พลั่ก!! ตุ้บ!!“โอ้ยยยย!!”มาร์ชเห็นร่างบางที่อยู่ตรงหน้ากำลังตกเป็นของคนอื่นก็โมโหหนักมาก และจัดการกับชายฉกรรจ์ตรงหน้าจนล้มไปกองกับพื้นแกร็ก!!เขาเอาปืนจ่อไปที่ศีรษะของชายฉกรรจ์ เมื่อชายฉกรรจ์เห็นดังนั้นก็รีบนั่งคุกเข่าขอชีวิตของตัวเองทันที“ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว ไว้ชีวิตฉันเถอะนะ”“กาย จัดการมันไปส่งตำรวจ”“ครับนาย” พูดจบกายก็ลากชายฉกรรจ์ออกไปหาตำรวจที่โทรเรียกให้มาก่อนหน้านี้ทันทีเมื่อจัดการชายฉกรรจ์ที่อยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว เขามองดูหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าด้วยอารมณ์สงสารและโกรธก่อนหน้านี้ที่มันกำลังปะปนกันอยู่ด้วยการพยศของเธอตอนนี้ตามตัวของเธอมีแต่ร่องรอยเขียวช้ำจากที่โดนขืนใจ และบริเวณขาของเธอก็มีรอยถลอกและมีเลือดซึมออกมา พร้อมกับข้อเท้าของเธอที่บวมเปล่ง นอนร้องไห้กอดท้องน้อยตัวเองไว้ด้วยความเจ็บปวดและหมดแรง ใบหน้าของเธอนั่นมีแต่คราบน้ำตาและแววตาที่ตื่นตระหนก ตัวของเธอตอนนี้มีแต่บราปีกนกและแพนตี้ติดตัว เขาจึงรีบถอดเสื้อสูทคลุมทับตัวเธออย่างรวดเร็ว“ฮือๆ คุณมาร์ช” หญิงสาวเมื่อได้สติและเห็นคนตรงหน้าเป็นชายที่ใจร้ายกับเธอเมื่อหลายนาทีก่อน ก็ทำให้เธอนั้นอุ่นใจขึ้นมาและพุ่งตัวเข้าไปก
พูดจบชายหนุ่มก็จัดการจับยกขาของหญิงสาวอ้าออกกว้างกว่าเดิม และจัดการนำลิ้นอุ่นๆ ของตัวเองก้มลงไปดูดและกลืนกินกลีบกุหลาบของหญิงสาว“อ่าส์ อือออ คุณมาร์ช หือ พาย ใจจะขาดแล้ว เบาๆ หน่อยค่ะ”หญิงสาวกำผ้าปูที่นอนยับยูยี่จนทนไม่ไหวต้องกัดริมฝีปากของตัวเองเอาไว้เพื่ออดทนกับความเสียวที่แปลกใหม่ที่ชายหนุ่มตรงหน้านั้นมอบให้“หือ…” หญิงสาวพยายามจะขยับตัวหนี แต่ชายหนุ่มนั้นรู้ทันจึงใช้มือทั้งสองข้างล็อคสะโพกของเธอไว้ไม่ให้ขยับ และใช้ลิ้นร้อนๆ ลงไปที่จุดอ่อนของหญิงสาวหนักกว่าเดิม จนเธอทนความเสียวไม่ไหวจึงยกสะโพกตอบรับชายหนุ่มและใช้มืออีกข้างกดหัวชายหนุ่มให้ไปยังกลีบกุหลาบของเธอ“อือ อ่ะ อือ คุณมาร์ช กรี๊ดดดดดดดดด” หญิงสาวเกร็งร่างกายและกระตุกน้ำรักของเธอออกมาอย่างเหนื่อยล้า และค่อยสูดลมหายใจเอาออกซิเจนเข้าปอดของตัวเองแฮ่กๆ!!!“หึ เสร็จเร็วดีนิ” ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวหลังจากดูดกลืนกินน้ำรักของเธอจนเหือดแห้งไป‘คุณมาร์ชของพาย เซ็กซี่จังเลย’ เธอคิดอยู่ภายในใจ เธอมองภาพตรงหน้าที่เขาเงยมองเธออยู่ตรงระหว่างขาของเธอพร้อมกับรอยน้ำรักของเธอที่อยู่บนริมฝีปากและตวัดลิ้นเลีย ทำให้เธอนั้นใจแทบละลายลงไปก
หมอคินน์ VS หมอปันปันอีกด้านทางฝั่งประตูเข้าห้องน้ำหญิงฟุ่บบบบ!!!“กรี๊ดดด ไอ่บ้าที่ไหนมากอดฉัน” หมอปันปันที่เดินออกมาจากห้องน้ำ เพื่อมุ่งหน้ากลับไปหาพะพาย แต่เมื่อเดินออกมาพ้นประตูหน้าห้องน้ำก็ถูกใครไม่รู้ที่จู่ๆ ก็ดึงเธอเข้าไปกอด เธอจึงพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากอ้อมแขนนั้น“หมอคินน์”“ไง ที่รัก สามีแอบหนีเที่ยวแค่วันเดียวถึงกลับมาตามเลยเหรอ??”“ใครเป็นเมียคุณไม่ทราบ อร๊าย ปล่อยปันปันเดี๋ยวนี้นะ”“กลับคอนโดเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะฟ้องคุณแม่”“ปันปันไม่กลับ ปันปันจะไปดื่มต่อ”ชายหนุ่มปล่อยตัวหญิงสาวเป็นอิสระจากอ้อมกอด แต่ยังคงผลักเธอชิดกำแพงและใช้แขนกั้นเดินไว้ทั้งสองข้าง“หมอคินน์ ปล่อยปันปันนะ”“ไม่คิดว่า ว่าที่ภรรยาจะดื้อขนาดนี้”“ใครเป็นคู่หมั้นของหมอคินน์ ปันปันยังไม่ได้ตอบตกลงสักหน่อย”“นั่นสิ เอากันตั้งหลายครั้ง มันก็ไม่ใช่แค่คู่หมั้นแล้วสินะ ต้องเรียกว่าผัวเมียสิถึงจะถูก”หญิงสาวได้ยินดังนั้น เธอก็รีบเอามือปิดปากชายหนุ่ม เพราะกลัวว่าคนเดินผ่านไปมาจะได้ยินเรื่องที่ทั้งสองนั้นพูดคุยกัน“หมอคินน์ ไอ่คนป่าเถื่อน พูดบ้าอะไรของหมอเนี้ยะ คนอื่นได้ยิน เขาจะเข้าใจผิดนะ เพราะตอนนี้ปันปันยัง
หลังจากเหตุการณ์คืนนั้นผ่านไป เขาก็ทำให้เธอหมดแรงจนแทบลุกไม่ไหว กว่าจะหยุดทำโทษเธอก็ปาไปเกือบเที่ยงวัน ‘เขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกัน??’วันหยุดของเธอนั้นแสนเศร้ามาก ตื่นมาอีกทีก็เกือบเย็น เธอนั้นมีแพลนที่จะไปอ่านหนังสือตามร้านคาเฟ่ แต่ก็ต้องมาหมดแรงเพราะชายหนุ่มนั้นเอาแต่รังแกเธอและเอาแต่ใจตัวเอง แถมยังต้องมาเจอเหตุการณ์ร้ายๆ ที่เธอนั้นแทบไม่มีวันลืมอีก ถ้าเขาไม่กลับมาช่วยเธอเอาไว้ ป่านนี้เธอจะเป็นอย่างไรบ้างนะ นึกถึงแล้วไม่อยากจะคิดเหตุการณ์นั้นขึ้นมาอีกเลย ถ้าย้อนกลับไปได้เธอจะไม่ดื่ม และจะไม่พยศใส่เขาอย่างแน่นอนเมื่อเธอเปิดดูโทรศัพท์ที่เขาเก็บมาให้เพราะว่ามันน่าจะตกอยู่บริเวณข้างถนน ตอนที่เธอพยายามหนีจากชายฉกรรจ์ ก็พบว่าเธอนั้นได้รับข้อความจากทางร้านกาแฟที่ทำประจำ..ว่าต่อไปนี้ไม่ต้องไปทำงานที่นั้นอีกแล้ว เพราะใครนะเหรอ?? เพราะคุณมาร์ชให้พี่กายไปลาออกและหาคนมาทำงานแทนเธอยังไงละ คิดแล้วก็เศร้าหนักกว่าเดิม แล้วถ้าวันหนึ่งคุณมาร์ชเบื่อเธอๆ ขึ้นมาจริงๆ แล้วจะหาเงินจากไหนจ่ายค่าเล่าเรียน ‘เฮ้อ เหนื่อยจัง เดี๋ยวค่อยคิดก็แล้วกัน แต่ตอนนี้เธอขอกลับไปตั้งหลักที่ห้องของตัวเองดีกว่า สู้สู้นะย
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปวันนี้เป็นวันแรกที่เธอต้องไปเรียนหลังจากเปิดเทอมขึ้นปีสองกว่าเธอจะขอชายหนุ่มกลับห้องได้ก็ปาไปหลายวัน เพราะเขาเอาแต่รังแกเธอและตักตวงความสุขของตัวเอง จนแทบไม่ให้เธอเห็นเดือนเห็นตะวัน กว่าจะขับรถมาส่งเธอได้ก็เมื่อวานนี้นี่เอง“หวัดดี พะพาย ไม่เจอกันตั้งหลายอาทิตย์คิดถึงจังเลย”“หวัดดี คาร่า ไม่เจอกันนานคิดถึงมากๆ เหมือนกัน”“มาๆ กอดหน่อย” คาร่าอ้าแขนและเรียกเพื่อนสนิทของเธอเข้ามากอดเธอกับคาร่ารู้จักกันตั้งแต่ตอนปีหนึ่ง คาร่าเป็นลูกคนรวยมาก มีอิทธิพลอันดับต้นๆ ของประเทศไทย แต่ไม่สามารถเปิดเผยตัวตนได้เพราะเป็นอันตรายกับตัวเธอมากเกินไป ทุกวันจะมีคนขับรถคอยมารับและส่งเธอ แถมยังมีบอดี้การ์ดคอยดูแลเธออยู่ไกลๆ ด้วยแหละ คาร่าบอกที่เป็นเพื่อนกับฉันเพราะว่าฉันเป็นคนใจดี และจริงใจ เธอบอกว่ารอบกายของเธอมีแต่จอมปลอม หรือเข้ามาหาเธอเผื่อหวังผลประโยชน์ แต่ต่างจากฉันที่ไม่มีผิดมีภัยอะไรเลย แถมอยู่ด้วยยังรู้อุ่นใจ และสนุกที่สุด“ไม่เจอกันนานเธอดูมีน้ำมีนวลขึ้นนะ พะพาย”“จะ จริงเหรอ??”“จริงสิ แบบนี้เราชอบ ชอบก็ตอนเธอผอมโซอีกนะ ฮ่าๆ”“คาร่า!!! เราแค่ทำงานหนักเฉยๆ”“บอกให้เราช่วยก็ไม่
หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็รีบเดินถอยหลังกลับไปหาชายหนุ่ม แล้วก้าวขึ้นรถด้วยตัวลีบ ต่อหน้าผู้หญิงที่มายืนกรี๊ดใส่ชายหนุ่มทั้งหลาย“คุณคะ มารับยัยนี่ทำไม หุ่นก็งั้นๆ น่าตาก็จืดชืด ไม่น่าเร้าใจเท่าหนูหรอกนะคะ รับหนูไปดีกว่าไหมคะ รับรองถึงใจกว่ายัยเฉิ่มนี่อีกค่ะ” สาวหุ่นเอ็กซ์ มองหญิงสาวที่เดินเข้าไปนั่งในรถอย่างไม่พอใจ เพราะชายหนุ่มคนนี้เธอเล็งไว้ตั้งแต่เขาขับรถมาจอดรถแล้ว แต่อยู่ดีดีจะพาหญิงสาวไร้รสนิยมขึ้นรถไปกับเขา“ไม่ใช่เรื่องของเธอ ถ้าคันมากก็ไปหาคาลาไมล์มาทา”“กรี๊ดดดดด” ชายหนุ่มพูดจบก็เดินไปเข้าไปในรถยังฝั่งคนขับพร้อมขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้สาวหุ่นเอ็กซ์นั้นยืนกระทืบเท้าและกรีดร้องเสียงดังอย่างไม่พอใจตามอยู่ข้างหลังภายในรถ…“คุณมาร์ช จะพาพายไปไหนคะ??”“กลับห้องไง”“แต่นี่มันไม่ใช่ทางกลับห้องของพายนะคะ”“ก็ไม่ใช่นะสิ”“แล้วจะกลับห้องได้ยังไงคะ??”“ได้สิ ก็ห้องของฉันไง”“เออ คืนนี้พายขอนอนที่ห้องตัวเองไม่ได้เหรอคะ พอดีพายต้องทำรายงานค่ะ”“ทำไมที่ห้องฉันมันทำไม่ได้หริอยังไง”“เออ ได้ค่ะ แต่พายกลัวว่าจะรบกวนคุณมาร์ช ช่วงพักผ่อนค่ะ”“ฉันยังไม่ได้พูดว่าเธอรบกวน”“แต่ชุดนักศึกษาพายไม
“ไอ่เวรเอ้ย” เขาสบถคำหยาบเสร็จก็โทรสั่งให้บอดี้การ์ดของเขาไปหาชุดนักศึกษาให้เธอใส่ใหม่อย่างรวดเร็วตู้ดดดดดด!!!【ไอ่กาย มึงเอาชุดอะไรให้ยัยนี่ใส่ กูให้เวลามีง 1 ชั่วโมง ไปหาชุดที่เรียบร้อยกว่านี้มา】【ครับนาย ผมคิดว่าจะพอดีกับตัวของเธอ ชุดมันเล็กไปเหรอครับ】【เออ มันเล็กจนห่ดไปหมดแล้ว】【อะไรนะครับนาย】【มึงอย่าถามให้มันมาก รีบไปจัดการตามที่กูสั่งเร็วๆ ก็พอ】【ครับนาย ผมจะรีบไปจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยครับ】ติ้ด!!!เมื่อเขาโทรสั่งบอดี้การ์ดของเขสเสร็จก็เดินกลับมาที่ห้องครัวทันทีหญิงสาวเห็นชายหนุ่มเข้ามาก็รีบตักข้าวต้มใส่ถ้วย และรีบวางบนโต๊ะเดินเลี่ยงชายหนุ่มออกไปอย่างเงียบๆ เพราะกลัวว่าเขาจะหงุดหงิดใส่เธอเหมือนเมื่อเช้าอีก“จะไปไหน??”“พายจะออกไปเรียนค่ะ”“เธอมีเรียนเที่ยงจะรีบทำไม??”“คุณรู้??”“ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้ แล้วนี่ใส่ชุดอะไร??”“ชุดที่เอ่อ แขวนไว้ในตู้เสื้อผ้า ไม่ใช่ของพะพายหรอคะ??”“ชุดตัวเล็กขนาดนี้ทำไมถึงกล้าใส่ เธอจะใส่ไปอ่อยผู้ชายที่ไหนอีก??”“พายเปล่านะคะ พายเห็นว่ามีชุดนี้เลยคิดว่าเป็นของพาย ขอโทษค่ะ พายจะรีบถอดออกเดี๋ยวนี้ค่ะ”พูดจบ หญิงสาวรีบเดินเข้าไปยังห้องและเปิดตู้เสื้
หลังจากที่หญิงสาวอาบน้ำชำระร่างกายอีกครั้ง เมื่อออกมาด้านนอกก็พบว่ามีชุดนักศีกษาตัวใหม่แขวนไว้ตรงตู้เสื้อผ้าเรียบร้อบแล้วเธอจึงหยิบมันมาใส่ แต่ทว่าชุดที่เธอใส่นั้นมันแปลกตาจากเดิมไปมาก แต่เป็นเสื้อนักศึกษาที่ใหญ่กว่าตัวของเธอ แถมกระโปรงเป็นกระโปรงพลีทยาวถึงข้อเท้า เมื่อใส่เสร็จแล้วและมองดูตัวเองในกระจก ก็ทำให้เธอนั่นดูเป็นยายเฉิ่มไปเลย เธอเป็นถึงดาวคณะเลยนะ แต่งตัวแบบนี้มีหวังโดนยัยคาร่าแซวแน่ๆ เลย แต่ช่างเหอะ สิ่งที่เธอสนใจมากในตอนนี้ก็คือรอยรักที่ชายหนุ่มทำไว้ที่ลำคอระหงส์ของเธอนั่นเอง“ทำยังไงดี เครื่องสำอางก็ไม่มี”เธอสังเกตุดูรอบๆ ก็พบว่ามีเสื้อคลุมฮู้ดตัวใหญ่สีเทาแขวนไว้ในตู้ เธอจึงหยิบมันออกมาและเดินไปหาชายหนุ่ม“คุณมาร์ชคะ พายขอยืมเสื้อคลุมตัวนี้ของคุณหน่อยได้ไหมคะ เดี๋ยวพายจะซักมาคืนค่ะ”“ทำไมกลัวคนอื่นจะเห็นรอยที่ฉันทำไว้อย่างนั้นเหรอ??”หญิงสาวไม่ตอบ แต่ก้มหน้าพยักขึ้นลงให้ชายหนุ่มเป็นคำตอบ“อืม แต่งตัวแบบนี้ค่อยดูดีหน่อย”“อะไรนะคะ”“ฉันบอกว่าชุดนี้มันดูเรียบร้อย”“แต่มันเรียบร้อยไปหรือเปล่าคะ พายใส่ไม่ถนัดเลยค่ะ”“แล้วก่อนหน้านี้เธอใส่ถนัดอย่างนั้นเหรอ??”“เปล่านะคะ ชุดเ
3 ปีผ่านไป….ณ คฤหาสน์หลังใหญ่….ตั้งแต่ที่หญิงสาวนั้นตัดสินใจให้โอกาสชายหนุ่มหลังจากนั้นมา ชีวิตของเธอนั้นก็พบแต่ความสุขเป็นอย่างมาก เขาคอยดูแลเอาใจใส่ เธอกับลูกและครอบครัวของเธอเป็นอย่างดี ทำหน้าที่สามีได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยแม้แต่น้อย“ปรายฟ้า มาหาแม่สิลูก” พะพายกำลังเรียกลูกของเธอมากอดด้วยความรัก“มะม๊า ปรายรักมะม๊าค่ะ” ลูกของพะพายก็รักเธอมากเช่นเดียวกัน“มะม๊าก็รักหนูมากๆ ค่ะ”จุ๊บ!!! พะพายจูบลงตรงศีรษะลูกสาวของเธอ“ดึกแล้ว ได้เวลานอนแล้วนะคะ เดี๋ยวแม่เล่านิทานให้ฟัง” เธอบอกบอกลูกให้นอนหลับอย่างอ่อนโยน“ค่ะ มะม๊า” เด็กสาวที่ได้ยินเช่นนั้นก็เดินขึ้นไปบนเตียงเล็กของเธอและนอนรอแม่ของเธอเล่านิทานให้ฟังก่อนนอนหลังจากที่พะพายเล่านิทานได้ไม่นาน ลูกสาวของเธอนั้นก็หลับไปเรียบร้อยแล้ว เธอจึงโน้มตัวก้มจูบที่หน้าผากลูกของเธอ และปิดไฟในห้องก่อนเดินจากไป“ฝันดีนะคะ เด็กดีของมะม๊า”เมื่อหลังจากที่เธอเดินออกมาจากห้องของลูกเธอ เธอก็เดินไปยังห้องของเธอทันที เดินทีหญิงสาวอยากให้ลูกนั้นนอนในห้องเดียวกัน แต่ทว่ามาร์ช สามีของเธอนั้นบอกว่าต้องนอนแยกห้องตั้งแต่เล็กๆ และเรียนรู้การใช้ชีวิตอยู่คนเดียว
“ยินดีด้วยนะครับน้องพาย ยินดีด้วยนะไอ่เพื่อนรัก”คินน์เดินมาตบไหล่ชายหนุ่มเบาๆ ที่กำลังยืนมองดูเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองอยู่ในมือของหมอปันปัน และร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ“ยินดีด้วยนะคะน้องพะพาย พี่มาร์ช เด็กแข็งแรงมากเลยค่ะ” หมอปันปันอุ้มเด็กอยู่ในมือและค่อยๆ ยืนให้ต่อให้กับคุณแม่มือใหม่พะพายที่เจ็บท้องจากการคลอดลูกเมื่อสักครู่ เมื่อได้เห็นเด็กทารกที่ตนเองอุ้มท้องมาถึงเก้าเดือนก็ดีใจจนน้ำตาไหลและก้มไปจูบที่ใบหน้าของเจ้าตัวเล็กอย่างแผ่วเบา และลืมความเจ็บปวดเมื่อสักครู่นี้จนหมดสิ้นไป“น้องพาย ฮึก ลูกของเรา พี่ดีใจเหลือเกิน ขอบคุณมากนะครับ ที่อุ้มท้องเจ้าตัวเล็กจนคลอดออกมา”ชายหนุ่มหันไปขอบคุณหญิงสาวที่นอนมองดูหน้าลูกอยู่ และก้มจูบที่หน้าผากมนของหญิงสาวเบาๆ“ขอบคุณพี่มาร์ชเช่นกันนะคะ ที่ค่อยเลี้ยงดูลูกตอนที่อยู่ในท้องตลอดหลายเดือนที่ผ่านมา ทำให้ลูกได้ทานอาหารดีๆ และได้ฟังนิทานก่อนนอนทุกวัน”หญิงสาวพูดขอบคุณและใช้มือดึงชายหนุ่มลงมาหอมที่แก้มสากของเขาเช่นเดียวกัน“ขอบคุณพี่หมอคินน์พี่หมอปันปันมากๆ นะคะที่คอยให้กำลังใจและทำคลอดให้พาย และคุณพยาบาลทุกคนมากๆ ด้วยค่ะ วันนี้เป็นวันที่พิเศษสุดๆ
ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบได้เพียงนิดเดียว ชายหนุ่มก็เพิ่งคิดได้ว่าเขานั้นเพิ่งผ่านกิจกรรมกับหญิงสาวมา เมื่อหญิงสาวพูดออกมานั้นทำให้เขานั้นอายเป็นอย่างมาก เขามองจากกระจกด้านหลังในรถ ก็พบว่าบอดี้การ์ดของเขานั้นแอบยิ้มอยู่มุมปาก แต่ไม่กล้าพูดออกมา“อย่าให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่งั้นกูจะยิงพวกมึงทิ้งแน่”ชายหนุ่มตะโกนสั่งบอดี้การ์ด และรีบเอามือเช็ดมุมปากอย่างรวดเร็ว“ครับนาย”‘หน้าอายชะมัด’ เขานึกอยู่ในใจ“อือ พี่มาร์ช พายปวดท้องจังเลยค่ะ”หญิงสาวที่นั่งอยู่ภายในรถ จับมือชายหนุ่มแน่น ตอนนี้เธอมีเหงื่อผุดออกมาตามไรผมเต็มไปหมด ชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวไว้แน่นไม่ยอมปล่อยมือไปไหน“อดทนอีกนิดนะครับน้องพาย ใกล้จะถึงโรงพยาบาลแล้ว พี่บอกไอ่คินน์กับปันปันไว้แล้ว ไม่ต้องกังวลอะไรนะ พี่จะอยู่เคียงข้างหนูทุกวินาที”“หืออ พี่มาร์ช สัญญานะคะ จะไม่ทิ้งพายไปไหน พายกลัว”“พี่สัญญาครับ ไม่ทิ้งพายอย่างแน่นอน”ชายหนุ่มจับศีรษะของเธอมาและลูบปลอบโยนเบาๆ“พวกมึงอีกนานไหมจะถึงโรงพยาบาล??” ชายหนุ่มตะโกนไปถามบอดี้การ์ดด้านหน้ารถ“อีกไม่เกิน 10 นาทีครับนาย”“เร็วๆ หน่อย เมียกูจะคลอดแล้ว”“พี่มาร์ช อย่าไปเร่งพี่การ์ด
นี่ก็ผ่านมานานหลายสัปดาห์แล้ว ที่เธอเข้ามาอยู่คฤหาสน์หลังนี้…และนี่เป็นสัปดาห์สุดท้ายแล้วที่หญิงสาวนั้นจะตั้งครรภ์ เพราะอาทิตย์หน้าก็ครบกำหนดวันคลอดของเธอตอนนี้ทั้งหญิงสาวและชายหนุ่มนั้นตื่นเต้นเป็นอย่างมาก และนับวันตั้งหน้าตั้งตารอเจอหน้าเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องวันนี้หญิงสาวนั้นนั่งเล่นและอ่านหนังสือ เพื่อรอชายหนุ่มนั่งทำงานอยู่ในห้องทำงาน ตอนนี้ท้องเธอเริ่มโตมากๆ และการขยับตัวนั้นก็ค่อนข้างยาก ชายหนุ่มนั้นจึงคอยดูแลเธอไม่ยอมห่างจากสายตา แม้กระทั่งงานทั้งหมดที่บริษัท เขาก็สั่งให้บอดี้การ์ดนั้นหอบกลับมาทำที่คฤหาสน์ทั้งหมด“มองหน้าอย่างนี้ อยากให้พี่ทักทายลูกอีกเหรอครับ หื้มมม” ชายหนุ่มแซวหญิงสาวที่กำลังแอบมองชายหนุ่มผ่านหนังสือกที่บังใบหน้าของเธอตอนที่แอบมองชายหนุ่มอยู่“พาย เปล่านะคะ” เมื่อเธอรู้ว่าชายหนุ่มรู้ตัวเธอก็เบือนหน้าไปทางอื่น แก้อาการเขินของตัวเอง น่าอายจัง แอบมองสามีของตัวเอง“ทำไมหน้าแดงละครับ เขินพี่เหรอ??”“เออ..คือ พายยย…”“พี่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรนี่ครับ อยากมองหน้าพี่เต็มๆ ก็ไม่บอก” ชายหนุ่มลุกจากเก้าอี้ทำงานและเดินไปหาเธอยังโซฟา ค่อยๆ โน้มใบหน้าเข้าไปจูบที่หน้าผากของเ
“พะ พี่มาร์ช!!!”หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็เขินชายหนุ่มจนหน้าแดง นับวันเขายิ่งพูดจาห่ามๆ ได้ทุกวัน ไม่อายเธอเลย แถมยังรุกเธอไม่หยุดหย่อน“หึหึ!!” เขาหัวเราะออกมาในลำคอเบาๆ อย่างชอบใจ“ว๊ายย!!! พี่มาร์ช หยุดมองพายเดี๋ยวนี้นะ คนบ้า!!! พายก็อายเป็นนะ”เมื่อเธอมัวแต่เขินอายจนลืมไปว่าตอนนี้เธอนั้นตัวเปลือยเปล่าไม่มีอะไรติดตัวเลย และชายหนุ่มนั้นก็จ้องมองเธออย่างไม่วางตา“ไม่ต้องอายครับ พี่เห็นของหนูทุกซอกทุกมุม แถมยังสัมผัสมาหมดแล้ว”ชายหนุ่มพูดจบก็ค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปหญิงสาวโดยอ้อมไปทางด้านหลังของเธอ“พี่มาร์ช จะทำอะไรคะ??”“พี่ก็จะนวดให้พายไงละครับ เดินทางมาเหนื่อยคงจะเมื่อยน่าดู”ชายหนุ่มพูดจบก็ค่อยๆ ใช้มือนวดที่ไหล่ของหญิงสาวเบาๆ เพื่อให้เธอนั้นรู้สึกผ่อนคลาย“อือ พะ พี่มาร์ช!!!”“ครับ??”“ไม่ต้องนวดให้พายก็ได้ค่ะ พาย ไม่เมื่อยแล้ว” หญิงสาวที่กำลังจะลุกขึ้นก็อ่างอาบน้ำก็ถูกมือของชายหนุ่มนั้นรั้งที่บ่าไหล่ของเธออีกครั้ง“อยู่เฉยๆ นะครับ พี่กำลังทำให้หนูผ่อนคลาย ลูกของเราก็จะได้ไม่เครียดด้วย”“อืมมม!!! อื้อออ!!!” อยู่ๆ มือหนาที่กำลังนวดที่บ่าไหล่ของเธอนั้นค่อยเลื่อนลงมาบีบคล้ำที่หน้าอกของเธออย
หลังจากที่ทั้งสองได้นอนปรับความเข้าใจกันในวันนั้น ทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงไป…ทั้งสองเริ่มเปิดใจและพูดคุยกันมากขึ้น ทำให้ทั้งสองปรับตัวเข้าหากันได้ง่ายขึ้นวันนี้เป็นวันที่หญิงสาวนั้นต้องกลับไปกลับชายหนุ่มที่กรุงเทพ เพราะชายหนุ่มให้เหตุผลว่า ตอนนี้เธอนั้นท้องแก่มากๆ แล้วอยู่ที่กรุงเทพจะดีกว่า เพราะที่นี่ค่อนข้างห่างไกลจากในตัวเมืองและโรงพยาบาล หญิงสาวนั้นก็ตอบตกลง เพราะแอบเป็นห่วงลูกในท้องอยู่เหมือนกันแต่สิ่งที่เธอประทับใจในตัวของชายหนุ่มมากที่สุดคือ คนอย่างเขายอมคุกเข่าและยกมือไหว้ขอโทษพ่อกับแม่ของเธอที่ทำผิดและรังแกเธอก่อนหน้านี้ และสัญญาต่อหน้าพ่อกับแม่ของเธอว่าจะดูแลเธอและลูกในท้องเป็นอย่างดี จะไม่มีบ้านเล็กบ้านน้อยที่ไหน และยังชวนพ่อกับแม่ของเธอย้ายถิ่นฐานไปอยู่กรุงเทพด้วยกันอีกด้วย ส่วนพ่อแม่เธอนั้นก็ยกโทษให้ชายหนุ่มโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ ขอเพียงแต่ดูแลเธอได้พ่อกับแม่ของเธอนั้นก็พอใจแล้ว และยังขอบคุณชายหนุ่มมากๆ ที่ตลอดระยะเวลาที่แม่ของเธอเป็นมะเร็ง เขาก็คอยหาหมอเก่งๆ มารักษา ทำให้อาการดีขึ้นเรื่อยๆ แถมยังแข็งแรงมากขึ้นกว่าแต่ก่อนแต่สิ่งที่เธอแอบน้อยใจนั้นก็คือวันที่ชายหนุ่มกลับกรุง
คำพูดของหญิงสาวเมื่อสักครู่ทำให้ชายหนุ่มนั้นแทบช๊อคเข้าไปอีก‘พระเจ้า!!! แมวน้อยของเขากำลังจะเป็นแม่เสือสาวอีกแล้ว’ แต่เหตุการณ์ก่อนหน้านี้มันทำให้เขานั้นไม่ค่อยไว้ใจหญิงสาวสักเท่าไหร่ จึงหรี่ตามองหญิงสาวอย่างชั่งใจ“พายยยย กำลังแกล้งพี่อีกแล้วใช่ไหม??” ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวอย่างไม่ไว้ใจ“ครั้งนี้ไม่แกล้งแล้วค่ะ พายสัญญา” หญิงสาวที่เห็นชายหนุ่มนั้นแอบลังเลเธอจึงค่อยๆ ถอดชุดนอนกระโปรงยาวสีขาวที่ไม่ได้ใส่ชุดชั้นในตั้งแต่แรกออกอย่างช้าๆ ทำให้เห็นหน้าท้องที่นู้นเด่น บวกกับร่างอวบอิ่มของเธอให้ชายหนุ่มนั้นเห็นอย่างเต็มตา“พายยยยย!!!” ชายหนุ่มมองภาพที่อยู่ตรงหน้าและเปล่งเสียงออกมาด้วยน้ำเสียงแห่บพร่า“พี่มาร์ช เข้ามาสิคะ พายพร้อมแล้ว” ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าที่ส่วมใส่อยู่ออกอย่างรวดเร็ว และค่อยๆ คลานเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ“ทำไมพายตัวแดงจังเลย เขินพี่เหรอครับ หึหึ”หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็เบือนหน้าไปอีกฝั่งเพราะความเขินอาย เพราะวันนี้เธอนั้นเป็นฝ่ายที่ชักชวนเขาเสียเอง“พะ พายยย เออ ขอดับไฟห้องดีกว่านะคะ”ในขณะที่เธอกำลังเอี้ยวตัวหันหลังให้ชายหนุ่มและกำลังใช้มือเรียวของเธอที่กำล
“พูดแล้วห้ามคืนคำนะครับ!!!”“ฮึก!! คุณมาร์ช”“ครับพี่เอง”ในขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งร้องไห้อยู่และอ้อนวอนให้เขากลับมานั้น อยู่ดีๆ ชายหนุ่มที่เธอนั้นรอคอยนั้นก็เดินเข้ามาหาเธอในห้องนอน เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่?? เธอก็ไม่ค่อยแน่ใจ เมื่อเห็นชายหนุ่มที่ยืนอยู่หน้าประตูเธอก็วิ่งเข้าไปกอดชายหนุ่มให้หายคิดถึงทันที“ฮึก!! คุณหายไปไหนมา?? พายนึกว่าคุณจะกลับไปแล้ว ไม่มาหาพายแล้ว ฮือๆ”“หยุดร้องก่อนนะครับคนดี พอดีเมื่อคืนพี่มีเดินทางไปคุยงานด่วนมา เพราะคนของพี่เคลียร์ไม่ลงตัวเลยจำเป็นต้องไป และเห็นหนูนอนอยู่พี่เลยไม่อยากรบกวน พี่คิดว่าแค่คุย 2-3 ชั่วโมงก็คงเสร็จ แต่มันดันกินเวลาไปค่อนข้างนาน พี่เลยกลับมาหาพายช้าไปนิดนึงครับ พี่ขอโทษนะครับคนดี”“ฮืออ!! น่าจะบอกพายสักนิดบ้าง ทำพายใจหายหมดเลย พายคิดถึงคุณค่ะ ฮือๆ”“พี่ก็คิดถึงพายเหมือนกันครับ” ชายหนุ่มกอดปลอบหญิงสาวและลูบที่ศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน“ฮือออ!! คนบ้า นึกว่าจะทิ้งพายกับลูกไปเสียแล้ว”“พี่จะทิ้งพายกับลูกได้ยังไงกันละครับ เพราะหัวใจของพี่อยู่ที่นี่ พี่จะหนีไปที่ไหนได้ละครับ”“ฮึก!! คุณมาร์ชพูดจริงเหรอคะ??”“จริงสิครับ พี่รักพายมากนะ” เมื่อเ
นี่ก็ผ่านไปแล้วสามสัปดาห์ที่ชายหนุ่มและหญิงสาวนั้นอาศัยอยู่ด้วยกัน...และความสัมพันธ์ของทั้งสองนั้นเหมือนทิศทางจะไปในทางที่ดีขึ้น แต่มันก็กับหยุดชะงักเหมือนวันสองวันแรกที่อาศัยอยู่ด้วยกันเพราะหญิงสาวนั้นขีดเส้นและจำกัดความสัมพันธ์ของเขากับเธอไว้อย่างชัดเจน คือทุกมื้อเธอจะต้องนั่งทานข้าวเพียงแค่คนเดียว โดยจะต้องมีชายหนุ่มนั้นเป็นคนเตรียมอาหาร ไม่ว่าเธอจะทำอะไรชายหนุ่มก็ต้องเว้นระยะห่างกับเธอห้ามแตะเนื้อต้องตัว เว้นแต่ตอนที่จะต้องนวดเท้าให้เธอทุกคืน และตอนเล่านิทานก่อนนอนให้ลูกฟังเขาก็จะได้จูบลงที่ท้องนู้นนั้นหนึ่งครั้งในทุกๆ วันก่อนนอนและเขานั้นจะต้องนอนบนพื้นไม้แข็งๆ ข้างที่นอนของเธอเสมอๆ และมองใบหน้าของเธอทุกๆ คืนก่อนหลับไป แต่สิ่งที่หญิงสาวทำร้ายจิตใจเขามากที่สุดก็คือ ในช่วงเวลาที่เธออาบน้ำ หญิงสาวจะให้เขาไปยืนเฝ้าทุกครั้ง เพราะตั้งแต่เกิดเหตุการณ์วันนั้น เธอก็ไม่ยอมอาบน้ำคนเดียวอีกเลย และเป็นเขาเองเช่นเดียวกันที่ไม่อยากให้เธอคลาดสายตาของเขาแม้แต่วินาทีเดียว เพราะกลัวว่าลูกในท้องนั้นจะเป็นอะไรไป นั่นจึงทำให้ลูกชายตัวน้อยๆ ที่อยู่ภายในกางเกงของเขานั้นแสนจะทรมานเป็นอย่างมากในทุกๆ วั