LOGINShare
บทที่ 35
Last Updated:
2025-04-17 12:34:40
Related chapters
พ่ายรักบุปผาพิษ บทที่ 36
ซูเจินจูรับสัญญาเช่าร้านพร้อมกุญแจหนึ่งดอกเดินออกมาจากสถานศึกษาด้วยความพอใจ“เฮ้ออ ท่านเหล่าซือหัวแข็งนัก คราแรกข้านึกว่าจะไม่ได้ร้านนี้เสียแล้ว”“นั่นสิเจ้าคะ บ่าวเองก็เพิ่งเคยเห็นคนไม่อยากได้เงินก็คราวนี้เอง”“บัณฑิตล้วนมองข้ามเงินทอง สิ่งที่เหล่าบัณฑิตถือไว้มีเพียงพู่กันและกระดานหมากเท่านั้น”“หมายความว่าอย่างไรหรือเจ้าคะ”“หมายความว่าบัณฑิตคือคนที่ขายของให้ได้ยากที่สุดเพราะเขาไม่สนเงินจึงไม่มีเงินมาซื้อของของข้าไงเล่า ไปเถอะ ข้าหิวแล้ว วันนี้ข้าจะพาเจ้าไปกินข้าวที่เหลาเล่าลี่”ไม่สนเงินจึงไม่มีเงินงั้นหรือ เฟยหลันมองคุณหนูของตนที่เดินนำหน้าออกไปแล้วกลั้นยิ้มไว้ไม่ไหว คุณหนูของนางช่าง..น่าเอ็นดูเสียเหลือเกินเหลาเล่าลี่แห่งตำบลเป่ยเป็นเหลาอาหารที่ใหญ่ที่สุดในตำบล แต่ละวันรับลูกค้าจำนวนมากเพราะตำบลเป่ยคือตำบลที่เป็นทางผ่านไปยังหมู่บ้านจั๋วมู่ คนมากมายที่ไปชมดอกเหมยที่หมู่บ้านจั๋วมู่มักมากินอาหารที่เหลามากกว่ากินตามริมทางของหมู่บ้าน“คารวะคุณหนู ห้องส่วนตัวด้านบนหรือโถงด้านล่างขอรับ”“ห้องส่วนตัว”“คุณหนูเชิญตามข้ามาขอรับ”สำหรับห้องส่วนตัวในเหลาเล่าลี่ต้องสั่งชุดอาหารห้าสิบตำลึงเท่า
Last Updated : 2025-04-18พ่ายรักบุปผาพิษ 37
“ท่านอา เหตุใดต้องมาซักผ้าที่นี่ด้วยล่ะเจ้าคะ ไม่สู้ไปนั่งทางนั้นรวมกับคนอื่นๆไม่กว่าหรือ” เด็กหญิงตัวน้อยที่เคยไปอวยพรวันเกิดให้ซูเจินจูที่เรือนหอมหมื่นลี้ถามหญิงสาวที่อยู่ข้างๆด้วยแววตาสงสัย“เจ้าจะไปรู้อะไร นั่งตรงนี้มีต้นไม้ใหญ่ คอยบังแดด เหตุใดต้องไปนั่งรวมกันอยู่ตรงนั้น”“ตรงนั้นก็มีต้นไม้นะเจ้าคะ แล้วนี่ก็เย็นมากแล้วมีแดดที่ไหนกัน ข้าอยากไปนั่งคุยเล่นกับอาอี๋มากกว่า” เจียงชิงนั่งซักผ้าไปก็บ่นไป นางนำผ้ามาซักตั้งแต่ยามเว่ย หากท่านอาของนางช่วยซักผ้าบ้างป่านนี้นางคงตากผ้าจนเสร็จและเริ่มทำกับข้าวเย็นแล้ว สายตาของเจียงชิงจ้องมองที่ท่านอาของนางที่เอาแต่มองเข้าไปในกระท่อมหลังเล็กนั้น เห้อ อยากมองก็มองเถอะ แต่มือว่างๆทำไมไม่ช่วยนางซักผ้าพวกนี้บ้างนะ เจียงชิงซักผ้าทั้งหมดจนเสร็จ เจียงเหม่ยเหมยก็ยังคงมองกระท่อมน้อยตรงหน้าอย่างรอคอย ‘เหตุใดวันนี้ยังไม่ออกมานะ หรือว่าไม่อยู่’“ท่านอา ข้าซักผ้าเสร็จแล้ว เรากลับกันเถอะ”“เจ้ากลับไปก่อน ข้ามีธุระต้องทำ”“ท่านอา ไม่ใช่ว่าข้าอยากขัดขวางทางเดินท่าน แต่ข้าเอาผ้าทั้งหมดกลับไปคนเดียวไม่ไหว ท่านช่วยข้าแบกกลับหน่อยเถอะ”“เหอะ เจ้านี่ กินข้าวบ้านข้ายั
Last Updated : 2025-04-20พ่ายรักบุปผาพิษ 38
หยางหย่งเจิ้งเดินตามซูเจินจูเข้ามาถึงเรือนชั้นในไปจนถึงศาลาหน้าสวนต้นหอมหมื่นลี้ ศาลานี้เขาเคยมาสองสามครั้งแล้ว ไม่คิดว่าในหมู่บ้านห่างไกลเช่นนี้จะมีผู้ที่ออกแบบสวนและศาลาได้อย่างปราณีตสวยงาม ทางเดินหินที่เชื่อมต่อจากทางหลักไปยังศาลาไม้แดงหลังใหญ่ที่อยู่บนบ่อน้ำกว้างขวางที่ลึกจนถึงอก ปลาสวยงามงามมากมายแหวกว่ายแทรกตัวตามดอกบัวหลากหลายสายพันธุ์ ถัดไปเป็นเป็นต้นท้อขนาดใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาแก่ชิงช้าที่ถูกผูกไว้อย่างดีที่กิ่งของมันเฟยหลันรับไก่ป่าหกตัวจากหยางหย่งเจิ้งก่อนนั่งก่อไฟที่พื้นดินถัดจากศาลาที่คนทั้งสองนั่งอยู่ไปเล็กเล็กน้อย ซินเซียงนำขนมที่เพิ่งซื้อมาใส่จานยกออกมาพร้อมน้ำชาวางไว้ที่โต๊ะไม้แดงแกะสลักกลางศาลา“ซินเซียง คนอื่นไปไหนกันหมดเล่า เหตุใดไม่เข้ามา”“สี่เสวี่ยให้หลิวหยางกับจางหมิ่นขึ้นไปจับกระต่ายบนภูเขาเจ้าค่ะ เฟยอวี่ก็ขอตามไปด้วย สี่เสวี่ยกับเยว่ชิงวาดลายผ้าอยู่ที่ลานผ้า เฟยหรงเข้าไปที่เรือนเย็บปัก เฟยเมี่ยวเข้าไปตรวจเรือนในของคุณหนูเสร็จล้วจะออกไปเฝ้าประตูเจ้าค่ะ อ่อ แม่นางเพ่ยเพ่ยก็เฝ้าประตูด้านนอกอยู่เจ้าค่ะ”“เช่นนั้นเจ้าอยู่ช่วยเฟยหลันย่างไก่แล้วกัน หลิวหยางจ
Last Updated : 2025-04-20พ่ายรักบุปผาพิษ 39
เฟยหลันเดินตามซูเจินจูไปที่ศาลาเพื่อย่างไก่ป่าทั้งหกตัวต่อ อย่างไรเสียไก่หกตัวนี้ก็ไม่ได้ผิดอะไรนางทำใจเมินพวกมันไม่ลง น่องไก่สิบสองน่องอยู่ในจานของซูเจินจู ตัวไก่ไร้น่องสองตัวถูกส่งไปยังกระท่อมของหยางหย่งเจิ้งพร้อมบะหมี่ผักหยางหย่งเจิ้งเปิดประตูรับไก่ย่างและบะหมี่ผักที่หลิวหยางนำมาส่งให้ เมื่อเห็นว่าหลิวหยางเดินออกไปไกลแล้วจึงหันหลังกลับเข้ากระท่อมของตน“ท่านรองแม่ทัพ เหตุใดไก่ในหมู่บ้านนี้ถึงไม่มีขาหรือขอรับ”“หวู่เยวี้ยน เจ้าจะไปรู้อะไร เด็กสาวบ้านหลังใหญ่ในหมู่บ้านนั่นชอบกินน่องไก่ ท่านรองแม่ทัพถึงได้สั่งให้เจ้าไปจับไก่ป่ามาบ่อยๆไงเล่า”“ไอหย๋า ไอ้เจ้าพวกนี้คือไก่ที่ข้าจับมาอย่างนั้นหรือ”“หยุด เจ้าจับมาคนเดียวหรืออย่างไร แล้วเหตุใดจึงมาเพียงพวกเจ้า ทำไมเหวินอี้ไม่มาด้วย” หยางหย่งเจิ้งปรามทั้งสองก่อนจะพูดเรื่อยเปื่อยไปมากกว่านี้“เรียนท่านรองแม่ทัพ เหวินอี้ตามสืบเรื่องยาพิษที่ใช้ปลิดชีวิตก้านลู่อยู่ขอรับ หากรู้ว่าเป็นพิษชนิดใดคงสืบหากบฏได้เร็วขึ้น”“เรื่องรองนายอำเภออู๋ไปถึงไหนแล้ว”“ตอนนี้ถูกจับขังคุกอยู่ที่อำเภออู๋ ปิดปากเงียบ คืนนี้จะเริ่มการทรมานขอรับ”“ดี อย่างไรก็ต้องรู้ให้
Last Updated : 2025-04-21พ่ายรักบุปผาพิษ 40
ซูหนี่ย์ที่นั่งมองเหตุการณ์อยู่ยกยิ้มเหยียดหยาม ดี ให้คนของท่านพ่อตีนางให้ตาย นังบ่าวชั่วที่ติดตามนังจิ้งจอกนั่นไม่สมควรมีชีวิตอยู่เป็นหนามตำตานาง ให้ตายเถอะ ยิ่งเห็นก็ยิ่งเกลียด ทำไมตอนที่พวกนางออกไปทำการค้าถึงไม่เจอโจรป่าเสียบ้างนะเฟยหลันและคนของนายท่านซูถือไม้พลองยืนอยู่กลางลานหน้าห้องโถง ขอเพียงส่งสัญญาณคนทั้งคู่ก็พร้อมแสดงฝีมือทันที แต่เฟยหลันที่อยู่บนลานหันกลับมามองซูเจินจูแล้วส่ายหน้าช้าๆ“ท่านพ่อ ให้คนของท่านเข้าไปอีกคนหนึ่งเถอะเจ้าค่ะ”นายท่านซูหนัยมามองซูเจินจูเล็กน้อยก่อนจะกวักมือเรียกผู้คุ้มกันอีกคนขึ้นไปกลางลาน เอาเถอะ อย่างไรเสียซูเจินจูก็มีผู้ติดตามคนเดียว หากนางแพ้ก็แค่หาคนคุ้มกันให้ซูเจินจูเพิ่ม หากนางชนะเขาก็จะสบายใจมากขึ้น“ลงมือ!!!”เฟยหลันตวัดไม้พลองลงไปอย่างเต็มแรง ผู้ที่เข้ามารับไม้แรกถึงกับถอยร่นลงไปหลายก้าว มือที่จับไม้พลองไว้สั่นจนแทบทำไม้พลองหลุดมือ เฟยหลันกระโดดตามเข้าไปฟาดไม้พลองลงที่ข้อมือก่อนจะตวัดไม้พลองอีกด้านไปเกี่ยวไม้พลองของผู้คุ้มกันคนที่สองลง ลูกเตะที่เตะลงไปที่ศรีษะอย่างแม่นยำทำให้ผู้คุ้มกันคนที่สองล้มลงไปนอนกับพื้นที่ที ไม้พลอยที่มือของเฟยหลันถ
Last Updated : 2025-04-22พ่ายรักบุปผาพิษ 41
หลังหลินเฮงฉวนกลับไปซูเจินจูเข้ามาที่ร้านผ้าซูเตี้ยนพร้อมกับนายท่านซู สินค้าที่นำกลับมาถูกจดไว้ในรายการอย่างลวกๆ ซูเจินจูจำเป็นต้องทำมันใหม่เพื่อให้เป็นระเบียบมากขึ้น นายท่านซูนำผ้าจากเผ่าเจี๋ย ชนเผ่าเร่ร่อนดำเดินชีวิตด้วยการเดินทางไปเรื่อยๆกลับมาไม่น้อย ผ้าจากเผ่าเจี๋ยเป็นผ้าหนังสัตว์ที่ถูกตัดเย็บด้วยวิธีการแปลกใหม่ หนังสัตว์ที่ไม่หนาฝีเข็มที่เย็บจนหนังแนบชิดติดกันจนลมไม่สามารถเข้าได้เป็นชุดคลุมอย่างดีสำหรับฤดูหนาว แต่ผ้าจากเผ่าเจี๋ยทั้งหมดเป็นเพียงของบรรณาการที่ส่งเข้าไปยังจวนขุนนางเท่านั้นทำให้ซูเจินจูรู้สึกเสียดายที่ไม่สามารถทำกำไรจากของดีเช่นนี้ได้ วันนี้เป็นครั้งแรกที่นายท่านซูมีโอกาสดูงานประมูลผ้าไหมหอมหมื่นลี้ลายโบตั๋น ผ้าไหมสามพับทำกำไรได้มากถึงสี่พันสี่ร้อยตำลึง จริงอย่างที่หลงจู๊ฝูพูด ร้านผ้าซูเตี้ยนควรจัดงานกราบไหว้เทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งได้แล้วผ้ามีตำหนิห้าสิบพับถูกขนย้ายออกมาเพื่อเตรียมไว้ให้ซูเจินจู อีกทั้งนายท่านซูยังมอบเงินให้ซูเจินจูห้าร้อยตำลึง“ข้าเพิ่งรู้ว่าฮูหยินไม่เคยให้เงินเจ้าเลยยามออกมาทำการค้า ต่อไปหากข้าไม่อยู่เจ้านำเงินของที่ร้านออกไปเป็นค่าเดินทางได้เล
Last Updated : 2025-04-23พ่ายรักบุปผาพิษ 42
“คุณหนู บ่าวกลับมาแล้วเจ้าค่ะ” เฟยหลันมองเฟยหมิงที่อยู่บนเตียงแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก ลมหายใจของนางดีขึ้นมากแล้ว คุณหนูรักษานางได้จริงๆซูเจินจูรับเข็มเงินและโถบดยาไปก่อนจะสั่งให้เสี่ยวเหลียนนำเข็มเงินไปต้มในน้ำร้อนและให้เฟยหลันกรีดผ้าที่ขาของเฟยหมิงออก“กระดูกขาของนางแตก หากนางทนอยู่เฉยๆ ไม่ขยับขาสักสามเดือนขาของนางก็จะกลับมาใช้ได้เหมือนเดิม”“นางยังจะกลับมาเดินได้อีกหรือเจ้าคะ”“ต้องนอนนิ่งๆอยู่แบบนี้ไปก่อนสามเดือน หากขยับเขยื้อนก่อนหน้านั้นก็อาจจะเดินไม่ได้”“คุณหนูเหมือนหมอเทวดาเลยเจ้าค่ะ”“เจ้าจะร้องไห้ทำไม ไอหย๋า ข้าแพ้น้ำตาของพวกเจ้านัก หยุดร้องเถอะข้าจะให้เสี่ยวเหลียนไปซื้อขนมให้เจ้ากิน”“คุณหนู บ่าวแค่ดีใจมากไปเจ้าค่ะ แต่เดิมบ่าวแค่ต้องการฝังศพนางให้ดีเสียหน่อย ใครจะรู้ว่าคุณหนูดึงวิญญาณนางกลับมาจากนรกได้”“เพ้ย เจ้านี่ ตายแล้วไม่ให้นางขึ้นสวรรค์แต่กลับให้นางไปลงนรก เอาล่ะๆ เจ้าไปบดยากองนั้นเถอะ เดี๋ยวข้าฝังเข็มเสร็จแล้วต้องพอกยาให้นาง”“ทั้งหมดเลยหรือเจ้าคะ มัน เยอะมากเลยนะเจ้าคะ”“ทั้งหมดนั่นแหละพอกทั้งขาแล้วเอาผ้ามาพันเข้ากับไม้แผ่นเสียหน่อย กระดูกจะได้ไม่เคลื่อนที่มากนัก”
Last Updated : 2025-04-23พ่ายรักบุปผาพิษ 43
ซูเจินจูฝั่งร้านผ้าซูเตี้ยนได้สั่งให้คนงานไปซื้อผ้าไหมหอมหมื่นลี้ของร้านผ้าเฉินอี้เตี้ยนมาหนึ่งพับ เมื่อสำรวจดูแล้วพบว่ากลิ่นของผ้าไม่ใช่กลิ่นของดอกหอมหมื่นลี้แต่เป็นกลิ่นของดอกเหมย อีกทั้งลายผ้าไม่คมชัดคงเป็นการวาดลายลงไปโดยตรง การใช้สีอ่อนเช่นนี้จะทำให้ลายผ้ามีสีซีดได้ง่าย อีกทั้งกลิ่นดอกเหมยไม่สามารถเกาะติดผ้าได้ดีเท่ากลิ่นของดอกหอมหมื่นลี้ เวลาผ่านไปสักพักกลิ่นก็คงจางหายไปเอง ดังนั้นผ้าไหมพวกนี้ไม่สามารถนับเป็นคู่แข่งอย่างแท้จริงได้หลงจู๊ฝูที่ออกไปสืบข่าวด้วยตนเองกลับมาพบนายท่านซูละซูเจินจูด้วยสีหน้าสบายใจ“เห็นทีว่าคุณหนูจะพูดถูกทุกอย่างเลยขอรับ ผู้ที่ซื้อผ้าไหมหอมหมื่นลี้จากร้านเฉินอี้เตี้ยนไปกลับมาโวยวายที่ร้านเหตุเพราะเพียงนำผ้าไปซักเท่านั้น กลิ่นที่ควรมีก็ไม่มีอีกต่อไป เห็นทีว่าร้านผ้าเฉินอี้เตี้ยนจะเสียชื่อเสียครั้งใหญ่เป็นแน่”“เช่นนั้นข้าค่อยสบายใจหน่อย เอาล่ะ เมื่อหมดเรื่องแล้วเห็นทีว่าถึงเวลาไปเอาผ้าเสียที เจ้าล่ะ อาจู จะไปเอาผ้าหอมไหมหมื่นลี้อีกเมื่อใด”“ข้าให้เฟยหลันไปเอาผ้าแล้วเจ้าค่ะ พรุ่งนี้ก็คงนำผ้ากลับมาแล้ว เห็นทีว่างานปักงานแรกคงเป็นการตีตราร้านลงบนผ้าเสียแล้วน
Last Updated : 2025-04-23
Latest chapter
พ่ายรักบุปผาพิษ 45
“องค์ชายหก ท่านช่างเป็นดาวนำโชคของพวกข้านัก” ชายหนุ่มอีกคนในกลุ่มที่ถูกเรียกว่าคุณชายเซียวพูดขึ้นขณะที่ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ยาวที่ปูทับด้วยเบาะรองนั่งขนกระต่าย เบาะรองนี้ซูเจินจูสั่งให้ซินเซียงทำขึ้นจากขนกระต่ายสีอื่นๆเย็บติดสวมทับเบาะด้านในที่ตัดเย็บด้วยผ้าฝ้ายยัดใส่ด้วยนุ่นที่ซื้อไปจากตำบลอีกที ที่สี่มุมผูกด้วยพู่หลากสีที่ทำขึ้นด้วยพู่ไหมจากเผ่าเจี๋ยที่ซูเจินจูได้รับมาจากนายท่านซูเมื่อครั้งออกไปทำการค้าต่างแคว้น“นั่นสิเพคะ หากไม่มีพระองค์พวกหม่อมชั้นคงต้องต่อแถวยาวหลายลี้ ตากแดดตากลมอยู่ด้านนอกเสียแล้ว” ผิงเหม่ยเหรินพูดขึ้นขณะพยักเพยิดไปท่างลี่รุ่ยเซียงสหายรักแต่ยังไม่ทันที่ลี่รุ่ยเซียงจะได้พูดอะไร องค์ชายหกก็หันกลับไปพูดคุยกับหญิงสาวอีกคนที่นิ่งเงียบมาตลอด“จิวอิง เหตุใดเจ้าจึงเงียบนัก คนงานนั่นก็บอกแล้วว่าเป็นถุงหอมหมื่นลี้ ไม่ใช่ผ้าไหมหอมหมื่นลี้เสียหน่อย หรือเจ้ากลัวว่าพวกข้าติดใจผ้าไหมหอมหมื่นลี้จนลืมผ้าไหมหยกของเจ้า”“หามิได้เพคะ ขอเพียงองค์ชายหกทรงพอพระทัย หม่อมฉันจะกล้าไม่พอใจได้เช่นไร”“คุณหนูเจ้าคะ มีกลุ่มคุณหนูคุณชายดูว่าจะมาจากเมืองหลวง อ้างตัวว่าเป็นองค์ชายหก ตอนนี้บ่
พ่ายรักบุปผาพิษ 44
เช้าวันต่อมา หลิวหยางรับหน้าที่ขับรถม้าคันใหม่พาซูเจินจู สี่เสวี่ย เฟยหลัน และเฟยอวี่เข้าพบฮูหยินนายตำบลที่จวนนายตำบลเป่ย เมื่อมาถึงหน้าจวนนายตำบลหลิวหยางลงไปแจ้งกับคนเฝ้าประตูว่าคุณหนูของตนแซ่ซูชื่อเจินจูนำผ้าไหมหอมหมื่นลี้มาขอเข้าพบฮูหยิน พร้อมให้เงินหนึ่งตำลึงแก่คนเฝ้าประตู เงินหนึ่งตำลึงเร่งฝีเท้าคนให้ไวได้ดังม้า ไม่ถึงสองเค่อคนเฝ้าประตูก็ออกมาเปิดประตูให้ให้รถม้าเข้าไปซูเจินจูสวมชุดผ้าไหมหยกสีขาวปักลายนกกระยาง ลายปักละเอียดเพียงดูผ่านๆก็ยังสามารถรู้ได้ว่าเป็นงานปักชั้นสูง ผมรวบขึ้นอย่างประณีตปักด้วยปิ่นหยกขาวเนื้อดีหนึ่งคู่ที่ดูเข้ากันได้ดีกับกำไลหยกขาวที่ข้อมือ ผิวขาวราวหยก ขนตาเป็นแพหนาสีดำ ปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อยิ่งทำให้ซูเจินจูงดงามจนคนที่ได้เห็นไม่สามารถละสายตาไปได้สี่เสวี่ย เฟยหลัน เฟยอวี่ ผู้ติดตามทั้งสามคนสวมชุดผ้าไหมเฉกเช่นคุณหนูจากจวนใดจวนหนึ่ง เฟยหลันที่รอยแผลเป็นบนใบหน้าหายดีแล้วยิ่งดูงดงามและลึกลับเมื่อสวมชุดผ้าไหมสีน้ำเงิน ปักด้วยปิ่นเงินลายดอกหลันฮวาเดินคู่มากับเฟยอวี่ในชุดผ้าไหมสีเดียวกันรวมผมขึ้นอย่างเป็นระเบียบปักด้วยปิ่นเงินลายเมฆา สี่เสวี่ยที่ตามรับใช้ใกล้ชิ
พ่ายรักบุปผาพิษ 43
ซูเจินจูฝั่งร้านผ้าซูเตี้ยนได้สั่งให้คนงานไปซื้อผ้าไหมหอมหมื่นลี้ของร้านผ้าเฉินอี้เตี้ยนมาหนึ่งพับ เมื่อสำรวจดูแล้วพบว่ากลิ่นของผ้าไม่ใช่กลิ่นของดอกหอมหมื่นลี้แต่เป็นกลิ่นของดอกเหมย อีกทั้งลายผ้าไม่คมชัดคงเป็นการวาดลายลงไปโดยตรง การใช้สีอ่อนเช่นนี้จะทำให้ลายผ้ามีสีซีดได้ง่าย อีกทั้งกลิ่นดอกเหมยไม่สามารถเกาะติดผ้าได้ดีเท่ากลิ่นของดอกหอมหมื่นลี้ เวลาผ่านไปสักพักกลิ่นก็คงจางหายไปเอง ดังนั้นผ้าไหมพวกนี้ไม่สามารถนับเป็นคู่แข่งอย่างแท้จริงได้หลงจู๊ฝูที่ออกไปสืบข่าวด้วยตนเองกลับมาพบนายท่านซูละซูเจินจูด้วยสีหน้าสบายใจ“เห็นทีว่าคุณหนูจะพูดถูกทุกอย่างเลยขอรับ ผู้ที่ซื้อผ้าไหมหอมหมื่นลี้จากร้านเฉินอี้เตี้ยนไปกลับมาโวยวายที่ร้านเหตุเพราะเพียงนำผ้าไปซักเท่านั้น กลิ่นที่ควรมีก็ไม่มีอีกต่อไป เห็นทีว่าร้านผ้าเฉินอี้เตี้ยนจะเสียชื่อเสียครั้งใหญ่เป็นแน่”“เช่นนั้นข้าค่อยสบายใจหน่อย เอาล่ะ เมื่อหมดเรื่องแล้วเห็นทีว่าถึงเวลาไปเอาผ้าเสียที เจ้าล่ะ อาจู จะไปเอาผ้าหอมไหมหมื่นลี้อีกเมื่อใด”“ข้าให้เฟยหลันไปเอาผ้าแล้วเจ้าค่ะ พรุ่งนี้ก็คงนำผ้ากลับมาแล้ว เห็นทีว่างานปักงานแรกคงเป็นการตีตราร้านลงบนผ้าเสียแล้วน
พ่ายรักบุปผาพิษ 42
“คุณหนู บ่าวกลับมาแล้วเจ้าค่ะ” เฟยหลันมองเฟยหมิงที่อยู่บนเตียงแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก ลมหายใจของนางดีขึ้นมากแล้ว คุณหนูรักษานางได้จริงๆซูเจินจูรับเข็มเงินและโถบดยาไปก่อนจะสั่งให้เสี่ยวเหลียนนำเข็มเงินไปต้มในน้ำร้อนและให้เฟยหลันกรีดผ้าที่ขาของเฟยหมิงออก“กระดูกขาของนางแตก หากนางทนอยู่เฉยๆ ไม่ขยับขาสักสามเดือนขาของนางก็จะกลับมาใช้ได้เหมือนเดิม”“นางยังจะกลับมาเดินได้อีกหรือเจ้าคะ”“ต้องนอนนิ่งๆอยู่แบบนี้ไปก่อนสามเดือน หากขยับเขยื้อนก่อนหน้านั้นก็อาจจะเดินไม่ได้”“คุณหนูเหมือนหมอเทวดาเลยเจ้าค่ะ”“เจ้าจะร้องไห้ทำไม ไอหย๋า ข้าแพ้น้ำตาของพวกเจ้านัก หยุดร้องเถอะข้าจะให้เสี่ยวเหลียนไปซื้อขนมให้เจ้ากิน”“คุณหนู บ่าวแค่ดีใจมากไปเจ้าค่ะ แต่เดิมบ่าวแค่ต้องการฝังศพนางให้ดีเสียหน่อย ใครจะรู้ว่าคุณหนูดึงวิญญาณนางกลับมาจากนรกได้”“เพ้ย เจ้านี่ ตายแล้วไม่ให้นางขึ้นสวรรค์แต่กลับให้นางไปลงนรก เอาล่ะๆ เจ้าไปบดยากองนั้นเถอะ เดี๋ยวข้าฝังเข็มเสร็จแล้วต้องพอกยาให้นาง”“ทั้งหมดเลยหรือเจ้าคะ มัน เยอะมากเลยนะเจ้าคะ”“ทั้งหมดนั่นแหละพอกทั้งขาแล้วเอาผ้ามาพันเข้ากับไม้แผ่นเสียหน่อย กระดูกจะได้ไม่เคลื่อนที่มากนัก”
พ่ายรักบุปผาพิษ 41
หลังหลินเฮงฉวนกลับไปซูเจินจูเข้ามาที่ร้านผ้าซูเตี้ยนพร้อมกับนายท่านซู สินค้าที่นำกลับมาถูกจดไว้ในรายการอย่างลวกๆ ซูเจินจูจำเป็นต้องทำมันใหม่เพื่อให้เป็นระเบียบมากขึ้น นายท่านซูนำผ้าจากเผ่าเจี๋ย ชนเผ่าเร่ร่อนดำเดินชีวิตด้วยการเดินทางไปเรื่อยๆกลับมาไม่น้อย ผ้าจากเผ่าเจี๋ยเป็นผ้าหนังสัตว์ที่ถูกตัดเย็บด้วยวิธีการแปลกใหม่ หนังสัตว์ที่ไม่หนาฝีเข็มที่เย็บจนหนังแนบชิดติดกันจนลมไม่สามารถเข้าได้เป็นชุดคลุมอย่างดีสำหรับฤดูหนาว แต่ผ้าจากเผ่าเจี๋ยทั้งหมดเป็นเพียงของบรรณาการที่ส่งเข้าไปยังจวนขุนนางเท่านั้นทำให้ซูเจินจูรู้สึกเสียดายที่ไม่สามารถทำกำไรจากของดีเช่นนี้ได้ วันนี้เป็นครั้งแรกที่นายท่านซูมีโอกาสดูงานประมูลผ้าไหมหอมหมื่นลี้ลายโบตั๋น ผ้าไหมสามพับทำกำไรได้มากถึงสี่พันสี่ร้อยตำลึง จริงอย่างที่หลงจู๊ฝูพูด ร้านผ้าซูเตี้ยนควรจัดงานกราบไหว้เทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งได้แล้วผ้ามีตำหนิห้าสิบพับถูกขนย้ายออกมาเพื่อเตรียมไว้ให้ซูเจินจู อีกทั้งนายท่านซูยังมอบเงินให้ซูเจินจูห้าร้อยตำลึง“ข้าเพิ่งรู้ว่าฮูหยินไม่เคยให้เงินเจ้าเลยยามออกมาทำการค้า ต่อไปหากข้าไม่อยู่เจ้านำเงินของที่ร้านออกไปเป็นค่าเดินทางได้เล
พ่ายรักบุปผาพิษ 40
ซูหนี่ย์ที่นั่งมองเหตุการณ์อยู่ยกยิ้มเหยียดหยาม ดี ให้คนของท่านพ่อตีนางให้ตาย นังบ่าวชั่วที่ติดตามนังจิ้งจอกนั่นไม่สมควรมีชีวิตอยู่เป็นหนามตำตานาง ให้ตายเถอะ ยิ่งเห็นก็ยิ่งเกลียด ทำไมตอนที่พวกนางออกไปทำการค้าถึงไม่เจอโจรป่าเสียบ้างนะเฟยหลันและคนของนายท่านซูถือไม้พลองยืนอยู่กลางลานหน้าห้องโถง ขอเพียงส่งสัญญาณคนทั้งคู่ก็พร้อมแสดงฝีมือทันที แต่เฟยหลันที่อยู่บนลานหันกลับมามองซูเจินจูแล้วส่ายหน้าช้าๆ“ท่านพ่อ ให้คนของท่านเข้าไปอีกคนหนึ่งเถอะเจ้าค่ะ”นายท่านซูหนัยมามองซูเจินจูเล็กน้อยก่อนจะกวักมือเรียกผู้คุ้มกันอีกคนขึ้นไปกลางลาน เอาเถอะ อย่างไรเสียซูเจินจูก็มีผู้ติดตามคนเดียว หากนางแพ้ก็แค่หาคนคุ้มกันให้ซูเจินจูเพิ่ม หากนางชนะเขาก็จะสบายใจมากขึ้น“ลงมือ!!!”เฟยหลันตวัดไม้พลองลงไปอย่างเต็มแรง ผู้ที่เข้ามารับไม้แรกถึงกับถอยร่นลงไปหลายก้าว มือที่จับไม้พลองไว้สั่นจนแทบทำไม้พลองหลุดมือ เฟยหลันกระโดดตามเข้าไปฟาดไม้พลองลงที่ข้อมือก่อนจะตวัดไม้พลองอีกด้านไปเกี่ยวไม้พลองของผู้คุ้มกันคนที่สองลง ลูกเตะที่เตะลงไปที่ศรีษะอย่างแม่นยำทำให้ผู้คุ้มกันคนที่สองล้มลงไปนอนกับพื้นที่ที ไม้พลอยที่มือของเฟยหลันถ
พ่ายรักบุปผาพิษ 39
เฟยหลันเดินตามซูเจินจูไปที่ศาลาเพื่อย่างไก่ป่าทั้งหกตัวต่อ อย่างไรเสียไก่หกตัวนี้ก็ไม่ได้ผิดอะไรนางทำใจเมินพวกมันไม่ลง น่องไก่สิบสองน่องอยู่ในจานของซูเจินจู ตัวไก่ไร้น่องสองตัวถูกส่งไปยังกระท่อมของหยางหย่งเจิ้งพร้อมบะหมี่ผักหยางหย่งเจิ้งเปิดประตูรับไก่ย่างและบะหมี่ผักที่หลิวหยางนำมาส่งให้ เมื่อเห็นว่าหลิวหยางเดินออกไปไกลแล้วจึงหันหลังกลับเข้ากระท่อมของตน“ท่านรองแม่ทัพ เหตุใดไก่ในหมู่บ้านนี้ถึงไม่มีขาหรือขอรับ”“หวู่เยวี้ยน เจ้าจะไปรู้อะไร เด็กสาวบ้านหลังใหญ่ในหมู่บ้านนั่นชอบกินน่องไก่ ท่านรองแม่ทัพถึงได้สั่งให้เจ้าไปจับไก่ป่ามาบ่อยๆไงเล่า”“ไอหย๋า ไอ้เจ้าพวกนี้คือไก่ที่ข้าจับมาอย่างนั้นหรือ”“หยุด เจ้าจับมาคนเดียวหรืออย่างไร แล้วเหตุใดจึงมาเพียงพวกเจ้า ทำไมเหวินอี้ไม่มาด้วย” หยางหย่งเจิ้งปรามทั้งสองก่อนจะพูดเรื่อยเปื่อยไปมากกว่านี้“เรียนท่านรองแม่ทัพ เหวินอี้ตามสืบเรื่องยาพิษที่ใช้ปลิดชีวิตก้านลู่อยู่ขอรับ หากรู้ว่าเป็นพิษชนิดใดคงสืบหากบฏได้เร็วขึ้น”“เรื่องรองนายอำเภออู๋ไปถึงไหนแล้ว”“ตอนนี้ถูกจับขังคุกอยู่ที่อำเภออู๋ ปิดปากเงียบ คืนนี้จะเริ่มการทรมานขอรับ”“ดี อย่างไรก็ต้องรู้ให้
พ่ายรักบุปผาพิษ 38
หยางหย่งเจิ้งเดินตามซูเจินจูเข้ามาถึงเรือนชั้นในไปจนถึงศาลาหน้าสวนต้นหอมหมื่นลี้ ศาลานี้เขาเคยมาสองสามครั้งแล้ว ไม่คิดว่าในหมู่บ้านห่างไกลเช่นนี้จะมีผู้ที่ออกแบบสวนและศาลาได้อย่างปราณีตสวยงาม ทางเดินหินที่เชื่อมต่อจากทางหลักไปยังศาลาไม้แดงหลังใหญ่ที่อยู่บนบ่อน้ำกว้างขวางที่ลึกจนถึงอก ปลาสวยงามงามมากมายแหวกว่ายแทรกตัวตามดอกบัวหลากหลายสายพันธุ์ ถัดไปเป็นเป็นต้นท้อขนาดใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาแก่ชิงช้าที่ถูกผูกไว้อย่างดีที่กิ่งของมันเฟยหลันรับไก่ป่าหกตัวจากหยางหย่งเจิ้งก่อนนั่งก่อไฟที่พื้นดินถัดจากศาลาที่คนทั้งสองนั่งอยู่ไปเล็กเล็กน้อย ซินเซียงนำขนมที่เพิ่งซื้อมาใส่จานยกออกมาพร้อมน้ำชาวางไว้ที่โต๊ะไม้แดงแกะสลักกลางศาลา“ซินเซียง คนอื่นไปไหนกันหมดเล่า เหตุใดไม่เข้ามา”“สี่เสวี่ยให้หลิวหยางกับจางหมิ่นขึ้นไปจับกระต่ายบนภูเขาเจ้าค่ะ เฟยอวี่ก็ขอตามไปด้วย สี่เสวี่ยกับเยว่ชิงวาดลายผ้าอยู่ที่ลานผ้า เฟยหรงเข้าไปที่เรือนเย็บปัก เฟยเมี่ยวเข้าไปตรวจเรือนในของคุณหนูเสร็จล้วจะออกไปเฝ้าประตูเจ้าค่ะ อ่อ แม่นางเพ่ยเพ่ยก็เฝ้าประตูด้านนอกอยู่เจ้าค่ะ”“เช่นนั้นเจ้าอยู่ช่วยเฟยหลันย่างไก่แล้วกัน หลิวหยางจ
พ่ายรักบุปผาพิษ 37
“ท่านอา เหตุใดต้องมาซักผ้าที่นี่ด้วยล่ะเจ้าคะ ไม่สู้ไปนั่งทางนั้นรวมกับคนอื่นๆไม่กว่าหรือ” เด็กหญิงตัวน้อยที่เคยไปอวยพรวันเกิดให้ซูเจินจูที่เรือนหอมหมื่นลี้ถามหญิงสาวที่อยู่ข้างๆด้วยแววตาสงสัย“เจ้าจะไปรู้อะไร นั่งตรงนี้มีต้นไม้ใหญ่ คอยบังแดด เหตุใดต้องไปนั่งรวมกันอยู่ตรงนั้น”“ตรงนั้นก็มีต้นไม้นะเจ้าคะ แล้วนี่ก็เย็นมากแล้วมีแดดที่ไหนกัน ข้าอยากไปนั่งคุยเล่นกับอาอี๋มากกว่า” เจียงชิงนั่งซักผ้าไปก็บ่นไป นางนำผ้ามาซักตั้งแต่ยามเว่ย หากท่านอาของนางช่วยซักผ้าบ้างป่านนี้นางคงตากผ้าจนเสร็จและเริ่มทำกับข้าวเย็นแล้ว สายตาของเจียงชิงจ้องมองที่ท่านอาของนางที่เอาแต่มองเข้าไปในกระท่อมหลังเล็กนั้น เห้อ อยากมองก็มองเถอะ แต่มือว่างๆทำไมไม่ช่วยนางซักผ้าพวกนี้บ้างนะ เจียงชิงซักผ้าทั้งหมดจนเสร็จ เจียงเหม่ยเหมยก็ยังคงมองกระท่อมน้อยตรงหน้าอย่างรอคอย ‘เหตุใดวันนี้ยังไม่ออกมานะ หรือว่าไม่อยู่’“ท่านอา ข้าซักผ้าเสร็จแล้ว เรากลับกันเถอะ”“เจ้ากลับไปก่อน ข้ามีธุระต้องทำ”“ท่านอา ไม่ใช่ว่าข้าอยากขัดขวางทางเดินท่าน แต่ข้าเอาผ้าทั้งหมดกลับไปคนเดียวไม่ไหว ท่านช่วยข้าแบกกลับหน่อยเถอะ”“เหอะ เจ้านี่ กินข้าวบ้านข้ายั
