“ไม่นะ!” เซี่ยเหยียนเหยียนกำหมัดแน่น ตอนนี้เธอรู้สึกสับสนมาก เธอไม่สามารถควบคุมสติของเธอได้ “ประธานลู่ คุณลืมไปหรือเปล่าคะ คุณบอกว่าคุณจะเซอร์ไพรส์ฉันในงานวันเกิด…”ใบหน้าที่หล่อเหลาของลู่หานเรียบเฉยและไม่แยแส เขาพูดว่า “แล้วนี่ไม่ใช่การเซอร์ไพรส์วันเกิดหรอกเหรอ?”เซี่ยเหยียนเหยียนเกือบจะลืมหายใจ ในที่สุดเธอก็เข้าใจคำว่า “เซอร์ไพรส์” งานวันเกิดของลู่หานถิงว่าเขาหมายถึงอะไร ทุกอย่างเป็นการสมรู้ร่วมคิด ทั้งหมดคือแผนของเขา ตั้งแต่การทำให้เธอเข้าใจผิดว่าหัวหน้าผู้ดูแลบ้านเป็นสามีของเซี่ยซีหว่านไปจนถึงการเสแสร้งว่าเลิกคบกับเซี่ยซีหว่าน ทั้งหมดนี้เป็นแผนการที่พวกเขาคิดมาดีแล้ว และทั้งหมดนี้ก็เพียงเพื่อ “ตบหน้า” เธอในงานเลี้ยงวันเกิดวันนี้ผู้คนหลายคนที่รู้เรื่องนี้ดี คือ กู้เยี่ยจิ่น ฮั่วซีเจ๋อ เยี่ยหลิง...ที่บาร์ 1949 เธอยังพูดเรื่องแย่ ๆ มากมายเกี่ยวกับสวนโหย่วหลานต่อหน้าพวกเขา ตอนนั้นพวกเขาคงจะหัวเราะเยาะเธอในใจเธอเป็นคนโง่!เซี่ยเหยียนชอบเปรียบเทียบตัวเองกับเซี่ยซีหว่านตั้งแต่ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก เธอหยิ่งทะนง และไม่สนใจใครทั้งนั้น ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตนเองเป็นตัวตลกอย่างสมบูรณ์แบบ
เซี่ยซีหว่านตกตะลึง เธอรีบมองลู่หานถิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ และพูดกระซิบว่า “คุณรีบบอกให้พวกเขากลับไปเร็ว ๆ สิคะ…”ลู่หานถิงยกริมฝีปากบางของเขาขึ้น และพูดว่า “คุณนายลู่ เงยหน้าและยืดตัวขึ้น คุณเป็นนายหญิงของพวกเขา!”“...” เซี่ยซีหว่านอยากจะเตะเขาสักทีสองทีขณะเดียวกันลู่หานถิงก็ยื่นมือออกมา และโอบกอดเธอเอาไว้เซี่ยซีหว่านไม่คิดว่าเขาจะโอบกอดตนเองท่ามกลางสายตาของทุกคน สองมือเล็ก ๆ ของเธอโอบรอบคอของเขาอย่างรวดเร็ว เธอส่งเสียงอุทานออกมาเบา ๆ จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงพนักงานหัวเราะ และพวกเขาก็รีบเอามือปิดปากของพวกเขาไว้ ติ่งหูสีขาวราวกับหิมะของเธอถูกย้อมไปด้วยสีแดงอย่างรวดเร็ว“คุณชายลู่ คุณจะทำอะไรคะ?”เธอมีน้ำหนักเพียง 45 กิโลกรัม ลู่หานถิงอุ้มเจ้าหญิงของเขาไว้ในอ้อมแขนอย่างสบาย ๆ เขาเดินบนพรมนุ่ม และกอดเธอไว้อย่างมั่นคง เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่อ่อนหวานว่า “ถ้าคุณไม่ชอบเงยหน้าและยืดตัวก็ไม่เป็นไร ถ้าคุณนายลู่รู้สึกเขินอายก็สามารถซ่อนอยู่ในอ้อมแขนของผมได้นะ”ดวงตาอันสดใสของเซี่ยซีหว่านเปล่งประกาย เธอรู้สึกเขินอายจริง ๆ เธอจึงทำได้เพียงแค่วางใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอไว้บนหน้าอกอันแข็งแกร่งของเขาแล้ว
ทั้งสองคนนั่งอยู่บนพรมขนสัตว์นุ่ม ๆ ตอนนี้เซี่ยซีหว่านวางมือเรียวเล็กของเธอไว้บนพื้น ร่างผอมเพรียวเอนหลังเล็กน้อย เธอเตะเขาด้วยเท้าเล็ก ๆ ของเธอ ใบหน้างดงามที่ย้อมไปด้วยสีแดงของเธอยังคงติดอยู่ในดวงตาสีเข้มของเขา บางทีตัวเธอเองก็อาจจะไม่รู้ว่าตอนนี้เธอกำลังขี้บ่นมากแค่ไหนลู่หานถิงปล่อยเธอให้เป็นอิสระเซี่ยซีหว่านรีบลุกขึ้น เธอนอนลงตรงหน้าต่าง จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองดูดวงดาวบนท้องฟ้า เธอบอกแล้วว่าที่นี่สามารถหยิบดวงดาวได้ เพียงแค่เอื้อมมือออกไปเท่านั้น มันเป็นเรื่องจริงเซี่ยซีหว่านมองแหวนเพชรที่เธอกำลังสวมอยู่ในมือขวาของเธอ เธอเม้มริมฝีปากสีแดงของเธออย่างนุ่มนวลและอ่อนหวาน จากนั้นเธอจึงค่อย ๆ ยื่นมือเรียวเล็กของเธอออกไปหยิบดวงดาวในขณะเดียวกันเธอเห็นดาวตกอยู่ไกล ๆ และดาวตกก็ตรงไปยังมือของเซี่ยซีหว่านเซี่ยซีหว่านตกตะลึง เธอดึงมือเรียวเล็กของเธอกลับมา แขนที่แข็งแรงโอบเธอจากทางด้านหลัง เขารัดเอวบางของเธอและโอบกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา“คุณกลัวอะไรเหรอ?” ลู่หานถิงจูบผมของเธอและหัวเราะด้วยเสียงทุ้มต่ำเธอเห็นดาวตกระเบิดดัง “ฟู่” และกลายเป็นดอกไม้ไฟหลากสีทันที ดอกไม้ไฟตกลงไปที่พื้นอย่
เซี่ยเหยียนเหยียนขับรถตามลู่หานถิง เธอไม่รู้ว่าเธอต้องการที่จะทำอะไร เธอรู้แค่ว่าเธอจะไม่มีวันปล่อยมือจากลู่หานถิงเด็ดขาด ลู่หานถิงจะต้องเป็นของเธอคนเดียวเท่านั้น!แต่เพียงไม่นานรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมที่อยู่ข้างหน้าของเธอก็เปลี่ยนเลนรถ เขาขับเร็วเกินไป และเธอก็ถูกขัดขวางโดยรถคันอื่น ๆ เธอต้องการเปลี่ยนเลนรถอย่างกระทันหัน แต่มีเสียงแตรรถดังขึ้น และมีคนตะโกนด่าขึ้นมาว่า “นี่คุณ ขับรถแบบนี้อยากตายเหรอ?”เซี่ยเหยียนเหยียนเหงื่อตก ทักษะการขับรถของเธอไม่ดีเท่าลู่หานถิง เมื่อสักครู่นี้เธอต้องการเปลี่ยนเลนรถ แต่แม้แต่สัญญาณไฟเลี้ยวเธอก็ไม่ได้เปิด ดังนั้นรถที่อยู่ด้านหลังจึงเกือบจะชนท้ายรถของเธอเมื่อเซี่ยเหยียนเหยียนเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง รถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมที่อยู่ข้างหน้าก็หายไปแล้วเซี่ยเหยียนเหยียนติดไฟแดง ลู่หานถิงระแวดระวังเป็นอย่างมาก เขาทิ้งระยะห่างจากเธอออกไปอย่างง่ายดายเธอรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก!เธอจะรู้สึกพอใจได้อย่างไรล่ะ?เซี่ยเหยียนเหยียนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา จากนั้นก็กดโทรหาลู่หานถิงทันที…...ภายในรถโรลส์-รอยซ์ แฟนธอมสุดหรู ลู่หานถิงเปลี่ยนทิศทางการเดินทางอย่างก
เซี่ยซีหว่านรู้สึกตัวสั่นไหว เธอรีบพูดอย่างรวดเร็วว่า “ฉัน...ฉันไม่ได้มองอะไรเลยค่ะ!”ลู่หานถิงเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยความเอ็นดู เขาเหลือบมองที่กล่องของขวัญและพูดว่า “อะไรอยู่ในกล่องของขวัญเหรอครับ ของเล่นสำหรับผู้ใหญ่เหรอ? สำหรับคุณหรือสำหรับผมล่ะ?”“...”เซี่ยซีหว่านใช้เวลาสักพักกว่าจะเข้าใจว่าเขากำลังหมายถึงอะไรเซี่ยซีหว่านรีบซ่อนกล่องของขวัญไว้ใต้เตียงอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “นี่เป็นของขวัญวันเกิดของฉัน คุณชายลู่ คุณต้องเคารพความเป็นส่วนตัวของฉันนะคะ ห้ามแอบดู ฉัน...ฉันไปอาบน้ำก่อนค่ะ!”เซี่ยซีหว่านรีบหนีเข้าไปในห้องน้ำทันที...เมื่อเห็นเงาสวย ๆ ของเธอที่รีบหนีไปในห้องน้ำ ลู่หานถิงก็เม้มริมฝีปากบางของเขา เธอยังเป็นเด็กสาวและวันนี้เธอเพิ่งจะอายุครบ 20 ปีบริบูรณ์ แต่เขาอายุ 27 ปีแล้ว และเขาเป็นผู้ชายที่อยู่ในวัยผู้ใหญ่แล้วด้วยแม้ว่าเขาจะไม่เคยผ่านผู้หญิงมาก่อน แต่เขารู้ทุกอย่างที่ผู้ชายควรจะรู้ ท่าทางที่ซ่อนเร้นและการหลบเลี่ยงของเธอเมื่อสักครู่นี้จะต้องเป็นเรื่องที่สอนเธอในทางที่ไม่ดีอย่างแน่นอนลู่หานถิงหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมา เขากดเปิดเครื่องอีกครั้ง หน้าจอโทรศัพท์แส
ขณะเดียวกันประตูกระจกฝ้าด้านในก็เปิดออก ใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่หานถิงก็ปรากฏขึ้น เขามองมาที่เธอ และพูดว่า “คุณนายลู่ คุณมานี่สิ”เซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่าเธอควรจะมองไปตรงไหนดี เธอเดินเข้าไปหาพร้อมกับก้มหัวเล็ก ๆ ของเธอไว้จากนั้นก็ยื่นมือเรียวเล็กของเธอออกมาพร้อมกับส่งบุหรี่ให้กับเขา และพูดว่า “นี่ค่ะ บุหรี่ของคุณ”ลู่หานถิงยื่นมือออกมาหยิบบุหรี่เซี่ยซีหว่านต้องการดึงมือเรียวเล็กของเธอกลับ แต่เธอทำไม่ได้เพราะลู่หานถิงจับมือเรียวเล็กของเธอเอาไว้แน่นเซี่ยซีหว่านเงยหน้าขึ้นมองเขา ผมสั้นที่ดูเรียบร้อยของเขากำลังเปียกชุ่มไปด้วยน้ำอยู่บนหน้าผาก ไอน้ำจากในห้องน้ำทำให้เขาดูหนุ่มและหล่อขึ้นเป็นพิเศษ เธอรีบกระพริบตารัว ๆ และพูดว่า “คุณ คุณจะทำอะไรคะ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะคะ...”สายตาของลู่หานถิงจ้องมองไปที่ใบหน้าเรียวเล็กขนาดเท่าฝ่ามือของเธอ เธอเหมาะสำหรับชุดสีอ่อน ๆ แบบนี้มาก สีแบบนี้ต้องเป็นผู้หญิงที่ไร้เดียงสาและมีผิวขาวเนียนถึงจะใส่ออกมาดูดี ซึ่งเธอมีครบทั้งสองอย่าง ทำให้ธอดูดีและมีเสน่ห์เป็นอย่างมาก“คุณคิดว่าผมจะทำอะไรล่ะ?” ลู่หานถิงคว้ามือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้ จากนั้นก็ดึงเธอเข้าไปข้างในเ
การโต้ตอบของหลี่ยู่หลานทำให้เซี่ยเจิ้งกั๋วรู้สึกโกรธ ทุกวันนี้เขาสะดวกสบายมากแค่ไหนกันเชียว เขาต้องดิ้นรนเป็นอย่างมาก วันนี้เขาเตรียมงานวันเกิดอย่างดี พร้อมกับความฝันที่จะได้เป็นพ่อตาของอาณาจักรแห่งนี้ แต่ในที่สุดเขาก็กลายเป็นตัวตลก ทุกคนต่างหัวเราะเยาะเขา ตอนนี้ทุกคนพากันรีบถอนทุนออกจากบริษัทของเขา เขารู้สึกเหมือนตกจากสวรรค์ลงสู่นรกในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหลี่ยู่หลานเอาใจใส่เขาเป็นอย่างดี และเขาก็รู้สึกดีกับหลี่ยู่หลานเป็นอย่างมาก แต่ตอนนี้ทุกสิ่งกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ความเกลียดของเขาที่มีต่อหลี่ยู่หลานก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง“หลี่ยู่หลาน คุณยังกล้าเถียงอีกนะ ดูสิ่งที่คุณทำลงไปสิ ทุกคนต่างก็ชี้และนินทามาที่ผม เดิมที่ผมคิดว่าเห็นแก่ภาพลักษณ์ของเหยียนเหยียน ผมจะปล่อยคุณไปสักครั้ง แต่คนที่เป็นแม่อย่างคุณกลับทำวันเกิดของลูกสาวตัวเองพังลงแบบนี้ อีกทั้งเซี่ยซีหว่านยังกลายเป็นคุณนายลู่อีก ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของคุณคนเดียว!” เซี่ยเจิ้งกั๋วพูดอย่างโกรธเกรี้ยวหลี่ยู่หลานก็รู้สึกโกรธมากเช่นกัน เธอพูดว่า “เซี่ยเจิ้งกั๋ว คุณมันเห็นแก่ตัวมาโดยตลอด คุณจะสนใจพวกเราก็ต่อเมื่อพวกเรามีประโยชน์กับ
เซี่ยเหยียนเหยียนกลับมาที่ห้อง เธอเปิดลิ้นชักและหยิบจี้หยกชิ้นหนึ่งออกมาเมื่อหกหรือเจ็ดปีที่แล้วลู่หานถิงมอบจี้หยกชิ้นนี้ให้กับเซี่ยซีหว่าน แต่เธอใช้โอกาสนี้ในการขโมยมันมาในความทรงจำของเซี่ยเหยียนเหยียน ย้อนกลับไปในวันที่หิมะตกหนัก เซี่ยซีหว่านช่วยชีวิตลู่หานถิงที่กำลังจะตายในน้ำแข็งและหิมะไว้ เธอพาเขาไปที่ถ้ำและนอนด้วยกันหนึ่งคืน เช้าวันรุ่งขึ้นด้านนอกถ้ำไม่ได้มีเพียงแค่ซูซีและเซี่ยเสี่ยวเตี๋ย เธอเองก็อยู่ที่นั่นด้วยเธอมองดูซูซีที่มีท่าทางโกรธจัดและเดินออกไป เซี่ยเสี่ยวเตี๋ยก็วิ่งตามเขาไป จากนั้นเซี่ยซีหว่านก็เดินออกมาจากถ้ำเพื่อหาคนช่วยเหลือ ตอนนั้นเธออยู่ด้านนอกถ้ำพอดีเซี่ยซีหว่านไม่รู้ว่าเธอกำลังเดินสวนทางกับลูกน้องของลู่หานถิง ลูกน้องของลู่หานถิงได้พบรอยเท้าของเธอ ผู้ชายเหล่านั้นที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีได้พาลู่หานถิงขึ้นไปบนรถยนต์หรู ตอนนั้นเมื่อเธอเห็นทะเบียนรถคันนั้น เธอก็รู้ได้ทันทีว่ารถคันนั้นมาจากมหานครเอมพีเรียล มันเป็นป้ายทะเบียนรถของบรรดาคนรวยในตอนนั้นหัวใจของเซี่ยเหยียนเหยียนเต้นแรงขึ้น และเธอคาดเดาได้ว่าเซี่ยซีหว่านได้ช่วยชีวิตชายร่างใหญ่ไว้โดยไม่ได้ตั้งใจเ
เซี่ยซีหว่านรู้สึกได้ว่าลู่ซือเจี๋ยรักลูกชายทั้งสองคนนี้ ดังนั้นที่เมืองไห่เฉิง เขาไม่สามารถอนุญาตให้เธออยู่ได้ แต่ตอนนี้เมื่อรู้ว่าเธอเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา เมื่อตอนนั้นหลินสุ่ยเหยากับหลิวอิงหลั่วสองสาวครองอันดับหนึ่งเรื่องความเก่งกล้าสามารถที่สุดของเมืองหลวง เขาต้องการตามหาหลินสุ่ยเหยา ผ่านตัวเธอ ดังนั้นเขาจึงปล่อยวางลูกชายสองคนของเขาลงและปล่อยให้เธอดำรงอยู่หมายความว่า ภายในใจของลู่ซือเจี๋ย หลิวอิงหลั่วมีความสำคัญมากกว่าลูกชายทั้งสองคนของเขานี่เป็นครั้งแรกที่ เซี่ยซีหว่านตระหนักอย่างแท้จริงว่าลู่ซือเจี๋ยรักหลิวอิงหลั่วอย่างสุดซึ้งหลิวอิงหลั่วหายตัวไปหลายปี ปีนี้ลูกชายของเธอลู่หานถิงอายุ 28 ปีแล้ว เซียซีหว่านไม่รู้ว่าแท้ที่จริงแล้วมันเป็นอย่างไร ความรักที่ลึกซึ้งถึงสามารถทนต่อการกัดเซาะและความแข็งแกร่งของปีที่เลยผ่านได้ จึงทำให้ชายที่ราวกับจักรพรรดิยังคงรออยู่ที่นี่ตลอด บางทีอาจเป็นสถานที่ที่พวกเขาพบกันครั้งแรกแต่รักอย่างสุดซึ้ง ทำไมถึงต้องเจ็บอีก?ตอนนั้นหลินอิงหลั่วตั้งท้องลูกคนที่สอง เธอหยิบมีดมาคว้านท้องตัวเอง อุ้มทารกออกมา ช่างน่าเวทนานัก?ถ้าไม่ใช่เพราะถูกบีบบังคับจ
แต่ว่า เธอปรากฏตัวต่อหน้าเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทุกครั้งที่เธอปรากฏตัว เขาจะควบคุมตัวเองไม่ได้และไม่เป็นตัวของตัวเองแม้แต่น้อยเขาพยายามไม่ให้ไปหลงเสน่ห์เธอแล้ว แต่ก็ทำไม่ได้หลังจากที่ได้รู้ในห้องนั่งเล่นเมื่อครู่นี้ว่าเธอคือ เด็กผู้หญิงตัวน้อยเมื่อก่อนนั้น เดิมที่แม่ของเขายอมยกเจ้าสาวตัวน้อยแก่เขา เขารู้สึกว่าความยับยั้งชั่งใจและความอดกลั้นที่ผ่านมาในหลายวันมานี้ได้พังทลายลงลู่หานถิงจ้องมองเธออย่างดุดันด้วยดวงตาสีแดงก่ำ เขายกริมฝีปากบางของเขาขึ้นเล็กน้อย และพูดอย่างเยาะเย้ยว่า “ทำไมสวี่เส้าหนานถึงได้ ลู่จื่อเซียนถึงได้ แต่ทำไมฉันไม่ได้เหรอ?”“…”ใบหน้าเล็กสวยงามของเซี่ยซีหว่านเปลี่ยนเป็นสีขาวและแดงสลับกัน เธอยกมือเล็กขึ้นเพื่อตบลงไปยังใบหน้าอันหล่อเหลาด้วยความน่าเกลียดชังอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เธอไม่ไม่ได้ตบเขาเพราะลู่หานถิงจับข้อมือเรียวของเธอไว้ได้ทัน เธอจึงไม่ได้ตบใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาลู่หานถิงมองดูเธอด้วยแววตาเศร้าโศกและพูดว่า “เซี่ยซีหว่าน ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรนะ สิ่งที่ผมสามารถให้คุณได้คือสิ่งที่ลู่จื่อเซียนและสวี่เส้าหนานไม่สามารถให้คุณได้แน่นอน ถ้าหา
เขาจำไม่ได้แล้วแน่นอน เพราะความทรงจำเหล่านั้นเธอลบมันไปหมดแล้ว ดังนั้นเขาจึงสามารถพูดได้อย่างชอบธรรมแถมเขายังพูดอีกว่า การที่เขานอนกับเธอคือ การนำน้ำสกปรกสาดใส่ตัวเขา เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร น้ำสกปรกเหรอ?แน่นนอน เขาเกลียดเธอ !แต่ในเมื่อเขาเกลียดเธอมาก ทำไมเขาถึงมารังควานเธอด้วย?เซี่ยซีหว่านมองใบหน้าที่เย็นชาหล่อเหลาของเขาและพูดเยาะเย้ยว่า “ฉันแค่พูดไร้สาระ พอใจหรือยังล่ะ คนที่บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่าประธานลู่ ฉันจะทำให้คุณมีมลทินได้อย่างไรคะ !”“บริสุทธิ์เหรอ” ลู่หานถิงขมวดคิ้วรูปดาบอันองอาจผึ่งผายนั้นและกล่าวว่า “คนที่พูดว่าผมนอนกับคุณ ก็คือคุณ ตอนนี้คนที่กำลังพูดไร้สาระก็คือคุณ คิดว่าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งก็สามารถพูดจาเหลวไหลแบบนี้ออกมาได้งั้นเหรอ เซี่ยซีหว่าน คุณยังมียางอายอยู่อีกไหม?”“ฉันจะมีหรือไม่มียางอายเกี่ยวอะไรกับคุณด้วยเหรอคะ ใช่สิประธานลู่ คุณคงจะยังไม่...เป็นหนุ่มน้อยบริสุทธิ์คนหนึ่งอยู่ใช่ไหมคะ?”ดวงตาของเซี่ยซีหว่านเปล่งประกาย ทันใดนั้นดูเหมือนว่าจะเจอกับปัญหาเข้าแล้ว เขาไม่มีความทรงจำช่วงนั้นแล้ว เขาคงจำไม่ได้ว่าเขากับเธอเคยเดือดพล่านกันบนเตียงมาก่อน งั้นเขาคงไม่คิดว่า
เซี่ยซีหว่านใช้ส้อมจิ้มสเต็กชิ้นเล็ก ๆ เพิ่งเตรียมจะใส่เข้าปาก ตอนนี้เท้าของเธอที่อยู่ใต้โต๊ะถูกเตะอย่างแรง สเต็กบนส้อมก็ร่วงตกลงมาบนจานทันที“หว่านหว่าน คุณเป็นอะไรไปครับ?” ลู่จื่อเซียนถามด้วยความเป็นห่วงร่างผอมเพรียวของเซี่ยซีหว่านสั่นไหวเล็กน้อย เธอมองไปยังลู่หานถิงซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เขาไม่ได้พูดอะไรมาโดยตลอดตั้งแต่เธอเดินเข้ามา แต่เขาเพิ่งเตะเธอเขาเป็นอะไรของเขา?ลู่หานถิงหั่นสเต็กในมืออย่างสง่างามราวกับว่าคนที่เตะเมื่อกี้ไม่ใช่เขา ทั้งหมดไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยเข้าใจแกล้งจริง ๆ !เซี่ยซีหว่านด่าเขาในใจแล้วยิ้มให้ลู่จื่อเซียนและกล่าวว่า “จื่อเซียน ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ”ทั้งห้าคนก็จบมือค่ำในบรรยากาศอันแปลก ๆ แบบนี้ลง...หลังมื้อเย็น เซี่ยซีหว่านไปห้องน้ำทันทีที่เธอเดินเข้ามา มือใหญ่มือหนึ่งจากด้านในยื่นออกมา และคว้าข้อมือที่เรียวยาวของเธอแล้วดึงเธอเข้าไปเซี่ยซีหว่านชนเข้ากับหน้าอกแข็งแกร่งอย่างกระทันหัน หน้าอกนี้แข็งแกร่งราวกับกับแพง เธอชนเข้าไปราวกับกระดูกของเธอจะแตกสลาย นัยน์ตาขาวบริสุทธื์แดงก่ำด้วยความเจ็บปวดเธอเงยหน้าขึ้นและใบหน้าที่หล่อเหลาละเอียดงดงามของล
ด้านนอกประตูคือลู่จื่อเซียนจริง ๆ และยังมีเงาเพรียวบางเงาหนึ่งอยู่ข้างกายของลู่จื่อเซียนหลิวจ้าวตี้ดีใจมาก “จื่อเซียน ลูกกลับมาแล้วเหรอ คู่หมั้นของลูก…”แววตาของหลิวจ้าวตี้จับจ้องไปยังเซี่ยซีหว่าน เมื่อมองชัดเจนแล้วว่าเป็นเซี่ยซีหว่าน รูม่านตาของหลิวจ้าวตี้ก็เบิกกว้างและตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ในทันทีเป็นไปได้ยังไงกัน?ทั้งลู่ซือเจี๋ยและลู่หานถิงที่อยู่ในห้องนั่งเล่นต่างก็ได้ยินการเคลื่อนไหวที่ด้านนอกประตู คืนนี้พวกเขากำลังรอให้ลู่จื่อเซียนพาคู่หมั้นลึกลับกลับบ้านลู่ซือเจี๋ยวางหนังสือพิมพ์เศรษฐกิจในมือลงแล้วยืนขึ้นพลางเอ่ยถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”ทันใดนั้นลู่จื่อเซียนจูงมือเล็ก ๆ ของเซี่ยซีหว่านเดินเข้ามาทันทีที่ลู่ซือเจี๋ยเห็นเซี่ยซีหว่าน เขาเคยต่อกรกับเซี่ยซีหว่านมาแล้วสองครั้ง เขารู้ดีว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ธรรมดา แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าเซี่ยซีหว่านจะเป็นลูกสาวของหลินสุ่ยเหยา!ในขณะเดียวกันนั้นลู่หานถิงก็มองไปยังลู่จื่อเซียน จากนั้นดวงตาอันเฉี่ยวคมของเขาก็ค่อย ๆ หันไปมองใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนการมาถึงของเซี่ยซีหว่านทำให้ครอบครัวลู่ทั้งหมดตกอยู่ในบรรยากา
ลู่จื่อเซียนพูดกับเธอว่า หว่านหว่านผมชอบคุณครับเซี่ยซีหว่านนั่งลง เธอรู้ว่าลู่จื่อเซียนรู้สึกกับเธออย่างไร ได้รับความรักจากคุณชายรองตระกูลลู่ที่ทั้งสง่างาม และมีความสามารถ เธอควรจะมีความสุข และตื่นเต้นมากกว่าผู้หญิงคนไหน ๆ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้นกับลู่จื่อเซียน นอกจากนี้เธอแต่งงานกับลู่หานถิงแล้ว แม้จะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ ก็ตาม แต่เธอก็เคยเป็นพี่สะใภ้ของเขาแล้ว และตอนนี้เธอได้กลายมาเป็นคู่หมั้นของเขาอีกครั้ง ความรู้สึกนี้เป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดขณะเดียวกันเซี่ยปัง และหลานเหยียนเดินเข้ามา เขาพูดว่า “หว่านหว่านการแต่งงานในครั้งนี้เป็นความต้องการของแม่ของลูก พวกเราคิดว่าคุณชายรองตระกูลลู่เป็นคนที่ดีมาก เขาจะไม่ทำให้ลูกเศร้าเสียใจเหมือนใครบางคน ตอนนี้ลูกคงจะไม่ปฏิเสธคุณชายรองตระกูลลู่เพราะคน ๆ นั้นใช่ไหม?”“ใช่แล้วหว่านหว่าน ผู้หญิงอย่างพวกเราต้องมองไปข้างหน้า ผ่านไปแล้วก็ผ่านไป ไม่ต้องไปเสียใจกับมัน ปล่อยวางในสิ่งที่ควรจะปล่อย ถ้าลูกไม่ยอมเปิดใจ และก้าวไปข้างหน้า ลูกจะเห็นความงามของชีวิตได้อย่างไร?”เซี่ยปังและหลานเหยียนไม่ชอบลู่หานถิง ลู่หานถิงแต่งงานกับลี่เหยียนหลา
สวี่เส้าหนานรู้สึกขมขื่นภายในใจ !คุณท่านลี่ไม่ต้องการให้เซี่ยซีหว่านลงเอยกับสวี่เส้าหนานหลานชายของท่าน เธอคิดว่าสองคนนี้ไม่คู่ควรกัน ตอนนี้คุณท่านลี่กำลังยืนมองลู่จื่อเซียน คุณท่านลี่รู้จักลูกชายสองคนของตระกูลลู่ เป็นอย่างดี เห็นได้ชัดว่าลู่จื่อเซียนเป็นเหมือนกับดอกบัวที่บานในโคลนตม เขาเป็นคนที่ดีมากชีวิตส่วนตัวของลู่จื่อเซียนใสสะอาดมาก และเขายังไม่เคยมีแฟนมาก่อน คุณท่านลี่ดูออกว่าลู่จื่อเซียนชอบเซี่ยซีหว่านมาก เขาดูแล และเอาใจใส่เธอด้วยความรัก ดังนั้นคุณท่านลี่จึงมองเขาเหมือนหลานชายคนหนึ่ง ท่านเหลือบมองลู่จื่อเซียน จากนั้นก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจเซี่ยปังและหลานเหยียนก็พอใจในตัวลู่จื่อเซียนมากเช่นเดียวกัน ในมหานครเอมพีเรียลแห่งนี้ ลู่จื่อเซียนเป็นคนที่มีความสามารถและหล่อเหลา อีกทั้งยังเหมาะสมกับเซี่ยซีหว่านแหวนหยกวงนี้เป็นแหวนที่หลินสุ่ยเหยาสวมอยู่ตลอดเวลา เซี่ยปังและหลานเหยียนจำข้าวของส่วนตัวของหญิงสาวได้อย่างรวดเร็ว ย้อนกลับไปในตอนนั้นเธอได้หมั้นหมายเซี่ยซีหว่านกับลูกชายของเพื่อนสนิท พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเด็กชายคนนั้นจะเป็นคุณชายรองตระกูลลู่ลู่จื่อเซียนเป็นนักวิชาการที่อายุน้อยท
เซี่ยปัง “...”ที่นี่...คือตระกูลเซี่ย ไม่ใช่เหรอ?เซี่ยปังมองไปยังคุณท่านลี่ที่พูดออกไปเช่นนั้น มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อยคุณท่านลี่เป็นนายหญิงของตระกูลลู่มานานหลายปีแล้ว ท่านมีภาพลักษณ์ที่น่าเกรงขามเป็นอย่างมาก บรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาที่ถูกท่านดุก็มักจะกลัวจนขาอ่อนแรง และเกือบจะล้มลงไปในทันทีขณะเดียวกันร่างที่หล่อเหลา และดูชั่วร้ายก็ปรากฏตัวขึ้น เขาพูดว่า “อย่าทำให้เขาตกใจกลัวสิครับคุณยาย ผมเองที่มาที่นี่ !”เมื่อทุกคนหันไปมอง กลายเป็นสวี่เส้าหนานคุณชายของตระกูลสวี่ เจ้าชายแห่งมหานครเอมพีเรียลที่ไม่เคยเกรงกลัวสิ่งใดเขามาที่นี่จริง ๆ !คุณท่านลี่มองสวี่เส้าหนานด้วยสีหน้าไม่พอใจ ราวกับว่าที่นี่เป็นบ้านของท่านจริง ๆ ท่านพูดว่า “ทำไมหลานถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”“คุณยายผมมาที่นี่เพราะ…” ดวงตาทรงดอกท้อของสวี่เส้าหนานมองไปยังใบหน้าที่งดงามของเซี่ยซีหว่าน และพูดต่อว่า “...เพราะเซี่ยซีหว่านครับ !”คุณชายที่มีชื่อเสียงเช่นเขา มีข่าวลือไปทั่วว่าเขาเปลี่ยนผู้หญิงราวกับเปลี่ยนเสื้อผ้า เซี่ยปังและหลานเหยียนรีบดึงเซี่ยซีหว่านไปทางด้านหลังพวกเขา และพูดว่า “คุณชายสวี่ครับ หว่านหว่านของพวกเราไม่
คุณท่านลี่ยิ้ม และพูดว่า “ทำไมล่ะ ฉันมาร่วมฉลองงานวันเกิดของเซี่ยปังผู้ยิ่งใหญ่ไม่ได้เหรอ?”เมื่อท่านพูดจบ ภายในห้องโถงก็เกิดความโกลาหลขึ้นในทันที ท่านผู้เฒ่าแห่งตระกูลลี่มาที่นี่เพื่อฉลองวันเกิดให้กับเซี่ยปัง!”คุณท่านลี่มองไปที่เซี่ยปังและหลานเหยียน จากนั้นก็พูดว่า “ท่านเซี่ย คุณนายเซี่ย ฉันมาที่นี่โดยไม่ได้รับคำเชิญ หวังว่าพวกคุณจะไม่ถือสาและไล่ฉันออกไปใช่ไหม?”เซี่ยปังและหลานเหยียนชำเลืองมองกัน พวกเขาไม่คิดว่าจู่ ๆ คุณท่านลี่จะมาร่วมงานด้วย แม้ว่าตระกูลเซี่ยจะเป็นตระกูลที่มีอิทธิพล แต่ตระกูลขุนนางเก่าแก่ที่ร่ำรวยในมหานครเอมพีเรียลก็ไม่ได้สนใจที่จะคบค้าสมาคมกับพวกเขา นั่นเป็นเป็นเหตุผลว่าทำไมเซี่ยซีหว่านจึงไม่สามารถเข้าสู่แวดวงคนดังในมหานครเอมพีเรียลได้ตระกูลเซี่ยและสี่ยักษ์ใหญ่แห่งมหานครเอมพีเรียลไม่เคยติดต่อไปมาหาสู่ หรือมีปัญหาอะไรกันมาก่อน แต่จู่ ๆ วันนี้คุณท่านลี่กลับมาที่นี่อย่างกะทันหัน ทำให้ทุกคนในที่นี้ต่างก็ตกตะลึงแต่ในเมื่อท่านมาถึงที่นี่แล้ว เซี่ยปังก็ไม่สามารถไม่ต้อนรับท่าน เขาจึงพูดว่า “คุณท่านลี่ ยินดีต้อนรับครับ”คุณท่านลี่ยิ้ม จากนั้นก็ส่งกล่องของขวัญให้กับเ