บทที่ 87 พี่จะหาหรือไม่หาผู้หญิงก็ไม่ใช่เรื่องของเธอ

กู้เยี่ยจิ่นเงยหน้าขึ้นมอง เยี่ยหลิงยืนอยู่ตรงราวบันไดแกะสลัก เธอเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมหยักสีน้ำตาลเข้มเปียกชื้นสยายอยู่บนไหล่ที่เนียนนุ่ม และบนตัวของเธอก็สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวของเขา

เสื้อเชิ้ตสีขาวของผู้ชายดูตัวใหญ่มากเมื่ออยู่บนตัวเธอ แต่ยิ่งทําให้หญิงสาวดูมีส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างน่าดึงดูด

ชายเสื้อลอยอยู่เหนือหัวเข่าของเธอ เผยให้เห็นสองขาขาวที่เรียวสวยของเธอ ทั้งตัวของเธอตอนนี้เหมือนกับกําลังถ่ายภาพเซ็ตของเสื้อเชิ้ตผู้ชายอยู่

กู้เยี่ยจิ่นขมวดคิ้วคมเล็กน้อย “เปลี่ยนเสื้อพี่เสร็จแล้วก็กลับเข้าห้องไป พี่โทรไปให้เลขาส่งเสื้อผ้ามาให้แล้ว”

เยี่ยหลิงมองดูเขาจากมุมสูง “ก็แค่ชุดนอนชุดหนึ่ง พี่นี่ชอบจู้จี้ ฉันถึงไม่อยากจะอยู่กับพี่ไง”

กู้เยี่ยจิ่นเม้มริมฝีปากบางเล็กน้อย จากนั้นจึงก้าวขายาวขึ้นบันไดไป เขาดึงข้อมือขาวผ่องของเยี่ยหลิงแล้วพาเธอเข้าไปในห้องทันที

เขาเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบกางเกงลำลองขายาวสีดําจากด้านใน แล้วโยนมันลงบนเตียง “ไม่เปลี่ยนก็ได้ งั้นใส่กางเกงซะ”

เยี่ยหลิงมองเขาอย่างไม่เข้าใจเหตุผล “พี่บ้าไปแล้วเหรอ พี่ให้ฉันใส่กางเกงผู้ชายยาวขนาดนี้ ฉันจะใส่ได้ยังไง ใส่แล้วน่าเกลียดมาก ฉ