LOGINShare
บทที่ 89
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Related chapters
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 90
เมื่อเขาเข้ามาใกล้ หมิงซี ก็จ้องมองเขาสักครู่ มีรอยแตกบาง ๆ บนหน้าผากของเขาซึ่งจะต้องได้รับการจัดการเหวินฉีเห็น ฟู่ซือเยี่ยน และพูดด้วยความโกรธ: "คุณไปอยู่ที่ไหนมา? ฉันขอให้คุณมาดูแลลำธารให้เร็วกว่านี้ไม่ใช่หรือ?""มีบางอย่างทำให้ฉันล่าช้า"“อะไรจะสำคัญไปกว่าภรรยาของคุณ?” เหวินฉีหงุดหงิดและเห็นรอยแผลเป็นบนหน้าผากของเขาทันที “คุณทำแบบนี้ได้ยังไง”“แมวข่วนมัน”หมิงซี ตื่นตระหนกและมองไปที่ ฟู่ซือเยี่ยน โดยไม่รู้ตัวดวงตาของพวกเขาชนกันฟู่ซือเยี่ยน หรี่ตาลงด้วยความหมายที่ลึกซึ้งเหวินฉีไม่ได้สังเกตเห็นการชนกันของดวงตา จึงถามด้วยความเป็นกังวลว่า "แมวมาจากไหน? ได้รับการฉีดวัคซีนแล้วหรือยัง เป็นโรคพิษสุนัขบ้าหรือเปล่า"“เพิ่งฟื้นขึ้นมา” ฟู่ซือเยี่ยน อธิบายอย่างเงียบ ๆ แต่ดวงตาฟีนิกซ์ของเขาจ้องมองไปที่ หมิงซี “มันจำเป็นต้องได้รับการฝึกฝน”คำว่า “การสอน” นั้นถูกกล่าวโดยชายผู้นั้นยาวมาก ราวกับว่าเป็นการจงใจหมิงซี หัวตกเมื่อเขามองเธอ และเธอไม่รู้ว่าจะละสายตาจากตรงไหนนี่เป็นครั้งแรกที่ ฟู่ซือเยี่ยน เห็น หมิงซี สวมชุด สีที่เข้ากันกับเธอเป็นอย่างดี เธอได้รับการขัดเกลาและสว่างราวกับดวง
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 91
เหวินฉี่เติบโตภายใต้การดูแลของแม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย และเธอได้เห็นกลอุบายแบบนี้มามากเมื่อก่อนเธอยังคงต่อสู้กับผู้หญิงแรดบ้าง แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องหมั่นไส้ตัวเองเพื่อไว้หน้าคนอื่นจัดการกับคนเจ้าเล่ห์และไร้ยางอายเพียงวิธีเดียว——ด่ากลับเลย!เธอเอื้อมมือไปลากหลินเสวี่ยเวยทันที และงประชด: "เลิกเสแสร้งได้แล้ว! ลุกเดี๋ยวนี้"แต่เหวินฉี่ยังไม่เอื้อมถึง หลินเสวี่ยเวยเริ่มสะอื้นและร้องไห้“น้าเหวิน คุณน้าอย่าตีหนู อย่าตีหนู…”เธอกอดขาของฟู่ซือเยี่ยนแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ราวกับว่าเหวินฉีเป็นปีศาจจากนรกเหวินฉีโกรธมาก “ปล่อยฉันไป หนูรู้จักความรู้สึกอับอายบาปบ้างไหม กอดขาของผู้ชายที่แต่งงานไปแล้ว คุณเป็นจี้หรือเปล่า ไร้ยางอาย!”แต่ยิ่งเธอดึงหลินเสวี่ยเวยมากเท่าไร หลินเสวี่ยเวยก็ยิ่งหลบมากขึ้นเท่านั้น เสีงทะเลาะระหว่างสองคนนี้ทำให้คนทีอยู่ชั้นสองสังเกต“แม่” หมิงซีรีบเรียกเหวินฉี่ เธอเป็นโรคหอบหืดและตื่นเต้นไม่ได้"แม่!"ฟู่ซือเยี่ยนขมวดคิ้วและยกมือขึ้นเพื่อห้ามเหวินฉี่ผลก็คือ หลินเสวี่ยเวยล้มมาฝั่งเขาทันที ทำให้มือของเขาขยับไปที่อื่น และผลักหมิงซี"
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 92
เขาคงไม่ใช่ชอบหมิงซีหรอกนะ?หลินเสวี่ยเวยคิดถึงจุดนี้ เธอโกรธแค้นทันทีในเวลานี้ ซ่งซินเดินมา และพยุงหลินเสวี่ยเวยไว้“พี่เสวี่ยเวย หนูพาพี่ไปพักหน่อย”ผู้หญิงสองคนนี้เดินเข้าห้องรับแขก หลังจากซ่งซินปิดประตู เธอก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วพูดว่า "พี่เสวี่ยเวย พี่โดนไอ้หญิงแก่คนนั้นรังแกด้วยใช่ไหมคะ?"เมื่อหลินเสวี่ยเวยได้ยินคำว่า ด้วย เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นปากของซ่งซินยังบวมอยู่ และเธอเข้าใจทันทีเธอร้องไห้ และถาม "น้าเหวินตบหน้าน้องด้วยเหรอ?"ซ่งซินกัดฟันแรง ๆ แล้วตอบว่า "ใช่ ก็เพราะนังผู้หญิงสารเลวหมิงซีไง!"ถ้าไม่ใช่เพราะหมิงซี เธอจะโดนไอ้หญิงแก่ตีได้ยังไง!หลินเสวี่ยเวยร้องไห้"ซินซิน พี่คงช่วยหนูไม่ได้แล้วแหละ พี่ชอบแผนการลงทุนของน้องมาก แต่หนูเห็นน้าเหวินแล้ว แล้วตอนนี้หมิงซีตั้งครรภ์แล้วด้วย พี่คงรอพี่อาเยี่ยนไม่ได้แล้วแหละ…"ครั้งที่แล้ว เธอเรียกซ่งซินไปหา แสร้งทำเป็นชอบโปรเจ็กต์ของซ่งซินมาก จ่ายซ่งซินค่ามัดจำหนึ่งล้านหยวน สัญญาว่า ถ้าเธอได้เป็นคุณหญิงฟู่ จะลงทุนอย่างเต็มที่“อะไรนะ! นังผู้หญิงสารเลวนั้นตั้งท้องเหรอ!”“ค่ะ...แต่พี่อาเยี่ยนยังไม่รู้ เธอคงอยากรอจนคลอดลูกออก แล้
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 93
นิ้วเรียวของเขากำที่จับมือแน่นมาก และใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาปกคลุมไปด้วยความโหดเหี้ยมสุดท้ายเขาปล่อยมือและหันหลังไปในห้องเหวินฉี่อยากโน้มน้าว แต่ไม่รู้จะพูดอะไรดีเธออยากให้พวกเขาสองคนคืนดี แต่สู้ไม่ได้ที่ลูกเขาหาเรื่องมีผู้หญิงแรดนั้นด้วย แม้แต่เธอเป็นแม่ ผู้หญิงคนนั้นยังกล้าหาเรื่องเธอ รู้เลยว่า เบื้องหลัง เสี่ยวซีต้องน้อยใจขนาดใน“เสี่ยวซี แม่รู้หนูรู้สึกน้อยใจ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณปู่ แม่คงยอมหนูแล้ว หนูทนอีกหนึ่งเดือนได้ไหมลูก คุณปู่กำลังลงยาตัวใหม่ ต้อนนี้พลาดไม่ได้”“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะแม่” หมิงซีพยักหน้า และพูดว่า “แม่คะ หนูให้คนเอาอะไรมาให้แม่กินห่อย”เธอเปิดประตูหมิงซีไปหาแม่บ้าน และให้เแม่บ้านส่งอาหารให้เหวินฉี่เธอไม่อยากอยู่ที่นี่อีก แต่เธอเป็นห่วงเหวินฉี่ เธอเลยต้องรอเหวินเฉี่กลับบ้านด้วยกันขณะที่เธอกำลังคิดไป เดินไป จู่ๆ มีเงาอะไรบางอย่างบังดาหมิงซี เธอเกือบชนเจ้าของเงานั้น"ระมัดระวัง--!"แขนของหมิงซีถูกใครดึงไว้ทันที เธอเกือบไปชนเสาที่อยู่ข้างหน้าเธอเธอถอยหลังหนึ่งก้าว อยากขอบคุณคนคนนั้น หลังจากเธอเห็นหน้าตาของคนนั้น หมิงซีรู้สึกแปลกใจ“พี่ป๋อ พี่มาอยู่น
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 94
ประโยคนี้ประโยคเดียว สามารถทำให้ฟู่ซือเยี่ยนคลั่งได้แล้ว!เดือดร้อน?เธอรู้สึกเขากลายเป็นปัญหา อยากรีบไปไหนมาไหนกับพี่ของเธอขนาดนี้เลยเหรอ?ป๋อซือเหนียนพยักหน้า ระงับคาวมโกรธในดวงตาของเขาเขาไม่อยากให้หมิงซีลำบาก เลยหันหลังเดินไปที่อื่นหมิงซีเห็นป๋อซือเหนียนไปจากที่นี่ เธอผลักฟู่ซือเยี่ยนด้วยความเกลียด หันหลังไปทันทีทันใดนั้นฟู่ซือเยี่ยนโกรธมาก เขาก้าวไปข้างหน้าด้วยขายาว ๆ และอุ้มหมิงซีขึ้นโดยไม่ให้เธอปฏิเสธ"ฟู่ซือเยี่ยน! ปล่อยฉัน!" หมิงซีพยายามดิ้นแรง ๆ แต่ก็ไม่สามารถให้ผู้ชายคนนี้ปล่อยตัวเธอบูม--! ! !ฟู่ซือเยี่ยนถีบประตูห้อง ให้เธอลง และปิดประตูห้องหมิงซีมองเขาอย่างระมัดระวัง และถอยหลังโดยไม่รู้ตัวนี่เป็นการป้องกันตนเองโดยสัญชาตญาณหลังจากถูกฟู่ซือเยี่ยนทำร้ายอีกครั้งปฏิกิริยาของเธอทำให้หัวใจของฟู่ซือเยี่ยนรู้สึกราวกับว่าโดนปืนยิง“ไม่อธิบายหน่อยเหรอ?”ฟู่ซือเยี่ยนมองเธอ ยิ้มหยัง และเดินเข้ามาหาเธอทีละก้าวหมิงซีถอยหลังครั้งแล้วครั้งเล่า พิงกำแพงที่เย็นเฉียบ บอกตัวเองว่า ตั้งสติให้ได้ เพราะเธอไม่ได้ทำอะไรเลย“ฟู่ซือเยี่ยน เลิกบ้าแบบนี้ได้ไหม? ฉันเจอพี่บังเอิญ!”
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 95
หมิงซีโกรธจนตัวสั่น เธอกัดฟันแล้วพูดต่อ " ฟู่ซือเยี่ยน ฉันขอบอกคุณครั้งสุดท้าย พี่กับเป็นแค่เพื่อน! เขานับฉันเป็นน้องสาว แค่นี้เอง!"น้องสาว?ฟู่ซือเยี่ยนโบกมือและเยาะเย้ย เป็นผู้ชายเหมือนกัน เขามองไม่ผิดเห็นได้ชัดมาก สายตาที่ไอ้แซ่ป๋อนั้นไม่ใช่แบบนับหมิงซีเป็นน้องสาวแน่ ๆเขาจ้องไปที่หุ่นอันสง่างามของหมิงซี ลูกกระเดือกขยับ ชุดราตีที่เปิดให้เห็นเอวแบบนี้แทบจะทำให้เขาคลั่งหมิงซีไม่ชอบมางานเลี้ยงหรืองานปาร์ตี้มาตลอด แต่วันนี้เธอผิดปกติ และแต่งตัวอย่างงามเมื่อรวบรวมสัญญาณพวกนี้ เขารู้สึกไม่สบายใจมากฟู่ซือเยี่ยนหรี่ตาลงครึ่งหนึ่ง และเขาเก้าไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่ง ทำให้หมิงซีรู้สึกอันตรายมาก“วันนี้คุณมางานเลี้ยงนี้ เพราะอยาแอบเจอผู้ชายคนนี้เหรอ?”หมิงซีฟังคำพูดของฟู่ซือเยี่ยน เธอโกรธจัด เขาไม่เชื่อเธอไม่เป็นไร ยังใส่ร้ายเธออีกจริงด้วยนะ ทำไมเธองยังหวังผู้ชายคนนี้เชื่อเธออีกล่ะเขาไม่แยกผิดถูก และโทษเธอยังไม่มากพอหรือ?ตอนนี้คงต้องโทษเธอ"ชู้มาก นังแรด"อีกแล้วนะแต่ความจริงก็คือ เขาชู้ก่อน เขาจะมีหน้าที่ไหนมาด่าเธอก่อนความโกรธที่ถูกกักมาเป็นเวลานานเกือบถูกระเบิด ณ เวลานี้
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 96
เขาทำอย่างนี้ในสถานที่นี้ได้ยังไง?รังแกเธอในห้องที่ไม่คุ้ยเคย แถมในงานวันเกิดตาทวดของเขาด้วยการติ้นรนของเธอเหมือนเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง เธอทำอะไรกับผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย“คุณบังคับผม” ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนมืดลงแค่ได้ยินเสียงของเสื้อผ้าโดนฉีกชุดราตรียาวถูกชายคนนั้นฉีกออกอย่างแรง ทำให้ขาสีขาวทั้งสองข้างอยู่ในสายตาของผู้ชายคนนี้ใบหน้าเล็กๆ ของหมิงซีเต็มไปด้วยน้ำตา ผู้ชายทุกคนต้องคลั่งในหน้าตาอย่างเธอในตอนนี้ลูกกระเดือกของฟู่ซือเยี่ยนขยับขึ้นลง เมื่อเขารู้ คนอื่นจะมีโอกาสเห็นเธอแบบนี้ในอนาคต เขารู้สึกหงุดหงิดมากจนอยากจะฆ่าใครสักคนหมิงซีหวาดกลัวจริง ๆ ที่นี่เป็นที่ไหน เธอตื่นตระหนกและปฏิเสธ “คุณอยากำอะไรกันแน่ ฟู่ซือเยี่ยน!”"X you ไง!" ฟู่ซือเยี่ยนจ้องเธอ ดวงตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกก้าวร้าวหมิงซีรู้สึกเขาบ้าไปแล้วคำพูดนี้ไร้ยางอาย แต่เขาพูดอย่างหยิ่งผยองในเมืองเป่ยเฉิง คงไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้เขาล็อกมือของเธอ ยกมือขึ้นเหนือศีรษะของเธอ แล้วพ่นลมร้อนใส่หูของหมิงซี "คุณเป็นคนของฉัน ใครก็ได้ ห้ามแตะต้องคุณ!"หลังจากนั้นเขาก็เปิดกระโปรงที่ขาดของเธอออกด้วยมือทั้งสองข้าง
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 97
โชคดีที่เธอวางฝ่ามือลงบนพื้นเ จึงไม่ล้ม“คุณเป็นภรรยาของซือเยี่ยนเหรอ?”หมิงซีได้ยินเสียงคนแก่จากบนศีรษะของเธอหมิงซีเงยหน้าขึ้น เห็นหญิงชราที่มีอายุหกสิบกว่านั่งอยู่บนเก้าอี้หญิงชราคนนี้มีสีหน้าที่เย็นชาและเธอแต่งตัวอย่างหรูหราขณะที่เธอกำลังจะพูด ลมแรงก็ปะทะเธอ"แปะ-!!"แก้มทั้งสองข้างของเธอโดนคนตบอย่างแรงตบแรงมากวินาทีนั้น ใบหน้าทั้งสองข้างของหมิงซีบวมทันที“กล้าไม่ตอบคำถามของคุณย่า เป็นคนบ้านนอกจริง ๆ เสียมารยาทจัง”ซ่งซินเป่ามือของเธอ เธอตบหมิงซีแรงเกินจนมือแดง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยเจตนาร้าย และพูดด้วยรอยยิ้มที่น่ากลัวหมิงซีโกรธ และเธอลุกขึ้นว่าจะตบซ่งซินกลับแต่เธอยังไม่ทันลงมือ แม่บ้านที่อยู่ข้างหลังเธอก็ยกเข่าขึ้นและแตะขาของเธอเธอไม่ได้เตรียมตัวและพุ่งไปข้างหน้าเสียงแจกันแตก'ปัง'แจกันลายครามที่วางบนม้านั่งด้านหน้าตกบนพื้น และแตกออกเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วน“โอ้พระเจ้า!” ซ่งซินกรีดร้อง ชี้หมิงซี “ไอ้เลว คุณทำแจกันสมัยราชวงศ์หมิงและชิงที่เป็นของโปรดของคุณย่าแตก”หมิงซีขมวดคิ้ว “ไม่ใช่ฉัน”ซ่งซินเยาะเย้ย "มีหลายคนมองกันอยู่ ถ้าคุณบอกว่าคุณไม่ใช่เป็นคนทำ มันก็ไม
Latest chapter
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 274
ทันใดนั้นดวงตาของหลินเสวี่ยเวยก็เบิกกว้างขึ้นเป็นไปได้ยังไง......เธอวางแผนอย่างรอบคอบ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่เธอป่วยหรือเรื่องที่เธอถูกลักพาตัว เธอมั่นใจเธอไม่ได้ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้ผู้ชายคนนี้ต้องโกหกเธอแน่ ๆ เลยใช่ มันต้องเป็นอย่างนั้นแน่ ๆหลินเสวี่ยเวยอดทนต่อความเจ็บปวดสาหัสและยังคงแสร้งทำเป็นโง่ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา " พี่อาเยี่ยน พี่กำลังพูดถึงเรื่องอะไรคะ หนูฟังไม่รู้เรื่องเลย... "“ยาฉีดของหนูมาจาก ประเทศ L แล้วรถที่ชนหน้าผาและระเบิด โจวมู่พบรถที่วิ่งผ่านที่เกิดเหตุในเวลานั้น กล้องติดรถได้บันทึกไว้ว่า รถสูญเสียการควบคุมเบรกอย่างเห็นได้ชัด คนพวกนั้นยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อได้เงินสิบล้าน แต่กลับเตรียมรถที่มีปัญหาเบรกไว้”ฟู่ซือเยี่ยนเล่าอย่างใจเย็น " หลินเสวี่ยเวย หนูคิดว่ายังไงก็ไม่มีหลักฐานพิสูจน์อยู่แล้ว ดังนั้นคุณจึงคิดว่าผมเป็นคนโง่เหรอ"น้ำเสียงของชายคนนั้นสงบมาก ราวกับว่าเขากำลังพูดถึงมื้อเย็นว่าจะกินอะไรดีแต่ทุกคำพูดทำให้หลินเสวี่ยเวยรู้สึกมือและเท้าชาไปหมด เธอรู้สึกขนลุกเธอร้องไห้อย่างน่าสงสารและเธอก็ส่ายหัวอย่างสิ้นหวัง "ไม่ ไม่... พี่อาเยี่ยน พี่ฟังหนูอธิบ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 273
ดวงตาของฟู่ซือเยี่ยนจ้องลึก "ระวังปากของคุณ อะไรที่ไม่ควรชักชวน อย่าชักชวน"ดูเหมือนซูเนี่ยนเข้าใจอะไรบางอย่างแล้ว เธอพูดตรงประเด็นว่า "คุณฟู่ คุณคิดว่าหมิงซีจะให้อภัยคุณใช่ไหม"เมื่อมองดูใสีหน้าของฟู่ซือเยี่ยน ซูเนี่ยนรู้ตัวเองเดาถูกดูเหมือนว่านิยายที่เธออ่านไม่ได้หลอกลวงเธอไฮโซหนุ่มที่ทั้งหน้าตาดีและร่ำรวยมีความมั่นใจอย่างพิเศษในความรักซูเนี่ยนจะยอมพลาดโอกาสอย่างแก้แค้นให้เสี่ยวซีได้ยังไง"ไม่ต้องกังวล คุณฟู ฉันจะไม่พูดเรื่องไร้สาระ แต่ -"เธอหยุดชั่วคราวและพูดตรงประเด็น "เมื่อหมิงซีตัดสินใจอะไร เธอจะเด็ดขาดมากกว่าที่คุณคิด"ฟู่ซือเยี่ยนกระชับฝ่ามือของเขาและยืนอยู่ที่นั่นสองสามวินาทีจึงเดินเข้าห้องผู้ป่วยหลินเสวี่ยเวยเห็นฟู่ซือเยี่ยนกลับมา เธอถามอย่างกังวล " พี่อาเยี่ยน พี่ได้เอาปากกาบันทึกเสียงกลับมาหรือเปล่า"เธอเห็นฟู่ซือเยี่ยนตามออกไป เธอก็คิดว่าเขาจะช่วยเธอเอาปากกาบันทึกเสียงคืนมาดูสิ ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร พี่อาเยี่ยนก็ยังปล่อยเธอไปไม่ได้ครั้งที่แล้วเขาไม่ได้ติดตามเรื่องการเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจการเป็นบิดาไม่ใช่เหรอครั้งนี้เธอถูกหมิงซีทุบตีหนักขนาดแนี้ และป
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 272
ซูเนี่ยนหัวเราะเมื่อได้ยินคำพูดนี้ เธอเม้มริมฝีปากอันสีแดงของเธอ " หลินเสวี่ยเวย บ้านคุณไม่มีกระจกเหรออิจฉาใบหน้าของคุณที่เต็มไปด้วยกรดไฮยาลูโรนิกมากเกินไปหรืออิจฉาคุณเก่งเรื่องแย่งสามีของคนอื่นหรืออิจฉาคุณทำแบ้วทันทีเมื่อเห็นผู้ชาย หรืออิจฉาคุณมีทักษะการแอบแรดเหรอ"ทุกคำพูดของซูเนี่ยนแทงทะลุหัวใจของหลินเสวี่ยเวยถ้าฟู่ซือเยี่ยนไม่ได้อยู่ที่นั่น เธอคงรีบเข้าไปฉีกปากของซูเนี่ยนเป็นชิ้น ๆ แล้วในเวลานี้ ฟู่ซือเยี่ยนค่อย ๆ ดึงมุมเสื้อผ้าของเขาออกจากมือของหลินเสวี่ยเวย เขาก้มหัวหมองหลินเสวี่ยเวย“ เสวี่ยเวย ครั้งที่แล้วพี่พูดอะไรไป หนูลืมแล้วเหรอ”เขาหมายถึงคำเตือนที่เขาพูดในคืนที่เขาจับตัวป้าหลินไปความเย็นจากฝ่าเท้ากระจายไปทั่วร่างกาย หลินเสวี่ยเวยรู้สึกหนาวจนตัวสั่น เธอบีบตัวเองแรง ๆ และน้ำตาก็ไหลอาบหน้าทันที“ พี่อาเยี่ยน ไม่ใช่หนูจริง ๆ อย่าเชื่อเธอ เธอเข้าข้างหมิงซี เธอต้องช่วยหมิงซีแน่…”"ฮือ ๆ " ซูเนี่ยนประชด:"ถ้าคุณไม่เชื่อ ฉันยอมจ้างองค์กรมืออาชีพทำการประเมินเพื่อดูว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่ถูกตัดแปลงขึ้นมาหรือเปล่า"“หยุดพูดเดี๋ยวนี้เลย” หลินเสวี่ยเวยดุอย่างแรง“พวกคุ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 271
หลินเสวี่ยเวยยังไม่ทันโต้ตอบ ซูเนี่ยนรีบถาม "ในเมื่อคุณบอกว่าหมิงซีตีคุณ ฉันขอถามคุณก่อนว่าทำไมเธอถึงตีคุณ"ใบหน้าของหลินเสวี่ยเวยแข็งทื่อทันที และความไม่สบายใจอย่างรุนแรงก็พลุ่งพล่านอยู่ในใจของเธอเธอพูดด้วยความตื่นตระหนก "ฉันบอกว่าเธอมีปัญหาทางจิต ฉันจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่..."รอยยิ้มบนใบหน้าของซูเนี่ยนหายไป และน้ำเสียงของเธอก็จริงจัง“คุณด่าว่าเธอเป็นสุนัขจรจัดที่ถูกคุณฟู่ทิ้งไม่ใช่เหรอ คุณยังบอกว่า ของในท้องของเธอเป็นตัวร้ายและตายแล้วดีมากเลย คุณยังด่าว่าเธอเป็นดวงซวยของทั้งครอบครัว..."ทุกคำพูดเป็นเหมือนการเล่าขานยิ่งหลินเสวี่ยเวยฟังมากเท่าไร สีหน้าของเธอก็ยิ่งแย่ลง และเธอก็อุทาน "คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระ"เมื่อก่อนหลินเสวี่ยเวยด่าหมิงซีนังตัวแสบ แต่ไม่เคยเห็นหมิงซีบอกใครเลย แต่คาดไม่ถึง คราวนี้หมิงซีเล่าทำคำให้ซูเนี่ยนฟังแต่แล้วยังไงได้ล่ะ เธอกล้าด่าอย่างนั้น ยอมไม่กลัวหมิงซีฟ้องอยู่แล้วอีกอย่างไม่มีหลักฐานใด ๆ ที่จะพิสูจน์ว่าเธอพูดเช่นนั้นซูเนี่ยนยิ้มและพูดต่อ "อย่ากังวล ฉันยังพูดไม่จบ คุณยังบอกด้วยว่าคุณเปลี่ยนใบรับรองผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นบิดาและ
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 270
ฟู่ซือเยี่ยนได้ยินคำพูดนี้ เขาขมวดคิ้วทันทีหลินเสวี่ยเวยตกใจมากจนเธอซ่อนตัวอยู่ข้างหลังของฟู่ซือเยี่ยน และตกใจ "ทำไมคุณถึงบุกเข้าไปในหอผู้ป่วยของคนอื่น"เธอรู้ซูเนี่ยนเป็นเพื่อนสนิทของหมิงซี พวกเธอไม่คุ้นเคยกันแต่เคยพบกันที่งานปาร์ตี้“ไม่เป็นไร ฉันรีบไปแล้ว พวกคุณสามารถไปต่อได้หลังจากที่ฉันออกไปแล้ว”ก่อนจะเข้าห้อง ซูเนี่ยนจูงใจทาลิปสติกสีแดงสดเป็นพิเศษ ในขณะนี้ เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มเต็มไปด้วยทรงพลังหลินเสวี่ยเวยนึกว่าซูเนี่ยนมาตามหาฟู่ซือเยี่ยนเพื่อแก้แค้นให้หมิงซี ดวงตาของเธอก็ฉายแววด้วยความชั่วร้าย และเธอก็พูดอย่างไม่พอใจอย่างยิ่ง "คุณซู นี่คือห้องของฉัน เชิญออกไปเดี่ญวนี้เลยค่ะ"ถ้าเป็นตระกูลซูในปีที่แล้ว เธอยังคงพูดสุภาพกับซูเนี่ยน มากกว่านี้ เพราะครอบครัวของเธอยังพอแข่งกับตระกูลหลินได้แต่ตอนนี้ ตระกูลซูถูกลู่จิ่งสิงปราบปรามจนไม่เหลืออะไรแล้ว เธอได้ยินมาว่า พวกเขาทั้งหมดต้องพึ่งพาคุณซูขายตัวเพื่อช่วยบริษัทหญิงขายตัวไม่มีคุณสมบัติแม้แต่จะถือรองเท้าให้เธอ ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องสุภาพกับหญิงโสเพณีคนนี้ซูเนี่ยนเยาะเย้ย "ถ้าฉันออกไป ฉันจะเห็นคุณเห้อยตัวบนสามีของคนอื่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 269
คำถามนี้ทำให้หัวใจของหลินเสวี่ยเวยเต้นเร็วขึ้นเธออยู่ในสภาพที่น่าสังเวชขนาดนี้ ฟู่ซือเยี่ยนกลับไม่เรียกคุณหมอมารักษาเธอก่อน แต่สนใจเรื่องนี้ก่อนยิ่งไปกว่านั้น กระดูกสะบ้าของเธอยังเจ็บอยู่ และเธอไม่รู้ว่ากระดูกนี้ถูกนังเลวนั้นเหยียบแตกหรือเปล่าหลินเสวี่ยเวยโกรธในใจ แต่ใบหน้าของเธอสงบและดวงตาของเธอก็เปียกน้ำขณะที่เธอพูดว่า“หนูไปเยี่ยมเธอเฉย ๆ หนูไม่รู้เลย เราคุยแค่สองประโยคเอง หมิงซีก็รีบวิ่งเข้ามาหาหนูอย่างบ้าคลั่ง หนูกลัวจะตาย”“หนูพูดอะไรในสองประโยคนี้” ดวงตาสีเข้มของฟู่ซือเยี่ยนมองดูเธออย่างลึกซึ้งด้วยความหมายที่ไม่ชัดเจนหลินเสวี่ยเวยไม่คาดคิดฟู่ซือเยี่ยนจะไล่ถามเธออย่างนี้ ไม่ว่าผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นนี้จะมองเธอกี่ครั้ง เธอก็จะรู้สึกตื่นตระหนกในใจโดยไม่รู้ตัวดวงตาของเธอสั่นไหวและเธอก็ร้องไห้ "หนูแค่ถาม' หมิงซี คุณเป็นอะไรไป ทำไมคุณดูแย่มาก' จู่ ๆ เธอก็รีบวิ่งเข้ามาตีหนู"ฟู่ซือเยี่ยนจ้องมองไปที่ใบหน้าที่บวมของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หนูไม่ได้พูดอะไรทำให้เธอโกรธเหรอ"หลินเสวี่ยเวยปฏิเสธทันที "ไม่ค่ะ หนูจะทำได้ยังไง เธอเป็นคนที่เอาแต่พูดอยู่เสมอว่า พวกเราเป็นคนที่ฆ่
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 268
"ออกไป"ใบหน้าเล็ก ๆ ที่ซีดเซียวของหมิงซีแสดงความรังเกียจโดยไม่ปิดบังมือของฟู่ซือเยี่ยนแข็งนิ่งในอากาศ และสีหน้าของเขาแย่มากเป็นพิเศษทันใดนั้นหลังของเขาก็ตึงขึ้น และมีคนเข้ามากอดเขาดูเหมือนว่าหลินเสวี่ยเวยเจอคนช่วยชีวิต เธอกอดฟู่ซือเยี่ยน อย่างแน่น ร่างกายของเธอสั่นเทาเธอตกใจมากจนพูดไม่ออก " พี่อาเยี่ยน หมิงซีบ้าไปแล้ว หัวเข่าของหนู... ถูกเธอเหยียบ หนูเจ็บมากค่ะพี่ ช่วยหนูด้วย เธอมันบ้า เธออยากฆ่าหนูด้วย"......"ผู้ดูแลเข้ามาในเวลานี้ เธอเห็นห้องรกอย่างนี้ เธอตกใจมาก เธอรีบก้าวไปข้างหน้าและช่วยหมิงซีไปที่เตียงบาดแผลที่หู หมิงซี เปิดออกอีกครั้งเพราะ หลินเสวี่ยเวย เพิ่งกระแทกเธอลงบนรถเข็น และมีเลือดไหลออกมา แต่ดูเหมือนเธอจะหมดสติและมองดูชายและหญิงที่พันกันอย่างเย็นชาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความประชดฟู่ซือเยี่ยนพาหลินเสวี่ยเวยไปนั่งที่รถเข็น แต่หลินเสวี่ยเวยยังคงจับมือของฟู่ซือเยี่ยนไว้แน่นและร้องไห้จนตัวสั่นไปทั่วทั้งตัว ราวกับว่าเธอหวาดกลัวจริง ๆแสดงก็ดีจริง ๆถ้าเป็นหมิงซีคนก่อน เธอคงกลัวถูกเข้าใจผิดและรีบอธิบายด้วยความตื่นตระหนกแน่นอนแต่ตอนนี้หัวใจของหมิงซีว่างเปล่า
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 267
หมิงซี หัวเราะเยาะ" หลินเสวี่ยเวย ฉันขอบอกคุณละกัน ฉันนี่แหละ เป็นคนทิ้งฟู่ซือเยี่ยน ขยะที่โดนฉันทิ้ง คุณจะมาอวดทำไม"หลินเสวี่ยเวยไม่รู้สึกโกรธเลย แต่รู้สึกพึงพอใจอย่างยิ่งด่าไปเถอะ ด่าแรงกว่านี้สิเธอไม่เชื่อหรอกว่า นังเลวนี้ด่าแรงขนาดนี้ พี่อาเยี่ยนยังอยากได้ผู้หญิงเลวคนนี้คงลากเธอไปหย่าในวินาทีหน้าหมิงซีค่อย ๆ พูดต่อ "ในเมื่อคุณต้องการเก็บขยะที่ฉันใช้แล้ว ฉันจะช่วยพวกคุณละกัน อย่างไรก็ตาม ขอให้หญิงสำส่อนกับผู้ชายเหี้ยคงอยู่ตลอดไป และผู้ชายหน้าหม้อคู่กับหญิงโสเพณี รักกันนาน ๆ ”ประโชคสุดท้ายทำให้ชายที่ยืนอยู่ด้านหลังหยุดก้าวเท้า ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาเริ่มน่ากลัวผู้ชายชั่ว ผู้ชายหน้าหม้อเหรอหมิงซีเริ่มพูดเก่งขนาดนี้เมื่อไรหลินเสวี่ยเวยไม่ชอบคำพูดนี้เหมือนกัน เธอโกรธและพูด "คุณด่าใครผู้หญิงชั่ว ใครหญิงโสเพณี"“โอ้ ฉันเกือบลืมไป อาชีพของคุณควรจะเป็นเมียน้อย”คำพูดเหล่านี้ทำให้หลินเสวี่ยเวยอายจริง ๆหมิงซีขดริมฝีปากขึ้นและเยาะเย้ย "อย่ากังวลสิ แม้ว่าคุณจะเป็นเมียหลวงได้ มันจะไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าคุณเป็นต้นเหตุที่ทำให้สามีภรรยาคู่อื่นหย่าร้าง ประวัติศาสตร์อันร้ายนี
พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว บทที่ 266
ทันใดนั้นรอยยิ้มที่ผิดปกติก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลินเสวี่ยเวย เธอมองหมิงซี ดูเหมือนเธอกำลังมองคนที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา“คุณยังคิดว่าพี่อาเยี่ยนไม่รู้เรื่องนี้ใช่ไหม”หมิงซีตัวแข็งทื่อและเธอก็พึมพำ "คุณหมายความว่ายังไง"หลินเสวี่ยเวยมองสีหน้าของหมิงซี เธอรู้หมิงซีไม่รู้เรื่องนี้นั่นน่ะสิ พี่อาเยี่ยนบอกเธอเรื่องนี้ทำไมหลินเสวี่ยเวยยิ้มอย่างภาคภูมิใจ “ พี่อาเยี่ยนรู้เรื่องนี้มานานแล้ว แต่เพราะเป็นเกี่ยวฉัน เขาจึงไม่ติดตาม”สมองของหมิงซีว่างเปล่าไปครู่หนึ่ง จากนั้น เธออยากจะหัวเราะมากหัวเราะความโลภ ความโกรธ ความหลงไหล และความโง่เขลาในอดีตของเธอเธอกล้ามั่นใจว่า แม้ว่าเธอไม่สามารถเปรียบเทียบกับหลินเสวี่ยเวยได้ แต่อย่างน้อยเธอก็เป็นทางเลือกสองทางเดียวของฟู่ซือเยี่ยนแต่เธอลืมไปว่า ในโลกนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น ไม่เคยมีสองเลยแม้ว่าฟู่ซือเยี่ยนจะรู้ถึงความชั่วร้ายของหลินเสวี่ยเวย แล้วเธอจะทำอะไรได้ล่ะแม้ว่าผู้หญิงคนนี้เกือบจะทำร้ายเนื้อตัวของตัวเขาเองแล้วไงล่ะเมื่อเผชิญหน้ากับผู้คนที่เขาต้องการปกป้องในใจ หลักการและเส้นตายของเขาสามารถถอยกลับได้ครั้งแล้วครั้งเล่าในที่สุ
