หลังเลิกเรียน...
"นี่จะกลับไทยเมื่อไหร่เค้ก?" "อาทิตย์หน้าแหละ" "โอเคๆ รีบๆไป อย่าปล่อยผัวไว้แบบนั้น" คัพเค้กได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายกับคำพูดของเพื่อนรัก ถึงเธอจะอยู่กับเขาแต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะเลิกสนใจผู้หญิงคนอื่น"เค้ก ไม่เอาไม่ทำหน้าแบบนี้ ขอโทษ ทีหลังฉันจะไม่พูดๆ สัญญา"
"อื้อ ฉันโอเค" เธอส่งยิ้มบางๆ ให้แกรมอาทิตย์ต่อมา ณ ประเทศไทย
คัพเค้กเดินเข้ามาภายในโรงแรมที่ใช้จัดงานฉลองมงคลสมรสของน้องสาวและแฟนหนุ่ม เธอรีบวิ่งเข้าไปโผกอดผู้เป็นยายทันทีด้วยความคิดถึงหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน "คิดถึงยายที่สุดเลย" ว่าจบร่างบางก็หอมแก้มผู้เป็นยายฟอดใหญ่ "เอ่อๆ กอดแน่นไปแล้วเค้กเอ้ย ยายหายใจไม่ออก" "ก็เค้กคิดถึงยายนี่นา" คัพเค้กคลายอ้อมกอดออกช้าๆ พลางทำหน้ามุ่ย "ยายก็คิดถึงเอ็ง เมื่อไหร่เอ็งจะกลับมาอยู่กับยาย" มือเหี่ยวย่นของผู้เป็นยายยกขึ้นลูบศรีษะของหญิงสาวเบาๆ ทำเอาหยาดน้ำใสๆ ค่อยๆ เอ่อล้นออกมากองอยู่ตรงขอบตาจนใกล้จะไหลรินลงมาอยู่รอมร่อ เธอเองก็คิดถึงและอยากกลับมาอยู่กับยายเหมือนกัน เพราะที่ฮ่องกงมันมีแต่คนใจร้าย.. "พี่เค้ก ข้อมือพี่ไปโดนอะไรมา!!" คะนิ้งที่นั่งอยู่ข้างๆ จับมือบางของพี่สาวมาพลิกดูด้วยความตกใจ คัพเค้กเห็นเช่นนั้นก็รีบชักมือกลับในทันที เพราะรอยนั่นมันเป็นรอยช้ำที่คลาสทำเอาไว้ตอนที่ทะเลาะกัน "พี่แพ้สายนาฬิกาน่ะ" "แน่ใจนะพี่เค้ก" คะนิ้งจ้องหน้าเธออย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหรนัก "อื้อ จริงๆ" คัพเค้กพยักหน้าตอบ "ไปหน้างานได้แล้ว ป่านนี้เจ้าบ่าวไปยืนรับแขกคนเดียวแล้ว" ผู้เป็นยายพูดบอกหลานสาวที่อยู่ในชุดแต่งงานสีขาว "จ้ะยาย" งานแต่งงานของคะนิ้งและคริสผ่านไปได้ด้วยดี คัพเค้กก้มมองนาฬิกาข้อมือขณะที่กำลังจะเดินไปเปลี่ยนชุดเพราะหลังจบงานจะมีAfter party ถึงได้รู้ว่าตอนนี้ค่ำมืดแล้ว เธอกวาดสายตามองหาแฟนหนุ่ม เพราะตั้งแต่มาถึงเธอยังไม่ได้เจอหน้าเขาเลย"พี่สาวครับ" จู่ๆ ก็มีใครบางคนมาสะกิดเรียก ทำให้เธอละสายตาจากการมองหาคลาสแล้วหันกลับหามาชายหนุ่ม
คัพเค้กเบิกตาโตด้วยความตกใจเพราะผู้ชายคนนี้ก็คือคนเดียวกันกับที่เธอเดินชนที่มหาวิทยาลัย เกิดความสงสัยขึ้นภายในใจของเธอว่าเขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง "พี่จำผมไม่ได้รึไง?" หญิงสาวยิ่งขมวดคิ้วเข้าหากันแน่นกับคำถามของเขา เธอคุ้นหน้าเขาก็จริงแต่นึกถึงยังไงก็นึกไม่ออกว่าเขาเป็นใคร "ผมคัทไง เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเฮียคลาส" "อ้อ จำได้แล้ว" คัพเค้กโพล่งออกมาด้วยความดีใจ เมื่อจำหน้าเขาได้เสียที แต่ก่อนคัทจะชอบมาหาคลาสบ่อยๆ แต่ตอนนี้เขาโตขึ้นมาก มากเสียจนเธอแทบจะจำไม่ได้เลยจริงๆ "พี่สวยขึ้นจนผมจำแทบไม่ได้ วันนั้นผมเกือบจะจีบพี่แล้ว" "บ้า!! ตลกละ" เธอส่ายหน้าไปมาพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆ ให้กับเด็กหนุ่ม นิสัยขี้เล่นของเขามันไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด "คุยอะไรกัน!!" ร่างบางรีบหันกลับไปมองทางด้านหลังของตัวเองก็เจอเข้ากับแฟนหนุ่มที่เป็นเจ้าของเสียงทักเมื่อครู่ เธอไม่รู้เลยว่าเขามาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน เธอสังเกตเห็นสีผมของเขาที่ดูเปลี่ยนไปจากเดิม เหมือนว่าเขาจะย้อมสีผมเป็นสีเทาออกควันบุหรี่ ในสายตาของเธอสีผมนี้มันช่างเข้ากับใบหน้าหล่อๆ ของเขาได้ดีจริงๆ "คุยอะไรเรื่อยเปื่อยแหละเฮีย!" "มึงจะไปไหนก็ไป" คลาสพูดใส่ลูกพี่ลูกน้องเสียงแข็ง"คิดอะไรอยู่ หื้ม" คลาสตรงเข้ามาสวมกอดร่างบางจากทางด้านหลัง ก่อนจะฝังรอยจูบลงบนไหล่มนของเธอเบาๆ หลังจากที่ทั้งคู่เพิ่งจบเพลงรักอันเร่าร้อนกันไปหมาดๆ"ปะ ป่าวค่ะ" คัพเค้กพูดตอบพลางปัดมือหนาของแฟนหนุ่มออกจากเอวบาง "เป็นอะไรเค้ก คุณงอนอะไรผม? " ชายหนุ่มเอียงคอถาม"เค้กมีสิทธิ์งอนพี่ด้วยหรอคะ""คุณเป็นเมียผมนะที่รัก ทำไมคุณจะไม่มีสิทธิ์" คลาสพลิกตัวร่างบางให้หันไปหาเขา มือหนาจับปลายคางของเธอให้เชิดขึ้น ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะค่อยๆ โน้มลงมาใกล้ๆ"...." คัพเค้กเบือนหน้าหนีไปทางอื่นแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอ่ยถามในสิ่งที่เธออึดอัดใจ"พี่มีแค่เค้กคนเดียวได้มั้ย พี่เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นได้มั้ยพี่คลาส" เธอร้องขอเขาเสียงสั่น หยาดน้ำใสๆ ค่อยๆ ตีรื้นขึ้นมาคลอเบ้า"ไม่เอาสิที่รัก เราตกลงเรื่องนี้กันแล้วนะเค้ก ผมให้คุณเป็นที่หนึ่งไง คุณเองก็ยอมไม่ใช่รึไง""ค่ะ เค้กเคยยอม แต่ถ้าถึงวันไหนที่เค้กหมดความอดทน..."หมับ! ยังไม่ทันที่คัพเค้กจะได้พูดจนจบประโยค คลาสก็ใช้มือหนาบีบแก้มเนียนของเธออย่างแรงจนใบหน้าหวานต้องนิ่วไปมาด้วยความเจ็บ มันมักจะเป็นเช่นนี้เสมอหากเธอเผลอไปขัดใจเขาเข้า"คุณต้องอยู่กับผ
"เสี่ยขา" เจนนี่เดินนวยนาดเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงบนตักของชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยถามเขาเสียงหวาน "อยากได้อะไรหื้ม..." คลาสพูดอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับใช้มือหนาบีบก้นงอนของเธออย่างแรง รูปร่างที่เซ็กซี่เย้ายวนของเธอทำให้เขาอดใจแทบไม่ไหวหลังจากที่คลาสเสร็จบทกามกับสาวสวยเมื่อครู่ เขาก็รีบบึ่งรถไปรับแฟนสาวที่มหาวิทยาลัยในทันที เพราะต้องการมาแอบดูว่าเธอนอกใจเขาบ้างหรือเปล่า เพราะหากเธอมีชู้ขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็เขาจะได้จัดการส่งไอ้ผู้ชายคนนั้นไปลงนรกซะ!เขาจอดรถรอเธออยู่ประมาณยี่สิบนาที กว่าที่คัพเค้กจะเดินออกมาจากรั้วมหาวิทยาลัย แล้วรีบตรงมาขึ้นรถของเขา "เรียนเหนื่อยมั้ยครับ" คลาสหันไปถามเธออย่างเช่นทุกวัน"ไม่ค่ะ" ร่างบางตอบโดยที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา เพราะยังขุ่นเคืองกับเรื่องเมื่อวันก่อนไม่หายทำเอาเขาหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย "อยากได้อะไร บอกมา แล้วก็เลิกทำหน้าแบบนี้สักที" "มั่นใจหรอว่าถ้าเค้กบอกสิ่งที่เค้กอยากได้ แล้วพี่จะหาให้เค้ก" "อยากได้อะไรก็บอกมาสิ จะถามมากทำไม มีอะไรบ้างที่ผมให้คุณไม่ได้!!""เค้กอยากได้แฟนเพิ่มสักคนค่ะ พอจะหาให้ได้ไหมคะ หรือถ้าพี่คลาสไม่สะดวกเดี๋ยวเค้กหาเองก็ได้"คำขอที่เหม
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน...เมื่อมาถึงห้องนอนคลาสก็เริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอระหงของคัพเค้กตั้งแต่ที่หน้าประตู มือหนาค่อยๆ ถอดชุดนักศึกษาของเธอออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวพาเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วว่างร่างเล็กลงบนเตียงช้าๆ จากนั้นจึงจัดการเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว มือหนาจับเรียวขาทั้งสองข้างของหญิงสาวแยกออกจากกันช้าๆ พร้อมกับชักรูดท่อนเอ็นใหญ่สักสองสามที ก่อนจะค่อยๆ ดันมันเข้าไปในช่องทางรักคับแคบ ทุกๆ ครั้งที่ร่วมรักกันเขาไม่เคยสวมถุงยาง แต่ยังดีที่เธอทานยาคุมกำเนิดอย่างสม่ำเสมอเพื่อป้องกันการเกิดความผิดพลาดกึด! พรวด! ท่อนเอ็นอันใหญ่ถูกสอดใส่เข้ามาในร่องสวาทของร่างบางรวดเดียวจนมิดลำ “อ๊า ซี๊ด~”“ซี๊ด ทำไมถึงแน่นขนาดนี้เค้ก อ๊า~”ตรับ! ตรับ! ตรับ! คลาสเริ่มขยับสะโพกเข้าออกที่ร่องเสียวของเธออย่างเนิบนาบ ก่อนจะเพิ่มจังหวะรักให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์กระสัน มือเล็กจิกผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความเสียวซ่าน ตรับ! ตรับ! ตรับ! ตรับ! เกิดเสียงของเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วบริเวณห้องพัก “อ๊า เมียจ๋า เสียวไหมหื้ม~” คลาสโน้มใบหน้าลงมากระ
คลาสจ้องมองใบหน้าของร่างบางอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นก้มหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ แล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับปิดประตูใส่เธอเสียงดังลั่น คัพเค้กปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนักหลังจากที่เขาเดินออกไป มันแสดงให้เห็นได้ชัดแล้วว่าเขาไม่เคยแคร์เธอเลยจริงๆ หญิงสาวร้องไห้นานนับชั่วโมง ก่อนจะปาดน้ำตาออกจากแก้มเนียนแบบลวกๆ แล้วลุกขึ้นสวมใส่เสื้อผ้า คัพเค้กเดินไปหยุดที่หน้าตู้เสื้อผ้าแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างคิดหนัก ก่อนจะเปิดตู้หยิบกระเป๋าเดินทางออกมาแล้วเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า แกร๊ก! ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาพร้อมๆ กับร่างของเจ้าของห้องแต่เธอก็ไม่ได้หันไปสนใจแม้แต่น้อย เขาคงไปมีอะไรกับเจนนี่จนเสร็จแล้วถึงได้กลับเข้ามา หมับ! คลาสตรงมากระชากเรียวแขนให้เธอลุกขึ้นยืนแล้วจ้องหน้าเธอตาเขม็ง “จะไปไหน เก็บเสื้อผ้าทำไม!”“ก็จะไปให้พ้นจากพี่ไง!!”“เป็นอะไรหนักหนาวะเค้ก” เขาตะคอกใส่เธอเสียงดังลั่น โดยที่ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเขากำลังสร้างบาดแผลให้เธอมากขนาดไหน “ปล่อยเค้ก” ร่างบางพยายามแกะมือหนาออกจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่ได้ผล “ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น!” คลาสลากเธอไปนั่งบนเตียง แล้วยกตัวเธอ
“หยุดร้องได้แล้ว เดี๋ยวไม่สวยนะ” คลาสพูดเสียงเรียบพลางยกมือหนาขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้เธออีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเธออยากที่จะร้องไห้อยู่แบบนี้ เธอพยายามจะหยุดแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้ ยิ่งได้เห็นหน้าของคนใจร้ายอย่างเขา หยดน้ำตามันก็ยิ่งไหลพรากลงมาอย่างอยากที่จะห้าม “พรุ่งนี้ผมจะกลับไทย คุณแน่ใจนะว่าจะไม่กลับพร้อมผม?” “....” คัพเค้กพยักหน้าแทนคำตอบ“อย่าคิดจะหนีผมไปไหน คุณก็รู้ว่าคุณไม่มีทางหนีผมพ้นเค้ก เพราะฉะนั้นอย่าหนีให้เหนื่อย”ร่างบางค่อยๆ เม้มริมฝีปากเข้ากันแน่น เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าไม่มีวันหนีเขาพ้น เพราะคนในฮ่องกงเกือบจะทั้งหมดคือคนของเขา “....” คลาสถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วดึงร่างของเธอเข้าไปกอด“เสร็จงานแต่งไอ้คริสเราหมั้นกันมั้ยเค้ก”“มะ หมั้น...” คัพเค้กตะลึงกับคำพูดของเขาไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินว่าเขากำลังจะขอเธอหมั้นตึกตัก ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยเต้นแรงราวกับว่ามีคนกำลังจับมันเขย่าอย่างไงอย่างงั้น “ใช่ เราจะหมั้นกัน ไว้คุณเรียนจบเราจะแต่งงานกัน” คลาสค่อยๆ ผละกอดออก พร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงใจให้แฟนสาว ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นอีกครั้ง รอยยิ้มของเขามันช่างดูอบอุ่นจริงๆ คัพเค้กดีใจมากที่เข
"พี่ครับ พี่ พี่!" เสียงเรียกของชายหนุ่ม ทำให้คัพเค้กที่เอาแต่จ้องหน้าเขาได้สติกลับคืนมา เธอรีบก้มหน้าลงด้วยความอับอาย "ขอโทษอีกครั้งนะคะ" เธอกล่าวขอโทษเขาอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินเข้าไปเรียน ระหว่างทางที่เดินร่างบางก็ยังฉุกคิดอยู่ในใจว่าเคยเห็นหน้าชายหนุ่มคนนั้นที่ไหน เพราะเธอรู้สึกคุ้นหน้าเขามากจริงๆ"แกมาสายนะเค้ก" แกรมมองเพื่อนรักด้วยสายตาดุๆ "เมื่อกี้เผลอไปเดินชนคนเข้าน่ะ เลยมาสาย""ใคร ผู้ชายหรือผู้หญิง หล่อรึเปล่า""แกนี่นะ" คัพเค้กมองค้อนใส่แกรมที่ทำตาแววาวอย่างไม่จริงจังนัก ซึ่งมันเป็นปกติของพวกเธอสองคนที่มักจะชอบหยอกล้อกัน"พูดแบบนี้แปลว่าต้องหล่อแน่ๆเลยใช่มั้ย""อื้อ ก็โอเค"ปกติแล้วแกรมจะเป็นคนที่ชอบมองและคลั่งไคล้ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลา เธอเคยบอกกับคัพเค้กก่อนมาเรียนที่นี่ว่าจะมาสร้างแลนมาร์คที่ฮ่องกง แล้วแกรมก็ทำแบบนั้นจริงๆ หลังเลิกเรียน..."นี่จะกลับไทยเมื่อไหร่เค้ก?""อาทิตย์หน้าแหละ""โอเคๆ รีบๆไป อย่าปล่อยผัวไว้แบบนั้น" คัพเค้กได้แต่ถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่ายกับคำพูดของเพื่อนรัก ถึงเธอจะอยู่กับเขาแต่ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะเลิกสนใจผู้หญิงคนอื่น"เค้ก ไม่เอาไม่ทำหน้าแบบน
“หยุดร้องได้แล้ว เดี๋ยวไม่สวยนะ” คลาสพูดเสียงเรียบพลางยกมือหนาขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้เธออีกครั้ง ไม่ใช่ว่าเธออยากที่จะร้องไห้อยู่แบบนี้ เธอพยายามจะหยุดแล้วแต่มันก็ทำไม่ได้ ยิ่งได้เห็นหน้าของคนใจร้ายอย่างเขา หยดน้ำตามันก็ยิ่งไหลพรากลงมาอย่างอยากที่จะห้าม “พรุ่งนี้ผมจะกลับไทย คุณแน่ใจนะว่าจะไม่กลับพร้อมผม?” “....” คัพเค้กพยักหน้าแทนคำตอบ“อย่าคิดจะหนีผมไปไหน คุณก็รู้ว่าคุณไม่มีทางหนีผมพ้นเค้ก เพราะฉะนั้นอย่าหนีให้เหนื่อย”ร่างบางค่อยๆ เม้มริมฝีปากเข้ากันแน่น เธอรู้ดีอยู่แล้วว่าไม่มีวันหนีเขาพ้น เพราะคนในฮ่องกงเกือบจะทั้งหมดคือคนของเขา “....” คลาสถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วดึงร่างของเธอเข้าไปกอด“เสร็จงานแต่งไอ้คริสเราหมั้นกันมั้ยเค้ก”“มะ หมั้น...” คัพเค้กตะลึงกับคำพูดของเขาไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินว่าเขากำลังจะขอเธอหมั้นตึกตัก ตึกตัก! หัวใจดวงน้อยเต้นแรงราวกับว่ามีคนกำลังจับมันเขย่าอย่างไงอย่างงั้น “ใช่ เราจะหมั้นกัน ไว้คุณเรียนจบเราจะแต่งงานกัน” คลาสค่อยๆ ผละกอดออก พร้อมกับส่งรอยยิ้มจริงใจให้แฟนสาว ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นอีกครั้ง รอยยิ้มของเขามันช่างดูอบอุ่นจริงๆ คัพเค้กดีใจมากที่เข
คลาสจ้องมองใบหน้าของร่างบางอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นก้มหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวมใส่ แล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมกับปิดประตูใส่เธอเสียงดังลั่น คัพเค้กปล่อยโฮร้องไห้ออกมาอย่างหนักหลังจากที่เขาเดินออกไป มันแสดงให้เห็นได้ชัดแล้วว่าเขาไม่เคยแคร์เธอเลยจริงๆ หญิงสาวร้องไห้นานนับชั่วโมง ก่อนจะปาดน้ำตาออกจากแก้มเนียนแบบลวกๆ แล้วลุกขึ้นสวมใส่เสื้อผ้า คัพเค้กเดินไปหยุดที่หน้าตู้เสื้อผ้าแล้วพ่นลมหายใจออกมาอย่างคิดหนัก ก่อนจะเปิดตู้หยิบกระเป๋าเดินทางออกมาแล้วเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า แกร๊ก! ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาพร้อมๆ กับร่างของเจ้าของห้องแต่เธอก็ไม่ได้หันไปสนใจแม้แต่น้อย เขาคงไปมีอะไรกับเจนนี่จนเสร็จแล้วถึงได้กลับเข้ามา หมับ! คลาสตรงมากระชากเรียวแขนให้เธอลุกขึ้นยืนแล้วจ้องหน้าเธอตาเขม็ง “จะไปไหน เก็บเสื้อผ้าทำไม!”“ก็จะไปให้พ้นจากพี่ไง!!”“เป็นอะไรหนักหนาวะเค้ก” เขาตะคอกใส่เธอเสียงดังลั่น โดยที่ไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าเขากำลังสร้างบาดแผลให้เธอมากขนาดไหน “ปล่อยเค้ก” ร่างบางพยายามแกะมือหนาออกจากการเกาะกุม แต่ก็ไม่ได้ผล “ผมไม่ให้คุณไปไหนทั้งนั้น!” คลาสลากเธอไปนั่งบนเตียง แล้วยกตัวเธอ
ณ คฤหาสน์หลังใหญ่... ภายในห้องนอน...เมื่อมาถึงห้องนอนคลาสก็เริ่มซุกไซ้ไปตามซอกคอระหงของคัพเค้กตั้งแต่ที่หน้าประตู มือหนาค่อยๆ ถอดชุดนักศึกษาของเธอออกแล้วโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะช้อนตัวเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวพาเดินเข้าไปในห้องนอนแล้วว่างร่างเล็กลงบนเตียงช้าๆ จากนั้นจึงจัดการเปลื้องอาภรณ์ของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว มือหนาจับเรียวขาทั้งสองข้างของหญิงสาวแยกออกจากกันช้าๆ พร้อมกับชักรูดท่อนเอ็นใหญ่สักสองสามที ก่อนจะค่อยๆ ดันมันเข้าไปในช่องทางรักคับแคบ ทุกๆ ครั้งที่ร่วมรักกันเขาไม่เคยสวมถุงยาง แต่ยังดีที่เธอทานยาคุมกำเนิดอย่างสม่ำเสมอเพื่อป้องกันการเกิดความผิดพลาดกึด! พรวด! ท่อนเอ็นอันใหญ่ถูกสอดใส่เข้ามาในร่องสวาทของร่างบางรวดเดียวจนมิดลำ “อ๊า ซี๊ด~”“ซี๊ด ทำไมถึงแน่นขนาดนี้เค้ก อ๊า~”ตรับ! ตรับ! ตรับ! คลาสเริ่มขยับสะโพกเข้าออกที่ร่องเสียวของเธออย่างเนิบนาบ ก่อนจะเพิ่มจังหวะรักให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ ตามอารมณ์กระสัน มือเล็กจิกผ้าปูที่นอนแน่นเพื่อระบายความเสียวซ่าน ตรับ! ตรับ! ตรับ! ตรับ! เกิดเสียงของเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วบริเวณห้องพัก “อ๊า เมียจ๋า เสียวไหมหื้ม~” คลาสโน้มใบหน้าลงมากระ
"เสี่ยขา" เจนนี่เดินนวยนาดเข้ามาหย่อนตัวนั่งลงบนตักของชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยถามเขาเสียงหวาน "อยากได้อะไรหื้ม..." คลาสพูดอย่างเจ้าเล่ห์พร้อมกับใช้มือหนาบีบก้นงอนของเธออย่างแรง รูปร่างที่เซ็กซี่เย้ายวนของเธอทำให้เขาอดใจแทบไม่ไหวหลังจากที่คลาสเสร็จบทกามกับสาวสวยเมื่อครู่ เขาก็รีบบึ่งรถไปรับแฟนสาวที่มหาวิทยาลัยในทันที เพราะต้องการมาแอบดูว่าเธอนอกใจเขาบ้างหรือเปล่า เพราะหากเธอมีชู้ขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็เขาจะได้จัดการส่งไอ้ผู้ชายคนนั้นไปลงนรกซะ!เขาจอดรถรอเธออยู่ประมาณยี่สิบนาที กว่าที่คัพเค้กจะเดินออกมาจากรั้วมหาวิทยาลัย แล้วรีบตรงมาขึ้นรถของเขา "เรียนเหนื่อยมั้ยครับ" คลาสหันไปถามเธออย่างเช่นทุกวัน"ไม่ค่ะ" ร่างบางตอบโดยที่ไม่แม้แต่จะมองหน้าเขา เพราะยังขุ่นเคืองกับเรื่องเมื่อวันก่อนไม่หายทำเอาเขาหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย "อยากได้อะไร บอกมา แล้วก็เลิกทำหน้าแบบนี้สักที" "มั่นใจหรอว่าถ้าเค้กบอกสิ่งที่เค้กอยากได้ แล้วพี่จะหาให้เค้ก" "อยากได้อะไรก็บอกมาสิ จะถามมากทำไม มีอะไรบ้างที่ผมให้คุณไม่ได้!!""เค้กอยากได้แฟนเพิ่มสักคนค่ะ พอจะหาให้ได้ไหมคะ หรือถ้าพี่คลาสไม่สะดวกเดี๋ยวเค้กหาเองก็ได้"คำขอที่เหม
"คิดอะไรอยู่ หื้ม" คลาสตรงเข้ามาสวมกอดร่างบางจากทางด้านหลัง ก่อนจะฝังรอยจูบลงบนไหล่มนของเธอเบาๆ หลังจากที่ทั้งคู่เพิ่งจบเพลงรักอันเร่าร้อนกันไปหมาดๆ"ปะ ป่าวค่ะ" คัพเค้กพูดตอบพลางปัดมือหนาของแฟนหนุ่มออกจากเอวบาง "เป็นอะไรเค้ก คุณงอนอะไรผม? " ชายหนุ่มเอียงคอถาม"เค้กมีสิทธิ์งอนพี่ด้วยหรอคะ""คุณเป็นเมียผมนะที่รัก ทำไมคุณจะไม่มีสิทธิ์" คลาสพลิกตัวร่างบางให้หันไปหาเขา มือหนาจับปลายคางของเธอให้เชิดขึ้น ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะค่อยๆ โน้มลงมาใกล้ๆ"...." คัพเค้กเบือนหน้าหนีไปทางอื่นแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอ่ยถามในสิ่งที่เธออึดอัดใจ"พี่มีแค่เค้กคนเดียวได้มั้ย พี่เลิกยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นได้มั้ยพี่คลาส" เธอร้องขอเขาเสียงสั่น หยาดน้ำใสๆ ค่อยๆ ตีรื้นขึ้นมาคลอเบ้า"ไม่เอาสิที่รัก เราตกลงเรื่องนี้กันแล้วนะเค้ก ผมให้คุณเป็นที่หนึ่งไง คุณเองก็ยอมไม่ใช่รึไง""ค่ะ เค้กเคยยอม แต่ถ้าถึงวันไหนที่เค้กหมดความอดทน..."หมับ! ยังไม่ทันที่คัพเค้กจะได้พูดจนจบประโยค คลาสก็ใช้มือหนาบีบแก้มเนียนของเธออย่างแรงจนใบหน้าหวานต้องนิ่วไปมาด้วยความเจ็บ มันมักจะเป็นเช่นนี้เสมอหากเธอเผลอไปขัดใจเขาเข้า"คุณต้องอยู่กับผ