Chapter16“พี่ปกป้องนังผู้หญิงหน้าด้านเหรอพี่ไนท์!” ชาลิสากระหน่ำเข้าทุบที่อกแกร่งรัว ๆ อย่างไม่พอใจ “สาเป็นเมียพี่ สาดีมาตลอด ทำไมถึงใจร้ายกับสา ทำไม!”“เพราะพี่ไม่ได้รักเธอ!”เพียะ! ฝ่ามือเรียวเล็กฟาดที่ใบหน้าคมจนหน้าหันไปตามแรงตบ พอจะพุ่งเข้าใส่น้องสาวตัวดี ชาลิสาก็ถูกน้ำไนท์เหวี่ยงอย่างแรง จนหน้าคมำ เขาใช้ลิ้นดันกระพุงแก้มแล้วเดาะลิ้นตัวเอง ก่อนจะหันไปประคองดาริกาให้ลุกขึ้น“ไม่เป็นไรแล้วนะ ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ถ้าอยู่กับพี่ ใครหน้าไหนก็จะแตะเธอไม่ได้”“ฮึก พี่ไนท์ ดาผิดเอง”“ดาไม่ผิด พี่ต่างหากที่ผิด พี่ทำตามใจตัวเอง ทำให้ดาต้องเจอเรื่องแย่ ๆ ต่อจากนี้ ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิม ดาอย่าถอยกลับ เพราะถอยก็ไม่มีประโยชน์อะไร เดินไปข้างหน้ากันดีกว่านะ”“ฮึก”“พูดออกมาได้ว่าจะเดินไปข้างกับมัน พี่เห็นสาเป็นตัวอะไรพี่ไนท์ ฮึก พี่ทำไมไม่สนความรู้สึกสาบ้าง!”“ต้องให้บอกอีกกี่รอบ ว่าพี่ไม่ได้รักเธอ!”“พี่ไนท์!” ชาลิสาน้ำตาร่วงผล็อย เกลียดชังน้องสาวตัวเองจับใจ เกลียดที่ผู้ชายตัวเองรัก พูดว่ารักน้องสาวเธอซ้ำ ๆ เธอเจ็บใจ เธอเกลียดที่เขาเห็นมันดีกว่าเธอ ทั้งที่ความเป็นจริง ชาลิสาไม่มีอะไรด้อยไปก
Chapter17ดาริกานั่งเงียบอยู่บนห้อง เธอได้ยินเสียงเอะอะดังอยู่ข้างล่าง เธอก็รู้ว่าน้ำไนท์กับพ่อกรรชัยกำลังทะเลาะกัน ความรู้สึกของเธอตอนนี้ เธอเป็นเหมือนคนที่สร้างปัญหาให้กับทุกคน แม้จะไม่ตั้งใจ แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ตอนนี้ทุกอย่างพังทลายหมดแล้ว พังไม่เหลือชิ้นดี ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว พ่อแม่ พี่สาวที่ดีกับเธอมาตลอด ความสัมพันธ์ทุกอย่างพังทลายหมดแล้วดาริดาปล่อยน้ำตาไหลรินออกมาอาบแก้ม เธอไม่ได้เช็ดมันออก แต่เลือกที่จะให้มันไหลไปอาบหัวใจที่รู้สึกผิดและบอบช้ำเธอผิดเหลือเกิน ผิดจนไม่น่าให้อภัย น้ำไนท์คือพี่เขย ส่วนเธอคือน้องเมีย มีสัมพันธ์สวาทกัน ใครรู้ก็คงมองเธอด้วยสายตารังเกียจดูแคลน ที่เธอเป็นผู้หญิงไร้ยางอาย ไม่มีปัญญาหาผัว จนต้องร่านมาเอาพี่เขยทำผัวทุกคนจะตราหน้าเธอไปตลอดชีวิต ดาริการู้ว่านับจากนี้ ชีวิตของเธอจะไม่มีความสุขแน่นอน“ฮึก ดาขอโทษ ดาขอโทษนะคะ” ดาริกาล้มตัวนอนร้องไห้ออกมาอย่างรานใจ“มึงมันพูดไม่รู้เรื่อง” กรรชัยชี้หน้าลูกชาย ทำเรื่องงามหน้าไว้ขนาดนี้ เขาจะสู้หน้าเพื่อนได้อย่างไร และที่สำคัญ เขามองเห็นปัญหามากมายที่จะตามมา เขาจะแก้ปัญหานี้อย่างไร ยังคิดไม่ตกเลยถ้าลูกสะใภ้ยอม
Chapter18ดาริกากราบลาผู้เป็นบิดาก่อนจะออกไปจากห้องพร้อมกับน้ำไนท์ เตชินมองตามหลังลูกสาวแล้วใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำตาตัวเอง ลูกไปอยู่ที่อื่นมันก็คงจะดี ไม่ใช่การหนีปัญหา แต่มันเป็นการหนีไปตั้งหลักเขาหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นและคลี่คลายในเร็ววันเตชินเดินเข้าไปในบ้านเจอลูกสาวกับภรรยานั่งอยู่ที่โซฟา“พ่อ พ่อเจอยัยดาไหมคะ?”“นั่นสิคะ เจอยัยดาหรือเปล่า?”“เจอ” เตชินพูดพลางถอนใจ“แล้วคุณจัดการลูกสาวตัวดีของคุณไหม?”“จัดการ”“พ่อทำยังไงคะ?”“ไล่ออกจากบ้าน ดาริกาไปอยู่ที่อื่น ส่วนจะเป็นที่ไหนพ่อไม่รู้”“พ่อ! พ่อมันไปแบบนี้พี่ไนท์ก็ต้องไปกับมันสิ!”“ไปหรือไม่ไป อันนั้นพ่อไม่รู้”“ไม่รู้! ไม่รู้! ไม่รู้! คุณเคยรู้อะไรบ้างคุณเตชิน วัน ๆ คุณก็เอาแต่บ้างาน เคยสนใจฉันกับลูกบ้างไหม?” ช่อผกาแผดเสียง เธอไม่ชอบสิ่งที่สามีแสดงออกมา นับวันยิ่งเย็นชา จะแสดงเป็นสามีที่ดีก็ตอนอยู่ข้างนอก แสนดีต่ออยู่หน้าคนอื่นเท่านั้น“ผมทำงาน ผมบ้างานก็เพื่อครอบครัว ทำทุกอย่างเพื่อให้ครอบครัวมีกินมีใช้ ส่วนเรื่องในครอบครัวมันเป็นหน้าที่ของคุณมาตลอด ดูแลลูก ดูแลบ้าน สอนลูกให้ดี มันเป็นหน้าที่ของคุณ!” เตชินเสียงเข้ม เมื่อก่อนเขาอ
Chapter19“ว่าไงไอ้น้องเวร ได้ข่าวว่าทำเรื่องงามหน้า เป็นพญาเทครัว” น้ำเหนือเอ่ยทักทายน้องชาย“เทครัวเหี้ยอะไรไอ้เวร!”“อาไนท์พูดไม่น่ารักเลยนะครับ” มาร์ตินมองคนเป็นอาอย่างตำหนิ ดาริกามองเด็กทั้งสองอย่างเอ็นดู พ่อแม่ของเด็กทั้งสองต้องสอนมาดีมากแน่ ๆ เพราะดูจากกิริยาท่าทาง ช่างเป็นลูกคุณหนูลูกผู้ดี พูดจาไพเราะน่ารัก“อาขอโทษครับ”“อาไนท์ก็แบบนี้แหละ เก็บอาการไม่ค่อยอยู่หรอก” “แล้วพี่คนนั้นชื่ออะไรครับพ่อ” มาร์ตินชี้ไปที่ดาริกา“เธอชื่อดาริกา เรียกดาเฉย ๆ ก็ได้”“ครับ”“ดานี่พี่ชายพี่ ชื่อพี่น้ำเหนือ เรียกสั้น ๆ ว่าเหนือก็ได้”“สวัสดีค่ะคุณเหนือ” ดาริกายกมือไหว้อย่างนอบน้อม“สวัสดีครับ”“มาร์ตินมินตรา เชิญอาไนท์เข้าบ้านสิลูก” เวนาชะโงกคอมาดูแล้วตะโกนบอกก่อนจะรีบเดินเข้าครัวไปดูเตาอบ ที่กำลังอบขนมคาอยู่“เมียกูเรียกแล้ว เข้าบ้านกันเถอะ”“อืม” น้ำไนท์พยักหน้าคว้ามือดาริกาให้เดินตาม บ้านหลังใหญ่ถูกตกแต่งเอาไว้อย่างสวยงาม ดาริการู้สึกว่าตัวเองตัวลีบเล็กเหลือเกินที่ได้มาอยู่ในบ้านหลังใหญ่ขนาดนี้“ทำตัวตามสบาย เธอไม่ต้องเกร็งอะไรนะ คิดเสียว่าเป็นบ้านตัวเอง ฉันกับน้องชายก็จะพูดกันหยาบ ๆ แรง ๆ
Chapter20ผ่านไปอีก 1 เดือนอากาศของเช้าวันนี้อุ่นสบาย ดาริกาถูกปลุกแต่เช้าเพื่อไปเดินเล่นกับเด็ก ๆ ที่สวนหลังบ้าน แสงแดดอุ่น ๆ แผ่เข้ามาปะทะร่างทำให้อบอุ่นมากกว่าเดิม เธอมองดอกไม้ใบหญ้าที่กำลังผลิดอก แล้วใช้มือลูบมันเบา ๆ“พี่ดาขา เราไปถ่ายรูปกันดีกว่าค่ะ” มินตราวิ่งมาจับมือดาริกาให้เดินตาม น้ำไนท์กำลังตั้งกล้องอยู่พอดี หันมายิ้มให้เล็กน้อยแล้วตั้งกล้องต่อ“ดามายืนข้าง ๆ เวก็ได้ เดี๋ยวให้คุณไนท์ยืนข้าง ๆ ดา”“ได้ค่ะ” ดาริกาพยักหน้าเดินไปยืนข้าง ๆ เวนา ถัดไปอีกหน่อยมีเตาที่กำลังย่างบาบิคิวกลิ่นหอมฟุ้ง แค่ได้กลิ่นดาริกาก็รู้สึกหิวแล้ว ช่วงหลัง ๆ เธอเจริญอาหารมากเป็นพิเศษ เวนาทำอาหารอะไรก็อร่อยไปหมด“พร้อมแล้วใช่ไหม?”“ไอ้ไนท์รีบตั้งกล้อง ถ่ายรูปครอบครัวกัน”“ครอบครัว” ดาริกาเสียงเบา น้ำเหนือยิ้มอย่างอบอุ่นให้กับเธอ“เธอเป็นเมียน้องชายฉัน เป็นผู้หญิงที่น้องชายฉันเลือก เธอเป็นคนในตระกูลของฉัน…” คำพูดของน้ำเหนือทำให้ดาริกาใจเต้นแรง เธอกลายเป็นคนในตระกูลของน้ำไนท์ เพราะเธอคือคนที่เขาเลือก“และที่สำคัญ ดาเป็นคนของตระกูลพี่เหมือนกัน ตระกูลดำรงพงศ์เมธา” เวนายิ้ม เธอเต็มใจรับดาริกาเข้ามาในตระก
21“เพราะมัน คุณพ่อถึงได้คิดมาก เพราะมันที่ทำให้พ่อตกอยู่ในสภาพนี้ เพราะมัน เพราะมันคนเดียว!” ชาลิสาชี้หน้าน้องสาวต่างมารดาอย่างเกลียดชัง “แกอย่าคิดว่าเอาน้ำตามาอ้างแล้วแกจะหลุดพ้นความผิดนะ ไม่มีวันที่แกจะหลุดพ้น ไม่มีวันที่แกจะพ้นความผิด ฉันน่าจะปล่อยให้แกตาย ๆ ตั้งแต่ตอนเด็กไปซะนังร่าน”“อย่ามาหยาบคายแถวนี้นะ”“หน้าบางเหรอคะ? สาจะแฉให้ทุกคนได้รู้ว่าพี่กับนังน้องร่านชั่วแค่ไหน น้องเลวแย่งผัวพี่ พี่เขยก็มีอะไรกับน้องเมีย ต้องสารเลวขนาดไหนกัน”“หึ ถ้าพี่เลว เธอมันก็เลวร่านๆ พอ ๆ กันนั่นแหละ เมื่อก่อนเธอคบกับพี่แต่ก็มีอะไรกับไอ้เค เธอคิดว่าพี่โง่มากนักเหรอ?”“ไม่ใช่สักหน่อย”“ทำไมจะไม่ใช่ พอมันจะมาบอกความจริง เธอกับแม่ก็จัดการมันจนมันนอนเป็นผักอยู่ที่โรงพยาบาล ต่อให้ไม่มีหลักฐานสาวถึงตัวเธอกับแม่ได้ แต่พี่ก็รู้ว่าเป็นฝีมือเธอ”“กรี๊ดดด! พี่ไนท์!” ชาลิสากรีดร้องออกมาอย่างไม่พอใจ น้ำไนท์ไม่สนรีบคว้าข้อมือดาริกาให้เดินตาม เขาไม่ปล่อยอยู่กับดาริกาแค่สองคนเด็ดขาด เพราะคนอย่างชาลิสา สามารถทำทุกอย่างเพื่อตัวเองได้วันต่อมาข่าวเหม็นคาวระหว่างเขากับดาริกาก็โชว์หราเต็มโลกโซเชียล ชาลิสาออกมาร้องไห
22“แม่ก็รู้ว่าเขาเป็นสามีสา”“สามีเหรอ? สามีในนามแกภูมิใจมากนักหนักเหรอ?”“ถึงจะแค่ในนาม แต่สาก็รักพี่ไนท์ แม่ได้ยินไหมว่าสารักพี่ไนท์”“รักเขาข้างเดียว แกก็รู้ว่ามันเจ็บ แม่เคยโดนมาก่อน แม่รู้ว่ามันเจ็บมากแค่ไหน” ช่อผการู้ดีว่ามันเจ็บ นางเจ็บมาตลอดเกือบทั้งชีวิต จัดการผู้หญิงที่สามีรัก พยายามทำดีดูแลลูกเมียน้อยสามี ทำดีกับสามี สุดท้ายทำไปก็แค่นั้น ในเมื่อเขาไม่เคยลืมผู้หญิงคนนั้น “ในเมื่อพวกผู้ชายไม่รักดี เราก็แค่จัดการมันเท่านั้น”“แม่”ดาริกานั่งเงียบอยู่ที่ม้านั่ง มือของเธอสั่นระริกจนต้องเอามาประสานกันเอาไว้ ภาพรถน้ำไนท์พลิกคว่ำหลายตลบยังติดตาเธออยู่เลย ป่านนี้เขาจะเป็นยังไงบ้าง เขาจะรอดไหม นั่นคือคำถามที่วิ่งวนในหัว“นั่นใครคะ?” น้ำเสียงหวานใสดังขึ้นทำให้ดาริกาต้องหันไปมอง ผู้หญิงสองคนกำลังมองมาที่เธอมนัสนันท์อยู่ในชุดสีชมพูหวานส่งยิ้มให้เธอ ส่วนวาดดาวอยู่ในชุดคลุมท้องสีขาวลายการ์ตูนกำลังแกะขนมใส่จาน“เอ่อ นี่คุณดาริกาครับ เป็น…” ทินมัยดูลังเลเมื่อพูดถึงความสัมพันธ์ของน้ำไนท์กับดาริกา “เป็นภรรยาคุณไนท์”“อ๋อ มา ๆ เข้ามาในบ้านก่อน ตอนนี้เธอคงจะตกใจมาก มาดื่มนมอุ่น ๆ กินขนมอร่อย
Chapter23“กรี๊ดดดด! ไอ้ทิน!” ชาลิสาพุ่งเข้าใส่ ทินมัยผลักร่างเล็กล้มลงอีกครั้ง ยิ่งทำให้ชาลิสาเจ็บใจ“ไอ้ทิน มึงทำอะไรหนูสา!” น้ำเสียงกร้าวดังขึ้น พร้อมกับร่างกรรชัยเดินเข้ามา ดาริกาหลบสายตาคมกริบคู่นั้นทันที“คุณพ่อกรรชัย ช่วยสาด้วยค่ะ” ชาลิสาร้องห่มร้องไห้เข้าไปหากรรชัย“เอ่อ คุณสาจะเข้ามาทำร้ายคุณดา ผมก็เลยขวาง!”“มึงจะขวางทำไม?”“เธอจะทำร้ายคุณดา!”“ไม่จริงค่ะ สาแค่มาเยี่ยมพี่ไนท์ แต่นังดาสั่งไอ้ทินทำร้ายดา”“เกินไป มีสิทธิ์อะไรมาทำร้ายลูกสะใภ้ฉัน สาเขามาเยี่ยมไอ้ไนท์ เมียมาเยี่ยมผัวไม่เห็นแปลกอะไร ส่วนใครไม่ใช่เมียก็ไม่ควรมาวุ่นวาย” ดาริกาเม้มปากตัวเองเบา ๆ เธอรู้ว่ากรรชัยกำลังพูดว่าเธอ“ดาไม่ได้ทำร้ายพี่สาเลยนะคะ”“คนอย่างฉันไม่เคยเชื่อผู้หญิงที่อยากได้พี่เขยจนเนื้อเต้นหรอก ผู้หญิงอย่างเธอมันไร้ยางอาย ต่อให้เธออยากเป็นเมียลูกฉันมากแค่ไหน เธอก็จะได้เป็นแค่เมียน้อย ที่ไม่มีใครยินดีปรีดา ฉันกับเมียฉันครอบครัวของฉัน ไม่มีใครยินดีรับผู้หญิงอย่างเธอผู้หญิงหน้าด้าน ผู้หญิงไร้ยางอาย ผู้หญิงที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีอย่างเธอ” ดาริกาหน้าชากับคำพูดของกรรชัย ท่านแสดงออกว่าท่านเกลียดหล่อนเสีย
Chapter ตอนพิเศษ5“ต้องกลัวไหมคะ?”ดาริกายิ้มยั่ว“ต้องกระแทกให้หนำใจ”“รุนแรงจังนะคะ”“พี่รปภ.คนนี้รู้ว่าพยาบาลสาวคนนี้ชอบ” ว่าจบเขาก็จูบที่ปากของภรรยาสาวสอดแทรกลิ้นร้อนดูดดื่มดาริกาครางในลำคอ หัวใจเต้นระริกกับสัมผัสแสนวิเศษ จูบตอบอย่างร้อนแรง เวลานี้ไม่มีใครมาเนียมอายกัน สามีร้อนมาเธอก็ร้อนกลับ มีความสุขด้วยกันทั้งสองฝ่าย“พยาบาลคนนี้ ชอบที่สุดเลยค่ะ”“เตรียมตัวรับแรงกระแทกนะ เพราะพี่ไม่ออมแรงแน่นอน” น้ำไนท์ยิ้มก้มหน้าซุกที่อกใหญ่“อ๊า จัดมาสิคะ”ดาริกาครางออกมาเบาๆ เชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ใช้มือทั้งสองข้างขยุ้มผมของเขาเพื่อระบายความเสียว น้ำไนท์ตวัดลิ้นดูดดื่มน้ำหวานจากทรวงอกสีหวาน นิ้วอีกข้างก็สกิดปลายถันอีกข้าง มันเสียววาบขนลุกเกลียวเสียวสะท้านจ๊วบ!“อื้อ เสียวจังค่ะ” เขาจูบเลื่อนต่ำยกขาหนึ่งข้างของภรรยาสาวพาดบ่า เธอเอนตัวไปด้านหลังตามขันบันไดกลีบกุหลาบบานอ้าฉ่ำแฉะเพราะถูกกระตุ้น เขาใช้ลิ้นหยอกเอินสะดือเล็กแล้วจูบวน จากนั้นก็ซุกหน้าต่ำลงจนดอกกุหลาบบานฉ่ำ“พี่ชอบร่างกายน้องดา มันร้อนแรงดี” ว่าจบเขาก็ใช้ลิ้นสากลากเลียไปตามร่องสาว ดาริกาแอ่นอกเกร็งอย่างเสียวซ่าน ร่อนสะโพกไปมาเมื่อเขาห
Chapter ตอนพิเศษ4“อ๊า พี่ไนท์ขา น้องดาเสียวจังค่ะ” ดาริกาสะดุ้งเฮือกตามจังหวะลิ้นที่ตวัดดูดเลียเม็ดทับทับทิมสีหวาน กลิ่นกายชายฉกรรจ์ของเขา ปลุกเร้าอารมณ์สาวให้ตื่นเพริด มือเรียวเล็กขย้ำที่ผมดับขลับเชิดหน้าครางเสียว“น้องดาน่าฟัดน่าขย่มแบบนี้ พี่ไนท์คนนี้ไปไหนไม่รอด ขอสยบแทบเท้าน้องดาคนนี้ตลอดไป” น้ำไนท์เอ่ยแล้วแยงลิ้นรัว ๆ ดาริการ่อนสะโพกตามจังหวะลิ้น แยกขาให้สามีดูดเลียตรงส่วนนั้นได้ถนัดถนี่จ๊วบ! จ๊วบ!“อ๊า….เสียวน้ำจะออกอยู่แล้ว” ดาริกาครางเสียวกายกระตุกเป็นจังหวะ ร่อนสะโพกหงึก ๆ ขึ้นลง ลิ้นร้อน ๆ ของสามีลามเลียสลับกับแยงเข้าออก“ปล่อยมันออกมาเลยที่รัก”“พี่ไนท์ขา” ดาริกาครางเสียงหวานเลื่อนมือลงมาคลี่กลีบสาวให้บานแบะ น้ำไนท์ยิ้มเมื่อเห็นการกระทำอย่างรู้งานนั้น เขาสอดนิ้วเข้าไปแยงในช่องทางรักของภรรยา ปากแล้วลิ้นของเขาตวัดเลียเม็ดสีเสียว เพียงแค่นั้นดาริกาก็ร่านร้อนเท้าแทบไม่ติดพื้น“น้องดาชอบใช่ไหม?”“ที่สุดเลยค่ะ น้องดาชอบ เลียเน้น ๆ แยงเร็ว ๆ เลยค่ะ” ดาริกาเอ่ยบอกสามี น้ำไนท์จัดตามคำขอทั้งแยงทั้งดูดเลียดาริกาครางลั่นตัวสั่นระริก ยิ่งเขาเพิ่มจำนวนนิ้วจากหนึ่งเป็นสองสาม ร่างกายของด
Chapter ตอนพิเศษ3ดาริกาจับที่บ่าของสามี โยกกายขึ้นลงกระแทกรัวเร็ว ดาริกาครางกระเส่า ท่านี้มันตื่นเต้นตื่นตัวไปทั่วเส้นประสาท กลีบสาวดูดกลืนแท่งเนื้อ เธอจึงเพิ่มจังหวะเร่งเร้า“อ๊า ซี๊ด”ปึก!ปึก!ปึก!“อ๊า ท่านี้มันลึกสุดๆ เสียวเหลือเกินทูนหัว น้องดาเก่งที่สุดเลยรู้ไหม?”“ชอบไหมคะ?”“ที่สุดเลยครับ อ๊า เร็วกว่านี้ พี่เสียวเหลือเกิน อ๊า" น้ำไนท์ส่งเสียงครางดังระงม ดาริกาเร่งจังหวะเชิดหน้าครวญคราง ยิ่งกระแทกยิ่งเสียว พอเธอยกสะโพกขึ้นน้ำไนท์ก็เด้งสวนขึ้นมา ดาริกาขนหัวลุกเสียวจนกายสั่นสะท้าน“อ๊า พี่ไนท์ขา น้องดาเสียวจังเลยค่ะ”“พี่ก็เสียวสุด ๆ เลยครับ” เขาเอ่ยแล้วสนใจฟอนเฟ้นเต้าใหญ่ บีบเค้นเมามัน ปากดูดเลียปลายถันดูดดึงจนมันวาวชุ่มไปด้วยน้ำลายปึก! ปึก! ปึก!“อ๊า… อ๊า…” ดาริกาเสียวสะท้าน ยิ่งเพิ่มความเร็วหล่อนยิ่งซ่านเสียว หล่อนเชิดหน้าขึ้นเอวสวยยกขึ้นรัวเร็ว ท่อนเนื้ออวบใหญ่มุดเข้ามุดออกราวกระบอกลูกสูบ จนกลีบสีหวานปลิ้นเข้าปลิ้นออก“พี่เสียวมากเลยน้องดา” น้ำไนท์ครางกระเส่าเอนกายไปด้านหลังเล็กน้อย ภรรยาตัวน้อยขย่มสามีอย่างเอาเป็นเอาตายน้ำไนท์มองจุดเชื่อมต่ออย่างพอใจ กระแทกสวนรัว ๆ ดาริกาเ
Chapter ตอนพิเศษ2ร่างบอบบางถูกวางลงบนเตียงนุ่มนิ่ม น้ำไนท์มองภรรยาด้วยนัยน์ตาปรือฉ่ำ บ่งบอกความรู้สึกว่าตอนนี้เขาต้องการอะไร เขาต้องการลูกสาว เขาต้องทำให้ได้ และต้องได้ในครั้งนี้“ดาต้องทำให้พี่หรือเปล่า เราถึงจะได้ลูกสาว”“บ้าน่ะพี่ไนท์” ดาริกาหน้าแดง ทุบแขนสามีอย่างเขินอาย แม้จะมีลูกกันมาแล้วสองคน เธอก็อดเขินและอายในเรื่องแบบนี้ไม่ได้“ไม่บ้านะ เราต้องช่วยกันทำลูกสาวให้ได้ น้องดาเริ่มเลย”“พี่ไนท์” ดาริกาหลบสายตาของเขา ใบหน้าเห่อร้อน เขินอายสายตาของเขาเป็นอย่างมากเมื่อมาอยู่ใต้อาณัติของสามีดาริกาคงไม่อาจปฏิเสธความต้องการของเขาได้ พ่อของลูกเป็นคนมุ่งมั่นตั้งแต่ไหนแต่ไร ถ้าอยากได้อะไร ต้องพยายามเอาหรือทำให้ได้น้ำไนท์บดจูบสอดลิ้นอุ่นชื้นเข้ามาในโพรงปากนุ่ม กวาดต้อนความหอมหวาน รสจูบของเขาเร่าร้อนเว้าวอนจนดาริกาหัวหมุน มือเรียวเล็กลูบไล้ไปตามแผ่นหลังกว้างไปมาน้ำไนท์เหมือนกำลังร่ายมนต์ บดจูบไปทั่วใบหน้าสวย เลื่อนต่ำลงมาตามซอกคอ เลื่อนลงจนถึงแอ่งชีพจร ร่างกายเล็กถูกกักขังด้วยร่างกายใหญ่ ดาริกาไม่ผลักไสเลือกที่จะตอบสนอง เขาจึงพลิกเธอคร่อมร่างของเขาเอาไว้“พี่อยากได้ลูกสาว เมื่อก่อนพี่ทำ
Chapter ตอนพิเศษ1วันเวลาเคลื่อนคล้อยไปอีกหลายปี ดาริกานั่งอ่านหนังสือ ในขณะที่พ่อลูกสามคนเล่นฟุตบอลอยู่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน พร้อมกับเสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะผ่านมาหลายปีแล้วดาริกามีความสุขมาก น้ำไนท์ผู้ชายใจร้ายคนนั้น กลายเป็นผู้ชายใจดี อบอุ่นน่ารักกับลูก ๆ เป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดีเสมอมา“น้องดาครับ” น้ำไนท์ชูไม้ชูมือให้ ดาริกายิ้มแล้ววางหนังสือลงบนโต๊ะ“คะ?!”“พี่หิวน้ำจัง” น้ำไนท์วิ่งกระหืดกระหอบมาหาภรรยา ก่อนจะหอมแก้วฟอดใหญ่ “ชื่นใจที่สุดเลย”“ค่ะ เดี๋ยวดาเอาน้ำให้ก่อนนะคะ”“ครับ” น้ำไนท์พยักหน้าแล้วหอมแก้วภรรยาอีกหลายครั้ง “ชื่นใจที่สุดเลย”“พอได้แล้วค่ะ ทำอะไรอายลูกบ้าง” เธอยิ้มอาย ๆ แล้วเดินไปที่ครัว หยิบขวดน้ำกับแก้วเดินออกมา น้ำไนท์นอนแผ่หราอยู่บนพื้นแล้วหอบหายใจแรงๆ “แก่แล้วก็แบบนี้แหละค่ะ เล่นกับลูกนิดหน่อยก็เหนื่อยแล้ว”“พี่ยังไม่แก่สักหน่อย” น้ำไนท์ลุกขึ้นนั่ง ดาริการีบเทน้ำเย็น ๆ ใส่แก้วให้สามี“น้ำเย็น ๆ ค่ะ”“ขอบคุณครับ” เขารับมาดื่มแล้วมองลูกชายทั้งสองที่กำลังเล่นเตะบอลกัน เขามีลูกชายคนโตชื่อมาร์คคนเล็กชื่อเมสัน อายุไล่เลี่ยกันเพราะเขามีลูกหัวปีท้ายปี “อยากได้ลูกสาว
Chapter30“ดาพี่มีอะไรให้สาดู” น้ำไนท์ยิ้ม ซ่อนบางอย่างไว้ข้างหลัง ดาริกานั่งอ่านหนังสืออยู่เงยหน้ามอง ขมวดคิ้วอย่างสงสัย“อะไรคะ?” ดาริกายิ้มให้เขา“นี่…” น้ำไนท์ชูใบหย่าให้ดาริกาดู รอยยิ้มที่ระบายเต็มดวงหน้าก็พลันหดหาย “ดาไม่ดีใจเหรอ?”“พี่สาคงจะเสียใจ” ดาริกาพูดเสียเศร้า แม้พี่สาวจะทำไม่ดีกับเธอ แต่ดาริกาก็อดคิดไม่ได้“ดา…” น้ำไนท์นั่งลงเก้าอี้ข้าง ๆ “ทุกชีวิตต้องก้าวเดินต่อไปนะ เราก็มีชีวิตของเรา ชีวิตของพี่ผูกกับชาลิสามามากพอแล้ว พี่ต้องการก้าวผ่านทุกอย่าง พี่ต้องการมีความสุขกับสากับลูก”“พี่ไนท์”“มันก็จริงอย่างน้ำไนท์พูดนะลูก ทุกชีวิตต้องก้าวเดินต่อไป ลูกควรจะใช้ชีวิตของตัวเองให้มีความสุข น้ำไนท์รักลูก ลูกก็รักน้ำไนท์ ลูกควรโฟกัสที่ลูกโฟกัสที่ความสุขของครอบครัว” เตชินเดินเข้ามาในบ้าน เขาควรจะพูดให้ดาริดาริกาเข้าใจ ชีวิตของดาริกาควรจะมีความสุขสักที หลายปีที่ลูกไม่มีความสุข ต้องจมอยู่กับความทุกข์ทรมาน การที่ดาริกาได้มีน้ำไนท์เข้ามาในชีวิต มาดูแลเธอกับลูก มันดีที่สุดแล้ว“พ่อ…”“กล้าที่จะใช้ชีวิตนะลูก ตอนนี้ลูกไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว ลูกมีลูกที่ต้องดูแล เขาต้องมีครอบครัวที่ดีมีพ่อมีแ
Chapter29ชาลิสาเห็นท่าไม่ดีจะขับรถหลบหนี แต่มีหรือคนอย่างเวนาจะยอม ในเมื่อดื้อดึง บอกไม่ฟัง ก็ต้องมีจุดจบแบบนี้“มึงตายแน่!” เวนาประกาศกร้าว มองชาลิสาราวจะกินเลือดกินเนื้อ ย่างสามขุมเข้าไปหาเรื่อย ๆชาลิสาหมุนพวงมาลัยเหยียบคันเร่งเพื่อขับหนี แต่ก็ยากลำบากเหลือเกิน เพราะรถหล่อนชนกับรถคันอื่นที่จอดเอาไว้ เธอพยายามถอยหรือเดินหน้า มันก็ไปไม่ได้“ไปสิวะ!” เธอทุบพวงมาลัยรัว ๆ เร่งความเร็ว แต่รถไม่ขยับเลย“ลงมา!” เวนาเล็งปืนใส่ชาลิสา “กูบอกให้ลงมา” เวนาแผดเสียงดังลั่น มองชาลิสาอย่างโกรธจัด ถ้าน้ำไนท์มาช่วยไม่ทัน ดาริกากับหลานของเธอจะเป็นยังไง เธอไม่อยากจะคิดเลยคนใจทมิฬหินชาติอย่างชาลิสามันต้องได้รับบทเรียน เกลียดมากแค่ไหน ก็ไม่ควรทำแบบนี้กับคนท้อง ดาริกากำลังท้องกำลังไส้ กล้าทำร้ายอย่างเลือดเย็น มันก็ไม่ใช่คนแล้ว!“…” ชาลิสาไม่มีทางเลือก รถขับต่อไปไม่ได้ ไม่ลงก็ตาย เธอเลยเลือกที่จะลง“น้ำไนท์ นายจะเอาคนที่ทำร้ายแม่ของลูก เป็นเมียที่ต้องตามกฎหมายอยู่อีกไหม?”“ไม่” น้ำไนท์ส่ายหัวเบา ๆ กอดร่างบอบบางของดาริกาเอาไว้ ดาริกากำลังเสียขวัญ ถ้าเขามาไม่ทัน เธอต้องแย่แน่ ๆ “ผมเลือกดาริกา ต่อให้ผมไม่ได
Chapter28“แม่ต้องช่วยสานะคะ ฮือ ๆ สาไม่ได้ผิดอะไรเลย ทำไมพี่ไนท์ใจร้ายกับสา ฮือ ๆ สาไม่ผิดอะไรเลย” ชาลิสาทรุดกายลงร้องไห้สะอึกสะอื้น ปัทมสุดามองไปที่ช่องกระจกประตู คนข้างในหัวเราะมีความสุข แต่คนอยู่ข้างนอกเจ็บปวดเจียนขาดใจ“แม่…” ปัทมสุดาถอนหายใจออกมา นางไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี “แม่จะลองพูดกับตาไนท์ดู”“แม่ต้องช่วยสานะ ฮือ ๆ แม่ต้องช่วยสานะคะ”“จ้ะ” ปัทมสุดาพยักหน้าอย่างจำใจ ชาลิสารีบสวมกอดปัทมสุดาแล้วยิ้มร้ายออกมา “เช็ดน้ำตา แล้วเข้าไปให้ตาไนท์ด้วยกัน”“ค่ะ” ชาลิสารีบปาดน้ำตาตัวเอง จัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยพร้อมแม่สามี“เป็นยังไงบ้างตาไนท์” น้ำไนท์ที่กำลังหัวเราะร่วนกับพี่ชายชะงักทันที“ดีขึ้นแล้วครับ”“ดีแล้ว หนูสาอยากมาเยี่ยมลูก แต่ไม่กล้าเข้ามา”“เอ่อ…ครับ” น้ำไนท์นั่งลงเก้าอี้ข้างดาริกา“ชาลิสาอยากมาดูแลลูกด้วย”“ไม่เป็นไรครับ ผมมีดาดูแลอยู่แล้ว”“น้ำไนท์” คนเป็นแม่ดูหนักใจไม่น้อย“ฮึก พี่ไนท์ไม่ต้องการให้สาดูแล ทั้งที่ความเป็นจริงสาเป็นเมียที่ถูกต้องตามกฎหมาย สาเป็นเมียพี่ ฮือ ๆ” ชาลิสาร้องไห้ หล่อนปวดใจเหลือเกินที่ต้องมาฟังอะไรซ้ำ ๆ แบบนี้ “สารักพี่ ต่
Chapter27ดาริกาเข้าไปอยู่ในห้องพักผู้ป่วย เธอยังขวัญเสียกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้ำไนท์กอดเธอเอาไว้ไม่ห่าง พร้อมกับลูบแผ่นหลังเล็กเบา ๆ เพื่อปลอบใจ“ไม่เป็นไรแล้วนะ สิ่งร้าย ๆ มันได้ผ่านไปแล้ว”“ขอบคุณที่พี่กลับมา” ดาริกาน้ำตาร่วงผล็อย ทั้งเสียใจทั้งดีใจปนกันไปหมด เธอไม่รู้เลยว่าชีวิตหลังจากนี้จะเจออะไร ชีวิตในวัยเด็กช่างอาภัพ แม่ตายเพราะฝีมือคนใจร้าย ตอนนี้คนที่รู้สึกพึ่งพิงได้ก็มีบิดาครอบครัวเวนากับน้ำไนท์“พี่ต้องกลับมาหาดาอยู่แล้ว เราต้องอยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว พี่รักดานะ” น้ำไนท์จุมพิตที่หน้าผากเล็กซ้ำ ๆ กอดรัดดาริกาด้วยความรู้สึกที่มี เขารักเธอ มั่นใจแล้วว่ารักมาก เขาจะไม่ยอมให้ใครมาพรากเขากับเธอเด็ดขาด“ไอ้ไนท์” น้ำเหนือเปิดประตูเข้ามาในห้อง ทั้งสองก็รีบผละออกจากกัน“มีอะไร? มึงน่าจะเคาะประตูก่อน”“กูอยากจะพูดอะไรกับมึงก่อน”“งั้นดาขอออกไปรอข้างนอกนะคะ”“ไม่เป็นไร อยู่ฟังด้วยกัน”“ค่ะ” ดาริกาพยักหน้าเดินไปนั่งเก้าอี้ข้าง ๆ เตียง“มีอะไร?”“กูอยากให้มึงเลิกกับสา หย่าขาดกัน แล้วมึงมาจดทะเบียนกับดา” สิ้นประโยคที่น้ำเหนือเอ่ย ดาริกาก็เอามือประสานกันเอาไว้ มันเป็นอะไรที่หนักใจ ชาลิ