทำด้วยความพยายามพากเพียรของฉันก็ได้ตอบสนองฉันแล้วเมื่อความสัมพ